[Damage love บำเรอรัก บทเมียน้อย อย่าดื้อ]. . .!!!!! 14 ตอนจบ

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
   “ตื่นแล้วเหรอเย็นแล้วลุกได้แล้ว”โน่ตรงมากระชากแขนนนท์ให้ลุกออกจากเตียง
   นนท์ฝืนตัวเองให้นั่งกับเตียงเพราะอ่อนล้าปวดเมื่อยไปทั้งตัว
   “นี่รีบตามมาสิ”โน่ดึงอีกครั้งลากนนท์ออกจากห้องพยาบาลโดยด้านหลังมีห้าคนที่เหลือเดินตามมาช้าๆ
   “จะพาไปไหน”นนท์ถาม
   “พี่วุฒิให้พาไปโรงพยาบาล”โน่บอก
   “โรงพยาบาล ไปทำไม”นนท์ถามอย่างสงสัย
“พี่น้ำ โดนรถชน”
   โครม   
นนท์ขาอ่อนล้มลงไปกองกับพื้นทันทีที่ได้ยิน
บทที่ 17
   ภายในโรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่งใจกลางกรุงเทพมหานคร ห้องพักคนไข้ขนาดใหญ่แลดูเล็กถนัดตาเพราะมีผู้คนอัดแน่นกันอยู่เต็มห้อง นนท์ยืนอยู่ด้านนอกเพราะเข้าไปไม่ได้ ข้างในมีแต่เพื่อนพี่น้ำกับเพื่อนพี่วุฒิ ซึ่งแต่ละคนก็ดูจะไม่ค่อยชอบหน้าเขาเท่าไหร่ จึงได้แต่ยืนเดินวนไปวนมาเพราะห่วงอาการของพี่ชายไม่รู้ว่าจะเป็นอย่างไรบ้าง
   “ไม่เข้าไปข้างในละนนท์”พี่สิงห์สาวเท้าเข้ามายืนด้านหน้า ทำเอานนท์ตะลึง
   “พี่สิงห์”
   “ใช่พี่เอง ทำไมคิดถึงพี่รึไง”สิงห์พูดแกมหยอกเล่น พลางเอามือลูบศีรษะคนตัวเล็กอย่างเป็นห่วงเพราะใบหน้าเล็กที่เคยสดใส ตอนนี้สภาพเศร้าหมองจนน่าเป็นห่วง
   “…….”นนท์เลือกจะเงียบไม่ตอบอะไร เขาก้มหน้านิ่งมองพื้น ก่อนนึกถึงเรื่องเมื่อเช้าที่แซงบอกได้ ว่าพี่สิงห์ฝากให้มาดูแลเขา ยังไงกัน
   “พี่สิงห์ครับ/น้องนนท์”กลายเป็นว่าพูดพร้อมกันซะงั้น นนท์ชะงักไม่พูดอะไรต่อ
   “นนท์พูดก่อนเลย”สิงห์ว่า
   “อ้อ ไม่เป็นไรครับ ผมลืมไปแล้ว พี่สิงห์ไม่เข้าไปข้างในละครับ” นนท์เลือกที่จะไม่ถาม สิงห์มองผ่านกระจกเล็กๆหน้าห้อง ก็ต้องส่ายหัวเบาๆ
   “ไม่ละ คนเยอะไป ที่จริงพี่มาเยี่ยมแล้วละ มาตั้งแต่แรกเลย อื้อ ช่างมันเถอะ เราน่ะะเข้าไปได้แล้ว  พี่ต้องกลับแล้วละ”สิงห์ตัดบท
   “ครับ”นนท์พยักหน้ารับก่อนยกมือบ้ายบาย คนตรงหน้า แล้วเปิดประตูห้องเดินเข้าไปด้านใน
แต่กลับถูกผลักออกมา วุฒิเดินก้าวออกมาพร้อมทั้งเอามือพวกแขกด้านในก็ทยอยออกมาทีละคน ก่อนประตูถูกปิดแน่นอย่าเดิม วุฒิเดินไปดึงมือนนท์ให้ตามออกไปที่ลานจอดรถ
   “พี่วุฒิ ทำอะไรน่ะ นนท์จะเข้าไปหาพี่น้ำ”นนท์โวยวายลั่น
   “มันดึกแล้วเลยเวลาเยี่ยม กลับพี่ง่วงนอนวันนี้เหนื่อยมาทั้งวัน นวดให้ด้วย”วุฒิสั่งเสียงเรียบแล้วจับนนท์ยัดไปที่นั่งข้างคนขับ จากนั้นก็รีบไปที่นั่งตัวเอง พารถคันสวยมุ่งหน้าไปยังคอนโดของตน นนท์นั่งนิ่งเพราะความโกรธเคืองมาตลอดทาง
   “เป็นอะไร”วุฒิถามอย่างสงสัยเพราะคนตัวเล็กเอาแต่หน้าบูดตอดทาง
   “ป่าวครับ”
   “แล้วทำหน้าตากวนตีนแบบนั้นทำไม คนเหนื่อยๆแทนที่จะกลับมาให้เห็นว่ายิ้มแย้มหน่อย มานั่งทำหน้าอมทุกข์อยู่ตรงนี้อยู่ได้”วุฒิว่ากระแทกใส่ นนท์หันไปหาวุฒิขวับหลังจากจ้องมองแต่ด้านหน้าตลอดทาง
   “พี่จะไม่ให้ผมเป็นแบบนี้ได้ยัง พี่ชายผมทั้งคนนอนอยู่ในห้องนั้น จะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้ เป็นคนในครอบครัวแท้ๆกลับไม่ได้เข้าไปดูซักนิด แล้วแบบนี้พี่จะไปรับผมที่โรงเรียนทำไม ผมไม่ใช่ตัวตลกนะ” กึก นนท์หัวพาดคอนโทรลข้างหน้าเพราะวุฒิเบรกรถกะทันหัน
   “พูดอะไรอยู่รู้ไหม”วุฒิเน้นเสียงเข้มอย่างไม่พอใจ
   “รู้ครับ ผมรู้ทุกอย่างที่ผมพูด และรู้ด้วยว่าตัวเองกำลังจะทำอะไรต่อจากนี้”นนท์ว่าอย่างถือดี เขาไม่ยอมแล้ว ไม่ยอมตกเป็นเบี้ยล่างของใคร ไม่ยอมไม่ยอมเด็ดขาด
   “จะทำอะไร ห๊ะกล้าดีขนาดนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่กัน หรือเพราะพอเจอกน้าไอ้สิงห์ก็เลยมีแรงขึ้นมางั้นสิ สารเลวแพศยาไม่เปลี่ยนเลยจริงๆ”
   “พี่หยุดว่าผมซักที ต่อให้ผมแพศยา ผมก็จะไม่แพศยากับพี่อีกแน่นอน ค่อยดูนะ ผมจะบอกเรื่องทุกอย่างกับพี่น้ำ ว่าพี่ทำอะไรกับผมบ้าง เมื่อก่อนผมอาจจะรักพี่บูชาพี่ แต่เดี๋ยวนี้และต่อไปมันไม่ใช่แบบนั้นแล้ว”
   “ถือดี ปากกล้า บนเตียงเอาให้มันได้แบบนี้บ้างนะ”วุฒิกระชากรถออกไปอย่างรวดเร็ว แล้วเลี้ยวเข้าคอนโดของตนเองอย่างแรงจนนนท์กระเด็นไปชนประตูรถ
   พอรถจอดได้นนท์ก็ตั้งท่าปลดล็อกหนีออกจากรถ วุฒิหัวเราะการกระทำของเด็กน้อย เขาเดินออกจากรถ มองนนท์ที่อยู่ด้านในอย่างสมเพช ถ้าเขาไม่กดล็อกใครก็ออกมาไม่ได้ทั้งนั้น นนท์ทุบกระจกรถรัว วุฒิปล่อย นนท์ให้บ้าอาระวาดอยู่ในนั้นอย่างไมสนใจ
   ลายออกแล้วสินะนิสัยเอาแต่ใจแบบเดิมๆ ขี้วีนขี้เหวี่ยง นึกว่าจะเก็บไว้ได้นานกว่านี้ออกลายแล้วสินะนนท์
   “เปิดเดี๋ยวนี้นะ”นนท์โวยวายลั่นรถ เขาทุบกระจก กวาดของหน้ารถ ทึ้งทุกอย่างด้านในจนเละไปทั่ว
   “เปิด บอกให้เปิดไงไอ้พี่วุฒิไอ้บ้า ปล่อยนะเว้ย ปล่อยซิวะ”พูดทั้งน้ำตา นนท์สะอื้นในเมื่อร่างสูงยืนล้วงกระเป๋าดูการกระทำของเขาอย่างเย็นชา
   “ฮึกๆ  เปิดให้ผมเดี๋ยวนี้พี่วุฒิ ผมหายใจไม่ออก ฮือ ฮือ ผมเหนื่อย เข้าใจไหมอย่าทำแบบนี้กับผม  อย่าทำ ฮือฮือ”นนท์พูดเสียอ่อนร้องไห้ด้วยท่าทีอ่อนแรงหลังจากเสียพลังงานไปเยอะ
   กึก วุฒิเดินไปกระชากประตูรถฝั่งนนท์ออก นนท์รีบลุกออกมาข้างนอกทันที แต่โดนวุฒิจับตัวยึดเอาไว้ ไม่ให้ออกไปไหน
   “เรื่องที่จะบอกน้ำทุกเรื่อง ต่อไปนี้ลืมให้หมด เราจะมาเริ่มต้นกันใหม่เข้าใจไหม”
   “ทำไม”นนท์ถามอย่างสงสัยเพราะคำพูดของวุฒิ
   “น้ำความจำเสื่อม”(น้ำเน่าปะละ-คนแต่ง)
   “อะไรนะ”นนท์ร้องเสียงสูง พลางเอามือปิดปากตัวเองร้องไห้เสียงดังเพราะความเสียใจ
   “เรามาเริ่มกันใหม่”วุฒิย้ำ
   “ยังไง พี่จะไม่ยุ่งกับผมใช่ไหม”
   “ไม่ใช่”
   “แล้วยังไง”
   “น้ำรู้เรื่องเรา พี่กับน้ำทะเลาะกัน แล้วน้ำก็วิ่งออกไปจากคอนโด หลังจากนั้นก็มีคนโทรมาบอกพี่ว่าน้ำโดนรถชน”วุฒิเล่าเรื่องทั้งหมดให้นนท์ฟังอย่างสะเทือนใจ
   “เพราะพี่ใช่ไหม เพราะพี่ทำให้พี่น้ำเป็นแบบนี้”นนท์เข้าไปทุบหน้าอกวุฒิเพื่อระบาย เขาร้องไห้โฮอย่างอดไม่ได้ ทำไม ทำไมผู้ชายคนนี้ต้องเข้ามาทำลายชีวิตเขากับพี่น้ำด้วย
   “หลังจากนี้ไป เราจะไม่พูดเรื่องนี้กันอีกพี่ไม่อยากให้น้ำรู้เรื่องอีกเข้าใจไหม  ให้ทุกอย่างมันหายไปพร้อมความทรงจำของน้ำซะ”
   “พี่ก็เลิกยุ่งกับผมซะสิ”นนท์ว่าอย่างตัดพ้อ ในใจทั้งน้อยใจทั้งเจ็บปวด
   “ทำไม่ได้ ทำแบบนั้นไม่ได้”วุฒิพูดพลางส่ายหัวไปมาอย่างคิดไม่ตก
   “พี่วุฒิเห็นแก่ตัว พี่จับปลาสองมือ พี่ทำแบบนี้ทำไม ทำแบบนี้ทำไม”นนท์ว่า
   “อย่าทำตัวมีปัญหาได้ไหม หน้าที่คืออย่าทำให้น้ำรู้เรื่องนี้เด็ดขาด ถ้าน้ำรู้ คนที่จะความจำเสื่อมไม่ใช่น้ำ แต่จะเป็นคนตรงหน้าพี่”วุฒิพูดใส่หน้านนท์อย่างจริงจัง จนนนท์ถึงกับตัวอ่อนร่วงไปนั่งกบพื้น ฮือ ฮือ สรุปแล้วเขาก็ไม่ใช่คนที่สำคัญอยู่ดี
   “โทรศัพท์”พอนึกได้ นนท์ก็ทวงโทรศัพท์จากวุฒิ เขาแบมือยืนขอ
   “เอาไปทำไม”
   “จะโทรบอกป๋ากับม๊า”
   “บอกแล้ว พรุ่งนี้คงมาถึง”
   “นนท์อยากคุยกับป๊า”
   “ไปคุยที่ห้อง”
   “ไม่เอา จะคุยตรงนี้ เอาโทรศัพท์มาที่บอกจะซื้อให้นนท์ เอามาเดี๋ยวนี้นะ”นนท์ขึ้นเสียโวยวายเหมือนเด็กทีอยากได้ของเล่น
   “อย่าเอานิสัยเอาแต่ใจตัวเองออกมาใช้ที่นี่บอกแล้วไงไม่ชอบ”วุฒิว่า
   “ไม่ได้ให้ชอบเลิกชอบไปเลย ไม่ต้องมายุ่งกันอีกไม่ต้องมาแตะต้องตัวเลยไม่ต้องมายุ่ง”นนท์ว่าอย่างไม่ยอมแพ้ เขาลุกด้วยท่าทางเซๆ ยกแขนชี้หน้าวุฒิอย่างหาเรื่อง นนท์คนเก้าค่อยๆกลับมาทีละนิดๆ วุฒิหรือป่าวที่เป็นตัวต้นเหตุ อาการหาเรื่องถึงขนาดชี้หน้าทำเอาวุฒิโกรธจัด
   “อยากเล่นบทโหดใช่ไหมนนท์”
   “ผมไม่กลัวพี่หรอก”
   “ไม่กลัวใช่ไหม ผั๊วะ”วุฒิยกมือขวาฟาดสุดแรงไปบนแก้มเล็กจนเป็นรอย
“บอกแล้วอย่ามาดื้อแถวนี้ ผั๊วะ บอกแล้วไม่ชอบเด็กเอาแต่ใจ ผั๊วะ อย่ามาทำตัวไม่ดีต่อหน้า ผั๊วะ อยากเจ็บตัวใช่ไหม ผั๊วะ”แรงตบมหาศาลจากคนตัวโตทำเอานนท์เลือดซึมออกมาจากมุมปาก ใบหน้าไม่ทันได้เงยมองคนที่ทำ เพราะรับตบไปหลายทีจนเงยไม่ขึ้น หน้าชาแล้วรู้สึกเจ็บจี้ดด้านในของแก้ม
“ฮือ ฮือ ฮือ”นนท์เอามือกุมหน้าตัวเอง แล้วร้องไห้โฮเพราะความเจ็บปวด
“อย่ามาสำออย ไนไปบข้างบน อย่าให้ต้องทำมากกว่านี้ ไป้”สิ้นเสียงตะโกนบอก นนท์ก็รีบหลบวิ่งขึ้นคอนโดอย่างเร็ว
ฮือ ฮือ เจ็บเหลือเกิน ทำไมพี่วุฒิถึงใจร้ายกับเขาแบบนี้ ทุกคนเลย ทำไม ทำไมกัน ฮึกๆ
                                                             จบ

ืnneess

ทำไมมันจบแบบนี้อ่ะ?

imanaji

ขอบคุณมากๆครับ

pkclub2146

ขอบคุณครับ

gigusa

ขอบคุนมากครับ

x_man19

ขอบคุณครับ

tajarak

ขอบคุณครับ

babyblue

ขอบคุณครับ

tamia

อ่านหน่อยนะครับ

-dewza-

ขอบคุณมากๆเลยนะครับ

Stone316

ขอบคุณมากคร้าบ

V3_TR1

สนุกมากเลยครับ

pointtwo

ขอบคุณครับ

loessakkk

ขอบคุนครับ

Klong

ขอบคุนครับ

kaiva

อยากอ่านจังครับ

snowprince1994

ขอบคุณมากๆนะคับผม

grantnun

ขอบคุณมากครับ

adan

ขอบคุณมากครับ

toochi001

อยากอ่านมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ