[เรื่องสั้น กึ่งแปล]Double Trouble (สองแฝดน้อยเจ้าปัญหา) ตอนที่ 9

peewang

กึ่งแปล = โยนเข้ากูเกิ้ลทรานสเลตแล้วเอามาเกลาสำนวนนิดหน่อย เนื้อหาอาจถูกบ้าง ผิดเยอะ คลาดเคลื่อนอีกนิด
TAG=

Mb=ผู้ชาย(ผู้ใหญ่)+เด็กชาย
* `" E9 Q% J6 x) D1 t

* F( j  \3 g% o2 `NC=เนื้อหาไม่เหมาะสำหรับเด็ก มีการแสดงออกทางเพศของตัวละคร

ตอนที่ 1 คลิกที่นี่
% K' f9 N# V! D0 h# Aตอนที่ 2 คลิกที่นี่
  k- {8 A) M; j: a  ~5 Rตอนที่ 3 คลิกที่นี่
ตอนที่ 4 คลิกที่นี่
ตอนที่ 5 คลิกที่นี่
ตอนที่ 6 คลิกที่นี่
8 t3 E2 W& V" B+ wตอนที่ 7 คลิกที่นี่
8 a% ]2 A, o+ xตอนที่ 8 คลิกที่นี่



6 k0 ~& W: F  O1 W$ l8 xChapter 9
- U+ {$ P0 U% }
3 [7 [+ D% D: ~, k7 @0 q
" n* S7 y; ^4 n! u3 uโครี่ไม่ได้โกหก เรื่องที่ว่าซูซานรู้แล้วว่าเราทำอะไรลงไป คืนนั้น หลังจากที่เด็กๆเข้านอน เธอชวนผมไปจิบกาแฟกันอย่างที่พวกเราทำบ่อยๆไม่ว่าจะเป็นที่บ้านผมหรือบ้านของเธอ

& F! c: s% ]# l
6 P4 J# Z% [# Y" a- i+ F"คุณใช้เวลาไม่เสียเปล่าเลยนะ" เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่ติดจะหงุดหงิดเล็กน้อย อ้างอิงจากการสูญเสียความบริสุทธิ์ลูกน้อยทั้งสองของเธอ ผมไม่รู้จะพูดอะไรดี ไม่ว่ามันจะเป็นไอเดียของผมหรือของเด็กๆเองก็ใช้เป็นข้ออ้างไม่ได้ ไม่จำเป็นต้องรอการยอมรับของผม ซูซานถอนหายใจด้วยความเศร้านิดๆ "ชั้นไม่ได้โกรธคุณหรอกนะทอม" เธอเอ่ย "มันแค่เหมือนกับว่าพวกเขาโตขึ้นเร็วมาก แล้วสำหรับชั้นมันก็ยากอยู่นะที่จะยอมรับว่าพวกเขามีความสุขกับมัน... เรื่องที่คุณทำ.. พวกเขาบอกว่าพวกเขาชอบ และถ้าเป็นการโกหกชั้นก็แยกแยะได้อยู่แล้ว" ผมมั่นใจว่าเธอสังเกตเห็นรอยดูดที่คริสฝากไว้บนตัวผม แต่ผมว่าเธอคงจะกลัวเกินกว่าจะถามว่าเป็นแฝดคนไหนที่ทำมัน เธอลุกขึ้นแล้วส่งสัญญาณให้ผมตามไป เราหยุดหน้าห้องของเด็กน้อย และเธอเปิดประตู ผมมองเข้าไปด้านใน

2 c; w* T# ]% g( u, |" [( V$ ?
" R9 d$ r3 w7 W* B! L1 H" Gแรกเริ่ม ผมไม่ได้รู้สึกว่ามีอะไรแปลกไป ก็แค่คริสกะโครี่นอนหลับสนิทอยู่บนเตียงของใครของมัน ตอนนอนหลับอย่างเป็นธรรมชาติยิ่งเป็นภาพที่แสนบริสุทธิ์ แล้วมันก็กระตุกความคิดของผม บนเตียงใครเตียงมัน.. โครี่นอนเตียงชั้นบน และคริสบนเตียงชั้นล่าง ผมมองเหมือนตั้งคำถามไปที่ซูซาน แต่เธอยกนิ้วชี้ขึ้นปิดปากและค่อยๆปิดประตู
! z. j! m6 [' J( z: g* D4 O9 V
+ s3 \2 n/ _' \

"พวกเขาทะเลาะกันหรือยังไง?" ผมถามเธอเมื่อเรากลับมาที่ครัว มันคงจะไม่ค่อยน่าเชื่อเท่าไรที่เด็กๆจะโกรธจนต้องนอนแยกกัน แต่ผมนึกอย่างอื่นไม่ออกจริงๆ

, n# R& _! l6 o! C7 r
1 Z4 D9 L1 y, `0 _+ W2 v; ?* z4 D
"ชั้นก็คิดอย่างนั้นเหมือนกัน" ซูซานพูดด้วยความสงสัย "แต่ตอนที่ชั้นถามพวกเขา โครี่บอก 'ไม่หรอกแม่ พวกเราไม่ใช่เด็กๆแล้วนะ แม่รู้ไหม?'" เธอส่ายหัว ชัดเจนว่าเธอยังไม่ค่อยเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น ผมเองก็เหมือนกัน ตอนที่เด็กยังใส่ผ้าอ้อม พวกเขาจะงอแงอย่างถึงที่สุดถ้าซูซานจะพยายามแยกเตียงพวกเขา ในที่สุดเธอก็ยอมแพ้ เมื่อพ่อของพวกเขาจากไปนั่นยิ่งทำให้สถานการณ์เลวร้ายลงไปอีก โครี่และคริสต่างหลับใด้ภายใต้อ้อมกอดของกันและกัน บางทีถึงกับต้องดูดนิ้วโป้งของอีกฝ่ายเพื่อไขว่คว้าสิ่งยึดเหนี่ยวด้วยความสิ้นหวังในโลกที่โหดร้ายเพราะกลุ่มก้อนของความคิดและความรู้สึกที่รายล้อมพวกเขาอยู่
' j; b% b4 ^1 H" h2 ^

"พวกเขาเปลี่ยนแปลง ทอม" ซูซานพูดแล้วนิ่ง "และมันเป็นเพราะคุณ คริสเคยเป็นเด็กขี้อายและยากนักที่จะพูดคุยกับใคร แต่ตอนนี้ชั้นทำให้เขาหยุดพูดไม่ได้ด้วยซ้ำ และโครี่ เขาทำได้ดีกว่าเดิมซะอีกที่โรงเรียน เขาไม่ได้ขี้โมโหและอาละวาดเหมือนที่เคยเลยสักนิด" อันสุดท้ายนั่นน่าค้านอยู่นะ แต่ผมก็ปล่อยผ่าน เธอมองไปยังทางห้องพวกเขา ที่ๆเด็กๆนอนแยกเตียงกัน เธอส่ายหัวด้วยท่าทางมึนงงอีกหน "แล้วตอนนี้ก็เป็นอย่างที่เห็น" เธอพูดเบาๆ


นักเขียนชื่อดังอย่างผมก็ยังไม่รู้จะพูดอะไร ผมไม่ได้ทำอะไรเป็นพิเศษให้กับคริสหรือโครี่ และแน่นอนว่าผมไม่ได้อยากจะเปลี่ยนแปลงพวกเขา แม้จะเป็นทิศทางที่ดีขึ้นก็ไม่ ทั้งหมดทั้งมวลที่ผมทำก็คือมอบความรักให้กับพวกเขา คุณแม่ของพวกเขาเองก็สรุปได้อย่างเดียวกัน "มัน.. มันยากนะ สำหรับฉันที่จะยอมรับในสิ่งที่คุณกับเด็กๆทำ แต่ชั้นรู้ว่าคุณจะไม่ทำร้ายพวกเขา และพวกเขาเองก็คงคิดเหมือนกัน" ซูซานทำสีหน้าปั้นยาก "ชั้นอยากรู้ ทอม คุณจะทิ้งพวกเขาไหมถ้าพวกเขาโตขึ้น ? ชั้นหมายถึง พวกเขาจะไม่ใช่เด็กตัวน้อยๆตลอดไป พวกเขาต้องเติบโต และมีขนขึ้นในที่ๆคุณไม่ต้องการ" ความตรงไปตรงมาของเธอทำผมสะดุ้ง แต่ผมเข้าใจสิ่งที่เธอจะสื่อ "เพราะถ้ามันเป็นอย่างนั้น คงดีกว่าถ้าเราจะหยุดอะไรๆที่กำลังเป็นอยู่ คุณคงไม่ได้ดีไปกว่าที่พ่อของพวกเขาเป็น"

: O# P+ V3 Y' n, l. r( j* z4 X; w- V& L
% c3 R# e  C7 i0 m/ y
5 C. p" r: K, tเธอพูดถูก ความสัมพันธ์ระหว่างผู้ชายกับเด็กชาย(หรือเด็กแฝด) มันเป็นเรื่องชั่วคราวโดยธรรมชาติ อย่างน้อยก็ในด้านความสัมพันธ์ทางเพศ ยังไงเด็กน้อยก็ต้องเติบโต กลายเป็นผู้ใหญ่ และกุญแจสำคัญที่ทำให้คนรักเด็กหลงไหลก็จะจากไปอย่างไม่หวนคืน มันเป็นอะไรที่ผมไม่อยากจะคิดถึง แต่ยังไงก็เป็นสิ่งที่เลี่ยงไม่ได้อยู่ดี ความรักเป็นสิ่งที่จะยืนยาวเสมอ หรืออย่างน้อยก็เป็นความสัมพันธ์ดั่งเพื่อนรักอย่างลึกซึ้ง ยังไงซะ เซ็กซ์ไม่ใช่เหตุผลเดียวที่ทำให้ผมรักคริสและโครี่ มันเป็นเพียงส่วนเล็กๆของภาพรวม
* ~% H$ {; g3 B' C+ [. N4 v# f3 X


"ไม่ ผมไม่ได้คิดจะจากพวกเขาไปหรอกนะ" ผมบอกเธออย่างจริงใจ "แน่นอนว่าพวกเขาต้องเติบโต และเมื่อพวกเขาก้าวสู่วัยรุ่น พวกเขาอาจจะเลิกอยากป้วนเปี้ยนรอบๆผมอีกต้ช่อไป พวกเขาอาจจะมีแฟนสาว อาจจะน่าเกรงใจไปสักหน่อยแต่ผมก็อยากให้พวกเขาได้รับความรัก และการให้ความรักกับผมก็จะเป็นเรื่องดีที่พวกเขาจะได้เรียนรู้และเตรียมพร้อมกับความรัก ชีวิตแต่งงาน และเซ็กซ์ในภายภาคหน้า" ซูซานครุ่นคิดและพยักหน้า เหมือนว่าเธอจะเข้าใจที่ผมพูด "เราต่างก็เปลี่ยนแปลง แต่ผมจะไม่ละเลยพวกเขาเพียงเพราะพวกเขาโตขึ้น ผมจะยังคงอยู่ตรงนี้ และเราก็ยังคงเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันเสมอ ผมหวังอย่างนั้น" นี่ไม่ใช่ความหวังที่มองจากแค่มุมของผมฝ่ายเดียว ผมเคยได้อ่านเรื่องราวของคนรักเด็กคนอื่นๆ เกี่ยวกับเรื่องที่ว่าเด็กๆจะเติบโตขึ้นเป็นผู้ใหญ่ และมองคนรักเก่าของพวกเขาเป็นเพื่อนสนิทและเพื่อนรักตลอดไป แม้พวกเขาจะหยุดมีเซ็กซ์กันแล้ว ในบางมุม ความรักของคนรักเด็กกับเด็กน้อยที่โตเป็นผู้ใหญ่แล้วก็อาจจะเหมือนกับคู่รักวัยชรา ความเร่าร้อนและตัญหาของพวกเขาอาจมอดดับไป แต่ความรักยังคงอยู่ (แน่นอนว่าผมไม่ได้ปฏิเสธหรอกนะ ว่าคู่รักวัยชราจะไม่มีเซ็กซ์กันน่ะ)
2 M$ E9 n/ h1 s/ {5 D( f1 P. N6 H
4 u: U' R' t8 d' G$ E
ซูซานดูโล่งใจและพอใจกับคำตอบของผม และผมก็เสริม "บางที ผมอาจต้องเรียนรู้ที่จะรักร่างกายที่มีขนแล้วล่ะ"
3 z  K' L9 b9 B/ j9 Y  l7 |0 [9 }เธอหัวเราะและมองผมอย่างเคืองๆ "คุณนี่มันเกินเยียวยาแล้วจริงๆ" เธออธิบายด้วยรอยยิ้ม อันนี้ปฏิเสธไม่ได้แฮะ
+ ]. F% p  v  Y
& o4 B9 w' O  N0 B& p6 U1 y7 v
0 F2 w* `$ Q& V* P! R/ w% M9 l…


  f* D( e% L4 t6 x- o5 Cวันนี้สำหรับผมเป็นวันที่ไม่ดีนัก อย่างแรก ไฟดับทำคอมผมเดี้ยง พรากเอาทุกอย่างที่ผมพิมพ์ลงไปในหนังสือเล่มใหม่ทั้งชั่วโมงไปกับมันด้วย แล้วกับความจริงที่ว่าความหนาวเย็นเริ่มก้าวเข้ามา และผมยิ่งเริ่มรู้สึกค่อนข้างหงุดหงิดเมื่อเด็กๆพุ่งผ่านประตูเข้ามาเป็นพายุบุแคมหลังจากพึ่งเลิกเรียน หลังจากที่ผ่านมาไม่กี่วันที่ผมได้เปิดปฐมบทของเซ็กซ์เต็มรูปแบบกับพวกเขาไปแล้ว พวกเขาก็จะเข้ามา เปลื้องผ้าแล้วพุ่งเข้ามาทั้งร่างกายนุ่มนิ่มแบบเด็กๆของพวกเขา วันนี้เองก็ไม่ใช่ข้อยกเว้น
' J1 X% ^: H' v
ผมเขม่นมองพวกเขาเมื่อมือน้อยๆเริ่มปลดกระดุมของตัวเอง “ให้ตายเถอะ!” ผมพูดเจือหงุดหงิด “พวกนายสองคนนี่ไม่เบื่อที่จะมีเซ็กซ์บ้างเลยหรือไง?” (เอ่อ ขอเวลาให้คนที่ประกาศตัวว่าเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการล่อลวงเด็กๆได้ใตร่ตรองสักแป๊บนึงเถอะนะ)
ตากลมๆของโครี่เบิกกว้างด้วยความประหลาดใจ และคิ้วน้อยๆของคริสก็ขมวดเข้าด้วยความสับสนปนเจ็บปวด บ้าเอ๊ย ทำไมผมถึงต้องเอาความหงุดหงิดไปลงที่พวกเขาด้วยล่ะ? “ชั้นขอโทษ” ผมทอดถอนใจด้วยความรู้สึกผิด “ชั้นไม่ได้ตั้งใจว่าพวกนาย”
3 e6 H* P) U1 O( ?* U" ?  i& S% l
“ผ่านวันที่แย่มาสินะ?” โครี่ถามด้วยท่าทางเป็นกังวล
คริสเดินเข้ามาหา แล้วขึ้นนั่งบนตักผม โอบแขนบางรอบตัว มอบอ้อมกอดแนบแน่นและ อบอุ่น “ไม่เป็นไรแล้วนะ ทอม” เขาพูดเบาๆ ซบใบหน้าน้อยลงกับบ่าผม “ผมยังรักคุณเสมอ แม้เวลาที่คุณบ้าๆบอๆเองก็เถอะ” ผมหัวเราะเบาพลางกอดตอบ โอบร่างนุ่มนิ่มน้อยๆไว้แนบกาย อ้อมกอดอบอุ่นอ่อนโยนเป็นสิ่งมหัศจรรย์ต่ออารมณ์ผมจริงๆ ผมว่าผมอยู่อย่างนี้เป็นชั่วโมงยังได้เลย แต่โครี่เหมือนจะมีไอเดียอีกแบบ
% t. J7 S& N+ h; m  `: i
: @7 r4 K0 U4 c. M/ s7 k3 v“ถอดเสื้อคุณออกซะ” เขาสั่ง
' E9 w2 I$ [& Q3 w# [
3 S3 U& Q* c* H. {5 p3 |* w“โครี่ จริงๆนะ ชั้นไม่รู้สึกว่า...”
  ~# B" b& z9 g) ]* y) T
“ทำเถอะน่า ได้มั้ย?” เขาอ้อน ด้วยเหตุนั้นผมก็แกะตัวเองออกจากอ้อมกอดของคริส และถอดเสื้อออก ผมมองไปที่โครี่อย่างจำนนและจำยอม พยายามเดาว่าเขาจะเล่นอะไรพิเรนทร์ๆหรือว่าอย่างอื่น ผมไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่จะทำอย่างนั้นจริงๆ เขาเองก็น่าจะรู้สึกได้

. ~/ p4 w" |. a- m. l6 O“เอาล่ะ นอนคว่ำลงบนโซฟาซะ” เขาพูดต่อ ผมลังเล ค่อนข้างรู้สึกอยากดื้อดึง และเขาก็มองผมด้วยสายตาเข้มงวด เขาไม่ยอมรับคำตอบว่า “ไม่” อย่างแน่นอน มันเป็นอย่านั้นแหละ ผมทำตามที่เขาบอก แผ่หราลงกับโซฟาขณะที่แขดโอบหมอนมากอดไว้  ผมรู้สึกได้ว่าโครี่ขึ้นคร่อมด้านหลังและนั่งลงบนก้นของผม และจากนั้นด้วยความน่าแปลกใจ ผมสัมผัสได้ถึงมือน้อยๆเริ่มออกแรงกับไหล่และต้นคอของผม ทำผมรู้สึกโง่งม เขาอยากจะนวดให้ผม ไม่ใช่จะมีเซ็กซ์ พระเจ้า พวกเขาเป็นเด็กมหัศจรรย์จริงๆ ผมคิดกับตัวเองเป็นรอบที่พัน  ด้วยความที่พวกเขาทำผมแปลกใจครั้งแล้วครั้งเล่า

“คุณเกร็งมากเลยนะ” โครี่เฝ้าสังเกต ค่อยๆบีบนวดและลูบไล้ไปบนหลังของผมด้วยมือนุ่มนิ่มและอบอุ่น อย่างที่เคย โครี่รู้เป็นอย่างดีว่าอะไรที่จะทำให้ผมรู้สึกดี จดจ่อกับความพยายามของเขาลงบนต้นคอและกล้ามเนื้อใหล่ของผมจนกระทั่งความเกร็งแน่นค่อยๆเลือนหายและผมผ่อนคลายสุดๆ ผมค่อยๆถอนหายใจเป็นครั้งคราวอย่างอิ่มเอมและง่วงงุน
" f% u( N! E5 v
“เขาผล็อยหลับไปแล้วล่ะ” ผมได้ยินเสียงคริสจากทิศไหนสักทางแถวๆหน้าโต๊ะคอม เพียงไม่นานหลังจากนั้น ผมก็ทำอย่างที่เขาว่า
2 r2 i( y6 U* d6 N. R0 C9 T! |
  y  h" D$ D! H...

ห่างจากวันเกิดของพวกเขาได้ไม่นานนัก ผมคอยสังเกตแฝดน้อยอย่างใกล้ชิดเพื่อคอยดูความเปลี่ยนแปลงของพวกเขา ทั้งๆที่โครี่ยืนยันเองว่า “พวกเราไม่ใช่เด็กๆแล้วนะ” แต่พวกเขาก็ยังนอนบนเตียงเดียวกันเป็นครั้งคราว และนอกจากนั้นพวกเขาก็แยกเตียงกันนอน ดูเหมือนว่าความเคยชินจะเป็นเรื่องยากที่จะทิ้งไปในทันที ก็เป็นอะไรที่ผมดีใจล่ะนะ ที่จริง ผมไม่อยากจะคิดว่าผมเป็นคนที่แยกพวกเขาออกจากกันเลย

% F: Z. h. ~) x1 y: j- f3 l  iโครี่และคริสต่างเริ่มเดินไปบนเส้นทางของตัวเอง อันที่จริง พวกเขาไม่เคยเหมือนกันเปี๊ยบ พวกเขามีความเป็นตัวเองและตั้งแต่ที่ผมเดินเข้ามาในชีวิตของพวกเขา พวกเขาก็ไม่ได้ยืนบนจุดเดียวกันที่จะคอยมอบความอบอุ่นและสนับสนุนอีกฝ่ายอีกต่อไป ตอนนี้ พวกเขาสามารถแบ่งปันความหวังและความกลัวกับผม และแบ่งปันตัวผมระหว่างพวกเขาเองด้วย อันนี้ค่อนข้างจะดูออกเมื่อหนึ่งในพวกเขาอยากจะทำ “เรื่องนั้น” (เพื่อหมายถึงเรื่องโดนเข้าด้านหลังน่ะ) ทั้งคู่ต่างก็พึงพอใจพอๆกับที่ผมเป็น แต่ก็ค่อนข้างแปลกอยู่บ้างที่เมื่อคนนึงอยากโดน อีกคนจะหลบออกไปแล้วปล่อยเราไว้สองคน แล้วหลังจากนั้นไม่กี่วันที่อีกคนอยากโดนบ้าง อีกคนก็จะหลีกทางให้กระทั่งเราเสร็จสม ผมเดาว่าพวกเขาเหมือนจะอยากลองโยนหินถามทาง ถ้าจะให้อธิบายก็คงแบบ แฝดน้อยแต่ละคนต่างอยากเรียนรู้ที่จะรักใครสักคนด้วยตัวเอง โดยที่แฝดอีกคนไม่ต้องคอยช่วยแนะนำ ช่วยเหลือหรือทำให้มันซับซ้อนขึ้นไปอีก ถ้าผมจะมีข้อสงสัยเกี่ยวกับเรื่องความรักของพวกเขาล่ะก็ พวกเขาก็จะรวบๆทั้งหมดแล้วโยนไปกองไว้ในคืนวันเสาร์ บางครั้งกามารมณ์นำพาเราไปจนกระทั่งจบลงด้วยผมเอาพวกเขาทั้งคู่ แต่ส่วนมากเราจะทำรักกันด้วยมือหรือปาก และที่สำคัญ พวกเขาต่างร่วมรักกับกันและกัน โครี่และคริสมักจะใกล้ชิดกันอย่างที่สุด แต่พวกเขาต่างก็รู้ว่าชีวิตของพวกเขาจะนำไปสู้เส้นทางที่แตกต่างกัน และผมเองก็เป็นก้าวแรกของเส้นทางนั้น
...


! h; y. }; Q3 @7 P

nuangnut1996

สนุกมากครับ

yungnew

ขอบคุณครับ สนุกมากๆเลย

phitchapat2

ขอบคุณครับ

mm2013

ขอบคุณมากครับ

danzalion

ขอบคุณครับ

aries0

ขอบคุนครับ

aries0

ขอบคุนครับ

tjkung

ข อ บ คุ ณ ค รั บ

Ezani434

ขอบคุณมากครับ