สวัสดีคับทุกคน หายผมหน้าหายตาไปนานเลย ก็อย่างว่าแหละ...ไม่มีเรื่องอะไรจะเล่าให้ฟังนี่นา ประสบการณ์น้อย 555 แต่ที่ตั้งบล๊อกนี้เพราะว่ากะจะมาทักทายทุกๆ คนนะคับ ปกติก็เข้ามาเช็คอยู่เรื่อย แต่เข้ามาแล้วก็ปิด 555 ก็มันไม่มีความเคลื่อนไหวอะไรเลยนี่นา 555 ส่วนชื่อเรื่องไม่ต้องแปลกใจนะคับ คิดไม่ออกเลยแค่ ... พอ 555
ความจริงแล้วก็จะเล่าเรื่องความเป็นไปของผมเองนี่แหละ แต่มันก็เรื่อยๆ ไม่มีรัยน่าตื่นเต้นเท่าไหร่ พอดีช่วงนี้ก็คุยๆ กับคนคนนึง (คนนั้นที่เคยพูดถึงนั่นแหละ 555) แต่ช้าก่อน!!! ไม่ได้คุยแบบแฟนกันนะคับ ไม่รู้จะนิยามว่ายังงัย ก็คุยปกติ(แต่คล้ายๆ คนรักกันเลยอ่ะ 555) มีงอลบ้าง ง้อบ้าง เฮฮาบ้าง ปะปนกันไป ที่ผมเกริ่นมานั้น มันเป็นสิ่งที่ทำให้ผมคิดอยู่ในหัวตลอดคับ คำถามแบบเดิมๆ ยังวนอยู่ในหัว อยากรู้ว่าเค้าชอบเรามั๊ย? เค้าคิดยังงัยกับเรา? ครั้นว่าจะถามน่ะเหรอ...ความมั่นใจในตัวเองกลับหายเกลี้ยง 555 เพราะอย่างที่เคยบอกไปว่าเค้าต่างกับผมมากๆ ต่างทุกอย่าง ที่สำคัญผมก็ไม่ได้ดูดีอะไร อ้วนเป็นหมูเลย 555 เวลาที่ผมคุยเค้าผมรู้สึกดีมากเลยคับ และผมก็แอบคิดว่าเค้าก็รู้สึกดีเหมือนกับผม แค่ไม่กล้าฟันธงเท่านั้นแหละ อีกนานเลยกว่าเค้าจะกลับมาไทย ผมไม่ได้ยินเสียงเค้ามา 5 เดือนล้ะ แต่จะว่าไปก็คุยกันมาจะ 8 เดือนแล้วน่ะ 555 ซึ่งไม่รู้เลยว่าความสัมพันธ์มันคือยังงัย ผมยังไม่อยากที่จะค้นหาคำตอบ กะว่ารอสักวันหนึ่งที่มีโอกาสได้เจอกันก่อน(เพราะไม่เคยเจอตัวจริงเลย) น่าจะมีความมั่นใจมากกว่านี้ 555
ผมไม่รู้ว่าหลายๆ คน เป็นเหมือนผมหรือเปล่าคับ ประมาณว่าแบบพวกคิดมาก คิดไปเองมั้ง 555 ผมอ่ะตัวดีเลยชอบคิดไปเองก่อน เช่น อย่างที่ผมไม่กล้าบอกชอบเค้า ก็เพราะด้วยความคิดที่ว่า ไม่แน่ใจว่าเค้ามีแฟนอยู่แล้วหรือเปล่า? เค้าคิดกะเราอย่างนั้นจริงๆ เหรอ? เค้าออกจะดูดีน่ารักขนาดนั้นจะมาชอบคนอย่างเราเนี่ยนะ? มั่นมากสินะที่จะบอกชอบเค้า? อะไรประมาณนี้ 555 นึกไปนึกมาก็ตลกตัวเองนะคับ 555 ที่สำคัญคือ ผมกลัวที่จะเจอความผิดหวังอีก ...แต่ผมก็คิดว่าคุยๆ ไปเรื่อยๆ อย่างน้อยถึงจะไม่ได้เป็นอะไรกันแต่มันก็มีความสุข มีความสุขที่ได้อ่านไลน์ ได้หยอกล้อถามสารทุกข์สุขดิบกัน ได้นั่งมองรูปโปรไฟล์แล้วก็นั่งยิ้มเหมือนคนบ้า 555 ได้แอบคิดถึงทุกๆ วัน มันก็มีความสุขดีนะ ถึงแม้ว่าผมจะไม่เคยเจอคัวจริงเค้าก็เถอะ ^^ #หมาน้อย