ลงทะเบียน2015-9-1
ล่าสุด2018-10-31
มาเฟียนักศึกษา
- กระทู้
- 40
- ตอบกลับ
- 894
- พลังน้ำใจ
- 3056
- Zenny
- 3470
- ออนไลน์
- 229 ชั่วโมง
|
บันทึกของนนท์28: H& T" f" r+ F; `, x% _6 p
เหตุการณ์ที่นนท์ต้องจดจำมาชั่วชีวิตของเขาตราบเท่าที่มีลมหายใจอยู่...แม้ว่าวันนี้นนท์จะมีนัทอยู่เคียงกายและใจก็ตาม...แต่ภาพที่ยังติดตรึงฝังใจของนนท์ที่ไม่เคยลบออกไปได้เลย...คราใดที่นนท์รำลึกถึง ครานั้น...น้ำตานนท์ก็ไหลพรากพร่างพรูจากดวงตาทั้งคู่...ทำไมจึงลบภาพนั้นออกไปไม่ได้...ความทรงจำที่อยากลืมแต่กลับยิ่งฝังลึกในความทรงจำ
9 b: Z0 v* d% Hบางสิ่งที่อยากจำ
* j" M3 y: F! U) Rเรากลับลืม
7 G/ m( U+ B5 o h' ?0 g3 t( Jบางสิ่งที่อยากลืม เรากลับจำ
. I, W3 ^1 q) ~คนเรานี้ คิดให้ดีก็น่าขำ
) k( _1 E2 D% d6 R. H" `8 [: kอยากจำกลับลืม อยากลืมกลับจำ
4 C, {$ v& O- w* f! L9 D& Gอดีตที่ผ่านไป ไม่กลับมา
7 P7 e6 J' m0 k4 lช่างเจ็บปวดอุรา เรากลับจำ
+ f, W" s2 B/ A' y9 H' Fคนเรานี้ คิดให้ดีก็น่าขำ& Y& Y& R2 U' p' q- x
อยากจำกลับลืม อยากลืมกลับจำ
8 Y% f5 }, ?' @ uถ้าลืมความหลังได้ ใจจะเปี่ยมสุข8 S# r1 V' ]1 G- H; N5 A4 `0 e$ }" O; S
ไม่มีความทุกข์ คอยปลุกคอยตาม
8 B3 G3 D5 {8 ]0 z1 ~: Bคนเรานี้ คิดให้ดีก็น่าขำ
1 E. [# ~( t, V ]อยากจำกลับลืม อยากลืมกลับจำ
' ?$ g0 @ }0 U% i' M t- J% @ i
ยามอ่านท่องหนังสือ
# O+ O; ?* Y3 ~& n) L( a1 |เรากลับลืม เรากลับลืม# `$ d S2 U: B* V( _) B) F4 u( w
เรื่องโศกเรื่องเศร้าซึม: A: S! H3 k' j1 |' h/ U+ \
เรากลับจำ เรากลับจำ
$ y F" U' @: m0 w3 y3 |+ q, Cคนเรานี้ คิดให้ดีก็น่าขำ
; `& U/ u* R" I0 Z. b1 [อยากจำกลับลืม อยากลืมกลับจำ" d# _+ u; ^5 _/ }
ถ้าลืมความหลังได้ ใจจะเปี่ยมสุข
( e/ K/ K( T E) P7 Jไม่มีความทุกข์ คอยปลุกคอยตาม
6 S) N& b3 m* I7 |3 Qคนเรานี้ คิดให้ดีก็น่าขำ
! W3 {" K% K$ L( C, {% i2 P8 xอยากจำกลับลืม อยากลืมกลับจำ...
; P ~: |; o% o$ A, d วันนั้นเป็นวันครบรอบ 1 ปีที่พี่วุฒิกับนนท์ได้รักกัน...วันที่พี่วุฒิพานนท์ไปที่ชายหาดที่เปล่าเปลี่ยวไร้ผู้คน และร่วมรักกันบนชายหาดแห่งนั้น...วันนั้นวันที่ครบรอบ 1 ปี..พี่วุฒิจำวันนั้นได้ดี....ก่อนเช้าวันนั้น...พี่วุฒิบอกนนท์! c7 Z: _+ u/ S7 J" d6 _- ]
“นนท์ ... ถ้าพรุ่งนี้นนท์ทำงาน...นนท์ลาให้พี่หน่อยนะ”
+ M4 u2 ?: k6 e$ R7 v “จะลาได้ไงละพี่....พี่เล่นบอกกะทันหันแบบนี้...ลาไม่ทันหรอก”
" Z9 H# N6 t2 H* c& A “น่านะ...ลองดูซิ..บอกผู้จัดการ...พี่ก็ลาไว้แล้ว”
' M) X/ G8 S% u. Y. z “มันสำคัญขนาดนั้นเลยเหรอ...พี่วุฒิ” พี่วุฒิไม่ตอบ...ว่าสำคัญอย่างไร4 z! F1 Q/ A) k. V0 G+ P9 p4 U$ V
“นะ...นนท์นะ...” นนท์ก็ยังจำไม่ได้ว่าวันรุ่งขึ้นคือวันอะไร
4 x6 T3 k8 _ Y+ J/ |8 | “เดี๋ยวนนท์จะลองไปคุยกับผู้จัดการดู” เพราะโอลาออกไปยังไม่ถึง 2 อาทิตย์...ทางรีสอร์ทรับคนใหม่เข้ามา...แต่ก็ยังไม่เป็นงาน ....นนท์จึงต้องคอยสอนงานน้องคนนั้น...นนท์เดินไปที่ห้องผู้จัดการ...หลังจากที่พี่วุฒิคะยั้นคะยอให้นนท์มาลางานให้ได้! P5 t# Q$ h$ _+ t$ N- {
“ผู้จัดการคับ...พรุ่งนี้ผมขอหยุดสักวัน...น้องเขาก็พอเป็นแล้ว...เรื่องคูปองอาหาร voucher ผมเตรียมไว้หมดแล้ว...พรุ่งนี้มีกรุ๊ปเข้ามา...ผมก็จัดกุญแจห้องพักไว้เรียบร้อยแล้ว...”# T4 T( Q' H/ D4 {
“แล้วนนท์...จะลาไปไหนละ”" c# T+ G9 z/ Y
“ผมก็ยังไม่รู้เหมือนกัน...พี่วุฒิเขาชวนให้ไปธุระเป็นเพื่อน” ตอนนี้ทุกคนในรีสอร์ทต่างก็รู้กันหมดแล้วว่า นนท์กับพี่วุฒิ อยู่ด้วยกันในฐานะอะไร ความเสมอต้นเสมอปลาย ความรักที่พี่วุฒิมอบให้นนท์...ทำให้ทุกคนในนั้นต่างชื่นชม บางคนก็แอบอิจฉา...โดยเฉพาะ พี่รงค์ หนุ่มนักดนตรี...ที่คอบจะเข้ามากะลิ้มกระเหลี่ยนนท์...แต่นนท์เองก็ยึดมั่นในความซื่อสัตย์ของตัวเองที่มอบให้พี่วุฒิ....แม้ใครจะบอกว่ามันจะไปกันได้ยังไง...มันผิดธรรมชาติ...แต่ 1 ปีที่ผ่านมาทั้งสองก็พิสูจน์ให้ทุกคนเห็น...นนท์ไม่กลับบ้าน...พี่วุฒิเองก็ไม่เคยพูดถึงเรื่องทางบ้านให้นนท์ฟัง....
; r# E8 t4 d$ l% E: t, h4 e “เอ้า...งั้นนนท์ก็เตรียมไว้ให้ดีละกัน...พี่ไม่ว่าหรอกนะ...ที่นนท์จะลา พี่อนุญาต...อย่าทำให้เกิดเรื่องละกัน...เดี๋ยวเจ้านายที่กรุงเทพจะต่อว่าเอา...งั้นเอาอย่างนี้ ก่อนไปพรุ่งนี้ นนท์มาเอาโทรศัพท์ติดไปด้วย…เผื่อมีปัญหาจะได้ตามตัวนนท์ได้” โทรศัพท์ที่ว่านี้...แม้จะเป็นมือถือก็เถอะ แต่สมัยก่อนเครื่องยังไม่เล็กแบบนี้เลย...มันเหมือนกระเป๋าหิ้วมากกว่า....อีกเครื่องที่รีสอร์ทมีก็ไม่ต่างอะไรกับกระติกน้ำ...นนท์ทำงานมา 1 ปี ไม่เคยทำงานขาดตกบกพร่อง...จึงได้รับความไว้วางใจจากทุกคน โดยเฉพาะเจ้าของรีสอร์ท และผู้จัดการ...
9 J" I6 I m3 M. c9 t; y “คับ...แต่ผมขอเอาเครื่องเล็กไปนะคับ...เครื่องใหญ่คงหิ้วลำบากเพราะซ้อนมอเตอร์ไซค์พี่วุฒิ”& D& U$ s; G# U$ Y/ y" m
“เอา...งั้นก็ได้....อย่าลืมชาร์ตแบตไว้ละคืนนี้” นนท์ยกมือไหว้เพื่อขอบคุณผู้จัดการที่อนุญาตให้เขาลางาน…ทันทีที่ออกจากห้องผู้จัดการ...นนท์ก็เดินตรงไปที่ห้องครัว เพื่อไปบอกพี่วุฒิ
9 R# V2 C2 x. }9 ^ “พี่วุฒิ...นนท์ลางานได้แล้ว...ผู้จัดการอนุญาตแล้ว....บอกได้หรือยังว่าเรื่องอะไร...ทำไมสำคัญขนาดนั้น”
$ p) O" c$ m7 @/ E, X “นนท์...จำไม่ได้ละซิ....นนท์ไปนั่งนึกมาก่อนละกัน” ความซื่อของพี่วุฒิ แววตาของผู้ชายที่ไม่มีพิษสงใด ๆ กับใคร ไม่เคยกล่าวให้ร้ายใคร...พี่วุฒิอยู่ในรีสอร์ทวัน ๆ แทบจะไม่ได้พูดกับใคร...นอกจากนนท์...และเมื่อกลับถึงห้องพัก...ผู้ชายที่ดูเงียบขรึมในเวลางานก็เปลี่ยนเป็นคนละคน...เขากลายเป็นชายขี้เล่น โรแมนติคเมื่ออยู่กับนนท์กันสองคน....นอนกอดก่ายนนท์...กลางคืน ๆ ใดหากนนท์ไม่ได้นอนหนุนในอ้อมกอดของพี่วุฒิ....พี่วุฒิก็จะพลิกตัวมาหาแล้วจับนนท์ให้ไปนอนกอดจนถึงเช้า...พี่วุฒิไม่เคยบ่นว่าเมื่อย ไม่เคยบ่นว่าเหนื่อย...ก่อนนอนแทบทุกคืนที่พี่วุฒินวดให้นนท์อย่างทนุถนอม แล้วก็มีอะไรกัน...1 ปีมานี้ ทั้งคู่ได้มอบรัก.ให้กันและกันแทบทุกคืนอย่างไม่เคยเบื่อหน่าย...
6 P$ B& v N( j- h6 Z$ A* r นนท์พยายามนึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออก...จนกระทั่ง 4 ทุ่มที่นนท์เลิกงานเดินมาตรงที่จอดรถที่พี่วุฒิรออยู่...พอนั่งซ้อนมอเตอร์ไซค์พี่วุฒิได้% g* T1 k3 P% I+ n0 H
“พี่วุฒิไม่บอกจริง ๆ เหรอ ว่าเรื่องอะไร...ถ้าไม่บอกละก็...งอนไม่พูดด้วยแล้ว”
7 |# I/ T3 m+ W, u9 { “นนท์จำไม่ได้จริงๆ หรือ...ว่าพรุ่งนี้เป็นวันอะไร”; s! l7 y- ~, q2 b2 b) H
“งานเยอะซะขนาดนี้...แค่จำแขกเข้าออก...ก็แย่แล้ว...ไหนแขกจะสั่งอะไรที่ extra อีก...นนท์เคยลืมครั้งหนึ่ง...โดนลูกค้าด่าซะ...ก็เลยไม่กล้าลืมอีกแล้ว”
6 i8 {' `9 C/ H3 P$ [2 @ “งั้นก็รู้พรุ่งนี้ละกัน” พี่วุฒิก็ยังไม่ยอมบอกนนท์อยู่ดี กลับถึงห้องพี่วุฒิก็ยังคงปฏิบัติกับนนท์เหมือนเดิม...อุ้มนนท์ขึ้นเตียงหลังจากที่อาบน้ำด้วยกัน... ตอนที่นนท์ย้ายมาอยู่ที่ห้องพี่วุฒิใหม่ๆ พี่วุฒินอนกับพื้น...นนท์จึงบอกว่า...เราไปซื้อเตียงมานอนกันดีกว่า...นนท์จะจ่ายค่าเตียงใหม่...แต่พี่วุฒิไม่ยอมบอกให้เอาเงินเดือนที่เขามอบให้นนท์เก็บไว้ออกมาซื้อ...วันนี้นนท์อยากจะอ้อนพี่วุฒิ...อยากให้เขามีอะไรด้วย...แต่พี่วุฒิกลับแกล้งหลับ หลังจากที่นวดให้นนท์แล้ว...และไอ้ที่แกล้งหลับก็เลยกลายเป็นหลับไปจริง ๆ นนท์ก็ได้แต่นอนกอดและกำเจ้าท่อนเนื้อนั้นไว้ในมือ....แล้วหลับไป....+ U w7 ~; x3 G
มารู้สึกตัวอีกที...พี่วุฒิมาจูบตรงหน้าผากนนท์...พร้อมกับเอ่ยเบา ๆ 2 s8 L) a2 i* h' }2 k6 r2 k
“นนท์จ๋า...ตื่นเถอะ...ไปใส่บาตรกัน พี่เตรียมของใส่บาตรไว้แล้ว...จำได้หรือยังว่าวันนี้วันอะไร...” นนท์ส่ายหัว! u! w& O |. V% W4 \) u% E D# S
“วันนี้เป็นวันที่พี่ได้รู้จักกับนนท์ และเราอยู่ด้วยกันมาครบ 1 ปีไง…พี่ขอบใจนนท์นะ ...ที่มอบสิ่งพิเศษที่สุดให้กับชีวิตพี่”, q8 h G% R* Z0 y; s* w
“นนท์ยังไม่ได้ให้อะไรพี่เลยนะ...แค่วันที่ครบ 1 ปีนนท์ยังจำไม่ได้เลย”- [, i: y2 @& @8 K
“ก็ตัวนนท์ไง ...ใจนนท์...ความรักของนนท์ ที่ให้กับพี่มาตลอด 1 ปีนี้” s- K; {: B( Z$ L4 t& k$ ~3 w
“นนท์ได้รับจากพี่มากกว่าที่นนท์ให้พี่อีกนะ...นนท์รู้ว่าชีวิตนี้นนท์คงขาดพี่ไม่ได้”
. O0 Z9 M1 b: l# l. R “พี่ก็ขาดนนท์ไม่ได้...สัญญากับพี่ได้มั้ยว่าเราจะรักกันไปอย่างนี้...รักกันไปจนชั่วชีวิตที่ใครคนหนึ่งจะตายจากกันไป”
3 P1 `& ^$ V, c: Q “ไม่เอา พี่ไม่พูดแบบนี้...นนท์อยู่นี่ อยู่กับพี่ นนท์มีความสุขมากที่สุด...1 ปีมานี้ นนท์ไม่เคยกลับบ้าน เพราะนนท์เป็นห่วงพี่นะ รู้หรือป่าว”
; O; G0 M% P( | X “ไปอาบน้ำแต่งตัวก่อน...จะได้ไปใส่บาตรกัน” นนท์กับพี่วุฒิเข้าห้องน้ำอาบน้ำด้วยกันเหมือนปกติที่ทั้งสองคนอาบน้ำด้วยกัน...สองคนที่เหมือนเงาตามตัวกัน ...จะทำอะไรก็ทำด้วยกันพร้อม ๆ กัน...จนเมื่อถึงเวลางานทั้น
}" [3 i6 j! @ พี่วุฒิขี่มอเตอร์ไซค์ไปวัด...ของที่จะใส่บาตรวางอยู่ในตะกร้าหน้ารถ...หลังจากที่ใส่บาตรเสร็จ...พี่วุฒิก็พานนท์ไปที่ชายหาดเดิม ตรงจุดเดิมที่ท้งสองมอบความรักให้กัน...
- f/ L% p, U; e “ปีนึงแล้วนะ...พี่ ที่เราไม่ได้กลับมาที่นี่กันเลย...”6 }. c7 E7 ~5 F6 f0 |" a- O. u
“ช่ายยย...วันนี้พี่เลยพานนท์กลับมาระลึกความหลังที่นี่ไง”( L: f# a5 ^- u2 E) z& W
“บ้าดิ...จะทำอย่างวันนั้นอะเหรอ”# ? w5 t$ D4 b4 Y7 T: }
“บ้าก็บ้ารักนะ...แล้วทำได้หรือป่าวละ” นนท์ไม่ตอบอะไร ตอนนี้หน้านนท์ร้อนผ่าว แดงไปหมด8 b: f. l$ Z( I8 g4 m4 k' |
“นั่นหน้าแดงไปหมดแล้ว....ยังเขินพี่อีกเหรอ....พี่เห็นนท์ทั้งตัวแล้ว...มีไฝ มีขี้แมงวันตรงไหนพี่จะได้หมดแหละ”4 N7 i w4 F. Q1 m8 s2 {% n& Z
“ไหน...จำได้จริงอ่ะ...มีตรงไหนบ้างละ” ไม่รอช้าเลย พี่วุฒิก็เอานิ้วไปจี้ที่ตัวนนท์ตรงจุดที่มีไฝ 5 W' Q/ n2 d% n3 }3 }
“นี่ ตรงนี้เม็ดนึง....ตรงนี้อีกเม็ดนึง...แล้วก็ตรงนี้อีกเม็ดนึง” จากที่จี้เพื่อจะให้รู้ว่าไฝอยู่ตรงไหน กลายเป็นพี่วุฒิเข้ามาจั๊กจี้นนท์...จนนนท์ต้องดิ้นพล่านเพราะบ้าจี้7 F3 b! N) O" w W
“ถูกป่าวละ....ไหนละถอดเสื้อมาดูซิ...ว่าที่พี่ชี้นั่นอ่ะถูกหรือป่าว” ว่าแล้วพี่วุฒิก็จับนนท์ถอดเสื้อและกางเกง แล้วเขาก็รีบถอดของเขาออกอย่างรวดเร็ว....พอกางเกงพี่วุฒิหล่นท่อนลำของพี่วุฒิก็ผงาดง้ำขึ้นมาทันที
) x4 |, F# p8 z& h/ v “นนท์...มารำลึกถึงวันนั้นกันนะ...” พี่วุฒิมอบความรักให้นนท์...ตรงนั้นครั้งแล้วครั้งเล่า....วันนี้เมื่อปีก่อน....ตรงนี้เมื่อปีก่อน....ณ จุดนี้เมื่อปีก่อน....ความสุขที่พี่วุฒิมอบให้นนท์ 1 ปีไม่ได้ลดน้อยลงเลย...กลับยิ่งทวีเพิ่มมากขึ้น...นนท์รู้สึกอบอุ่นขึ้นมาในใจทุกครั้งที่คิดถึงพี่วุฒิ แม้ในเวลาทำงาน..หรือแม้แต่จะนอนกอดพี่วุฒิอยู่ก็ตาม....มีใครเคยรู้สึกแบบนนท์มั้ย...ความรู้สึกอบอุ่น ปลาบปลื้ม มีแต่ความปีติที่มีคนรักที่แสนดี จริงใจ ซื่อสัตย์ ไม่เคยแม้แต่จะคิดที่จะนอกใจไปมีคนอื่น...แม้จะมีอะไรเข้ามายั่วยวนใจทำให้ไขว้เขวก็ตาม...เพราะแม้จะมีพนักงานสาว ๆ เข้ามาใหม่ที่ไม่รู้ว่านนท์กับพี่วุฒิเป็นอะไรกัน...ก็พยายามจะไปยั่วยวนพี่วุฒิ...แต่พี่วุฒิไม่เคยสนใจ...แถวสาวพวกนั้นกลับโดนคนงานด้วยกันเองสมน้ำหน้า...บางคนถึงกับอายและอยู่ไม่ได้ ก็ลาออกไปเอง...
- {) K4 s5 @$ Z ร่วมสองชั่วโมงกว่าที่พี่วุฒิมอบความรักให้นนท์ตรงนั้น 10 โมงแล้วทั้งคู่ยังไม่ได้ทานอะไรกันเลย...นอกจากจะสำลักล้นความรักที่มอบให้แก่กัน....
' Z- \, ^* n! _+ W/ R: @0 z+ B W “นนท์...รอพี่ตรงนี้นะ....พี่จะไปหาซื้ออะไรมากินกันตรงนี้....แล้วเดี๋ยวเราข้ามไปเสม็ดกัน”
3 z' l& ^& T6 J3 _ “ทำไมเราไม่ไปหาไรกินที่แถวท่าเรือเลยละ กินเสร็จจะได้ข้ามเรือไปเลย”8 A/ D2 X5 S) V" A! x$ l, n8 r
“พี่อยากอยู่กับนนท์สองคนตรงนี้ก่อน...นะนะ รอพี่ตรงนี้แหละ” พี่วุฒิเดินไปที่รถสตาร์ทเครื่อง...นนท์นั่งลงบนเสื่อ...มองดูขอบฟ้าและขอบทะเลสีครามที่มาบรรจบกัน เขาหวนนึกถึงวันนั้น...ถ้ารวมตั้งแต่วันที่นนท์เข้ามาทำงาน นี่ก็ 1 ปี 1 เดือนแล้ว...ตั้งแต่นนท์มาทำงานที่นี่ นนท์กลับไปบ้านแค่ครั้งเดียว...นั่นคือในช่วงเดือนแรกก่อนที่เงินเดือนจะออก ก่อนที่วันนี้เมื่อ 1 ปีที่แล้ว ที่พี่วุฒิพานนท์มาที่นี่....เพราะนนท์คิดถึงบ้าน...แม้ว่าจะเป็นบ้านที่ไม่ได้มอบความสุขให้นนท์เท่าไหร่....แต่การมาทำงานที่นี่เป็นครั้งแรกที่นนท์ออกจากบ้านมาอยู่ที่อื่นที่แสนไกล...ช่วงนั้นนนท์เป็นโรคคิดถึงบ้านมาก...แต่พอได้รับความรัก ความอบอุ่นที่พี่วุฒิมอบให้...นนท์ก็มั่นใจและเชื่อใจพี่วุฒิมากขึ้นเรื่อย ๆ ว่า เขาจะมอบความรักที่นนท์ไขว่คว้าหาได้ เขาจะเติมเต็มความรักที่นนท์ขาดหายไป....นนท์นั่งเหม่อคิดเปรีบเทียบเรื่องราวชีวิตที่บ้านกับที่นี่....ชีวิตที่นี่กับพี่วุฒิ...ชีวิตที่นนท์ไม่เคยมีแบบนี้มาก่อน....ชีวิตที่ไม่เคยมีใครมอบให้เขาทั้งหัวใจและร่างกาย...
. U2 K0 H9 q7 ^* J ครั้งหนึ่งที่นนท์ทำงานหนัก...พี่วุฒิต้องมาเฝ้าจนถึง ตี 1 เป็นเวลาเกือบ 2 สัปดาห์ จนนนท์คงทนสภาพของร่างกายที่อ่อนเพลียไม่ไหว...เป็นลมล้มลง..ต่อหน้าพี่วุฒิ ในคืนนั้นหลังจากที่นนท์เคลียร์เรื่องเอกสารเสร็จ...กำลังเดินมาหาพี่วุฒิที่รออยู่...นนท์ก็หน้ามืดล้มลง....พี่วุฒิรีบเข้ามาประคอง แต่ปลุกนนท์เท่าไหร่ก็ไม่ฟื้น...พี่วุฒิรีบเอานนท์ขึ้นรถไปยังสถานีอนามัยที่ใกล้ที่สุด....2 วัน2 คืนที่นนท์นอนให้น้ำเกลือ...พี่วุฒิอยู่ข้างกายนนท์ไม่ห่างไปไหน...นนท์มารู้ทีหลังว่า ... พยาบาลจะไม่ให้พี่วุฒิอยู่เฝ้า...แต่พี่วุฒิต้องขอร้องพยาบาลและบอกความจริงกับพยาบาลว่าเราสองคนเป็นอะไรกัน...จนพยาบาลใจอ่อนยอมให้พี่วุฒิเฝ้า...นนท์ฟื้นขึ้นมา...ก็ยังเห็นพี่วุฒิอยู่ในชุดเดิมในคืนนั้น...
$ z& ^5 B) F6 a3 W# l “พี่วุฒิ...นนท์อยู่ที่ไหน”3 f7 R C9 G, q! T! w
“นนท์...ฟื้นแล้วเหรอ....นนท์อยู่ที่อนามัย...นนท์สลบไป2 วันแล้วนะ พี่เป็นห่วงแทบแย่….อย่าเพิ่งลุก...”
6 W7 q3 w3 s8 C5 A “นนท์อยากกลับแล้วอ่ะ...งานละ นนท์เป็นห่วงงาน...เพราะยังไม่เรียบร้อย”$ E# u$ k% ]/ N8 E7 @) d$ n- Q+ i
' b) y. U7 b5 ]; M: N
$ k+ x6 `2 }0 v* t5 n) W7 L" k8 w
4 e) C# x* d$ ^& Bต่อ289 _. V7 i- X( r
“เจ้านายกับผู้จัดการเข้ารู้แล้ว...เขาเพิ่งมาเยี่ยมนนท์ กลับไปสักชั่วโมงนี่หละ...แต่นนท์ยังไม่ฟื้น...หมอยังไม่ให้ทานอะไร...เพราะให้น้ำเกลืออยู่...ร่างกายนนท์อ่อนเพลียมาก...ไม่ได้แล้วต่อจากนี้พี่จะต้องบำรุงให้เมียพี่แข็งแรงแล้ว” จากวันนั้นพี่วุฒิก็จะแอบทำอาหารที่มีประโยชน์เก็บไว้ให้นนท์เสมอ...นอกจากนี้พอตี 5 พี่วุฒิก็จะปลุกให้ไปวิ่งออกกำลังกาย...ที่รีสอร์ทมีสระว่ายน้ำ....พี่วุฒิก็ไปปิดปากเด็กคุมสระด้วยอาหารอร่อย ๆ ทุกวัน....ว่าให้เปิดสระว่ายน้ำให้ตอนตี5 ครึ่ง เพื่อลงไปว่าย...แล้วก็กลับไปอาบน้ำแต่งตัวมาทำงาน....สุขภาพของนนท์เริ่มดีขึ้นเรื่อย ๆ ) A: g8 M) W7 T% S" @
ขณะที่นั่งเหม่อใจลอยคิดอะไรต่อมิอะไรอยู่...นนท์ก็ได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น$ N/ @% G. N4 V6 t( w8 \: X+ F+ K o
“ฮัลโหล...นนท์เหรอ...นนท์ใช่ป่าว.....นนท์อยู่ที่ไหน...อยู่ตรงไหนนี่...เดี๋ยวพี่จะให้ พี่ศักดิ์ ขับรถรีสอร์ทไปรับนนท์”
2 Z* A2 K$ z; X9 k7 D+ p “นนท์อยู่ที่ชายหาด ก่อนถึงหาดแม่พิมพ์อะคับ...มีงานด่วนเหรอคับ”
7 C- @9 D7 [1 H8 C8 s5 L ~! O “เอาน่า...พี่ให้พี่ศักดิ์ขับรถไปแล้วนะ...นนท์มารอที่ริมถนน...พี่ศักดิ์ขะได้เห็นนท์...เดี๋ยวมาคุยกันที่รีสอร์ท” เสียงผู้จัดการพูดมาตามสาย แล้ววางสายไป
3 c* L8 [0 p2 D นนท์คิดว่า เอาไงดีว่ะนี่ เดี่ยวพี่วุฒิกลับมาไม่เห็นเราละ...จะทำยังไง...แต่เดี๋ยวถ้าพี่ศักดิ์ขับรถมารับย้อนกลับไปทางรีสอร์ท...ถ้าพี่วุฒิขี่สวนมาก็น่าจะเห็น...เอาว่ะ...ถ้าไม่ไปเดี๋ยวก็โดนว่าเรื่องงาน...หรือจะมีงานด่วน...หรือจะมีลูกค้าชาวรัสเซียมา...เพราะนนท์เป็นคนเดียวในรีสอร์ทที่สามารถพูดภาษารัสเซียได้...นนท์ยืนรอสักพักใหญ่...ก็เห็นรถ Jeep ของรีสอร์ทที่พี่ศักดิ์ขับมา....นนท์จำได้เสมอเพราะนนท์จะต้องนั่งรถคันนี้ที่พี่ศักดิ์เป็นคนขับพาแขกที่ซื้อทัวร์ไปพัทยาอยู่บ่อยๆ .....พี่ศักดิ์ขับเลยนนท์ไปหน่อยเพื่อกลับรถ....นนท์รีบขึ้นรถ: c% F3 f u8 q9 Y5 i' _+ f- u
“พี่ศักดิ์มีอะไรด่วนเหรอ...ถึงได้ตามตัวนนท์ขนาดนี้”
6 z- W& a1 ]* M; E" L “ไม่มีไรหรอก...พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน...”/ e1 L- l$ R' R' {- x9 T
“อ้าว...ไม่มีแล้วผู้จัดการตามตัวนนท์ด่วนขนาดนี้ทำไมอ่ะ”6 }1 A5 E+ w6 a+ J s
“เดี๋ยวไปถึง...นนท์ก็รู้”
+ N3 v3 j- ?7 _ ~; R “อะไรนี่ ...ไหนเมื่อกี้พี่ศักดิ์บอกไม่รู้ไง....แล้วนี่พูดแบบนี้แสดงว่าพี่ศักดิ์ต้องรู้ซิ…มีไรบอกนนท์มาเลยนะ” พี่ศักดิ์ปกติเป็นคนขับรถเร็วอยู่แล้ว...แต่ทำไมวันนี้เหมือนกับจะเร็วกว่าเดิมไม่ถึง 15 นาทีก็เลี้ยวเข้าประตูทางเข้ารีสอร์ท
; l6 w8 [: B# r* D+ H% ]; Z+ d% R# p พี่แก้วพี่สาวคนหนึ่งที่เป็นแม่บ้าน...พี่แก้วคนนี้เป็นพี่สาวที่นนท์สนิทเห็นรถวิ่งเข้ามา ก็วิ่งออกมาที่รถ...พอพี่ศักดิ์จอดรถ พี่แก้วก็วิ่งหน้าตาตื่น ตาแดง เข้ามาหานนท์ พอนนท์ก้าวลงจากรถ...ก็เข้ามาสวมกอดนนท์...3 ~% ~% Y6 @ }. ^2 O9 r
“นนท์...นนท์ทำใจดีดีนะ...”
7 |. ^: Z2 ]! o2 J, X+ o “มีไร คับ พี่แก้ว”; O# ~( n0 k; t0 F! v
“วุฒิ...นนท์....วุฒิเขาประสบอุบัติเหตุ”* Q* h! x1 q; j" n: S
“อะไรนะ...ไม่อ่ะ ไม่ใช่ พี่วุฒิมาซื้อของให้นนท์กิน...พี่วุฒิอยู่ไหน” นนท์เถียงกลับ แล้วก็พยายามจะเดินหาพี่วุฒิ8 k& e$ \8 H4 o9 ^+ h
“นนท์...นนท์ตั้งสติก่อน” ตอนนี้แม่ครัวในครัวต่างก็เดินมาหานนท์...ป้าแม่ครัวหลายคนที่นนท์เคารพรัก...เข้ามากอดนนท์ บ้างกอดลูบหลัง บ้างก็ลูบหัว...' a! ? O4 X( h6 {/ H/ O! K/ X
ป้ามร...เอ่ยกับนนท์ “ นนท์เอ๊ย...วุฒิเขาไปสบายแล้วนะลูก”: Q! A$ ~2 P( \/ z/ ~, V" Y
“ป้า...ป้าพูดอะไร...พี่วุฒิล่ะ พี่วุฒิอยู่ไหน” นนท์ดึงดันที่จะไปหาพี่วุฒิ
1 N; w, o8 X* Y$ ]3 z% ^ “นนท์...ฟังป้านะ...วุฒิเขาบอกกับป้าก่อนที่เขาจะหมดลมไป...ว่าเขารักนนท์นะ ....เขาบอกให้ป้าเอาของกินนี่ให้นนท์ด้วย” ป้ามรยื่นถุงขนมที่มีคราบเลือดเปรอะที่ถุงส่งให้นนท์
4 X( g4 _5 i$ V$ K6 J5 o “ป้า....แล้วพี่วุฒิอยู่ไหน... ป้าพอนนท์ไปหาพี่วุฒิ” นนท์พยายามสะบัดทุกคนออกจากตัว...เพื่อจะเดินตามหาพี่วุฒิ...พี่ศักดิ์ซึ่งตัวใหญ่ฉุดต้นแขนนนท์ไว้
. j7 r/ b+ n5 }) y% W5 E/ ?- D “นนท์...มาพี่จะพานนท์ไปหาไอ้วุฒิมัน...แต่นนท์ต้องตั้งสติก่อน...พี่รู้ว่านนท์ทำใจไม่ได้...แต่นนท์ก็ต้องเข้มแข็ง...ไอ้วุฒิมันก็คงอยากให้นนท์เข้มแข็ง” พี่ศักดิ์บีบต้นแขนของนนท์จนแน่น เพื่อจะไม่ให้นนท์วิ่งถลาไปไหนอย่างไม่มีจุดหมาย...
8 ]6 O0 w( j/ m' q' D( o พี่ศักดิ์พานนท์เดินมาที่ห้องพักที่นนท์กับพี่วุฒิอยู่ด้วยกัน....ภาพที่เห็นตรงหน้า เป็นพี่วุฒิที่นอนเหยียดยาวอยู่บนเตียง....เสื้อผ้าและลำตัวมีเลือดเต็มไปหมด....รอยแผลถลอกเต็มตัว...ร่างของพี่วุฒิที่นนท์เห็นทำให้นนท์อดไม่ได้ที่ต้องสะบัดมือพี่ศักดิ์ออกแล้ววิ่งไปกอดร่างพี่วุฒิที่เตียง7 r& p! ~- j3 f
“พี่วุฒิ....ฮืออออออ.....พี่วุฒิพี่วุฒิตื่นมาซิ...นนท์มานี่แล้ว…นี่ไงขนมที่พี่ซื้อมา...ลุกมากินด้วยกันนะ” นนท์ทั้งอดทั้งเขย่าตัวพี่วุฒิ
, x0 m7 I9 m9 f& E" c% d “พี่วุฒิ...นนท์จะอยู่กับใครละ...นนท์จะอยู่ยังไง....” นนท์รู้สึกว่าตอนนี้ในห้องของเขามีคนเต็มไปหมด....พี่แก้วลงนั่งข้าง ๆ นนท์9 g& g' N; k& r+ T5 h1 f9 V
“นนท์...วุฒิมันจากไปแล้ว....มันคงทนพิษบาดแผลไม่ไหว...พี่อ้อย เขาไปเห็นเข้า แต่ก็ไม่เห็นว่ารถอะไรที่เฉี่ยวชนวุฒิ....พี่อ้อนมันเลยรีบขี่กลับมาที่รีสอร์ท ให้พี่ศักดิ์เอารถออกไปเอาวุฒิกลับมา....พอเอามาถึง...วุฒิมันก็เพ้อหานนท์ตลอดเลย...น้องเอ๋ย...พี่ไม่รู้จะทำยังไง...ผู้จัดการรู้เรื่องเข้าก็เลยรับโทรหานนท์...แล้วให้พี่ศักดิ์ขับออกไปรับนนท์กลับมา” นนท์หันไปซบไหล่พี่แก้ว ร้องไห้
: t3 E+ E7 k- X" E+ e4 r “พี่วุฒิ...พี่วุฒิตื่นมาอยู่กับนนท์....แล้วทีนี้นนท์จะอยู่กับใคร...” นนท์ผละจากพี่แก้วไปกอดร่างที่ไร้วิญญาณของพี่วุฒิ....( {4 E0 x8 K" K" ? t
รักเมื่อพบ.....แล้วพลัดพราก) l; _, b. f4 y! y
ไม่เคยคิดจากรักจริงจากใจ
$ f! [& o7 h! s: X; B7 I4 D รักชั่วนิรันดร์..... รักกันเรื่อยไป4 k, l0 {2 @) E+ X
ดื่มด่ำฤทัย..... ไม่คลายใจรักกัน7 Z: e" E3 }9 l
รักช่านทรวงซึ้งดวงจิต
: _, [# _& t" g. j: c2 p* l, ? ความรักฝังติดชิดชมผูกพัน$ G0 Q6 Z4 ]" D1 s% s; Z% E
รักกันหวานชื่น....ทุกคืนทุกวัน
3 m* [0 ]2 _. I; |9 o8 F' Q ไม่แปรรักปันเปลี่ยนใจไปให้ใคร
/ v$ j, B6 t9 n+ y' N$ Q5 e3 C; ` ตัวตายยังรัก...ภักดีต่อเธอไม่หวั่นไหว: {* r7 B6 E( C, Y/ D% B9 Q! g5 V
รักเรืองรองผ่องใส 8 A% w1 w/ z) m a% n5 N7 b8 b
เอารักฝากโลกลอยลมไว้สิ้นใจ6 m1 N' J7 a2 T+ Z3 Y
รักชั่วนิรันดร์ รักกันเรื่อยไป# Y" b' t* }3 W0 M* m- o
ดื่มด่ำฤทัย ไม่คลายใจรักเดียวววว....$ G( Q C# C+ ?; s* r/ V
“นนท์.....นนท์...” เสียงใครไม่รู้ที่เรียกดึงสติของนนท์กลับมา ตอนนี้นนท์ไม่รู้จะทำอย่างไร...ตำรวจมาที่ห้องนนท์เพื่อมาทำบันทึก...พี่อ้อย คนแรกที่เห็นพี่วุฒิ ให้การกับตำรวจว่า เขาเห็นรถวุฒิล้มคว่ำอยู่ข้างทางและเห็นวุฒินอนอยู่...เขาจอดเพื่อดู ตอนนั้นวุฒิยังไม่สิ้นลม....พี่อ้อยจะพยุงให้วุฒิขึ้นซ้อนรถก็ไม่ไหว จึงรีบกลับมาที่รีสอร์ท เพื่อให้แก้วเอารถของรีสอร์ทไปรับเอาวุฒิขึ้นรถกลับมา ....พี่ศักดิ์บอกตำรวจว่า...พอมาถึงก็เห็นวุฒินอนอยุ่ ...ก็เลยไปอุ้มมาใส่รถเพื่อขับกลับ...พี่แก้วนั่งไปด้วย...วุฒิเพ้อหาแต่นนท์ เรียกแต่ชื่อนนท์...พอมาถึงห้องพัก...ก็อุ้มมาไว้บนเตียง...คนอื่นที่รู้เรื่องก็วิ่งมาดู...ในมือของวุฒิกำถึงขนมไว้แน่น...เขายื่นให้กับป้ามร...แล้วบอกพูดแค่... “นนท์....นนท์” สักพักเสียงก็เงียบหายไป....ตำรวจหันมาถามว่า คนไหนคือ นนท์ .... นนท์ไม่รู้จะตอบยังไง...เพราะตอนนี้มันเหมือนมีลูกอะไรไม่รู้มาจุกที่ลำคอ...ป้ามรจึงชี้มาที่นนท์และบอกว่า “นี่ค่ะ ... คนนี้หละค่ะ...คุณตำรวจ”
' h+ B. O, h; k5 F' X! V: a' p: s“ทำไมเขาต้องหาคุณละคับ...คุณนนท์”
! \$ y2 k/ I+ |. ?' r! f% i“ก็สองคนนี้เขาเป็นแฟนกันนี่เจ้าค่ะ...คุณตำรวจ” ป้ามรตอบแทน... “เขารักกันมาก นี่ปีนึงพอดีที่เขารักกันอยู่ด้วยกัน...ไม่เคยทะเลาะกันเลย…ป้าเห็นแล้วยังอิจฉา”
' H' F$ g7 x. D; d“แล้วตอนที่เกิดเหตุ...คุณนนท์อยู่ที่ไหน”
: [" {. n: L1 \. a“ผมไปรับนนท์ที่ชายหาดทางด้านที่ไปแหลมแม่พิมพ์....เขาคงไปด้วยกัน...วุฒิคงมาซื้อของกินไปให้นนท์” พี่ศักดิ์ตอบตำรวจ# C$ _( f4 ? m. |2 Z; h+ g: J
“งั้นเดี๋ยวผมลงบันทึกประจำวันไว้ แล้วก็จะหารถที่ชน...ส่วนผู้ตาย...เอาศพไปที่อนามัยให้เขาพิสูจน์หลักฐานก่อนนะคับ...แล้วเอาหลักฐานไปอำเภอพี่แจ้งคนตาย...แล้วค่อยบำเพ็ญศพนะคับ”
. }1 S, i$ p8 s8 H3 G7 |, |# Gนนท์พยายามตั้งสติ....ก่อนที่พี่ศักดิ์จะอุ้มร่างที่ไร้วิญญาณของพี่วุฒิใส่รถเพื่อไปอนามัยให้ทางอนามัยพิสูจน์หลักฐาน...นนท์ถอดเอาสร้อยทองพร้อมจี้รูปหัวใจที่นนท์ซื้อให้พี่วุฒิเป็นของขวัญ ...และแหวนที่พี่วุฒิสวมไว้ที่นิ้วนางข้างซ้ายซึ่งสลักชื่อว่า “นนท์” ส่วนนนท์ก็สวมไว้เหมือนกัน แต่สลักชื่อไว้ว่า “วุฒิ”....ที่ทั้งสองคนไปเลือกซื้อและสั่งทำไว้ด้วยกัน....และต่างสวมแหวนให้กันและกัน....รวมทั้งกระเป๋าตังค์ที่พี่วุฒิเอาติดตัวไว้เสมอ....ตั้งแต่อยู่ด้วยกันมา 1 ปี...พี่วุฒิเอาเงินเดือนทั้งหมดให้นนท์...แต่พี่วุฒิก็เอากระเป๋าตังค์นี้ติดตัวตลอด...นนท์รู้ดีว่าในกระเป๋าตังค์ของพี่วุฒิไม่มีเงิน...จะมีได้อย่างไร...ก็เอามาให้นนท์หมด...บางครั้งที่แขกทานอาหารแล้วติดใจฝีมือพี่วุฒิ...ก็ให้พนักงานเสริฟเข้าไปเรียกพี่วุฒิออกมาเพื่อให้ทิป....มีครั้งหนึ่ง .... ไม่รู้มีฝรั่งใจดีที่ไหน...คงถูกใจฝืมืออาหารที่พี่วุฒิทำ....ให้ทิปมาตั้ง 3 พัน.....กระเป๋าใบนี้พี่วุฒิเคยเอาให้นนท์ดูครั้งหนึ่ง....ในนั้นมีแต่รูปนนท์ กับรูปที่ถ่ายกับพี่วุฒิ...แล้วก็กระดาษที่นนท์ชอบเขียนแซวพี่วุฒิ...เพราะบางทีนนท์อยู่ที่เคาน์เตอร์เบื่อ ๆ ก็จะเขียนข้อความใส่กระดาษโน้ตเล็ก ๆ แล้วเดินไปในครัว...อย่างเงียบ ๆ พวกป้า ๆ ในครัวรู้ทัน ก็จะทำเป็นไม่เห็นนนท์...นนท์เดินเข้าไปกอดเอวพี่วุฒิแล้วก็ค่อย ๆ เอากระดาษโน้ตใส่กระเป๋าเสื้อ Chef ของพี่วุฒิ...แล้วก็รีบวิ่งกลับออกมา....นนท์ค่อย ๆ เปิดกระเป๋าใบนั้นออกดูอย่างช้า ๆ ...นนท์เจอกระดาษแผ่นหนึ่ง...ที่พับอยู่...ด้านหน้าเขียนว่า “นนท์” นนท์ค่อย ๆ คลี่กระดาษนั้นออกอย่างช้า ๆ เป็นลายมือของพี่วุฒิ...ที่เขียนถึงนนท์...
/ h8 O; @4 K$ A
5 V4 t$ E0 N1 m9 J( n$ p0 h, Vจบตอนที่ 28- e# o; ]7 c' L, [. m
|
|
Every cloud has a silver l
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2016-9-2 05:44:51
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2016-9-2 07:35:12
โพสต์ 2016-9-2 11:44:16
โพสต์ 2016-9-2 21:12:47
