เกาะแห่งความรัก และความเสียว ตอนที่2

Fujishirou168

มุมของแฟ
ผมชื่อแฟ ชื่อจริง ชินวุฒิ อายุ 24 ปี อีก 3 วันจะอายุ 25 ปี สูง 175 ซม. ทำงานเป็นคนขายอาหารบนรถไฟขบวน หามฉลี – หมาสามหำ แรกๆก็มีคนมาทำด้วยอยู่แหละ แต่ก็ทยอยออกไปทีละคนสองคน ไปขายบนรถด่วน รถเร็ว เพราะรายได้ดีกว่า เพราะอาหารบนขบวนรถประเภทนั้นมันหลากหลายกว่า หรูกว่านี่สิ แต่ผมไม่ย้ายหรอก บนรถธรรมดา มันมีเสน่ห์หลายอย่าง ทั้งตู้เสบียงป็นผนังไม้ พื้นไม้ แบล็กกราวโทนสีน้ำตาล ดูมีเสน่ห์กว่าพวกผนีงขาว-เขียวของพวกรถด่วน รถเร็วเยอะ อันนั้นเปื้อนนิดเดียวก็ทุเรศตาแล้ว แถมดูชวนอึดอัดตอนเปิดไฟยามค่ำคืนอีก แสงขาวล้วน+แบล็กกราวน์ขาวๆเปื้อนๆมันชวนกดดันเหมือนดูเกมส์สยองขวัญยังไงก็ไม่รู้ แล้วขบวนรถไฟที่ผมทำงานอยู่ดันมาเสียกลางทาง คนลงหมด ลูกค้าตู้เสบียงหายเกลี้ยง ก็ดีนะ ได้พักมั่ง จนกระทั่งผมพบผู้ชายคนหนึ่ง เป็นผู้ชายรูปร่างสูงใหญ่ กำยำ น่าจะตัวสูงกว่าผมพอสมควร ไม่รู้ว่าด้วยสาเหตุใดที่ผมรู้สึกอยากเย้าแหย่ อยากเล่น อยากกวนตีนใส่เขา ผมเลยเอาน้ำมาหยดใส่ ตามคาด โดนบ่นใหญ่เลย แต่สุดท้ายก็คุยกัน รู้สึกจะชื่อฟูจิ หึๆๆๆๆๆ คนอะไรชื่อยังกับน้องหมา ผมชวนเค้าเข้ามาตู้เสบียง ทำอาหาร ผมมองเค้าผิดจริงๆ เค้าทำอาหารเก่งมาก ผมจะชวนเค้ามาเป็นเชฟที่นี่ดีมั้ยนะ
ตัดเข้าสู่เหตุการณ์ปัจจุบัน
ตอนนี้เวลาราวบ่าย 3 ซึ่งเริ่มมีข่าวดี เพราะหัวรถไฟใกล้จะมาต่อขบวนแล้ว ผมหันมาที่นางฟ้าของผม คือฟูจิ เขากำลังจะเก็บจาน และช้อนส้อม เพื่อจะเอาไปล้าง “ที่ล้างจานอยู่ไหน”เขาถาม ผมรีบตอบนางฟ้าอย่างไม่ลังเล “อยู่ในห้องครัวน่ะ เดินเข้าในหน่อย แถวๆห้องน้ำในครัว”แล้วเขาก็ไปที่จุดจุดนั้น ผ่านไปประมาณ 2 นาทีเขาก็เดินกลับมา ผมจึงเริ่มคุยกับเขา “นายอาศัยอยู่แถวไหนนี่”เขาก็ตอบกลับมา “ตอนนี้จองหอไว้แล้ว ในเมืองหามฉลี คือหอแต๋วแตก ห้อง069” เขาตอบ แม้เป็นแค่คำตอบธรรมดา ก็ทำเอาหัวใจผมเต้นแรง ผมจึงตอบเค้าไปว่า “ตอนนี้พี่ก็ อยู่เมืองหามฉลีเหมือนกัน แต่อยู่หมู่บ้านดอนหีแหก บ้านพี่อยู่ที่นั่น อยู่กับพ่อแม่ ปกติจะมาทำทุกวัน แต่ช่วงนี้ตู้เสบียงรถธรรมดาเริ่มไม่มีคนทำ เลยเหลือแค่ขบวนนี้แหละ ส่วนพวกตู้เสบียงรถด่วน รถเร็ว ไม่ไปทำดีกว่า ภาษีแพง” แล้วผมก็ถามต่อ “มีงานทำยังนี่” เขาตอบกลับมา “ยังเลย” ทำให้ผมไม่รอช้าที่จะเชิญชวน “สนใจมาทำงานกับพี่มั้ย เห็นนายทำอาหารเก่งดีนี่” นางฟ้าของผมคิด แล้วตอบมาว่า “ทำสิ ผมกำลังหางานพอดี” ผมดีใจมาก แต่ก็เก็บอาการไว้ เดี๋ยวเค้าจะมองว่าผมไม่มีมารยาท เขาเดินหันหลังไป เพราะจะไปหาห้องน้ำเข้า ผมกระโดดกอดนางฟ้าของผม ด้วยความรู้สึกอะไรก็ไม่ทรบเหมือนกัน ซึ่งผมบังคับตัวเองไม่ได้เลย “ทำอะไรของพี่อ้ะ” นางฟ้าของผมถาม “ไม่มีอะไร พี่ก็ไม่รู้ตัวเองเหมือนกัน” ผมตอบด้วยอาการเขินอาย และแถให้ได้มากที่สุด เขาไม่ได้พูดอะไร ก็เดินต่อไปห้องน้ำ ผมกลัวมากว่านางฟ้าคนนี้จะหนีไป เพราะผมได้ทำสิ่งที่ไม่สมควรกับเขา
มุมของฟูจิ
ผมเดินเข้าห้องน้ำ ปลดเข็มขัด ตะขอ ซิปกางเกงยีนส์ เผยให้เห็นกางเกงในสีดำ ก่อนผมจะดึงปราการสุดท้ายนั้นลงเพื่อทำการฉี่ ผมดีใจมากที่ได้งานทำ แต่ก็สงสัย ว่าจู่ๆทำไมเขามากอดผม ทั้งๆที่รู้จักกันได้ไม่นาน เพราะขนาดผมตอนคบกับเพื่อน ที่คบกันตั้งแต่ ม.1 กว่าจะกล้ากอดเพื่อนก็ปาไป ม.4-ม.5 แล้ว เขาคิดอะไรกับผมกันแน่นะ ผมส่องกระจก เห็นหน้าที่แดงเรื่อ ผมปล่อยปัสาวะอันมหาศาลลงโถส้วม มือนึงจับควย อีกมือเอาปิดปากตัวเองไว้ เสร็จแล้วจึงเก็บควยเข้ากางเกงใน รูดซิป ติดตะขอ ใส่เข็มขัดเหมือนเดิม
กลับมามุมของแฟ        
ผ่านไปราว 1 นาที แต่นานดุจผ่านไป 10 ปี เขาก็เดินกลับมา ผมทำใจยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้น เขาได้พูดกับผม “พี่ชอบผมหรอ” เป็นคำถามที่ทำให้หัวใจผมเต้นแรงจนแทบช็อค ผมไม่รู้จะตอบเขาอย่างไรดีเหมือนกัน แต่ผมไม่ทันตอบ เขาก็มากอดผม และเอาหน้าซุกหน้าอก ยิ่งทำผมตื่นเต้น และคาดไม่ถึง ตัวของเขาอุ่นมาก กล้ามเนื้อขนาดใหญ่ได้โอบล้อมร่างกายอันน้อยนิดของผม กินเวลาประมาณ 3 นาทีเขาก็เงยหน้าขึ้นมาพูดกับผม ด้วยสีหน้าที่แดงแจ๋
“ผมก็ชอบพี่นะ ผมก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรเหมือนกัน คือ พี่ดูเป็นคนที่กล้าหาญ รู้จักกันไม่นานก็ทำเหมือนกับสนิทมานานมากๆได้ ผมก้อยากมีบุคลิคแบบนี้บ้าง แต่ก็ทำไม่ได้ซะที พอได้มาเจอพี่ ตอนแรกก็หมั่นไส้อยู่ ที่พี่มาทำแบบนี้ แต่อยู่ไปอยู่มา เหมือนมีแม่เหล็กดึงดูด ผมเหมือนห่างจากพี่ไม่ได้ เพราะพอห่าง ขนาดตอนไปเข้าห้องน้ำ ยังรู้สึกเหงาแปลกๆ” แล้วเขาก็กอดผมต่อ ผมได้ลูบหลังเขา สำผัสถึงกล้ามเนื้อแผ่นหลังขนาดใหญ่ ที่เชื่อว่า น่าจะได้มาจากการผ่านการใช้พละกำลังอันมหาศาลมาเยอะ
มุมของฟูจิ
ไม่รู้เพราะบุพเพใด ทำให้ผมหลงรักหนุ่มน้อยแสนกวนตีนนี้ จริงๆเขาก็ไม่ได้กวนตีนอะไรมากมาย ผมกอดเขา เขาดูอบอุ่นกว่าที่คิด แผงหน้าอกขนาดเล็ก(เมื่อเทียบกับของผม) ร่างกาย หุ่นที่เล็กของเขานั้นให้ความอบอุ่นเกินคาด แต่ผมทำแบบนี้นานมากไม่ได้เหมือนกัน เพราะถ้ามีคนมาเห็นอาจมองเราสองคนไม่ดีก็ได้ เลยลุกขึ้น นี่ผมมัวทำอะไรอยู่นี่ “พี่ ว่าไปตอนนี้กี่โมงแล้ว” ผมพูดแก้หน้า “น่าจะบ่ายสามครึ่งแล้ว”
ทันใดนั้นเอง!!!
กึ้ง!!!
แรงกระแทกจากการที่หัวรถไฟหัวใหม่เข้ามาต่อขบวน พี่แฟเหมือนจะล้ม ผมจึงพยุงพี่แฟขึ้นเพื่อไม่ให้ล้ม ทันใดนั้นเอง พนักงานรถไฟ เป็นลูกเจี๊ยบตัวผู้ยักษ์หน้าตาประหลาด รูปร่างหน้าตาแบบมาสคอตเพจอีเจี๊ยบ เลียบด่วน ก็เดินมาประกาศที่ตู้เสบียง “รถจะออกละเด้อ เตรีมตัวกันดีๆ มีเพื่องลงไปฆ่าเวลาข้างล่างโทรเรียกมาเลย เฟซ ไลน์ บีทอร์ก ล้วแต่พวกท่านเลย เรียกมาให้ทัน 10 นาทีรถออกคร้าบ หัวใหม่มาแล้ว” พี่แฟพูดกวนตีนพนักงานคนนั้น “ไม่ออกชาติหน้าเลยล่ะน้าเจี๊ยบ” อ๋อ เขาชื่อเจี๊ยบนั่นเอง พึ่งรู้ “เอ้า มันเหตุสุดวิสัยเน้อ ใครๆก็พลาดกันได้ รถไฟย่อมมีวันเสีย” น้าเจี๊ยบตอบ “พลาดบ่อยไปนะ” พี่แฟยังคงไม่ยอมแพ้ “เอ้า ไอ้นี่ จะเถียงกะกูให้ได้เลยชิมิ” น้าเจี๊ยบตอบ แต่ไม่ทันที่พี่แฟจะแผลงฤทธิ์อีกรอบ น้าเจี๊ยบก็ถาม “ไอ้แฟ มึงนี้ไม่เบานะ หาแฟนมาซะแล้ว แหมๆๆ ” พี่แฟเลยกวนน้าเจี๊ยบกลับ “แฟนที่ไหนล่ะ นี่เมียผมเลยนะ” เค้าตอบ แล้วก็ควงแขนผม “เฮ้ย พะ...พี่ เอางี้เลยหรอ”ผมพูดเบาๆ แล้วรู้สึกเขินมากจนหน้าแดง น้าเจี๊ยบเลยแซว “โอ้โห ไฟแรงนะมึง ว่าแต่ชื่ออะไรนี่” น้าเจี๊ยบถาม ผมเลยตอบไปว่า “ชื่อฟูจิครับ” น้าเจี๊ยบพยักหน้าช้าๆ “อืม ยังไงก็ดูแลไอ้แฟมันดีๆด้วยละกัน” พูดจบน้าเยบก็จากไป แล้วไปเรียกผู้โดยสารขึ้นรถ ไอ้พี่แฟเอ้ย พึ่งจะรู้จักกันไม่นาน ก็มาหาว่าผมเป็นเมียแล้ว หนอยๆๆ แง่ง
10 นาทีต่อมา
รถไฟก็ออกจากสถานีเมืองเมฆหมอก(ที่หมอกยังไม่มา) ตอนนั้นถ้าบอบแบบละเอียด ก้ 15.52 น. คือเกือบ 4 โมงแล้ว รถไฟวิ่งอย่างรวดเร็วเพื่อทำเวลาที่เสียไปร่วม 2 ชั่วโมงคืน พี่แฟได้พูดขึ้นมา “ฟูจิ นายไปประจำการที่ห้องครัวนะ เดี๋ยวพี่อยู่รับลูกค้าเอง” เขาแบ่งหน้าที่ ผมก็เข้าไปตามที่พี่บอก หึๆๆ คุณลูกค้าเอ๋ย พวกคุณมีบุญแล้วเน้อ ที่จะได้ชิมอาหารฝีมือผมในเร็วๆนี้ ผมจินตนาการ ส่วนพี่แฟ ก็ปัดกวาดเข็ดถู เตรียมรับผู้โชคดีที่จะมาในอีกไม่นานต่อจากนี้
แต่ทันใดนั้นเอง!!!
ผมรู้สึกหน่วงแปลกๆ เหมือนหนักที่บั้นท้าย หรือว่าอุณจิกำลังจะมา แต่ไม่น่าใช่ ผมรู้สึกว่าขาของผมไม่มีแรง และปวดท้องมาก ผมนั่งกองไปกับพื้น แล้วมีเลือดเป็นจำนวนมากออกมาทางทวารหนัก ไหลทะลุกางเกงใน จนกางเกงยีนส์ของผมมีสีแดงฉาน ผมตัวสั่นอย่างมาก จากการอ่อนแรง และรู้สึกหน่วงอย่างมาก พยายามคว้าอะไรก็ตามที่คว้าได้
วันนี้แค่นี้ก่อน เดี๋ยวมาลุ้นกัน ว่าเพราะอะไร ฟูจิถึงมีเลือดไหลออกแบบนี้ จุ๊บๆ

minone

ขอบคุณครับผม

auto101

ขอบคุณครับ

Intra

ริดซี่แตกแน่เลย 55

MissA

ขอบคุณครับ

phitchapat2

ขอบคุณครับ

0966

ขอบคุณคับ

lumos

ขอบคุนมากครับ

khunnobi

ขอบคุณครับ

naakaa

ขอบคุณครับ

lekthai

คืออะไรๆๆๆๆๆๆๆ

kabuki

ขอบคุณครับ

Knot777

ขอบคุณครับ

bird0211

ขอบคุณครับ

pkcb

ขอบคุณครับ

BothloveTim

ขอบคุณครับ

napapadon1

ขอบคุณมากครับ

mo580747

{:4_93:}
ขอบคุณมากครับ

cakedong

ขอบคุณครับ

wangzi

ขอบคุณครับบบ