อาศัยอยู่ในจังหวัดกรุงเทพมหานคร
ลงทะเบียน2011-3-17
ล่าสุด2018-12-12
มาเฟียนักศึกษา
- กระทู้
- 99
- พลังน้ำใจ
- 3337
- Zenny
- 3609
- ออนไลน์
- 1076 ชั่วโมง
|
* Z: y; M/ v! w: y
เกย์กบฏ
8 [& W: f* v" n5 ~1 m7 Lตอนที่ 3 กบฎรักเชือดนิ่ม
" t( z, |3 s4 H6 w1 u: c k( Y0 ~. q! x- m6 Y9 ]* M
เดือนนี้ฉันเข้ากะเช้าและนั่งเครื่องที่แผนกยีนส์# B$ F7 |- A- l0 d2 ]- }
“ดูพี่แคชเชียร์สิ แกดูซึมเศร้ามาก เหมือนเพิ่งจะอกหักมา” เสียงพนักงานขายซุบซิบกัน
6 I, u" f w7 Q* r1 T4 O& r0 kซึ่งฉันก็ไม่ได้รู้สึกเคืองขุ่นพวกเขาแต่ประการใด ฉันเองก็รู้ตัวอยู่เหมือนกันว่า วันๆฉันพูดแทบจะนับคำได้ วันทั้งวัน เดือนทั้งเดือนแทบจะไม่มีรอยยิ้ม บนใบหน้าของฉัน, E. u3 Y9 \9 l: q! T5 A2 e5 e
“ทีมันอกหัก อย่าพูดอะไร ทิ่มแทงใจมันล่ะ” เพื่อนๆ พี่ๆ บอกกล่าวประโยคนี้กันเนืองๆ
& o+ s$ P" W6 Q+ w
8 E; l" p8 R8 H* c% w; y5 o5 C ซึ่งตัวฉันเองก็คอยระมัดระวังอารมณ์ตัวเองอยู่ค่อนข้างมากเหมือนกันกลัวจะฟุ้งซ่าน จน
. Z; {$ b7 H$ z w0 ]คิดสั้นเหมือนคราวแรกนั้น
& ~/ w9 A4 g6 }0 e; ? ฉันพยายามทำตัวเองให้ว่างน้อยที่สุด ฉันพยายามอยู่คนเดียวลำพังให้น้อยที่สุด( z" i; r$ [/ `! Y/ T3 Z
ฉันเลือกที่จะมานั่งดูทีวีที่ห้องรับแขกของอพาร์ทเมนท์ แทนที่จะนั่งดูอยู่บนห้องอย่างเดียวดาย
" A! T( l" ^6 W! W6 sหลังข่าวเที่ยงคืน ฉันถึงจะยอมขึ้นห้องนอน ประมาณว่า เมื่อหัวถึงหมอนก็ให้หลับเป็นตายกันเลย
0 Q! E/ [% s7 ]1 f9 T% t1 v2 tทีเดียว7 I0 F" H! ^! u0 B& D, ?
1 ~* p; Z; U% c$ I
ซึ่งการปรับเปลี่ยนวิถีชีวิตของตัวเองก็พอช่วยฉันได้ค่อนข้างมาก คนที่พักอยู่ที่นี่ล้วนแต่เป็นนักศึกษาที่มหาวิทยาลัยเดียวกันกับฉัน; i6 m( o- c3 E" o% l5 K% g) ]
" S! c" \7 i6 K
ทุ่มครึ่งแล้วฉันเพิ่งจะถึงที่พัก หนุ่มๆเล่นฟุตซอลกันอยู่ที่หน้าอพาร์ทเมนท์ส่งเสียงเอะอะโวยวาย ก็แปลกดีนะตั้งแต่ฉันย้ายมาอยู่ที่นี่ฉันเข้ากะบ่ายตลอด กลับถึงที่พักก็สี่ห้าทุ่ม ไม่เคยเจอกับหนุ่มๆที่เล่นฟุตซอลกันเลย จะมีก็วันนี้ซึ่งฉันเริ่มลงกะเช้า จึงเลิกงานและกลับถึงที่พักเร็วกว่าเดิมมาก
8 C5 W! C# Y6 `( f/ Y" p# M “ส่งมานี่....................ไอ้กฤษส่งมานี่”$ Z j' Q( Y8 A6 C e" H% o
ฉันมองหาลูกบอล ด้วยกลัวจะโดนลูกหลง แล้วสายตาก็ได้ประสานกับสายตาของคนชื่อกฤษที่กำลังครองบอลอยู่
* M0 @; q: e- a$ l* c2 v “ให้ตายเถอะ ที่นี่มีคนน่ารักขนาดนี้พักอยู่ด้วยหรือ” ฉันบอกกับตัวเอง
. K" g$ Y" u* _9 h กฤษเป็นคนผิวขาวมาก รูปร่างสันทัด จมูกโด่ง หน้าได้รูป ที่เด่นที่สุดเห็นจะเป็นริมฝีปากที่ แด๊ง แดงๆๆๆๆ1 u( ^4 a( x* j0 J. {# k
) ]" G, O' m- x, F
อายุของกฤษน่าจะพอๆกับฉัน เขาเป็นคนที่มีอัธยาศัยดี มีเพื่อนรุ่นพี่ รุ่นน้องและรุ่นราวคราวเดียวกันเยอะแยะ ต่างกับฉันที่อยู่อย่างเดียวดาย ฉันไม่มีใครเลย ฉันแทบไม่รู้จักกับใครเลยในที่นี้4 m$ ?% \! u* x& M' Y
2 p( E7 I, _5 b4 y ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา ฉันชอบแอบมองดูกฤษ โดยเฉพาะริมฝีปากแดงจัดนั้น ทำเอาฉันเก็บมาฝันอย่างช่วยไม่ได้ เขาเองก็เหมือนจะรู้ตัว เวลาที่ฉันมองก็ชอบจะเอาลิ้นเลียปากซะงั้น$ @1 Z3 G! r) F$ c/ ^
แต่ฉันไม่กล้าคิดอะไรไปไกลกว่านั้น J( ^, d* _6 {* V! C3 g
# s F* ^/ H5 T ด้วยพิษรักปักทรวง ถึงสองครั้งสองหนยังสำแดงฤทธิ์เดชไม่หาย บุคลิกฉันมันก็คนป่วยใจดีๆนี่เอง 0 N, M: f( `' O
1 ]( m/ Q3 L5 S: H) z
แล้วก็ยังมีเหตุผลหลายอย่างประกอบกัน ฉันค่อนข้างจะเจียมเนื้อเจียมตัว คนอื่นๆพ่อแม่เขาส่งเรียน มีเงินทองใช้ไม่ขาดมือได้ไปเรียนอย่างสม่ำเสมอ ต่างกับฉันที่ต้องทำงานหาเงินส่งเสียตัวเอง ถ้าเดือนไหนเป็นช่วงลงทะเบียน ซื้อหนังสือ หรือมีรายจ่ายอื่นที่อยู่นอกเหนือจากรายจ่ายประจำ เดือนนั้นฉันเป็นอันต้องไส้แห้งอย่างช่วยไม่ได้3 v, y& V4 g0 a# M8 n% p( B6 S
! I8 G; h9 x, t5 g: x3 R5 u# b' ?) C+ `7 o( Z2 V
“ไง..ไปทำงานวันแรกเวิร์คไหม”เสียงคนทักทายกันที่ประตูทางเข้าตึก ขณะที่ฉันนั่งดูทีวีที่อยู่ข้างใน
- f# X k6 `9 \+ Z8 K “ก็ดีว่ะ.................” เสียงกฤษตอบได้ยินชัดเจน
+ z4 t: K2 z) s# b& ?6 e0 ~
|) s# |6 W7 D3 ?3 V1 E: y ฉันไม่ได้เจตนาจะแอบฟังใครเขาพูดคุยกัน แต่เขามานั่งคุยกันอยู่ข้างหลังฉันเลยทำให้รู้ว่า5 M/ p, ^' M8 Z6 t3 |* s
กฤษเป็นคนที่เรียนเก่ง และจบเร็ว กว่าเพื่อนๆรุ่นเดียวกันถึงเกือบปี เกรดเฉลี่ยสวย ถึงขั้นไปสมัครงานธนาคาร สำนักงานใหญ่ เขาก็รับเข้าทำงานทันที 1 X3 o; A, L2 i0 R& h4 p
“นี่แหละนะ คนหน้าตาดี บุคลิกภาพดี สมองดี ฐานะทางบ้านดี เมื่อทุกอย่างพร้อม ทุกอย่างก็ย่อมเกื้อหนุน เสริมส่งให้ไปได้ดีเสมอ ถ้าคนรักดีอีกอย่างด้วยน่ะนะ ” ฉันคิดบอกกับตัวเองลำพัง เมื่อยิ่งได้รู้ความจริงอย่างนั้น มันยิ่งทำให้ช่องว่างระหว่างฉันกับกฤษ เพิ่มมากขึ้น ตัวฉันนะเหรอ 9 S' `4 k; R3 h+ P$ e6 r5 I h/ @3 A
“ไม่มีใครสนใจใยดี ห้องเรียนไม่เคยได้เข้ากับคนอื่นเขา อ่านหนังสือสอบเอง ลาสอบได้บ้างไม่ได้บ้าง..................” ฉันอดเปรียบเทียบ และน้อยใจในชะตาชีวิตของตนเองอย่างช่วยไม่ได้
8 Q1 T& V+ _7 K; r
, g0 ]# d: X9 e, r. W8 M) O: l d: _+ R0 R; D
+ s5 d: L, i ^, ?- q8 J9 I
ยิ่งนับวันกฤษยิ่งดูดีขึ้นในสายตาฉัน นั่นมันยิ่งทำให้ฉันรู้สึกว่า ตัวเองต่ำต้อยลงทุกทีๆ
8 S" |% b j/ Tฉันพยายามเก็บความรู้สึก และไม้กล้ามองกฤษตรงๆอีกเลย แต่ยังห้ามใจตัวเองไม่ได้ที่จะ.....................ไม่ให้แอบมอง# R0 J& K* y. E1 ~
2 ^ \ `- y# h+ [. n. o7 X( k
นี่ก็ห้าทุ่มกว่าแล้ว ฉันนั่งดูทีวีอยู่เพียงลำพัง ดูรายการต่างๆไปเรื่อยเปื่อย ประสาทไม่ได้รับรู้อะไร ฉันยังไม่อยากขึ้นห้องนอน ฉันกลัวความเหงา ฉันกลัวความอ้างว้าง ฉันกลัวความเปล่าเปลี่ยวเดียวดาย ที่สำคัญ ฉันกลัวใจตัวเอง.........
7 \9 ^) R! p( @5 s
# T- F2 L% n4 I( p กฤษเดินมาโน่นแล้ว เขาเดินผ่านไป....................... แล้วเดินกลับมา เดินย้อนกลับไปด้านหน้า เดินกลับมาแล้วก็เดินย้อนกลับไปด้านหน้า.............
( }) s; G( s- s0 j9 ] “ป๊าบ..............” เขาแกล้งแกว่งแขนมาโดนฉันอย่างแรง
. j, n" a/ a4 Z( T& Y “.....................” + w. k, _" D! e3 J! J& K" s4 n
“.....................” เงียบสนิท ไม่มีคำขอโทษจากเขา .................................... ไม่มีเสียงของฉัน ไม่แม้กระทั่ง...........ฉันจะหันไปมอง
9 U, t& W7 S/ |3 _9 F( x. h เสียงกฤษนั่งลงที่นั่งแถวหลังฉัน เงียบๆ
' ~# D: z/ K2 l ทุกอย่างยังคงเงียบสนิท........... เงียบสนิท ไม่มีคำขอโทษจากเขา ........................... ไม่มีเสียงของฉัน ไม่แม้กระทั่ง...........ฉันจะหันไปมอง ( [' ?1 T2 p" h8 e; B8 }
ฉันรับรู้ได้ว่า กฤษเจตนาที่จะทำความรู้จัก............... แต่ ฉันยังไม่พร้อม ฉันต่างหากที่ยังไม่พร้อม ฉันขอเวลา ฉันยังต้องการเวลา เยียวยา รักษาแผลใจ
3 C7 O& _1 F# j$ i
8 G% w! @3 c1 Q" J- N4 n1 n สักพัก กฤษลุกขึ้นเดินขึ้นชั้นบน มองฉันอย่างงงๆ มองฉันอย่างไม่เข้าใจ ฉันมองกลับไปที่เขาด้วยสายตาที่อ้างว้าง......................และว่างเปล่า |) N- U- Y1 @) F/ \+ M
) `3 d8 B8 s5 R+ F! P" U
หลายเดือนผ่านไป ฉันยังคงอยู่กะเช้า ฉันกลับถึงที่พักตรงเวลาเสมอ เหมือนกฤษจะรออยู่เมื่อฉันไปถึง เราต่างมองสบสายตา............แล้ว เขาจะเดินตาม หรือบางวันก็เดินนำหน้าฉันขึ้นข้างบนเสมอ อย่างเงียบๆ..............
, D% G1 w6 _6 J( W เป็นอยู่อย่างนั้น..................อย่างเงียบๆ ; l# {! O w( j$ D; |' N
ไม่มีรอยยิ้มให้กัน...........................ไม่มีแม้คำพูดจาสักคำเดียว
8 K/ o5 ?( K1 s. r; [$ F
4 c; [+ k- ^0 I) } แต่ ฉันก็รู้สึกเป็นสุขและอบอุ่นใจ อย่างประหลาด
2 Q3 y- i- |& g, h# s& a' r) U6 ]3 a9 M# K
ผ่านไปครึ่งปี ถึงคิวฉันต้องลงกะบ่ายบ้างแล้ว4 k( f$ Y3 u/ q! F* D$ Q: o
ฉันกลับถึงที่พัก ประมาณห้าทุ่มครึ่ง................. กฤษ ไม่รอแล้ว เขาคงเข้านอนแล้ว เขาต้องตื่นแต่เช้าเพื่อไปทำงานฉันเข้าใจดี& z/ v+ W% Y6 j
2 ?, \, [# o2 [" T J
วันนี้เป็นวันเสาร์ คนทำงานห้างอย่างฉันยิ่งหยุดไม่ได้เลย ลูกค้าเยอะมากทั้งวันเพราะมีการจัดรายการพิเศษด้วย ฉันถึงที่พักเที่ยงคืนได้ กฤษรออยู่เช่นเคย เขามองมา เขาจ้องมองมาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคำถาม ด้วยสายตาที่ขุ่นข้องหมองใจ
; t! `3 y9 b. p: y3 i, Q “ผมไม่ได้เกเร ผมไม่ได้หนีเที่ยว ผมเพิ่งกลับจากที่ทำงาน.................” ฉันส่งสายตา และกระแสใจไปบอกเขาอย่างเงียบๆ3 r1 n0 ]6 L. q% ]0 Q: R
............แล้ว เขาก็เดินตาม ฉันขึ้นข้างบน อย่างเงียบๆ.............. โดยไม่มีรอยยิ้มให้กัน...........................ไม่มีแม้คำพูดจาสักคำเดียว & x+ X0 G" L5 L- q& Q' w* @, ~
7 G/ i) m- h! p. V1 ~0 M
% q' Q _. z$ J4 t
เราเดินตามกัน เรามองสบตากัน เราส่งความรู้สึกเข้าหากัน...........................เราปล่อยให้หัวใจมันคุยกัน อยู่อย่างเงียบๆ................... แต่ฉันก็รู้สึกอบอุ่นใจดี
+ a: _2 i' f5 {5 z
$ C" r; Z/ {* G บางวันที่ฉันเหนื่อยอ่อน.................... บางครั้งฉันก็อยากจะให้มันเป็นมากกว่านี้ แต่ ฉันยังไม่พร้อม ฉันต่างหากที่ยังไม่พร้อม ฉันขอเวลา ฉันยังต้องการเวลา เยียวยา รักษาแผลใจ
7 g$ N% |) H* k* }: k0 ~/ c3 L$ E) Y. G( z( ]
เวลาพ้นผ่านไปเป็นปี ความสัมพันธ์สองเรายังคงเดิม 8 o% Z$ X. T8 Y: j
กฤษเองก็ไม่กล้า ทำอะไรไปมากกว่านั้น ด้วยฉันเคย....................7 o7 M0 ?2 T! ^# W l4 A( \9 D) @
ฉันเองก็ไม่กล้าเพราะตีค่าตนเองต่ำไป.....................................และฉัน ยังเจ็บ แผลเก่าที่หัวใจ
5 i' ]6 K. F3 Z' u' Hยังไม่หาย.................มันเจ็บ ปลาบแปลบทุกครั้ง เมื่อคิดถึงเรื่อง ความรัก
6 ]! p' C1 _8 m% J/ g, N9 c! V! ^, Q( _- p! Y0 b( d% q0 V
. G6 J( S q+ z “ไอ้กฤษมันได้งานใหม่ที่ ไฟแนนซ์..........................”
9 [1 u3 f+ z" X1 K “เหรอวะ โอ้โฮ้ เงินเดือนเพิ่มกว่าสองเท่าเลยนะแก.......”- k6 z6 s9 K7 A/ z
“นั่นน่ะสิ โบนัสนะเกือบยี่สิบเดือนเชียวนะโว๊ย”
8 H# V5 z4 Q$ ?& w/ Q4 m เสียงเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ร่วมที่พักต่างพูดคุยแสดงความยินดีกับกฤษ ที่ได้งานดี เงินดีกว่าเดิม นั่นมันยิ่งเป็นการเพิ่มช่องว่างระหว่าง ฉันกับเขาให้ห่างไกลเกินกว่าที่ ฉันจะไข่วคว้า..............เอื้อมมือไปถึง ฉันครุ่นคิดด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจ
5 A) ?# y' V* c/ h$ e- {
- y5 ]$ @# S) `- ?& Q' H7 {; K& @ แต่กฤษก็ยังทำตัวเป็นปกติเช่นเคยๆ เดินนำฉันขึ้นที่พักไปนั่นแล้ว แต่วันนี้แปลกไป$ s; [* N; L8 `6 |( P: Z% j& {
เมื่อถึงชั้นสาม แทนที่เขาจะเลี้ยวขวาเข้าห้องพักตนเอง เขากลับเดินไปอีกฝั่งแล้วรีบเดินกลับมา
/ `; i/ O I% oขณะที่ฉันยังอยู่กึ่งกลางบันได 7 R5 _" m0 K! H0 H+ |9 o" |5 M
“โอ้โฮ............ แผลถลอกเป็นรอยยาว ตั้งแต่เข่าไปถึงโคนขา” กฤษหยุดยืนอยู่ต่อหน้าฉันสักครู่ เหมือนต้องการให้ฉันได้รับรู้
) q) S9 h, K/ U3 m$ J& l “กฤษ คุณ..............” เสียงของฉันแผ่วเบา คอแห้งผาก............. แต่เขาเปิดประตูเดินเข้าห้องไปแล้ว
! i# N6 o5 `" t9 \5 ~! {/ \8 O! q+ m* m+ t% e% ~+ p2 L! g
“กฤษ.............คุณคง เจ็บแสบที่แผลมากสินะ” ฉันรำพึงกับตนเอง# |" P" r; v7 b! z
“ผมอยากจะคอยดูแลคุณเหลือเกิน..............” ฉันได้แต่คิด / b& D/ S( ], F
ในความเป็นจริง เราต่างกันเหลือเกิน ฉันจึงทำได้แค่เพียงรับรู้...............ฉันรับรู้ถึงเจตนา และความเจ็บปวดของเขาได้0 v: p9 s9 D7 X9 @ r
) W) f* v: P4 G+ c* I" Q+ Y. y. g" L8 ~' q. ]6 a
เรายังคงเดินตามกัน เรามองสบตากัน เราส่งความรู้สึกเข้าหากัน...........................เราปล่อยให้หัวใจมันคุยกัน อยู่อย่างเงียบๆ................... แต่ฉันเริ่มรู้สึก ว้าวุ่นใจ 5 }9 l) W; M0 Y3 N
* Q# z! W" |3 ?- k* A
; r7 E! ?* e" ^ q
ฉันต้องลาออกจากงาน ฉันต้องไปฝึกงาน ห่างจากที่พักไปไกลถึงสองชั่วโมง ถ้ารถไม่ติด! f- c) F4 f' @- V4 n
มันเป็นเรื่องจำเป็น ที่คณะถ้าไม่ลงฝึกงานจะขอจบปริญญาไม่ได้ แล้วถ้าฉันไม่ย้ายที่พักฉันคงต้องเสียงาน เสียการเรียนแน่ๆ ด้วยคงต้องเสียเวลาอยู่บนรถประจำทางไปกลับ วันละสี่ถึงห้าชั่วโมงได้ ไหนจะต้องเผื่อเวลาไปยืนคอยรถอีก ข้าวของที่หิ้วไปฝึกงานก็คงพะรุงพะรังน่าดู ฉันปรึกษากับเพื่อนๆ เราตกลงกันที่จะไปเช่าห้อง ย่านที่ฝึกงาน เพื่อจะได้ให้ความช่วยเหลือ ดูแลกันได้และตัดปัญหาจิปาถะ ข้างต้น 8 \- B- e3 ?" e0 P4 @
" p( d! d6 Q9 {; o6 g
* l$ @! W) Y, S0 L/ V9 Q7 x ฉันเก็บข้าวของ สัมภาระขึ้นรถเช่า เที่ยวแล้ว...............เที่ยวเล่า+ Y. Y9 v7 t' q" y) E1 O+ E9 q
……………………………………………………………………………………………………….
; K% [( j/ E/ |* e( L4 }5 O “เฮ้อ..........เที่ยวสุดท้ายแล้วสินะ ขอขอบคุณทุกสิ่งอย่างที่ให้ฉันอาศัยอยู่ที่นี่ด้วยดี เสมอมา”. f9 d0 r( r C% R
ฉันบอกลา ห้องพักและสะพายกระเป๋าลูกสุดท้าย เดินออกมาหน้าตึกอพาร์ทเมนท์6 k3 z8 _2 w4 k* ]: z- d
9 Y/ N! e7 ]! Q% X& n; i3 Z/ F5 w
4 L/ B+ _) D% r “กฤษ............ คุณดูเศร้าจังเลย” กฤษยืนอยู่ที่ใต้ต้นกระถินณรงค์หน้าตึก
# e; F. E% k! U6 H* bฉันเดินผ่านเขาช้าๆ
( j, }7 _ e, A# L6 ]8 n
! b+ h6 c( }0 y7 J1 S. M& w" B, i เรามองสบตากัน เราส่งความรู้สึกเข้าหากัน...........................เราปล่อยให้หัวใจมันคุยกัน อย่างเงียบๆ
. V, m" @; I7 P) L& R- ^4 q/ u" n/ r1 d+ e, {, A9 x
ฉันรู้สึกร้อนผะผ่าว ........... แสบเคือง ที่ดวงตา ฉันเดินช้าๆ มาที่รถ ตายังคงมองอยู่ที่กฤษ6 Z3 q4 W& N$ e1 z4 m6 O. ?$ M7 b0 }4 \
“ไปแล้วนะครับ..............ลาก่อน” ฉันส่งความรู้สึกถึงกฤษ
, x& }$ y, v, F- w8 A ! `' b/ I" ^3 m7 x5 K! z/ b
ดอกกระถินณรงค์สีเหลืองสด หล่นโปรยปรายท่ามกลางสายลมที่พัด กระชั้น ........................
, N0 c& ~; x8 c- l8 {
* O" X# N) x5 \0 z1 D ดอกกระถินณรงค์สีเหลืองสด หล่นโปรยปรายลงบนศีรษะของกฤษ................... 3 N. @& \! n+ t. ]& B$ ~
ฉันเห็นน้ำตาเขาไหลเป็นทาง
$ U7 [2 l5 g3 m, v
% ]1 ` H+ A% p4 ?4 M0 O3 S ดอกกระถินณรงค์สีเหลืองสด น้ำตากฤษ........................................ไหลเป็นทาง
2 @, Y6 l4 @0 x/ L& ]8 W$ f6 m/ {" L) F
น้ำตาฉันเริ่มเอ่อล้นเช่นกัน
" `) d, p! m. ?7 z1 D “ลาก่อน........ลาก่อนครับ”
7 S8 {7 K6 ?: Z$ l ฉันส่งความรู้สึกถึงกฤษเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนที่ฉันจะควบคุมตัวเองไม่ได้มากกว่านี้
0 |4 ~7 w/ o! E3 ?4 V+ Z2 G, R/ M1 b. b8 b& G- Z" W
) ]# ?+ e2 x; J) _/ H
พอรถเริ่มเคลื่อน ฝนก็เริ่มโปรยปราย .....................ฉันมองกฤษผ่านกระจกมองหลัง0 y, ~7 I. A5 a& R! q- t& l
เขายืนอยู่ที่เดิม................. ฉันเห็นเขายังยืนอยู่ที่เดิม.............................น้ำตาเขารินไหลเป็นทาง 9 }4 y4 p a: \
% k9 _1 k4 ]& y6 Y% ]1 D ฉันมองเห็น กฤษยืนนิ่ง......................น้ำตารินไหล....................................อยู่ที่เดิม3 L8 |+ a% w4 D* j! B: j( @) u- r: _! G0 b
! G% e$ B4 L3 z6 v3 D6 L" S
$ L: ]' \* |$ T" P# u3 e0 T& \; D8 J
“ผมขอโทษๆ................ เราต่างกันเหลือเกิน” ฉันพร่ำบอกกับหัวใจของตัวเอง ขณะรถเลี้ยวเข้าสู่ถนนเส้นหลัก ฉันนั่งหันหลังให้คนขับ.............................น้ำตาฉันรินไหล ไปตลอดทาง
! M3 j' u; k- ?4 G% S5 W5 `ฉันเริ่มเจ็บที่หัวใจ................ฉันเจ็บปวดที่หัวใจอย่างเคยๆ
3 {7 f& E" b$ J8 C) {1 |% ~ [7 A3 k$ a' `4 e8 Y# u
3 b* s7 A- X8 q* v9 [ ฉันตั้งใจฝึกงาน ทำงานอย่างเต็มความสามารถ ฉันทำงานหนักมากทั้งเวลางานและหอบกลับมาทำที่ที่พัก ไม่เว้นแม้เสาร์อาทิตย์# B4 L' }: @1 r! ?
แต่ทุกครั้งที่ฉันพอจะมีเวลาว่าง ใจฉันจะล่องลอยไป.....................และที่หนังสือตรงหน้าจะปรากฏ ภาพของกฤษเสมอๆ ฉันคิดถึงเขาทุกลมหายใจเข้าออก ก็ว่าได้3 J: f* X, I8 N3 x
' ?, p& e3 c$ m. R1 N ทุกเช้าวันพฤหัสบดี อาจารย์จะเรียกนักศึกษาทุกคนมาประชุม เพื่อติดตามเรื่องการฝึกงานเสมอ กว่าครึ่งเทอม งานถึงเข้าที่เข้าทาง..................................... ( ~' P5 Y0 a1 T2 W" W
ฉันคิดถึงกฤษแทบใจจะขาด ................................. ตอนนี้ฉันพอจะปลีกตัวได้บ้าง วันนี้ฉันต้องไปเจอเขาให้ได้ ฉันออกจากที่พักตั้งแต่เช้ามืด ฉันไปยืนดักรอดูเขาอยู่บนสะพานลอยที่ปากซอยเข้าที่พักของเขา ยังคงตรงเวลาเสมอ กฤษเดินมาโน่นแล้ว......................... เขายังดูดีอย่างเคยๆ หล่อเหลา สูงสง่า แต่ดูเขาผอมลงและดูเงียบเหงาซึมเซาไปมาก" P# ?/ C$ @; j0 G; S2 l7 m1 Y
ที่แปลกตามากๆก็ตรงที่ทรงผม .....................................ปกติกฤษจะไว้ผมทรงสั้นตั้งๆคล้ายทหาร แต่ตอนนี้เขาไว้ผมยาวแล้วทาเจล หวีเสยเปิดหน้าผากไปทางด้านหลัง ซึ่งเป็นทรงผมของฉันเอง เขาดูดีมากในสายตาฉัน...................................ฉันมองเขาอย่างชื่นชมและมีความสุข
/ ?) U: U- x4 T& z3 b: j& {* {+ h: |2 o6 _: [
“กฤษครับ ผมมารอคุณสักพักแล้ว...........ผมคิดถึงคุณมากครับ” ฉันได้แต่ส่งใจไปบอกเขา เราช่างแตกต่างกันเหลือเกิน.................ความรู้สึกนั้น ฉุดรั้งฉันเอาไว้ไม่ให้เดินไปหาเขา- {5 v5 w7 r# e3 A
- P% F# H6 f! ?
เขาเดินใกล้เข้ามา เขามองเห็นฉันแล้ว ........................ เขาชะงักนิดหนึ่ง
" d& @7 R4 T z% Gเขามองมาที่ฉัน เขาจ้องมองมาด้วยสายตาที่แสดงความเจ็บปวด..................................................แล้วเปลี่ยนเป็นสายตาที่แสดงความเย็นชา................. เขาแสดงอาการเฉยเมยและเดินไปโน่นแล้ว. z! P& I1 E% [: @" @
6 O5 q# W! z6 K9 S
! j' v, |6 Y9 m. B' b ฉันได้แต่ ยืนตัวแข็งทำอะไรไม่ถูก เหมือนโดนไฟช็อต กฤษไม่เคยแสดงอาการอย่างนี้กับฉัน เรื่องราวต่างๆผ่านเข้ามาในห้วงคิดของฉัน8 l- b% m, X' w3 ^8 M, T
“ขอโทษครับกฤษ..............ผมผิดเอง ผมไม่ดีเอง สมควรแล้วที่คุณจะโกรธจะเกลียดผม”
, o* K' P' g% l2 v วันนั้นฉันเข้าประชุมอย่างไร้หัวจิตหัวใจ และกลับไปทำงานด้วยความสลดหดหู่ใจ
2 t6 h. @1 i5 i& J, E ............................................................................................................................................................
, H9 M( I1 x& E9 Z0 s5 r/ C/ Y
% l$ _9 M' x8 T# ^ ฉันฝึกงานอย่างไม่มีความสุขแต่ก็พยายามทำให้ดีที่สุด สุดท้ายฉันได้คะแนนดีที่สุดในรุ่นทั้งในรายวิชาฝึกงานและการสัมมนาการฝึกงาน) u: K' |0 J4 j( x- _% m$ e
ฉันได้งานเป็นซูปเปอร์ไวเซอร์ในบริษัทผลิตชิ้นส่วนคอมพิวเตอร์ ซึ่งเป็นบริษัทฝรั่งที่มีชื่อเสียงมาก และที่สำคัญมาก รายได้ของฉันมากกว่าตอนทำงานห้างถึงสามเท่า1 e; _8 l, q$ a& y3 A# ]* W# o' o
# g- }# v. @) I& Y" c5 [ ฉันมีความสุขกับงาน กับเพื่อนร่วมงาน.........................แต่ฉันลืมกฤษไม่ลง ฉันตัดสินใจย้ายกลับเข้าไปที่พักเดิมเพื่อจะได้ใกล้ชิดกับกฤษ( w- { i, v' U- }9 r" p
. }6 X, r- W& R: f7 B$ A# N @) L
รุ่นพี่ต่างแสดงความยินดีที่ฉันได้งานดี ต่างก็พูดเป็นเสียงเดียวกันว่าที่นี่คัดคนมาก.............แต่กฤษสิ เขาแปลกไป เขาเปลี่ยนไป เขาพยายาม หลบหน้า ไม่มองสบตาฉันอย่างเคยๆ
- q% \6 L, j' o( D2 t
( _1 s2 f" O9 o4 D “ที่รัก ผมกลับมาแล้ว ผมกลับมาตามเสียงหัวใจที่เรียกร้อง.........................................”% k/ z9 u' T g4 Q/ t
: G$ n9 m* T: Y/ \) Y+ i ฉันพยายามส่งใจไปถึงเขา แต่เปล่าเลยกฤษไม่เคยรับรู้........................เขาดูเฉยเมย
" M- k c; s/ z( s' V$ ?เขาเย็นชาทุกครั้งที่เจอ
! z+ ?9 P; W6 Z แต่ที่ทำให้ฉันใจชื้นขึ้นมาได้บ้าง...................... เขาใช้ผ้าเช็ดตัว สีขาว และสีบานเย็น6 W3 c8 A7 X8 @- ?7 R2 l
เช่นเดียวกับฉัน ซึ่งก่อนที่ฉันจะย้ายออกไปเห็นเขาใช้สีเหลือง....................โธ่ที่รักคุณคงต้องการระลึกถึงผมสินะ ฉันรำพึงเข้าข้างตัวเอง0 \ T* a6 L7 i0 @5 _. c, R
# a2 C. y" z1 f7 M9 {
“พี่พลๆ ............................” เสียงกฤษเรียกหาใครคนหนึ่งซึ่งฉันคุ้นหน้าดี- o4 p7 a: |! A& l, j3 s) r
ฉันแอบดูที่ระเบียงด้วยความอยากรู้อยากเห็นว่าเขาจะไปไหนกัน เขาทั้งคู่หิ้วกระเป๋าใบใหญ่คนละข้าง มีด้ามไม้เทนนิสโผล่ออกมา ดูเขาสนิทสนมกันมาก ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ก็ไม่มีทีท่าว่าสองคนนี้จะชอบพอกัน
: g$ e) A, d# A* B! Y
: X% p2 Y% h- u5 p. n% ~ วันต่อๆมา ฉันคอยสังเกต ความสัมพันธ์ของทั้งคู่
* q r, q' H @ เขาดูสนิทชิดเชื้อกันมากกว่าที่ฉันคิด ไปไหนมาไหนด้วนกันตลอด ไปเที่ยวกลางคืนด้วยกัน ไปเที่ยวต่างจังหวัดด้วยกัน และดูเหมือนกฤษจะปล่อยเนื้อปล่อยตัวไม่เจ้าสำอางค์เหมือนเมื่อก่อน……………………….ผมเผ้าไม่เข้ารูปเข้าทรง ทั้งๆที่ตัดสั้นเหมือนเมื่อก่อนแล้ว และดูเหมือนเขาจงใจจะทำตัวเองให้อ้วนขึ้นให้ทัน พี่พล ของเขาคนนั้น
5 T4 [8 ?9 G$ @5 c1 V- i8 m& j; u- K2 V$ e
“ดูนัยกฤษสิเธออ้วนขึ้นมากเลย....................................” % r, a* y( e- j: f2 O; X
“ก็เป็นธรรมดาคนมัน อินเลิฟ อะไรๆ ก็คงอร่อยไปหมดน่ะนะ”
O9 j' Z6 y$ W1 k4 o" k9 Q. [ “นั่นนะสิ คอยพะเน้าพะนอเอาใจกันซะ........................ ”
0 C, p7 o$ Q# U “เออนะ...............ไม่เหมือนใครบางคน เขารักแทบจะเป็นจะตายทำเป็นเล่นตัวอยู่ได้ สุดท้ายเป็นไงหล่ะ”
1 Y9 d0 ^" s- C H! T “กินแห้วสิคะ............ฮ้า ฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
. R' T! S8 K/ u% \) a เกย์สาวเม้าแตกกันกระจายเหมือนจงใจให้ฉันได้รับรู้! F( L/ p9 Q, e5 E. h
+ t8 l% r* T9 Z0 q7 p* c+ u
6 H! u4 X) u/ @6 i0 U5 ~7 y N- k
ฉันคอแห้งผาก...............รู้สึกเหมือนโดนไฟช๊อต พยายามฝืนก้าวเดินจนถึงห้อง
: g" x! _( Y- s เหมือนมีมีดสักร้อยเล่มพันเล่ม มาปักอยู่ที่อกฉัน...........................ฉันจุกแน่นที่หน้าอกจนแทบหายใจออก........................หัวใจร้อนรุ่ม เ[อย่าโพสคำหยาบ]่ยวแห้ง ฉันรู้สึกอ่อนระโหยโรยแรง ไม่มีแม้แต่น้ำตาสักหยด หัวสมองฉันมึนตึงเหมือนประสาทไม่สั่งการ# v1 B3 `5 l( Y
* @" N7 Z3 D( @9 q3 h$ P9 s
ฉันตกอยู่ในภวังค์นั้น นานเท่าไหร่ไม่ทราบได้ ................................- P; V3 M. m* B& ^' A7 }& c
/ {. T0 y& _ i
มารู้ตัวอีกที น้ำตาก็เปียกปอนหมอนหนุนไปทั่ว..............................ฉันไม่มีแม้เรี่ยวแรงจะขยับตัว A& L- W1 B% |: V1 {7 p; V7 s# m' G
, f% i7 P8 P2 [# p! J7 X* t
“กฤษครับ ผมขอโทษ ทุกสิ่งอย่างมันเป็นเพราะผม.......................ผิดที่ผมคนเดียวเท่านั้น”
2 Q' K3 q- {# d& r* o6 D
Z, F# J9 q& Q+ s; X: F1 ~.............................................................................................................................................................
% K0 r5 U5 _8 s3 } v.............................................................................................................................................................. Y5 p, z1 k/ W `
2 c( x; `7 W* e3 B% w
ฉันหิ้วกระเป๋าใบสุดท้ายเดินออกจากตึก สายลมพัดเอื่อย กิ่งก้านกระถินณรงค์เอนไหว ดอกสีเหลืองสดร่วงหล่น สายฝนโปรยปราย.............................แต่ไม่มีใครยืนอยู่ที่ใต้ต้นไม้ที่ตรงนั้น หัวใจฉันยังคงร้าวราน น้ำตาเอ่อนอง แล้วเริ่มรินไหลเป็นทาง
; t* o# M# L9 ~9 o9 a h$ x# w6 A: D0 P8 V; x: D2 w
ดอกกระถินณรงค์ร่วงหล่น สายฝนโปรยปราย น้ำตาฉันรินไหลเป็นทาง
) _8 o6 |8 j) c& N3 C: P% G- i
$ U; i) R \. \ ฉันก้าวเดินต่อไปไม่ไหว จึงได้แต่หยุดยืนนิ่ง.................น้ำตารินไหลเป็นทาง
, n( D( g% r! {3 q ]! P# `# b! l, r/ j |
|
Every cloud has a silver l
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2011-3-17 15:23:25
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2011-3-19 13:00:31
โพสต์ 2011-4-21 08:29:00
โพสต์ 2012-5-14 17:32:57
โพสต์ 2016-11-5 05:55:05