รักงอมแงม @ 21

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
ทั้งสองบังเอิญได้นั่งข้างกันบนรถเมล์คันแดงจากเชียงใหม่ไปปายหนทางผ่านโค้ง แหวกหมู่ไม้
ผ่านเนินสูงต่ำ ภูเขาลาดชันลูกแล้วลูกเล่าบทสนทนาเพื่อทำลายความเงียบอันน่าอึดอัดจึงเริ่มขึ้นระหว่างเขา
“มาคนเดียวเหรอครับ”
“ครับ แล้วคุณล่ะ”
“เหมือนกันครับ”
“ชอบเที่ยวคนเดียวหรอครับ”
“ไม่เชิงครับ อยากลองดูมากกว่า”
“ผมก็เพิ่งเที่ยวคนเดียวครั้งแรกเหมือนกัน”
“บังเอิญนะครับ แล้วเคยมาที่นี่หรือยัง”
“ยังหรอกครับ จริงๆผมไม่แน่ใจด้วยซ้ำกว่ามาถูกที่หรือเปล่า”
“อ้าว...”
“ผมเดินทางตามลายแทงน่ะครับ ฮ่าๆ”
“เหรอครับ อืม”
“คือว่า เรื่องมันยาวน่ะครับ แต่มันคงใช่ที่นี่แหละ”
“ผมว่าคุณคงจะประทับใจแน่ๆเมื่อไปถึง จะใช่ไม่ใช่คงไม่สำคัญแล้วครับ”
“ผมก็ว่างั้น”
“อ้าว ทำไมส่งไวจังวะ” ผมเงยหน้ามองไอ้ฟลุคที่มายืนเท้าโต๊ะม้าหินอยู่
“อาจารย์ยังไม่มา”
“อ้าว แล้วมากี่โมง”
“ไม่รู้ว่ะ มาคุยเรื่องหนังก่อนแล้วกัน สี่โมงค่อยขึ้นไปส่งใหม่” ไอ้ฟลุคพูด ไอ้แบงค์ ไอ้ฝุ่น ไอ้ตั้นเดินตามมา
ส่วนไอ้ทอปมันไปซื้อน้ำที่โรงอาหาร
“มึงว่าบทมันเรียบไปป่าววะ” ผมถามพวกมันเมื่อทุกคนมานั่งสุมหัวกันแล้ว
“อืม ใช่” ไอ้ฟลุคบอก
“กูไม่เข้าใจ ทำไมมันต้องขี่มอเตอไซด์ไปเที่ยวกันวะ” ไอ้ทอปพูด
“ก็มึงจะให้มันวิ่งข้ามภูเขาแบบหนังแขกรึไงวะ” ผมตอบมันไปแบบขำๆ
“ป่าว กูเห็นมันมีหนังหลายเรื่องแล้วที่ขี่มอเตอร์ไซด์กัน”
“จริงๆ กูก็อยากใช้พาหนะอื่นนะ แต่ว่ามันไม่มีอะไรจะน่ารักได้เท่ากับการซ้อนมอเตอไซด์แล้วว่ะ”
“ยังไงวะ” ไอ้ตั้นถาม
“รถยนต์มันห่างเหินกันเกินไป เหมือนโดนตัดขาดจากธรรมชาติภายนอก ส่วนจักรยานมันเหมือนเรายังอยู่ในโลกแห่งความจริง เรายังรู้สึกว่าขาต้องถีบ มันเหนื่อย ไม่โรแมนติค ซ้อนกันก็ลำบาก จากจะรักกันอาจจะกลายเป็นทะเลาะกันแทนแต่มอเตอร์ไซด์มันเป็นกลางไง มันให้ความเร็วกว่าจักรยาน ไม่ต้องออกแรงมากมาย ไม่เหนื่อย เหมือนมึงบินได้อ่ะ แล้วมันก็ไม่ได้มีกล่องมาครอบมึงแบบรถยนต์
ทำให้ยังคงเป็นส่วนหนึ่งกับสายลม แสงแดด ไอดิน กลิ่นหญ้า อีกอย่างมันต้องซ้อนกัน ได้สัมผัสซึ่งกันและกัน แถมยังมีเสน่ห์ที่เราไม่อาจเห็นหน้ากันได้ถนัด คนขี่ไม่รู้หรอกว่าคนที่ซ้อนอยู่ยิ้มอย่างหวานช่ำแค่ไหน แล้วคนซ้อนก็ไม่อาจจะเห็นประกายแววตาแห่งความสุขของคนขี่ได้ แม่งพูดแล้วกูอยากมีแฟนไปขี่มอเตอร์ไซด์ด้วยกัน ฮ่าๆ”
“อ้วก”  
พวกมันพร้อมเพรียงกันทำเสียงและท่าทางประกอบ แมร่ง กำลังซึ้งซะหน่อย
“มึงมีความรักหรอวะ” ไอ้ฝุ่นถามผม
“ป๊าว รักไรมึง”
โป๊ก โอ้ย ไอ้แบงค์ ตบหัวกูทำไมวะ เจ็บนะมึง “ปากแข็งนะสัด” มันพูดต่อ
“ว่าไงมึง อย่ามาปิดบังเพื่อน” ไอ้ทอปจ้องหน้าถามผม
“พอๆ คุยงานต่อ ไม่มีไรจริงๆ” ห่าพวกนี้หนิ จับผิดกันจริง
“เออๆ สรุปก็ให้มันขี่มอเตอร์ไซด์นั่นแหละ”
“แต่กูว่ามันควรจะเจอสถานการณ์อะไรแปลกๆบ้างว่ะ” ไอ้ตั้นบอก
“เจองูยักษ์กลางป่ามั้ยวะ ฮ่าๆ”
“`ตัวเงินตัวทอง` กลายเป็นหนังไซไฟพอดี”
“กูว่ามีผู้หญิงร่วมเดินทางอีกคนดีป่ะ”
“มันไม่กลายไปเหมือนเรื่อง Y Tu Mama Tambien หรอวะ”
“เจอไฟป่าเป็นไงวะ” ผมเสนอ
“แล้วมึงจะเผาป่าถ่ายหนังหรอวะ คิดใหญ่ไปแล้ว” แล้วไอ้ตั้นก็เบรคผมไว้ ก็จริงของมันอ่ะนะ
“มันต้องมีสถานการณ์บางอย่างไปดึงเอาก้นบึ้งความชอบผู้ชายออกมาเว้ย”
“เออ กูรู้แล้ว อะไรล่ะ”
“ก็มีที่กูใส่ไปอันนึงไง ว่าเมืองมันเกิดร้อนผิดปกติ คนเลยถอดเสื้อเดินกันให้ว่อน” ผมบอก
“อันนั้นมันเป็นสิ่งรอบข้าง แต่มันไม่ค่อยเกิดแอคชั่นต่อตัวละครเท่าไหร่ว่ะ มันเป็น motive เฉยๆ”
ไอ้ฟลุคพูดเสริม
“อะไรวะที่จะทำให้ตัวละครมันรู้สึกแล้วยอมรับว่าตัวเองเกิดหลงรักผู้ชายเข้าให้แล้ว”
“คิดไม่ออกว่ะ”
“ไอ้ทอป มึงเป็นเกย์อ่ะ ว่าไง” ไอ้ฝุ่นแซวไอ้ทอป
“ไม่รู้เว้ย กูชอบมาเลยแต่เกิด ไม่ต้องมีสิ่งเร้า” ฮ่าๆ ฮากันทั้งโต๊ะเลย แต่ผมแอบสะอึกเล็กๆ นั่นสิ อะไรวะ
ที่กระตุ้นให้คนเรารู้ว่าจริงๆแล้วกูชอบผู้ชาย
“เราทำหนังกึ่ง Surealism เพราะฉะนั้นเอาเป็นสัญลักษณ์ก็ได้เว้ย” ไอ้ตั้นบอก
“ภาพวาดเกย์บนฝาผนังในถ้ำเลยเป็นไง” ไอ้ฟลุคแม่งคิดได้นะ
“ตอนเล่นน้ำให้มันเกือบจมน้ำไงมึง ต้องมีการผายปอด เมาท์ทูเมาท์ไปเลย กูว่านะเผลอๆคนแสดงจะค้นพบตัวเองก่อนตัวละคร ฮ่าๆๆๆ” ไอ้ทอป ห่าหนิ ยังไม่รู้เลยใครจะยอมเล่น
แล้วโทรศัพท์ผมก็ดังขึ้น ผมเดินออกมารับ
“ไงมึง”
“ว่าไง คืนนี้ไปไหน” เสียงไอ้แนทโทรมา
“คืนนี้หรอวะ ไม่รู้ว่ะ”
“มาลาดกระบังมั้ยมึง”
“จะดีหรอวะ ฮ่าๆ” ไม่ได้ไปหลายอาทิตย์แล้วเหมือนกัน รึว่าจะไปดีหว่า
“แหม น้ำเสียงนี่ไม่อยากมาเลยนะสัด” ไอ้แนทแม่งพูดประชดผม เป็นผู้หญิงพูดจาหยาบคายไม่ดีนะเว้ย
“เฮ้ย แต่กูคงเลิกดึกว่ะ เอางี้ พรุ่งนี้แล้วกัน”
“อ่านะ วันนี้กูก็ว่างล่ะสิ”
“มึงก็แดกเหล้ากับเพื่อนที่มอไปก่อน”
“เออๆ รมณ์เสีย พรุ่งนี้ไปไหนโทรบอกกูด้วยนะ” เสียงไอ้แนทหงุดหงิด แล้วก็ร่ำลาวางสายไป คุยกันต่อกับพวกมันถึงสามทุ่ม ไปกินข้าวกันต่ออีก กว่าจะถึงห้องก็ปาไปห้าทุ่มแล้ว เหนื่อยเว้ย และผมก็อดไม่ได้ที่จะชำเลืองมอง 2046 ซึ่งมีแม่กุญแจลอคอยู่ คงไปกินเหล้าไม่ก็เล่นดนตรีสินะ คืนนี้ วันเสาร์ผมมีเรียนอีกหนึ่งตัว และผมก็ยังไม่ได้คุยกับใครจนเลิกเรียนเกือบสี่โมง
“ดีคับพี่นิว” พี่นิวรู้เวลามากๆ โทรมาตอนสี่โมงกว่าๆ ผมเลิกเรียนพอดี
“เรียนเสร็จแล้วสิมึง คืนนี้วายฟิฟตี้ (Y50) นะ” ว่าแล้วว่าต้องเที่ยว
“คร้าบ” ผมไม่ได้ออกไปไหนมาหลายคืน แบบนี้ไม่ถือว่าเที่ยวบ่อยเนอะ
“ไปเยอะป่ะอ่ะพี่” ผมถามต่อ เพราะอยากไปแค่คนสนิทๆ เคยเป็นมั้ยคับ เวลาไปไหนโดยที่ไม่ต้องคอยเทคแคร์ พยายามทำตัวสดใส เหมือนเหนื่อยกับชีวิต อยากอยู่กับเพื่อนๆ ที่สนิทๆ ไม่กี่คน
“ก็พี่ต้อม พี่แซน พี่โจโจ้ อยากชวนใครอีกป่าวล่ะ” พี่นิวถาม
“แค่นี้แหละพี่ อ้อมีไอ้แนทอีกคนเดี่ยวถามมันก่อ” ไอ้แนทมันก็เคยเจอพวกพี่ๆเค้าแหละคับ ขาเที่ยวพอกัน
“เออ จองโต๊ะเดิมไว้แหละ”
“อ่ะคับ ดีดี อยากนั่งสบายๆไม่อยากเจอคนเยอะๆ”
“อ้าว เป็นไรป่าว ไปหาร้านเงียบๆนั่งก็ได้นะเว้ย”
“ป่าวพี่ แค่อารมณ์อยากเต้นกับพี่ๆ ฮ่าๆ”
“เออ” พี่แกลากเสียงยาว
“เจอกันที่ร้านเลยป่าวอ่ะเฮีย”
“แล้วแต่ พี่นัดเจอไอ้แซนที่ห้องพี่ก่อนตอนสองทุ่ม”
“อืม เดี๋ยวเต้เข้าไปหาที่ห้องและกัน”
“โอเคๆ อย่าเลทนะมึง”
“คร้าบ”
วางสายไปแล้วก็รีบกลับหอไปนั่งเล่นสักพัก ตอนเดินผ่าน ห้องข้างๆก็ลอคแม่กุญแจอีกแล้ว
“ดีคับ” ผมรับโทรศัพท์ที่ดังขึ้น ตอนกำลังจะออกจากหอขึ้นรถไปห้องพี่นิว
“หวัดดีคับ ว่างป่าวเต้”
“คุยได้คับ”
“วันนี้บิวจะไปเที่ยวกับเพื่อนที่มหาลัย ไปด้วยกันป่ะ” อ่ะ นายบิวอะไรนี่โทรมาชวนเที่ยวอีกและ ผมก็เกรงใจแฮะ ปฏิเสธเค้าทุกครั้ง
“ร้านไหนอ่ะ”
“วายฟิฟตี้” อ้าว...ไปร้านเดียวกัน
“จริงดิ เต้ก็จะไปร้านนี้พอดี เต้ไปกับพวกรุ่นพี่อ่ะ ไว้เจอกันที่ร้านก็ได้มั้ง”
“หรอ ดีจัง ตอนแรกบิวกะจะไปอาร์แต่เพื่อนๆในกลุ่ม บอกว่าอยากลองไปร้านนี้ดู ร้านมันดีป่ะ”
“ดีนะ ไม่แออัด เพลงมันส์ดี”
“เหรอ อืมๆ งั้นเดี๋ยวเจอกัน เต้ไปกี่โมงอ่ะ”
“ถึงราวๆสามทุ่มมั้ง”
“พอๆกันแหละ โอเคคร้าบ”
เฮ้อ....ว่าจะไม่เจอคนเยอะแล้วเชียว ไอ้เต้คิดในใจ แล้วก็โทรหาไอ้แนทต่อ ชวนมันมาด้วย
“ถึงยังคับ” เสียงบิวดังอยู่ในโทรศัพท์ ผมพยายามเดินไปคุยที่ห้องน้ำเพื่อจะได้ไม่ต้องตะโกนแข่งกับเสียงดนตรี”
“อยู่ในร้านแล้ว โต๊ะหน้าเวทีคับ”
“คับ คับ บิวอยู่หน้าร้าน งั้นเดี๋ยวเดินไปหา”
“โอเคคับ”
“ไง” บิวเดินเข้ามาหลังจากผมกลับมานั่งที่โต๊ะสักพัก พวกพี่ๆ มองกันใหญ่เลย อิอิ สนใจมั้ยคับ เดี๋ยวจัดให้
“มานานยังอ่ะ”
“เพิ่งมาถึงสักพักอ่ะ แล้วนั่งโต๊ะไหนอ่ะ” บิวมันก็ชี้ไปที่โต๊ะอีกฝั่ง เห็นมีผู้ชายผู้หญิงนั่งอยู่เกือบสิบคนได้
“โห มากันเยอะว่ะ”
“โต๊ะนี้ก็ไม่น้อยกว่าเท่าไหร่เลยนะ”แหะๆ ก็ 6 คนเองคร้าบ
“แล้วนี่เพื่อนๆที่มหาลัยหมดเลยป่ะ” บิวมันถามแล้วมองพวกพี่ๆสายตาสแกนยังกับเลเซอร์
“ป่าวๆพวกพี่ๆ นี่พี่นิว พี่แซน พี่ต้อม พี่โจโจ้ ไอ้แนท”

imanaji

ขอบคุณมากๆครับ

kengee

ขอบคุนนะคับ ^^{:4_82:}

orrick

ขอบคุนนะคับ ^^

pongsakron01

ขอบคุณครับ

manza555

สนุกมากๆเลย

manza555

ต้นฉบับโพสต์โดย manza555 เมื่อ 2012-4-22 15:53
สนุกมากๆเลย

ตอบทุกโพสเลย 555555

imseng

ขอบคุณนะคับ

pkclub2146

ขอบคุณครับผม

peemakung

ขอบคุณครับ

2539

ขอบคุณครับ

x_man19

ขอบคุนนะคับ ^^

gearsoccer

ใกล้จบแล้วๆ

Klong

ขอบคุนครับ

kangaza

ขอบคุณครับผม

1712

ขอบคุณครับ

KillTi

สุดยอดเลยอ่ะคร๊าฟ

waahk01234

ขอบคุณมากๆครับ

dung

ขอบคุณมากๆครับ