แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย pipolucky เมื่อ 2025-6-26 17:14
ช่วงต้นเดือนพฤษภาคมที่ผ่านมา ผมได้ฤกษ์ย้ายเข้าบ้านใหม่ บ้านหลังเล็ก ๆ ที่ผมตั้งใจปลูกเองอยู่แถวชานเมืองชลบุรี — เงียบ สงบ แล้วก็มีเพื่อนบ้านอยู่แค่ไม่กี่หลัง แต่หลังที่อยู่ติดกันนี่แหละที่ทำให้ชีวิตผมเปลี่ยนแบบ... เสียวสะท้าน
บ้านข้าง ๆ นั้นอาศัยกันสามคน — พ่อกับลูกชายสองคน ชายวัยกลางคนขายของตามตลาดนัด กับลูกชายสองคนที่กำลังโตเป็นหนุ่ม คนโตชื่อ บอย อายุ 16 ปี สูง ผิวเข้ม ใส่แว่น ดูเนิร์ดๆ ชอบทำหน้านิ่งแต่เวลายิ้มทีโคตรจะน่ารัก ส่วนคนเล็กชื่อ บอม อายุ 13 ปี ขาว ตัวอวบ ๆ ผิวดี พูดเพราะ ขี้เล่น และขี้แหย่ชะมัด เวลาเจอหน้าทีไร ชอบทำท่าทีลุกลี้ลุกลนเหมือนคนซ่อนอะไรไว้
ตอนผมย้ายของเข้าบ้านใหม่ บอยกับบอมก็ช่วยผมขนของทุกวัน เสียงหัวเราะ เสียงแหย่กันเล่น ทำให้เราสนิทกันเร็วมากกว่าที่คิด บางคืนผมก็ไปช่วยดูแลเขาสองคน ดูบอล คุยเล่นกันไปเรื่อย แต่ไม่เคยนึกเลยว่า... ทั้งสองคนจะซ่อนแผนการไว้กับผมเหมือนกัน
จนมาวันหนึ่ง — พ่อของบอมกับบอยต้องไปขายของต่างจังหวัดหลายวัน เขาฝากให้ผมช่วยแวะมาดูลูกชายเขาบ้าง เพราะไว้ใจผม (มากเกินไปหน่อย) ผมก็รับปากแบบไม่ได้คิดอะไร แค่คิดว่า...เพื่อนบ้านกันก็ช่วย ๆ กันไป
คืนนั้น บอยนั่งดูหนังกับผมตรงหน้าทีวี ส่วนบอมก็นอนเอกเขนกอยู่ที่พื้นพรมแบบไม่แคร์ว่ากางเกงขาสั้นมันจะร่นจนเห็นร่องอะไรบ้าง พอหนังจบ บอยก็ขอตัวขึ้นไปอาบน้ำก่อน บอมเลยกระเถิบเข้ามาใกล้ผม ยิ้มเจ้าเล่ห์แล้วถามเบา ๆ “พี่กุ้ง…พี่เคยมีอะไรกับผู้ชายมั้ย?” ผมหัวเราะ “ถามอะไรเนี่ย อยู่ดี ๆ” บอมยังจ้องหน้าผม สายตามันร้อนจนผมเริ่มรู้สึกตึง ๆ ที่เป้ากางเกง “เคยดูหนังโป๊ชายกับชายมั้ยล่ะ… ถ้ายัง พี่มาดูของจริงมั้ยครับ?”
พูดจบไม่ทันให้ผมตั้งตัว บอมก็คุกเข่าลงหน้าผม มือของเขาก็พุ่งเข้ามาปลดซิปกางเกงผมแบบไม่มีลังเล ลิ้นสีชมพูเลียริมฝีปากก่อนจะพูด “ควยของพี่...น่าดูดมากเลย” ผมไม่รู้ตัวเลยว่าพยักหน้าไปตั้งแต่เมื่อไหร่ รู้แค่ว่ามือเย็น ๆ ของบอมกำลังรูดน้องชายผมขึ้นลงแบบคนที่รู้งาน ลิ้นของเขาวนตรงหัวแดง ๆ ที่โดนแสงไฟสลัวสะท้อนวาววับ มันทั้งเสียวทั้งอาย
แล้วเสียงเปิดประตูจากชั้นบนก็ดังขึ้น...บอยเดินลงมาพร้อมผ้าขนหนูพันเอว แต่สิ่งที่เด่นกว่าคืออะไรภายใต้ผ้าเช็ดตัวนั่นที่ตุงจนโผล่หัวออกมา บอยยิ้มมุมปาก เดินเข้ามาช้า ๆ “กะแล้ว...ว่าเสียงเงียบ ๆ แบบนี้ ต้องแอบทำอะไรกันอยู่แน่ ๆ” บอมเงยหน้าขึ้นมาจากเป้าผม พร้อมหัวเราะ “พี่บอยมาเลย จะได้ครบทีม”
ผมนั่งอ้าขาอยู่กลางโซฟา บอมยังรูดมือไม่หยุด ส่วนบอยก็เข้ามานั่งข้าง ๆ แล้วเลื่อนมือมาจับท้ายทอยผมก่อนจะกดหัวผมลงกับของเขา ที่ตอนนี้กำลังแข็งเป็นลำ
“อมให้พี่บอยหน่อย...ขอทดสอบหน่อยดิว่าพี่กุ้งทำได้มั้ย” เสียงบอยกระซิบใกล้ ๆ หู ความร้อนในตัวผมมันพุ่งทะยานแบบควบคุมไม่ไหวอีกแล้ว ผมกลืนน้ำลายแล้วค่อย ๆ อ้าปากครอบแท่งเนื้อร้อน ๆ ของบอย กลิ่นตัว กลิ่นสบู่ ผสมกันจนมึนไปหมด
บอมที่อยู่ด้านล่างยังคงไม่หยุดทำงาน เขาใช้ลิ้นแตะตรงใต้พวงไข่ของผม ไล่ลงไปถึงร่องก้น ก่อนจะตวัดลิ้นวนจนผมสะดุ้งเฮือก มือจิกโซฟาแน่น เสียงครางของผมถูกกลืนในลำคอ เพราะปลายแท่งเนื้อของบอยกดอยู่ลึกมากจนหายใจแทบไม่ทัน “อื้อ…พี่กุ้งแม่งโคตรสุดเลยวะ” บอยครางกระเส่า พลางจับหัวผมกระเด้าขึ้นลงเบา ๆ
บอมลุกขึ้นมายืนข้างหลัง หยิบเจลหล่อลื่นที่ซ่อนไว้บนโต๊ะมาป้ายที่นิ้วแล้วค่อย ๆ แหย่เข้าไปในช่องหลังของผม รู้ตัวอีกที เขาก็ขยับตัวเข้ามาจนแนบแน่นจากข้างหลัง
ทุกอย่างมันเร็ว และดิบจนผมไม่มีเวลาคิดอะไรนอกจากปล่อยให้ความเสียวพาไป บอยที่อยู่ข้างหน้าจับผมพลิกนอนลงบนโซฟา ส่วนบอมก็ยกขาผมขึ้นแล้วกระแทกเข้ามาเต็มแรง
เสียงเนื้อกระทบกัน เสียงหอบหายใจ เสียงครางต่ำ ๆ ของผู้ชายสามคนในบ้านเงียบ ๆ ...กลายเป็นเสียงแห่งความร้อนแรงที่ไม่มีใครอยากหยุด แสงแดดอ่อน ๆ สาดลอดผ้าม่านเข้ามาในห้องรับแขก
ผมนอนแผ่กลางโซฟา ผ้าขนหนูผืนเดียวพาดเอวหลวม ๆ เหงื่อยังซึมตามแผ่นหลัง ขาทั้งสองยังรู้สึกชา ๆ จากแรงบอมเมื่อคืน บอยนอนตะแคงซ้าย ข้างผม มือยังวางพาดบนหน้าท้องผมแบบไม่ตั้งใจ ส่วนบอม..ไอ้หนูนั่นนอนคว่ำหน้าอยู่ที่พื้นพรม มือขวาโอบขาผมไว้แน่นเหมือนกลัวผมหนี ผมค่อย ๆ ขยับลุกขึ้น...แต่ยังไม่ทันจะก้าว บอยก็ดึงมือผมไว้ “จะรีบไปไหน พี่...เมื่อคืนยังไม่ครบสูตรเลยนะ” เขาพูดเสียงงัวเงีย แต่สายตาแม่งจ้องเขม็งเต็มแรง บอมงัวเงียตื่นขึ้นมาอีกคน “พี่กุ้งยังไม่เคยอยู่ข้างบนเลยใช่มั้ย...ให้บอมขอเป็นคนแรกนะครับ” ผมหัวเราะออกมานิด ๆ “พวกนี่...ไม่เคยพอเลยใช่มั้ย”
บอยลุกขึ้นมานั่ง พาดขาพาดตักผม “ก็ลีลาของพี่มันเด็ด...เมื่อคืน ผมยังเสร็จแบบร้องลั่น ผมยังอยากให้พี่อมให้ผมอีกเลยตอนนี้”
บอมไม่พูดเปล่า เอาหน้าซุกเข้าที่ต้นขาผม แล้วใช้ลิ้นแตะที่ปลายอาวุธที่เพิ่งเริ่มแข็งอีกครั้งอย่างไม่เกรงใจ “เช้านี้เอาให้พี่หมดแรงไปเลยนะครับบอมขอ” แล้วเขาก็ครอบปากลงไป
ความอุ่นและลิ้นที่ตวัดวนอย่างรู้งานทำให้ผมกัดฟันแน่น เงยหน้าขึ้นแล้วครางในลำคอ มือผมสางผมบอมอย่างแผ่วเบา จังหวะเดียวกันนั้น บอยก็กดไหล่ผมให้นอนลงกับพรม แล้วก้าวขึ้นมานั่งคร่อมหน้าอกผม ชนิดที่ผ้าขนหนูปลิวหลุดไปอย่างไม่สนใจอะไรอีกแล้ว
อาวุธของบอยชี้โด่ ตรงหน้า หัวแดงปลายเงาวับที่ยังมีกลิ่นจากเมื่อคืนค้างอยู่... ผมเอื้อมไปจับเบา ๆ แล้วเลียตั้งแต่โคนจนถึงปลาย บอยครางเสียงต่ำ ลูบหัวผมเบา ๆ แล้วกระซิบ “ดี...แบบนั้นแหละพี่ อมให้มิดเลยนะ”
บอมเองก็ไม่ยอมน้อยหน้า เขาถ่างขาผมออก ลากนิ้วตามร่องหลังแล้วค่อย ๆ สอดเข้าไปอีกครั้ง แม่ง...ยังแสบ ๆ อยู่เลย แต่ก็เสียวจนเผลอครางในปากบอย "อื้อ...พี่ครางแบบนี้ บอมยิ่งอยากกระแทกเข้าให้แรง ๆ" “เอาเลย..บอม พี่จะให้ดูด ส่วนมึงยัดให้สุด” บอยกระซิบเสียงต่ำ แล้วก็กระแทกปากผมด้วยแท่งของเขาแบบไม่มีปราณี บอมยืนคร่อมด้านหลังผม สอดตัวเข้ามาอย่างชำนาญ แล้วเริ่มขยับเอวแบบเนิบ ๆ แต่ลึกทุกดอก ผมเกร็งตัวด้วยความเสียวสองทาง ลมหายใจสะดุดเป็นจังหวะ ๆ เสียงเนื้อกระแทก เสียงคราง เสียงดูดดุนมันประสานกันเป็นซิมโฟนีแห่งความหื่น ตอนนั้นผมแทบจำไม่ได้แล้วว่าใครกำลังทำอะไร รู้แต่ว่าทั้งบอมและบอยกำลังแย่งกันให้ผมน้ำแตกอีกครั้ง... และผมก็ยอมให้เต็มที่ จนวินาทีที่ทุกอย่างพุ่งทะลักออกมา — น้ำขาวขุ่นของผมพุ่งขึ้นเปื้อนหน้าท้องตัวเอง ในขณะที่บอมกัดฟันครางกระแทกเต็มแรงแล้วแตกทะลักในตัวผม ส่วนบอยที่อยู่ตรงหน้าก็อัดเต็มปากจนผมต้องดูดกลืนน้ำเขาอีกครั้งแบบไม่เหลือซักหยด
นับแต่วันนั้น ผมสามารถไปนอนบ้านนั้นได้ทุกวันที่ต้องการเลย เพราะพ่อเขาไว้ใจผมให้ดูแลลูกเขาเสียแล้ว บ่ายวันหนึ่ง ขณะผมกำลังรดน้ำต้นไม้อยู่หน้าบ้าน พ่อของบอยกับบอมก็เดินมาหา สีหน้าเขาดูจริงจังนิด ๆ เหมือนมีเรื่องสำคัญจะพูด
“น้องกุ้ง พี่มีเรื่องจะรบกวนหน่อย” เขาเกริ่น “ได้เลยครับพี่ ว่ามาเลย” เขาถอนหายใจยาว “พี่ต้องไปขายของต่างจังหวัดนานหน่อย คงหลายเดือนเลย คราวนี้ขึ้นไปอีสานยาว ๆ เอาของไปส่งหลายจังหวัด พี่เลยอยากขอฝากบอมกับบอยไว้กับน้องกุ้งได้มั้ย?” ผมเลิกคิ้วนิด ๆ “ฝากยังไงครับพี่?” “ก็…แวะมาดูบ้าง พาไปกินข้าวบ้าง ช่วยดูว่าไม่ขาดเรียน ไม่ลืมล็อกบ้าน แล้วก็…ถ้ามันซนก็ช่วยจัดการให้ด้วยละกัน” เขาหัวเราะเบา ๆ ก่อนพูดต่อแบบที่ผมไม่ทันตั้งตัว “สองคนนี้มันไว้ใจน้องกุ้งมาก พี่ก็ด้วยนะ…” ตอนนั้นผมก็ยิ้มรับไปเฉย ๆ ไม่ได้คิดอะไรเกินเลย
แต่พอพี่เขาขึ้นรถออกจากหมู่บ้านไป ผมหันกลับมาเจอบอยกับบอมยืนยิ้มกรุ้มกริ่มอยู่ที่หน้าประตูบ้าน บอยพิงขอบประตู แขนไขว้ มือยกกระป๋องเบียร์ขึ้นจิบ สายตาแม่งดุ ๆ เหมือนจะพูดว่า “พี่กุ้ง…ได้ยินที่พ่อพูดใช่มั้ย?” ส่วนบอมยิ้มซน เดินเข้ามาใกล้ก่อนจะพูดเสียงแผ่วติดจังหวะยั่ว
“งั้นคืนนี้…พี่ต้องมานอนที่นี่นะครับ จะได้ดูแลกันตลอดคืน” ผมหัวเราะ “นี่แอบได้ยินหมดเลยใช่มั้ย?”
แล้วคืนนั้น...ผมก็ไม่ได้กลับบ้านตัวเองเลย เสียงคราง เสียงเนื้อกระทบ เสียงลมหายใจที่เป่ารดต้นคอผมในห้องนอนของบอม บนเตียงของบอย ใต้โต๊ะกินข้าว และแม้แต่ในห้องน้ำ — กลายเป็นหลักฐานของการดูแลที่ ลึกซึ้งยิ่งกว่าคำว่าฝากฝัง
หลังจากนั้น…ผมก็แวะเวียนไปบ้านนั้นแทบทุกวันไม่ใช่เพราะพี่เขาฝากไว้หรอกแต่เพราะผมเองก็อยากดูแลเด็กทั้งสองคนนั้น…จนกว่าเขาจะ ไม่อยากให้ผมดูแลอีก และเชื่อเถอะ —ดูจากท่าทางของบอมกับบอยตอนนอนกอดผมทุกคืน… มันคงจะอีกนาน…มาก ๆ เลยล่ะ..จบ
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 
โพสต์ 
โพสต์ 
โพสต์ 
