โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว ( 79-80 )

tanya

# l, [5 e6 B; y8 u5 Y0 _' F( `(คัดลอกมา ขออภัยเจ้าของเรื่องนะครับถ้าหากว่าซ้ำ)
9 t4 D8 _  S5 C6 Y" K; O+ oตอนที่ 79 เสี้ยวความทรงจำ
3 d" p$ H. C) ^5 S+ A“หิวมั๊ย มีส้มในตู้เย็นเดี๋ยวปลอกให้กิน”  พี่โชว์ถามผม
( E) d: V2 O+ Q2 X" w“ไม่ครับ พึ่งกินข้าวอิ่มๆ”
“อืม งั้นนอนพักนะ” ผมรับรู้ถึงความรักและความเป็นห่วงจากพี่เขา พี่เขาเป็นห่วงผมมาก แล้วก็คงรักผมมากเช่นกันทุกคนรอผมนะผมจะรีบจำเรื่องราวต่างๆ ให้ได้
“บ่ายนี้ก็ออกจากโรงพยาบาลได้แล้วครับ แล้วก็มาพบหมอตามใบตรวจร่างกายนะครับส่วนเรื่องความจำให้ญาติพยายามเล่าเรื่องราว เพื่อกระตุ้นความทรงจำแต่อย่าพยายามมากจนเกินไปเพราะอาจทำให้เกิดอาการเครียดได้ ค่อยๆ จำนะครับ” ผมหมอบอกหลังตรวจร่างกายครั้งสุดท้ายให้เสร็จเรียบร้อย
) e% g! g# f# r! ^* L! s' T) m“ครับ ขอบคุณมากๆ นะครับคุณหมอ”  ตอนนี้มีเพียงพี่โชว์ที่คอยมารับผมเพราะเพื่อนๆ ผมติดเรียนกันหมด ผมโทรบอกแม่แล้วว่าไม่ต้องเป็นห่วงไม่อยากให้แม่นั่งรถมาเหนื่อยนะครับ
“พี่จัดการเรื่องค่าใช้จ่ายให้เรียบร้อยแล้วนะ แล้วต่อจากนี้ไปพี่จะดูแลเราเอง” พี่โชว์พูดพร้อมกุมมือผมเอาไว้ ผมรับรู้ได้ถึงความเป็นห่วงจากใจจริง
0 d# ?- q, m2 ~% |3 g“ครับ ขอบคุณมากครับ ทั้งหมดเท่าไหร่ครับ เดี๋ยวผมคืนให้” ผมรู้สึกเกรงใจที่ต้องให้ใครมาออกค่าใช้จ่ายให้ อีกอย่างผมก็ป่วยเอง ไม่ใช่พี่เค้า
8 J) D2 O3 M0 `  D- p3 [0 V“ไม่เป็นไรพี่เต็มใจ อีกอย่างเพราะพี่ตุลย์เลยเป็นแบบนี้ เพราะพี่เอง ตุลย์ไม่ต้องห่วงนะ พี่จะดูแลตุลย์เอง”
  ]* R/ [- D+ q/ Q, @0 W“ครับ ขอบคุณมากเลยนะครับ แต่ผมคงดูแลตัวเองได้นะครับ” ผมกล่าวขอบคุณจากใจจริง และรู้สึกเกรงใจพี่เค้า
  c2 _  y+ U2 B5 g. P3 a“อย่าดื้อ ดิพี่บอกจะดูแลเอง ห้ามเถียงเลย” พี่โชว์ทำท่าเหมือนดุๆ
“เอางั้นหรอครับ งั้นก็ได้ครับ” ก็คงต้องยอมไปก่อน เราจำอะไรไม่ได้หนิ
1 F& W5 M! G1 X% [1 i* d+ f0 ]  M“ป่ะ งั้นเรากลับบ้านเรากันดีกว่า”  พี่โชว์บอกหลังจากจัดการทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย
0 Z; T; }6 v$ C$ {0 ?7 [+ t% O( B: F“ไปส่งผมที่ห้องนะครับ” ผมไม่เข้าใจหรอกว่าไอ้บ้านเรามันหมายถึงบ้านไหน
“อืม แวะกินข้าวก่อนมั๊ย” พี่โชว์หลังจากที่มาถึงรถพี่โชว์ ผมรู้สึกคุ้นๆ รถคันนี้มาก เฮ้ย!! นี่มันรถที่จะชนผมตอนที่ผมเข้ากรุงเทพมาใหม่หนิ ผมจำได้แค่นี้ แล้วก็นึกอะไรอีกไม่ออก พยายามนึกแล้วรู้สึกปวดหัว
% K0 h; {8 N, Y$ a, ]“ตุลย์เป็นไรรึป่าว” พี่โชว์หันมาถามผม
" Q; s7 w% ?, w' D! Z“ปะ ป่าวครับ ถ้าพี่โชว์หิวก็แวะกินก่อนได้นะครับ”
% h6 h- p! ~' ]) d“ได้งั้นก็ไปข้าวร้านป้าพิศใต้แฟลตละกัน” อ่อร้านใต้ตึกนั้นเองไม่ได้กินนาน
“ป้าครับๆ ขอสุกี้แห้งสองจานครับ” มาถึงไอ้พี่โชว์ก็สั่ง ไม่ได้ถามผมเลย หรือว่าเขาจะกินสองจานนะ
“เอ่อ กินสองจานเลยเหรอ” ผมถาม
“ป่าวสั่งให้ตุลย์”
“เฮ้ย! พี่ผมไม่หิวนะ” ผมรู้สึกว่าเพิ่งกินข้าวเช้าไป
" l, r( G+ W! w3 X9 A7 {“ไม่ได้ ยังไงก็ต้องกินจะได้กินยา” อะไรว่ะดุกูอีกแระ เป็นพ่อกูรึไง ชิ
# V1 p/ X. H8 f9 @9 n5 L“ก็ได้ กินก็กิน แต่รู้ได้ไงว่าผมชอบสุกี้แห้ง”
“คนรักกันก็ต้องรู้สิครับ” แหวะทีนี้มาหวาน ตามอารมณืไม่ถูกจริงๆ
“มาแล้วจ้า สุกี้แห้งสองที่ เดี๋ยวนี้สนิทกันเนอะน้องโชว์กับน้องตุลย์เนี้ยะ เมื่อก่อนยังทะเลาะกันอยู่เลย” ภาพบางส่วนของความทรงจำแล่นเข้าในสมอง ใช่แล้วไอ้กร่าง ที่มันที่ต่อยผมนี่เอง ผมถึงว่าคุ้นๆ
“เป็นไรตุลย์” ผมยังไม่เข้าใจว่าทำไมตอนนี้มันถึงมาดีกับผม แล้วยังมาเป็นแฟนกับผมด้วย เป็นไปไม่ได้โกหกแน่ๆ
“ป่าว กินเหอะ หิวไม่ใช่หรอ” ผมก็ก้มลงกินของผม แล้วพยายามนึกจับต้นชนปลายไม่ถูกจริงๆ ปวดหัวโว้ยย
“อ่ะ กินยาหลังอาหารด้วย”
“ขอบคุณครับ” ผมรับยามาแล้วกิน  แล้วเราก็ขึ้นห้องกันมา
“เออ ส่งแค่นี้แหละครับ”
“เฮ้ย ได้ไงนี้ห้องเราสองคนนะเว้ย” ได้ไง ผมจำได้ว่าผมอยู่คนเดียวนะ
“ไม่ใช่ผมอยู่คนเดียว บ้านพี่อยู่ฝั่งนู้นไม่ใช่หรอ” ไอ้กร่างมันหายไปไหน ทำไมมันพูดกับผมดีจัง
“บ้า พี่อยู่กับตุลย์มาตั้งนานแล้ว ไม่เชื่อลองเข้าไปดิ” ผมเดินเข้ามาในห้อง แล้วจำต้องให้มันเข้าห้องมาด้วย จริงด้วยครับ ผมไม่ได้อยู่คนเดียว ข้าวของเครื่องใช้ที่ไม่ได้มีแค่ของผม
“พี่อยู่กับผมจริงอ่ะ”
“จริงสิ” โอ้ยย ผมต้องเชื่อใช่ไหมเนี้ยะ คิดแล้วปวดหัวโว้ยย
6 I  q4 ~& Y. u, s; D0 p“หรือว่าพี่แกล้งทำดีกับผม ผมจำได้ว่าพี่เคยไม่ชอบขี้หน้าผม” พี่โชว์ทำหน้านึกอะไรบ้างอย่าง แล้วอยู่ดีดีก็ยิ้มๆ
: n' a1 }: D+ l- c* J4 B“เรื่องมันนานมาแล้วแหละ ขอให้ตุลย์จำแค่ว่าตอนนี้พี่รักตุลย์ แล้วตุลย์ก็รักพี่ก็พอ เราสองคนรักกัน เข้าใจ๊”
“แล้วพี่จะให้ผมเชื่อได้ไง ในเมื่อผมจำอะไรไม่ได้เลย” ผมถาม
: I0 E4 f  L7 `“ขอแค่ตุลย์เชื่อพี่ พี่สาบานว่าพี่ไม่ได้หลอก พี่รักและจริงใจกับตุลย์จริงๆ” พี่โชว์พูดถ่ายทอดความรู้สึกพร้อมกุมมือผมไว้ สายตาที่ส่งมานั้นไม่ได้โกหกและเต็มไปด้วยความจริงใจจริงๆ ผมจะเชื่อก็ได้ครับ
" I$ J6 \+ M9 c" G3 o% G* C“ครับ ผมจะพยายามจำให้ได้นะครับ” พอกินยาก็ทำให้ผมรู้สึกง่วงๆ
+ {! T& V! D* U& S% ~7 N% S“งั้นผมขอนอนพักหน่อยนะ” ผมเดินเข้าไปในห้องนอน แล้วล้มตัวลงนอน ยังไม่ทันได้คล้อยหลับก็รู้สึกถึงแรงความอบอุ่นที่กอดผมอยู่
1 {6 V* `% |/ U. i  }“อืม เฮ้ยย พี่ทำไรอะ” ผมพยายามฝืน แต่แรงกอดก็มากจนผมผลักไม่ออก ผมรู้สึกแปลกๆ แต่คุณเคย ผู้ชายกอดกันด้วยหรอ
“ขอพี่กอดหน่อยนะ พี่ขอโทษที่ทำให้ตุลย์เป็นแบบนี้” น้ำเสียงพี่โชว์ฟังดูเศร้าๆ เอาว่ะ กอดก็กอด ผมรับรู้ได้ถึงความอบอุ่นของอ้อมกอดในเสี้ยวหนึ่งของความทรงจำ แต่ผมจำไม่ได้
0 ^/ \: o' E5 p/ ]% c“พี่นอนกอดผมบ่อยมั๊ย” ผมถามเพราะสงสัย
/ ^* y4 [8 `; q; Q“บ่อยสิ เรานอนกอดกันทุกวันเลยแหละ บางครั้งก็มากกว่ากอดด้วย”
“เฮ้ย!! พี่ทำไรอ่ะ” ผมร้องตกใจ เมื่อรับรู้ถึงสัมผัสที่ป่วนเปี้ยนอยู่หน้าขา
$ ~" e9 K2 x6 F5 c: ^" ]3 m2 _4 j9 F“โอ้ย!!” ผมกับถีบพี่โชว์ลงไปกองกับพื้นข้างเตียง
“พี่โชว์ผมขอโทษ เจ็บมากป่าว” ผมรีบลุกขึ้นไปดูพี่โชว์ แต่พอลุกเขาก็ดึงผมจนล้มลงไปทับตัวพี่เขาอีก ตอนนี้ออกแนวนอนทับกัน
( a9 p- ~% s, r3 b9 N' D9 `. m( _- ]“เฮ้ย อุ๊บ” บ้าผมโดนผู้ชายจูบ ไม่จริงๆๆๆๆๆๆ  บ้าไปแล้ว ผมผลักพี่โชว์แล้วรีบลุกขึ้นเตียงเลย
“เล่นบ้าไรเนี้ยะ”
“ขอโทษ ของมันเคยหน่ะ อย่าคิกมากนะ”
“พี่ตุลย์ จำอะไรไม่ได้นะ พี่ทำงี้จะให้ตุลย์ทำใจรับได้เหรอ ผมเป็นผู้ชายนะ ผมสับสนผมจำอะไรไม่ได้ ผมไม่รู้ว่าผมเคยจูบ เคยกอดหรือแม้แต่จะมีอะไรกับพี่ก็เหอะ ผมจำไม่ได้ พี่เข้าใจตุลย์ไหม เข้าใจไหม” ผมรู้สึกอึดอัด โมโหตัวเองที่จำอะไรไม่ได้ ผมปล่อยให้น้ำตาผมไหลออกมาตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ มันอึดมากที่คนอื่นพยายามเหมือนเดิมกับเรา แต่เรากลับจำอะไรไม่ได้
$ }; o) I# ?3 x; B“ตุลย์ๆ อย่าร้องไห้นะ พี่ขอโทษๆ พี่จะไม่ทำอีกแล้ว ตุลย์นอนพักผ่อนนะ” พี่โชว์ใช้มือของเขาปาดน้ำตาให้ผม แล้วให้ผมนอน
“อืม ผมขอโทษที่จำอะไรไม่ได้ พี่จะนอนกอดผมก็ได้นะ”
“ตุลย์” พี่โชว์เรียกชื่อผม ผมไม่รู้ว่าพี่เขาคิดยังไง หรือรู้สึกอึดอัดอะไรรึป่าว แต่ผมจะพยายามจำให้ได้ละกัน
, {5 H$ n1 }" r“พี่โชว์ตื่น” ผมปลุกคนในอ้อมกอดของผม ตั้งแต่ออกจากโรงพยาบาลนี่ก็สองวันแล้ว พี่เขาอยู่ดูแลผมตลอด หาข้าว จัดยาให้ผม แล้วก็นอนกอดผมตลอดด้วยเช่นกัน มันก็เป็นความรู้สึกดีดีนะ ที่ผมได้รับจากพี่เขา
& m% K6 K: w0 w4 e“อืม” ขี้เซาแฮะ ร้องในลำคอแต่ไม่ยอมขยับ
1 G3 d3 n1 \- Q8 N: T$ p, N“พี่โชว์ วันนี้ผมต้องไปเรียนครับพี่”
% q. h2 }9 @0 l“อ่อๆ จริงสิ” พี่โชว์รีบสะดุ้งลุกขึ้นตื่น
“งั้นผมไปอาบน้ำก่อนนะ”
5 f& Y" W* ?% L8 ~0 |" \“อาบพร้อมกันเลย”
/ \7 r/ i  h; }3 `“พี่โชว์” ผมส่งสายตาอาฆาต พร้อมน้ำเสียงเฉียบคม
/ L: ]4 ]  M5 `  w“ครับๆ ตุลย์อาบก่อนเลย เดี๋ยวพี่อาบทีหลัง”
0 `( o. ~8 D, N/ {3 F6 }“อืม งั้นผมไปอาบก่อนนะครับ”
“โอเคครับ”
จุ๊บ อยู่ดีดีพี่โชว์หอมแก้มผม
“ไอ้พี่โชว์”
; l" [" o  S6 b6 ^5 z& d4 w1 N, d“แฮะๆๆ ขอโทษครับ พยายามแล้ว แต่มันน่ารักจนอดใจไม่ไหว” ผมรีบหยิบผ้าเช็ดตัวแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำเลยครับ
“ไอ้ตุลย์ มาแล้วหายดีแล้วใช่ไหม” พี่โชว์มาส่งผมหาเพื่อน พากินข้าวกินยา แล้วสั่งเสียเรียบร้อยก่อนไปเรียน ตกลงผมมีผู้ปกครองคนใหม่ใช่ไหมเนี้ยะ
“อืม แต่ก็จำไม่ได้อยู่ดี”
“เออน่า เดี๋ยวก็จำได้”
“ใช่พวกกูนี้แหละจะทำให้มึงจำได้เอง” ไอ้คิวพูด
9 \0 L, \- ^( H( L3 D“ทำไงอ่ะ” ไอ้พจน์ถาม
) K2 ?# x- z' t' r“ก็เขาบอกว่า ถ้าอยากให้ความจำกลับมา ต้องตีหัวให้กระทบกระเทือนอีกครั้ง หรือไม่ก็ช๊อตด้วยไฟฟ้า”
$ r9 E3 ~# R3 uตอนที่ 80 มิตรภาพไม่ต้องอาศัยความทรงจำ
& p7 Y2 v8 J0 N# x% k2 Z“โอ้ย อะไรของมึงเนี้ยะ คราวก่อนก็สะกดจิต สร้างสรรค์มั๊ยเนี้ยะ” ไอ้พจน์ว่า
' u( |+ y9 b" q; D# [+ M“ยังไงก็ต้องลองก่อนนะเว้ย” ไอ้คิวยังยืนกราน
9 B7 r+ w7 W0 d“เราว่าไม่ได้อ่า เกิดคราวนี้ตุลย์ตายไปจะว่ายังไง” ใช่ข้าวพูดถูก กูยอมความจำเสื่อมดีกว่า
( N8 z& G4 n! |9 ]“เฮ้ยยๆๆ แต่ตอนนี้ขึ้นเรียนก่อน สายแล้ว” ข้าวบอก พวกเราเลยรีบวิ่งไปเข้าเรียนเลยครับ ดีนะยังไม่เช็คชื่อ ผมก็เรียนรู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้าง บ้างอย่างก็คุ้นๆ บางอย่างก็ไม่คุ้น แต่เอาเป็นว่าคงเอาตัวรอดได้แหละครับ วันนี้ทั้งวันพวกเพื่อนๆ ก็พาผมไปตรงโน้น ตรงนี้พร้อมเล่าเรื่องราวที่เกี่ยวกับผมประกอบไปด้วย
“เอางี้กูมีอีกวิธี ไม่เจ็บตัวเชื่อกู” ไอ้คิวเสนอแต่ก็ยังไม่ยอมเฉลยว่าอะไร
“อะไร อีกล่ะ”
“เออน่า ตามกูมาพอ” พวกเราก็ตามมันไปแหละครับ พอมาถึงพวกเราต่างก็ร้องอ๋อเลยครับ
“มันจะช่วยได้จริงหรอว่ะ” ไอ้พจน์ถาม
“โอ้ยมึง ไม่เชื่ออย่าลบหลู่ดิ ไม่งั้นคนเข้าไม่มาบนหรอก” ที่ยืนตระหง่านตรงหน้าคืออนุสาวรีย์ผู้ก่อตั้งมหาวิทยาลัยนั้นเอง ซึ่งเป็นที่ยึดเหนี่ยวจิตใจของนิสิตมหาวิทยาลัยแห่งนี้
“เอาก็เอาว่ะ” ผมบอกมัน
! G/ A8 I8 V& J1 d, W# }& C$ c- g“เอางี้ เราทุกคนมาบนให้ไอ้ตุลย์หายความจำเสื่อม แล้วจะได้มาช่วยกันแก้บน”
“บนอะไรดีอ่า” ไอ้ข้าวถาม
“วิ่งรอบมหา’ลัย 30 รอบ โอเคป่าว” ไอ้คิวบอก
! A+ h7 D/ L1 R3 ]6 s. \0 P“โห เหนื่อยนะมึง” ยังไม่ทันบนไอ้พจน์ก็บ่นแล้ว
  d! n2 h6 N6 M, p' p7 c“สัส ถือว่าช่วยไอ้ตุลย์” ไอ้คิวว่าพลางตบหัวไอ้พจน์
“โอ้ย!! มือหรือตีนเนี่ยะหนักชิบ” ไอ้พจน์ลูบหัวปรกๆ
“จะลองดูอีกทีมั๊ย” ไอ้คิวตั้งท่า
“พอเหอะ รีบๆ เหอะ” ไอ้ข้าวว่า สรุปเราก็บนว่าจะวิ่งรอบมหา’ลัย
“พวกมึง ไปดูหนังกัน หนังเข้าใหม่กูอยากดูมาก” ไอ้พจน์เสนอ
“หนัง X อะเหรอ ไปดูบ้านกูก็ได้แผ่นใหม่เต็มเลย” ไอ้คิวกวนตีน
“คว.... กูหมายถึงหนังโรง ไอ้ควาย” ไอ้คิวนี่ชอบให้โดนด่านะ
4 u$ C1 j" h- x* p4 f; \“อ้าวเหรอ พวกมึงว่าไง” ไอ้คิวหันมาถามผมกับไอ้ข้าว
“ไงก็ได้ ตามใจพวกแกอ่า” ผมกับไอ้ข้าวว่า  สรุปว่าเราก็เลยไปดูหนังกัน ไม่มีเรียนบ่ายครับ เลยไปหาข้าวกินเลย
“อยู่ไหน กินข้าว กินยายัง” พี่โชว์โทรมาถามครับ
& y- ?3 a* r) t, ~7 ~1 s4 o“มาดูหนังที่เมเจอร์ครับ กำลังจะหาข้าวกิน” ผมตอบปลายสาย
1 I; H8 a7 a1 @% ?“ไปกับใคร ไปไหนทำไมไม่โทรมาบอก แล้วตอนนี้อยู่ตรงไหนจะไปหา” ทำไมต้องทำเสียงโมโหด้วยเนี้ยะพูดดีดีก็ได้ เป็นพ่อกูป่าวเนี้ยะ พ่อกูก็เสียไปแล้วนี่หว่า
“มากับเพื่อนๆ ครับ แล้วทำไมพี่ต้องโมโหตุลย์ด้วยเนี้ยะ ตุลย์ทำไรผิด”
“ป่าวครับ พี่ขอโทษ ตุลย์อยู่ไหนพี่จะไปหา” พี่โชว์เสียงเย็นขึ้น
“พี่ไม่ต้องมาก็ได้ ยังไงเดี๋ยวตุลย์ก็เข้าโรงหนังเดี๋ยวพี่มาก็ไม่เจอตุลย์อยู่ดีอ่า” ผมบอกเพราะอีกประมาณไม่ถึงชั่วโมงก็จะถึงเวลาเข้าโรงแล้ว
“อ้าวงั้นเหรอ งั้นหาข้าวกินแล้วกินยาให้ครบด้วยนะ แล้วอีกอย่างดูหนังเสร็จโทรหาพี่นะเดี๋ยวพี่ไปรับ” ครับคุณพ่อ
' n1 N% o/ F1 ^8 `9 p6 c0 t3 ?+ n“เอ่อ เดี๋ยวตุลย์กลับเองก็ได้นะครับ”
+ o( V9 H# h& s- ?“ไม่ได้ โทรมาด้วย พี่ไปเรียนก่อนนะ” พี่โชว์ออกประโยคคำสั่ง เสียงโคตรน่ากลัวอ่า กูไปเป็นแฟนกับคนแบบนี้ได้ไงเนี้ยะ แฟนกูต้องขาว หมวย สวย อึ๋มดิว่ะ ไหงเป็นงี้เนี้ยะ
& W1 S: m2 m! b" N“ครับ ก็ได้ครับ” ผมกับเพื่อนก็หาอะไรง่ายๆ กินแหละครับ เอาที่สะดวก กินเสร็จก็กินยาที่พี่โชว์จัดมาให้ผมแล้วเป็นชุด  ใส่ตลับแยกมื้อมาเรียบร้อย
& o' o- @) j( ]! j% a- g7 t“ตุลย์จำได้ยัง” ไอ้คิวถาม
“เพิ่งบนเองนะ จะจำได้แล้วเหรอ” ไอ้ข้าวว่า ผมก็ส่ายหน้าเช่นกัน
“กูบอกแล้วไม่เวิร์ค” ไอ้พจน์รีบว่า
: z: T, ]7 s( Z/ y“โอ้ย รอดูก่อนดิว่ะ เออ มึงได้ลองรื้อฟื้นความจำกับเฮียยังว่ะ” ไอ้คิวว่า แล้วหันมาถามผมต่อ
“อะไรเหรอ”
. ?) h3 ~5 D3 g8 W“ก็เรื่องอย่างว่า บนเตียงอ่า” มันพูดพร้อมทำท่าเอามือประกบกัน
“เฮ้ยย!!  บ้าดิ” ผมตอบเขิลๆ ยอมรับว่าอาย
& A) f/ N1 @) ^! I“จริงมึงลองดูดิ กูว่าวิธีนี้ก็เวิร์คนะ เพราะตอนมึงความจำยังไม่เสื่อม มึงก็มีอะไรกับพี่เค้าเกือบทุกวันอยู่แล้วหนิ” เอ่อ แล้วมึงรู้ได้ไงว่ากูมีอะไรกันทุกวัน
6 R9 b9 O- U4 I5 x# i# D“แล้วมึงรู้ได้ไง” ไอ้พจน์ถามไอ้คิว
- Z: Q6 B! y% G# R% u“โถมึงยังต้องถามเหรอ ระดับเฮียโชว์จะปล่อยให้พลาดเหรอ” พี่โชว์ขนาดนั้นเลยเหรอว่ะ ผมนึกภาพตามแล้วขนลุก จริงหรอว่ะกูโดนพี่เขาแบบนั้นๆ ทุกวันเลยเหรอว่ะ
“เออว่ะ จริงด้วย กูเห็นด้วยกับวิธีนี้ตุลย์” ไอ้พจน์ดันเห็นด้วยอีก ผมจะทำไงเนี้ยะ
" m, H$ `2 {# j2 H“เอ่อ จริงเหรอ” ผมตอบแบบตอนนี้จิตใจไม่รู้ไปไหน ลอยไปไกลแล้วมั้ง
4 t- D" }9 v0 `4 P7 m! r- |3 b; ~5 Xกริ๊ง**ๆๆๆๆ เสียงโทรศัพท์ช่วยชีวิตผม เฮอออ
“พี่ตุลย์อยู่ไหน” ใครว่ะ เสียงคุ้นๆ
“ใครอ่ะ” ผมเลยถามไป
1 P( A* B) K- ~  E, i2 S5 A“อ่อ วินเองครับ พี่ตุลย์อยู่ไหนอ่า วินคิดถึง” อ่อน้องวินที่น่ารักๆ นั้นเอง ทำไมว่ะ ถ้าผมเป็นเกย์จริงๆ ทำไมผมไม่เลือกน้องเขามาเป็นแฟนผมว่ะ ออกจะน่ารักกว่าพี่โชว์ตั้งเยอะ
0 k$ R- p; V# Y# G4 S1 W“อ่อ พี่มาดูหนังกับเพื่อนๆ นะ จะเข้าโรงแล้ว”
“โห ไม่ยอมชวนวินเลยอ่า เสียใจอ่า” น้องวินทำเสียงเศร้า
“โอ๋ๆ คราวหน้าเดี๋ยวพี่จะชวนมาเลย พี่มาดูกับวินอีกรอบก็ได้” ผมปลอบน้องไป
9 z; ~4 j0 ]0 o1 {4 v/ Z4 L; N“ครับ พี่ตุลย์ต้องเลี้ยงวินนะ” ไรว่ะเปลี่ยนอารมณ์เร็วชิบเป๋งเลย
“อืมได้สิ งั้นตอนนี้พี่ขอเข้าไปดูหนังก่อนนะ” ผมบอกเพราะจะได้เวลาเข้าโรงแล้ว
& d1 Q1 }8 S) U$ ^; }7 h“ครับๆๆ แล้วไงเดี๋ยววินโทรหานะ” แล้วน้องวินก็วางสายไป ความสัมพันธ์ระหว่างผมกับน้องวินเป็นยังไงนะ
“อ่ะตุลย์ กูรู้มึงชอบรสชีส” รู้ด้วยแฮะ ผมดีใจที่ทุกคนจำเรื่องราวของผมได้ ใส่ใจผม ถึงแม่ว่าผมจะลืมเรื่องราวของทุกคนก็เหอะ
& E+ n2 A8 d/ P- t; W“ขอบใจ เท่าไหร่” ผมถามไอ้พจน์
“ไม่เป็นไรๆ ซื้อให้” พจน์ว่า
5 n# |, X, B, b% R0 b& c“ขอบใจนะ แต่เอาไปเหอะ” ผมเอาเงินให้มันไปร้อยนึง มันไม่รับก็ยัดใส่มือมันนั้นแหละ
“โอเคงั้นกูก็ไม่จ่ายนะ โอเคเลี้ยงต้องเลี้ยงทุกคนนะเคป่าว” ไอ้คิวว่า
% Z  @& y  M: h“ไม่ต้องมาทำแดกฟรีเลยมึงอ่า เอามาเลย” ไอ้พจน์ว่า
“โหไรว่ะ เลี้ยงไม่ได้เหรอว่ะ ติดไว้ก่อนนะ” แล้วไอ้คิวก็เดินนำหน้าไปเลย ไอ้พจน์ไล่ด่าตามหลังก็ไม่ทันหรอก
“สนุกดีนะ” ผมบอกพวกมัน
“อืม โคตรมันอ่า” เราดูหนังเสร็จก็เดินออกมาช็อปปิ้งหน้าเมเจอร์ แล้วก็กะว่าจะเลยไปหาอะไรกินแถวๆตลาด เดินไปเรื่อยๆ ผมโชคดี ดีใจที่ได้มาเป็นเพื่อนกับพวกมัน พวกมันทำเหมือนผมไม่ได้ความจำเสื่อม ร่วมทั้งบางครั้งผมลืมตัวไปด้วยซ้ำว่าความจำเสื่อม เพราะมันอบอุ่นจริงๆ มิตรภาพมันไม่ต้องพึ่งความทรงจำที่ขาดหายไปจริงๆ
: ^& A: q, T+ y7 M8 C/ P5 R3 W" j9 ?“ตุลย์มึงดูนี่ดิ ตัวไหนดูดีกว่ากันว่ะ” ไอ้พจน์หยิบเสื้อสองตัวมาเทียบให้ผมดู  
“เออ เราว่าตัวซ้ายมือนะ สวยดี”
“เหรอ โอเคงั้นเอาตัวนี้แหละครับ” พจน์ยืนเสื้อพร้อมจ่ายตังส์ให้แม่ค้า พวกเราก็เดินซื้อของไปตามทางแหละครับ ได้ของติดไม้ติดมือกันมาคนละอย่างสองอย่าง ผมซื้อพวงมาลัยมาไหว้พระด้วย
. v& G' M* l5 n1 G“ข้าววันนี้ไม่เห็นสามีมึงเลยว่ะ” เฮ้ยย!! ไอ้ข้าวก็เป็นเกย์เหรอว่ะ แล้วใครว่ะที่เป็นสามีมันอย่างที่ไอ้คิวว่า หรือมันแกล้งเล่น
“ไม่รู้ เดี๋ยวแมร่งก็โทรมาเองแหละ” อ้าวเรื่องจริงด้วยแฮะ ใครว่ะแฟนมัน
“นี่ไงโทรมาแล้ว ตายยากชิบเป๋ง” แล้วไอ้ข้าวก็รับโทรศัพท์สักแป็บแหละครับ
7 J) R4 l5 |: e7 a9 q" @“เจ๊อ้วน เดี๋ยวมันมาเจอที่นั้น” ไอ้ข้าวว่า
9 h3 V* r) }' Y9 N“โหนี้มึงตกลงกันเนี้ยะถามพวกกูมั้ยเนี้ยะ” ไอ้คิวว่า
( \  ]% J, T) ]# U. u4 z4 I" H“เออ ตามใจไงเดี๋ยวไปคนเดียวก็ได้”
“โถๆ อย่าน้อยใจไปน้องข้าว พี่ไม่ใช่แฟนน้องนะ ไอ้ใช้มุกนี้กับไอ้เจ๋งนู้น” อ้าวนี้แฟนข่าวคือไอ้เจ๋งหรอเนี้ยะ เป็นไปได้ไง
“อย่าเถียงกัน ไปก็ไป” ไอ้พจน์ขัดขึ้นมา เราก็เดินไปคุยไปเรื่อยๆ แหละครับ จนมาถึงร้านแหละครับ ก็เจอเจ๋งรออยู่แล้ว
; @  ^# H. o0 F“ดีตุลย์ ไงจำกูได้ยัง” ไอ้เจ๋งทักผม
“ได้ดิ ตอนมอปลายมึงอยู่ห้องเดียวกับกู” พอจำได้ครับ
“กูหมายถึงตอนนี้” ผมก็ได้แต่ส่ายหน้า แล้วพวกผมก็จัดแจงสั่งอาหารกันมาเต็มโต๊ะแหละครับผู้ชายควายๆ กี่ตัวละ กินเท่าไหร่ก็ไม่อิ่มหรอก
กริ๊งงงงงงงงๆๆๆ  ใครโทรมาเนี้ยะกำลังกินข้าว “พี่โชว์” ตายห่า
" T  D  {6 {& O0 X/ P6 `; W“ครับ” ผมรับสายปลายสาย
“อยู่ไหน” เสียงห้วนแท้เล่า
“ร้านเจ้อ้วน” แล้วสายก็ตัดไปเลยมันจะฆ่าผมไหมเนี้ยะ
“เป็นไรมึง” ไอ้เจ๋งถามหลังจากเห็นผมหน้าจ๋อยๆ หลังจากวางโทรศัพท์
  K8 {0 J$ k: q“ปะ ป่าว ไม่มีไร กินเหอะ” ผมกินไปก็ใจเต้นตุ่มๆต่อมๆ ไม่อยู่กับเนี้ยะกับตัว ผมไม่รู้ทำไม แต่ผมรู้สึกกลัวพี่โชว์ยังไงก็ไม่รู้มันกลัวจากจิตใต้สำนึก
3 X4 Q0 {; Y9 H2 Y2 t2 \+ x* p9 U

lilii

นึกถึงการ์ตูนญี่ปุ่ณเรื่องหนึ่งเลย อยากอ่านต่อ

kin

ชอบชอบชอบชอบ

Ifoot-ballZ

ง่ะอ่านแล้วน้ำตาจะไหล ไม่รู้จะอธิบายยังไงทำไมเศร้าแบบนี้อ่ะ..

taisukae

ขอบคุณครับ

snowy69

อ้าวตุลเปงรัยมากป่าว

boommy

สนุกครับ ชอบมาก

cherry-p

ขอบใจมากๆๆๆๆคับ

2539

ชอบชอบชอบชอบ

Banklovebank

ขอบคุณครับ

whywhy

โคร ต ๆ อ่ะ Smile :')

imanaji

ขอบคุณมากๆครับ

pungkung1991

นึกถึงการ์ตูนญี่ปุ่ณเรื่องหนึ่งเลย อยากอ่านต่อ

Too_1996

ขอบคุณมากๆนะคับบ

grantnun

ขอบคุณมากครับ

tamia

ขอบคุณครับ

mind19mindPSU

ขอบคุนนะครับ

i555

ขอบคุนครับ
; f8 `: _1 G4 D; }/ G  l