สมัครเข้าเรียน ลงชื่อเข้าใช้
จีโฟกาย.คอม หน้าแรก

BUrSlfโปรไฟล์ของ http://www.g4guys.com/?126082 [บุ๊คมาร์ก] [คัดลอก] [RSS]

บล็อก

ตอนจบ "เป็นเพื่อนเดือนคณะ" ฉบับ fan made : part 6

ความนิยม 3เข้าชม/อ่าน 578 ครั้ง2020-7-16 13:10 |เลือกหมวดหมู่:เป็นเพื่อนเดือนคณะ

                             โปรดอ่านก่อนนะครับ

             1.งานเขียนในบล็อกนี้ดัดแปลงจากต้นฉบับของคุณ dacha2708 มีการตัดบางส่วนออกไปบ้าง เพิ่มเข้าไปบ้างตามจินตนาการของผมเอง โดยได้รับอนุญาตจากเจ้าของเรื่องให้ลงในบล็อกนี้ได้ ต้องขอขอบคุณมา ณ ที่นี้ด้วย  ห้ามมิให้นำงานเขียนในบล็อกนี้ไปใช้โดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
             2.เนื้อเรื่องในบล็อกนี้เป็นเรื่องราวต่อจากตอน  "เป็นเพื่อนเดือนคณะ 21 เมื่อโยกลับมา" ของต้นฉบับ  ถ้ายังไม่เคยอ่านเรื่องนี้มาก่อนควรอ่านของต้นฉบับตอนที่ 1-21 ก่อนนะครับถึงจะเข้าใจ
             3.กรุณาอย่าคอมเม้นท์พาดพิงถึงต้นฉบับหรือบุคคลอื่น อยากให้อ่านเพื่อความบันเทิง ไม่อยากให้เกิดดราม่าครับ
             4.งานเขียนเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกของผมผิดพลาดประการใดขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยครับ :)
             …………………………………………………………………………………


เป็นเพื่อนเดือนคณะ(ฉบับ fan made) 27 : การตัดสินใจของวอน

             ปีสี่เทอมปลายเป็นเทอมสุดท้ายแล้ว ทุกคนต่างก็ง่วนอยู่กับโปรเจคจบของตัวเอง ไอ้โยมันก็ทำของมันเองโดยไม่ได้ให้ผมช่วยเลยจะมีถามเรื่องที่มันสงสัยอยู่บ้าง แถมมันยังมาช่วยผมพิมพ์งานด้วย ผมก็พึ่งรู้เหมือนกันว่าถ้ามันตั้งใจจริงๆมันพิมพ์งานได้เร็วมาก เร็วกว่าผมซะอีก ส่วนความสัมพันธ์ของเราก็ยังเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม แต่ผมรู้สึกว่าเข้าใจตัวมันมากขึ้น         
             “จิ๊บมึงเป็นอะไรหรือเปล่าวะ หมู่นี้มึงดูแปลกๆนะ”  ผมถามจิ๊บไปตรงๆ
             “แปลกยังไงวะ”  จิ๊บถามกลับ
             “ก็มึงเหม่อๆ ชอบมองกูแปลกๆ”  ผมบอกมัน
             “ไม่มีอะไรหรอก แค่มีเรื่องให้คิดนิดหน่อยน่ะ”  จิ๊บบอก ขึ้นปีสี่มานี่จิ๊บทำตัวแปลกๆจนผมเริ่มสงสัย ชอบหายตัวไปคนเดียวอยู่หลายครั้งอ้างว่ามีธุระ ชอบนั่งเหม่อลอย ชอบมองผมแปลกๆ จนผมอดห่วงมันไม่ได้    
             “เรื่องเกี่ยวกับกูหรือเปล่า”  ผมถาม จิ๊บชะงักไปเล็กน้อย
             “ไม่ใช่หรอก เกี่ยวกับตัวกูเอง”  จิ๊บบอกเสียงอ่อย
             “มึงมีอะไรบอกกูได้นะ เผื่อกูช่วยได้ มึงช่วยกูมาเยอะแล้ว กูอยากช่วยมึงบ้าง”  ผมพูดตามที่คิด  จิ๊บมองผมแล้วยิ้มออกมาอย่างอ่อนโยน
             “ขอบใจมึงมากนะวอน กูไม่เป็นอะไรหรอก ถ้ากูอยากให้ช่วยจะบอกมึงคนแรกเลย มึงไม่ต้องกังวลหรอก”  จิ๊บบอกพร้อมกับรอยยิ้ม
             ผมยิ้มตอบมันพร้อมกับจ้องหน้าจิ๊บอยู่นาน
             “มึงเป็นอะไรวะวอน มึงก็แปลกๆนะ ว่าแต่กู”  จิ๊บถาม
             “คือ...กูสับสนว่ะ”  ผมบอก
             “สับสน? เรื่องไรวะ”  จิ๊บถามด้วยความสงสัย
             “เอ่ออ...”  ผมไม่กล้าพูด
             “เรื่องอะไรก็บอกมาดิวะ อ้ำๆอึ้งๆ อยู่ได้ เผื่อกูจะช่วยได้”  จิ๊บบอกผม
             “มึงยอมช่วยกูแน่นะ”  ผมถามจิ๊บ
             “เออดิ ถ้ากูช่วยได้กูช่วยมึงแน่นอน”  จิ๊บบอก
             “มึงไม่โกรธกูนะ”  ผมถามมันเพื่อความแน่ใจ
             “เอ๊ะมึงนี่ กูชักรำคาญแล้วนะ ตกลงจะบอกไม่บอก?”  จิ๊บเริ่มอารมณ์เสีย
             “คือ...มึงช่วยจูบกับกูอีกทีเถอะ”  จิ๊บตกใจในคำขอของผม
             “ไอ้บ้า...อยู่ดีๆมึงมาขอจูบกูเนี่ยะนะ”  จิ๊บพูดอายๆ
             “กูซีเรียสนะมึง นะ นะ ช่วยกูหน่อย”  ผมบอกมันด้วยน้ำเสียงจริงจัง
             “แล้วทำไมมึงถึงอยากให้กูจูบกับมึงวะ”  จิ๊บถาม
             “คือ...กูแค่อยากให้แน่ใจว่ากูรู้สึกกับมึงยังไงกันแน่น่ะ”  ผมบอกจิ๊บตามความจริง
             “นะ นะ กูขอร้อง”  ผมอ้อน
             “เออๆ ก็ได้ ครั้งเดียวนะมึง”  จิ๊บเขิน
             เรายืนหันหน้าเข้าหากัน สายตาสอดประสาน จิ๊บหลับตาลง ผมโน้มตัวไปใกล้ เอามือจับที่ไหล่ของจิ๊บ ค่อยๆเลื่อนปากไปประกบริมฝีปากจิ๊บอย่างแผ่วเบา ลิ้นผมเคลื่อนเข้าไปกระหวัดเกี่ยวลิ้นของจิ๊บ รับรู้ถึงการตอบสนองของลิ้นจิ๊บกลับมา ผมพยายามรับรู้ถึงความรู้สึกขณะนั้น เราจูบกันนาน จนผมแน่ใจในความรู้สึกของตัวเองแล้วจึงผละออกจากกัน โดยไม่รู้เลยว่ามีสายตาคู่หนึ่งจ้องมองอยู่
             …………………………………………………………………………………

             “โย วอนมานี่เร็ว”  โบตะโกนเรียก จิ๊บ คิว อ.ก้อย อ.วิน อยู่พร้อมแล้วเราวิ่งไปรวมกลุ่มกันถ่ายรูป งานรับปริญญาเป็นงานที่วุ่นวายแต่อวลไปด้วยความสุขสมหวัง
             “ยิ้มหน่อยครับ หนึ่ง สอง...”  ช่างภาพบอก เราตระเวนถ่ายรูปไปทั่วมหาลัย ตามซุ้ม ตามแลนด์มาร์คต่างๆ ทั้งรูปเดี่ยว รูปหมู่ กับพวกเรากันเองบ้าง กับครอบครัวของแต่ละคนบ้างแบบจัดเต็มเลยทีเดียว
             “ต้องขอบคุณสองเจ้ด้วย ช่วยดูงานเราก่อนส่งอาจารย์ตลอด จนเราจบมาได้เนี่ยะ”  โบเอาหัวไปไถไหล่เจ้วิน
             “จบแล้วไปฉลองที่ไหนก็หัดชวนชั้นด้วยนะหนีไปบ้านวอนคนเดียวนี่เคือง”  เจ้วินผลักหัวโบออก
             “ได้ข่าวว่าตอนนี้ดังมากใช่ไหมคะคุณพ่อ”  เจ้ก้อยหันไปถามพ่อผม
             “ครับ ตอนนี้เต็มตลอดเลย จนกำลังจะซื้อที่ขยายเพิ่มน่ะครับ”  พ่อผมบอกยิ้มแก้มแทบปริ หลังการลงโฆษณาไป รีสอร์ทที่บ้านดังมาก ทั้งสระว่ายน้ำ ทั้งธรรมชาติ ทั้งอาหาร
             “โห อย่างนี้จะไปแล้วมีที่พักเหรอคะ”  อ.ก้อยถาม
             “มีแหละครับ เดี๋ยวผมจัดการให้เป็นพิเศษเลยครับ”  พ่อผมตอบไป มันเหมือนกับว่ากำหนดแล้วว่าจะไปฉลองเรียนจบที่บ้านผม
             …………………………………………………………………………………

             “เอ้าโชนนนน จบแล้วโว้ยยย”  คิวเปิดหัว เราเฮกันดังลั่น พ่อผมปิดรีสอร์ทให้เราฉลองเรียนจบกันโดยเฉพาะเลย
             “ไม่เมาไม่เลิกโว้ยยย”  ผมบอก
             “เต็มที่เลยนะทุกคน มีอะไรขาดเหลือเรียกได้เลย”  พ่อผมบอก
             มันเป็นงานเลี้ยงเล็กๆที่มีแค่พวกเรา อ.วิน อ.ก้อย พ่อผมจัดอาหารพร้อมเหล้าเบียร์อย่างเต็มที่ มีคาราโอเกะให้ร้อง ซึ่งจิ๊บกับโบยึดไมค์ไม่ให้ใครจับเลยถึงแม้จะร้องเพี้ยนสุดๆ แต่ก็ไม่มีใครว่า มันเป็นบรรยากาศแห่งความสุข
             ผมดื่มกินได้นิดหน่อยพอตึงๆ จึงเดินออกมาที่ระเบียงสูดอากาศบริสุทธิ์ยามค่ำคืน ทำให้จิตใจผมสงบลงได้ดีทีเดียว มันคงถึงเวลาแล้วหล่ะ
             “ออกมาทำไมคนเดียวล่ะวอน ไม่สนุกเหรอ”  โยเดินตามผมออกมา
             “สนุกสิ แค่อยากออกมาสูดอากาศน่ะ”  ผมบอก
             “อากาศที่นี่สดชื่นดีเนอะ ไม่เหมือนในกรุงเทพฯ”  โยพูดพร้อมกับสูดอากาศเข้าเต็มปอด
             “อืม”  ผมพูด แล้วนิ่งเงียบไป
             “มึงมีอะไรรึเปล่าวอน”  โยถามเมื่อเห็นผมเงียบไป
             “คือ กูมีเรื่องสำคัญจะบอกมึง”  ผมพูดหันมามองหน้ามันด้วยสีหน้าจริงจัง
             “ไรเหรอ”  โยถาม สีหน้าสงสัย
             “กูตัดสินใจได้แล้วหล่ะว่ากูจะเลือกใคร”  ผมบอกมัน ดูโยตกใจแต่ก็พยายามเก็บอาการไว้ มันยืนนิ่งรอฟังผม
             ผมยื่นกล่องแหวนที่มันให้เป็นของขวัญวันเกิดผมคืนให้มัน โยหน้าเสีย จากนั้นมันก็ฝืนยิ้มออกมา
             “กูดีใจนะที่มึงรู้ใจตัวเองแล้ว ขอให้มึงมีความสุขกับคนที่มึงเลือกนะ กูดีใจด้วยที่เห็นมึงมีความสุข”  โยรับกล่องแหวนไป นัยตาสั่นไหว
             “กูคิดว่ากูคิดดีแล้วหล่ะ ว่ากูอยากจะอยู่กับเค้าไปชั่วชีวิต กูมีความสุขที่ได้อยู่กับเค้า”  ผมตอบมันก่อนนิ่งเงียบ
             “เรายังเป็นเพื่อนกันได้ใช่มั๊ย”  โยถาม เสียงเริ่มสั่นๆ
             “เอ่อโย...กูขอโทษนะ แต่เราคงเป็นเพื่อนกันไม่ได้แล้วหล่ะ”  ผมตอบมัน
             “ทำไมวะ กูทำผิดอะไร มึงถึงเกลียดกูถึงขนาดไม่อยากเป็นเพื่อนกับกู”  โยเสียงดัง มันเริ่มเก็บความรู้สึกไม่ไหว น้ำตาโยเอ่อออกมาอาบสองแก้ม  เป็นครั้งที่สองที่ผมเห็นน้ำตามัน    
             ผมเงียบไปพักหนึ่งก่อนจะพูดออกมา
             “กูไม่อยากเป็นเพื่อนกับมึงแล้วโย……..มาเป็นแฟนกันนะ”   ผมพูดพร้อมกับยื่นนิ้วนางข้างซ้ายให้มัน  ไอ้โยมันยังร้องไห้อยู่แต่ผมรู้สึกได้ว่ามันไม่ใช่น้ำตาแห่งความเสียใจอีกต่อไป
             “ไอ้วอน มึงเล่นอะไรเนี่ยะ”  มันด่าผมทั้งน้ำตา
             “ก็มึงทำกูร้องไห้มาหลายครั้งแล้ว กูเลยอยากเอาคืนมึงบ้างไง”  ผมบอกทำหน้ากวนมัน
             “ไอ้วอนมึง!”  มันปรี่เข้ามาหาผม
             ผมเอามือประคองหน้ามันก่อนโผไปประกบปากกับปากของโย ปล่อยให้ความรู้สึกของผมไหลผ่านจูบนั้นไปยังหัวใจของมัน ลิ้นของโยเริ่มตอบรับกับความรู้สึกผม ผมโอบคอมันไว้ราวกับไม่อยากให้จูบนั้นแยกจากกัน โยโอบกอดตัวผมกลับคืน ความอบอุ่น ความนุ่มนวล ที่คุ้นเคยกลับมาอีกครั้ง แต่คราวนี้กลับมีสิ่งที่เพิ่มเติมเข้ามา...ความรัก ความรักที่ไม่ต้องเก็บซ่อนเหมือนครั้งก่อนๆ ความรักที่อยากประกาศให้โลกทั้งโลกได้รับรู้ ความรัก...ของผมกับโย
             เราจูบกันนานเท่าไหร่ไม่รู้จึงผละออกจากกัน โยยิ้มให้ผม ยิ้มที่ทำให้โลกทั้งโลกสดใส โยหยิบแหวนจากในกล่องหนึ่งวงส่งให้ผม ผมรับมาแล้วบรรจงสวมลงที่นิ้วนางข้างซ้ายของโย โยหยิบแหวนอีกวงที่เหลือ ค่อยๆบรรจงใส่ที่นิ้วนางข้างซ้ายของผมเช่นกัน เรามองตากัน ยิ้มให้กัน ไม่มีแม้คำพูดใด ก่อนที่เราจะประกบปากจูบกันอีกครั้ง
             “ฮิ้วววววววว”  เราตกใจจึงหันไปทางเสียงนั้น
             จิ๊บ โบ คิว อ.วิน อ.ก้อย ต่างมายืนแอบดูอยู่ห่างๆ ทำเอาเราเขิน
             “ดีใจกับคู่บ่าวสาวด้วยนะ ไม่ใช่สิ ต้องเป็นดีใจกับคู่บ่าวบ่าวด้วยนะ”  เจ้วินแซว
             “แต่งเมื่อไหร่อย่าลืมให้กูเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวด้วยล่ะ”  ไอ้คิวแซวมั่ง
             “ว่าแต่จะให้ใครไปสู่ขอใครเนี่ยะ”  โบเอากะเค้าด้วย
             “กูก็ต้องไปขอสิ นี่เมียกู”  ไอ้โยกวนผม
             “ใครเมียมึง กูก็ผัวมึงนะ”  ผมด่ามันกลับ
             “คร้าบ ผัวก็ผัว”  ไอ้โยเสียงอ่อย
             “ท่าทางจะอยู่ชมรมคนกลัวเมียนะมึง ไอ้โย”  โบบอก พวกเราหัวเราะกันดังลั่น
             “กูดีใจนะที่มึงก็รู้ใจตัวเองซะที”  จิ๊บบอกผม ทำให้ความรู้สึกผิดกับจิ๊บเข้ามาแทนที่
             “จิ๊บ เอ่อ กูขอโทษ”  ผมบอกจิ๊บ
             “มึงจะขอโทษกูทำไม มึงไม่ได้ทำอะไรผิดนี่”  จิ๊บบอก
             “แต่…..”  ผมพูด
             “กูเคยบอกมึงแล้ววอน ว่าความสุขของกูคือการได้เห็นรอยยิ้มของมึง ไม่ต้องยิ้มเพราะกูก็ได้”  จิ๊บบอกพร้อมรอยยิ้ม
             “ถึงยังไงกูก็ยังรู้สึกผิดกับมึง”  ผมบอก
             “อ่ะ ถ้ามันจะทำให้มึงรู้สึกดีขึ้น...กูมีแฟนแล้ว”  จิ๊บบอก
             “มึงมีแฟนแล้ว!”  พวกเราตะโกนด้วยความแปลกใจแทบจะพร้อมๆกัน
             “ใคร ยังไง เมื่อไหร่ ที่ไหน เล่ามาให้หมดเลยนะมึง”  โบคาดคั้น
             “ทีละคำถามดิวะ”  จิ๊บยิ้มอายๆ
             “เล่ามาเลยอย่าลีลา”  โบบอกด้วยความรำคาญ
             “คือตอนฝึกงานเสร็จกูก็มาเที่ยวที่รีสอร์ทพ่อไอ้วอนที่นี่แหละ พอดีเพื่อนของพ่อไอ้วอนเค้ามาจากเกาหลีมาติดต่อธุรกิจที่ไทยและก็พาครอบครัวเค้ามาพักผ่อนด้วยอาทิตย์นึง”  จิ๊บเว้นวรรค
             “เล่าต่อเร็วๆ กูอยากเผือก”  โบบอก
             “เออๆ เพื่อนพ่อไอ้วอนเค้ามีลูกชายมาด้วยชื่อ ลีชินซอง อายุประมาณยี่สิบปลายๆน่ะ เค้าอยากได้ไกด์นำเที่ยว กูเห็นพ่อไอ้วอนมันยุ่งๆอยู่ กูก็เลยอาสาพาเค้าเที่ยว”  จิ๊บเล่าเขินๆ
             “อ๋อ ที่มึงบอกจะกลับกรุงเทพช้าอาทิตย์นึงน่ะเหรอ”  ผมถามมัน
             “อืม”  จิ๊บตอบ
             “แล้วคบกันได้ยังไงวะ”  ไอ้คิวเผือกบ้าง
             “ก็หลังจากนั้นเราก็แลกเบอร์แลกไลน์กัน เวลาเค้ามาธุระที่กรุงเทพฯก็จะชวนกูไปกินข้าว ไปเป็นไกด์ให้เค้า”  จิ๊บเล่า
             “ที่มึงชอบหายไปคนเดียวบ่อยๆใช่มั๊ย”  ผมเริ่มประติดประต่อเรื่องราว
             “เออ นั่นแหละ”  จิ๊บบอก
             “เราก็คุยกันมาเรื่อยๆโทรคุยกันมั่ง ผ่านไลน์มั่ง เค้าเป็นคนสม่ำเสมอดี เค้าบอกว่าเค้าชอบกูอยากขอเป็นแฟน กูก็บอกเค้าว่าขอดูๆกันไปก่อนจนกว่ากูจะเรียนจบ แล้วกูก็ตอบตกลงเป็นแฟนกับเค้า”  จิ๊บยิ้มอายๆ
             “จิ๊บ มีรูปมั๊ยเอามาดูเลยเร็วๆ”  โบบอก จิ๊บเลยเอารูปในโทรศัพท์ที่เคยถ่ายรูปคู่กับแฟนจิ๊บให้พวกเราดู
             “กรี๊ดดดด หล่อมากกกก ยังกะดาราเกาหลีอ่ะ”  โบพูดอย่างเก็บอาการไม่อยู่
             “มึงเลือกถูกแล้วจิ๊บ ไอ้วอนชิดซ้ายไปเลย”  โบหันมาแขวะผม
             “เออ กูยอม”  ผมบอกเมื่อเห็นรูปแฟนจิ๊บ
             “มึงลองถามเค้าดูนะ ว่าเค้ามีเพื่อนหน้าตาแบบเค้าสนใจสาวไทยอวบๆบ้างไหม”  โบบอก
             “อีโบ เก็บอาการหน่อยมึง”  คิวแขวะ
             “จะว่ากูดูตัวเองก่อนเหอะ น้ำลายยืดแล้วมึง”  โบสวน ไอ้คิวรีบซู๊ดน้ำลายกลับ ทำให้พวกเราหัวเราะออกมา
             “โหย แล้วงี้ถ้ากูตัดสินใจเลือกมึงกูก็อกหักนะสิ”  ผมบอกจิ๊บ
             “กูพอจะดูออกนะ ว่ามึงรักไอ้โย”  จิ๊บบอกก่อนจะพูดต่อ
             “กูก็ยังรักมึงเหมือนเดิมนะ เพียงแต่กูก็ไม่อยากปิดโอกาสให้คนที่เค้ารักกูเข้ามา กูรู้ว่ามึงมองกูแบบเพื่อนมากกว่า และที่สำคัญกูไม่อยากขึ้นคาน”  จิ๊บบอกพลางหัวเราะออกมา
             “งั้นสร้อยเส้นนั้นกูขอคืนนะวอน”  จิ๊บบอกผม
             “ไม่ต้องหรอกจิ๊บ”  โยพูด
             “ให้วอนมันเก็บไว้เถอะ จิ๊บเองก็มีความสำคัญกับไอ้วอนมันเหมือนกัน เราไม่ได้ซีเรียสอะไร”  โยบอกพลางยิ้ม
             “เอางั้นเหรอ ขอบใจนะโย”  จิ๊บพูด
             “ดูแลไอ้วอนดีๆล่ะโย มันเป็นเพื่อนรักกู ถ้ามึงทำมันเสียใจอีกกูจะมากระทืบมึง”  จิ๊บขู่
             “คงไม่ต้องถึงมึงหรอกจิ๊บ”  โยพูดพร้อมกับเหล่มาที่ผม เราหัวเราะกับอาการของโย
             “เอ้าๆ แฮปปี้กันทุกคู่แล้วนะ งั้นไปฉลองกันต่อควบกับฉลองมงคลสมรสล่วงหน้าไปด้วยเลย”  เจ้วินพูด พวกเราเฮกันเข้าไปฉลองในรีสอร์ทกันต่อ มันเป็นค่ำคืนที่อบอวลไปด้วยความสุขจริงๆ
             ………………………………………………………………………………

2

อืม..ดีๆ ใช้ได้

อะไรก็ไม่รู้

เห็นด้วยๆ
1

ซึ้งจังเลย

ขำฮาตรึม

มีผู้แสดงความรู้สึก (3 คน)

ความคิดเห็น ความคิดเห็น (1 ความคิดเห็น)

ตอบกลับ GGonfire 2020-7-16 15:09
แงงงงงงงงงง ปริ่ม ดีต่อจายยยยยย แบบแฮปปี้ทุกทีม บ้านไหน ทีมไหนก็แฮปปี้ อ่านแล้งยิ้มมาก ควรเปลี่ยนขื่อตอนเป็น ไม่อยากเป็นเพื่อนเดือนคณะ 55555555555555

facelist doodle วาดรูป

คุณต้องลงชื่อเข้าใช้ก่อนจึงจะสามารถแสดงความคิดเห็นได้ ลงชื่อเข้าใช้ | สมัครเข้าเรียน

รูปแบบข้อความล้วน|โทรศัพท์มือถือ|ติดต่อลงโฆษณา|จีโฟกายดอทคอม


ข้อความที่ท่านได้อ่านในเว็บจีโฟกายดอทคอมนี้ เกิดจากการเขียนโดยสาธารณชน และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ หากท่านพบเห็นข้อความใดๆ ที่ขัดต่อกฎหมาย และศิลธรรม ไม่เหมาะสมที่จะเผยแพร่ ท่านสามารถแจ้งลบข้อความได้ที่ Link “แจ้งลบโพสนี้” ที่มีอยู่ใต้ข้อความทุกข้อความ หรือ ลืมพาสเวิดล๊อกอิน/ลืมชื่อที่ใช้สมัคร หรือข้อสงสัยใดๆแจ้งมาที่ G4GuysTeam[at]yahoo.com ขอขอบพระคุณที่ให้ความร่วมมือ

กรณีที่ข้อความ/รูปภาพในกระทู้นี้จัดสร้างโดยผู้ลงข้อมูลเอง ลิขสิทธิ์จะเป็นของผู้ลงข้อมูลโดยตรง หากจะทำการคัดลอก/เผยแพร่ ต้องได้รับอนุญาตจากผู้ลงข้อมูลก่อนนะคะ หรือลงที่มาไว้ด้วยค่ะ

©ขอสงวนสิทธิ์คอนเซ็ปต์,คำอธิบาย,หัวข้อ/หมวดหมู่เว็บ ห้ามลอกเลียนแบบ คิดเอาเองนะคะอย่าเอาแต่ลอก

GMT+7, 2024-3-28 19:27 , Processed in 0.034986 second(s), 16 queries .

Powered by Discuz! X3.1 R20140301, Rev.31

© 2001-2013 Comsenz Inc.

ขึ้นไปด้านบน