[เรื่องสั้น กึ่งแปล]Double Trouble (สองแฝดน้อยเจ้าปัญหา) ตอนที่ 10 [จบ]

" r2 s5 A2 |: [. Xโครี่นำด้ายผ่านเปลวไฟสามหน เร็วพอที่มันจะไม่หดตัวจากความร้อน จากนั้นเขาหยิบออกมาเส้นหนึ่ง มัดหลวมๆด้วยเงื่อนสองขดบนข้อมือซ้ายของคริส และมอบที่เหลือให้เขาเงียบๆ ตามแบบที่พี่ชายเขานำ คริสนำด้ายสามสีผ่านเปลวไฟสามหนแล้วเอื้อนวาจา
% h$ v2 f; T! h

7 k  W* H+ x" `! c
“จากดวงไฟในเปลวเทียนต่อหน้าข้า      ถ้อยคาถานี้ตัวข้าขอขับขาน
7 P- F' U6 w+ D3 S5 o& Cสองเป็นสามน้องพี่ผูกสัมพันธ์      จะรักมั่นนิรันดร์กาลไม่เสื่อมคลาย”5 A0 k  \! T* s

7 R/ E( B$ u2 C! I4 Gดั่งต้องมนต์ ผมมองอย่างหลงไหลไปยัลคริสที่นำด้ายผ่านเปลวเทียนสองหน และผูกเส้นหนึ่งที่ข้อมือผม เด็กๆทั้งคู่ดูจริงจังและเคร่งขรึมมาก แถมกับตอนนี้ที่เครื่องสำอางค์ยังไม่ถูกล้างออกทำให้พวกเขาดูค่อนข้างน่ากลัวท่ามกลางแสงแวมวับของเปลวเทียน ดั่งว่าพวกเขามาจากอีกโลก เหมือนหมอผีตัวน้อยที่กำลังฝึกทำพิธีแบบเปลือยอก ดั่งพ่อมดชั้นสูงในคืนฮัลโลวีน และผมเองก็เป็นลูกศิษย์ที่ตกอยู่ในห้วงมนตรา คล้ายกับลัทธิคนรักเด็กได้ครอบงำผมอีกหน แล้วผมก็ได้รู้ตัวว่าคริสยื่นเชือกเส้นที่เหลือให้กับผม คาดว่าผมก็ต้องร่วมพิธีแต่โดยดี- k% |) ]* q, I/ H2 f% X7 u
คริสกับโครี่มองผมอย่างจริงจังขณะที่ผมรับเอาเชือกเส้นเล็กมาแล้ววาดเหนือเทียนอย่างที่พวกเขาทำ แล้วค่อยรวบรวมความคิด เราต่างฝึกซ้อมการร่ายมนต์กันเยอะมาก ที่จริงแล้ว เด็กๆค่อนข้างเชี่ยวชาญเกี่ยวกับบทร่ายในหนังสือเลย ทั้งหนังสือ หนังและละครหลายๆเรื่องต่างช่วยให้เราคุ้นเคยกับการสร้างบทร่าย
- r, U- z( _+ ~

3 Z6 k8 V5 f1 W6 D3 t
“ข้าขอเอ่ยถ้อยวจีผ่านดวงไฟ     ให้กำไลเหล่านี้เป็นหลักฐาน9 w4 v& R1 F8 z& X" l. ]! y0 J
ผูกเราไว้เชื่อมพี่น้องเชื่อมต่อกัน     ไม่มีวันให้สิ่งใดมาทำลาย”9 J  C; O' p0 g8 |9 k

9 d$ Z+ @  k! Sคริสถึงยอมให้รอยยิ้มจางเติมเต็มบนใบหน้าของเขาขณะที่ผมนำด้ายผ่านไฟอีกครั้งแล้วผูกบนข้อมือของพี่ชาย จากนั้นเพื่อนสุดพิเศษตัวน้อยของผมก็เกี่ยวก้อยสัญญาเข้าด้วยกันพลางมองมาทางผม กระทั่งผมยื่นนิ้วก้อยออกไปเกี่ยวเข้ากันกับพวกเขา ผมอินไปกับของขวัญจากเพื่อนตัวน้อยสุดๆ รู้สึกได้เลยว่าจู่ๆความเย็นเยือกวูบผ่านทำเอาขนลุกขึ้นมา เกือบจะพร้อมกับพวกเขา ดั่งเวทมนต์มีจริงในอากาศ เด็กๆเองต่างก็รู้สึก ผมเห็นได้เลยว่าหัวนมน้อยๆที่อ่อนโยนของพวกเขาดูเล็กลงยิ่งกว่าเดิมเมื่อถูกล้อมรอบไปด้วยรอยขนลุก
+ N0 j. h2 W3 |, J. l8 s" R- b5 h$ r/ k8 R! Z
พิธีกรรมถึงคราวสิ้นสุด โครี่และคริสส่งยิ้มอย่างมีความสุขให้ผม ท่านผู้อ่านคงจะคิดว่ามันต้องตามมาด้วยการร่วมรักอย่างสุดเหวี่ยงยันเช้า แต่ว่านี่มันคืนก่อนวันจันทร์ ผมนำนักเวทน้อยที่สลึมสลือทั้งสองไปที่ห้องน้ำแล้วล้างเครื่องสำอางค์ออกเท่าที่จะทำได้ แล้วจัดการกับเสื้อผ้ากับพวกเขาด้วยความรักจนเหลือแค่ตัวเปล่าเปลือย เราทั้งสามต่างนอนหลับอย่างอิ่มเอม ห่มคลุมด้วยอ้อมกอดแห่งความรัก; z- R3 X* ~2 p; h8 v: U" W

" h0 C" b8 b0 y6 q8 Qผมปิดเล่มในอีกไม่กี่อาทิตย์ถัดมา แค่ก่อนหน้าที่จะส่งไป ให้กับตัวแทนของผม ผมเพิ่มเนื้อหาที่สำคัญเข้าไปอีกหน่อยก่อนที่จะส่งแล้วบังคับตัวเองให้ลืมมันไป หลังเขาอ่านแล้วบอกผมว่ามันเป็นหนังสือที่ดีที่สุดของผมเลย และเขาก็แนะนำให้ต่อรองกับสำนักพิมพ์ให้รื้อสัญญากันใหม่ ที่จริงเขาคิดว่าเล่มนี้น่าจะข้ามประเภทไปผสมกับแนวไซไฟ-แฟนตาซีได้เลย สำหรับผมผมก็ไม่ได้ขัดข้องอะไรถ้าท้ายที่สุดแล้วมันยังถูกกำกับได้ว่าเป็นหนังสือเด็ก ความภักดีต่อประเภทของผมยังไม่เสื่อมคลายง่ายๆหรอกนะ จากนั้น เมื่อทางสำนักพิมพ์อ่านต้นฉบับ และหลังจากไม่กี่อาทิตย์ที่เราต่อรองกัน ผมก็ได้เซ็นต์สัญญาด้วยค่าต้นฉบับเป็นจำนวนที่จุใจเลยทีเดียว พร้อมกับสัญญาว่าจะเขียนซีรี่ส์ของแฝดพลังจิตนี่อีกอย่างน้อยสองเรื่อง ผมไม่คิดว่ามันจะเป็นปัญหาอะไรหรอก เมื่อยังไงซะมันก็เป็นอะไรที่ผมชอบอยู่แล้ว ผมรู้สึกว่าผมต้องแชร์ความมั่งคั่งให้กับเจ้าแฝดด้วย เพราะงั้นสำหรับของขวัญคริสมาสต์ (หนึ่งในอะไรที่ไม่จำเป็นจะต้องเอ่ยถึง) ผมให้ตัวแทนเขียนสัญญาที่แบ่งค่าลิขสิทธิ์ออกเป็นสามส่วน ส่วนที่แบ่งออกมาจะมีผลให้เมื่อโครี่และคริสมีอายุครบสิบแปด พวกเขาจะมีเงินมากเกินพอที่จะจ่ายค่าเทอมจนจบมหาลัยหรือจ่ายให้กับอะไรๆที่พวกเขาอยากใช้ ซูซานแทบร้องให้เมื่อรู้ว่าผมทำอะไรลงไป เธอดีใจมาก เจ้าสองแฝด แหงล่ะ พวกเขาอยากได้เงินเดี๋ยวนี้เลย ผมกอดพวกเขาเต็มรักเมื่อฟังแผนการว่าใครจะซื้อเครื่องบินหรือรถแข่ง หรือโรงงานทำขนมกับของเล่น ( L# R- l# V! j: c; I

5 F% F& h* s" p. x6 v% {4 wหนังสือวางแผงในเดือนกุมภา และเมื่อฉบับพิเศษของผมส่งมาถึง เด็กๆยังคงอยู่ที่โรงเรียนเราเริ่มเขียนเรื่องต่อไปในซีรี่ส์เดียวกันแล้ว แต่เราก็ยังคงรอเล่มนี้จริงๆอยู่ เมื่อคริสติดต่อผมมา เขาก็ถามถึงมันเลย5 d* P' {, R& P( I

/ M$ V2 @  a, N: J4 v! G& T("คุณได้รับหนังสือแล้วเหรอ?") ผมได้ยินเสียงความคิดของเขาที่ดูตื่นเต้น เขาทำผมลดความระวัง และผมเองก็กลัวว่าเขาจะรู้มากกว่าที่ผมอยากให้รู้ ผมเริ่มร้องเพลงของเดอะบีทเบิ้ล หวังจะกันเขาออกไป ("เฮ้! คุณกำลังซ่อนอะไรอยู่") เขาเห็นพิรุธของผม ความอยากรู้อยากเห็นมันเร่งเร้า ผมรู้ว่าเขาไม่หยุดง่ายๆแน่ ก็เลยร้องเพลงดังมากขึ้น ("ทอม!! หยุดนะ!")
; a$ _) v, i- ]9 t  ["คริส ขอเถอะนะ อย่าทำอย่างนั้น" ผมขอ "มันมีความหมายสำหรับชั้นมาก และชั้นไม่อยากให้นายทำมันพัง เดี๋ยวกลับมานายก็รู้เองล่ะน่า" ผมเริ่มร้องเพลงอีกครั้ง แต่ผมก็รู้ว่าถ้าเขาจะทำจริงๆผมคงห้ามไม่อยู่ " _" v; u) n  R' \* }
        3 A8 N6 p' H) W( ^2 o" |
("งั้นก็ได้") ผมได้ยินเขาบ่นปอดแปด ("ไว้เจอกัน มั้ง..") ผมไม่มีทางรู้ได้เลยว่าเขาออกจากหัวผมไปหรือยัง ผมพยายามคิดอะไรไปเรื่อยเพื่อไม่ให้เขารู้ในกรณีที่เขาแอบจู่โจมเข้ามาฟังความคิดของผมอีกหน ผมนึกไปถึงเรื่องที่กองบก.ให้ผมออกทัวร์โปรโมทหนังสือ ถ้าเป็นช่วงหยุดฤดูใบไม้ผลิซูซานก็น่าจะให้เด็กๆไปกับผมได้นะ
5 A0 Q! r" X8 K# H5 c4 I- A6 o& \) R* O1 P9 d
การจู่โจมครั้งถัดมาเกิดขึ้นหลังเลิกเรียนที่โครี่กับคริสเกือบจะพังประตูผมเข้ามา คริสบอกพี่ชายและทั้งสองก็แทบจะทนไม่ไหวโยนเสื้อคลุมสะเปะสะปะแล้วพุ่งเข้ามาเร่งเร้าผม "ขอดูมั่ง"โครี่ร้องเสียงดัง "ใช่ๆ อยู่ไหนอ้ะ" คริสมองกึ่งบังคับพลางสงสัยว่าผมซ่อนอะไรไว้& _) r1 d0 s$ b) d
' |  A( \' D  v7 {5 U2 a
ผมนั่งบนโซฟาแล้วดึงกล่องของขวัญออกมา แน่นอนแหละว่ามันคือหนังสือ ผมไม่ได้จะแกล้งอะไรพวกเขาอีก แค่คิดว่าถ้าห่อแบบนี้น่าจะดูดีกว่า เด็กๆนั่งลงข้างผมแล้วรับมันไปอย่างไม่รอช้า โครี่ฉีกกระดาษห่อแล้วมองที่หน้าปก
0 E$ L1 ^3 @" H9 g. q
* ^- L+ \, X' l; h. j" K"Double trouble"(สองแฝดน้อยเจ้าปัญหา)เขาพูดพลางยิ้ม อ่านชื่อเรื่องออกมาเสียงดัง รูปวาดด้านหน้าคือเราทั้งสามคน แต่งชุดเข้ากับธีมเรื่อง อะไรก็ไม่รู้ดลใจให้ผมใช้รูปที่ซูซานถ่ายให้เป็นต้นแบบ" c( `" q9 {& R2 k* e
"เฮ้!นั่นเรานี่" คริสส่งเสียง"เจ๋ง!"
: L7 c9 Z. }- D
3 O4 v# z: }% N6 ^, T1 D- ~% D"มันคือเล่มสำเนาของนักเขียน" ผมบอกเด็กๆ "เป็นเล่มแรกที่ถูกพิมพ์ออกมาจากแท่น ชั้นอยากให้พวกนายได้สิทธิ์ในการการเก็บรักษามันไว้" ; j1 H2 W& T& C0 }( B8 o/ s

2 ^4 [% M: y* J6 Fโครี่และคริสมองมาที่ผมด้วยอย่างอิ่มใจ แต่ทั้งคู่รู้สึกว่ามีอะไรมากกว่านั้น สุดท้ายแล้วคริสก็จับทางความคิดผมได้ เขาสูดหายใจแรงด้วยความแปลกใจและรีบบอกให้แฝดพี่เปิดหนังสือดูอย่างรวดเร็ว มองผ่านข้อมูลประกาศลิขสิทธิ์ แทนที่จะเป็นหน้าว่าง ผมเห็นดวงตากลมโตของพวกเขาเบิกกว้างเมื่อมองไปที่ย่อหน้าสั้นๆเพียงหกบรรทัด ขากรรไกรพวกเขาตก อ้าปากค้างพร้อมเพรียงกันด้วยท่าทางอึ้งไม่อยากจะเชื่อขณะอ่านมันซ้ำแล้วซ้ำเล่า ในที่สุดโครี่ก็หาเสียงตัวเองพบ แต่มันดูสั่นเครือ "มัน-มันมีแบบนี้ทุกเล่มเลยเหรอ"เขาถามขณะยังตะลึงอยู่
3 G* ~! |# i( A9 v- h" }
) Q( |6 ]. r/ O; f2 N' Dผมทำได้เพียงแค่พยักหน้ารับ นี่แหละปฏิกิริยาที่ผมหวังไว้ ผมแทบจะถูกแผดเผาด้วยความรักที่ท่วมท้นจากสองหนุ่มน้อยที่น่ารัก สุดวิเศษ ที่เติมเต็มจิตวิญญาณพร้อมกับรู้ว่าพวกเขาเองก็รู้สึกเหมือนกัน ดวงตาของเราเริ่มร้อนผ่าว ทันใดทั้งสองก็อ้าแขนเข้าโอบผม กอดผมแน่นหนักพอกันกับที่ผมกอดตอบ ไม่มีอะไรที่เราต้องเอ่ย ความรักของเราพูดแทนได้หนักแน่นพอ เป็นภาษาที่สื่อความหมายได้ดีที่สุด  m! ^6 O0 a+ Q& w- B6 t

"สำหรับโครี่และคริส6 V0 b9 w& ~9 X/ M+ C
ลำแสงที่ถักทอเคียงคู่
. [( O5 y6 Q# @+ j/ Gความสุขที่เปล่งประกาย
/ C5 h' g+ B' O' t, ]+ g  Fสว่างเติมเต็มดวงใจของฉัน
/ F, u7 X/ C# d7 bฉันรักพวกนายทั้งคู่
. d) r  c2 [3 n& B9 z  t& fตลอดไป”