Disclaimer: เนื้อหานี้มีรูปแบบของเพศสัมพันธ์ที่ผิดศีลธรรม, มีการร่วมเพศที่ไม่ถูกสุขลักษณะ ก่อให้เกิดอันตราย และเป็นรสนิยมเฉพาะบุคคล ไม่ควรลอกเลียนแบบทุกกรณี
เนื้อหานี้มีตัวละครเพศชายที่ตั้งครรภ์ได้ (Mpreg - Male Pregnancy) เขียนขึ้นเพื่อบันเทิง หากไม่ชื่นชอบกรุณาเลื่อนผ่าน
หากอ่านแล้วถูกใจสามารถให้กำลงใจผู้เขียนได้ด้วย การมอบเหรียญหรือพิมพ์ความรู้สึกของคุณต่อเรื่องนี้ในคอมเม้นต์
ต้นรักของพ่อ EP02
1
หนึ่งสัปดาห์ที่ผมมาอาศัยในบ้านไม้ปีกกลางสวนยาง ผมเริ่มปรับตัวกับที่นี่ได้บ้าง สามารถอยู่คนเดียวเวลาที่พ่อไปกรีดยางได้ คุ้นกับเสียงนกกลางคืนที่เคยทำให้ตกใจ และยังชินกับรสของผักป่าแปลก ๆ ที่พ่อเก็บมาจิ้มน้ำพริกด้วย
แต่ที่ยังเป็นปัญหา คือตั้งแต่เข้ามาอยู่ในบ้านหลังนี้ ผมแพ้ท้องหนักมาก ผมอาเจียนทุกเช้า แม้จะเหลือแค่น้ำลายใส ๆ ก็ยังคงคลื่นไส้ และอาเจียนออกมาไม่หยุด
เช้าวันนี้อาการหนักเป็นพิเศษ สิ่งแรกที่ผมทำหลังลืมตาตื่นคือวิ่งเข้าห้องน้ำ คุกเข่ากับพื้นปูนเย็น ๆ แล้วสำรอกตัวเกร็ง ผมพยายามเกาะกำแพงอิฐบล็อกเพื่อพยุงตัวยืนขึ้น แต่ดูเหมือนจะยากเย็นซะเหลือเกิน เมื่อยืนขึ้นได้ก็สูดหายใจลึก พยายามกลับมาอยู่ในสภาวะที่ปกติที่สุดเพื่อไม่ให้พ่อเป็นห่วง แล้วผมก็ได้กลิ่นนั่น… บอกไม่ถูกว่าหอมหรือเหม็น แต่เป็นกลิ่นที่ทำให้ผมใจเต้นแรง กลิ่นนั้นมาจากกางเกงในสีเทาที่พ่อแขวนไว้กับตะปูบนผนังห้องน้ำ สวนยางในฤดูมรสุมนั้นฝนตกพร่ำเพื่อ เสื้อผ้าที่ตากไว้ต้องใช้เวลาหลายวันกว่าจะแห้ง เวลาที่พ่อกลับเข้าบ้านแกจึงถอดชุดกรีดยาง รวมถึงกางเกงใน ผึ่งเอาไว้ แล้วเปลี่ยนเป็นผ้าขาวม้าผืนเดียวอยู่บ้าน เมื่อจะออกไปข้างนอกก็หยิบเอาเสื้อผ้าและกางเกงในตัวนั้นใส่ออกไป สามถึงสี่วันจึงจะซักสักครั้ง หากซักทุกวันเสื้อผ้าก็จะแห้งไม่ทันใส่ พ่อคงใส่กางเกงในตัวนี้มาสามถึงสี่วันแล้ว กลิ่นของมันจึงล่องลอยมาแตะจมูกเมื่อเข้าใกล้ มองดูด้วยตาก็จะเห็นว่ามีคราบเยี่ยวเหลือง ๆ เปื้อนอยู่ที่เป้า ร่องรอยนั้นชัดเจนแม้จะเป็นกางเกงในสีเทาก็ตาม
ในที่สุดผมก็พ่ายแพ้ กลิ่นกางเกงในสีเทานั่นยั่วยวนจนเกินทนไหว ผมเอื้อมหยิบกางเกงในนั้นมาแนบหน้า ไล้ปลายจมูกลงไปบนรอยนูนของเป้า ทำความรู้จักกับกางเกงในของพ่อยังค่อยเป็นค่อยไป
กลิ่นเยี่ยวแห้งสาปๆ ผสมกลิ่นความเป็นชายของพ่อ ค่อยๆ เอื่อยไหลเขาไปยังประสาทรับกลิ่น ในวินาทีนั้นผมเหมือนลอยอยู่ในความฝัน ตาพริ้มครึ่งหลับครึ่งตื่น หูดับไม่ได้ยินเสียงรอบข้าง ยิ่งสูดหายใจเข้าลึกๆ ยิ่งรู้สึกพอใจกับกลิ่นที่ได้รับ น่าแปลก… อาการคลื่นไส้แพ้ท้องดูเหมือนจะไปทันที แต่แทนที่ด้วยความเงี่ยนที่พุ่งขึ้นมาจนแทบจะยืนไม่ไหว ผมดมต่อไม่หยุด จมูกไล่ไปตามเป้ากางเกงในที่มีคราบเยี่ยวฉาบ ละเลียดดมมาถึงขอบชาที่มีกลิ่นเหงื่อฝักแน่น จนมาด้านหลังของกางเกงใน ซึ่งเป็นส่วนที่รองรับก้นของพ่อ มันมีทั้งกลิ่นเหงื่อและกลิ่นอับที่ทำให้ใจสั่น ผมทดลองใช้ลิ้นเลียไปตามตะเข็บ เพื่อชิมรสชาติที่พ่อทิ้งเอาไว้ ที่ลิ้นสัมผัสได้คือความเค็มที่ไม่เหมือนเกลือชนิดใด ยิ่งได้เลีย ยิ่งอยากจะชิมมากขึ้น มากขึ้น… “ต้น! เป็นไงบ้างลูก ไหวไหม พ่อไปเก็บมะปริงหลังบ้านมาให้ ลองกินสิลูกเผื่อจะดีขึ้น ” เสียงพ่อตะโกนถามจากหน้าประตูห้องน้ำ ผมรีบแขวนกางเกงในพ่อกลับที่เดิม ล้างหน้าล้างปาก แล้วเดินโซเซออกไป พ่อยื่นมะปริงเปรี้ยว ๆ ให้ ผมกินเข้าไปสองสามคำแล้วบอกพ่อว่า “หายแล้วครับพ่อ” “ดีแล้ว เดี๋ยวพ่อจะออกไปซื้อยาดมยาหอมมาไว้ เดี๋ยวจะแพ้ท้องจนเป็นลมไป”
พ่อขี่จักรยานคันเก่าลงเนินไปได้สักครึ่งชั่วโมง อาการคลื่นไส้ก็กลับมาอีก คราวนี้ดูเหมือนจะรุนแรงกว่าเดิม ผมรีบวิ่งเข้าห้องน้ำ แต่กางเกงในพ่อหายไปแล้ว แกคงใส่กางเกงในตัวนั้นขี่จักรยานออกจากบ้านไป
ผมทรุดตัวนั่งกับพื้นปูนเย็น ๆ สำรอกรอบแล้วรอบเล่า จนหมดแรงนอนกองอยู่กับพื้น
ไม่นานนักพ่อก็กลับมา เมื่อเห็นผมนอนอยู่ที่พื้น แกก็ทิ้งทุกอย่างในมือแล้วมาประคองผมลุกขึ้น “ต้น! ไหวไหมลูก” “ ครับพ่อ” แล้วผมก็หลับไปในอ้อมแขนพ่อ
เมื่อลืมตาตื่นขึ้น ภาพแรกที่ผมเห็นคือ พ่อเดินวนไปวนมาลุกลี้ลุกลน เห็นผมตื่นแกก็ปรี่เข้ามาประคองผมนั่งพิงหัวเตียง “ต้น พ่อขอโทษนะ พ่อช่วยอะไรไม่ได้เลย” น้ำตาลูกผู้ชายไหลเป็นทางยาวลงแก้ม
ภาพนั้นทำให้ผมเจ็บในอกจนทนไม่ไหว “พ่อ… อย่าร้องเลยครับ” พ่อเงยหน้าขึ้นมองผม ตาแดงก่ำ “พ่อดูแลลูกไม่ได้เลย… พ่อมันห่วยฉิบหาย ทั้งๆที่มีโอกาสได้ดูแลลูกแล้ว”
เพื่อไม่ให้พ่อด้อยค่าตัวเอง ผมเลือกกลืนความอายลงคอแล้วเล่าเหตุการณ์ในห้องน้ำให้พ่อฟัง “พ่อ อย่าโทษตัวเองเลยครับ พ่อช่วยผมได้ ช่วยได้จริงๆนะ ตอนเที่ยงที่อาการผมหาย ไม่ใช่เพราะมะปริงหรอกครับ เพราะผมแอบเอากางเกงในพ่อที่แขวนไว้มาดม”
พ่อชะงัก ตาโตกว้าง “อะไรนะลูก… พูดใหม่สิ” แก้มผมร้อนผ่าว จนต้องก้มหน้าพูด “จริงครับ… กลิ่นกางเกงในพ่อช่วยผมจริง ๆ ครับ” พ่อนิ่งไปนาน สีหน้าสับสน งงงวย ปากขยับเหมือนจะพูด แต่ก็ปิดลงหลายครั้ง “ลูกบอกพ่อว่า… กลิ่นกางเกงในพ่อช่วยให้หายแพ้ท้องจริง ๆ เหรอ” พ่อพูดเสียงแหบ มือยกขึ้นเกาหัวแกรก ๆ เหมือนไม่เชื่อหูตัวเอง
ผมพยักหน้าหงึกๆ “พ่อไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย แต่คงเหมือนกับคนแพ้ท้องที่อยากกินดิน กินอะไรแปลก ๆ ละมั้ง”
ต่างคนต่างนิ่งไปชั่วครู่ แล้วสิ่งที่ผมไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น พ่อเดินไปหยิบผ้าขาวม้าที่แขวนไว้บนราวไม้ไผ่มานุ่ง ถอดกางเกงขาสั้นแขวนไว้ แล้วถอดกางเกงในยื่นให้ผม
กางเกงในสีเทาที่คุ้นเคยอยู่ตรงหน้า ดูเหมือนกลิ่นสาบความเป็นชายเข้มข้นขึ้น จากการที่พ่อใส่ปั่นจักรยานลงไปในหมู่บ้าน
ผมรับมาด้วยมือสั่นเทา ยกขึ้นแนบจมูกทันที กลิ่นเยี่ยวผสมกลิ่นสาบผู้ชาย พุ่งเข้าเต็มปอด ผมสูดลึก ๆ อาการคลื่นไส้หายวูบไปหมดทันที
เมื่อช้อนตาขึ้นผมก็พบว่า พ่อยังยืนอยู่ที่เดิม ดูลูกชายสูดดมกางเกงในตัวเอง สายตาของเราสบกันอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพ่อก็หันหลังเดินออกจากบ้านไปในทันที
พ่อจุดไม้ขีดไฟ ด้วยมือสั่นเทา ไม่นานนักควันยาเส้นมวนใบจากก็ลอยคลุ้ง พ่อทอดสายตามองออกไป ไม่มีใครรู้ว่าแกกำลังคิดอะไร
2
วันถัดมา ผมตื่นเกือบเที่ยง อาการแพ้ท้องยังคงคุกคามไม่เลิก พอพ่อกลับมาจากรีดยางก็รีบมาดูแลไม่ห่าง
“อ่อก…อ๊อก!” เมื่อได้ยินเสียงผมขย้อน พ่อก็ปรี่เข้ามาทันที “ต้นไหวไหมลูก!”
ผมนั่งบนเตียงโดยมีพ่อยืนประคองไม่ให้ล้ม ทั้งสองรู้ดีว่าอะไรจะช่วยผมได้ เพียงแต่ไม่มีใครกล้าพูดขึ้นก่อน
ความเงียบยาวนานจนได้ยินเสียงเม็ดฝนหยดจากหลังคา สุดท้ายพ่อก็พูดขึ้นด้วยเสียงแหบพร่า “ลูก… อยากดมกางเกงในพ่ออีกไหม”
ผมหน้าแดงจัด พยักหน้าเบา ๆ ไม่กล้าสบตา
พ่อร่นกางเกงที่วอร์มตัวเก่าที่ใส่กรีดยางลงกับพื้น เหลือเพียงกางเกงในสีเทาที่ใส่มาหลายวันปกปิดร่างสูฃใหญ่
พ่อนั่งลงที่ขอบเตียง โน้มไหล่ผมลงมานอนหนุนตัก หันหน้าเข้าหาแก่นกาย
พ่อยกมือขึ้นลูบผมผมเบา ๆ “ดมเลยลูก ไม่ต้องอายพ่อ”
เมื่อได้รับอนุญาต ผมเอาจมูกแนบลงไปตรงเป้ากางเกงในสีเทานั้นทันที กลิ่นสาบผู้ชายที่คุ้นเคยพุ่งเข้าจมูก แต่ครั้งนี้มีกลิ่นอื่นระคนอยู่ด้วย มันเป็นกลิ่นสาบของเส้นขนรุงรังที่หัวนาว กลิ่นคาวอ่อน ๆ กลิ่นควยของพ่อ…
พ่อถามเสียงสั่น “กลิ่นมันเป็นยังไงลูก… บอกพ่อหน่อย”
“หอมครับพ่อ… หอมมาก… กลิ่นพ่อทำให้ผมหายคลื่นไส้ทันทีเลย”
ระหว่างที่ผมสูดดมกลิ่นจากกางเกงในบนตัวพ่อ ผมรู้สึกได้ว่าดุ้นเนื้อที่อยู่ภายใน ค่อย ๆ นูนขึ้นทีละน้อย จนในที่สุดก็ผงาดง้ำเต็มที่
ผมตกใจจนชะงัก แต่พ่อยังลูบผมผมต่อ ไม่พูดอะไร เหมือนเป็นการอนุญาตให้ผมมีสำรวจดุ้นเนื้อนั้นได้ตามใจ
ผมค่อยๆไล้ปลายจมูกไปตามดุ้นเนื้อที่พาดไปทางซ้าย มันอวบใหญ่เสียจนกางเกงในสีเทาแทบจะห่อหุ้มไม่หมด เมื่อดมกลิ่นจนพอใจผมเริ่มใช้ปากงับท่อนลำนั้นเบาๆ จากโคนไล่ไปจนปลาย และได้ชิมน้ำใสๆ ที่เพิ่งซึมออกมาจากปลายท่อนเนื้อ
“พ่อว่าต้นน่าจะดีขึ้นแล้วนะ เดี๋ยวพ่อไปสูบใบจากก่อนนะลูก ” พ่อพูดพร้อมลุกขึ้นยืนทันที แล้วแกก็เดินไปทางหน้าบ้านอย่างรวดเร็ว
ผมยังนอนอยู่บนเตียง หัวใจเต้นตึกตัก ในหัวมีแต่ความต้องการ อยากอม อยากเลีย อยากได้กลิ่นมากกว่านี้… ผมรีบส่ายหัวแรง ๆ บอกตัวเองว่า “ไม่ได้นะต้น นั่นพ่อนะ…”
ฝนเริ่มลงเม็ด อากาศเย็นปกคลุมไปทั่วสวนยาง แต่ในบ้านไม้ปีก ความเร่าร้อนระหว่างพ่อลูกเพิ่งเริ่มต้นขึ้น ----------------------------- ตอนก่อนหน้า
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 
โพสต์ 
โพสต์