อยากแชร์เรื่องจริงของผมครับ

share14

เรื่องที่ผมจะเล่าต่อไปนี้เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับผมจริงๆ

ผมชื่อบอส อายุ 22 ตอนนี้เพิ่งได้งานทำเป็นวิศวกร

ผมเพิ่งเล่นโปรแกรมนึงที่ทุกคนรู้จักดีก็คือแคมฟรอก ก็ทำให้ผมได้รู้จักกับคนคนนึงชื่อ วิท (นามสมมุติ) เรียนวิดวะเหมือนกันอยู่ปี 2 คุยกันในแคมฟรอก เราก็ขอไลน์กันก็นัดไปกินเหล้ากัน แล้วก็คุยกัน ถูกคอ  ทำให้ได้รู้จักกันมากขึ้น  วิทมันเป็นคนที่มีเสน่ห์ พูดง่ายๆว่าสาวติดตรึม ถามไรมันก็ไม่ค่อยบอกรายละเอียดมันสักเท่าไหร่มันบอกมันเป็นคนที่มีคนรู้จักเยอะมาก  ทั้งในมหาวิทยาลัยและคนทั่วไป   ผมก็เลยบอกมันว่าผมเป็นคนที่ชอบเอาชนะ  ผมเลยต้องการรู้ตัวตนของมันเป็นใคร    หลังจากนั้นก็นัดกินเหล้ากันอีก  คราวนี้ขากลับมีตำรวจตั้งด่าน  ผมก็เป่าแอลกฮอลไม่ผ่าน  วิทก็โทรมา "อยู่ไหนแล้วพี่ถึงหอหรือยัง ถ้าถึงแล้วโทรมาบอกด้วยนะ" ผมก็บอกว่าผมโดนตำรวจจับ  (แต่ผมพอมีเส้นสายอยู่เลยรอดตัวไป)วิทก็เลยรู้สึกว่ามันเป็นต้นเหตุ มันทำให้ผมลำบาก วิทมันก็เลยบอกว่าพี่อยู่ตรงไหนผมจะไปหาพี่  ผมก็บอกว่าอยู่ตรงแยกเกษตร จอดรถรออยู่  มันก็มาหาผม ผมก็ขับรถเล่นไปเรื่อย คุยเรื่อยเปื่อย ต่อมาก็โทรศัพท์คุยกันทุกวัน วันละหลายๆชั่วโมง จนตัดสินใจคบกัน  มันพูดว่า  "เราเป็นแฟนกันไม่ได้  ใช้คำว่า บอสมึงเป็นคนพิเศษของกูละกัน" มันทำให้ผมจำคำนี้ได้มาตลอด ต่อมาผมก็ได้รู้ความจริงหลายอย่างที่วิทปิดบังผม  วิทอายุ เท่าผมทั้งๆที่อยู่ปี 2 เพราะวิทต้องออกมาจากโรงเรียนสมัยมัธยมปลายออกมาเลี้ยงลูก และผู้ ญ คนนั้นก็ทิ้งวิทไป  และตอนนี้วิทก็มีแฟนเป็นผู้ ญ อยู่ด้วยเวลาไปไหนวิทจะชวนแฟนผู้ ญ คนนั้นไปด้วย ทำให้ผมรู้สึกว่าผมเป็นส่วนเกินของชีวิตเค้า พักหลังๆเราทะเลากันบ่อยกับเรื่องไม่เป็นเรื่องผมต้องออกไซด์งานต่างจังหวัดบ่อยๆทำให้เราห่างกัน และวิทเป็นคนขี้หึงมากจนบางครั้งผมรู้สึกว่ามันเหมือนไม่ไว้ใจกันเลย ทั้งๆที่ผมไม่ได้มีใครเลยจริงๆ ในที่สุดเราก็เลิกกันแบบไม่ได้  ประโยคสุดท้ายมันพูดว่า "หน้าตาอย่างกูจะหาใครมาเป็นแฟนด้วยหาไม่ได้ยากเลย" จนผมอยากขับรถไปดักรอที่หอมันแล้วไปกระทืบตรงนั้น  เราเลิกคุยกันทุกอย่างบล็อคไลน์  บล็อคเบอร์โทรศัพท์  เมื่อคืนวันที่ 4 ธันวาที่ผ่านมาผมไม่คิดว่าจะบังเอิญอะไรขนาดนี้ผมไปออกผับคนเดียว ก็ไปเจอวิทอยู่กับเพื่อนในร้าน  ผมกับมันต่างตกใจซึ่งเจอกันอีกครั้ง  แต่แปลกผมแทนที่จะเข้าไปซัดมันสักหมัดสองหมัดกลับรู้สึกดีที่ได้เจอ   ผมก็ทักมัน  "มึงมากี่คนวะ"     "หลายคนว่ะเพิ่งสอบเสร็จเลยจัดสักหน่อยแล้วมึงมากี่คน" "กุมาคนเดียว" มันก็เลยชวนผมไปกินกับเพื่อนมัน จนเวลาประมาณตี 3 มันก็บอกว่า "กุจะกลับแล้วนะ"  "ผมก็บอกว่ากลับก่อนเลยกุอยากอยู่ต่อ" "บอสถ้ามึงถึงหอแล้วโทรหากุด้วยนะ"  พอมันกลับหอไป น้ำตาของผมมันก็ซืมออกจากมา  แล้วคิดในใจว่า มึงเลิกกับกุแล้วมึงจะห่วงกุทำไมวะ  มันทำให้ผมรู้สึกทรมานมากครับ  จนผมต้องออกมาแชร์ประสบการณ์ของผม T_T

คุณหญิงอบเชย

ตกลง ปัจจุบันยังติดต่อกันอยู่มั้ยคะ

auns

บางทีเขาอาจจะยังมีเยื่อใยอยู่นะครับ ไม่ลองกลับไปเริ่มใหม่ดูหรือครับ

yaibua

ขอบคุณมากครับ

ฟินจุง

ขอบคุณครับ เปนกำลังใจให้ครับ

thaiboy2012

เศร้าจังครับ

ddavp

ขอบคุณครับ

sugarxxx

คงห่วงเพราะเป็นเพื่อนกันไง

eg1

ขอบคุนครับ

piyapat69

ขอบคุณคับ

mookk

ขอบคุณคับ

Tedap

ขอบคุณครับ

Rain2535

chatty

เป็นกำลังใจให้ครับ

meng2533

ถ้ายังรู้สึกดีก็ลองคุยกันใหม่สิครับ

Wottisit

มันพูดยาก

top1

ขอบคุณมากครับ

hunwei

สู้ๆครับ

Tedap

ขอบใจมาก

peemzaza

ไม่รู้จะบอกยังไงคับ..ทำใจให้ได้..เวลาจะช่วยให้เราลืมเองคับผม