~เห้ย!..โทษทีตุ๊ดคนเนีย....เมียกรู!!!!!!~ 22

rek

ตอนที่ 22


   หลังจากที่ผมรับประทานอาหารเย็นเสร็จเรียบร้อยแล้ว
ก็วิ่งปรี่ขึ้นห้องทันที เพราะสมองเจ้าการดันนึกขึ้นมาได้ว่า
ยังไม่ได้ทำการบ้านวิชาสำคัญของอาจารย์ที่สั่งมาวันนี้
และแน่นอนครับ ว่าต้องส่งพรุ่งนี้เช่นเดียวกัน
หากใครไม่ส่งมีหวังได้ลิ้มลองรสลวดลายหวายยาวของอาจารย์ท่านเป็นแน่




Rrrrr Rrrrr Rrrrr.


ผมที่ในขณะนี้กำลังหมกหมุ่นอยู่กับเจ้าการบ้านข้อสุดท้ายอยู่นั้น เสียงโทรทัศัพท์ของผมก็เกิดดังขึ้นอีกครั้ง
พลัสายตาที่จับจ้องไปยังนาฬิกาเรื่อนใหญ่บ่งบอกว่าตอนนี้เป็นเวลาสามทุ่มเศษๆ พรางอดนึกขำไม่ได้ว่าเป็นเวลาของอีกคนที่โทรหาประจำ เพราะเจ้าตัวสั่งเสียก่อนจะกลับว่า จะโทรหา


ผมไม่รอช้าหยิบโทรศัพท์ที่ครานี้หน้าปัดแสดงชื่อคนที่ผม
เอ่ยถึงเมื่อสักครู่อย่างชัดเจน ก่อนจะยกยิ้มแล้วกรายนิ้วเลื่อนหน้าจอรับอย่างทันที


"ฮัลโหล.. ว่าไงครับ" ผมกรอกเสียงทักทายปลายสาย


"ฮัลโหลครับ ทำไรอยู่เอ่ย นอนรึยังครับ"
อีกคนปลายสายถามกลับอย่างออดอ้อน


"ยังเลยครับ ทำการบ้านยังไม่เสร็จเลย เหลือขอสุดท้ายแล้วด้วยแต่ยังหาคำตอบไม่ได้เลย แหะๆ"


ผมตอบอีกคนด้วยน้ำเสียงแหงๆ ที่ตอนนี้กำลังหนักอก
หนักใจอยู่กับการบ้านเจ้ากรรมข้อสุดท้าย ที่คิดแล้วคิดอีก
คิดยังไงก็หาคำตอบของข้อนี้ไม่ได้สักที


"หึหึ มาม่ะเดี๋ยวซันบอกเองครับ วิชาอะไรเอ่ย" ปลายสายถามกลับมา โอ้วว!! สวรรค์ชั่งเมตตากรุณายิ่งนัก นี่คงจะนึกสงสารผม เลยส่งเทพบุตรสุดหล่อเหลามาเปิดทางแก้ไขให้ผมเป็นแน่ อิอิ


"การเคลื่อนที่ข้อที่สี่อะครับ พอดีออมลืมสูตรซายท์คอสที่อาจารย์สอนนะ แหะๆ" ผมบอกโจทย์ปัญหาข้อสุดท้ายกับอีกคน ในขณะที่ผมคิดหาวิธีเท่าไหร่ๆก็คิดไม่ออก ไม่สามารถหาคำตอบได้


ซันค่อยๆอธิบายขยายความการบ้านตัวฉงนให้ผมฟังอย่างช้าๆไม่รีบร้อน พรางสอนผมเข้าไปในตัวอีกด้วย
พอผมติดขัดหรือไม่เข้าใจหลักสูตรตรงไหน ก็เอ่ยถามคนสอนซ้ำๆ แต่ก็ไม่เคยมีทีท่าว่าคนปลายสายจะลำคาญหรือหนักใจแต่อย่างใด พลันเวลาผมถามตรงไหนออกไป ร่างหนาของอีกคนจะมีอาการขบขำออกมาเสียมากกว่าด้วย


ผมที่ตอนนี้ไม่รอช้า ขยับปลายปากกาไล้ตามจุดทฏษดีที่อีกคนสอนอย่างชำนาญ ไม่นานนักการบ้านข้อสุดท้ายผมก็เสร็จอย่างโดยปริยาย แหม่ พอเสร็จแล้วนี่อ๋อเลยครับ...


"ขอบคุณซันมากนะครับ ที่บอกสูตรให้ ถ้าไม่ได้ซัน
ออมนี่คงอยู่ที่เดิมไปไหนต่อไม่ได้แน่เลย ฮิฮิ"


ผมกรอกเสียงขอบคุณอีกคน เพราะถ้าไม่ได้สูตรมาใส่นี่ละก้อ ผมคงจะงง สมองหมุนเป็นวงเวียนใหญ่แน่ๆเลย55


"ไม่เป็นไรหรอกครับ สำหรับออมแล้วซันช่วยได้เสมอ"


>////<


"หื้ออ.. ซันชอบหยอดคำหวานใส่แบบนี่นี้เอง สาวๆถึงได้เพี๊ยบ"


ผมพูดติดหมั่นไส้อีกคนนิดๆ เพราะแบบนี้นี่เอง
สาวๆสวยๆถึงได้เกลือนเฟสน๊ะ! นี่ถ้าให้กดเข้าไปดู 100 •/• เธอพวกนั้นก็คงจะปาเข้าไป 90 •/• แล้วละม๊างงงง!!


"55สาวๆที่ไหนกันครับ ไม่มีสักหน่อย"
อีกคนตอบกลับมาพร้อมเสียงหัวเราะอย่างขบขัน ก่อนเปลี่ยนมาตอบด้วยน้ำเสียงแน้วแน่


"งื้อออ...ไม่มีที่ไหนกันเล่า เห็นเต็มเฟสซ่ะขนาดนั้น สวยๆขาวๆน่ารักๆทั้งน๊านเลย อย่ามาขี้ตั๋วกันหน่อยเลย ชิ.."
ผมตอบอีกคนเสียงแข็งแสดงปฏบัติกิริยาท่าทีหงุดหงิดออกมาใส่อีกคน


"หึหึ นี้ถ้าให้ซันเดา.. ออมเข้าไปดูเฟสซันมาใช่มั้ยครับ..
แล้วถ้าให้เดาอีกครั้ง ตอนนี้ออมกำลังหึงซันอยู่ด้วย ฮิ่ฮิ๊ ดีใจจัง" อีกคนพูดพรางเน้นเสียงแน่นพยายามจับผิด
จนหน้าผมที่ตอนนี้รู้สึกว่ามันร้อนระอุขึ้นมาทันทีทันใด


"บะ..บะ..บ้า! คะ ใครหึงกันเล่า ไม่ได้หึงสักหน่อย และก็ไม่ได้เข้าไปดูด้วย ซันมั่วแย้วว!" มาติดอ่างอะไรตอนนี้เนี๊ย!!  เสียงกระตุกกระตักตอบกลับไปให้เข้าใจว่าผมไม่ได้หึงอีกคนสักหน่อย


"หึงครับ!!"  อีกคนตอกกลับ




"ไม่ด่ายหึง!!" ผมไม่ยอมแพ้




"หึงแน่เลย " แงร่.....แน่ะยังไม่เลิก




"งื้อออ..... ก็บอกว่าไม่ได้หึงไงเล่า!!"




"55อ่าครับ ยอมก็ได้ ไม่ได้หึงก็ไม่ได้หึง ปากแข็งจริงๆนะเรา หึหึ" อีกคนยอมจำนนศิโรราบแต่โดยดี


"แหน่ะ! ไม่คุยกับซันแล้วว โป้ง!!" ผมแข็งข้อ พรางแสดงบทบาทงอนอีกคน


"ไม่เอาสิครับไม่งอนนะๆๆ ไม่น่ารักเลย เกี่ยวก้อยกันน้า"
อีกคนเส่สันพยายามง้อผมอย่างสุดฤทธิ์ ฟังแล้วก็อดขำไม่ได้ คิกคิก


"!!ก็ไม่น่ารักอยู่แล้วไง!!"


"โอ๋ๆๆ น่ารักสิครับ ใครว่าไม่น่ารักกัน เดะไปเตะตูดมันเลย มาว่าออมของซันไม่น่ารักได้ยังไง เดี๋ยวโดนๆเนอะๆ"  กร๊ากกๆๆชอบๆฮ่าฮ่า สนุกดีแหะ


"ชิสว์!" คิกคิก แกล้งให้เข็ด มาว่าเค๊าไม่น่ารักด่ายง้ายย


"หึหึ ซันเหนื่อยและนะครับ" อีกคนตอบกลับมา ช่วยไม่ได้เนอะทุกโคน


"แล้วใครให้มาง้อกันเล่า ไปเลยชิ้วๆ เค๊าจะนอนแย้ว"
ผมพูดตัดพ้อ ก่อนจะไล่อีกคน


"โอเคครับๆ แต่พรุ่งนี้ต้องหายงอนน้า ฝันดีครับคนสวยของซัน จุ๊บ" น่ารักจริงๆว่าทีสามีใครกันเนีย อุ๊บ!! พูดอะไรบ้าๆ อิอิ


"ไปบอกสาวๆในเฟสสิ เห็นมาบอกกันเยอะแยะ มาบอกออมทำไม หึ!" อันนี้ไม่ได้แกล้ง น้อยใจจริงๆครับ ฮ่าฮ่า


"หึหึ นี่ยังจะบอกว่าไม่ได้เข้าไปดูอีกเหรอครับ" อีกคนพูดอย่างจับผิดได้คาหนังคาเขา


แต่ยังจะปากแข็งไม่ยอมรับข้อกล่าวหาแต่โดยดี


"ไม่รู้ไม่ชี้ วางสายไปเลย เชอะ!" ผมเป๋ไป๋ไม่ยอมรับความจริง


"55ครับๆ แล้วไม่ให้ซันร้องเพลงให้ฟังหรอ"


อีกคนถามกลับมา แน่นอนสิครับ เพราะคุยกันทุกครั้งผมจะให้ซันร้องเพลงกล่อมให้ฟังก่อนจะนอนทุกวัน ก็เสียงซันเพราะนี่ครับ น้ำเสียงนิ๊มนิ่ม ฟังแล้วอบอุ่นที่สู๊ดดด


"ร้องครับ" แหม๊ เปลี่ยนอริยบทเร็วจิงนะเรา


น้ำเสียงใสๆ ที่เป็นเครื่องมือขับกล่อมที่แสนจะดีเยี่ยม เปรยบทเพลงที่คุ้นเคยและถ่วงทำนองที่ไม่มีแม้เสียงดนตรีออกมาอย่างช้าๆ พลันแสดงความรู้สึกที่อีกคนมีให้จนสัมผัสได้ ผ่านมันออกมาตามเสียงนุ่ม ครั้นทำให้ผมที่คลี่ยิ้มฟังอยู่นั้น พรางขยับม่านตาลงเพื่อเข้าห้วงสู่นิทราทันที




......................................................................


แสงแดดสาดส่องเข้ามาทางปลายหน้าต่าง พรางสะท้อนมายังเตียงน้อยสีชมพู จนผมรู้สึกเกิดอาการร้อนผาวๆที่ปลายม่านตาคู่สวยทั้งสองข้างที่กำลังปิดสนิท จนทำให้ดวงตาที่แสนจะเชื่องช้าเอื่อยเฉื่อยขยับเปิดขึ้นเพื่อรับแสงอาทิตย์ในยามเช้าอย่างไม่รีบเร่ง ก่อนจะยืดแขนเรียวบิดขี้เกียจหนึ่งที พร้อมยั้นร่างกายอันสวยงามไปทำภารกิจส่วนตัว


วันนี้ผมมาเรียนเช้าตามปกติ โดยมีองค์รักษ์พิทักษ์สหายสองตัวที่กำลังปริปากเม้าท์มอยสถานการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อวานอย่างฉุนเฉียว


"โอ้ยย!! หวาเอ๊ย มึงพลาดขนาดนัก" หวาพูดตอกย่ำตัวเองที่พลาดโอกาสสำคัญไปอย่างหวุดหวิด


"หวา ถ้ามึงอยู่ตอนนั้นะ รับรองมึงได้ลิ้มลองชิ้มรสเลือดอีชะนีป่าสามตัวนั้นแน่" ต้อมพูดแซะ พร้อมกับอีคนที่ทำท่าทางเสียดายยิ่งเข้าไปใหญ่


"หื้ม! อย่าให้กูเจอเชียวนะมึง แม่จะกระชากๆ ตบๆๆ ลากไปกลางถนนให้สิบล้อสามสิบคันชนเรียงกันเป็นโดมิโน่คาร์ฟาร์เอียเลย อีดอก พูดแล้วขึ้น"


โอ้โห้ กูว่ามันคงจะตายตั้งแต่มึงลากมันไปกลางถนนแล้วละ55 หวาพูดออกมา ด้วยอารมณ์ที่หมดขีดสุด จนทำให้ผมอดขำกับความคิดเหี้ยมมหากาฬของเพื่อนสาวคนนี้เป็นไม่ได้


"มึงคงไม่ได้ดูหนังโจ๊กเกอร์ฆาตกรโรคจิตมาใช่ไหมอีหวา55" ต้อมมองหน้าหวาแหย่ๆ ก่อนพวกผมสามคนจะหัวเราะออกมาพร้อมกัน


"555ชั่งมันเถอะ ผ่านไปแล้วก็ให้มันผ่านไป" ผมตัดบท
บอกให้ทั้งสองคนเลิกแล้วต่อกันกับอีกฝ่าย


"หึ กูไม่ยอมหรอกออม มันผลักมึงล้มซะขนาดนั้น แถมยังมาพูดดูถูกดูหมิ่นเราสองคนอีก ถ้าเกิดมีอีกครั้งนะ กูคงไม่ปล่อยไว้แน่" ต้อมพูดเป็นเดือดเป็นร้อนแทนผม ไม่ยอมเลิกละวางเฉยแต่โดยดี


"ใช่ๆ ครั้งเนียกูก็จะไม่พลาดเหมือนกัน" หวาพูดเสริมด้วยน้ำเสียงเอาจริงเอาจัง


โอ้ย ทำไมต้องมาเดือดร้อนแทนกูกันด้วยวะเนีย คุณเพื่อนขา!!


ผมเลิ้กตาขึ้นถ่อนหายใจออกมาเฮือกใหญ่
ก่อนจะส่ายหน้าเอื่อมระอาให้กับมันสองตัว ที่ยังดื้อดึงดื้อด้าน


"เออนี่!.. แล้วพวกมึงรู้ยังว่าอาทิตย์หน้าโรงเรียนเราจะจัดงานโอเพิ้นเฮ้าท์" หวาเปลี่ยนหัวเรื่องการสนทนา ก่อนจะถามผมกับต้อมขึ้น ว่าแต่ไอ้งานโอเพิ้นฮุงโอเพิ้นเฮ้าท์มันคืองานอะไรอ่า ?


"เห้ยจริงดิ! กูพึงรู้นี้แหละ" ต้อมอุทานออกมาเหมือนไม่อยากจะเชื่อกับคำที่เพื่อนสาวบอก


"ตอนอรกกูก็ไม่รู้เหมือนกัน เมื่อวานไปอยู่ดูแม็กซ้อม เห็นเด็กบาสมันพูดกัน" เพื่อนสาวบอกเหตุผล แล้วจะมีใครบอกกูได้มั่งวะเนีย ว่าสรุปมันคืองานอะไร


"เอ่อแล้ว.. มันคืองานอะไรว่ะ?" จนผมทนเป็นปมอยู่ไม่ได้ จึงต้องเอ่ยถามพวกมันออกไป


"มึงไม่รู้เหรอออม" ต้อมหันมาถามด้วยสีหน้าสงสัย


"เอ้า กูรู้แล้วจะถามพวกมึงไหม" ผมสวนมันกลับไป ถามแปลกๆ


"โอเคๆ กูจับอกให้" ผมพยักหน้ารัวๆ ใจจดใจจอรอฟังอีกคนกำลังจะบอกสิ่งที่ผมถามออกไป


"งานโอเพิ้นเฮ้าท์ ก็คืองานสานสัมพันธ์แลกเปลี่ยนไมตรีกับต่างโรงเรียนที่จะมาร่วมทำกิจกรรมกับเราด้วย จึงจัดขึ้นทุกๆปี โดยที่เราจะต้องจัดซุ้มนิทรรศการเพื่อให้นักเรียนอื่นมาเล่นเกมร่วมสนุกไปกับซุ้มที่พวกเราจัด และที่สำคัญไฮไลท์เด็ดของงานนี้ ก็คือ? คือไรรู้ม่ะ"


ต้อมสาธยายอธิบายขยายความให้เข้าใจ ก่อนจะหยุดทิ้งคำปริศนาให้อยากรู้ไว้ ก่อนจะถามขึ้น ผมจึงส่ายหน้าริ้กๆ
บ่งบอกว่าตัวเองไม่รู้กับสิ่งที่อีกคนถามมา


"ผู้ !! ไงล่ะ"


อีกคนพูดออกมาด้วยสีหน้าแววตาจริงจัง กระแระโยคที่ตัวเองพึงได้เอ่ย


"ผู้.. ผู้ชายอะหรอ" ผมถามมันออกไป พร้อมกับอีกคนที่พยักหน้าขึ้นลงแสดงความหมายว่าสิ่งที่ผมตอบออกไป คือสิ่งที่ถูกต้อง


"ใช่แล้วละ พวกภุชงค์ทั้งหลายนี้แหละ คือไฮไลท์ของงานนี้ จะมีผัวหรือไม่มีผัวก็วัดกันด้วยงานนี้นี่แหละ หึ้ม ค่อยดูนะ ปีนี้ฉันจะจิกให้ได้หลายๆคนเลย ฮิฮิ"


( ภุชงค์ = ผู้ชาย / ศัพท์กระเทย)


ต้อมพูดอย่างอารมณ์ดี เพราะดีใจทว่าตัวเองจะได้กินผู้ชายให้เร็ววันนี้


"ฉันก็เหมือนกัน เห็นผู้ชายเอ๊าะๆหล่อๆแล้วเปรี้ยวปาก"
หวาเสริม พรางทำท่าทำทางแลบลิ้นเลียริมฝีปากไปมา
อย่างมีอารมณ์สุดๆ


"ไม่ได้ย่ะ! งานนี้ไม่เหมาะสำหรับคนมีผัว" ต้อมเหว่ใส่
จนอีกคนที่ถูกกล่าวหาย่นจมูกใสอย่างไม่พอใจ


"งานนี้ฉันกับอีออมเท่านั้นที่เกิดได้" ต้อมหันมายิ้มเยาะให้กับผม


"ได้ไงอะ อีออมมันก็มีผัวแล้วนะ ซันไง" หวาร้องขอความยุติธรรมให้กับตน เคืองใจที่ตัวเองไม่มีที่ยืนสำหรับในงานนี้


"จะบ้าเหรอ...ซันยังไม่ได้เป็นผัวฉันสักหน่อย" ผมเถียงกลับ


"นั้นแหละ เดี๋ยวอีกหน่อยก็เป็น" เพื่อนสาวไม่ยอม


"พอๆ สรุปยังไม่ได้เป็นผัว ก็ยังถือว่าเกิดได้ อิอิ" ต้อมรวบรัดตัดบท


"โห่ ไม่ยอมง่า"  


โปรดติดตามตอนต่อไป..........................

pipi1

ขอบคุนครับ

Nikezero

กำลังสนุก เลย มาต่ออีกนะ

jjj90

สนุกๆมากๆเลย

OoPoomoO

ขอบคุณคับ

acolyte

ขอบคุณครับผม

ai0hm

แซ่บเว่อร์

freezz

อยากให้ open house ไวๆจัง
อยากให้เด็กคอนแวน มา ^^

OoPoomoO

อยากชมตอนต่อไปเเล้วคับ
สนุกมากๆเลย

Maxkyac

ขอบคุณเรื่องราวสนุกๆครับ เรื่องราวจะเป็นไงต่อไปนะแม็กลุ้นจนท้องผูกเเล้วเนี่ย
ออมจะเลือกใครระหว่าง ซันกับเอ็ม อันนี้ไม่ห่วงที่ห่วงคือมิตรภาพระหว่างเพื่อน
มาต่อเร็วนะครับ อย่าให้แม็กต้องคลั่งอกแตกตาย

Pptum

ขอบคุณครับ

wanaffan007

รอครับ

minone

ขอบคุณครับผม

Mickey1997

ขอบคุณครับ

Pingpong8573

ขอบคุณมากๆครับ

Chinnawat_phrom

ขอบคุณคับ. สนุกมากๆคับ

haloguy

ขอบคุณมากครับ

Teamkung

ขอบคุณมากนะครับ

hiroshi111

ขอบคุณครับ

nutnakrobh

ขอบคุณครับ