ขอระบายหน่อยนะครับ T^T

Mr.Dragon

ผมคบกะแฟนผมมา 4 ปี ครับ ผ่านทั้งเรื่องดีเรื่องร้ายมาด้วยกันนับไม่ถ้วน
ถึงจะมีเรื่องให้ทะเลาะกันเล็กๆน้อยๆบ่อยๆ แต่ทุกครั้งที่ผ่านเรื่องเหล่านั้นมาได้

มันก็ทำให้เรารักกันมากขึ้น ทุกสิ่งทุกอย่างมันเหมือนจะราบรื่น แต่สุดท้ายก็ต้องจบ

ด้วยเหตุผลอารายยังไม่รู้เลย เพราะต่างฝ่ายต่างก็ยังไม่มีใคร

แต่ผมก็เคารพในการตัดสินใจของเค้า

จนถึงวันนี้เราเลิกกันไปยังไม่ถึงอาทิตย์

ทุกครั้งที่นึกถึงวันดีดีที่เราเคยมีซึ่งกันและกัน เคยยืนเคียงข้างกันเมื่อมีปัญหา

นึกถึงผ้าผืนน้อยๆที่เคยลูบไล้ไปทั่วตัวเมื่อยามที่ผมไม่สบาย

นึกถึงรอยยิ้มและเสียงหัวเราะที่เค้ามีให้ผมมาตลอด

พอนึกถึงเรื่องพวกนี้แล้วน้ำตามันก็เอ่อล้นออกมาแบบไม่ทันตั้งตัว

ตอนนี้รู้สึกว่าตัวเองอ่อนแอมากมาย...และน้ำตามันก็ไหลออกมาอีกแล้ว T^T

cool

ระบายมะเถอะครับ ดีกว่าเก็บความรู้สึกนั้นไว้คนเดียว จำไว้นะครับว่า
ตลอดชีวิตคนเราที่ต้องเติบโตต่อไป เราต้องเจอคนประเภทผ่านมาแล้วผ่านไปอีกมากมายทั้งเพื่อน คนรัก หรือใครก็ตาม ในวันหนึ่งคนเหล่านี้ก็จะเป็นเพียงความทรงจำเก่าๆ ที่ไม่ทำให้เรารู้สึกอะไรเลย

Mr.Dragon

ขอบคุณสำหรับคำแนะนำนะครับ

แต่ช่วงแรกๆขอเศร้าไว้อาลัยแด่ความรักที่ไม่สมหวังหน่อย

และจะภาวนาให้เขาทำบุญเยอะๆ

เผื่อชาติหน้าเขาอาจจะมีบุญเห็นทางสว่างอ่ะครับ

อิอิ

สายลมสีขาว

ขาดเขาแต่เราต้องอยู่ครับ จงมองไปข้างหน้า

เปลี่ยนความเสียใจมาเป็นพลัง พลังที่จะให้ต่อสู้กับความเจ็บปวดดีกว่านะครับ เก็บหัวใจไว้ให้คนที่รักคุณจริง ๆ

ดี กว่านะครับอดีตที่ผ่านมาเก็บไว้เป็นความทรงจำที่สวยงาม เพราะความรักไม่ได้ทำร้ายเรามีแต่ตัวเราเองตะหากล่ะที่ทำร้ายตัวเองคุณ ว่าใช่หรือป่าว ถึงแม้เลิกกันแล้ว ยังมีของ 1 สิ่งที่คุณให้เขาได้คือ

ให้อภัย

เพราะการอภัยคือความรักที่ ยิ่งใหญ่ที่สุด อย่าถือโทษโกรธกันเพราะจะทำให้เราไม่สบายใจเสียเปล่า ๆ คิดในสิ่งดี ๆ ชีวิตคุณก็จะได้รับแต่สิ่งดี ๆ เหมือนกัน

เราขอเป็นอีกกำลังใจให้คุณก้าวผ่านวันที่เจ็บช้ำไปให้ได้นะครับ
ถือซะว่าเป็นกำไรชีวิตนะครับ สู้ ๆ

Mr.Dragon

ตลอดเวลาที่ผ่านมาผมมักสร้างกำแพงให้ตัวเองเพื่อป้องกันไม่ให้ตัวเองเสียใจเสมอ
จนบางครั้งก็ดูเหมือนคนที่เข้มแข็ง เย็นชา ไร้ความรู้สึก

แต่ในทางกลับกัน กำแพงที่ผมสร้างขึ้นมานั้น ก็เหมือนเป็นการกักขังตัวเองอยู่กะความทุกข์และอดีตที่เจ็บช้ำ ซ้ำแล้วซ้ำเล่า และเหมือนว่ายินดีที่จะอยู่กะมันโดยไม่คิดดิ้นรนหาทางออก

จนถึงตอนนี้ผมลองทุบกำแพง(บางส่วน)ที่สร้างไว้ออกดูและได้เห็นแสงสว่างที่ได้ลืมเลือนมานาน มันทั้งแสบตาและรุนแรงมาก แต่ผมเชื่อว่า อีกไม่นานผมจะสามารถลืมตาสู้แสงตะวันได้และเชื่อว่าสายลมแห่งกาลเวลา จะพัดพาให้ชีวิตของผมดำเนินต่อไปโดยไม่ยึดติดกับอดีต

ถึงนี่จะเป็นการเปลี่ยนแปลงตัวเองที่ไม่รู้ว่าจะเป็นยังไงต่อไป แต่มันก็ทำให้รู้ว่าผมยังเป็นมนุษย์ที่ยังมีชีวิต และยังมีความรู้สึก

nirapong

ดีใจด้วยนะคับ ที่ผ่านจุดๆนั้นมาได้ มันยากมากเรยนะคับสำหรับระยะทำใจ มันเหนื่อย หนาว ทรมาน และเจ็บปวดที่สุด ผมก็ได้แต่คิดว่า ในชีวิตนี้ที่เราเจ็บหนักที่สุด แต่ช่วงเวลา ที่เราเจ็บ เราร้องไห้ เรายังมีหลังคาน้อยๆ มีบ้าน ให้เราได้นั่งร้องไห้ มีอวัยวะครบ มีแขนน้อยๆให้เราปาดน้ำตา สู้ๆนะคับ ผมเป็นกำลังใจให้ เหนื่อยและท้อเมื่อไหร่ ห้องนี้มีกำลังใจให้สำหรับคุณเสมอ

Shuto

อยากสอบถามนิดนึงว่าตอนนี้  ได้เข้าใจถึงเหตุผลที่แท้จริงของการเลิกกันแล้วหรือยังคับ
อยากให้ได้คำตอบนั้นมา ไม่ว่าจะเป็นคำตอบที่อยากได้ยินหรือไม่คับ
เพราะมันอาจทำให้เราเข้าใจกันมากขึ้น หรือทำให้เราทำใจได้
เพราะถ้าปล่อยเอาไว้  เราก็จะไม่สามารถปลดปล่อยตนเองออกจากวังวนของความเศร้าได้เลย

yellow2550

ต้นฉบับโพสต์โดย Mr.Dragon เมื่อ 2011-3-20 16:04
ตลอดเวลาที่ผ่านมาผมมักสร้างกำแพงให้ตัวเองเพื่อป้อง ...

คงคล้ายกับที่ผมเคยเป็น  จมอยู่ในกองทุกข์
เหมือนเรายืนอยู่กลางแดดที่ร้อน ตามลำพัง
ได้แต่ก้มหน้าอยู่ท่ามกลางความร้อนนั้น
...
แต่เมื่อเราเงยหน้าขึ้น   กลับมองเห็นว่า
ทุกคนที่อยู่รอบข้างเราเขาเป็นห่วงและรักเราขนาดไหน
เปรียบดังร่มที่บดบังแสงแดดให้เรา
...
อย่ามัวปิดกั้นตัวเองครับ อย่ากลัวที่จะพบกับความจริง
และเชื่อเถอะครับว่าเราไม่ได้โดดเดี่ยวแบบนั้น
อย่างน้อย ที่นี่ยังมีเพื่อนนะครับ

ภูตะวัน

ตอบกระทู้ Mr.Dragon ตั้งกระทู้

     กลิ่่นหอมของดอกไม้ อาจคล้ายๆๆกับกลิ่นไอของความรัก ไม่อยากจาก ถ้าหากได้ รู้จักเรื่องราว
ของความรัก ความรักคือความสุขใจ แต่ความสุขมักจะอยู่ได้ไม่นานเปรียบเสมือน ดอกไม้
ที่หอมลอยลอดผ่านสายลมไหว เมื่อความรักพัดผ่าน เมื่อความหอมหวานจางไป
กลิ่นหอมของหัวใจ  ก้อจะเก็บไว้ได้แค่ความทรงจำ
     วัน เวลา เป็นสิ่งที่เราเรียกร้องให้มันกลับมาอีกครั้งไม่ได้
ดังนั้น คำพูดและการกระทำของเราในวันนี้จึงสำคัญมาก
เพราะจะเป็นสิ่งที่อยู่ในความทรงจำของใครต่อใครอีกหลาย คน...และอาจจะตลอดไป

ธรรม

ความเป็นจริงนั้นย่อมเจ็บเป็นธรรมดา แต่ให้รู้ว่ายังจะมีคนอีกหลายคนที่คอยให้กำลังใจคุณอยู่
ในความเป็นจริงในเหตุการณ์ร้ายๆย่อมจะมีสิ่งที่ดีๆแอบซ่อนอยู่ จงสู้ต่อไป เมื่อเวลาผ่านไปอะไรๆก็ย่อมเปลี่ยนตามนี้คือสัจจะธรรมของโลกนี้ครับ(ขอเป็นกำลังใจให้นะครับ)

wanayooo

เป็นกำลังใจให้ครับ

bonkman

สู้ ๆ นะครับ ผ้ม เอาใจช่วยนายนะ

bonkman

สู้ ๆ นะครับผม เอาใจช่วยนายนะ

bonkman

สู้ ๆ นะครับผม เอาใจช่วยนายนะครับ แล้วหวังว่านายจะเจอใครที่สามารถรักษานายได้

petch_dream

คนที่รักตัวเรามากที่สุด คือ ตัวเราเอง
ลองค้นหาคำตอบว่าระยะเวลา 4 ปีที่ผ่านไป ทำไมมันถึงเจอทางแยก
อย่าคิดว่าเป็นความผิดของเขาหรือเรา แต่ต้องคิดว่าไม่มีเขาเราต้องอยุ่ได้ เพราะก่อนเจอเขาเราก็อยู่มาได้ตั้งนาน ลองไตร่ตรองดูอีกสักนิดนะครับ  
สุ้ๆ เป็นกำลังใจให้

chaipll

อดีตมันย้อนกลับไปไม่ได้นะครับ แต่เรายืนอยู่คือปัจจุบันเอาอดีตมาเป็นบทเรียน เพื่อเดินหน้า่กับปัจจุบันและอนาคตอย่างมั่นใจทีละก้าว แล้วเราก็จะ มีีความสุขนะครับ เป็นกำลังใจให้ครับ