|
จัยงัวเงียตอนขึ้นมาแต่ก็ยังรู้สึกเจ็บที่ก้นเมื่อจะขยับตัวและยังมีมือกอดตัวเองอยู่พอจะขยับตัวออกหากมือนั้นกับกอดแน่นไปกว่าเดิมอีกทั้งที่ส่วนล่างก็ถูกเบียดจนรับรู้ถึงท่อนเนื้อที่แข็งที่ทิ่มแทงตรงปากทางเข้าจัยจึงขยับก้นตัวเองหนีและพยายามแกะมือที่กอดออก “พอเถอะครับ เราทำผิดกันมามากเกินไปแล้ว”จัยพูดและขยับตัวให้หลุดจากพันธนาการนั้นแต่มือนั้นกับยึดและจับตัวของจัยให้หันหน้ากับมาหา “ทำไม มึงเออ นายไม่ชอบหรือ”กานต์ถามและมองหน้านิ่ง “ผมรู้สึกผิดกับ ป้าและลุงที่เลี้ยงดูผมมา”จัยตอบและไม่กล้าสบตามือที่กอดเริ่มปล่อยออกจัยจึงลุกขึ้นและแต่งตัวก่อนที่จะเดินออกไปกานต์ก็จับมือไว้ “กู เออ เราสองคนก็มีความสุขนิ”กานต์ถามต่อ “แต่มันไม่ใช่เรื่องดี พอเถอะพี่กานต์ให้มันจบดีกว่า”จัยตอบและแกะมือกานต์ออกแล้วเดินไปโดยที่ไม่ได้หันกลับมาอีก ทั้งที่ไม่อยากให้เป็นแบบนี้เพราะในส่วนลึกจัยเริ่มมีความรู้สึกดีๆกับกานต์แต่ด้วยจิตสำนึกถึงบุญคุณของป้าและลุงที่ชุบเลี้ยงตัวเองมามันไม่ถูกต้อง และตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมาจัยไม่เคยให้ตัวเองได้ตรงเป็นทาสของอารมณ์อีกต่อไปไม่ว่าพี่กานต์จะมามีทีท่ายังไงจนเวลาล่วงเลยไปจากวันเป็นเดือนแต่ดูที่ผ่านมามันช่างแสนนานเหมือนเป็นปีจนกระทั่งวันหนึ่งพี่กานต์ได้พาผู้หญิงคนหนึ่งมาบ้านพร้อมกับพี่ไม้และพาผู้หญิงคนนั้นมาแนะนำกับพ่อแม่ว่าเป็นแฟนของตนความรู้สึกแรกที่ได้ยินดูเหมือนว่ามันจะเจ็บจี๊ดที่ใจของตนน้ำตาเอ่อจนแทบไหลแต่ก็กลั้นและเดินออกไปซะจากที่ตรงนั้น “เป็นอะไรป่าวน้องจัย”ไม้ครับเดินตามมาตอนไหนไม่รู้ “ปะ...ป่าวนี่ครับ”ผมรีบตอบไป “นึกว่าเสียใจที่จะมีพี่สะใภ้ซะอีก”ไม้พูดแล้วหัวเราะ “ไม่หรอกครับดีใจมากกว่า พี่กานต์จะได้มีคนดูแล”ผมตอบแกไปทั้งที่ใจยังเจ็บจี๊ดๆ “ออ ก็ใช่หละนะ แต่พี่ซิยังไม่มีคนดูแลเลย”แกพูดต่อและยิ้มๆไปด้วย “พี่ไม้ก็หาสาวดูแลซักคนซิครับจะอยากอะไร”ผมตอบแกไปและก็ยิ้มให้แก “โอ้ย ใครเขาจะมาสนใจคนอย่างพี่ไม่ได้หล่อเหมือนไอ้กานต์มัน”แกตอบออกมาแบบน้อยใจ “ใครว่าหละครับ พี่ไม้ออกจะหล่อสาวๆต้องชอบแน่รับรอง”ผมตอบแกไปจากใจจริงเพราะแกไม่ได้ขี้เหร่เลยทั้งหล่อหุ่นดีนิสัยก็ดีอีก “ไม่ต้องมายอพี่หรอก ฮ่า ฮ่า”แกตอบแล้วหัวเราะเสียงดัง “อ้าวกูนึกว่าไปไหนที่แท้ก็มาอยู่ที่นี่เอง”กานต์โผล่มาและทักไม้ “ก็กูไม่อยากขัดจังหวะลูกสะใภ้ใหม่ของบ้านนี่หว่า”ไม้ตอบแต่ไม่ได้หันไปทางกานต์ส่วนจัยหันไปแต่กลับเจอกานต์มองอยู่แล้วผมจัยจึงก้มหน้าหนีจากสายตาคู่นั้น “มึงก็พูดเว่อร์ไปไอ้ไม้ เขาแค่อยากมารู้จักกับครอบครัวกูก็เท่านั้น”กานต์พูดขึ้นและพอดีกับสาวคนนั้นเดินออกมาพอดี “อยู่ที่นี่เองหรือค่ะพี่กานต์ปล่อยให้ดาวอยู่กับพ่อแม่คนเดียวเลย”เดินมาถึงหญิงสาวก็ต่อว่ากานต์และเอามือมาจับที่แขนไว้ “เออ พี่ก็เดินออกมาดูไอ้ไม้มันกลัวมันจะหนีกลับก่อนอีกอย่างก็พี่เห็นดาวคุยกับพ่อแม่พี่สนุกสนานเลยไม่อยากจะขัดจังหวะนะ”กานต์พูดจนหญิงสาวยิ้มแก้มปริ “เออ แล้วคนนี้คนที่พี่กานต์บอกใช่ไหมที่ชื่อจัยนะ”หญิงสาวหันมามองทางจัยที่ยืนอยู่ใกล้กับพี่ไม้ “ใช่จ้ะ คนนี้หละ”กานต์พะยักหน้ายิ้มๆ “ฮือ ก้อน่ารักดีหน้าเหมือนผู้หญิงเลยถ้าผมยาวเนี่ยคงเป็นผู้หญิงเลยหละ”หญิงสาวพูดและยิ้มๆที่มุมปากมองแล้วทำให้จัยอดคิดไม่ได้ว่าที่เธอพูดมันจริงใจขนาดไหน “ขอบคุณครับ”จัยตอบออกไปและก็ขอตัวไปทำงานที่ตนเองค้างอยู่เพราะไม่อยากยืนอยู่ตรงนี้และหลังจากวันนั้นดาวก็มาเป็นส่วนหนึ่งในครอบครัวเพราะหญิงสาวจะมากับพี่กานต์แทบทุกวันไม่ว่าจะเป็นวันหยุดเสาร์อาทิตย์ วันนี้ก็เช่นกันสองคนพากันอยู่ในห้องตั้งแต่เช้าเพราะพ่อกับแม่ไม่อยู่จัยก็พอจะรู้ว่าในห้องนั้นมันเกิดอะไรขึ้นเสียงร้องของหญิงสาวทำให้จัยต้องเดินหนีออกมาจากบ้านโดยไม่รู้สึกตัวน้ำตาก็ไหลโดยไม่รู้สาเหตุมารู้สึกอีกที่ก็เดินมาไกลจากบ้านมากแล้ว “อ้าวน้องจัยจะไปไหนครับ”เสียงที่ตะโกนเรียกทำให้จัยรีบปาดน้ำตาตนเองและหันไปทางเสียงนั้น “ก็ออกมาเดินเล่นครับพี่ไม้”จัยตอบไป “ออ แล้วไอ้กานต์อยู่บ้านป่าวครับ”พี่ไม้ถามและหันไปทางบ้านที่จัยเดินมา “อยู่ครับ เอออยู่กับพี่ดาวครับ”ผมตอบแบบไม่ค่อยจะเต็มปากนัก “ออ มันคงจะส่งเสียงดังจนต้องเนรเทศน้องออกมาซิ ฮ่า ฮ่า”พี่ไม้พูดและหัวเราะเสียงดัง “ปะ ป่าวครับ”จัยตอบตะกุกตะกัก “ปะไปกับพี่เดี่ยวพี่พาไปเที่ยวแล้วกัน”ไม้ยิ้มๆและพะยักหน้าให้จัยขึ้นซ้อนท้ายจัยจึงเดินไปนั่งซ้อนท้ายและไม้ก็ขับรถออกไปจัยหันกลับไปมองที่หลังคาบ้านออกครั้งน้ำตาก็พาลจะไหลอีกพอเถอะมันน่าจะดีที่สุดแล้วไม้พาจัยขับรถมาเรื่อยๆเพราะใจจริงไม้อยากจะอยู่ใกล้ชิดกับจัยนานๆอยู่แล้วจึงพากันมาจนถึงชายทะเลที่ร่มรื่น “เป็นไงอากาศดีไหม”พอมาถึงไม้ก็ถามจัยทันที “ครับ ดีครับ”จัยตอบไม้ออกไปโดยที่สายตายังเหม่อลอย “ไปน้องจัย ไปนั่งที่โขดหินตรงโน่นกัน”ไม้พูดและชี้ให้จัยดูสถานที่ที่จะพากันไป “ครับ ไปซิ”จัยตอบและเดินตามไม้ไปจนถึงที่นั่งโขดหินริมชายทะเลที่น้ำซัดเกือบถึงทำให้ละอองน้ำกระเซ็นมาโดนตัวบ้างในบางครั้งจัยมองออกไปจนสุดขอบทะเลและหายใจเข้าออกแรงๆ “น้องจัยมีเรื่องอะไรบอกพี่ไม้ก็ได้นะครับ”ไม้ซึ่งสังเกตถึงความผิดปกติของจัยจึงเอ่ยขึ้น “ไม่มีอะไรหรอกครับพี่ไม้ ผมก็แค่มีเรื่องเครียสนิดหน่อย”จัยตอบออกไปโดยสายตายังจ้องอยู่ที่เดิม “เรื่องไอ้กานต์หรือป่าว”ไม้พูดและหันมาทางจัยตัวจัยเองถึงกับสะอึกกับคำพูดนี้ “ทำไมพี่ไม้คิดแบบนั้นหละครับ”จัยหันกลับมามองไม้ “ก็เห็นน้องจัยสีหน้าไม่ค่อยจะดีตั้งแต่ไอ้กานต์มันพาน้องดาวมาที่บ้านแล้ว”ไม้พูดและมองหน้าจัย “เออ ผมเออ..ไม่เกี่ยวหรอกครับ”จัยไม่รู้จะตอบไปอย่างไร “งั้นเรื่องอะไร พอจะบอกพี่ได้ไหม”ไม้รุกคำถามต่อ “เออ..เรื่องไร้สาระนะพี่อย่าไปสนใจเลยครับ”จัยไม่รู้จะพูดอะไรต่อจึงตอบปัดไป “งั้นพี่ไม่ถามก็ได้ แต่จัยก็น่าจะรู้นะว่าพี่คิดยังไงกับจัย”ไม้ใช้คำนี้ทำให้จัยถึงกับอึ้ง “พี่ไม้เออจัยไม่ใช่คนดีหรอกนะครับ”จัยตอบไปและก้มหน้านิ่ง “พี่ไม่สนใจหรอกว่าจัยจะเป็นอะไรแต่ในสายตาพี่จัยคือคนที่ดีสำหรับพี่”ไม้รุกหนักขึ้น “พี่ไม้”จัยเอ่ยได้แค่นั้นน้ำตาก็ไหลออกมาจนไม้ต้องเอามือมาโอบกอดให้จัยได้ซบกับไหล่ตน “ไม่ว่าจัยจะพบเจอกับเหตุการณ์อะไรมาพี่ไม่สนใจทั้งสิ้นต่อไปพี่จะคอยคุ้มครองดูแลจัยเองรับปากกับพี่ได้ไหม”ไม้พูดออกมาด้วยใจของตนเองที่อยากพูด “ ขอบคุณมากครับ”จัยพูดได้แค่นั้นและใช้มือกอดตัวไม้ไว้ด้วยความซาบซึ้งไม้โยกตัวออกมานิดหนึ่งแล้วใช้สองมือประครองหน้าของจัยและก้มหน้าใช้ปากและจมูกไปแตะที่หน้าผากของจัย
5 p$ L0 w8 H9 j
อย่าเบื่อกันไปก่อนนะครับให้เป็นไปตามเรื่อง! l8 c7 f% h7 N, A
2 C1 y5 n$ Q, [/ y- n) a5 d0 y
| 
หวาดดีคราบบ หวัดดีปี 2017
ค้นหาสมาชิก
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
ขอบคุนครับมาต่อเร็วๆน่ะครับ
