เขามา(ถูก)ชักว่าวข้างๆหลุมผมครับ (ตอน 5)

wuna

มาแล้วครับ ตอน 5 ตอนนี้ไม่มี NC นะครับ ไม่งั้นมันจะยาวเกิน
ยกยอดไปตอนหน้าละกันเนอะ

ตอน 1
ตอน 2
ตอน 3
ตอน 4

นับตั้งแต่วันฝนตกที่ผมได้เจอกับธัน ผมจะมานั่งรอคอยเขาบนเนินสุสานแห่งเดิมทุกวัน ไม่กล้าไปไหนไกล
ก็เขาบอกว่าจะหาเวลามาเยี่ยมผมนี่นา ถ้ามาแล้วไม่ได้เจอกันก็น่าเสียดายแย่เลย                                                                ทุกครั้งที่ผมรู้สึกเหงา ผมก็จะนึกถึงความทรงจำในวันนั้น
ทุกๆรอยยิ้ม ทุกๆคำพูดของเขาทำให้ผมมีความสุข ลืมความเจ็บปวดรวดร้าวที่เกิดขึ้นในยามค่ำคืน
อย่างน้อยก็ในช่วงแรกๆล่ะนะ แต่พอเวลาผ่านไป ความคาดหวังกลับกลายเป็นความผิดหวัง
ช่วงเวลาดีๆที่เคยเป็นสิ่งหล่อเลี้ยงจิตใจกลายเป็นสิ่งที่ทำให้เกิดความรู้สึกคนึงหา
ทุกๆรอยยิ้ม ทุกๆคำพูดของเขายิ่งทำให้ผมคิดถึงเขามากขึ้นไปอีก
และมันก็รู้สึกทรมาน เหมือนกับคนที่หายใจไม่ออก
บางทีก็รู้สึกเสียใจเหมือนกันนะ ที่ผมทำปากเก่งบอกเขาไปว่ามาเยี่ยมกันแค่ปีละครั้งก็พอ
ทั้งๆที่ในความเป็นจริงผมอยากจะเจอเขาทุกๆวัน ทุกๆชั่วโมง ทุกๆนาที ด้วยซ้ำ
หลังจากผ่านไปสองสามเดือนถึงแม้ว่าผมจะยังคงมานั่งรอที่เดิมแต่ผมก็เลิกคาดหวังว่าธันจะมาเยี่ยม
เขาอาจจะไม่ว่างหรือลืมไปแล้วว่าสัญญาอะไรไว้
ผมเลยเปลี่ยนเป้าหมายมาเป็นการตั้งหน้าตั้งตารอคอยวันเชงเม้งเหมือนเดิมแทน
ดังนั้นเมื่อมีรถยนต์คันเล็กๆสีฟ้าอ่อนวิ่งเข้ามาจอดที่ถนนข้างฮวงซุ้ยในวันธรรมดา ผมจึงไม่ได้สนใจเท่าไหร่
คิดว่าอาจจะเป็นเจ้าหน้าที่สุสานซึ่งมาตรวจดูความเรียบร้อยนานๆครั้งเหมือนทุกที
แต่คนที่เปิดประตูลงมากลับเป็นเจ้าหนุ่มตี๋ที่ผมเฝ้ารออยู่ทุกลมหายใจ
“ธัน” ผมลุกขึ้นวิ่งเข้าไปหาเขาอย่างลืมตัว
“พี่เมษ ! จะรีบไปไหนครับ ระวังล้มหัวใจวายตายอีกรอบนะ” เด็กหนุ่มกล่าวอย่างติดตลกพลางหัวเราะ
“เดี๋ยวนี้มีรถขับแล้วเหรอ” ผมเปลี่ยนเรื่องแก้เขิน แต่เจ้าหนุ่มตี๋ยังไม่ยอมปล่อยปละละเว้นผม
“พี่มารอผมตรงนี้ทุกวันเลยเหรอครับ”
“เปล่าน่า บังเอิญวันนี้พี่ว่างไม่มีอะไรทำพอดี นี่รถรุ่นไหนเหรอ พี่ไม่เคยเห็น คันเล็กดีนะ”
ผมยังคงพยายามเปลี่ยนประเด็น
“รถมินิครับพี่ พ่อผมซื้อให้เป็นรางวัลที่สอบติด” เขาตอบพร้อมกับยกนิ้วก้อยขึ้นมาชูใส่ผมแล้วกวักนิ้วไปมา
ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ “ผมไม่ลืมสัญญาหรอกนะ พี่ก็ไม่ลืมใช่ไหม”
ผมทำท่านึกได้ “อ๋อ เรื่องที่ธันสัญญาว่าจะมาเยี่ยมพี่ใช่ไหม เด็กดี รักษาสัญญา” ผมลูบหัวเขา แต่เขาส่ายหน้า
“ไม่ต้องมาแกล้งลืมเลยคราบ คุณลุงเมษ สัญญาอะไรไว้ รับผิดชอบด้วย”
ผมทำท่ายอมแพ้ “ก็ได้ ก็ได้ แต่นี่มันกลางวันแสกๆเลยนะ หรือเราจะไปทำกันบนรถดี”
เด็กหนุ่มหัวเราะ ฉุดมือผมที่กำลังจะเปิดประตูหลังรถ “หยุดเลย คิดอะไร ผีลามก”
เขาเปลี่ยนเป็นจับมือผมมากุมไว้ “พี่เมษ ไปอยู่ด้วยกันกับผมนะ พี่จะได้ไม่ต้องเหงาอยู่คนเดียว"
"หลายเดือนมานี้ที่ผมไม่ได้มาเยี่ยม เพราะมีเรื่องที่ต้องคิดต้องทำหลายอย่าง"
"หนึ่งในนั้นคือการเตรียมตัวเพื่อจะพาพี่ไปอยู่ด้วยกัน”
ผมอึ้งไป ไม่คิดว่าสิ่งที่เกิดขึ้นจะเป็นเรื่องจริง “นี่เป็นคำขอของธันเหรอ?” เขาพยักหน้าอย่างจริงจัง
“แต่พี่ไปไหนไม่ได้ถ้าไม่มีใครจุดธูปเชิญ ธันทนได้เหรอ  ไหนจะต้องคอยเปลี่ยนธูป ทนดมกลิ่นควัน”
ผมถามอย่างเป็นห่วง เด็กหนุ่มยิ้ม ควักอะไรบางอย่างออกมาจากกระเป๋ากางเกงให้ผมดู
มันเป็นกระถางธูปพลาสติกเล็กๆที่มีธูปพลาสติกปักอยู่ แต่ที่ปลายธูปนั้นเป็นหลอดไฟ  
“นี่มันยุคไหนแล้วพี่ เดี๋ยวนี้เขาใช้ธูปไฟฟ้ากันแล้ว”
ผมน้ำตาคลออย่างตื้นตัน “ธันแน่ใจแล้วเหรอ จะไม่ไล่พี่กลับมาใช่ไหม”
“อื้อ แต่พี่ต้องช่วยจ่ายค่าเช่าด้วยนะ”
“เงินกงเต๊กพี่ยังค่อยจะมีเลยธัน” ผมอิดเอื้อน  
“งั้นพี่ก็…จ่ายด้วยร่างกายก็ได้” เจ้าหนุ่มตี๋ทำหน้ากวน ก่อนจะพูดต่อ
“หมายถึงปัดกวาดเช็ดถูทำความสะอาดห้อง อย่างที่โบราณเขาว่า อยู่บ้านท่านอย่านิ่งดูดาย ปั้นวัวปั้นควายให้ลูกท่านเล่นไงพี่”
ไม่อยากจะบอกเลยว่าตอนนี้สิ่งที่ผมต้องการจะทำมากที่สุดก็คือการปั้นควยลูกท่านเล่นนั่นแหล่ะ ผมคิดในใจ

audiwoods

พี่เมษจะออกไปผจญภัยนอกหลุมแล้ว

sutthisan54

สนุกคับ

PPTTNNTTHH

ขอบคุณครับ

minone

ชอบ​ชอบ​คับ​ ขอบคุณ​มาก​นะ​ครับ​

sudteen

ขอบคุณครับ

alt1991

ขอบคุณครับ

jumboa

ขอบคุณ​ครับ.

mydragon123

ลุ้นมากกกกกกับคู่นี้
ขอบคุณครับ

tazman

แปลกดี เวลาไปเปรียบเทียบกับในซีรี่ย์

hello_lovestory

ขอบใจจ้า

Fadeco

เขินที่สุด มีเศร้าเล็ก เสียวหน่อยๆ ชอบความปั่นควยลูกท่านเล่นนี่แหละ

ton_gori

เจ๋งแฮะใช้ธูปไฟฟ้า คิดได้ไงเนี่ย

guide01

ขอบคุณมากเลยนะครับ

Homealone

พี่เมษจะออกไปผจญภัยนอกหลุมแล้วไม่ต้องใช้ธูปหรอก  พี่เมษควยดอกเดียวเอาอยู่อิอิอิอิ

theera

ขอบคุณครับ

kaki

รอตอนต่อไป

shinecaraff

555 ฮาคำคมปิดท้าย

pom951

คิดแล้วเสียวตามเลย ว่าธันขออะไรเมษ

watkrub

ขอบคุณมากครับผม