++ กูพี่มึงนะเว้ย ++ # 12

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
"แล้วที่อยู่ในมืออ่า ไม่มีเหรอบัวลอยอ่า"มันถาม
"มี แต่มันไม่อร่อยเท่าร้านป้าหน้าตลาดหรอก เดี๋ยวไปซื้อมาให้"แล้วผมก็วางถุงขนมS&P ลง
"ไม่ต้องหรอก อยากกินอันนั้น"
"อืมได้"แล้วผมก็ไปเวบขนมให้มัน แล้วก็เอาไปให้มันที่โซฟาวางเสร็จผมก็จะเดินออกไปนอกบ้านครับ ไม่อยากอยู่ให้มันรำคาญใจ
"ทำไมไม่มานั่งกินด้วยกันล่ะ"มันพูดขึ้น
"ไม่อ่ะ"
"อะไรว่ะ อุตส่าห์ไม่กินที่ รพ. รอมากินพร้อมมึง ยังจะไม่กินกับกูอีก"
อะไรกัน ที่มันไม่กินบัวลอยผม เพียงเพราะว่าจะรอมากินพร้อมผม ตอนนั้นทำไมผมดีใจอย่างงี้นะ ผมเผลอยิ้มออกไป
"งัย ยิ้มออกแล้วสินะ แล้วมากินบัวลอยกันได้ยัง อยากกินแล้วนะ"
"กานต์ ขอนอนหนุนตักหน่อยดิ"อยู่ดีๆไอ้เต้ยก็พูดขึ้น
"ไม่อ่า เมื่อย"
"ขอหน่อยดิ เนี้ยยังไม่หายโกรธเลยนะ ไม่ยอมไปเยี่ยมเลย"
"อะไรของมึง กูไปแล้วมึงสนใจกูเหรอ"ผมตอกกลับไปอย่างเร็ว ตอนนั้นประสาทอัตโนมัติทำงานครับ
"สนดิ ทำไมไม่สน"หน้าด้าน
"ก็เห็นมึงสนอยู่แต่กะส้มของมึง"
"หึงเหรอ"
"จะหึงมึงทำไม เสียอารมณ์"เสียอารมณ์จริงๆครับ เดินหนีแม่งเลย หงุดหงิด ใครมันควรจะโกรธกันแน่ว่ะ ทำกูเหมือนไม่มีตัวตนแล้วยังจะมาโกรธกูอีก
ผมออกไปนั่งรับลมอยู่สวนหลังบ้าน
"มานั่งอยู่นี้เอง"ไอ้เต้ยพูด
"ออกมาทำไม"
"ก็มาตามหาคนขี้งอน"
"ใครงอนมึง"
"ไม่เอาน่า ไม่งอนนะครับ"แล้วมันก้นั่งลงข้างๆผม
"ใครงอน"
"ไม่งอนแล้วมานั่งหน้าเป็นตูดตรงนี้ทำไม"
"ป่าว แค่หิว"คิดได้เว้ยกู
"งั้นก็ออกไปซื้อข้าวดิ หิวเหมือนกัน "อ้าว ได้ทีใช้กูเลยนะมึง
"เออ งั้นรอแป๊ปล่ะกัน"ผมก็เลยออกไปซื้อข้าวครับ
"รีบกลับมานะ จะได้กินข้าวด้วยกันอีกครั้ง"ไอ้เต้ยตะโกนไล่หลังผมออกไป มันทำผมยิ้มได้อีกแล้ว ไอ้เต้ยมันออกไปด้วยไม่ได้เพราะว่ามันก็ยังเจ็บอยู่
ผมซื้อข้าวกลับมาก็มีรถคันนึงจอนอยู่หน้าบ้านผม ก็งงครับใครมา รถเทพ ก็ไม่ใช่ พอเข้าไปในบ้านก็ผมก็ได้รู้ครับว่าใครเป็นเจ้าของรถคันนั้น
"กานต์กลับมาแล้วเหรอจ๊ะ แหมเอาแฟนส้มมาซ้อนอยู่นี้เอง"ใครเอาไปซ่อนมึง ไอ้เทพฝากไว้เว้ย
ผมไม่ตอบอะไร แค่ยิ้มๆให้ส้มไป
"ซื้ออะไรมาเยอะแยะเลย อ้าวซื้อข้าวมาเหรอ แต่ส้มกับเต้ยกำลังจะออกไปกินข้าวกันอยู่พอดีเลย"
"กำลังจะออกไปกินข้าวเหรอ"ผมถามไป งงครับ ก็ไหนบอกให้ไปกูซื้อข้าว แล้วจะออกไปกินข้าวข้างนอก แล้วให้กูซื้อมาทำไม
ผมหันไปมองหน้าไอ้เต้ย ไอ้เต้ยก็หลบตาผม
"อืม ไปกันเถอะ"ผมพูดออกไป
ไม่รู้จะรั้งไว้ทำไมครับ รู้ตัวครับว่าอยู่ส่วนไหน คนของเค้ามาแล้ว พูดเสร็จผมก็เดินเข้าไปในครัว ทำไมเต้ยมันทำแบบนี้กับผม
ข้าวเหรอ ให้ผมไปซื้อข้าวเหรอ แล้วกลับมากินด้วยกันงั้นเหรอ สุดท้ายกูก็โง่อีกแล้ว ไอ้กานต์
"ทำไมยังไม่แกะข้าวอีกล่ะ หิวแล้วนะ"
"เต้ย"มันยังไม่ออกไปอีกเหรอ
"ยังไม่ออกไปอีกเหรอ แล้วส้มล่ะ"งงครับ มันน่าจะออกไปได้แล้ว
"พี่ส้ม กลับไปแล้ว กินข้าวได้ยังหิว"ไอ้เต้ยตอบ
"แล้วทำไมไม่ออกไปกินกับส้มล่ะ"
"ก็บังเอิญสัญญากับคนแถวนี้ไว้ก่อน เร็วๆรีบแกะข้าวได้แล้วหิว"แล้วไอ้เต้ยก็เดินออกไปจากห้องครัว ทิ้งผมไว้กับความสบสนปนดีใจเล็กที่อย่างน้อยมันก็เลือกที่จะอยู่กับผม
เช้าวันอาทิตย์ส้มก็มารับไอ้เต้ยกลับไปคอนโด ตอนนี้คนของเค้ามาแล้ว ผมก้ต้องอยู่ในที่ๆของผม แอบเหงาเล็กทั้งๆที่ก่อนหน้าที่ไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน มันเหงาครับ อยากอยู่กับเต้ย ตอนนี้ผมยิ่งแน่ใจตัวเองมากกว่าเดิมว่าผมคงชอบมันจริงๆ ชอบมันมาก ที่จริงผมทำใจได้ขึ้นบ้างแล้ว
แต่เรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อวาน มันทำให้รู้สึกแบบเดิมๆอีกครั้ง เต้ยเลือกที่จะปฎิเสทส้ม เต้ยเลือกที่จะอยู่กินข้าวกับผม แล้วยิ่งเรื่องที่เราคุยกันเมื่อคืนยิ่งทำให้ผมรู้สึกไปเองว่า เต้ย เองก็ชอบผมเหมือนกัน
"เต้ยเป็นอะไรป่าว ปวดแผลเหรอ"ผมเห็นมันนั่งน่าไม่รับบุญอยู่ที่ปลายเตียง
"ป่าวไม่มีอะไร"ไอ้เต้ยตะคอกใส่ผม
"อ้าว อย่ามาพาลดิ อารมณ์เสียจากไหน"
"เต้ย ถามไรอย่างดิ"
"อะไร"
"ก็รูปในมือถือมึงอ่า รูปกู เออที่มึงแอบถ่ายอ่า รูปตอนอยู่ค่าย ตอนหลับ ตอนกินข้าว มึงถ่ายไปทำไมว่ะ"มันตกใจ
"มึงเห็นรูปพวกนั้นได้งัย"
"ทำไม ก็เห็นแล้วกัน"
"งั้นแสดงว่า คนที่ลบรูปพวกนั้นก็คือมึงสินะ"
"เออ"
"มึงลบทำไม แล้วรูปแก้ผ้ามึง มึงก็เป็นคนลบใช่มั้ย"
"ใช่"
"โถ่ เอ้ย แมร่ง"มันชี้หน้าผม แล้วก็ลดมือลง เหมือนทำอะไรผมไม่ได้
"มึงจะตอบคำถามกูได้ยัง ว่ามึงถ่ายรูปพวกนั้นไปทำไม"
"ก็เอาไว้ดูตอนคิดถึงงัยล่ะ แค่นี้ก็ไม่รู้ โง่รึป่าว"ไอ้เต้ยตะโกนใส่หน้าผม
"ว่างัยนะ"
"อ้อ  เออ เออ ไม่ใช่ ไม่ใช่ กูหมายถึง เอาไว้ตอนจะบังคับให้มึงทำตามที่กูต้องการงัยล่ะ"ไอ้เต้ยอึกอัก
ช้าไปแล้วไอ้เต้ย เมื่อกี้กูได้ยินเต็มๆ ทั้งสองรูหู มึงถ่ายรูปกูเอาไว้ดูตอนคิดถึงกู
"มึงยิ้มอะไร"ไอ้เต้ยพูด
"ป่าว" พูดเสร็จผมก็ล้มตัวลงนอน
"อ้อ ถ้าคิดถึงกูก็มาหากูสิ"ผมพูดใส่มัน
มันหน้าแดงเล็ก
"มึงพูดอะไรของมึง"แล้วมันก็ล้มตัวนอน หันหลังให้ผมอีกต่างหาก
แต่ผมก็ได้แต่แอบยิ้มในใจว่ามันถ่ายรูปผมตอยเผลอๆเพราะว่ามันจะเอาไว้ดูตอนมันคิดถึงผม
นั้นเป็นเรื่องที่เราคุยกันเมื่อคืน เมื่อคืนเป็นคนที่ผมนอนหลับสบายที่สุด แล้วก็ฝันดีที่สุดด้วย แต่เพียงแค่ข้ามคืน จากคนที่มีความสุขที่สุด กลายเป็นคนที่เหงาที่สุดเหมือนกัน เวลามันผ่านไปช้ามาก นี้ขนาดผมตื่นช่วยแม่บ้านเก็บกวาดบ้าน ตัดหญ้าหน้าบ้าน
ให้อาหารปลา อ่านหนังสือเล่มที่อ่านค้างไว้ แต่กิจกรรมทั้งหมดผมทำเสร็จเพียงแค่ไม่กี่ชั่วโมง ทำไมเวลามันผ่านไปช้า
อย่างงี้น่ะ
ผมตัดสินใจขับรถออกไปห้างใกล้ เพื่อซื้อของเข้าบ้าน ที่นี้คนเยอะดี อย่างน้อยผมก็ไม่ได้อยู่คนเดียว
"กานต์"ใครกันเรียกผม เสียงนี้คุ้นๆ
"นพ"ใช่ครับ นพ นั้นเอง
"มาคนเดียวเหรอ"นพเดินเข้ามาหาผม ซึ่งกำลังจะจ่ายเงินค่าของ
"อืม"ผมตอบไป
"ช่วยถือมั้ย"นพไม่รอคำตอบจากผม หยิบเอาของที่ผมจะซื้อเข้าไปถือหมด
"ไม่ต้อง ไม่ต้อง กานต์ถือเอง"
"กานต์ ในฐานะคนเคยรู้จักกันนะ ให้นพถือเถอะ"คำพูดนพ ทำให้ผมเสียใจไม่แพ้กัน
"นพ ในฐานะเพื่อนดีกว่านะ"ผมพูดออกไป นพยิ้มให้ผม รอยยิ้มที่ผมคุ้นเคย
"แล้วนี้เต้ยไม่มาด้วยเหรอ"นพถาม
"ป่าว มาคนเดียว แล้วไปถามถึงเต้ยทำไม"สงสัยครับ
"ป่าวก็นึกว่าเต้ยเป็นแฟนใหม่กานต์"คำถามของนพทำเอาผมจุกเหมือนกัน
"ป่าว ไม่ได้เป็นอะไรกัน ทำไมนพคิดอย่างนั้นล่ะ
"ก็เห็น แสดงความเป็นเจ้าของขนาดนั้น ก็นึกว่าใช่"แสดงความเป็นเจ้าของเหรอ
"ป่าว ไม่ได้เป็นอะไรกัน เต้ยมีแฟนแล้ว ชื่อส้ม"ผมตอบไปตามความจริง
แม้ความจริงนั้นจะทำให้ผมเจ็บปวดแค่ไหนก็ตาม
นพไม่พูดอะไรต่อ ได้แต่ยิ้มให้ผม ไม่นานนพกับผมก็มาถึงรถของผม ขณะที่ผมเอาของขึ้นรถเสร็จเรียบร้อย
"ดูหนังกันมั้ยกานต์"นพพูดขึ้น
"ดีเหมือนกัน แต่ก่อนอื่นกินข้าวก่อนนะ หิว"
"ได้เลย"
ผมกับนพ ตกลงใจจะกิน MK ด้วยกันแล้วค่อยดูหนัง แต่โลกนี้มันกลมจริงๆครับ
"อ้าวไอ้นพ ไอ้กานต์"เสียงไอ้เทพ ทักผมกับนพแต่ไกล
"ว่างัยเทพ"ไอ้นพทักไอ้เทพ ผมไม่แปลกใจที่เทพมาเดินห้างที่นี้หรอกครับ แต่ไอ้เต้ยน่ะสิ มันมาด้วย ผมตกใจมากครับตอนนั้น ไม่รู้จะทำหน้ายังงัย
"มาทำอะไรกันว่ะ"ไอ้เทพถาม
"อ้อ หาอะไรกินว่ะ กะกิน MK แล้วก็จะไปดูหนังกัน กินด้วยกันป่าวว่ะ"ไอ้นพถามเทพ
"เต้ยว่างัยมึง กินกับพวกมันมั้ย"
"เอาสิพี่"ไอ้เต้ยตอบ พร้อมกับมองมาที่ผม ผมไม่ชอบสายตามันตอนนี้เลย สายตา ที่ทำให้ผมรู้สึกผิด
ไอ้เทพนั่งข้าง เต้ย ผมนั่งข้างนพ ไอ้เทพ กับนพคุยกันอย่างออกรส คงเพราะว่ามันสองคนคงไม่เจอกันมานาน ส่วนเต้ยมันเงียบผิดปกติ
"เต้ย กินเป็ดมั้ย"ผมถามมัน เพราะว่าจานเป็ดอยู่หน้าผมพอดี
มันไม่ตอบแต่มองหน้าผม
ผมชักเริ่มกลัวๆมันแล้วสิ มันเป็นอะไรของมัน
"กินมั้ย"ผมถามอีกรอบ
"ก็ตักมาดิ"มันพูดออกมาในที่สุดค่อยโล่งอกขึ้นมานิดนึง
แล้วผมก็ตักเป็ดให้มัน หลังจากนั้นมันก็ไม่ค่อยพูดอะไร ถามคำก็ตอบคำวันนี้นพเป็นอะไรก็ไม่รู้เอาใจผมเป็นพิเศษ ตักนู้นตักนี้ให้กินตลอด บอกว่าไม่ต้องก็ยังจะทำ พอกินเสร็จ นพยังชวนเทพกับเต้ยไปดูหนังอีก ไอ้เต้ยก็คิดอะไรของมันไม่รู้เสือกจะไปดูด้วย
ระหว่างที่เทพกับนพไปซื้อตั๋ว

maxza12

กุเกลียดมึง เต้ยยย

ืnneess

ขอบคุนนะคับ

loessakkk

ขอบคุนน้าครับ

imanaji

ขอบคุณมากๆครับ

tamia

สนุกดีครับ

malivb

มาอ่านต่อครับ ขอบคุณครับ
เต้ยร้ายกาจนะเนี่ย อย่าให้เจอคนแบบนี้จะใส่ไม่ยั้ง ฮี่ๆ

imseng

ขอบคุณมากๆๆ นะคับ

kengee

ขอบคุนนะคับผม ((^.^)),,,,,,

aRmkung

ขอบคุณครับ

arzugima

ขอบคุณครับผม

pongsakron01

ขอบคุณครับ

1712

ขอบคุณครับ

orrick

ขอบคุนนะคับ ^^

soigiro

-ขอบคุณมากคับ

cotomud

ขอบคุณนะคับ อ่านแล้วชอบมากเลย

สีฝุ่น

ขอบคุณมากมายครับ

mind19mindPSU

ขอบคุนนะครับ

davil008za

ขอบคุรมากๆครับ