ลงทะเบียน2015-9-1
ล่าสุด2018-10-31
มาเฟียนักศึกษา
- กระทู้
- 40
- ตอบกลับ
- 894
- พลังน้ำใจ
- 3056
- Zenny
- 3470
- ออนไลน์
- 229 ชั่วโมง
|
บันทึกของนนท์28+ p/ z, F4 A/ @4 ^& C3 a4 b
เหตุการณ์ที่นนท์ต้องจดจำมาชั่วชีวิตของเขาตราบเท่าที่มีลมหายใจอยู่...แม้ว่าวันนี้นนท์จะมีนัทอยู่เคียงกายและใจก็ตาม...แต่ภาพที่ยังติดตรึงฝังใจของนนท์ที่ไม่เคยลบออกไปได้เลย...คราใดที่นนท์รำลึกถึง ครานั้น...น้ำตานนท์ก็ไหลพรากพร่างพรูจากดวงตาทั้งคู่...ทำไมจึงลบภาพนั้นออกไปไม่ได้...ความทรงจำที่อยากลืมแต่กลับยิ่งฝังลึกในความทรงจำ
C m6 z- M, {5 Tบางสิ่งที่อยากจำ1 l, ~0 g6 v% u- Z
เรากลับลืม9 d) W+ m0 |, ?; O2 y2 v7 i# c
บางสิ่งที่อยากลืม เรากลับจำ
- {1 L% f, [2 V P# \* jคนเรานี้ คิดให้ดีก็น่าขำ1 i9 o/ l- q; V" i- f) P
อยากจำกลับลืม อยากลืมกลับจำ8 Z1 E2 a) Y n8 f: h" b
อดีตที่ผ่านไป ไม่กลับมา% X; v |. e6 F4 ]9 a! U7 n
ช่างเจ็บปวดอุรา เรากลับจำ
0 ~& C" c, @- `' s/ Kคนเรานี้ คิดให้ดีก็น่าขำ9 `+ H- M0 r$ z9 f8 E
อยากจำกลับลืม อยากลืมกลับจำ
9 Z+ m/ ~! B l4 N4 V- x* N" ?1 t2 Uถ้าลืมความหลังได้ ใจจะเปี่ยมสุข! i% d/ X- R3 [$ G+ m& L3 N
ไม่มีความทุกข์ คอยปลุกคอยตาม, M, O* d" X" p! Q3 K
คนเรานี้ คิดให้ดีก็น่าขำ2 `8 q2 s# {% x
อยากจำกลับลืม อยากลืมกลับจำ& p% W) r5 v# M0 v6 `2 c
M: |, U3 v. @7 \* b5 a% D4 K5 eยามอ่านท่องหนังสือ
9 z0 i8 S& ?8 i. ?* Yเรากลับลืม เรากลับลืม
( N# x$ L/ ?, R5 b- X# _; uเรื่องโศกเรื่องเศร้าซึม
9 Q/ N2 t% A8 C' Y& q* b$ ]6 `เรากลับจำ เรากลับจำ! ?' v' D& H: h6 W0 `9 o
คนเรานี้ คิดให้ดีก็น่าขำ1 P/ ~1 O9 q7 @
อยากจำกลับลืม อยากลืมกลับจำ
7 ^2 ~* K x9 X1 S4 |% Nถ้าลืมความหลังได้ ใจจะเปี่ยมสุข9 X& d( u/ q% \: {
ไม่มีความทุกข์ คอยปลุกคอยตาม. M4 N/ [7 h( H8 p+ m. X2 G. V4 p8 \
คนเรานี้ คิดให้ดีก็น่าขำ, ]6 P+ {' r7 o5 b$ S
อยากจำกลับลืม อยากลืมกลับจำ...$ `# C% q! j& b! U9 g. [# ]; c) A- ~4 G
วันนั้นเป็นวันครบรอบ 1 ปีที่พี่วุฒิกับนนท์ได้รักกัน...วันที่พี่วุฒิพานนท์ไปที่ชายหาดที่เปล่าเปลี่ยวไร้ผู้คน และร่วมรักกันบนชายหาดแห่งนั้น...วันนั้นวันที่ครบรอบ 1 ปี..พี่วุฒิจำวันนั้นได้ดี....ก่อนเช้าวันนั้น...พี่วุฒิบอกนนท์% {4 e$ ~( Q( c. u
“นนท์ ... ถ้าพรุ่งนี้นนท์ทำงาน...นนท์ลาให้พี่หน่อยนะ”' A: B' A% `5 W6 O
“จะลาได้ไงละพี่....พี่เล่นบอกกะทันหันแบบนี้...ลาไม่ทันหรอก”$ a4 [5 ^5 L2 H" h5 s \7 H; l
“น่านะ...ลองดูซิ..บอกผู้จัดการ...พี่ก็ลาไว้แล้ว”
: G; S- S f/ [; t0 { “มันสำคัญขนาดนั้นเลยเหรอ...พี่วุฒิ” พี่วุฒิไม่ตอบ...ว่าสำคัญอย่างไร
/ A: z. |3 V/ u7 L9 z" j “นะ...นนท์นะ...” นนท์ก็ยังจำไม่ได้ว่าวันรุ่งขึ้นคือวันอะไร
: ], A6 P/ g0 l3 _* g* ~8 _1 b “เดี๋ยวนนท์จะลองไปคุยกับผู้จัดการดู” เพราะโอลาออกไปยังไม่ถึง 2 อาทิตย์...ทางรีสอร์ทรับคนใหม่เข้ามา...แต่ก็ยังไม่เป็นงาน ....นนท์จึงต้องคอยสอนงานน้องคนนั้น...นนท์เดินไปที่ห้องผู้จัดการ...หลังจากที่พี่วุฒิคะยั้นคะยอให้นนท์มาลางานให้ได้
: g- r9 C" m5 h0 C “ผู้จัดการคับ...พรุ่งนี้ผมขอหยุดสักวัน...น้องเขาก็พอเป็นแล้ว...เรื่องคูปองอาหาร voucher ผมเตรียมไว้หมดแล้ว...พรุ่งนี้มีกรุ๊ปเข้ามา...ผมก็จัดกุญแจห้องพักไว้เรียบร้อยแล้ว...”, } T( t0 w: n1 f+ v
“แล้วนนท์...จะลาไปไหนละ”
* b- O! e) h- ? “ผมก็ยังไม่รู้เหมือนกัน...พี่วุฒิเขาชวนให้ไปธุระเป็นเพื่อน” ตอนนี้ทุกคนในรีสอร์ทต่างก็รู้กันหมดแล้วว่า นนท์กับพี่วุฒิ อยู่ด้วยกันในฐานะอะไร ความเสมอต้นเสมอปลาย ความรักที่พี่วุฒิมอบให้นนท์...ทำให้ทุกคนในนั้นต่างชื่นชม บางคนก็แอบอิจฉา...โดยเฉพาะ พี่รงค์ หนุ่มนักดนตรี...ที่คอบจะเข้ามากะลิ้มกระเหลี่ยนนท์...แต่นนท์เองก็ยึดมั่นในความซื่อสัตย์ของตัวเองที่มอบให้พี่วุฒิ....แม้ใครจะบอกว่ามันจะไปกันได้ยังไง...มันผิดธรรมชาติ...แต่ 1 ปีที่ผ่านมาทั้งสองก็พิสูจน์ให้ทุกคนเห็น...นนท์ไม่กลับบ้าน...พี่วุฒิเองก็ไม่เคยพูดถึงเรื่องทางบ้านให้นนท์ฟัง....
: ^5 c& O! H9 v& S “เอ้า...งั้นนนท์ก็เตรียมไว้ให้ดีละกัน...พี่ไม่ว่าหรอกนะ...ที่นนท์จะลา พี่อนุญาต...อย่าทำให้เกิดเรื่องละกัน...เดี๋ยวเจ้านายที่กรุงเทพจะต่อว่าเอา...งั้นเอาอย่างนี้ ก่อนไปพรุ่งนี้ นนท์มาเอาโทรศัพท์ติดไปด้วย…เผื่อมีปัญหาจะได้ตามตัวนนท์ได้” โทรศัพท์ที่ว่านี้...แม้จะเป็นมือถือก็เถอะ แต่สมัยก่อนเครื่องยังไม่เล็กแบบนี้เลย...มันเหมือนกระเป๋าหิ้วมากกว่า....อีกเครื่องที่รีสอร์ทมีก็ไม่ต่างอะไรกับกระติกน้ำ...นนท์ทำงานมา 1 ปี ไม่เคยทำงานขาดตกบกพร่อง...จึงได้รับความไว้วางใจจากทุกคน โดยเฉพาะเจ้าของรีสอร์ท และผู้จัดการ...6 |* I. Z$ Q+ s( {
“คับ...แต่ผมขอเอาเครื่องเล็กไปนะคับ...เครื่องใหญ่คงหิ้วลำบากเพราะซ้อนมอเตอร์ไซค์พี่วุฒิ”4 `1 M& e* \2 {8 V( V& v
“เอา...งั้นก็ได้....อย่าลืมชาร์ตแบตไว้ละคืนนี้” นนท์ยกมือไหว้เพื่อขอบคุณผู้จัดการที่อนุญาตให้เขาลางาน…ทันทีที่ออกจากห้องผู้จัดการ...นนท์ก็เดินตรงไปที่ห้องครัว เพื่อไปบอกพี่วุฒิ+ h# P" B+ x) r( d' G: n D
“พี่วุฒิ...นนท์ลางานได้แล้ว...ผู้จัดการอนุญาตแล้ว....บอกได้หรือยังว่าเรื่องอะไร...ทำไมสำคัญขนาดนั้น”0 U# H% r! f& w5 y
“นนท์...จำไม่ได้ละซิ....นนท์ไปนั่งนึกมาก่อนละกัน” ความซื่อของพี่วุฒิ แววตาของผู้ชายที่ไม่มีพิษสงใด ๆ กับใคร ไม่เคยกล่าวให้ร้ายใคร...พี่วุฒิอยู่ในรีสอร์ทวัน ๆ แทบจะไม่ได้พูดกับใคร...นอกจากนนท์...และเมื่อกลับถึงห้องพัก...ผู้ชายที่ดูเงียบขรึมในเวลางานก็เปลี่ยนเป็นคนละคน...เขากลายเป็นชายขี้เล่น โรแมนติคเมื่ออยู่กับนนท์กันสองคน....นอนกอดก่ายนนท์...กลางคืน ๆ ใดหากนนท์ไม่ได้นอนหนุนในอ้อมกอดของพี่วุฒิ....พี่วุฒิก็จะพลิกตัวมาหาแล้วจับนนท์ให้ไปนอนกอดจนถึงเช้า...พี่วุฒิไม่เคยบ่นว่าเมื่อย ไม่เคยบ่นว่าเหนื่อย...ก่อนนอนแทบทุกคืนที่พี่วุฒินวดให้นนท์อย่างทนุถนอม แล้วก็มีอะไรกัน...1 ปีมานี้ ทั้งคู่ได้มอบรัก.ให้กันและกันแทบทุกคืนอย่างไม่เคยเบื่อหน่าย...
! k m# Z. I \2 D" [5 Q, X) l! l นนท์พยายามนึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออก...จนกระทั่ง 4 ทุ่มที่นนท์เลิกงานเดินมาตรงที่จอดรถที่พี่วุฒิรออยู่...พอนั่งซ้อนมอเตอร์ไซค์พี่วุฒิได้, z% M8 |" x Q$ n1 Q
“พี่วุฒิไม่บอกจริง ๆ เหรอ ว่าเรื่องอะไร...ถ้าไม่บอกละก็...งอนไม่พูดด้วยแล้ว”
, z5 N/ _* D2 R( E" D1 { l4 s5 g “นนท์จำไม่ได้จริงๆ หรือ...ว่าพรุ่งนี้เป็นวันอะไร”7 w' p- b. x( T: N9 ] p0 j
“งานเยอะซะขนาดนี้...แค่จำแขกเข้าออก...ก็แย่แล้ว...ไหนแขกจะสั่งอะไรที่ extra อีก...นนท์เคยลืมครั้งหนึ่ง...โดนลูกค้าด่าซะ...ก็เลยไม่กล้าลืมอีกแล้ว”& I* m9 \, z( |5 X- z
“งั้นก็รู้พรุ่งนี้ละกัน” พี่วุฒิก็ยังไม่ยอมบอกนนท์อยู่ดี กลับถึงห้องพี่วุฒิก็ยังคงปฏิบัติกับนนท์เหมือนเดิม...อุ้มนนท์ขึ้นเตียงหลังจากที่อาบน้ำด้วยกัน... ตอนที่นนท์ย้ายมาอยู่ที่ห้องพี่วุฒิใหม่ๆ พี่วุฒินอนกับพื้น...นนท์จึงบอกว่า...เราไปซื้อเตียงมานอนกันดีกว่า...นนท์จะจ่ายค่าเตียงใหม่...แต่พี่วุฒิไม่ยอมบอกให้เอาเงินเดือนที่เขามอบให้นนท์เก็บไว้ออกมาซื้อ...วันนี้นนท์อยากจะอ้อนพี่วุฒิ...อยากให้เขามีอะไรด้วย...แต่พี่วุฒิกลับแกล้งหลับ หลังจากที่นวดให้นนท์แล้ว...และไอ้ที่แกล้งหลับก็เลยกลายเป็นหลับไปจริง ๆ นนท์ก็ได้แต่นอนกอดและกำเจ้าท่อนเนื้อนั้นไว้ในมือ....แล้วหลับไป....- R& x6 l# ~& F& @3 Q" ^
มารู้สึกตัวอีกที...พี่วุฒิมาจูบตรงหน้าผากนนท์...พร้อมกับเอ่ยเบา ๆ 7 S, m% o& {4 C! _# d8 R- s
“นนท์จ๋า...ตื่นเถอะ...ไปใส่บาตรกัน พี่เตรียมของใส่บาตรไว้แล้ว...จำได้หรือยังว่าวันนี้วันอะไร...” นนท์ส่ายหัว
! T u; b! q4 R" l& i2 S. k' | “วันนี้เป็นวันที่พี่ได้รู้จักกับนนท์ และเราอยู่ด้วยกันมาครบ 1 ปีไง…พี่ขอบใจนนท์นะ ...ที่มอบสิ่งพิเศษที่สุดให้กับชีวิตพี่”1 p z) j/ {( m$ o8 R! y. \% u
“นนท์ยังไม่ได้ให้อะไรพี่เลยนะ...แค่วันที่ครบ 1 ปีนนท์ยังจำไม่ได้เลย”
; u) \8 ~ K* d9 E( e1 J “ก็ตัวนนท์ไง ...ใจนนท์...ความรักของนนท์ ที่ให้กับพี่มาตลอด 1 ปีนี้”& ?! l) O+ b4 @5 _
“นนท์ได้รับจากพี่มากกว่าที่นนท์ให้พี่อีกนะ...นนท์รู้ว่าชีวิตนี้นนท์คงขาดพี่ไม่ได้”, O8 O/ [, M6 @
“พี่ก็ขาดนนท์ไม่ได้...สัญญากับพี่ได้มั้ยว่าเราจะรักกันไปอย่างนี้...รักกันไปจนชั่วชีวิตที่ใครคนหนึ่งจะตายจากกันไป”
; p, v' c6 K7 D0 N0 z' p “ไม่เอา พี่ไม่พูดแบบนี้...นนท์อยู่นี่ อยู่กับพี่ นนท์มีความสุขมากที่สุด...1 ปีมานี้ นนท์ไม่เคยกลับบ้าน เพราะนนท์เป็นห่วงพี่นะ รู้หรือป่าว”& y) j/ M' e' u- F" j
“ไปอาบน้ำแต่งตัวก่อน...จะได้ไปใส่บาตรกัน” นนท์กับพี่วุฒิเข้าห้องน้ำอาบน้ำด้วยกันเหมือนปกติที่ทั้งสองคนอาบน้ำด้วยกัน...สองคนที่เหมือนเงาตามตัวกัน ...จะทำอะไรก็ทำด้วยกันพร้อม ๆ กัน...จนเมื่อถึงเวลางานทั้น
$ g+ ?) }5 R4 l7 p พี่วุฒิขี่มอเตอร์ไซค์ไปวัด...ของที่จะใส่บาตรวางอยู่ในตะกร้าหน้ารถ...หลังจากที่ใส่บาตรเสร็จ...พี่วุฒิก็พานนท์ไปที่ชายหาดเดิม ตรงจุดเดิมที่ท้งสองมอบความรักให้กัน...
4 n ?* H, R) a) f9 J0 N “ปีนึงแล้วนะ...พี่ ที่เราไม่ได้กลับมาที่นี่กันเลย...”% O- g7 X6 w2 U* ]
“ช่ายยย...วันนี้พี่เลยพานนท์กลับมาระลึกความหลังที่นี่ไง”
1 E$ f7 R) ~. O “บ้าดิ...จะทำอย่างวันนั้นอะเหรอ”
; I. i! l) o: I, d S “บ้าก็บ้ารักนะ...แล้วทำได้หรือป่าวละ” นนท์ไม่ตอบอะไร ตอนนี้หน้านนท์ร้อนผ่าว แดงไปหมด
3 Z2 o4 ^, I9 [3 v5 p “นั่นหน้าแดงไปหมดแล้ว....ยังเขินพี่อีกเหรอ....พี่เห็นนท์ทั้งตัวแล้ว...มีไฝ มีขี้แมงวันตรงไหนพี่จะได้หมดแหละ”
/ A; W3 {+ P, R( d$ h |1 } “ไหน...จำได้จริงอ่ะ...มีตรงไหนบ้างละ” ไม่รอช้าเลย พี่วุฒิก็เอานิ้วไปจี้ที่ตัวนนท์ตรงจุดที่มีไฝ ; w- Y+ l1 {8 Z% N/ X
“นี่ ตรงนี้เม็ดนึง....ตรงนี้อีกเม็ดนึง...แล้วก็ตรงนี้อีกเม็ดนึง” จากที่จี้เพื่อจะให้รู้ว่าไฝอยู่ตรงไหน กลายเป็นพี่วุฒิเข้ามาจั๊กจี้นนท์...จนนนท์ต้องดิ้นพล่านเพราะบ้าจี้7 D2 y( p, @# p7 }0 N0 ]) G2 {
“ถูกป่าวละ....ไหนละถอดเสื้อมาดูซิ...ว่าที่พี่ชี้นั่นอ่ะถูกหรือป่าว” ว่าแล้วพี่วุฒิก็จับนนท์ถอดเสื้อและกางเกง แล้วเขาก็รีบถอดของเขาออกอย่างรวดเร็ว....พอกางเกงพี่วุฒิหล่นท่อนลำของพี่วุฒิก็ผงาดง้ำขึ้นมาทันที9 z, S: N/ n; U
“นนท์...มารำลึกถึงวันนั้นกันนะ...” พี่วุฒิมอบความรักให้นนท์...ตรงนั้นครั้งแล้วครั้งเล่า....วันนี้เมื่อปีก่อน....ตรงนี้เมื่อปีก่อน....ณ จุดนี้เมื่อปีก่อน....ความสุขที่พี่วุฒิมอบให้นนท์ 1 ปีไม่ได้ลดน้อยลงเลย...กลับยิ่งทวีเพิ่มมากขึ้น...นนท์รู้สึกอบอุ่นขึ้นมาในใจทุกครั้งที่คิดถึงพี่วุฒิ แม้ในเวลาทำงาน..หรือแม้แต่จะนอนกอดพี่วุฒิอยู่ก็ตาม....มีใครเคยรู้สึกแบบนนท์มั้ย...ความรู้สึกอบอุ่น ปลาบปลื้ม มีแต่ความปีติที่มีคนรักที่แสนดี จริงใจ ซื่อสัตย์ ไม่เคยแม้แต่จะคิดที่จะนอกใจไปมีคนอื่น...แม้จะมีอะไรเข้ามายั่วยวนใจทำให้ไขว้เขวก็ตาม...เพราะแม้จะมีพนักงานสาว ๆ เข้ามาใหม่ที่ไม่รู้ว่านนท์กับพี่วุฒิเป็นอะไรกัน...ก็พยายามจะไปยั่วยวนพี่วุฒิ...แต่พี่วุฒิไม่เคยสนใจ...แถวสาวพวกนั้นกลับโดนคนงานด้วยกันเองสมน้ำหน้า...บางคนถึงกับอายและอยู่ไม่ได้ ก็ลาออกไปเอง...5 U v; `1 d0 c( d2 A& L! ~
ร่วมสองชั่วโมงกว่าที่พี่วุฒิมอบความรักให้นนท์ตรงนั้น 10 โมงแล้วทั้งคู่ยังไม่ได้ทานอะไรกันเลย...นอกจากจะสำลักล้นความรักที่มอบให้แก่กัน....
7 D2 Z6 r/ U0 e# G& X “นนท์...รอพี่ตรงนี้นะ....พี่จะไปหาซื้ออะไรมากินกันตรงนี้....แล้วเดี๋ยวเราข้ามไปเสม็ดกัน”
: _) {' p1 {+ B* y& h “ทำไมเราไม่ไปหาไรกินที่แถวท่าเรือเลยละ กินเสร็จจะได้ข้ามเรือไปเลย”
) A+ E1 ^6 E& t M% ~8 } “พี่อยากอยู่กับนนท์สองคนตรงนี้ก่อน...นะนะ รอพี่ตรงนี้แหละ” พี่วุฒิเดินไปที่รถสตาร์ทเครื่อง...นนท์นั่งลงบนเสื่อ...มองดูขอบฟ้าและขอบทะเลสีครามที่มาบรรจบกัน เขาหวนนึกถึงวันนั้น...ถ้ารวมตั้งแต่วันที่นนท์เข้ามาทำงาน นี่ก็ 1 ปี 1 เดือนแล้ว...ตั้งแต่นนท์มาทำงานที่นี่ นนท์กลับไปบ้านแค่ครั้งเดียว...นั่นคือในช่วงเดือนแรกก่อนที่เงินเดือนจะออก ก่อนที่วันนี้เมื่อ 1 ปีที่แล้ว ที่พี่วุฒิพานนท์มาที่นี่....เพราะนนท์คิดถึงบ้าน...แม้ว่าจะเป็นบ้านที่ไม่ได้มอบความสุขให้นนท์เท่าไหร่....แต่การมาทำงานที่นี่เป็นครั้งแรกที่นนท์ออกจากบ้านมาอยู่ที่อื่นที่แสนไกล...ช่วงนั้นนนท์เป็นโรคคิดถึงบ้านมาก...แต่พอได้รับความรัก ความอบอุ่นที่พี่วุฒิมอบให้...นนท์ก็มั่นใจและเชื่อใจพี่วุฒิมากขึ้นเรื่อย ๆ ว่า เขาจะมอบความรักที่นนท์ไขว่คว้าหาได้ เขาจะเติมเต็มความรักที่นนท์ขาดหายไป....นนท์นั่งเหม่อคิดเปรีบเทียบเรื่องราวชีวิตที่บ้านกับที่นี่....ชีวิตที่นี่กับพี่วุฒิ...ชีวิตที่นนท์ไม่เคยมีแบบนี้มาก่อน....ชีวิตที่ไม่เคยมีใครมอบให้เขาทั้งหัวใจและร่างกาย...7 }3 c/ f$ \3 A# q) c) Z. u0 Z
ครั้งหนึ่งที่นนท์ทำงานหนัก...พี่วุฒิต้องมาเฝ้าจนถึง ตี 1 เป็นเวลาเกือบ 2 สัปดาห์ จนนนท์คงทนสภาพของร่างกายที่อ่อนเพลียไม่ไหว...เป็นลมล้มลง..ต่อหน้าพี่วุฒิ ในคืนนั้นหลังจากที่นนท์เคลียร์เรื่องเอกสารเสร็จ...กำลังเดินมาหาพี่วุฒิที่รออยู่...นนท์ก็หน้ามืดล้มลง....พี่วุฒิรีบเข้ามาประคอง แต่ปลุกนนท์เท่าไหร่ก็ไม่ฟื้น...พี่วุฒิรีบเอานนท์ขึ้นรถไปยังสถานีอนามัยที่ใกล้ที่สุด....2 วัน2 คืนที่นนท์นอนให้น้ำเกลือ...พี่วุฒิอยู่ข้างกายนนท์ไม่ห่างไปไหน...นนท์มารู้ทีหลังว่า ... พยาบาลจะไม่ให้พี่วุฒิอยู่เฝ้า...แต่พี่วุฒิต้องขอร้องพยาบาลและบอกความจริงกับพยาบาลว่าเราสองคนเป็นอะไรกัน...จนพยาบาลใจอ่อนยอมให้พี่วุฒิเฝ้า...นนท์ฟื้นขึ้นมา...ก็ยังเห็นพี่วุฒิอยู่ในชุดเดิมในคืนนั้น...
" s4 ]) F5 o, x# y2 t/ W “พี่วุฒิ...นนท์อยู่ที่ไหน”, N8 r/ q# K2 Z+ p- H
“นนท์...ฟื้นแล้วเหรอ....นนท์อยู่ที่อนามัย...นนท์สลบไป2 วันแล้วนะ พี่เป็นห่วงแทบแย่….อย่าเพิ่งลุก...”
* [& u( H r {: A) O" W x3 S “นนท์อยากกลับแล้วอ่ะ...งานละ นนท์เป็นห่วงงาน...เพราะยังไม่เรียบร้อย”
0 W/ O$ M$ K3 c8 b* U8 _6 x1 Y 5 ]; t7 G; ?6 A7 y' ^0 ]7 H- g
& u9 |$ `! F" s- w9 e% j: T. D M8 a( ?) i/ c s' `6 ?. @
ต่อ28
3 c6 [& o) v _( N# {“เจ้านายกับผู้จัดการเข้ารู้แล้ว...เขาเพิ่งมาเยี่ยมนนท์ กลับไปสักชั่วโมงนี่หละ...แต่นนท์ยังไม่ฟื้น...หมอยังไม่ให้ทานอะไร...เพราะให้น้ำเกลืออยู่...ร่างกายนนท์อ่อนเพลียมาก...ไม่ได้แล้วต่อจากนี้พี่จะต้องบำรุงให้เมียพี่แข็งแรงแล้ว” จากวันนั้นพี่วุฒิก็จะแอบทำอาหารที่มีประโยชน์เก็บไว้ให้นนท์เสมอ...นอกจากนี้พอตี 5 พี่วุฒิก็จะปลุกให้ไปวิ่งออกกำลังกาย...ที่รีสอร์ทมีสระว่ายน้ำ....พี่วุฒิก็ไปปิดปากเด็กคุมสระด้วยอาหารอร่อย ๆ ทุกวัน....ว่าให้เปิดสระว่ายน้ำให้ตอนตี5 ครึ่ง เพื่อลงไปว่าย...แล้วก็กลับไปอาบน้ำแต่งตัวมาทำงาน....สุขภาพของนนท์เริ่มดีขึ้นเรื่อย ๆ
9 b) b. w2 H7 V& Z ขณะที่นั่งเหม่อใจลอยคิดอะไรต่อมิอะไรอยู่...นนท์ก็ได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น
& Z2 }/ V- n! {* e; x9 i7 | “ฮัลโหล...นนท์เหรอ...นนท์ใช่ป่าว.....นนท์อยู่ที่ไหน...อยู่ตรงไหนนี่...เดี๋ยวพี่จะให้ พี่ศักดิ์ ขับรถรีสอร์ทไปรับนนท์”& u( R) b3 z, F8 P& \7 K( X
“นนท์อยู่ที่ชายหาด ก่อนถึงหาดแม่พิมพ์อะคับ...มีงานด่วนเหรอคับ”
4 `; q# c3 n4 K( _# ? “เอาน่า...พี่ให้พี่ศักดิ์ขับรถไปแล้วนะ...นนท์มารอที่ริมถนน...พี่ศักดิ์ขะได้เห็นนท์...เดี๋ยวมาคุยกันที่รีสอร์ท” เสียงผู้จัดการพูดมาตามสาย แล้ววางสายไป3 o; W. ]& A8 D E
นนท์คิดว่า เอาไงดีว่ะนี่ เดี่ยวพี่วุฒิกลับมาไม่เห็นเราละ...จะทำยังไง...แต่เดี๋ยวถ้าพี่ศักดิ์ขับรถมารับย้อนกลับไปทางรีสอร์ท...ถ้าพี่วุฒิขี่สวนมาก็น่าจะเห็น...เอาว่ะ...ถ้าไม่ไปเดี๋ยวก็โดนว่าเรื่องงาน...หรือจะมีงานด่วน...หรือจะมีลูกค้าชาวรัสเซียมา...เพราะนนท์เป็นคนเดียวในรีสอร์ทที่สามารถพูดภาษารัสเซียได้...นนท์ยืนรอสักพักใหญ่...ก็เห็นรถ Jeep ของรีสอร์ทที่พี่ศักดิ์ขับมา....นนท์จำได้เสมอเพราะนนท์จะต้องนั่งรถคันนี้ที่พี่ศักดิ์เป็นคนขับพาแขกที่ซื้อทัวร์ไปพัทยาอยู่บ่อยๆ .....พี่ศักดิ์ขับเลยนนท์ไปหน่อยเพื่อกลับรถ....นนท์รีบขึ้นรถ ^; }/ u) Z, W: O; C" c0 C; V# [- A! \
“พี่ศักดิ์มีอะไรด่วนเหรอ...ถึงได้ตามตัวนนท์ขนาดนี้”% Y$ ?; Z2 t) G% @0 Y
“ไม่มีไรหรอก...พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน...”0 M$ h2 W' e) n- u, h' ? c* U
“อ้าว...ไม่มีแล้วผู้จัดการตามตัวนนท์ด่วนขนาดนี้ทำไมอ่ะ”: |2 l+ ?: w; Q* J, C2 u0 `! S
“เดี๋ยวไปถึง...นนท์ก็รู้”/ j% R8 P$ f; K4 P( A! |. t
“อะไรนี่ ...ไหนเมื่อกี้พี่ศักดิ์บอกไม่รู้ไง....แล้วนี่พูดแบบนี้แสดงว่าพี่ศักดิ์ต้องรู้ซิ…มีไรบอกนนท์มาเลยนะ” พี่ศักดิ์ปกติเป็นคนขับรถเร็วอยู่แล้ว...แต่ทำไมวันนี้เหมือนกับจะเร็วกว่าเดิมไม่ถึง 15 นาทีก็เลี้ยวเข้าประตูทางเข้ารีสอร์ท
) S3 x$ R0 a# f/ \" I: f! H, j พี่แก้วพี่สาวคนหนึ่งที่เป็นแม่บ้าน...พี่แก้วคนนี้เป็นพี่สาวที่นนท์สนิทเห็นรถวิ่งเข้ามา ก็วิ่งออกมาที่รถ...พอพี่ศักดิ์จอดรถ พี่แก้วก็วิ่งหน้าตาตื่น ตาแดง เข้ามาหานนท์ พอนนท์ก้าวลงจากรถ...ก็เข้ามาสวมกอดนนท์...4 K2 E; m5 N- l0 P7 _
“นนท์...นนท์ทำใจดีดีนะ...”6 ]+ ^' r+ r4 s! P
“มีไร คับ พี่แก้ว”$ |3 d. i9 m7 P2 r8 F3 W0 s
“วุฒิ...นนท์....วุฒิเขาประสบอุบัติเหตุ”3 B- p: A2 e% t( K
“อะไรนะ...ไม่อ่ะ ไม่ใช่ พี่วุฒิมาซื้อของให้นนท์กิน...พี่วุฒิอยู่ไหน” นนท์เถียงกลับ แล้วก็พยายามจะเดินหาพี่วุฒิ
$ W/ P! F, r) O6 ^9 L& w$ J1 Q5 e “นนท์...นนท์ตั้งสติก่อน” ตอนนี้แม่ครัวในครัวต่างก็เดินมาหานนท์...ป้าแม่ครัวหลายคนที่นนท์เคารพรัก...เข้ามากอดนนท์ บ้างกอดลูบหลัง บ้างก็ลูบหัว...
9 M+ [% E; v) W* q2 K5 ? ป้ามร...เอ่ยกับนนท์ “ นนท์เอ๊ย...วุฒิเขาไปสบายแล้วนะลูก”
( o. I& o& F0 O# i6 v0 K/ M “ป้า...ป้าพูดอะไร...พี่วุฒิล่ะ พี่วุฒิอยู่ไหน” นนท์ดึงดันที่จะไปหาพี่วุฒิ
8 c% y/ Q4 D' G5 T8 s “นนท์...ฟังป้านะ...วุฒิเขาบอกกับป้าก่อนที่เขาจะหมดลมไป...ว่าเขารักนนท์นะ ....เขาบอกให้ป้าเอาของกินนี่ให้นนท์ด้วย” ป้ามรยื่นถุงขนมที่มีคราบเลือดเปรอะที่ถุงส่งให้นนท์. R6 {& A" I# t" R& i6 D
“ป้า....แล้วพี่วุฒิอยู่ไหน... ป้าพอนนท์ไปหาพี่วุฒิ” นนท์พยายามสะบัดทุกคนออกจากตัว...เพื่อจะเดินตามหาพี่วุฒิ...พี่ศักดิ์ซึ่งตัวใหญ่ฉุดต้นแขนนนท์ไว้3 P& s. V7 o: e3 G/ q& l0 w1 D( p
“นนท์...มาพี่จะพานนท์ไปหาไอ้วุฒิมัน...แต่นนท์ต้องตั้งสติก่อน...พี่รู้ว่านนท์ทำใจไม่ได้...แต่นนท์ก็ต้องเข้มแข็ง...ไอ้วุฒิมันก็คงอยากให้นนท์เข้มแข็ง” พี่ศักดิ์บีบต้นแขนของนนท์จนแน่น เพื่อจะไม่ให้นนท์วิ่งถลาไปไหนอย่างไม่มีจุดหมาย...
( ]3 y- F3 V$ e9 G& A พี่ศักดิ์พานนท์เดินมาที่ห้องพักที่นนท์กับพี่วุฒิอยู่ด้วยกัน....ภาพที่เห็นตรงหน้า เป็นพี่วุฒิที่นอนเหยียดยาวอยู่บนเตียง....เสื้อผ้าและลำตัวมีเลือดเต็มไปหมด....รอยแผลถลอกเต็มตัว...ร่างของพี่วุฒิที่นนท์เห็นทำให้นนท์อดไม่ได้ที่ต้องสะบัดมือพี่ศักดิ์ออกแล้ววิ่งไปกอดร่างพี่วุฒิที่เตียง; v8 ?1 J# ^ T; H$ C9 {) ?
“พี่วุฒิ....ฮืออออออ.....พี่วุฒิพี่วุฒิตื่นมาซิ...นนท์มานี่แล้ว…นี่ไงขนมที่พี่ซื้อมา...ลุกมากินด้วยกันนะ” นนท์ทั้งอดทั้งเขย่าตัวพี่วุฒิ2 M' d, j p @
“พี่วุฒิ...นนท์จะอยู่กับใครละ...นนท์จะอยู่ยังไง....” นนท์รู้สึกว่าตอนนี้ในห้องของเขามีคนเต็มไปหมด....พี่แก้วลงนั่งข้าง ๆ นนท์
e9 ~- N, X5 P: B! v( L$ [, @ “นนท์...วุฒิมันจากไปแล้ว....มันคงทนพิษบาดแผลไม่ไหว...พี่อ้อย เขาไปเห็นเข้า แต่ก็ไม่เห็นว่ารถอะไรที่เฉี่ยวชนวุฒิ....พี่อ้อนมันเลยรีบขี่กลับมาที่รีสอร์ท ให้พี่ศักดิ์เอารถออกไปเอาวุฒิกลับมา....พอเอามาถึง...วุฒิมันก็เพ้อหานนท์ตลอดเลย...น้องเอ๋ย...พี่ไม่รู้จะทำยังไง...ผู้จัดการรู้เรื่องเข้าก็เลยรับโทรหานนท์...แล้วให้พี่ศักดิ์ขับออกไปรับนนท์กลับมา” นนท์หันไปซบไหล่พี่แก้ว ร้องไห้5 X: W& Y+ g n1 K1 W
“พี่วุฒิ...พี่วุฒิตื่นมาอยู่กับนนท์....แล้วทีนี้นนท์จะอยู่กับใคร...” นนท์ผละจากพี่แก้วไปกอดร่างที่ไร้วิญญาณของพี่วุฒิ...." T' t, w. _9 T3 f3 Q2 |% S
รักเมื่อพบ.....แล้วพลัดพราก
! p" [5 @" f: u' V8 }5 U" q! g) G ไม่เคยคิดจากรักจริงจากใจ% D( P8 q: Q6 s' u8 j5 g5 i
รักชั่วนิรันดร์..... รักกันเรื่อยไป
7 d1 g2 d9 P s* v& z ดื่มด่ำฤทัย..... ไม่คลายใจรักกัน
/ Q% }) g: [# a5 x" h รักช่านทรวงซึ้งดวงจิต y. a( u1 ]5 R* P1 o/ {, l! x+ D6 v
ความรักฝังติดชิดชมผูกพัน
, T8 l3 T" h. |5 v+ @% b รักกันหวานชื่น....ทุกคืนทุกวัน( Q. t) T0 x L# }( H
ไม่แปรรักปันเปลี่ยนใจไปให้ใคร$ L7 B. d9 [4 S* l/ s B1 y
ตัวตายยังรัก...ภักดีต่อเธอไม่หวั่นไหว
e U# Y+ {! |7 x; | รักเรืองรองผ่องใส
6 z" v* X: y6 i* T/ U1 Eเอารักฝากโลกลอยลมไว้สิ้นใจ+ W( S3 B+ T$ E% Z
รักชั่วนิรันดร์ รักกันเรื่อยไป/ B, U/ S# Y2 h' b3 h
ดื่มด่ำฤทัย ไม่คลายใจรักเดียวววว....1 d7 [0 y; q) ~ y0 y( d
“นนท์.....นนท์...” เสียงใครไม่รู้ที่เรียกดึงสติของนนท์กลับมา ตอนนี้นนท์ไม่รู้จะทำอย่างไร...ตำรวจมาที่ห้องนนท์เพื่อมาทำบันทึก...พี่อ้อย คนแรกที่เห็นพี่วุฒิ ให้การกับตำรวจว่า เขาเห็นรถวุฒิล้มคว่ำอยู่ข้างทางและเห็นวุฒินอนอยู่...เขาจอดเพื่อดู ตอนนั้นวุฒิยังไม่สิ้นลม....พี่อ้อยจะพยุงให้วุฒิขึ้นซ้อนรถก็ไม่ไหว จึงรีบกลับมาที่รีสอร์ท เพื่อให้แก้วเอารถของรีสอร์ทไปรับเอาวุฒิขึ้นรถกลับมา ....พี่ศักดิ์บอกตำรวจว่า...พอมาถึงก็เห็นวุฒินอนอยุ่ ...ก็เลยไปอุ้มมาใส่รถเพื่อขับกลับ...พี่แก้วนั่งไปด้วย...วุฒิเพ้อหาแต่นนท์ เรียกแต่ชื่อนนท์...พอมาถึงห้องพัก...ก็อุ้มมาไว้บนเตียง...คนอื่นที่รู้เรื่องก็วิ่งมาดู...ในมือของวุฒิกำถึงขนมไว้แน่น...เขายื่นให้กับป้ามร...แล้วบอกพูดแค่... “นนท์....นนท์” สักพักเสียงก็เงียบหายไป....ตำรวจหันมาถามว่า คนไหนคือ นนท์ .... นนท์ไม่รู้จะตอบยังไง...เพราะตอนนี้มันเหมือนมีลูกอะไรไม่รู้มาจุกที่ลำคอ...ป้ามรจึงชี้มาที่นนท์และบอกว่า “นี่ค่ะ ... คนนี้หละค่ะ...คุณตำรวจ”
8 g6 S1 n3 |. g1 X- W2 ^“ทำไมเขาต้องหาคุณละคับ...คุณนนท์”/ l. q. @8 G1 x3 H- e7 D$ s
“ก็สองคนนี้เขาเป็นแฟนกันนี่เจ้าค่ะ...คุณตำรวจ” ป้ามรตอบแทน... “เขารักกันมาก นี่ปีนึงพอดีที่เขารักกันอยู่ด้วยกัน...ไม่เคยทะเลาะกันเลย…ป้าเห็นแล้วยังอิจฉา”% D6 {/ }, B( E1 D9 m3 D3 T& \$ D
“แล้วตอนที่เกิดเหตุ...คุณนนท์อยู่ที่ไหน”2 T0 _" Q X$ r3 {0 c3 D6 D
“ผมไปรับนนท์ที่ชายหาดทางด้านที่ไปแหลมแม่พิมพ์....เขาคงไปด้วยกัน...วุฒิคงมาซื้อของกินไปให้นนท์” พี่ศักดิ์ตอบตำรวจ
2 Z. h' e4 i2 h: A6 A# ?1 b! \“งั้นเดี๋ยวผมลงบันทึกประจำวันไว้ แล้วก็จะหารถที่ชน...ส่วนผู้ตาย...เอาศพไปที่อนามัยให้เขาพิสูจน์หลักฐานก่อนนะคับ...แล้วเอาหลักฐานไปอำเภอพี่แจ้งคนตาย...แล้วค่อยบำเพ็ญศพนะคับ”
- l: o7 u3 J) w) s) {( @นนท์พยายามตั้งสติ....ก่อนที่พี่ศักดิ์จะอุ้มร่างที่ไร้วิญญาณของพี่วุฒิใส่รถเพื่อไปอนามัยให้ทางอนามัยพิสูจน์หลักฐาน...นนท์ถอดเอาสร้อยทองพร้อมจี้รูปหัวใจที่นนท์ซื้อให้พี่วุฒิเป็นของขวัญ ...และแหวนที่พี่วุฒิสวมไว้ที่นิ้วนางข้างซ้ายซึ่งสลักชื่อว่า “นนท์” ส่วนนนท์ก็สวมไว้เหมือนกัน แต่สลักชื่อไว้ว่า “วุฒิ”....ที่ทั้งสองคนไปเลือกซื้อและสั่งทำไว้ด้วยกัน....และต่างสวมแหวนให้กันและกัน....รวมทั้งกระเป๋าตังค์ที่พี่วุฒิเอาติดตัวไว้เสมอ....ตั้งแต่อยู่ด้วยกันมา 1 ปี...พี่วุฒิเอาเงินเดือนทั้งหมดให้นนท์...แต่พี่วุฒิก็เอากระเป๋าตังค์นี้ติดตัวตลอด...นนท์รู้ดีว่าในกระเป๋าตังค์ของพี่วุฒิไม่มีเงิน...จะมีได้อย่างไร...ก็เอามาให้นนท์หมด...บางครั้งที่แขกทานอาหารแล้วติดใจฝีมือพี่วุฒิ...ก็ให้พนักงานเสริฟเข้าไปเรียกพี่วุฒิออกมาเพื่อให้ทิป....มีครั้งหนึ่ง .... ไม่รู้มีฝรั่งใจดีที่ไหน...คงถูกใจฝืมืออาหารที่พี่วุฒิทำ....ให้ทิปมาตั้ง 3 พัน.....กระเป๋าใบนี้พี่วุฒิเคยเอาให้นนท์ดูครั้งหนึ่ง....ในนั้นมีแต่รูปนนท์ กับรูปที่ถ่ายกับพี่วุฒิ...แล้วก็กระดาษที่นนท์ชอบเขียนแซวพี่วุฒิ...เพราะบางทีนนท์อยู่ที่เคาน์เตอร์เบื่อ ๆ ก็จะเขียนข้อความใส่กระดาษโน้ตเล็ก ๆ แล้วเดินไปในครัว...อย่างเงียบ ๆ พวกป้า ๆ ในครัวรู้ทัน ก็จะทำเป็นไม่เห็นนนท์...นนท์เดินเข้าไปกอดเอวพี่วุฒิแล้วก็ค่อย ๆ เอากระดาษโน้ตใส่กระเป๋าเสื้อ Chef ของพี่วุฒิ...แล้วก็รีบวิ่งกลับออกมา....นนท์ค่อย ๆ เปิดกระเป๋าใบนั้นออกดูอย่างช้า ๆ ...นนท์เจอกระดาษแผ่นหนึ่ง...ที่พับอยู่...ด้านหน้าเขียนว่า “นนท์” นนท์ค่อย ๆ คลี่กระดาษนั้นออกอย่างช้า ๆ เป็นลายมือของพี่วุฒิ...ที่เขียนถึงนนท์..., _4 L! z9 {8 ]/ i% x( f, E
! z9 H: \& t- Sจบตอนที่ 28
! z" z3 s1 K; ]! M |
|
Every cloud has a silver l
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2016-9-2 05:44:51
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2016-9-2 07:35:12
โพสต์ 2016-9-2 11:44:16
โพสต์ 2016-9-2 21:12:47
