|
869| 20
|
[เรื่องสั้น กึ่งแปล]Double Trouble (สองแฝดน้อยเจ้าปัญหา) ตอนที่ 5 |
|
กึ่งแปล = โยนเข้ากูเกิ้ลทรานสเลตแล้วเอามาเกลาสำนวนนิดหน่อย เนื้อหาอาจถูกบ้าง ผิดเยอะ คลาดเคลื่อนอีกนิด
ตอนที่ 1 คลิกที่นี่ ตอนที่ 2 คลิกที่นี่ ตอนที่ 3 คลิกที่นี่ ตอนที่ 4 คลิกที่นี่ ตอนที่ 5 คลิกที่นี่ ตอนที่ 6 คลิกที่นี่ ตอนที่ 7 คลิกที่นี่ ตอนที่ 8 คลิกที่นี่ CHAPTER 5 ผมบังคับตัวเองให้เขียนหนังสือจนจบในคืนนั้น อยู่ดึกเลยเที่ยงคืน แล้วใช้เวลาตอนเช้าเพื่อทวนคำผิด แก้ไขคำตรงนั้นตรงนี้ ระหว่างรอเด็กๆมาหาแล้วบอกว่าคุณแม่พวกเขาออกไปทำงานแล้ว ราวๆสิบโมงครึ่งผมได้ยินเสียงประตูเปิดแล้วตามด้วยเสียงฝีเท้าเบาๆใกล้มาด้านหลัง ผมยังอยู่ในระหว่างอ่านทวนเนื้อหาเลยไม่ได้หันหลังกลับไป จากนั้นมือน้อยๆก็เอื้อมมาปิดสองตาไว้ "เดาสิว่าใคร?" เสียงใสร่าเริงดังขึ้น "มันเรื่องพื้นฐานเลยนะคุณวัตสัน" ผมหัวเราะเบาๆ "ต้องเป็นคริสอยู่แล้ว" "บู่ววว คุณรู้ได้ไง?" เขาพูด ท่าทางสึกผิดหวังที่แกล้งผมไม่ได้ เดินอ้อมมาแล้วพิงเอวกับด้านข้าง วันนี้เขาใส่กางเกงยีนส์ตัดขาและเสื้อเชิร์ตสีขาวตัดกันเน้นผิวสีแทนให้เห็นชัด "ชั้นไม่รู้จริงๆว่าเพราะอะไร" ผมบอกเขาตรงๆ แม้เหตุผลเพียงเล็กน้อยผมก็นึกไม่ออกว่าเพราะอะไร "ขนาดคุณครูของเรายังแยกเราไม่ออกเลย" เขาขมวดคิ้วด้งยความสงสัย ผมแนะว่าคุณแม่ของพวกเขาก็แยกออก "อื้อ แต่นั่นแม่เรานี่" เขาอธิบาย "กระตุ่ยก็หูยาวไง" ผมบอกเขาหน้าตาย พยายามเล่นมุกเก่าๆกับเขา ทำเขาใช้เวลาคิดสักพักเลยกว่าจะเข้าใจ จากนั้นเขาครางเสียงฮึ่มๆแล้วชกไหล่ผม ผมถามเขาว่าคุณแม่ไปทำงานแล้วใช่ไหม เขาพยักหน้าตอบ "แล้วพี่นายล่ะ?" นี่เป็นครั้งแรกเลยแหละที่ผมเห็นเขามาครึ่งเซ็ท ปกติครบเซ็ทสองคนตลอด "เขาออกไปข้างนอกที่ไหนสักที่แหละ" คริสยักไหล่ตอบ "หนังสือคุณเสร็จหรือยัง?" เขาถาม มองไปที่คอมพิวเตอร์ "อื้อ เสร็จแล้ว พูดงี้น่าจะได้นะ ที่จริงก็เกือบ เหลือตรวจทานแล้วก็ปิดงานได้แล้ว ยังไงถ้าเสร็จหมดแล้วก็ไปว่ายน้ำกันได้นะ" คริสยิ้มตอบรับแล้วถามว่าขออยู่ดูได้ไหม ผมบอกเขาว่าไม่มีอะไรน่าตื่นเต้นหรอกนะ แต่ก็ยินดีเป็นอย่างยิ่งถ้าเขาจะอยู่ดู เขาดูมีความสุข รอยยิ้มน่ารักเปล่งแสงจ้าขณะที่ยันตัวขึ้นมานั่งตักผม ผมถึงได้รู้ว่าเขาแค่อยากอยู่กับผม และมันไม่สำคัญเลยว่าสิ่งที่ผมทำอยู่มันน่าสนใจหรือเปล่า ขณะที่ผมกำลังพิมพ์ไปด้วยความอึดอัดใจนิดหน่อย ผมก็รู้สึกมีความสุขกับกลิ่นกายสะอาด สดชื่นและกลิ่นแดดจากเส้นผมที่ห่างจากจมูกผมแค่นิดเดียว เราทั้งคู่ต่างนั่งเงียบๆ แขนของผมพาดผ่านเขาเพื่อพิมพ์งานที่ยังค้างอยู่เมื่อสักครู่ หลังผ่านไปไม่กี่นาที เขาเอียงใบหน้าน้อยๆกลับมาส่งยิ้มให้ผม และไม่ทันยั้งตัว ผมก็จุ๊บไปที่หน้าผากนุ่มนิ่มของเขา ("อยากให้คุณเป็นพ่อของผมจัง") ผมได้ยินเสียงเล็ก เริ่มแรก ผมยิ้มตอบเขา รู้สึกยินดีกับความชื่นชอบที่เขามีให้ผม แต่แล้วผมก็ได้ตระหนักว่าที่จริงแล้วเขาไม่ได้ 'พูด' อะไรออกมาเลย ปากของเขายังปิดสนิท และริมฝีปากน้อยก็ไม่ได้ขยับเลยสักนิด ความรู้สึกผมเปลี่ยนเป็นแปลกใจ และคริสเองก็กลายเป็นท่าทางแบบ 'ไม่น่าเชื่อ' เขารีบลุกขึ้นจากตักผม พูดขึ้นมาด้วยเสียงสั่นๆ ใบหน้าขาวซีด "ผม ผมจะ-ไปหาโครี่" เขารีบย้ายตัวเองไปทางประตู หายใจถี่เหมือนสัตว์ตัวน้อยที่กำลังตื่นตกใจ
จ่ายเงินสำหรับกระทู้นี้
มี 11 ซื้อ
คุณต้องจ่าย 10 Zenny เพื่ออ่านกระทู้นี้
| |
|
|
|
| ||
| ||
| ||
| ||
| ||
|
| |
 |
|
|
| |
| ||
|
| |
|
|
|
| ||
| ||
|
| |
|
รักทุกคนนะคับ
 |
|
| ||
| ||
| ||
| ||
| ||
| ||
|
| |
รูปแบบข้อความล้วน|โทรศัพท์มือถือ|ติดต่อลงโฆษณา|จีโฟกายดอทคอม
กรณีที่ข้อความ/รูปภาพในกระทู้นี้จัดสร้างโดยผู้ลงข้อมูลเอง ลิขสิทธิ์จะเป็นของผู้ลงข้อมูลโดยตรง
หากจะทำการคัดลอก/เผยแพร่ ต้องได้รับอนุญาตจากผู้ลงข้อมูลก่อนนะคะ หรือลงที่มาไว้ด้วยค่ะ
©ขอสงวนสิทธิ์คอนเซ็ปต์,คำอธิบาย,หัวข้อ/หมวดหมู่เว็บ ห้ามลอกเลียนแบบ คิดเอาเองนะคะอย่าเอาแต่ลอก
ข้อความที่ท่านได้อ่านในเว็บจีโฟกายดอทคอมนี้ เกิดจากการเขียนโดยสาธารณชน และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ หากท่านพบเห็นข้อความใดๆ ที่ขัดต่อกฎหมาย และศิลธรรม ไม่เหมาะสมที่จะเผยแพร่ ท่านสามารถแจ้งลบข้อความได้ที่ Link “แจ้งลบโพสนี้” ที่มีอยู่ใต้ข้อความทุกข้อความ หรือ ลืมพาสเวิดล๊อกอิน/ลืมชื่อที่ใช้สมัคร หรือข้อสงสัยใดๆแจ้งมาที่ G4GuysTeam[at]yahoo.com ขอขอบพระคุณที่ให้ความร่วมมือ
GMT+7, 2025-5-1 09:51 , Processed in 0.174974 second(s), 34 queries .
Powered by Discuz! X3.5, Rev.8
© 2001-2024 Discuz! Team.
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2021-3-14 07:11:03
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2021-4-27 01:10:56
โพสต์ 2021-6-5 23:47:19
โพสต์ 2021-6-6 04:37:12
โพสต์ 2021-6-6 05:54:04
