เจ็บหนักๆ กับ รักเถื่อนๆ # 27 - 28 #

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
( Fear Part )
ตอนนี้ผมเดินเล่นอยู่ในสวนครับร่มลื่นดีเหมือนกันนะเนี่ยมีต้นผลไม้เต็มไปหมดเลยลุงคนสวยก็ดูเป็นมิตรพาผมชมสวนนั้นสวนนี้ทั่วไปหมดเลยครับและขณะที่ผมกำลังดูต้นไม้พวกนี่อย่างเพลินๆ ป้าก็มาตามผมครับ
“คุณ เฟียร์ คะ”
“ว่าไงครับป้า”
“คุณผู้หญิงให้มาตามไปพบค่ะ”
Lesson 27
( Fear Part )
ผมเดินขึ้นมาถึงหน้าห้อง ห้องหนึ่งซึ่งน่าจะเป็นห้องทำงานของคุณท่านน่ะครับ ป้าแกเปิดประตูให้ผมเข้าไปครับ ข้างในมี พ่อ แม่ ของมันนั่งอยู่
“อ้าวมาแล้วเหรอ” แม่พูดครับ
“มีอะไรหรือเปล่าครับคุณน้า”
“แหม เรียกแม่ก็ได้จ๊ะ เรียกน้าดูห่างเหินจังเลย” เอ้าก็เรียกน้าถูกแล้ว ผมไม่ได้เป็นลูกคุณสักหน่อยนิ
“อ่อ ครับคุณแม่”
“จ๊ะ เออนี่ แม่มีเรื่องจะรบกวนหน่อยน่ะ เมื่อเช้านี้อาหารที่แม่กับพ่อทานน่ะ ฝีมือเฟียร์ใช่มั้ยจ๊ะ” ฮ่าๆ อร่อยล่ะสิ
“ใช่ครับ” ผมยิ้มตอบ
“งั้นแม่กวนหน่อยละกันนะ พอดีวันนี้จะมีงานเลี้ยงที่บ้านน่ะจ๊ะ เพราะพ่อแม่ไปอยู่ต่างประเทศนานกลับมาทั้งทีก็ต้องเลี้ยงฉลองกันหน่อย” แล้วบอกผมทำไมเนี่ย
“ครับ”
“แม่จะกวนให้เราทำอาหาร ขนม สำหรับแขก 50 คนหน่อยน่ะจ๊ะ คงไม่ยากเกินไปใช่ไหมจ๊ะ” 50 คนโหย
บอกกันตอนนี้เนี่ยนะ ผมหันไปดูนาฬิกานี่ก็บ่ายโมงกว่าน่าจะทันนะ
“ครับ งั้นผมขอตัวเลยละกันนะครับไม่งั้นเดี๋ยวจะไม่ทัน” ก็ต้องตกลงสิเล่นมัดมือชกกันแบบนี้
“ขอบใจมากนะจ๊ะ ส่วนรายการอาหาร เฟียร์ก็คิดเอาเลยละกันนะลูก ส่วนวัตถุดิบแม่ให้คนออกไปซื้อมาแล้ว สักพักก็คงมาน่ะจ๊ะ”
“ครับ” พูดเสร็จผมนี่แทบปรี่ออกจากห้องเลย แล้วมันเรื่องอะไรที่ต้องมาทำอะไรแบนี้ด้วยเพราะมันคนเดียวเล้ย
เมื่อลงมาถึงครัววัตถุดิบทุกอย่างมาถึงแล้วครับ ว่าแต่มันมากมายมหาศาลจริงๆเลยครับผมทำอาหารได้หลายชาติเลยแหละแต่ถนัดที่สุดก็อาหารไทยครับผมนั่งนึกเมนูไปสักแปป ก็จดรายการเอาไว้ ส่วนขนมคงต้องทำเย็นๆ ไม่งั้นเดี๋ยวไม่อร่อย เมื่อคิดได้ผมก็ลงมือทำเลยครับอาหารเป็นสิบอย่าง
กว่าผมจะทำอาหารเสร็จก็ปาเข้าไปเกือบห้าโมงเย็นแล้วครับ เมื่อเห็นเวลาเจียนตัวขนาดนี้ผมก็หันมาทำขนม
ต่อเลยครับ ขนมผมทำ ทองหยิบ ทองหยอด ขนมชั้น แล้วก็ขนมเค้ก ครับเพราะเผื่อบางคนไม่ชอบขนมไทย
เฮ้อเหนื่อยชะมัดเลย
ตอนนี้แขกก็เริ่มทยอยเข้ามาในงานแล้วครับแต่ทำไมผมถึงได้รู้สึกว่ามันเยอะกว่าห้าสิบคนล่ะครับ นี่ก็แทบจะร้อยคนแล้วแขกยังมาไม่ครบเลย ผมเลยหันกลับไปในครัวแล้วทำอาหารเพิ่มครับ
ตอนนี้ก็ปาเข้าไปสองทุ่มแล้วอาหารที่ทำไว้ตอนแรกไม่พอครับเลยต้องยกชุดสองที่พึ่งเสร็จเมื่อกี้ออกไปโล่งอกไปนึกว่าจะงานจะล่มซะแล้วและผมก็เดินเข้าไปในงานเพื่อเก็บจานที่มีแต่ความว่างเปล่าออกมาผมก็ได้ยินเสียงคนคุยกันครับ
“อาหารอร่อยดีเนอะ ว่าไหมคุณ”
“แหม    ก็รู้กันอยู่ระดับคุณหญิงแล้วไม่กระจอกหรอกนะ”
“นี่คงไปจ้างเชฟจากโรงแรมห้าดาวมาแน่ๆเลยเนอะ” เชฟห้าดาวเหรอ ฮ่าๆ เชฟห้าดาวห่าอะไรพึ่งเรียนปีหนึ่งจบเทอมเดียวด้วย แต่ก็อดยิ้มไม่ได้ภูมิใจครับ งานวันนี้ก็ผ่านพ้นไปได้ด้วยดี แต่ผมนี่ซิรู้สึกเหมือนตัวเองตัวร้อน กว่างานจะเลิก กว่าจะเคลียร์จาน แก้ว ในงานมาล้างหมด นี่ก็ตีสามแล้วครับ ตอนแรกป้าช้อยแกก็จะอยู่ช่วยครับแต่ผมบอกให้แกไปนอนเพราะแกต้องความสะอาดแต่เช้า
เมื่อทุกอย่างเสร็จสิ้นผมก็เดินขึ้นมาบนห้องนอนครับ (ห้องมันนั้นแหละ) พอเข้ามาในห้องผมอาบน้ำได้ไวปานสายฟ้าแล่บเลยครับเหมือนเดิมผ่านอะไรทำนองนี้ ไม่ไหวครับง่วงมากๆ แต่ขณะที่ผมกำลังหลับก็ได้ยินเสียงเปิดประตูเข้ามาครับ
“คุณเฟียร์ครับ”
“ครับ” ผมหันไปมองก็เป็นคนที่กลับมาด้วยกับพ่อกับแม่นั้นแหละครับ แต่นั้นไม่ไช่ประเด็นแต่มันสำคัญที่แกไม่มีมารยาทเข้าห้องคนอื่นทำไมไม่เคาะประตู!
“คุณผู้หญิง ฝากบอกว่าพรุ่งนี้อยากทานอาหารเช้าฝีมือคุณเฟียร์ครับ”
“อ่อ ได้ครับแล้วตอนเช้าผมจะทำไว้ไห้” เฮ้อ อยากกลับห้องถ้าเป็นแบบนี้ทุกวันผมตายแน่
ผมตื่นขึ้นมาอย่างัวเงียเพราะเสียงนาฬิกาปลุกที่บ่งบอกว่าขณะนี้เวลาหกโมงครึ่งแล้วเมื่อคืนผมได้นอนตอน
ตีสามครึ่ง อยากจะบ้าตายทำไมต้องมาทำให้ตัวเองลำบากด้วยเนี่ย ดีนะว่าให้ทำอาหารที่ผมชอบ ไม่งั้นพ่ออาละวาดบ้านแตกแน่ ผมหันมาข้างๆ ไม่มีคนนอนอยู่ครับแต่ดีแล้วสบายใจดี
ผมลงมาทำอาหารเช้าให้พวกคุณพ่อแล้วก็คุณแม่เสร็จประมาณเจ็ดโมงครึ่งซึ่งผมยังไม่ได้อาบน้ำเลยแปลงฟันล้างหน้าอย่างเดียว ผมเลยออกไปเดินเล่นในสวนซะหน่อยอากาศดี
“โอ้ย” ผมหันไปตามเสียงก็เห็นคุณลุงคนสวนครับ แกโดนแก้วบาดเท้าครับ
“คุณลุงเป็นไงบ้างครับ” ผมรีบปรี่ไปประคองลุงไว้
“โอ้ย ใครมันเอาเศษแก้วมาวางทิ้งไว้หน้อ ซี๊ด”
“ลุงไปทำแผลก่อนเถอะ มาเดี๋ยวผมทำให้” แกพาผมไปที่กระต๊อปหลังหนึ่งซึ่งน่าจะเป็นที่นั่งเล่นเพราะเป็นแค่เพลิงธรรมดา
“อุปกรณ์ทำแผลอยู่ในกล่องสีแดงนั้นน่ะคุณ” ลุงพูดจบผมก็เปิดกล่องสีแดงแล้วหยิบอุปกรณ์ทำแผลออกมาครับ แล้วผมก็นั่งทำแผลให้แกครับท่าทางแผลจะลึกเหมือนกันครับ
“ไปหาหมอหน่อยมั้ยลุง แผลมันดูลึกจัง” ผมบอกแก
“ไม่ไปหรอก แผลแค่นี้ไกลหัวใจเยอะ” แกพูดเสร็จก็ทำท่าจะลุกเดินครับ
“ลุงจะไปไหนครับ” ผมถามด้วยความเป็นห่วง
“ลุงก็ต้องไปทำงานอ่ะสิ วันนี้งานเยอะด้วยต้อง รดน้ำ ทั้งสวน แล้วก็พรวนดินอีกถ้าไม่ทำตามระยะเวลานี้เดี๋ยวมันจะตายยกสวนเอา”
“แต่ขาลุงเป็นแผลนะครับ ลุงให้คนอื่นทำแทนก่อนก็ได้”
“ไม่ได้เหรอกครับ ที่นี้มีคนสวนคือลุงแค่คนเดียว ไม่มีใครทำแทนได้หรอก”
“งั้นเดี๋ยวผมทำงานแทนลุงเองครับ” ผมออกปากช่วยครับ
“จะดีเหรอคุณ คุณทำงานแบบนี้เป็นด้วยเหรอ”
“ถ้าลุงไม่ไห้ผมทำ ลุงก็ต้องไปหาหมอ” ผมขู่ลุงไว้ครับขืนแกเดินมากอักเสบแน่
“ก็ได้ ๆ ”
“ครับงั้นลุงกลับไปพักผ่อนที่ห้องซะนะครับ” ผมบอกแก
“งั้นลุงฝากด้วยละกันนะ” พูดจบแกก็เดินกระเผกๆไปห้องพักแก แต่อย่าว่างั้นงี้เลย ดันหางานให้ตัวเองอีกแล้ว เฮ้อ แต่เห็นลุงแล้วก็อดสงสารไม่ได้เอาเถอะ ถือว่าช่วยคนแก่ไปละกันนะ
วันนี้ทั้งวันผมก็ พรวนดิน รดน้ำ ต้นไม้ทั้งวันเลยครับ จนเกือบบ่ายโมงถึงได้เสร็จแต่สภาพผมตอนนี้สิครับ เลอะเทอะไปหมดเลยครับ  ผมเดินขึ้นไปบนห้องอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อแล้วพอจะออกจากห้องก็รู้สึกหน้ามืด มึนหัวมาก ผมจึงตัดสินใจนอนต่อดีกว่าครับเดี๋ยวพักสักหน่อยก็คงดีขึ้น
Lesson 28
( Win Part )
ตอนนี้ผมพึ่งกลับมาถึงบ้านครับผมว่าแล้ว ว่าแม่ผมต้องเล่นอะไรสักอย่างแล้วมันก็จริงครับบอกเฟียร์ว่าจัดงานเลี้ยงวางแผนเอาไว้อย่างนั้นอย่างนี้ แต่ขอโทษ พอเฟียร์ลงมาข้างล่าง ในห้องทำงานพ่อสายโทรศัพท์แทบไหม้ โทรชวนเอาเดี๋ยวนั้นเลยครับ สุดยอดเลยจริงๆแม่ผม แต่มันก็ผ่านไปได้ด้วยดี เมื่อคืนผมไม่ได้อยู่งานครับเพราะออกไปทำธุระต่างจังหวัดให้พ่อเค้าน่ะ เลยนอนค้างเลยไม่งั้นมันจะดึก ผมเดินเข้ามาในบ้านทำไมมันเงียบจัง
ผมเดินไปหาพ่อกับแม่ที่ห้องทำงานเลยครับ
“พ่อ ธุระที่ให้ไปทำเรียบร้อยแล้วนะ”
“อือ แล้วมีปัญหาอะไรหรือเปล่า” พ่อผมถาม พ่อผมใช้ไห้ผมไปซื้อที่ดินต่างจังหวัดน่ะครับพ่อแกอยากได้
เก็บไว้
“ไม่มีปัญหาครับ” ผมตอบจบก็หันหน้าไปหาแม่ แม่แกก็ยิ้มครับ
“ไงครับแม่ ว่าที่ลูกสะใภ้แม่ น่ะเป็นไงบ้าง พอไหวไหม” ผมถามแม่ครับ
“โอ้ย วินลูกแม่นี่ตาถึงนะลูก แม่ช้อบ ชอบ คนนี้แม่ให้ผ่านตลอดเลยลูกขนาดเมื่อวานนะแม่บอกให้ทำอาหารสำหรับห้าสิบคน แต่ยังมีเตรียมเผื่อไม่พอไว้อีกรอบคอบใช้ได้ เมื่อเช้านี้ลุงชาติแกโดนแก้วบาดเท้า เฟียร์ก็ทำงานแทนลุงทั้งวันเลยนะลูก ตั้งแต่ รดน้ำ พรวนดิน แม่เห็นแล้ว นี่แหละใช่เลย” แม่ผมพูดไปยิ้มไปอย่างคนมีความสุขครับแต่คนที่สุขสุดๆนี่คือผมครับ
“แล้วตอนนี้ เฟียร์ อยู่ไหนอ่ะแม่” ผมถามครับเพราะยังไม่เห็นหน้าเลย
“เอ......แม่เห็นทำงานเสร็จก็เดินขึ้นมาที่ห้องแล้วนะ อาบน้ำอยู่มั้งลูก”
“งั้นผมไปดูเฟียร์ก่อนนะ” พูดจบผมก็เดินมาที่ห้องพอเปิดประตูเข้ามาก็เห็นเฟียร์นอนอยู่บนเตียงครับผมเลยค่อยๆ ย่องไปใกล้ๆแล้วก็...
“ฟอด....เฮ้ย” ผมหอมแก้มมันครับแต่ที่ตกใจนี่คือ แก้มมันร้อนมากๆผมเลยเอามืออังหน้าผากมันครับ
“โห ตัวร้อนจี๋เลยนี่หว่า” ร้อนจริงๆครับหน้านี่แดงเถือกเลย
“เฟียร์......เฟียร์” ผมลองเรียกแล้วก็เขย่าตัวดูครับ
“…”
“เดี๋ยวพี่เช็ดตัวไห้นะ” เมื่อเขย่าตัวแล้วไม่มีเสียงตอบรับกลับมาผมเลยเช็ดตัวให้เลยละกันเผื่อจะช่วยระบายความร้อนจากตัวมันได้บ้าง เมื่อตอนเช็ดตัวเฟียร์ก็ยังนิ่งท่าทางจะเป็นหนักผมเลย ไปหายาที่โต๊ะเตรียมไว้ แล้วก็สั่ง
ป้าช้อยทำข้าวต้มให้ แล้วผมก็มานั่งเฝ้าเฟียร์ทั้งวันเลยครับ
( Fear Part )
ผมตื่นขึ้นมาเมื่อเหมือนผมได้ยินเสียงใครบางคนเรียกผมอยู่ พอผมลืมตาขึ้นก็พบต้นตอของเสียงนั้นแล้วครับ
“เฟียร์ เฟียร์ครับ เฮ้อ ตื่นสักที” มันทำหน้าแบบโล่งอกมากครับ
“…”
“จะไปไหน” มันถามผมครับ เมื่อเห็นผมจะลุกจากเตียง
“ห้องน้ำ” ผมพูดสั้นๆห้วนๆ เมื่อผมเดินมุ่งหน้าไปยังห้องน้ำอยู่ๆก็รู้สึกวืบๆครับ จะล้ม
“เพล้ง....เฟียร์  เฟียร์ไหวมั้ย” ผมหันไปก็เห็นมันปล่อยถ้วยข้ามต้มในมือแตกกระจายเลยครับ แล้ววิ่งปรี่เข้ามาช่วยประคองผม
“…”
“ไหวมั้ย” ผมตอบด้วยการส่ายหน้าเพราะตอนนี้ผมยืนจะไม่อยู่แล้วครับ ทำไมห้องมันหมุนได้เนี่ย พอส่ายหน้ามันก็อุ้มผมมานอนบนเตียงครับ แล้วก็มีเสียงเปิดประตูขึ้น
“อะไรกันลูก เหมือนแม่ได้ยินเสียงอะไรตก ว้าย ตายแล้วทำไมเละแบบนั้นล่ะลูก ป้าช้อย ป้าช้อย ขึ้นมาทำความสะอาดห้องตาวินด้วยนะ” แม่สั่งป้าช้อยครับ
“ค่า คุณผู้หญิง” ป้าแกตะโกนมาจากข้างล่าง
“ป้าเอาข้าวต้มขึ้นมาใหม่ด้วยนะ” พี่วินมันสั่งป้าครับ    แม่เดินเข้ามาในห้องครับ
“เป็นอะไรกันล่ะลูก แม่เห็นวินเข้ามาในห้องตั้งแต่ตอนนั้นแล้วก็ไม่ออกไปไหนเลยนะ” แม่ถามครับ
“เฟียร์ ไม่สบายน่ะแม่ตัวร้อน” มันตอบแม่มันครับ
“อื้ม ถึงว่าสิ ลูกแม่ถึงได้อยู่ติดบ้านได้น่ะ”
“ก็หัวใจผมนอนป่วยอยู่ จะให้มีกระจิตกระใจไปไหนล่ะครับ” อ้วก โถไอ้เสี่ยวเอ้ย ผมหันไปมองหน้ามันแบบไม่พอใจนัก
“ฮ่าๆ” คุณแม่หัวเราะครับ
“หนูเฟียร์ หนูน่ะโชคดีที่สุดในโลกเลยรู้ไหมลูก ที่มีคนเฝ้าไข้ เป็นตาวินของแม่น่ะ” แม่พูดแล้วก็ยิ้มๆ ตอนนี้
พี่วินมันลุกไปไหนไม่รู้ครับ
“ยังไงเหรอครับ” ผมถามกลับ
“ลูกแม่น่ะ ปกติเคยเอาใจใส่ใครที่ไหนล่ะ ขนาดแม่ไม่สบายยังแทบจะไม่ถามแม่เลยด้วยซ้ำว่าเป็นอะไร แต่นี่
พี่เค้ามาเฝ้าไข้ให้เฟียร์ทั้งวันเลย” แม่พูดจบผมก็นิ่ง เฮ้อ แอบดีใจลึกๆครับ ที่มันคอยดูแลเอาใจใส่ผม แล้วยังตอนที่ผมจะลุกไปห้องน้ำแล้วจะล้มมันก็ปล่อยถ้วยข้ามต้มแล้ววิ่งปรี่มาประคองผมเลย ผมเห็นสายตาของมัน สายตาที่ห่วงใยอย่างเก็นได้ชัด เห็นแล้วก็หวั่นๆอยู่ในใจเหมือนกันนะ ตอนนี้พี่วินมันกลับมาในห้องแล้วครับส่วนแม่ออกไปทำงานแล้ว
“อ่ะนี่ กินข้าวต้มหน่อยนะ กินเสร็จแล้วจะได้กินยา” ผมพูดจบก็เอาข้าวต้มมาจ่อที่ปากผม
“…” ผมนั่งมองหน้ามันครับ
“กินสิ จ้องหน้าพี่ไม่อิ่มหรอกนะ” กวนตรีนอีกครับ
“กินเอง” ผมจะคว้าช้อนจะมือมันแต่...
“อย่าดื้อสิ อ่ะกินเร็วๆ” ผมเลยต้องให้มันป้อนจนเกือบหมดชามนั้นแหละครับ ผมกินยาเสร็จก็ผล็อยหลับไปด้วยฤทธิ์ยา ทั้งๆที่ป่วยแต่ทำไมรู้สึกดีอย่างนี่น้า พอผมตื่นขึ้นมาก็พบกับหน้าของคนที่เฝ้าไข้ผมนั่งมองน้าผมอยู่
“ตื่นแล้วเหรอ”
“อือ” ถามแปลกๆ ถ้าไม่ตื่นจะลืมตาเหรอ
“เดี๋ยวกินข้าวหน่อยนะจะได้กินยา นี่ก็จะสองทุ่มแล้ว” มันบอกผมครับ
“…” ผมไม่ได้ตอบอะไร แล้วพี่วินมันก็เดินออกจากห้องไป ผมก็ครุ่นคิดอยู่คนเดียว ว่าทำไมเค้าจะต้องมาคอยดูแลผมทั้งๆที่ไม่ต้องทำเลยก็ได้ เพราะอะไรกันนะ    สักพักพี่วินก็เปิดประตูห้องเข้ามาพร้อมกับชามข้าวต้ม
“อ่ะนี่ กินหน่อยนะ” มันยื่นช้อนมาจ่อปากผมครับ ผมก็ไม่ได้ค้านอะไรก็กินไปเรื่อยๆจนหมดชาม แล้วมันก็เอายาให้ผมกิน ผมนั่งคิดอะไรไปเรื่อย และมีความสงสัยอยู่ในใจอยู่มากผมจึงตัดสินใจถามมันตรงๆเลยครับ
“ทำ...อย่างนี้...ทำไม” ผมถามมันครับ
“ทำอะไรครับ” โอ้โหย พูดเพราะด้วยเว้ย
“ก็มาคอยดูแลผม คอยเฝ้าไข้ผมเพื่ออะไรมันลบล้างความผิดที่พี่ทำร้ายผมไม่ได้หรอกนะ” ผมตอบรัวและเร็ว
“เฮ้อ ฟังพี่นะจะเชื่อพี่หรือเปล่าพี่บังคับเฟียร์ไม่ได้หรอกนะแต่ที่พี่ทำร้ายเฟียร์ในวันนั้นพี่ไม่ได้ตั้งใจพี่อาจจะขาดสติแต่พี่ไม่แก้ตัวหรอกนะแต่ตอนนี้พี่...” มันพูดจบก็อ้ำอึ้งครับ
“อะไร” ผมถามกลับ
“พี่รักเฟียร์”
“!!!”

imanaji

ขอบคุณครับ

balllove23

ขอบคุณครับ

Mikkiny

ชอบบบบบบบบบบบ

lomm

ชอบมากมายครับ

harain15

ขอบคุณครับ

gigusa

ขอบคุณครับผม

peemakung

ขอบคุณครับ

kiwwy

ขอบคุณมากๆค่ะ อิอิ น่ารักจังพยามเข้า

ปวันรัต

ขอบคุณคร้าบบ

Klong

ขอบคุนครับ

kangaza

ขอบคุงมากมากคับ

kangaza

ขอบคุงมากมากคับ

kamaji

ขอบคุนคราบ

mind19mindPSU

ขอบคุนนะครับ

mind010

ขอบคุณครับ

ton521

ขอบคุนครับ

kikkapkao

ขอบคุณครับ

dung

ขอบคุณมากๆคร้าบบ

NiceNons

ขอบคุณครับ