หลังจากที่ผมเขียนตอนจบของ "ทำไงได้รักน้องชายไปแล้ว" เสร็จก็มีคนเข้ามาคอมเมนท์ให้กำลังใจนู่นนี่เยอะเลย ผมรู้สึกอบอุ่นมากเลยนะคับ เพราะถ้าผมไม่มาเล่าผมคงอึกอัดมาก ไม่กล้าบอกใคร แต่พอเล่าจบ วันต่อมาผมเปิดเข้ามาเช็คคอมเมนท์ก็มีคนๆ นึงฝากข้อความมาถึงผมว่าขอไอดีไลน์หน่อย ทิ้งเบอร์ให้ผมซะด้วย แล้วบอกว่าปกติไม่เคยให้เบอร์ใครง่ายๆ นะ เป็นผู้ชายซะด้วย 555 ผมก็ลังเลนะคับว่าจะโพสดีมั๊ยเพราะกลัวคนอื่นรู้ ก็เลยตัดสินใจโทรไปเลยคับ ตอนนั้นถ้าจำไม่ผิดน่าจะประมาณตีหนึ่งแล้วแหละ เสี่ยงดวงไปเลย ผมตั้งใจว่าจะโทรเพียง 2 ครั้ง ถ้าไม่รับก็คือจบ เกินคาดคับ 555 น้องคนนั้นรับสาย ผมเลยแนะนำตัวว่าเป็นเจ้าของเรื่องนั้นเอง แล้วก็ให้ไลน์ไอดีเค้าไปคับ 555 เค้าแอดไม่เจอ...เลยโทรกลับมาหาผม อ้อพอดีผมลืมเปิดให้คนอื่นแอดได้อ่ะคับ(ไง่เอง) 555 สรุปก็คือมีไลน์กันแล้วคับ วันถัดมาก็คุยกันน้องก็บอกประมาณว่าชอบเรื่องที่เขียนมากเลย บอกคล้ายๆ กับในคอมเมนท์เลยคับ 555 ผมก็ดีใจนะคับที่มีคนชอบด้วยอ่ะ ต่อจากนั้นเราก็คุยเล่นกันเรื่อยเปือย น้องเค้าดูเป็นคนเฮฮาไม่เครียดดีคับ คุยแล้วผมก็นั่งยิ้มตลอด เค้าบอกว่าเค้าชอบคนยิ้ม ขอบบังคับให้ผมยิ้ม 555 แต่เราก็ได้คุยกันแต่ทางไลน์ บางทีน้องเค้าก็โทรผ่านไลน์มาหาผม เราก็คุยนู่นนี่ไปเรื่อยเปื่อย ส่งรูปมาให้ผมดูบ้าง พอจะทราบความเป็นอยู่ของแต่ละคนบ้าง น้องเค้าอยู่จันทบุรีคับ ท่าทางบ้านมีตังซะด้วย 555

          ถ้าจะให้เล่าว่าเราคุยอะไรกันบ้าง คงเล่าไม่จบอ่ะคับ 555 เพราะน้องเค้าชวนผมคุยเก่งมากเลย จนผมเริ่มติดใจแล้วสินะ ไม่รู้สิ...บางทีทีน้องเค้าไม่ค่อยทักมาผมชอบรอว่าเมื่อไหร่จะทักมาสักทีน้าาาาา พอทักมาเท่านั้นแหละ ยิ้มแป้นเลยยยย น้องเค้าเคยเล่าให้ผมฟังว่าเพื่อนมันเคยพูดกะมันว่า "คนอย่างมึงเคยคุยกะใครเกิน 3 เดือนบ้างวะ" 555 ผมก็พยายามบอกตัวเองว่าไม่นะไม่ เพราะผมไม่อยากร้องไห้ ไม่อยากผิดหวังอะไรทั้งนั้น แต่พอคุยกัน้องคนนนี้ทีรัยผมก็ใจลอยทุกทีเลยนะ จนตอนนี้เราก็คุยกันมาจะ 3 เดือนแล้วด้วยซ้ำ ตอนนั้นมีอยู่ช่วงนึงที่น้องเค้าเงียบไป ผมทักไปก็ไม่อ่านหายไปเกือบ 5 วันได้มั้ง ผมก็เลยตัดสินใจว่าจะโทร เลยเข้าไปค้นในที่ฝากข้อความในเว็บปรากฎว่าน้องเค้าลบไปแล้ว TT ทำไงดีล่ะทีนี้...เอาว่ะ ผมนั่งลงที่เก่าอี้และพยายามนึกย้อนถึงเหตุการณ์คืนนั้นที่ผมโทรหาน้อง ซึ่งนานมากกกกกกกก น่าจะเกินเดือนนึงแล้ว พยายามนึกว่าวันที่โทีไปบอกไลน์ไอดีคือวันไหน เวลาตอนไหน แล้วผมก็เจอว่ามีโทรออกอยู่ช่วงนั้นประมาณ 2-3 สาย เลยดูว่ามีเบอร์นี่โทรเข้าในช่วงเวลาใกล้เคียงกันมั๊ย(เพราะจำได้ว่าน้องเค้าโทรเงินหมด ผมก็เลยโทรกลับ) สุดท้ายก็ค่อนข้างมั่่นใจว่าเป็นเบอร์นี้ ก็เลยเสี่ยงโทร ในใจก็คิดว่าใช่ป่าวว้าาาา แต่ปรากฏว่าโทรไปตอน 2 ทุ่ม ไม่มีคนรับสายผมโทรไป 2 ครั้ง ก็เลยถอดใจว่าน้องเค้าอาจจะไปแล้วแหละ ตอนประมาณ 4 ทุ่ม เบอร์นี้ก็โทรกลับมา ผมรับสายยังไม่ทันพูดเลย ก็ได้ยินเสียงพูดว่า "ว่างัยคับ" ผมงงเลย มึงรู้เหรอว่าใครเลยถามไป "รู้ได้งัยว่าเป็นพี่?" มันตอบว่า "ก็ผมเซฟเบอร์พี่ไว้ตั้งแต่คืนนั้นที่พี่โทรมาแล้ว" (พระเจ้า!!! ผมยังไม่กล้าเซฟเบอร์ใครมั่วๆ เลย 555) ผมอึ้งไปเลยคับ มันบอกว่าไม่เห็นว่าโทรมาเพราะปกติโทรศัพท์จะปิดเสียง ปิดสั่นตลอดเวลา ผมก็เลยอือออไป มันบอกว่า เปิดมาเห็นไม่ได้รับสาย "หมาน้อย" ผมถามใครคือหมาน้อย มันบอก "ก็พี่งัย" ผมบอกว่า "ไม่เอาๆ เปลี่ยนเป็นหมาใหญ่ 555" แล้วผมก็เรียกมันหมาน้อย ^^

          หลังจากวันนั้นที่โทรไปเราก็คุยกันทางโทรศัพท์มากขึ้นนะคับ ผมเริ่มมีความหวังมากขึ้นแล้วอะไรที่ทำให้ผมมั่นใจบ้างล่ะ ก็อย่างเช่น ทักไปอ่านปุ๊บ...มันบอกว่าก็เปิดหน้าสนทนากับผมตลอดเวลา โทรไปก็รับไวขึ้น(ถ้าบอกว่าจะโทรช่วงไหนนะ) ผมก็แซวว่า "รับไวจังน้าาาา...รอใครอ่ะป่าววว" มันบอก "รอหมาใหญ่โทรมา ^^" มีการส่งรูปมาแล้วบอกว่าส่งมาอ่อยด้วยนะ เอากะมันสิ 555 ผมก็ส่งรูปผมให้เค้าดูบ่อยคับ วันเกิดมันก็ถาม ผมก็ถามมันบ้าง (ของมันต้นปี ของผมอยู่ในช่วงที่เราคุยกันพอดี) เวลาคุยผมก็เคยมีบ้างประมาณว่า เราไม่เข้ากันหรอกเพราะผมไม่รวย สังคมก็ต่างกันแล้ว แต่มันบอกว่าอย่าเอาเรื่องนั้นมาคิดดิ๊ คุยกะพี่แล้วมีความสุขก็พอ มันบอกว่ามันเรียนไม่เก่ง เป็นคนโง่(ถ่อมตัวป่าวแว้) สมองช้าบ้าบอรัยมันก็ไม่รู้ แต่จากที่เราคุยๆ กัน ผมคิดว่าเด็กคนนี้เป็นคนที่มีความคิดดีนะ และเก่งด้วย(เซนต์ผมบอกอย่างนั้น 555) มันชอบพาผมคุยเขวไปเรื่อย ทำให้ผมไม่ไว้ใจมันว่าเอ๊ะ ตกลงเราโดนเด็กหรอกป่าววะ 555

          สรุปเลยละกันนะคับที่ผมมาเล่าให้ฟังเพราะว่าผมคิดถึงน้องเค้าอ่ะ TT มันหายไปอีกแล้วคราวนี้นานมาก 2 สัปดาห์แหน่ะ แต่ดีนะที่มันทักมา 555 พอดีมันไปเรียนที่จีนคับ มันบอกว่าไม่ค่อยมีเวลา แต่มันก็ทักมาหาผมทุกสัปดาห์นะคับ แล้วก็คุยกันปกตินะ ^^ อาจจะมีเวลาคุยน้อยลงแต่แค่ทักมาผมก็มีความสุขแล้วค้าบบบบ ตอนนี้ผมเริ่มรู้สึกหวั่นไหวแล้วสิ ผมคิดว่าผมชอบน้องคนนี้ซะแล้วสิ เหตุการณ์หลายๆ อย่างมันทำให้ผมคิดแบบนั้น ตอนแรกผมก็คิดว่าน้องเค้าแค่คุยเล่นๆ คล้ายๆ กันเจอนักเขียนรัยงี้ 555 (หลงตัวเองชิป) แต่ระยะเวลาเกือบ 3 เดือนที่คุยกันมา มันทำให้ผมคิดว่าน้องเค้าก็มีใจให้ผมบ้าง แต่ที่ผมยังไม่กล้าพูดหรือถามน้องเค้าก็ด้วยเหตุผลหลายอย่างนะคับ ผมยังม่เคยเจอหน้าน้องเค้าจริงๆ เห็นแต่ในรูปก็ไม่รู้ว่าใช่ตัวจริงหรือป่าว น้องเค้าโกหกอะไรผมรึป่าว(สิ่งนี้มันเป็นข้อเสียของผมมากที่เชื่อใจใครยากมาก TT) อีกอย่างน้องเค้าอาจจะไม่ได้คิดอะไรกับผมเลยก็ได้ TT ผมไม่อยากผิดหวังอีกแล้ว แต่ผมก็อยากบอกน้องเค้าว่าผมชอบเค้า ผมได้แต่ภาวนาว่าปาฏิหาริย์จงมีจริงเถ๊อะ ขอให้น้องเค้าเป็นคนนั้นจริงๆ ขอให้เค้าแอบชอบผมบ้าง 555 (ข้อนี้ยากเลย) ส่วนเหตุผมเกี่ยวกับตัวผมนะคือ ผมไม่ใช่คนหน้าตาดีหรือรูปร่างดี สิ่งน้องเค้าก็รู้ว่าผมเป็นยังงัย เพราะผมก็ส่งรูปให้น้องเค้าดูจริงๆ ย้ำว่ารูปจริง!!! 555 สาธุ๊๊๊๊๊...ขอให้หมาน้อยรักผมจริงๆ ด้วยเถ๊อะ ^^

จบแล้วค้าบบบบ ...เป็นงัยบ้างก็เรื่องที่ผมเล่าให้ฟัง เป็นกำลังใจให้ด้วยนะคับ ฝากเมนท์ด้วยน้าาาา ^^