ลงทะเบียน2015-9-1
ล่าสุด2018-10-31
มาเฟียนักศึกษา
- กระทู้
- 40
- พลังน้ำใจ
- 3056
- Zenny
- 3470
- ออนไลน์
- 229 ชั่วโมง
|
บันทึกของนนท์28; m# A5 \' h8 t2 ^, a) h
เหตุการณ์ที่นนท์ต้องจดจำมาชั่วชีวิตของเขาตราบเท่าที่มีลมหายใจอยู่...แม้ว่าวันนี้นนท์จะมีนัทอยู่เคียงกายและใจก็ตาม...แต่ภาพที่ยังติดตรึงฝังใจของนนท์ที่ไม่เคยลบออกไปได้เลย...คราใดที่นนท์รำลึกถึง ครานั้น...น้ำตานนท์ก็ไหลพรากพร่างพรูจากดวงตาทั้งคู่...ทำไมจึงลบภาพนั้นออกไปไม่ได้...ความทรงจำที่อยากลืมแต่กลับยิ่งฝังลึกในความทรงจำ3 `9 G& @* P# k
บางสิ่งที่อยากจำ) E9 _' s/ R% X, x6 ?
เรากลับลืม0 y0 c. a7 T+ X% K
บางสิ่งที่อยากลืม เรากลับจำ
2 s0 I. C) v9 t1 S) ~" R. dคนเรานี้ คิดให้ดีก็น่าขำ
, H! {6 f8 n% X" p/ a y+ aอยากจำกลับลืม อยากลืมกลับจำ: O9 F6 H7 L9 G5 o, K& y2 L$ K; b
อดีตที่ผ่านไป ไม่กลับมา2 c1 v2 e8 [* S4 h, t: U
ช่างเจ็บปวดอุรา เรากลับจำ% q" l* p) p- y4 @4 ~
คนเรานี้ คิดให้ดีก็น่าขำ
. g/ Z- K% U% N1 X0 g+ ^) a; S0 fอยากจำกลับลืม อยากลืมกลับจำ
4 {1 a( P0 L# l; k. Vถ้าลืมความหลังได้ ใจจะเปี่ยมสุข0 I. T, b d$ I. S' X
ไม่มีความทุกข์ คอยปลุกคอยตาม
2 g) s9 h+ q# W8 rคนเรานี้ คิดให้ดีก็น่าขำ
. X( [# m/ C; }7 o/ |) j1 b$ aอยากจำกลับลืม อยากลืมกลับจำ
/ z! T7 l( n5 m1 d7 h" M. |# D) x
ยามอ่านท่องหนังสือ
0 I* k" ?0 ~, ?: I/ a& }8 F6 ?เรากลับลืม เรากลับลืม
; n$ d; K ?! s! r- s6 ^เรื่องโศกเรื่องเศร้าซึม9 z# L |8 K( d# u( O" V/ z/ j; w9 K
เรากลับจำ เรากลับจำ
7 N% t7 T5 u6 P; Qคนเรานี้ คิดให้ดีก็น่าขำ
( p! J: t* k( f! }* r+ D/ sอยากจำกลับลืม อยากลืมกลับจำ8 c* E1 \# D$ Y' ] ?8 |/ A
ถ้าลืมความหลังได้ ใจจะเปี่ยมสุข
( d, b7 h3 e* @ไม่มีความทุกข์ คอยปลุกคอยตาม" a5 ]9 i; }( _6 Z/ N0 ^1 s
คนเรานี้ คิดให้ดีก็น่าขำ J( i8 ?6 F x$ e0 p; Q( {+ Z% H2 o
อยากจำกลับลืม อยากลืมกลับจำ...
+ B+ A6 c$ A# C วันนั้นเป็นวันครบรอบ 1 ปีที่พี่วุฒิกับนนท์ได้รักกัน...วันที่พี่วุฒิพานนท์ไปที่ชายหาดที่เปล่าเปลี่ยวไร้ผู้คน และร่วมรักกันบนชายหาดแห่งนั้น...วันนั้นวันที่ครบรอบ 1 ปี..พี่วุฒิจำวันนั้นได้ดี....ก่อนเช้าวันนั้น...พี่วุฒิบอกนนท์
- S. b, Z" S# k “นนท์ ... ถ้าพรุ่งนี้นนท์ทำงาน...นนท์ลาให้พี่หน่อยนะ”
3 `$ t" P% v) ]5 M k$ a$ v “จะลาได้ไงละพี่....พี่เล่นบอกกะทันหันแบบนี้...ลาไม่ทันหรอก”
; E5 m- O5 { R0 R “น่านะ...ลองดูซิ..บอกผู้จัดการ...พี่ก็ลาไว้แล้ว”
' l) ]: o# R) b “มันสำคัญขนาดนั้นเลยเหรอ...พี่วุฒิ” พี่วุฒิไม่ตอบ...ว่าสำคัญอย่างไร& c$ }! H+ u& O& J+ J0 E
“นะ...นนท์นะ...” นนท์ก็ยังจำไม่ได้ว่าวันรุ่งขึ้นคือวันอะไร+ |! w* K: n) W1 f6 V* f+ g
“เดี๋ยวนนท์จะลองไปคุยกับผู้จัดการดู” เพราะโอลาออกไปยังไม่ถึง 2 อาทิตย์...ทางรีสอร์ทรับคนใหม่เข้ามา...แต่ก็ยังไม่เป็นงาน ....นนท์จึงต้องคอยสอนงานน้องคนนั้น...นนท์เดินไปที่ห้องผู้จัดการ...หลังจากที่พี่วุฒิคะยั้นคะยอให้นนท์มาลางานให้ได้( J# U1 J% p! c W2 R# K( L: o
“ผู้จัดการคับ...พรุ่งนี้ผมขอหยุดสักวัน...น้องเขาก็พอเป็นแล้ว...เรื่องคูปองอาหาร voucher ผมเตรียมไว้หมดแล้ว...พรุ่งนี้มีกรุ๊ปเข้ามา...ผมก็จัดกุญแจห้องพักไว้เรียบร้อยแล้ว...”6 u2 W g- c% s$ y# F# j
“แล้วนนท์...จะลาไปไหนละ”
# Q' i( B, v# e V* d3 U “ผมก็ยังไม่รู้เหมือนกัน...พี่วุฒิเขาชวนให้ไปธุระเป็นเพื่อน” ตอนนี้ทุกคนในรีสอร์ทต่างก็รู้กันหมดแล้วว่า นนท์กับพี่วุฒิ อยู่ด้วยกันในฐานะอะไร ความเสมอต้นเสมอปลาย ความรักที่พี่วุฒิมอบให้นนท์...ทำให้ทุกคนในนั้นต่างชื่นชม บางคนก็แอบอิจฉา...โดยเฉพาะ พี่รงค์ หนุ่มนักดนตรี...ที่คอบจะเข้ามากะลิ้มกระเหลี่ยนนท์...แต่นนท์เองก็ยึดมั่นในความซื่อสัตย์ของตัวเองที่มอบให้พี่วุฒิ....แม้ใครจะบอกว่ามันจะไปกันได้ยังไง...มันผิดธรรมชาติ...แต่ 1 ปีที่ผ่านมาทั้งสองก็พิสูจน์ให้ทุกคนเห็น...นนท์ไม่กลับบ้าน...พี่วุฒิเองก็ไม่เคยพูดถึงเรื่องทางบ้านให้นนท์ฟัง....
0 L2 X8 [+ D4 @8 x Z “เอ้า...งั้นนนท์ก็เตรียมไว้ให้ดีละกัน...พี่ไม่ว่าหรอกนะ...ที่นนท์จะลา พี่อนุญาต...อย่าทำให้เกิดเรื่องละกัน...เดี๋ยวเจ้านายที่กรุงเทพจะต่อว่าเอา...งั้นเอาอย่างนี้ ก่อนไปพรุ่งนี้ นนท์มาเอาโทรศัพท์ติดไปด้วย…เผื่อมีปัญหาจะได้ตามตัวนนท์ได้” โทรศัพท์ที่ว่านี้...แม้จะเป็นมือถือก็เถอะ แต่สมัยก่อนเครื่องยังไม่เล็กแบบนี้เลย...มันเหมือนกระเป๋าหิ้วมากกว่า....อีกเครื่องที่รีสอร์ทมีก็ไม่ต่างอะไรกับกระติกน้ำ...นนท์ทำงานมา 1 ปี ไม่เคยทำงานขาดตกบกพร่อง...จึงได้รับความไว้วางใจจากทุกคน โดยเฉพาะเจ้าของรีสอร์ท และผู้จัดการ...
* n) Q' [& n+ _% z3 h. T “คับ...แต่ผมขอเอาเครื่องเล็กไปนะคับ...เครื่องใหญ่คงหิ้วลำบากเพราะซ้อนมอเตอร์ไซค์พี่วุฒิ”
9 ^2 w: F9 c7 v2 Z2 ~: L+ p “เอา...งั้นก็ได้....อย่าลืมชาร์ตแบตไว้ละคืนนี้” นนท์ยกมือไหว้เพื่อขอบคุณผู้จัดการที่อนุญาตให้เขาลางาน…ทันทีที่ออกจากห้องผู้จัดการ...นนท์ก็เดินตรงไปที่ห้องครัว เพื่อไปบอกพี่วุฒิ l- L6 Q8 m8 S% w$ {
“พี่วุฒิ...นนท์ลางานได้แล้ว...ผู้จัดการอนุญาตแล้ว....บอกได้หรือยังว่าเรื่องอะไร...ทำไมสำคัญขนาดนั้น”
$ Y2 a5 y. }! X4 H. S" l5 A7 ~' }5 K “นนท์...จำไม่ได้ละซิ....นนท์ไปนั่งนึกมาก่อนละกัน” ความซื่อของพี่วุฒิ แววตาของผู้ชายที่ไม่มีพิษสงใด ๆ กับใคร ไม่เคยกล่าวให้ร้ายใคร...พี่วุฒิอยู่ในรีสอร์ทวัน ๆ แทบจะไม่ได้พูดกับใคร...นอกจากนนท์...และเมื่อกลับถึงห้องพัก...ผู้ชายที่ดูเงียบขรึมในเวลางานก็เปลี่ยนเป็นคนละคน...เขากลายเป็นชายขี้เล่น โรแมนติคเมื่ออยู่กับนนท์กันสองคน....นอนกอดก่ายนนท์...กลางคืน ๆ ใดหากนนท์ไม่ได้นอนหนุนในอ้อมกอดของพี่วุฒิ....พี่วุฒิก็จะพลิกตัวมาหาแล้วจับนนท์ให้ไปนอนกอดจนถึงเช้า...พี่วุฒิไม่เคยบ่นว่าเมื่อย ไม่เคยบ่นว่าเหนื่อย...ก่อนนอนแทบทุกคืนที่พี่วุฒินวดให้นนท์อย่างทนุถนอม แล้วก็มีอะไรกัน...1 ปีมานี้ ทั้งคู่ได้มอบรัก.ให้กันและกันแทบทุกคืนอย่างไม่เคยเบื่อหน่าย...9 Q( i$ S2 W6 T3 L8 d" |
นนท์พยายามนึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออก...จนกระทั่ง 4 ทุ่มที่นนท์เลิกงานเดินมาตรงที่จอดรถที่พี่วุฒิรออยู่...พอนั่งซ้อนมอเตอร์ไซค์พี่วุฒิได้
2 x. }+ Z( g. E “พี่วุฒิไม่บอกจริง ๆ เหรอ ว่าเรื่องอะไร...ถ้าไม่บอกละก็...งอนไม่พูดด้วยแล้ว”
) F' P" y; n6 X" {( s “นนท์จำไม่ได้จริงๆ หรือ...ว่าพรุ่งนี้เป็นวันอะไร”. O1 R" T* \1 b D" j% k+ n
“งานเยอะซะขนาดนี้...แค่จำแขกเข้าออก...ก็แย่แล้ว...ไหนแขกจะสั่งอะไรที่ extra อีก...นนท์เคยลืมครั้งหนึ่ง...โดนลูกค้าด่าซะ...ก็เลยไม่กล้าลืมอีกแล้ว”( y' y, x+ h- P" R( V
“งั้นก็รู้พรุ่งนี้ละกัน” พี่วุฒิก็ยังไม่ยอมบอกนนท์อยู่ดี กลับถึงห้องพี่วุฒิก็ยังคงปฏิบัติกับนนท์เหมือนเดิม...อุ้มนนท์ขึ้นเตียงหลังจากที่อาบน้ำด้วยกัน... ตอนที่นนท์ย้ายมาอยู่ที่ห้องพี่วุฒิใหม่ๆ พี่วุฒินอนกับพื้น...นนท์จึงบอกว่า...เราไปซื้อเตียงมานอนกันดีกว่า...นนท์จะจ่ายค่าเตียงใหม่...แต่พี่วุฒิไม่ยอมบอกให้เอาเงินเดือนที่เขามอบให้นนท์เก็บไว้ออกมาซื้อ...วันนี้นนท์อยากจะอ้อนพี่วุฒิ...อยากให้เขามีอะไรด้วย...แต่พี่วุฒิกลับแกล้งหลับ หลังจากที่นวดให้นนท์แล้ว...และไอ้ที่แกล้งหลับก็เลยกลายเป็นหลับไปจริง ๆ นนท์ก็ได้แต่นอนกอดและกำเจ้าท่อนเนื้อนั้นไว้ในมือ....แล้วหลับไป....! c' z* A5 e) x9 m' R$ {; g1 j; G
มารู้สึกตัวอีกที...พี่วุฒิมาจูบตรงหน้าผากนนท์...พร้อมกับเอ่ยเบา ๆ
" y# L" h; C- Y$ ~( T6 U4 C “นนท์จ๋า...ตื่นเถอะ...ไปใส่บาตรกัน พี่เตรียมของใส่บาตรไว้แล้ว...จำได้หรือยังว่าวันนี้วันอะไร...” นนท์ส่ายหัว& l* {; e2 Y7 m! T$ b
“วันนี้เป็นวันที่พี่ได้รู้จักกับนนท์ และเราอยู่ด้วยกันมาครบ 1 ปีไง…พี่ขอบใจนนท์นะ ...ที่มอบสิ่งพิเศษที่สุดให้กับชีวิตพี่”
, S2 G3 `# l/ G) n' Z" n “นนท์ยังไม่ได้ให้อะไรพี่เลยนะ...แค่วันที่ครบ 1 ปีนนท์ยังจำไม่ได้เลย”3 V7 B5 W& l5 B+ a x9 o
“ก็ตัวนนท์ไง ...ใจนนท์...ความรักของนนท์ ที่ให้กับพี่มาตลอด 1 ปีนี้”
% x8 J) V9 w$ I “นนท์ได้รับจากพี่มากกว่าที่นนท์ให้พี่อีกนะ...นนท์รู้ว่าชีวิตนี้นนท์คงขาดพี่ไม่ได้”
8 d# w) Z# u5 b* U5 A “พี่ก็ขาดนนท์ไม่ได้...สัญญากับพี่ได้มั้ยว่าเราจะรักกันไปอย่างนี้...รักกันไปจนชั่วชีวิตที่ใครคนหนึ่งจะตายจากกันไป”9 V0 ~4 E, W) X* W, K/ }! v
“ไม่เอา พี่ไม่พูดแบบนี้...นนท์อยู่นี่ อยู่กับพี่ นนท์มีความสุขมากที่สุด...1 ปีมานี้ นนท์ไม่เคยกลับบ้าน เพราะนนท์เป็นห่วงพี่นะ รู้หรือป่าว”
9 S3 Z8 ]' y! w- Z- t8 H+ { “ไปอาบน้ำแต่งตัวก่อน...จะได้ไปใส่บาตรกัน” นนท์กับพี่วุฒิเข้าห้องน้ำอาบน้ำด้วยกันเหมือนปกติที่ทั้งสองคนอาบน้ำด้วยกัน...สองคนที่เหมือนเงาตามตัวกัน ...จะทำอะไรก็ทำด้วยกันพร้อม ๆ กัน...จนเมื่อถึงเวลางานทั้น
7 L$ n; T# ?# m พี่วุฒิขี่มอเตอร์ไซค์ไปวัด...ของที่จะใส่บาตรวางอยู่ในตะกร้าหน้ารถ...หลังจากที่ใส่บาตรเสร็จ...พี่วุฒิก็พานนท์ไปที่ชายหาดเดิม ตรงจุดเดิมที่ท้งสองมอบความรักให้กัน...2 z" s5 O6 b2 L% B- x
“ปีนึงแล้วนะ...พี่ ที่เราไม่ได้กลับมาที่นี่กันเลย...”
! `- p) a# {8 _$ y! w; k “ช่ายยย...วันนี้พี่เลยพานนท์กลับมาระลึกความหลังที่นี่ไง”
V7 T4 w9 H$ X# c9 Z8 H$ E2 ~; P N “บ้าดิ...จะทำอย่างวันนั้นอะเหรอ”
4 v1 g( y5 t* e0 p9 m; A “บ้าก็บ้ารักนะ...แล้วทำได้หรือป่าวละ” นนท์ไม่ตอบอะไร ตอนนี้หน้านนท์ร้อนผ่าว แดงไปหมด
# Y4 Z+ k( T8 X3 g; q: j" \& W “นั่นหน้าแดงไปหมดแล้ว....ยังเขินพี่อีกเหรอ....พี่เห็นนท์ทั้งตัวแล้ว...มีไฝ มีขี้แมงวันตรงไหนพี่จะได้หมดแหละ”1 Y6 R0 d4 A# g, L( s" X: X
“ไหน...จำได้จริงอ่ะ...มีตรงไหนบ้างละ” ไม่รอช้าเลย พี่วุฒิก็เอานิ้วไปจี้ที่ตัวนนท์ตรงจุดที่มีไฝ 1 ?+ Z/ Z4 Z! [$ L! ?( Y1 H
“นี่ ตรงนี้เม็ดนึง....ตรงนี้อีกเม็ดนึง...แล้วก็ตรงนี้อีกเม็ดนึง” จากที่จี้เพื่อจะให้รู้ว่าไฝอยู่ตรงไหน กลายเป็นพี่วุฒิเข้ามาจั๊กจี้นนท์...จนนนท์ต้องดิ้นพล่านเพราะบ้าจี้
* A0 L( i, _; f+ T( V, o% |, T8 R “ถูกป่าวละ....ไหนละถอดเสื้อมาดูซิ...ว่าที่พี่ชี้นั่นอ่ะถูกหรือป่าว” ว่าแล้วพี่วุฒิก็จับนนท์ถอดเสื้อและกางเกง แล้วเขาก็รีบถอดของเขาออกอย่างรวดเร็ว....พอกางเกงพี่วุฒิหล่นท่อนลำของพี่วุฒิก็ผงาดง้ำขึ้นมาทันที$ g* `9 T+ ^# t6 \* t
“นนท์...มารำลึกถึงวันนั้นกันนะ...” พี่วุฒิมอบความรักให้นนท์...ตรงนั้นครั้งแล้วครั้งเล่า....วันนี้เมื่อปีก่อน....ตรงนี้เมื่อปีก่อน....ณ จุดนี้เมื่อปีก่อน....ความสุขที่พี่วุฒิมอบให้นนท์ 1 ปีไม่ได้ลดน้อยลงเลย...กลับยิ่งทวีเพิ่มมากขึ้น...นนท์รู้สึกอบอุ่นขึ้นมาในใจทุกครั้งที่คิดถึงพี่วุฒิ แม้ในเวลาทำงาน..หรือแม้แต่จะนอนกอดพี่วุฒิอยู่ก็ตาม....มีใครเคยรู้สึกแบบนนท์มั้ย...ความรู้สึกอบอุ่น ปลาบปลื้ม มีแต่ความปีติที่มีคนรักที่แสนดี จริงใจ ซื่อสัตย์ ไม่เคยแม้แต่จะคิดที่จะนอกใจไปมีคนอื่น...แม้จะมีอะไรเข้ามายั่วยวนใจทำให้ไขว้เขวก็ตาม...เพราะแม้จะมีพนักงานสาว ๆ เข้ามาใหม่ที่ไม่รู้ว่านนท์กับพี่วุฒิเป็นอะไรกัน...ก็พยายามจะไปยั่วยวนพี่วุฒิ...แต่พี่วุฒิไม่เคยสนใจ...แถวสาวพวกนั้นกลับโดนคนงานด้วยกันเองสมน้ำหน้า...บางคนถึงกับอายและอยู่ไม่ได้ ก็ลาออกไปเอง...
& X7 X5 W B- @. d9 ~) y ร่วมสองชั่วโมงกว่าที่พี่วุฒิมอบความรักให้นนท์ตรงนั้น 10 โมงแล้วทั้งคู่ยังไม่ได้ทานอะไรกันเลย...นอกจากจะสำลักล้นความรักที่มอบให้แก่กัน....
( V% d+ X( M7 v/ f! B/ F( v6 i) B “นนท์...รอพี่ตรงนี้นะ....พี่จะไปหาซื้ออะไรมากินกันตรงนี้....แล้วเดี๋ยวเราข้ามไปเสม็ดกัน”
9 ~/ E2 x, r5 W" Y/ }, ] “ทำไมเราไม่ไปหาไรกินที่แถวท่าเรือเลยละ กินเสร็จจะได้ข้ามเรือไปเลย”6 B1 f6 h& k0 v. j7 t, b$ `0 f
“พี่อยากอยู่กับนนท์สองคนตรงนี้ก่อน...นะนะ รอพี่ตรงนี้แหละ” พี่วุฒิเดินไปที่รถสตาร์ทเครื่อง...นนท์นั่งลงบนเสื่อ...มองดูขอบฟ้าและขอบทะเลสีครามที่มาบรรจบกัน เขาหวนนึกถึงวันนั้น...ถ้ารวมตั้งแต่วันที่นนท์เข้ามาทำงาน นี่ก็ 1 ปี 1 เดือนแล้ว...ตั้งแต่นนท์มาทำงานที่นี่ นนท์กลับไปบ้านแค่ครั้งเดียว...นั่นคือในช่วงเดือนแรกก่อนที่เงินเดือนจะออก ก่อนที่วันนี้เมื่อ 1 ปีที่แล้ว ที่พี่วุฒิพานนท์มาที่นี่....เพราะนนท์คิดถึงบ้าน...แม้ว่าจะเป็นบ้านที่ไม่ได้มอบความสุขให้นนท์เท่าไหร่....แต่การมาทำงานที่นี่เป็นครั้งแรกที่นนท์ออกจากบ้านมาอยู่ที่อื่นที่แสนไกล...ช่วงนั้นนนท์เป็นโรคคิดถึงบ้านมาก...แต่พอได้รับความรัก ความอบอุ่นที่พี่วุฒิมอบให้...นนท์ก็มั่นใจและเชื่อใจพี่วุฒิมากขึ้นเรื่อย ๆ ว่า เขาจะมอบความรักที่นนท์ไขว่คว้าหาได้ เขาจะเติมเต็มความรักที่นนท์ขาดหายไป....นนท์นั่งเหม่อคิดเปรีบเทียบเรื่องราวชีวิตที่บ้านกับที่นี่....ชีวิตที่นี่กับพี่วุฒิ...ชีวิตที่นนท์ไม่เคยมีแบบนี้มาก่อน....ชีวิตที่ไม่เคยมีใครมอบให้เขาทั้งหัวใจและร่างกาย...* C$ @6 k1 g0 b! E: L
ครั้งหนึ่งที่นนท์ทำงานหนัก...พี่วุฒิต้องมาเฝ้าจนถึง ตี 1 เป็นเวลาเกือบ 2 สัปดาห์ จนนนท์คงทนสภาพของร่างกายที่อ่อนเพลียไม่ไหว...เป็นลมล้มลง..ต่อหน้าพี่วุฒิ ในคืนนั้นหลังจากที่นนท์เคลียร์เรื่องเอกสารเสร็จ...กำลังเดินมาหาพี่วุฒิที่รออยู่...นนท์ก็หน้ามืดล้มลง....พี่วุฒิรีบเข้ามาประคอง แต่ปลุกนนท์เท่าไหร่ก็ไม่ฟื้น...พี่วุฒิรีบเอานนท์ขึ้นรถไปยังสถานีอนามัยที่ใกล้ที่สุด....2 วัน2 คืนที่นนท์นอนให้น้ำเกลือ...พี่วุฒิอยู่ข้างกายนนท์ไม่ห่างไปไหน...นนท์มารู้ทีหลังว่า ... พยาบาลจะไม่ให้พี่วุฒิอยู่เฝ้า...แต่พี่วุฒิต้องขอร้องพยาบาลและบอกความจริงกับพยาบาลว่าเราสองคนเป็นอะไรกัน...จนพยาบาลใจอ่อนยอมให้พี่วุฒิเฝ้า...นนท์ฟื้นขึ้นมา...ก็ยังเห็นพี่วุฒิอยู่ในชุดเดิมในคืนนั้น...
) H$ E3 k: \8 {$ o: ? “พี่วุฒิ...นนท์อยู่ที่ไหน” C; M: ]: N6 @
“นนท์...ฟื้นแล้วเหรอ....นนท์อยู่ที่อนามัย...นนท์สลบไป2 วันแล้วนะ พี่เป็นห่วงแทบแย่….อย่าเพิ่งลุก...” d! v3 } ` @$ h! R& J" b+ y
“นนท์อยากกลับแล้วอ่ะ...งานละ นนท์เป็นห่วงงาน...เพราะยังไม่เรียบร้อย”
" Z9 p# R0 o0 C6 T2 U1 L1 w
7 L4 Z' e; O9 T! F$ J
; l# b1 C1 ^' Y1 Z4 d/ ^ C* s% i5 P& s
ต่อ28" V% ?9 B6 a! E' g. k
“เจ้านายกับผู้จัดการเข้ารู้แล้ว...เขาเพิ่งมาเยี่ยมนนท์ กลับไปสักชั่วโมงนี่หละ...แต่นนท์ยังไม่ฟื้น...หมอยังไม่ให้ทานอะไร...เพราะให้น้ำเกลืออยู่...ร่างกายนนท์อ่อนเพลียมาก...ไม่ได้แล้วต่อจากนี้พี่จะต้องบำรุงให้เมียพี่แข็งแรงแล้ว” จากวันนั้นพี่วุฒิก็จะแอบทำอาหารที่มีประโยชน์เก็บไว้ให้นนท์เสมอ...นอกจากนี้พอตี 5 พี่วุฒิก็จะปลุกให้ไปวิ่งออกกำลังกาย...ที่รีสอร์ทมีสระว่ายน้ำ....พี่วุฒิก็ไปปิดปากเด็กคุมสระด้วยอาหารอร่อย ๆ ทุกวัน....ว่าให้เปิดสระว่ายน้ำให้ตอนตี5 ครึ่ง เพื่อลงไปว่าย...แล้วก็กลับไปอาบน้ำแต่งตัวมาทำงาน....สุขภาพของนนท์เริ่มดีขึ้นเรื่อย ๆ 9 U! S- }& I0 z6 K8 b! T8 W: H: n8 H
ขณะที่นั่งเหม่อใจลอยคิดอะไรต่อมิอะไรอยู่...นนท์ก็ได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น
+ B' F$ I9 e) C ? “ฮัลโหล...นนท์เหรอ...นนท์ใช่ป่าว.....นนท์อยู่ที่ไหน...อยู่ตรงไหนนี่...เดี๋ยวพี่จะให้ พี่ศักดิ์ ขับรถรีสอร์ทไปรับนนท์”0 W8 a- Z, i2 i' m
“นนท์อยู่ที่ชายหาด ก่อนถึงหาดแม่พิมพ์อะคับ...มีงานด่วนเหรอคับ”/ v' f, G' l; T1 T. ^8 X6 s$ M
“เอาน่า...พี่ให้พี่ศักดิ์ขับรถไปแล้วนะ...นนท์มารอที่ริมถนน...พี่ศักดิ์ขะได้เห็นนท์...เดี๋ยวมาคุยกันที่รีสอร์ท” เสียงผู้จัดการพูดมาตามสาย แล้ววางสายไป* l, V/ P9 w& C4 ]$ D
นนท์คิดว่า เอาไงดีว่ะนี่ เดี่ยวพี่วุฒิกลับมาไม่เห็นเราละ...จะทำยังไง...แต่เดี๋ยวถ้าพี่ศักดิ์ขับรถมารับย้อนกลับไปทางรีสอร์ท...ถ้าพี่วุฒิขี่สวนมาก็น่าจะเห็น...เอาว่ะ...ถ้าไม่ไปเดี๋ยวก็โดนว่าเรื่องงาน...หรือจะมีงานด่วน...หรือจะมีลูกค้าชาวรัสเซียมา...เพราะนนท์เป็นคนเดียวในรีสอร์ทที่สามารถพูดภาษารัสเซียได้...นนท์ยืนรอสักพักใหญ่...ก็เห็นรถ Jeep ของรีสอร์ทที่พี่ศักดิ์ขับมา....นนท์จำได้เสมอเพราะนนท์จะต้องนั่งรถคันนี้ที่พี่ศักดิ์เป็นคนขับพาแขกที่ซื้อทัวร์ไปพัทยาอยู่บ่อยๆ .....พี่ศักดิ์ขับเลยนนท์ไปหน่อยเพื่อกลับรถ....นนท์รีบขึ้นรถ* Z9 J& O7 A0 L# F7 \: \+ {# W
“พี่ศักดิ์มีอะไรด่วนเหรอ...ถึงได้ตามตัวนนท์ขนาดนี้”0 c* \$ y( C* M3 j- Q
“ไม่มีไรหรอก...พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน...”& {: r' m8 `- i) ]* U
“อ้าว...ไม่มีแล้วผู้จัดการตามตัวนนท์ด่วนขนาดนี้ทำไมอ่ะ”
3 h$ V0 ?6 H7 x, X( Z3 T “เดี๋ยวไปถึง...นนท์ก็รู้”
B5 R& L S/ q% x7 M, S) R1 y “อะไรนี่ ...ไหนเมื่อกี้พี่ศักดิ์บอกไม่รู้ไง....แล้วนี่พูดแบบนี้แสดงว่าพี่ศักดิ์ต้องรู้ซิ…มีไรบอกนนท์มาเลยนะ” พี่ศักดิ์ปกติเป็นคนขับรถเร็วอยู่แล้ว...แต่ทำไมวันนี้เหมือนกับจะเร็วกว่าเดิมไม่ถึง 15 นาทีก็เลี้ยวเข้าประตูทางเข้ารีสอร์ท
' h* d" a. R6 m0 y# I1 q. Y) z; H. i พี่แก้วพี่สาวคนหนึ่งที่เป็นแม่บ้าน...พี่แก้วคนนี้เป็นพี่สาวที่นนท์สนิทเห็นรถวิ่งเข้ามา ก็วิ่งออกมาที่รถ...พอพี่ศักดิ์จอดรถ พี่แก้วก็วิ่งหน้าตาตื่น ตาแดง เข้ามาหานนท์ พอนนท์ก้าวลงจากรถ...ก็เข้ามาสวมกอดนนท์...: P$ f" q$ y. U6 N
“นนท์...นนท์ทำใจดีดีนะ...”
+ K5 _: s. X, x9 ^ ], K9 I “มีไร คับ พี่แก้ว”9 }# \( T/ {5 w# t$ |! u
“วุฒิ...นนท์....วุฒิเขาประสบอุบัติเหตุ”8 F7 B1 u: s( g3 h" S0 A
“อะไรนะ...ไม่อ่ะ ไม่ใช่ พี่วุฒิมาซื้อของให้นนท์กิน...พี่วุฒิอยู่ไหน” นนท์เถียงกลับ แล้วก็พยายามจะเดินหาพี่วุฒิ
6 K% t+ ?% N) ~0 w “นนท์...นนท์ตั้งสติก่อน” ตอนนี้แม่ครัวในครัวต่างก็เดินมาหานนท์...ป้าแม่ครัวหลายคนที่นนท์เคารพรัก...เข้ามากอดนนท์ บ้างกอดลูบหลัง บ้างก็ลูบหัว...
; L9 k. D9 W8 q0 A, E9 @ ป้ามร...เอ่ยกับนนท์ “ นนท์เอ๊ย...วุฒิเขาไปสบายแล้วนะลูก”( C; ]5 r) _2 Y6 }: `6 W
“ป้า...ป้าพูดอะไร...พี่วุฒิล่ะ พี่วุฒิอยู่ไหน” นนท์ดึงดันที่จะไปหาพี่วุฒิ2 S# b9 I' h, l0 W! Z. j0 X) j A* Z
“นนท์...ฟังป้านะ...วุฒิเขาบอกกับป้าก่อนที่เขาจะหมดลมไป...ว่าเขารักนนท์นะ ....เขาบอกให้ป้าเอาของกินนี่ให้นนท์ด้วย” ป้ามรยื่นถุงขนมที่มีคราบเลือดเปรอะที่ถุงส่งให้นนท์- Y7 l# `2 {& j8 x- Y$ U4 ?
“ป้า....แล้วพี่วุฒิอยู่ไหน... ป้าพอนนท์ไปหาพี่วุฒิ” นนท์พยายามสะบัดทุกคนออกจากตัว...เพื่อจะเดินตามหาพี่วุฒิ...พี่ศักดิ์ซึ่งตัวใหญ่ฉุดต้นแขนนนท์ไว้3 F9 T4 m# G. h. j8 t
“นนท์...มาพี่จะพานนท์ไปหาไอ้วุฒิมัน...แต่นนท์ต้องตั้งสติก่อน...พี่รู้ว่านนท์ทำใจไม่ได้...แต่นนท์ก็ต้องเข้มแข็ง...ไอ้วุฒิมันก็คงอยากให้นนท์เข้มแข็ง” พี่ศักดิ์บีบต้นแขนของนนท์จนแน่น เพื่อจะไม่ให้นนท์วิ่งถลาไปไหนอย่างไม่มีจุดหมาย...
& v- A9 }; S4 o8 x! ^ พี่ศักดิ์พานนท์เดินมาที่ห้องพักที่นนท์กับพี่วุฒิอยู่ด้วยกัน....ภาพที่เห็นตรงหน้า เป็นพี่วุฒิที่นอนเหยียดยาวอยู่บนเตียง....เสื้อผ้าและลำตัวมีเลือดเต็มไปหมด....รอยแผลถลอกเต็มตัว...ร่างของพี่วุฒิที่นนท์เห็นทำให้นนท์อดไม่ได้ที่ต้องสะบัดมือพี่ศักดิ์ออกแล้ววิ่งไปกอดร่างพี่วุฒิที่เตียง
0 _6 r% a q9 { “พี่วุฒิ....ฮืออออออ.....พี่วุฒิพี่วุฒิตื่นมาซิ...นนท์มานี่แล้ว…นี่ไงขนมที่พี่ซื้อมา...ลุกมากินด้วยกันนะ” นนท์ทั้งอดทั้งเขย่าตัวพี่วุฒิ
?2 c- Q3 B$ a; W “พี่วุฒิ...นนท์จะอยู่กับใครละ...นนท์จะอยู่ยังไง....” นนท์รู้สึกว่าตอนนี้ในห้องของเขามีคนเต็มไปหมด....พี่แก้วลงนั่งข้าง ๆ นนท์/ q# @/ a# w4 }4 \; R% G2 S5 l
“นนท์...วุฒิมันจากไปแล้ว....มันคงทนพิษบาดแผลไม่ไหว...พี่อ้อย เขาไปเห็นเข้า แต่ก็ไม่เห็นว่ารถอะไรที่เฉี่ยวชนวุฒิ....พี่อ้อนมันเลยรีบขี่กลับมาที่รีสอร์ท ให้พี่ศักดิ์เอารถออกไปเอาวุฒิกลับมา....พอเอามาถึง...วุฒิมันก็เพ้อหานนท์ตลอดเลย...น้องเอ๋ย...พี่ไม่รู้จะทำยังไง...ผู้จัดการรู้เรื่องเข้าก็เลยรับโทรหานนท์...แล้วให้พี่ศักดิ์ขับออกไปรับนนท์กลับมา” นนท์หันไปซบไหล่พี่แก้ว ร้องไห้
& w! t& _- O3 E E) S “พี่วุฒิ...พี่วุฒิตื่นมาอยู่กับนนท์....แล้วทีนี้นนท์จะอยู่กับใคร...” นนท์ผละจากพี่แก้วไปกอดร่างที่ไร้วิญญาณของพี่วุฒิ....( j, u3 Y7 Z* {1 i9 a4 S
รักเมื่อพบ.....แล้วพลัดพราก
; }0 k; |3 c' P, K ไม่เคยคิดจากรักจริงจากใจ# Y2 G6 i0 Q# g1 h4 t* i
รักชั่วนิรันดร์..... รักกันเรื่อยไป
$ D; K( y! d) ?% i/ P% }0 |( \- n ดื่มด่ำฤทัย..... ไม่คลายใจรักกัน
$ F5 k: T- ~' S4 ` รักช่านทรวงซึ้งดวงจิต
6 |0 M4 V0 D. s0 ^% E" M" x ความรักฝังติดชิดชมผูกพัน
9 X5 [, D; M0 ~; | รักกันหวานชื่น....ทุกคืนทุกวัน
+ Z5 Q3 f; U8 H4 ?- ~ ไม่แปรรักปันเปลี่ยนใจไปให้ใคร' w( t. l7 _7 L( T* f* {8 o
ตัวตายยังรัก...ภักดีต่อเธอไม่หวั่นไหว
- |1 {3 o* V" R2 W* ~/ l- B รักเรืองรองผ่องใส
7 R+ D. X! D* Y( ]เอารักฝากโลกลอยลมไว้สิ้นใจ
- {% y0 T' X; ]รักชั่วนิรันดร์ รักกันเรื่อยไป
" S: D, g) I% O! Z8 I) Cดื่มด่ำฤทัย ไม่คลายใจรักเดียวววว....
5 P# ~* j# B& o# P2 L5 L' J+ }“นนท์.....นนท์...” เสียงใครไม่รู้ที่เรียกดึงสติของนนท์กลับมา ตอนนี้นนท์ไม่รู้จะทำอย่างไร...ตำรวจมาที่ห้องนนท์เพื่อมาทำบันทึก...พี่อ้อย คนแรกที่เห็นพี่วุฒิ ให้การกับตำรวจว่า เขาเห็นรถวุฒิล้มคว่ำอยู่ข้างทางและเห็นวุฒินอนอยู่...เขาจอดเพื่อดู ตอนนั้นวุฒิยังไม่สิ้นลม....พี่อ้อยจะพยุงให้วุฒิขึ้นซ้อนรถก็ไม่ไหว จึงรีบกลับมาที่รีสอร์ท เพื่อให้แก้วเอารถของรีสอร์ทไปรับเอาวุฒิขึ้นรถกลับมา ....พี่ศักดิ์บอกตำรวจว่า...พอมาถึงก็เห็นวุฒินอนอยุ่ ...ก็เลยไปอุ้มมาใส่รถเพื่อขับกลับ...พี่แก้วนั่งไปด้วย...วุฒิเพ้อหาแต่นนท์ เรียกแต่ชื่อนนท์...พอมาถึงห้องพัก...ก็อุ้มมาไว้บนเตียง...คนอื่นที่รู้เรื่องก็วิ่งมาดู...ในมือของวุฒิกำถึงขนมไว้แน่น...เขายื่นให้กับป้ามร...แล้วบอกพูดแค่... “นนท์....นนท์” สักพักเสียงก็เงียบหายไป....ตำรวจหันมาถามว่า คนไหนคือ นนท์ .... นนท์ไม่รู้จะตอบยังไง...เพราะตอนนี้มันเหมือนมีลูกอะไรไม่รู้มาจุกที่ลำคอ...ป้ามรจึงชี้มาที่นนท์และบอกว่า “นี่ค่ะ ... คนนี้หละค่ะ...คุณตำรวจ”2 A: H7 G3 X* u8 \' h
“ทำไมเขาต้องหาคุณละคับ...คุณนนท์”5 [+ X, L5 w4 f0 {; s& v7 V
“ก็สองคนนี้เขาเป็นแฟนกันนี่เจ้าค่ะ...คุณตำรวจ” ป้ามรตอบแทน... “เขารักกันมาก นี่ปีนึงพอดีที่เขารักกันอยู่ด้วยกัน...ไม่เคยทะเลาะกันเลย…ป้าเห็นแล้วยังอิจฉา”7 n v' ~* j5 d, b& Y9 M6 l7 B
“แล้วตอนที่เกิดเหตุ...คุณนนท์อยู่ที่ไหน”
% b; _: ]; s" J" l3 r& R) M' S“ผมไปรับนนท์ที่ชายหาดทางด้านที่ไปแหลมแม่พิมพ์....เขาคงไปด้วยกัน...วุฒิคงมาซื้อของกินไปให้นนท์” พี่ศักดิ์ตอบตำรวจ
" v, ~7 R. \5 u# D“งั้นเดี๋ยวผมลงบันทึกประจำวันไว้ แล้วก็จะหารถที่ชน...ส่วนผู้ตาย...เอาศพไปที่อนามัยให้เขาพิสูจน์หลักฐานก่อนนะคับ...แล้วเอาหลักฐานไปอำเภอพี่แจ้งคนตาย...แล้วค่อยบำเพ็ญศพนะคับ”* y+ l2 e: K9 W3 F/ U( C
นนท์พยายามตั้งสติ....ก่อนที่พี่ศักดิ์จะอุ้มร่างที่ไร้วิญญาณของพี่วุฒิใส่รถเพื่อไปอนามัยให้ทางอนามัยพิสูจน์หลักฐาน...นนท์ถอดเอาสร้อยทองพร้อมจี้รูปหัวใจที่นนท์ซื้อให้พี่วุฒิเป็นของขวัญ ...และแหวนที่พี่วุฒิสวมไว้ที่นิ้วนางข้างซ้ายซึ่งสลักชื่อว่า “นนท์” ส่วนนนท์ก็สวมไว้เหมือนกัน แต่สลักชื่อไว้ว่า “วุฒิ”....ที่ทั้งสองคนไปเลือกซื้อและสั่งทำไว้ด้วยกัน....และต่างสวมแหวนให้กันและกัน....รวมทั้งกระเป๋าตังค์ที่พี่วุฒิเอาติดตัวไว้เสมอ....ตั้งแต่อยู่ด้วยกันมา 1 ปี...พี่วุฒิเอาเงินเดือนทั้งหมดให้นนท์...แต่พี่วุฒิก็เอากระเป๋าตังค์นี้ติดตัวตลอด...นนท์รู้ดีว่าในกระเป๋าตังค์ของพี่วุฒิไม่มีเงิน...จะมีได้อย่างไร...ก็เอามาให้นนท์หมด...บางครั้งที่แขกทานอาหารแล้วติดใจฝีมือพี่วุฒิ...ก็ให้พนักงานเสริฟเข้าไปเรียกพี่วุฒิออกมาเพื่อให้ทิป....มีครั้งหนึ่ง .... ไม่รู้มีฝรั่งใจดีที่ไหน...คงถูกใจฝืมืออาหารที่พี่วุฒิทำ....ให้ทิปมาตั้ง 3 พัน.....กระเป๋าใบนี้พี่วุฒิเคยเอาให้นนท์ดูครั้งหนึ่ง....ในนั้นมีแต่รูปนนท์ กับรูปที่ถ่ายกับพี่วุฒิ...แล้วก็กระดาษที่นนท์ชอบเขียนแซวพี่วุฒิ...เพราะบางทีนนท์อยู่ที่เคาน์เตอร์เบื่อ ๆ ก็จะเขียนข้อความใส่กระดาษโน้ตเล็ก ๆ แล้วเดินไปในครัว...อย่างเงียบ ๆ พวกป้า ๆ ในครัวรู้ทัน ก็จะทำเป็นไม่เห็นนนท์...นนท์เดินเข้าไปกอดเอวพี่วุฒิแล้วก็ค่อย ๆ เอากระดาษโน้ตใส่กระเป๋าเสื้อ Chef ของพี่วุฒิ...แล้วก็รีบวิ่งกลับออกมา....นนท์ค่อย ๆ เปิดกระเป๋าใบนั้นออกดูอย่างช้า ๆ ...นนท์เจอกระดาษแผ่นหนึ่ง...ที่พับอยู่...ด้านหน้าเขียนว่า “นนท์” นนท์ค่อย ๆ คลี่กระดาษนั้นออกอย่างช้า ๆ เป็นลายมือของพี่วุฒิ...ที่เขียนถึงนนท์...- _7 G' E/ G( W5 c% {6 O
9 Z: k% K. M- F& o9 w2 E
จบตอนที่ 28) I! }# Z( Z: P) x& Z
|
|
Every cloud has a silver l
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2016-9-2 05:44:51
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2016-9-2 07:35:12
โพสต์ 2016-9-2 11:44:16
โพสต์ 2016-9-2 20:26:52
