แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Recs เมื่อ 2025-8-12 11:54
ย้อนอ่านตอนเก่า... >>ตอน 1 - ตีสนิทน้องแถวบ้าน<< >>ตอน 2 - สอนเด็กแว่นชักว่าว<< >>ตอน 3 - เสพติดความเสียว<<
ปล. ขออภัยที่ทิ้งช่วงไปหลายวัน เลยมาแบบยาวๆ จุใจทดแทนให้นะครับ ขอบคุณที่รอกันนะ ถ้าว่างจะพยายามลงให้ไวขึ้นครับ...
ตอน 4 - เปิดเทอมก็เริ่มเสียว
หลังจากที่ผมได้รู้ความจริงว่าน้องกาย น้องชายวัย 13 ของผมนั้นมีแฟนอยู่แล้ว แถมยังมาสงสัยว่าผมเองก็มีแฟนอยู่เหมือนกัน เพราะดันได้ยินผมคุยกับ “น้องเก้า”
ผมก็เริ่มรู้จักน้องเก้ามากขึ้นเรื่อยๆ พยายามจะเข้าใจโลกของน้อง แต่ก็ยังไม่เข้าใจอยู่อย่าง... คือทำไมน้องเก้าถึงเสพติดการชักว่าวได้ขนาดนั้น?
จนล่าสุดถึงขั้นขออนุญาตผม... ให้พาไป "สิง" น้องชายของผมอีกครั้ง เพื่อจะได้สัมผัสความเสียวของคนที่ยังมีชีวิตอยู่จริงๆ
ในที่สุดวันเปิดเทอมวันแรกของผมก็เริ่มขึ้น รู้สึกตื่นเต้นนิดๆ เลยจะลองชวนน้องเก้าไปโรงเรียนด้วยกัน เหมือนผมเองที่เริ่มจะติดน้องเข้าให้แล้ว เวลาอยู่ใกล้ๆ มันรู้สึกอุ่นใจแปลกๆ...
ระหว่างนั่งกินขนมปังตอนเช้า ผมก็พิมพ์ข้อความชวนน้องเก้าในแชท โดยมีข้อแม้ว่าต้องอยู่ใกล้ๆ ห้ามไปชักว่าวหรือทำไรมั่วซั่ว
น้องดูดีใจใหญ่ เหมือนเด็กจะได้ไปเที่ยวข้างนอกครั้งแรก เพราะคงไม่ได้ออกไปไหนไกล วนเวียนอยู่แต่แถวบ้านหลังนี้ ...
ผมรู้สึกตื่นเต้นแปลกๆ ตอนที่ก้าวลงจากรถ เพราะนี่คือวันแรกของโรงเรียนใหม่ในกรุงเทพฯ แถมเป็นการเริ่มเข้าสู่ช่วง ม.ปลายอีกต่างหาก... ไม่รู้เหมือนกันว่าจะปรับตัวได้มั้ย?
ผมเดินเข้าโรงเรียนไปพร้อมน้องกายและน้องเก้า โดยผมให้เก้าเปลี่ยนกลับไปใส่ชุดนักเรียนจะได้ดูเข้ากับสถานที่หน่อย
"พี่มิก ไปดูโรงอาหารกันก่อนป่ะ เดี๋ยวแนะนำร้านเด็ดให้!" น้องกายพูดอย่างตื่นเต้น ก่อนจะลากแขนผมเดินนำหน้าเหมือนเป็นเจ้าถิ่น ส่วนเก้าก็เดินตามติดๆ และทำเป็นก้มจิ้มมือถือเล่นไปด้วย
โรงเรียนใหม่นี้ใหญ่กว่าที่ต่างจังหวัดพอสมควร ถ้าผมเดินเองคนเดียว คงมีหลงบ้างแน่ๆ มีเด็กนักเรียนเดินกันคึกคักเต็มไปหมดทั้ง ม.ต้น และ ม.ปลาย
"แล้วตึก ม.4 อยู่ตรงไหนอ่ะกาย?" ผมหันไปถามระหว่างเดิน
"ตรงนี้พี่ ตึกสูงๆ นั่นแหละ ม.4 อยู่ชั้น 6 บนสุด!" น้องชี้ไปทางตึกสีขาวหลังใหญ่ที่มีใต้ถุนไว้ให้นักเรียนมานั่งเล่น
"โห... ชั้น 6 เลยเหรอ มีลิฟต์ป่ะเนี่ย?" ผมบ่นเบาๆ ในใจนึกถึงขาที่จะต้องเดินขึ้นลงทุกวัน
"ไม่มีพี่ เดินล้วนๆ ฮ่าๆๆ" น้องกายหัวเราะอย่างสะใจ ผมนึกในใจ... ไว้รอตัวเองถึง ม.4 ก่อนเถอะ
"ถือว่าได้ออกกำลังกายไงครับ..." เก้าพูดแทรกเสียงเรียบๆ พร้อมส่งยิ้มกวนๆ ใส่ผม
ผมกรอกตาแรงใส่น้องไปทีนึง แต่ก็ไม่ได้เผลอพูดอะไร เพราะยังมีน้องกายยังเดินอยู่ข้างๆ ได้แค่แซะน้องในใจว่า... ตัวก็พูดได้หนิ เล่นลอยเอาไม่ต้องเดินก็ได้ ...
เรียนวันแรกยังไม่ค่อยมีอะไรมาก แค่แนะนำตัวปกติ กับแนะนำบทเรียนพื้นฐาน เพื่อนในห้องยังคงเกร็งๆ กันนิดหน่อย ผมยังไม่ค่อยได้คุยกับใครเท่าไหร่เลย
ตอนอยู่ในห้องเรียนผมแอบชำเลืองไปที่น้องเก้า ซึ่งนั่งอยู่หลังห้องคนเดียว กำลังจ้องหน้าจอมือถือแบบตั้งใจเกินเหตุ สายตาลอกแลก มือก็ขยับจิ้มๆ อะไรอยู่ตลอด ดูเหมือนจะดูอะไรที่ไม่ควรดูในเวลานี้แน่ๆ แต่มีแค่ผมที่ได้ยินเสียงจากมือถือน้องอยู่คนเดียว เลยทักไปแชทคุยกับน้อง
ผม - ดูอะไรของเก้าเนี่ย ทำไมทำหน้าแบบนั้น เก้า - ดูคลิปตลกน่ะครับ ตลกมากเลย😅 ผม - โกหกไม่เก่งเลยเราอ่ะ เดี๋ยวก็ไม่ให้เล่นมือถือเลย เก้า - โห่ แค่ดูฆ่าเวลารอพี่เรียนเองครับ🥺 ผม - อยากขนาดนั้นเลยเหรอ งั้นรอพักเที่ยงก่อนนะ เก้า - เย่ ผมจะรอนะครับ🥰 ...
ช่วงพักเที่ยงวันนี้เลิกไวได้พักเวลาเดียวกับชั้น ม.ต้น พอดี น้องกายเลยชวนผมไปกินข้าวด้วยกันที่โรงอาหารในวันแรก
"แล้วไม่กินกับเพื่อนเหรอ ทำไมมานั่งกับพี่?" ผมถามน้องกาย ขณะตักข้าวมันไก่เข้าปาก
"ก็กลัวพี่เหงาไง ฮ่าๆ" น้องขำทั้งที่ข้าวยังเต็มปาก "...เอาจริงๆ ก็เบื่อเพื่อนในห้องด้วย มีแต่คนปัญญาอ่อน"
"อย่างกับตัวเองปัญญาไม่อ่อนเลยมั้ง ฮ่าๆ" ผมแซวกลับเบาๆ จนน้องมองแรง แต่แอบรู้สึกดีใจที่ช่วงนี้น้องเริ่มกลับมาสนิทกับผมขึ้นอีกนิด หลังจากช่วงก่อนที่เราห่างๆ กันไป "เออกาย แถวนี้มีห้องน้ำใกล้ๆ ปะ?" ผมหันไปกระซิบถาม เพราะแอบเห็นน้องเก้าที่นั่งข้างๆ ดูกระสับกระส่ายจนเหมือนทนไม่ไหวแล้ว
"ก็ตรงหลังโรงอาหารไง ใกล้สุดละ"
"คนเยอะอ่ะ... มีแบบคนเงียบๆ ป่ะ?"
"แหนะ... จะเจิมตั้งแต่วันแรกเลยเหรอพี่ อิอิ" น้องกายทำหน้ากวนตามสไตล์ เหมือนรู้ทัน
"บ้า ไม่ได้จะทำไรเว้ย! แค่ไม่ชอบคนเยอะเฉยๆ" ผมรีบแก้ตัว กลัวน้องสงสัย
"อ่ะๆ มีอยู่นะ แต่มันเงียบมาก คนไม่ค่อยกล้าไปกันหรอก"
"หือ? ทำไมอ่ะ?"
"เห็นว่าเคยมีภารโรงตายตรงนั้นอะ แล้วมันก็อยู่ลึกด้วย... เด็กเลยหลอนๆ กัน" น้องพูดเสียงเบาเหมือนกลัวคนอื่นได้ยิน ส่วนผมกับเก้าหันไปมองหน้ากันแล้วก็หลุดยิ้มเบาๆ...
"มีผมไปด้วย ไม่ต้องกลัวไปหรอกครับพี่" เก้ายิ้มตอบแทรกขึ้นมา เหมือนทนไม่ไหวอยากรีบให้พาไปห้องน้ำไวๆ แล้ว ...
หลังกินข้าวกันเสร็จ ยังเหลือเวลาพักอีกเยอะ น้องกายเลยเดินนำผมไปเข้าห้องน้ำหลังตึกยิม ที่อยู่ลึกเงียบจริงจัง ไม่มีคนมาเข้าเลยแบบที่น้องบอก
"พี่มิก เข้าห้องเดียวกันป่ะ?" จู่ๆ น้องกายก็หันมาถาม ทำเอาผมสะดุ้ง
"หะ! เดี๋ยวคนมาเห็นจะทำไงเล่า!" ผมตอบ พลางหันไปมองเก้า เห็นน้องพยักหน้ารัวๆ เชียร์อยากให้ผมเข้ากับกายสุดๆ
"ล้อเล่นน่า ฮ่าๆๆ งั้นพี่เข้าห้องข้างๆ กายนะ อย่าเพิ่งออกก่อน รอกายด้วย" น้องยิ้มกวนๆ ทำเอาผมโล่งใจไปนิดนึง
"เค ได้ๆ" ผมตอบกลับแล้วเหล่มองเก้าอีกรอบ เห็นทำหน้าเซ็งจัดที่ไม่ได้เข้าไปสนุกห้องเดียวกับกาย
'ไม่เห็นผีตัวอื่นในห้องน้ำใช่ป่ะ' ผมพิมพ์แชทถามเก้าให้แน่ใจ
"ไม่มีนะครับ ไม่เห็นใครเลย" น้องเก้าพูดพร้อมเดินเข้าไปสำรวจข้างในจนทั่ว
ห้องน้ำดูสกปรกมีแต่คราบเปื้อน คงเพราะไม่ค่อยมีคนมาเข้าเท่าไหร่นัก ในนั้นมีอยู่สามห้อง น้องกายค่อยๆ เดินนำเข้าไปในห้องแรกและล็อคประตู ผมกับเก้าก็เลยเข้าห้องที่สองข้างๆ ปิดล็อคแล้วปลดกางเกงนักเรียน นั่งลงบนโถส้วมที่ดูเขรอะฝุ่นเต็มไปหมด
ไอน้องเก้าไม่รอช้า รีบปลดเข็มขัดถอดกางเกงนักเรียนออกอย่างไว ควักเอาแท่งจู๋เล็กๆ ที่แข็งเต็มที่ออกมาสูดอากาศหลังจากอัดอั้นมานาน ส่วนห้องข้างๆ ก็ได้ยินเสียงเหมือนน้องกายถอดเข็มขัด วางกางเกงกองไว้กับพื้นด้วยเหมือนกัน
แต่อยู่ๆ ไอน้องเก้าก็ดันทะลึ่งก้มลงไปดูห้องกายจากช่องข้างล่างหน้าตาเฉย ทำเอาผมต้องรีบปรามน้องไม่ให้ไปยุ่งกับกาย
"น้องชายพี่ก็กำลังชักเหมือนกันเลยครับ" เก้าหันมายิ้มตอบอย่างชอบใจ ทำเอาผมทั้งตกใจ ทั้งเหนื่อยกับความอยากรู้อยากเห็นของน้องเก้า
'พามาแล้ว เราก็รีบชักไปสิ ไม่ต้องไปสนใจคนอื่น' ผมพิมพ์แชทบอกน้อง เพราะจะได้รีบกลับไปเรียนต่อ
น้องลุกขึ้นยืนเริ่มรัวมือชักของตัวเอง หันแท่งชี้จ่ออยู่หน้าผม ทำเอาผมเริ่มห้ามใจตัวเองไม่อยู่เหมือนกัน
ผมนึกในใจ... เอาวะ ไหนๆ ทุกคนมานี่เพื่อชักกันหมดอยู่ละ จัดซักน้ำก่อนเรียนจะเป็นไรไป
ตอนนั้นผมเลยกำแท่งเอ็นที่เริ่มแข็งขนาด 6 นิ้วของตัวเอง รูดขึ้นลงจำใจชักเป็นเพื่อนน้องเก้าในโรงเรียนนี้ครั้งแรก แต่ก็อยากจะเร่งให้แตกไวๆ เลยนึกเรื่องเสียวๆ ไปด้วย
"อืมม... อ่าาา... ซี้ดดด... " เก้าเร่งข้อมือชัก แถมครางแบบไม่สนใจใคร เพราะไม่มีใครได้ยินน้องอยู่แล้ว
ส่วนผมกับน้องกายทำกันแบบเบาสุดขีดกลัวคนเดินผ่านมาจะได้ยินเข้า นึกจินตนาการภาพน้องชายผมที่กำลังเล่นควยตัวเองเสียวๆ อยู่ห้องข้างๆ แล้วทำเอาผมเริ่มเสียวตามบ้างแล้ว ไม่คิดว่าน้องจะเงี่ยนถึงขนาดมาชักในห้องน้ำโรงเรียนเหมือนกัน
"อื้มมม... จะเสร็จ... จะเสร็จแล้วครับ... อ๊าาา..." น้องเก้าครางเสียงสั่น ยืนแอ่นเอวตัวบิดไปมา แบบทนไม่ไหวสุดๆ พอเห็นเด็กแว่นที่ท่อนบนยังใส่เสื้อนักเรียนมาว่าวต่อหน้าผมใกล้ๆ แบบนี้ ยิ่งทำเอาผมเสียวขึ้นไปอีก
ไม่นานนัก น้องเก้าก็แท่งจู๋กระตุกหงึกหงักอยู่ 2-3 ที ก่อนจะถอนหายใจยาวเป็นสัญญาณว่าเสร็จแล้ว เอาหลังพิงกำแพงห้องน้ำแบบเหนื่อยสุดๆ
"อ๊ะ..." เสียงน้องกายหลุดลอดมาจากห้องข้างๆ คงจะเสร็จไปอีกคนแล้วเหมือนกัน
ผมเลยเร่งข้อมือรัวชักเพื่อให้เสร็จตามน้อง จนไม่นานก็ปล่อยน้ำว่าวสีขาวขุ่น แตกหยดลงใส่โถส้วมไปเลย
"พี่มิกเสร็จยัง กายเสร็จแล้วนะ.." เสียงน้องกายถามผมเบาๆ จากห้องข้างๆ เพราะในเวลานั้นไม่มีคนอื่นเข้ามาในห้องน้ำเลยสักคน
"เสร็จแล้วๆ เดี๋ยวออกไป" ผมหยิบกางเกงขึ้นมาใส่ให้เรียบร้อย เห็นน้องเก้าก้มลงดูผ่านช่องห้องกายอีกแล้ว แต่รอบนี้น้องดูตกใจตาโตเหมือนเห็นอะไรเข้าให้
เสียงน้องกายเปิดประตูห้องน้ำออกไปก่อน ผมเลยทำท่าเรียกให้น้องเก้าลุกขึ้นได้แล้ว เพราะมัวแต่นั่งก้มมองขวางทางประตูห้องน้ำ ...
"เดี๋ยวกายไปเรียนละนะ เลิกเรียนเจอกันที่โรงอาหารก็ได้พี่"
"อื้ม ได้ๆ" ผมตอบน้องกายหลังจากเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยกัน ต่างคนก็ต่างแยกย้ายไปเรียนคาบบ่ายต่อแบบไม่ได้คุยอะไรมาก รู้แค่ว่า... คงได้ปลดปล่อยจนสมองโล่งพร้อมเรียนกันทั้งคู่แล้วล่ะ
ระหว่างทางเดินกลับ ผมเหลือบไปมองน้องเก้าที่เดินข้างๆ เห็นยังทำหน้ามุ่ยๆ เหมือนมีอะไรในใจ สายตาน้องเหลือบไปทางห้องน้ำเมื่อกี้อยู่หลายที ดูไม่ปกติจนผมอดแกล้งถามไม่ได้ "มีไรเหรอเก้า? เมื่อกี้เห็นอะไร?"
"อ่อ...เปล่าครับ ไม่มีอะไรครับ" น้องตอบเสียงเรียบ แต่น้ำเสียงกับสีหน้าเหมือนพยายามกลบเกลื่อนบางอย่าง
ผมรู้สึกได้ทันทีว่ามีอะไรแน่ๆ แต่ก็เลือกเก็บความสงสัยไว้ก่อน ค่อยถามตอนเลิกเรียนละกัน… ...
พอกลับจากโรงเรียน ผมชวนเก้าไปปั่นจักรยานเล่นในหมู่บ้าน เพราะจะได้คุยกันง่ายๆ ด้วย อากาศช่วงเย็นลมเย็นกำลังดี แต่ในหัวผมยังวนเวียนกับเรื่องคาใจเมื่อตอนกลางวันอยู่เลย
"สรุปตอนกลางวันเก้าเห็นไรอ่ะ? บอกพี่มาเถอะ..." ผมถามซ้ำ เค้นเอาความจริงที่น้องพยายามกลบไว้ทั้งวัน
"เอ่อ... บอกได้จริงเหรอครับ?" น้องตอบเสียงแผ่ว สีหน้าดูไม่มั่นใจเหมือนลังเลที่จะพูด
"ได้สิ พี่อยากรู้จริงๆ" ผมยืนยันเสียงจริงจัง
"คือผมเห็น... ลุงภารโรงที่ตายไปแล้ว เขากำลังก้มเลียน้ำว่าวของน้องพี่บนพื้นอ่ะครับ..."
"ห้ะ! พูดจริงป่ะเนี่ย!?" ผมหยุดปั่นทันที จักรยานแทบเซ ร่างแทบหลุดจากเบาะ
ภาพในหัวผมแล่นขึ้นมาแบบไม่ตั้งใจ… คิดตามแล้วดูสยองจัดเลย
"ไหนตอนแรกบอกไม่เห็นใครไง?"
"ก็ตอนแรกไม่เห็นจริงๆ เพิ่งเห็นตอนก้มดูนั่นแหละครับ..." น้ำเสียงน้องเริ่มเบาเหมือนกลัวตัวเองจะพูดมากไปกว่านี้
"สรุป… เก้าเห็นผีตัวอื่นได้จริงเหรอ แล้วลุงเขาเห็นเก้ามั้ย?"
"น่าจะเห็นครับ ตอนเดินออกจากห้องน้ำ เห็นเขายังยิ้มให้ผมอยู่เลย..."
ผมเงียบไปพักนึง พยายามจะปั่นต่อ รู้สึกหนาวๆ ทั้งที่เหงื่อยังไหลอยู่ "แล้วทำไมเขาต้องกินน้ำของน้องพี่แบบนั้นด้วยอ่ะ?"
"เขาคงหิวมั้งครับ ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน… ถ้าอยากรู้ไว้พรุ่งนี้ผมไปถามให้ไหมครับ?"
"ไม่ต้องเลย! ปล่อยแกไปงั้นแหละ..." ผมรีบปฏิเสธแทบไม่ทัน กลัวจนผมขนลุกไปหมด
"แล้วที่บ้านเรานี่มีผีตัวอื่นป่ะเนี่ย?" ผมถามเสียงเบากว่าเดิม หันมองไปรอบๆ หมู่บ้านอย่างหวาดระแวง
"ในบ้านไม่มีครับ ผมอยู่คนเดียวตลอด แต่รอบๆ หมู่บ้านก็เห็นมีผ่านๆ บ้างครับ" เก้าตอบแบบนิ่งๆ เหมือนเรื่องแบบนี้น้องจะเห็นจนชินไปแล้ว
"เห้ย! ตอนนี้ใกล้ๆ เรามีป่ะ?"
"ตอนนี้ใกล้ๆ ไม่มีเลยครับ ไม่ต้องกลัวไปนะครับพี่ ส่วนมากเขาไม่มายุ่งอะไรกับเราหรอกครับ"
"นั่นแหละ แต่ถ้ามีใกล้ๆ ละก็คอยเตือนพี่ด้วยนะ"
"ได้ครับ ผมจะคอยดูให้เองครับ" น้องเก้ายิ้มบางๆ ดูภูมิใจเหมือนได้ทำหน้าที่ของตัวเอง
ผมถอนหายใจเบาๆ แล้วพาน้องปั่นวนอีกรอบ แต่สายตายังเหลือบไปตามพงหญ้าข้างทางอยู่เป็นระยะ... รู้สึกวันนี้หมู่บ้านมันดูเงียบผิดปกติยังไงไม่รู้… ...
หลายวันต่อมา ผมเริ่มได้คุยกับเพื่อนในห้องมากขึ้น เลยลองถามพวกที่เรียนที่นี่มาตั้งแต่ ม.ต้น เกี่ยวกับข่าวลือเรื่องผีภารโรงในห้องน้ำ...
บางคนก็ว่าเขาฆ่าตัวตาย บางคนบอกโดนฆ่าหมกห้องน้ำ แต่สิ่งที่ทุกคนเล่าเหมือนกันคือ... เขาเคยถูกไล่ออกเพราะโดนจับได้ว่าไปข่มขืนเด็กนักเรียนในโรงเรียนนี้
ยิ่งฟังผมยิ่งหลอน ไม่ใช่แค่เรื่องผี แต่กลัวเขาจะกลับมาทำอะไรไม่ดีกับน้องชายผมมากกว่า...
"พี่มิก... วันนี้ไปเข้าห้องน้ำเดิมเป็นเพื่อนอีกได้มั้ย?" อยู่ๆ น้องกายก็ชวนในวันที่ได้พักกลางวันพร้อมกันอีก
"เอ่อ... พี่ว่าไปห้องอื่นก็ได้มั้ง ตรงนั้นมันสกปรกไงไม่รู้" ผมพยายามบ่ายเบี่ยง ยิ่งไม่อยากให้น้องเข้าไปอีก
"มันเงียบดีอ่ะพี่... แต่กายไม่กล้าไปคนเดียว" น้องทำเสียงอ้อนปนน้อยใจนิดๆ
"พี่ก็ไม่กล้าไปอ่ะ เพื่อนพี่เล่าให้ฟังว่าเคยเห็นอะไรแปลกๆ ในห้องน้ำนั้นด้วย" ผมลองหลอกน้องเผื่อเขาจะกลัว
"เหรอพี่...? งั้นกาย... เข้าห้องน้ำแถวนี้ก็ได้" เสียงน้องเบาลงทันที ดูผิดหวังนิดๆ "กายไปก่อนนะ... เจอกันตอนเย็นพี่มิก"
"เคๆ เจอกัน" ผมยิ้มตอบ แต่ในใจยังไม่ไว้ใจอยู่ดี เลยส่งเก้าให้แอบตามไปดูว่าน้องกายจะไปที่ไหนต่อ
...สรุปว่า น้องผมแอบไปห้องน้ำนั่นเฉยเลย ไม่น่าเชื่อว่าเด็กขี้กลัวอย่างกาย จะยอมมาซนที่นี่คนเดียว เหมือนมีแรงดึงดูดอะไรบางอย่าง... ผมเลยคิดแผนขึ้นมากับเก้า ว่าจะหลอกให้กายกลัวซะจนเข็ด จนไม่กล้ามาเหยียบที่นี่อีกเลย...
"มันจะไม่ผิดกฎพี่เหรอครับ ที่พี่เคยบอกว่าห้ามหลอกน้องชายพี่อ่ะ?" น้องเก้าถามขึ้นอย่างสงสัย
"อันนี้ถือว่าเป็นเคสพิเศษ ถ้าพี่อนุญาต ก็เท่ากับไม่ผิดไง"
"อ๋อ... เคครับ งานนี้ถนัดผมเลย" น้องยิ้มกว้างแบบมีไฟ เหมือนได้กลับมาทำสิ่งที่ชอบอีกครั้ง ...
ผมให้เก้าตามไปส่องในห้องน้ำตรงหลังยิม ตอนกลางวันแสกๆ ที่ไม่ค่อยมีใครอยากจะเข้ากันนัก มีแต่น้องชายผมกำลังชักว่าวอยู่คนเดียวในห้องส้วมห้องแรกเหมือนเดิม
"อ่าา... ซี้ดด..." เสียงครางเบาๆ ลอดออกมาจากประตูห้องน้ำ พร้อมเสียงครางจากมือถือ เหมือนน้องกำลังดูคลิปอะไรบางอย่างไปด้วย
ทันใดนั้น เสียงชักโครกก็ดังขึ้นจากห้องท้ายสุด ซ่าาา... กึ๊กกก...
น้องกายชะงัก รีบเก็บของตัวเองเข้ากางเกง เพราะคิดว่ามีใครแอบมาเข้าห้องน้ำโดยไม่ให้รู้ตัว
กายค่อยๆ แง้มประตูห้องน้ำออกมาดู แต่กลับไม่เห็นใครเลย... จนน้องเริ่มหลอน ขนลุกเต็มตัว และจู่ๆ ก๊อกน้ำที่อ่างล้างมือก็เปิดขึ้นเองแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย...
น้องกายถึงกับหน้าซีด ขาแข็ง ยืนตัวเกร็งอยู่หน้าห้อง "อย่า... อย่าหลอกผมเลยครับ..." เสียงพึมพำเบาๆ ของเด็กชายใส่แว่น สั่นเหมือนจะร้องไห้
ทันใดนั้น เสียงกดชักโครกในห้องแรกที่กายเพิ่งออกมาก็ดังขึ้นเอง...
"เหี้ย!" เสียงฝาชักโครกตกลงกระแทกดัง ปั้งงง!! ลั่นไปทั้งห้องน้ำ น้องกายสะดุ้งสุดตัวแล้วรีบวิ่งหนีออกจากห้องน้ำไปแบบไม่คิดชีวิตเลย! --
"แผนพี่นี่ชั่วร้ายจังนะครับ หลอกได้แม้กระทั่งน้องชายตัวเอง..." เสียงน้องเก้าพูดขึ้นในวิดีโอคอล ขณะที่ผมกำลังคุยกับน้องจากระยะไกล
"ฮ่าๆๆ นี่ชม หรือด่าเนี่ย?"
"ชมครับชม..." น้องตอบพร้อมหัวเราะ "แต่ผมเสียแต้มไปตั้ง 200 แน่ะพี่ ที่พี่ให้แลกสกิลจับวัตถุในโลกคนเป็นได้ 2 นาที"
"เอาน่าา... เดี๋ยวชดเชยให้วันหลังแล้วกัน งั้นรีบออกมาเลย ลุงภารโรงยังอยู่ในห้องน้ำมั้ย?"
"อยู่ครับ... เห็นแกหัวเราะชอบใจใหญ่เลย พอเห็นผมหลอกน้องพี่สำเร็จ" น้องเก้าพูดพลางหันกล้องจากวิดีโอคอลให้ดู แล้วผมก็ได้เห็นภาพที่ทำให้หัวใจแทบหยุดเต้น...
"ฮ่าๆ ไว้มาเล่นกับลุงใหม่นะ..." ร่างชายชราใส่ชุดภารโรงเก่าๆ หน้าซีดเซียว ยิ้มหลอนจนเห็นเหงือก ท่าทางยืนเอียงๆ เหมือนคนหลังค่อมนิดๆ อยู่มุมห้องน้ำด้านหลังเก้า ทำผมถึงกับผงะ ถอยมือถือออกจากหน้าแบบไม่รู้ตัว!
"เห้ยย... งั้นออกมานี่ด่วนเลย!" ผมรีบสั่งน้องก่อนจะกดวางสายแทบไม่ทัน เพราะกลัวเดี๋ยวลุงจะหื่นใส่เก้าอีกคน
ส่วนผมนี่ดันหลอนเองยิ่งกว่าน้องกายไปแล้วเนี่ย... เพิ่งรู้ว่าวีดีโอคอลกับเก้าจะเห็นผีอื่นแบบนั้นได้ด้วย กลายเป็นภาพติดตาผมไปเลย
วันนั้นตอนกลับบ้าน ทั้งน้องกายและผมดูซึมไปทั้งคู่... ในใจผมก็แอบสงสารอยู่หน่อยๆ แต่มันคงเป็นวิธีเดียวแล้วจริงๆ ที่จะทำให้น้องไม่กลับไปยุ่งกับห้องน้ำนั้นอีก... ...
พอกลับถึงบ้าน น้องเก้าทำหน้ากังวลเล็กน้อย ก่อนจะยื่นหน้าจอมือถือมาให้ผมดู
"พี่มิก วันนี้แบตผมหายไปเยอะเลย สังเกตมาหลายวันละ... แบตจะหมดไวเฉพาะตอนอยู่โรงเรียนกับพี่อ่ะ"
"อ้าว เป็นเพราะอะไรอ่ะ? เพราะวีดีโอคอลป่าว?" ผมหันไปถามแบบจริงจัง แต่ปกติก็เห็นแบตน้องเพิ่มเองจนเต็มทุกเช้า
"น่าจะนะ เดี๋ยวลองถามแชทดูครับ..." น้องเปิดแอพยกขึ้นถาม "แชทจีผีที ทำไมแบตผมหมดไวเวลาอยู่โรงเรียนครับ?”
เสียงเอไอตอบกลับมาเรียบๆ จากลำโพง "นั่นเป็นเรื่องปกติค่ะ เพราะคุณผู้ใช้อยู่ห่างจากจุดที่เสียชีวิต ยิ่งอยู่ไกลมากเท่าไหร่ แบตจะยิ่งหมดไวเท่านั้น แนะนำให้เปิดโหมดประหยัดพลังงานค่ะ"
"อ๋อ... ว่าแล้วทำไมผีหลายตัวถึงวนเวียนอยู่แถวๆ ที่ตัวเองตาย" น้องเก้าพึมพำเบาๆ เหมือนเพิ่งเข้าใจอะไรบางอย่าง
"แล้วโหมดประหยัดพลังงานมันคืออะไรอ่ะ?" ผมถามต่อ
"อ่อๆ... เป็นโหมดพิเศษครับ ถ้าผมเปิดใช้ พี่จะมองไม่เห็นผม แต่ยังได้ยินเสียงอยู่นะ... แบบนี้"
น้องกดโชว์ให้ดู ร่างหายวับไปจากตรงหน้า เหลือแต่เสียงลอยมา "ฮัลโหลๆ พี่มิกได้ยินมั้ย~"
สักพักร่างน้องโผล่กลับมาพร้อมรอยยิ้มดีใจ หลังกดสลับมาใช้โหมดปกติ "ผมขอใช้เฉพาะตอนอยู่โรงเรียนได้มั้ยครับ?"
"โอเค... แต่ห้ามโผล่มาต่อหน้าจนทำพี่ตกใจนะ"
"รับทราบครับพี่~" น้องยิ้มหวานดีใจสุดๆ เหมือนเข้าทางน้องจะได้ใช้ไปแอบชักโดยไม่ให้ผมเห็นแน่ๆ... ...
วันต่อมา... น้องกายถึงกับต้องชวนผมเข้าไปรอตอนน้องเข้าห้องน้ำเป็นเพื่อนตลอด แม้แต่ตอนอยู่บ้านยังไม่วางใจ ต้องให้ผมนั่งเฝ้าหน้าห้อง คงต้องเป็นแบบนี้ไปอีกพักใหญ่แน่ๆ...
เย็นวันเดียวกัน คาบพละสุดท้ายของผมดันต้องเรียนแถวยิม ตรงใกล้ๆ ห้องน้ำเจ้าปัญหานั่นอีก... แค่เดินผ่านก็ใจไม่ดีแล้ว ผมนี่ไม่กล้ามองไปทางนั้นด้วยซ้ำ
‘เก้าอยู่ไหนแล้ว พี่เรียนเสร็จแล้วนะ’ ผมพิมพ์แชทถามน้อง แต่เงียบ... ไม่ตอบสักที
ผมใจเริ่มไม่ดี หรือน้องจะ… แอบไปชักแถวนี้อีกแน่ๆ เลยรีบโทรหาทันที
"ฮัลโหลครับพี่..."
"เก้า! ตอนนี้อยู่ไหนเนี่ย? พี่เลิกเรียนแล้วนะ"
"คือ... ผมมาห้องน้ำครับ"
"ห้องน้ำ?... อย่าบอกนะว่าแอบไปชักในห้องน้ำลุงภารโรงอีกแล้ว?!" ผมแทบเดาได้เลย ปล่อยคลาดสายตาไม่ได้จริงๆ
"แต่ลุงเขาใจดีกว่าที่คิดนะครับ... เขายังช่วยผมด้วย"
"ไอ้เก้าา!! ไปชักกับลุงมาเหรอ?!" ผมแทบจะตะโกน
"ไม่ได้ชักเลยครับ หมายถึงเขาช่วยโอนแต้มให้ผมเพราะเขาไม่ได้ใช้ทำอะไร"
"เอาดีๆ พี่ไม่ขำเลยนะเว้ย!" ตอนนี้หัวผมนี่ปั่นยิ่งกว่าลูกข่างอีก
"จริงครับ... ลุงเขาไม่ได้มาทำอะไรผมเลย เขาแค่..." เสียงเก้าเงียบไปชั่วครู่ ก่อนพูดต่อเบาๆ "เขาแค่อยากให้ผมช่วยเขาครับ"
"ช่วยอะไรล่ะเก้า รีบออกมาเลย... เก้าก็รู้ว่าลุงแกโรคจิตขนาดไหน!" ผมรีบเดินไปดักหน้าห้องน้ำอย่างห่างๆ เตรียมพาน้องกลับบ้านทันที
"นั่นแหละครับพี่... ลุงเขาไม่ได้เป็นอย่างที่คนอื่นเล่ากันเลยนะพี่" น้ำเสียงน้องเก้าเริ่มจริงจังขึ้นกว่าทุกที "เขาแค่หวังให้มีใครสักคน... สักคนเดียวก็ยังดี ที่จะเชื่อว่าเขาไม่ผิด" เสียงถอนหายใจของน้องดังแผ่วๆ ตามมา
"แต่จากที่เก้าเล่าว่าเขากินน้ำว่าวน้องกายวันนั้น... แล้วจะยังให้พี่เชื่อได้อีกเหรอ! เขาแค่จะหลอกทำอะไรไม่ดีกับเก้าอ่ะดิ" ผมเริ่มขึ้นเสียงเล็กน้อย
"พี่มิก... ใจเย็นนะครับ" เก้าพูดพร้อมเปิดโหมดปกติกลับมา ก่อนยกเปิดกล้องโชว์ให้ดู "ผีด้วยกันมันโดนตัวกันไม่ได้นะพี่ ไม่ต้องกลัวว่าลุงจะทำอะไรผมหรอกครับ"
น้องสาธิตโดยพยายามจับแขนลุงให้ดูชัดๆ ผ่านกล้อง ภาพที่เห็นคือมือน้องทะลุผ่านแขนลุงไปเลย... เหมือนกับจับอากาศ
"พอแล้วๆ เดี๋ยวค่อยคุยกันที่บ้าน" ผมรีบพาน้องออกจากตรงนั้นให้ไกลที่สุด พร้อมมารอรับน้องกายกลับบ้านพร้อมกันทันที ...
"พี่ครับ ตกลงพี่จะช่วยหาความจริงเรื่องลุงกันมั้ยครับ?..." เสียงเก้าพูดขึ้นเบาๆ ขณะที่ผมนอนทำการบ้านอยู่บนเตียง
ผมทำเมิน ไม่หันไปมอง ยังเขียนการบ้านต่อเหมือนไม่ได้ยินอะไร
"ผมขอโทษนะครับที่แอบไปคุยโดยไม่บอก..." น้องกระเถิบเข้ามาใกล้ นอนคว่ำข้างๆ เหมือนจะง้อผม
"ก็ได้ๆ... ไว้ค่อยคิด เดี๋ยวขอทำการบ้านก่อน..." ผมตอบปัดๆ น้องจะได้เลิกกวนผมสักที ยังน้อยใจน้องอยู่นิดหน่อยด้วย
"เย่ๆๆ ขอบคุณครับพี่!" น้องเก้ายิ้มดีใจใหญ่ ยกมือทำท่าฉลองแล้วมือดันไปสะกิดไหล่ผมเบาๆ
ภาพตรงหน้าก็วูบดับไปทันที... การบ้านข้อที่เพิ่งเขียนเมื่อกี้หายเกลี้ยง
"เก้าาาาา!!!" ผมหันไปตะโกนใส่น้อง
"ไปละครับ ไม่กวนแล้วจริงๆ ครับ!" น้องวิ่งหนีออกจากห้องอย่างไว
เป็นจังหวะเดียวกับที่น้องกายเปิดประตูเข้ามาพอดี "เก้าไรเหรอพี่มิก?"
"เก้า... อ๋อ พี่ดีใจเฉยๆ เหลืออีกเก้าข้อก็เสร็จแล้ว..." ผมรีบยิ้มแห้งๆ ตอบไปแบบเนียนสุดชีวิต
น้องกายทำหน้างงๆ แต่ไม่ติดใจอะไร เดินไปเปิดคอมนั่งเล่นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
วันนี้ผมนี่โคตรท้อเลย เจอแต่เรื่องให้ปวดหัวได้ทั้งวันจริงๆ แต่เอาตามตรงผมก็อยากรู้ความจริงเรื่องลุงที่เก้าพูดถึงเหมือนกัน... ...
วันต่อมาผมนัดกับน้องเก้าว่าจะเริ่มสืบจากครูพละก่อน เพราะยิมที่เรียนอยู่ใกล้ห้องน้ำนั่นที่สุด เย็นวันนั้นผมเลยแกล้งทำตัวเป็นเด็กดี ช่วยครูเก็บอุปกรณ์ แล้วทำเนียนแอบถามไปด้วย
"ครูครับ... พอจะรู้เรื่องภารโรงที่ตายในห้องน้ำเมื่อหลายปีก่อนไหมครับ?"
"ก็พอรู้นะ แล้วถามทำไมเหรอ?"
"ผมเพิ่งย้ายมา เห็นคนพูดกัน เลยอยากรู้เฉยๆ ครับ" ผมตีเนียนสุดชีวิต มือก็เก็บของไปเรื่อยๆ
"เรื่องพวกนี้มันก็นานมากแล้วนะ... ครูก็ไม่รู้จะพูดยังไง" ครูดูลังเลเหมือนมีอะไรในใจ ยิ่งทำผมอยากรู้เข้าไปอีก
"เล่าให้ผมฟังหน่อยครับครู ผมอยากรู้จริงๆ"
ครูถอนหายใจเบาๆ แล้วค่อยเริ่มเล่า "...ก็ครูนี่แหละอยู่ในเหตุการณ์ก่อนลุงจะตายด้วยซ้ำ"
ผมฟังแล้วใจเต้นจัดๆ นี่มันเบาะแสใหญ่ชัดๆ เลยรีบถามต่ออีก "จริงเหรอครับ ลุงแกเป็นไรตายครับ?"
"...เขาว่าแกกินยาฆ่าตัวตาย เพราะเครียดที่โดนไล่ออก"
"แล้วทำไมถึงโดนไล่เหรอครับ?"
"ครูเคยเจอลุงในห้องน้ำ ทำท่าจะถอดกางเกงเด็กผู้ชายคนนึง ครูรีบเข้าไปขัดไว้ทันก่อนจะเกิดเรื่องไม่ดีน่ะสิ"
ตอนนั้นผมได้ยินที่ครูเล่าแล้วหน้าชาไปเลย คือแปลว่า... แบบนี้ลุงอาจจะทำจริงเหรอ?
"พอครูไปแจ้งผอ. ก็ไล่ออกทันทีเลย" ครูเล่าต่อพลางล็อกตู้เก็บของเรียบร้อย
"แล้วครูพอจำชื่อหรือหน้าตาเด็กคนนั้นได้มั้ยครับ?"
"เหมือนจะชื่อต้าอะไรสักอย่างนี่แหละ ตัวผอมๆ ใส่แว่น ผ่านมาตั้ง 3 ปี น่าจะอยู่ ม.5 แล้วมั้ง..." ครูคว้ากระเป๋าแล้วจะเดินออกไปจากยิม
"งั้นครูขอตัวกลับก่อนนะ..."
"ครับ ขอบคุณมากครับ" ผมยกมือไหว้แล้วรีบหามุมเงียบๆ คุยกับเก้าต่อ "เราต้องตามหาเด็กคนนั้นให้เจอ แต่จะเริ่มจากไหนล่ะ? รุ่นพี่ ม.5 เราไม่รู้จักใครเลย..."
"ไม่ต้องห่วงครับพี่ เดี๋ยวเรื่องนี้... ปล่อยให้เป็นหน้าที่ผมเองครับ" น้องเก้ายิ้มมุมปากแบบมั่นใจซะจนผมอดคิดไม่ได้... ว่าน้องจะไปหาเจอได้ยังไง ...
วันรุ่งขึ้น ผมตื่นมาพร้อมความกระตือรือร้นสุดๆ อยากไปโรงเรียนให้ไวเพราะใจมันค้างคาแต่เรื่องที่ครูเล่า อยากรู้ความจริงเรื่องเด็กคนนั้นให้ได้ ระหว่างผมกำลังนั่งเรียน น้องเก้าบอกว่าจะลองไล่ตามหานักเรียน ม.5 ทีละห้อง โดยดูว่ามีใครรูปร่างจะตรงกับที่ครูเล่าไว้
‘เจอบ้างมั้ยเก้า?’ ผมพิมพ์ไปถามน้องช่วงพักกลางวัน น้องตอบว่ายังไม่เจอ แต่ยังไม่ถอดใจ บอกจะลองใหม่อีกทีช่วงบ่าย
พอเข้าเรียนคาบบ่ายได้ไม่นาน มือถือผมก็สั่น มีข้อความเด้งขึ้นมาจากเก้า พร้อมกับรูปถ่ายของใครบางคน... เป็นเด็กผู้ชายตัวผอม ใส่แว่น เหมือนเป๊ะตามคำบอกครูพละไม่มีผิด
‘เจอแล้วครับพี่ ผมได้ยินเพื่อนเรียกเขาว่าต้า’ เก้าพิมพ์มาสั้นๆ แต่มันทำเอาผมโล่งใจแบบบอกไม่ถูก
ตอนนี้สิ่งที่ต้องทำคือเตรียมคำพูดให้ดี… ยังไงวันนี้ผมก็ต้องไปคุยกับเขาให้รู้เรื่องให้ได้ ...
น้องเก้าบอกว่าพี่คนนั้นอยู่ตึกเดียวกัน ผมเลยไปรอใต้ตึกตอนเลิกเรียน หวังจะได้พบกับพี่เขา
"คนนี้แหละครับพี่" เก้าปิดโหมดประหยัดพลังงาน โชว์ร่างมาชี้ให้ดูด้วยตัวเอง
พอเห็นจังหวะที่พี่เขาเดินอยู่คนเดียว ผมก็รวบรวมความกล้า เดินเข้าไปคุยตรงๆ "เอ่อ... ขอโทษนะครับ ผมมีเรื่องอยากถามพี่หน่อยได้มั้ย?"
"อ๋อ ได้ครับ จะถามเรื่องเรียนเหรอ?" พี่เขาตอบด้วยน้ำเสียงสุภาพ ทำเอาผมใจชื้นขึ้นหน่อย
"เอ่อ... ไม่ใช่เรื่องเรียนครับ คือ...ผมอยากรู้เรื่องลุงภารโรงเมื่อหลายปีก่อน ได้ยินว่าพี่เคยเจอกับเขาเหรอครับ?"
พี่เขานิ่งไป สีหน้าเปลี่ยนทันทีจนผมมั่นใจว่าไม่ผิดคนแน่
"...ไม่เคยเจอนะครับ น้องน่าจะจำผิดคนแล้วล่ะ" พอพูดจบเขาก็หันหลังเดินหนี ไม่แม้แต่จะมองหน้าผม
ผมตัดสินใจใช้ไม้ตายสุดท้ายที่คิดออกตอนนั้น "เขาเป็นลุงของผมเองครับ... ผมแค่อยากรู้ความจริงว่าวันนั้นมันเกิดอะไรขึ้นแน่ ป้าผมจะได้ตายตาหลับด้วย..."
พี่เขาหยุดเดินทันที ตัวแข็งนิ่ง ส่วนน้องเก้าถึงกับอ้าปากค้าง ไม่คิดว่าผมจะกล้าพูดแบบนี้... ผมรู้ว่าผมโกหก แต่ว่าไม่มีทางอื่นแล้วจริงๆ
"...คือจริงๆ วันนั้นลุงเขาไม่ได้ทำอะไรพี่เลย" พี่เขาพูดเบาๆ บรรยากาศรอบตัวเหมือนหยุดนิ่ง ไม่มีแม้แต่เสียงลมพัด
"แล้ว... เรื่องมันเป็นยังไงเหรอครับ?" ผมรีบถามต่อทันที
"พี่ยังไม่เคยเล่าเรื่องนี้ให้ใครฟังเลยนะ..."
"ถ้ามันยังคาใจอยู่ ลองเล่าให้ผมฟังดูได้นะครับ"
พี่เขาเงียบไปพักใหญ่ ก่อนจะค่อยๆ เล่าเรื่องในมุมของเขา... "ตอนนั้นพี่แค่รูดซิปกางเกงไม่ขึ้น แล้วลุงแกก็เลยจะช่วย... แต่ครูเอดันเดินผ่านมาเห็นพอดี เลยเข้าใจผิดกันหมด..." พี่ต้าพูดเสียงสั่น น้ำเสียงเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด "วันต่อมา พี่ตั้งใจจะไปขอโทษลุง แต่กลับไปเจอเขานอนล้มอยู่ในห้องน้ำ พี่เลยรีบไปตามคนมาช่วย แต่ก็ไม่ทันแล้ว... เพราะโรคหัวใจแกกำเริบ" พี่ต้าเล่าจบ ผมแอบเห็นเขาน้ำตาซึมนิดๆ
"เข้าใจแล้วครับ..." ผมพยักหน้าเบาๆ ก่อนจะถามต่อ "แล้วทำไมพี่ถึงไม่เล่าให้ใครฟังตั้งแต่แรกล่ะครับ?"
"ตอนนั้นพี่ยังเด็ก กลัวไปหมด กลัวคนไม่เชื่อ กลัวจะโดนต่อว่า... พี่เลยเลือกเงียบ"
"แต่ผมเชื่อนะครับ ลองดูอีกสักครั้งก็ได้"
"...ไว้พี่จะลองดู เสียใจเรื่องลุงของน้องด้วยนะ..."
"ขอบคุณที่เล่าความจริงนะครับ งั้นผมขอตัวก่อนนะ" ผมแยกกับเขา ปล่อยให้ลมเย็นๆ พัดผ่านเงียบๆ เหมือนปลดปล่อยบางอย่างที่ค้างคาในใจพี่เขามานาน ...
ผมกับเก้ารีบตรงไปที่ห้องน้ำทันที อยากไปขอโทษลุงด้วยตัวเองให้ได้
"ลุงอยู่หน้าห้องน้ำนะพี่มิก" น้องเก้าหันมายิ้มบอกผมเบาๆ แล้วชี้ให้ดู
"ลุงครับ... ผมขอโทษที่เคยเข้าใจลุงผิดนะครับ ตอนนี้ผมรู้ความจริงหมดแล้ว" ผมยกมือไหว้ลุงด้วยความรู้สึกผิดจากใจ
น้องเก้ามองไปยังหน้าห้องน้ำเหมือนตั้งใจมอง ก่อนจะเอ่ยออกมา "ลุงเขาก็บอกว่าขอโทษเหมือนกันครับ... ที่เคยกินน้ำน้องพี่วันนั้น เขาบอกว่ามีเด็กชอบมาแอบชักบ่อยๆ ลุงเลยเผลอไปเพราะความอดอยาก ไม่เคยได้ผลบุญจากใครด้วยครับ"
"...ไม่เป็นไรครับ ผมให้อภัยลุง" พอผมพูดจบอยู่ๆ ก็มีลมพัดเบาๆ จนเศษใบไม้ปลิวว่อน หันไปเห็นน้องเก้ายืนนิ่ง น้ำตาค่อยๆ ไหลอาบแก้ม
"เก้าเป็นไร เกิดอะไรขึ้นเหรอ?..."
"เหมือนลุงจะได้ไปเกิดใหม่แล้วล่ะครับ... แกคงหมดห่วงแล้วจริงๆ" น้องปาดน้ำตาเบาๆ ก่อนหยิบมือถือขึ้นมาดู แล้วก็ทำหน้าตื่นเต้นขึ้นมาทันที "พี่ดูสิ! ผมได้แต้มเพิ่ม จนเวล 3 แล้วครับ!"
"ได้มาจากการช่วยให้ลุงไปเกิดเหรอ?"
"น่าจะใช่พี่... เพิ่งรู้เลยว่าแบบนี้ก็เพิ่มเลเวลได้ด้วย" น้องยิ้มตอบอย่างภูมิใจสุดๆ
"งั้นกลับบ้านกัน เดี๋ยวพี่มีรางวัลจะให้นะ"
"รางวัลอะไรเหรอครับ?" น้องหันมามองหน้าผม ตาเป็นประกายแบบอยากรู้สุดๆ
เย็นวันนั้นกลับบ้านไป ผมเลยลองชักว่าวกับเก้าให้น้ำแตก โดยเอาจานกระดาษมาลองจนน้ำว่าวไหลเยิ้มเต็มไปหมด และวางลงกับพื้นเชิญชวนเซ่นให้เก้ามาชิม เหมือนตอนที่เซ่นขนม
และได้ผลจริงๆ ไอน้องเก้ามาเลียจนหมด ดันชอบละบอกว่าอร่อยเฉยเลย แถมได้แต้ม SP เพิ่มนิดหน่อย 20 แต้มด้วย
ผมเลยได้วิธีใหม่ในการเพิ่มแต้มให้เก้าแบบฟรีๆ แล้ว... แต่ตัวผมเองนี่สิ... น้ำว่าวคงจะหมดตัวก่อนแน่ๆ... ... . . อ่านตอนต่อไป... >>ตอน 5 - เปิดเผยความลับกับน้องชาย<< | 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2025-8-7 05:25:18
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2025-8-7 07:14:23
โพสต์ 2025-8-7 07:16:27
โพสต์ 2025-8-7 10:10:37
โพสต์ 2025-8-7 17:30:24
โพสต์ 2025-8-7 23:10:31