โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว ( 71-72 )

tanya

(คัดลอกมา ขออภัยเจ้าของเรื่องนะครับถ้าหากว่าซ้ำ)
, S3 G4 A' O: |/ D5 q' D' f) e# fตอนที่ 71  เรื่องเศร้าข้าวกับเจ๋ง
" k# P: @4 V8 Z7 D' o+ {% v9 T“อืม อ่า” ผมหายใจเข้าเต็มปอดหลังจากจูบอันยาวนาน
' J1 O% h% y  T* l4 e“โชว์ ไม่ไหวแล้วอ่า” ด้วยอารมณ์ตอนนี้ผมกระเจิดกระเจิงไปหมดแล้ว
“อึ อืมมม” ยอดอกของผมถูกหยอกเย้าด้วยปลายลิ้นของโชว์
: P: U, D' n8 ]“เดี๋ยวผมจะตอบสนองระบำเปลื้องผ้า ให้ถึงใจตุลย์เลยนะครับ”
+ F  t3 w# C( S“อึ อือ อืม ซีดดด”
1 I. T5 {0 ^0 q. F  z9 z5 _  K9 E“อ่ะ อืม ไม่ไหวแล้ว”
“อืม โอ้วววว” เราทั้งสองคนเสร็จด้วยความปรารถนา
# X5 z/ h6 `3 Y; x2 ^. V5 C! b“ไงตุลย์นั่งยิ้มคนเดียว บ้าป่าวเนี้ยะ” ข้าวทักผมในห้องเรียนวันนี้ผมมาเรียนแต่เช้า มาคนแรกของกลุ่มเลยครับ
“ป่าว ไม่มีไร แล้วไงวันนี้มาคนเดียวละ” ผมถามเพราะปกติ ถ้าเห็นข้าวก็ต้องมีไอ้เจ๋ง
6 b8 A4 }, w+ |  k- o' y! P) e7 x“ทำไม มาคนเดียวไม่ได้รึไง” มันตอบทำหน้าเศร้า ทะเลาะกันแน่เลย
# n! h: ~1 B1 _! f" Y  S“ข้าวเป็นไรรึป่าว เล่าให้เราฟังได้นะ” ผมถามมันอย่างเป็นห่วง
“ตุลย์ อึก” มันกอดผมแล้วปล่อยโฮเลยครับ มันร้องไห้ ทำไมนะ ผมดันมันออกเพราะคนหันมามอง แล้วรีบดึงมือพามันออกไปนอกห้อง ไปที่ที่ไม่ค่อยมีคน
“ข้าวเป็นไร ไอ้เจ๋งมันทำอะไร บอกมาเดี๋ยวเราจัดการให้”
  z( B& c! A9 A0 J* Q- a“ตุลย์ เราผิดด้วยเหรอที่เราเป็นแบบนี้ เราผิดใช่ไหมที่เราเป็นแบบนี้ ฮือๆๆๆ” มันร้องไห้ไม่หยุด ร้องอย่างกับเด็ก
“เอางี้ เงียบก่อนแล้วค่อยๆ เล่าให้เราฟังนะ” ผมพยายามทำให้มันหยุดร้องไห้
“เราเลิกกับเจ๋งแล้ว”
“มันบอกเลิกข้าวหรอ ทำไม”
“ป่าว เราบอกเลิกมันเอง มันบอกว่าเราไม่เข้าใจมัน เราไม่ดูแลมัน เราไม่ดีเองแหละตุลย์ มันดูแลเรามาตลอด แต่เราไม่เคยใส่ใจมันเลย เราทำตัวปกติเหมือนเดิม แต่มันทำตัวดูแลเอาใจใส่เรามากขึ้น เราไม่คู่ควรกับมันหรอก”
“คิดดีแล้วหรอข้าว เรื่องแค่นี้เลิกกันเลยหรอ” ผมคิดว่าคงแค่ทะเลาะกัน ไม่ถึงกับเลิกหรอก
“เราคิดดีแล้วแหละ ชีวิตเรามันเดินทางผิดมาพอแล้ว เราควรจะไปทางที่ถูกสักที” มันพูดพร้อมรอยน้ำตาที่ยังหลงเหลือ
“ถ้าข้าวแน่ใจ เราก็ขอให้ข้าวเข้มแข็งแล้วผ่านมันไปให้ได้ และจำไว้เราคนนี้จะอยู่ข้างๆ ข้าวนะ มีไรบอกเรา”
' y( C- g) e+ A, F# W“อืม ขอบใจนะตุลย์” มันบอกยิ้มๆ
“ไม่เป็นไร ไปเรียนกันเถอะ” แล้วผมกับมันก็พากันกลับมาที่ห้องเรียน
3 B( L' _" s9 ~6 c  }% _6 o0 y- n“ไปทำมาว่ะไอ้ข้าว ตาแดงเชียว ร้องไห้หรอ” ไอ้คิวถาม คงเห็นคราบน้ำตาที่ยังหลงเหลือของไอ้ข้าว
“อืมเป็นไรหรอข้าว” ไอ้พจน์ก็คงเห็นเช่นกัน
“ไม่มีไรหรอก แค่เลิกกับไอ้เจ๋งแล้ว”  ไอ้ข้าวพูดยิ้มๆ ทำท่าเข้มแข็ง แต่ผมรู้ในใจมันอ่อนแอแค่ไหน
“ฮะ!!!  อะไรนะ” ไอ้คิวกับไอ้พจน์พูดขึ้นพร้อมกัน
$ L& K! g# d- @; U$ S% [4 J: {% m! S“อะไรว่ะรักกันขนาดนั้น กูไม่เชื่อหรอกว่ามึงจะเลิกกันจริงไอ้ข้าว” ไอ้คิวพูด ความจริงผมก็คิดอย่างนั้นเช่นกัน
“ข้าวมึงเป็นไรเนี้ยะ มันทำไรมึง” ไอ้พจน์ถาม
) I5 [$ Q; b  F" c4 y( d“คือพวกมึงอย่าถามมากดิว่ะ คนยิ่งพยายามทำใจอยู่” ผมรีบขัด
; C/ ^( S% X: y* M- ]* D' Z“กูบอกเลิกมันเองแหละ กูเบื่อจบป่ะ” ไอ้ข้าวพูดออกมา
3 `6 ^( W! \9 B5 ~0 |; X“สาสส เบื่อพูดมาได้ อย่าให้กูเห็นเดินด้วยกันนะมึง กูจะเตะให้” ไอ้คิวพูด
“เออๆๆ ถ้ามึงเห็นกูเลี้ยงข้าวมึงเลย”
. q) ~7 O- k* o' s7 `: v4 F“ได้ หนึ่งสัปดาห์ถ้ามึงยังโสดอยู่กูจะเลี้ยงข้าวมึงเหมือนกัน ไอ้ตุลย์ ไอ้พจน์เอาด้วยป่าววะ” ตายแระกลายเป็นเรื่องพนันไปแระ
“เออกูเอาด้วย” ไอ้พจน์บอก
- Z5 \1 I( N0 v3 v1 U“เหอะๆๆ กูไม่เอาด้วยหรอก กูมีคนเลี้ยงกูแล้ว”
% ?8 t6 I  o$ |  w. ]3 o“แหมไอ้สาสส กูจะคอยดูคู่มึงจะไปได้สักกี่น้ำ” ไอ้พจน์ว่า
/ S. o0 s/ `3 l. V1 i) p“แต่กูว่าทีละหลายๆ น้ำเลยว่ะ” ไอ้คิวสมทบ ขำกันทั้งหมดเลยครับ เฮออ อย่างน้อยก็ทำให้ไอ้ข้าวหยุดคิดเรื่องเศร้าๆ
0 H7 B6 [# l" t5 z! I“รู้ได้ไง มึงเคยลองรึไง เอามั้ยเดี๋ยวกูบอกเค้าให้” ผมบอกแต่จริงๆ แล้วใครจะให้ อิอิ
; [; N7 Q1 Z$ h“เอาดิมึงกล้าให้กูก็กล้าลอง ว่าแต่มึงเหอะ หวงอย่างกะงูจงอาง จะกล้าให้กูหร๊อ” มันกลับตอบมาอย่างหน้าตาเฉย เอาไงดีว่ะ
“พวกมึงอาจารย์มาแล้ว” เสียงระฆังช่วยชีวิต จากไอ้พจน์มาพอดี เฮอออ
“มึงกินข้าวไหนดีว่ะ” ไอ้พจน์ถาม
& H  D- A+ q) v3 W! Y, [" m“ไปกินบาร์วิศวะป่าวข้าว” ไอ้คิว คนกำลังทำใจ เชี่ยจริงๆเลย
& u+ v; V* S) @$ S  W! j“ไปดิ กินที่ไหนก็ได้ทั้งนั้นแหละที่มีพวกมึง” ไอ้ข้าวก็ตอบยิ้มๆ
“เอองั้นไปเลย” พวกเราก็มานั่งกินข้าวที่บาร์วิศวะกันครับ ผมเลยโทรหาไอ้โชว์ แบบว่าขอคิดถึงนิดนึง อิอิ
' d  [8 W0 P7 Z* ^! p) i* G% ]6 Q' e“หวัดดีพี่โชว์”
“แหมไอ้ตุลย์ กูถึงว่าไม่มีคัดค้าน” ไอ้คิวว่า
“ก็คนเค้ารักกันหนิเนอะ” ไอ้โชว์พูดพร้อมนั่งลงข้างผมแล้วโอบไหล่ผม
* `! I- e4 Q1 K! c“อย่าดิ” ผมรีบแกะมือมันออก อายครับ คนเยอะแยะ
“รักกันจริ๊งงงงงง” ไอ้คิวแซวผม แต่ผมสังเกตเห็นไอ้ข้าวหน้าเศร้า
# c( ?" k4 F5 g! G! g. q9 `“อ้าวว ข้าวไอ้เจ๋งไม่มาด้วยหรอ” ไอ้โชว์เอ้ย ไม่ได้รู้เรื่องอะไรกับเค้าเลย ข้าวก็ได้แต่ยิ้มเจื่อนๆ
“เอ่อๆ โชว์” ผมรีบพูดจะบอกไอ้โชว์
5 Q, c, M; E/ K% J% ^6 B; Z: o" J“ไม่เป็นไรหรอกตุลย์” ข้าวรีบบอก
( N5 s2 T1 m+ {- {) V% f8 e) D  R& S“มีอะไรกันหรอ”
“คือผมกับเจ๋งเลิกกันแล้วครับ” ไอ้ข้าวบอก
“เฮ้ยย!! จริงดิถึงว่าเมื่อเช้าไอ้เจ๋งหน้าอย่างกะตูด ไม่พูดไม่จา พูดกันดีดี ปรับความเข้าใจกันรึยัง”
/ j0 w. x, {7 H4 `“เอ่อ ยังเลยครับ ผมกับมันยังไม่ได้เจอกันเลย”
$ @( p5 l& Z: k# o; K: e/ o9 |“พี่ว่านะคุยกันก่อนมั้ยว่าจะเอาดยังไง อย่าเพิ่งบอกว่าเลิกกันเลย คิดดีดีนะว่าสองคนเคยทำอะไรกันมาบ้างกว่าจะมีวันนี้” โหไอ้โชว์พูดดีดีกับเค้าก็เป็นด้วย
& ^1 j# M+ c( Q, O! z“อืมจริงด้วย ยังไม่ได้คุยกันเลย ทำไมไม่ลองคุยกันก่อนล่ะ” ผมเห็นด้วยกับไอ้โชว์
) |. g6 V( O2 S“เฮ้ย!! พูดถึงก็เดินมาโน้นแระ” ไอ้คิวพูด ผมเลยหันไปมอง ไอ้ข้าวนั่งก้มหน้าไม่พูดไม่จาเลยครับ
“ไอ้เจ๋งมานี้ดิ” ไอ้โชว์เรียกไอ้เจ๋งมาแล้วครับ เอาไงละทีนี้
“หวัดดีเฮีย” แล้วมันก็ชะงักเมื่อเห็นพวกผม รวมถึงไอ้ข้าวที่นั่งก้มหน้าอยู่ เกิดภาวะเงียบกันไปสักพัก
“นั่งลงก่อนดิ” ไอ้โชว์บอก
2 L2 G- u. |& ]/ |“เอ่อ ไม่เป็นไรเฮียผมกำลังจะไปห้องสมุดอ่า” ไอ้เจ๋งรีบพูด แล้วเดินไปเลย ให้มันไปอย่างนี้สิ ทั้งคู่เลย
“เฮอออ” พวกแทบจะถอนหายใจมาพร้อมๆ กันแทบทั้งโต๊ะ ไอ้ข้าวยังคงเงียบ
“ข้าวคิดดีดีละกัน เรื่องความรักเป็นเรื่องของคนสองคน” ไอ้โชว์พูด
6 l% j- ]2 m" w9 Y“ข้าวพวกกูยังอยู่ข้างมึงนะเว้ย” ไอ้พจน์พูด ทุกคนต่างก็เป็นกำลังใจให้ไอ้ข้าว ไม่คงไม่แย่ไปอย่างที่คิดหรอกครับ
“ขอบคุณนะครับพี่โชว์ ขอบใจพวกมึงทุกคนด้วยนะ” ไอ้ข้าวพูดยิ้มๆ
“ข้าวเย็นนี้ไปเศร้ากันดีกว่า” ไอ้คิวออกความเห็น เรื่องแบบนี้ต้องเศร้ากันสักหน่อย
( o7 O, w4 u" ^3 n" \- j" G8 ~“อืมเอาดิ ไปกันทุกคนเลยนะ ไปให้หายเศร้ากันไปเลย”
“เอ้า ชนนน” เรื่องเศร้าวันนี้สำหรับไอ้ข้าวครับ
“ขอบคุณพวกมึงด้วยนะเว้ยที่อยู่ข้างๆ เรา” มันพูดพร้อมกระดกหมดแก้ว แก้วแล้วแก้วเล่า วันนี้ไอ้โชว์ไม่ได้มาด้วย มันบอกอยากให้เพื่อนๆ ได้คุยกันมากกว่า
# I" d6 Z- B# `“หายเศร้าๆๆ นะมึงวันนี้เต็มที่”
“เพื่อชีวิตที่ดีขึ้น เพื่อทางเดินที่ถูกต้อง ไอ้เชี่ยเจ๋งไปตายที่ไหนก็ไป เอ้าชนนน” ไอ้ข้าวพูด สงสัยจะเมาพูดซะลั่นร้านเลยดีนะเพลงมันดัง
  J0 ?' [4 z8 ]# [“ไอ้ข้าวไหวนะมึง” ไอ้คิวพูด
“แหมกลัวไรมีพวกมึงอยู่ หรือพวกมึงจะทิ้งกู” เมาแล้วแหละพูดแบบเนี้ยะ
/ @' w. t" E( _% K( F* E# ]“ตุลย์มึงอยากให้มันคืนดีกันป่าววะ” ไอ้คิวกระซิบถามผม
/ j% L! {& I& k( M1 l6 D“อืม อยากดิ พูดจริงๆ กูไม่ชอบไอ้ข้าวเป็นแบบนี้เลยว่ะ”
“มึงโทรตามไอ้เจ๋งมาดิ” ไอ้คิวบอก ผมเลยเดินออกไปโทรหาไปเจ๋ง แต่มันบอกจะไม่มา กว่าผมจะคะยั้นคะยอให้มันมาก็นานอ่า กลับมาไอ้ข้าวก็ยังกระดกไม่เลิก เฮออ นานๆที่จะเห็นมันแบบนี้ สักพักไอ้เจ๋งก็มาครับ
1 B9 c# A/ m3 j& Y7 x“เออ มึงมาแล้วก็ดี อยู่ข้างในอ่าเมาเป็นเมาแล้ว” ผมบอกมัน
$ R. w6 O/ Z+ f“ตุลย์ มึงยังไม่รู้หรอว่ากูกับมันเลิกกันแล้ว แล้วมึงจะให้กูมาทำไม กูเลิกกันแล้วเข้าใจมั้ย”  ไอ้เจ๋งพูด ผมไม่เคยเห็นมันเป็นแบบนี้เหมือนกัน
“เจ๋งมึงกับมันกว่าจะมีวันนี้ได้ผ่านอะไรกันมาบ้างมึงจำไม่ได้เลยหรอ เอางี้มึงรออยู่ตรงนี้นะเดี๋ยวกูมา” ผมบอกมันแล้วเดินกลับเข้าไปในร้านไปลากตัวไอ้ข้าวออกมา
8 m! D, c( Q7 Q6 [; ]* f“อ่ะมึงคุยกันเลย คุยกันให้รู้เรื่อง” ผมบอกมันสองคน
“ตุลย์พาเราออกมา เพราะอยากให้เราเจอกับมันเนี้ยะนะ ตุลย์ไม่เข้าใจหรอว่าเราเลิกกันแล้ว” ไอ้ข้าวพูดพร้อมจะเดินกลับเข้าไปในร้าน
: g' e! }) B" i* b5 @“ตุลย์กูฝากดูแลมันด้วยละกัน กูว่ากูกับมันห่างๆกันสักพักดีกว่า” ไอ้เจ๋งพูดพร้อมเดินจากไปปล่อยให้ผมยืนอยู่กับไอ้ข้าวที่เริ่มสะอื้น ร้องไห้
: B, L) w' K1 h% r/ M7 P$ w“ฮือๆๆ เห็นมั้ยตุลย์ ตุลย์เห็นแล้วใช่ไหม ว่ามันไม่รักเราแล้ว แล้วตุลย์ยังจะทำยังงี้อีกทำไม” ไอ้ข้าวพูดไปร้องไห้ไป
: v9 m9 b7 Y/ [) c8 }% M“เอ่อข้าว เราขอโทษ เราแค่อยากให้ข้าวคืนดีกัน”
( J, a, \$ r: q% p  G- |“ฮือๆๆ มันเป็นไปไม่ได้แล้ว”
“เอางี้หยุดร้องไห้ก่อนนะ แล้วเข้าไปข้างในกัน” ผมก็พามันเข้ามาข้างใน มันก็กระดกใหญ่เลยครับ ไอ้คิวกับไอ้พจน์ก็หันหน้ามาเชิงถาม ผมก้ได้แต่ส่ายหน้า
“เฮ้ย ข้าวพอได้แล้ว เดี๋ยวก็เมาตายหรอก” ไอ้พจน์ห้ามไอ้ข้าวที่กระดกไม่เลิก
3 j( W+ g& v5 `5 G- C“ไม่กูจะกินๆๆๆ ให้ลืมๆๆ ชีวิตกูก็มีแค่นี้แหละ กูไม่มีค่าอะไรหรอก” ไอ้ข้าวทั้งกระดกทั้งร้องไห้ เฮออ ให้มันได้อย่างนี้สิ
& n' D) z) P; ^ติดๆๆ ข้อความเข้า
“จะกลับยังจะไปรับ” ผมเลยออกไปนอกร้าน โทรกลับหาเจ้าของข้อความ
“เอ่อ โชว์ไอ้ข้าวเมามากเลยอ่า ต้องดูแลมัน มันยังไม่ยอมกลับด้วยทำไงดีมาช่วยหน่อยดิ” ผมบอกไอ้โชว์
( Q" R1 J8 {' i3 j8 m3 x$ u“เอ่อ เอางี้เดี๋ยวรีบไปนะรอก่อน”
“อืมๆ มาถึงแล้วเดินเข้ามาโต๊ะในสุดนะ” ผมวางสายไป
& {& A" q0 m2 M. s/ v: k" K“ฝันดีนะครับ พี่ชายที่รักของผม” ข้อความจากน้องชายผมเอง ที่ส่งมาให้ผมทุกคืน ผมก็ตอบกลับไปทุกคืนเช่นกัน
“โชว์ทางนี้” ผมโบกมือให้มัน
# D0 i7 M* }; Y“ดูดิ ดูไม่ได้เลย” ผมบอกให้ดูไอ้ข้าวที่สลบไปแล้ว
0 X( w2 P8 F+ P$ D' c% }“เดี๋ยวกูพาไปส่งเอง” ไอ้โชว์เข้าไปประคองไอ้ข้าวมาครับ แล้วพวกเราก็แยกย้ายกัน
+ b( i9 X1 I, }  Z$ n. S“อือ กูไม่ไปปล่อยกู” ไอ้ข้าวพูดไม่ลืมตา ไอ้โชว์วางไอ้ข้าวไปที่เบาะรถ ผมก็ขึ้นตามไป
“เอ่อเดี๋ยวเอาไปส่งหอไอ้เจ๋งละกัน ” มันบอกผม
5 k7 `5 F6 D" G" Q“แล้วมันจะยอมหรอ เมื่อกี้มันก็มาแล้วมัยังกลับไปเลย”
“เดี๋ยวก็รู้  ถ้าไม่ยอมเดี๋ยวได้เห็นดีกัน”  ไอ้โชว์ขับรถมาส่งไอ้ข้าวที่หอไอ้เจ๋ง แล้วโทรหาไอ้เจ๋งให้ลงมา
“มันมาแล้ว” ผมบอกมัน เห็นมันหน้าเวียดลงมา
“สัส ไอ้เชี่ยเจ๋งกูเอาของมาคืน ดูแลเลยมึง” ไอ้โชว์พูดพร้อมแบกไอ้ข้าวลงมาส่งให้ไอ้เจ๋ง
“อ้าว แล้วพี่ทำไมไม่ไปส่งมันที่หอล่ะ” ไอ้เจ๋งพูดแต่ก็ยังประคองไอ้ข้าวไม่ให้ล้ม
' m2 g3 g7 n& P: z“กูไปล่ะ ดูแลกันเองละกัน” พูดแค่นั้นไอ้โชว์ก็เรียกผมให้ขึ้นรถ
9 z  C# k9 c$ [) W* {0 E“เฮ้ยยเฮียยยไหงงี้อ่า” เสียงมันไล่ตามหลังแต่ไอ้โชว์ไม่ได้สนใจแล้ว
1 K: P9 I" N& x% w+ v“มันจะเป็นไงกันเนี้ยะ” ผมว่า
“คนอย่างไอ้เจ๋งมันคงไม่ทิ้งไอ้ข้าวไว้ตรงนั้นหรอก  ดูสายตายมันก็รู้ว่ามันเป็นห่วงไอ้ข้าวขนาดไหน” อืมผมก็เห็นแบบนั้น ไอ้ปากแข็งเอ้ยย
, H. ^" n# G$ }9 O$ Yตอนพิเศษ   ข้าว+เจ๋ง ขอโทษ
8 L/ N6 E4 x( |1 q  n! @ผมชื่อเจ๋ง ครับผมเป็นเพื่อนห้องเดียวและจบมาจากโรงเรียนเดียวกับไอ้ตุลย์มาตั้งแต่ ม.ปลาย ครับ แต่ผมกับมันอยู่คนละกลุ่มกันครับ ผมก็เพิ่งรู้ว่าผมกับมันสอบติดที่มหาวิทยาลัยเดียวกันแต่คนละคณะ ถ้าไม่ได้เจอกันโดยบังเอิญก็คงไม่รู้หรอก จากนั้นผมกับมันก็เลยสนิทกัน แต่ที่สำคัญเพื่อนมันคนนึงน่ารักมาก พบชอบเพื่อนมันตั้งแต่แรกเห็น เชื่อในรักแรกพบกันมั้ยล่ะ 55 อืม ผมชอบผู้ชายนะครับ ไม่ผิดใช่ไหมละ เพื่อนของมันน่ารักมากครับ ผิวขาวน่าตาอย่างกับเด็กผู้หญิง สเป็กเลยครับพูดได้เลยว่าโดนใจ ผมเลยต้องสนิทกับกลุ่มมันไปโดยปริยาย 55 ตอนแรกก็กะแค่เป็นสะพานแหละครับ 55 แต่เรื่องมันไม่แค่นั้นสิ เพราะไอ้ตุลย์มันดันมาเป็นศัตรูพี่ที่คณะผมซึ่งเป็นเพื่อนสนิทกับพี่รหัสผม ซึ่งตอนนี้ก็กลายเป็นหวานใจกันไปแล้ว หวานจนไม่มีใครเกินคู่นี้จริง ตอนแรกก็ไม่เชื่อเพราะไอ้ตุลย์มันไม่เคยมีรสนิยมแบบผม ตอนม.ปลายยังเห็นตามจีบผู้หญิงอยู่เลย ทำให้ผมกับกลุ่มมันเจอกันบ่อยขึ้น ผมก็ตามสไตล์ตามเพื่อนมันไปเรื่อยๆ แหละครับ มันก็ไม่เล่นด้วย มันชื่อไอ้ข้าวครับ เป็นหนุ่มน้อยชาวเหนือ สุดดวงใจผมเลยอ่า ผมก็ตามจีบจนรวบหัวรวบหางได้มาจนได้แหละครับ แต่ผมก็ไม่รู้ว่ามันรักผมจริงหรือป่าว เพราะเมื่อไม่นานนี้มันเพิ่งบอกเลิกผมไปเอง ผมไม่รู้ว่าเพราะอะไร ผมเสียใจมากเพราะผมรักมันมากจริงๆ ผมพยายามง้อแล้วนะ แต่ก็ไม่มีอะไรดีขึ้น ผมกับมันเลยขออยู่ห่างกันสักพัก ผมพยายามไม่ไปเจอมัน ไม่โทรหามัน เผื่ออะไรจะดีขึ้นให้มันใจเย็นๆ แล้วค่อยเข้าไปง้อมันใหม่ แต่วันนี้มันดันออกไปเมากับพวกเพื่อนมัน ไอ้ตุลย์ก็โทรบอกให้ผมไปดูมันหน่อยมันเมาไม่ไหวแล้ว ผมจะไม่ไปมันก็คะยั้นคะยอผม ผมก็เลยออกไป ไปดูมันหน่อยก็ดี
7 `8 C6 J  A- g4 h% L: v“เออ มึงมาแล้วก็ดี อยู่ข้างในอ่าเมาเป็นหมาแล้ว” มาถึงไอ้ตุลย์ก็บอกผม
  p5 Q5 h  v4 J8 t& o$ }: [“ตุลย์ มึงยังไม่รู้หรอว่ากูกับมันเลิกกันแล้ว แล้วมึงจะให้กูมาทำไม กูเลิกกันแล้วเข้าใจมั้ย”  ผมก็บอกมันไป ผมก็รู้ว่ามันก็คงรู้แล้ว
“เจ๋งมึงกับมันกว่าจะมีวันนี้ได้ผ่านอะไรกันมาบ้างมึงจำไม่ได้เลยหรอ เอางี้มึงรออยู่ตรงนี้นะเดี๋ยวกูมา”  กูรู้ทำไมกูจะไม่รู้ว่ากูกับมันผ่านอะไรกันมาบ้าง มันพูดแล้วมันก็หายเข้าไปในร้านสักพัก แล้วกลับมาพร้อมกับไอ้คนที่มันพึ่งหักอกผม คนที่ทำให้ผมเสียใจที่สุด คนที่ทำให้ผมไม่มีวันลืม และคิดว่าลืมไม่ได้แน่นอน
- g3 c5 t5 y1 }“อ่ะมึงคุยกันเลย คุยกันให้รู้เรื่อง” ไอ้ตุลย์บอกพร้อมดันไอ้ข้าวให้มายืนหน้าผม หน้ามันแดงมาก ดูก็รู้ว่ามันเมามาก มันกินเก่งกับเค้าที่ไหน
$ e% A2 n, X- G9 ~0 f4 t“ตุลย์พาเราออกมา เพราะอยากให้เราเจอกับมันเนี้ยะนะ ตุลย์ไม่เข้าใจหรอว่าเราเลิกกันแล้ว” ไอ้ข้าวพูดพร้อมจะเดินกลับเข้าไปในร้าน มันไม่สนใจผมแล้วจริงๆ ผมได้แต่คิดอยู่ในใจ ไม่ปล่อยให้น้ำตาไหลออกมา ผมต้องเข้มแข็งเพื่อมัน ผมได้แต่มองหน้ามันอย่างไม่เข้าใจ
2 X4 g7 [/ R+ h5 d1 z“ตุลย์กูฝากดูแลมันด้วยละกัน กูว่ากูกับมันห่างๆกันสักพักดีกว่า” ผมพูดพร้อมเดินจากไปปล่อยให้ผมยืนอยู่กับไอ้ข้าวที่เริ่มสะอื้น ร้องไห้ ส่วนตัวผมน้ำตาก็ไหลออกมาโดยไม่สามารถกั้นไว้ได้อีก ผมเสียใจจริงๆ ผมต้องทำยังไง ผมไม่อยากให้เป็นแบบนี้เลย ผมขับรถกลับมาที่หอ ซึ่งตอนนี้ไม่มีมันอยู่ด้วยแล้ว ระยะหลังมันจะมาอยู่ห้องผม มาใช้ชีวิตอยู่ที่นี้ แต่ตอนนี้ไม่มีมันแล้ว ข้าวมึงกลับมาเถอะนะ กูขอร้อง
“RRRRRRRRRRRRRR” เสียงโทรศัพท์เข้ามาครับ ขึ้นเบอร์เป็นเฮียโชว์
* I  b- v5 s, @. @3 Z5 F“หวัดดีครับเฮีย มีไรครับโทรมาดึกดื่น” ผมรับสายเฮียโชว์ พี่ชายที่น่ารักของผม ตอนนี้เฮียกายติดหญิงไม่ค่อยได้เลี้ยงข้าวผม ก็เฮียโชว์นี้แหละครับที่ค่อยเลี้ยงข้าวผม
8 V! C( L) F8 v% ]( {8 C“เออ ลงจากหอมารับของของมึงด้วย”
( G) C- `4 A% O“ของอะไรครับ”
“ก็ของของมึงเนี้ยะ ไม่ไหวมันเมาเป็นมาเนี้ยะ ลงมาเดี๋ยวนี้อย่าให้ต้องขึ้นไปตาม” โหทำเสียงเข้ม ก็ต้องลงดิครับ ลงมาก็เห็นสภาพไอ้ข้าวที่ตอนนี้ยืนด้วยขาตัวเองไม่ไหวแล้วครับ
“สัส ไอ้เชี่ยเจ๋งกูเอาของมาคืน ดูแลเลยมึง” เฮียโชว์พูดพร้อมส่งไอ้ข้าวมาให้ผม ผมก็ต้องประคองไว้ครับ ไม่งั้นล้มแน่
“อ้าว แล้วพี่ทำไมไม่ไปส่งมันที่หอล่ะ”
“กูไปล่ะ ดูแลกันเองละกัน” เฮียโชว์พูดแค่นั้นแล้วเรียกไอ้ตุลย์ขึ้นรถออกไปเลย
“เฮ้ยยเฮียยยไหงงี้อ่า” ผมตะโกนไล่หลัง ยัง งงๆ อยู่ ผมก็ได้แต่ประคองให้มันล้ม มันไร้สติจริงๆ
* v" |( F1 q' u! o  n9 y0 g3 H“ข้าวๆๆๆ” ผมพยายามปลุกมัน มันก็งึมงำ
6 P4 _4 |. e: p! ?“อือ ถึงแล้วหรอตุลย์ ตุลย์อยู่เป็นเพื่อนกูก่อนนะ มึงอย่าทิ้งกูนะ กูไม่เหลือใครแล้ว” มันพูดไม่ได้ลืมตา
“เดินไหวไหม”
9 M  ^8 j5 ~  e9 V2 X* T' v2 Z“อือ” ผมพยายามประคองมันเดิน แต่คงไปไม่รอดแน่ ผมเลยอุ้มมันเลย เดินไปกดลิฟต์ คนที่สวนออกมาก็มองแปลกๆ ก็มีที่ไหนผู้ชายอุ้มผู้ชาย ไอ้คนที่ผมอุ้มก็ไม่ได้รู้เรื่องอะไรเลย กูเจ็บรู้ไหม มึงรู้บ้างไหมไอ้ข้าว ผมวางมันลงบนเตียง แต่ยังไม่ทันวางก็
0 k% `3 c6 R# K. e“อ๊ววกกกกกก” เต็มๆ เลยครับทั้งผมและมัน อวกเต็มๆ
“ข้าว ลุกก่อน ไปล้างตัวก่อน” มันไม่รู้เรื่องอะไรเลยครับ ผมเลยอุ้มมันเข้าไปในห้องน้ำ ไม่รอให้มันค้านอะไรหรอกครับ จับมันถอดเสื้อผ้าออกหมด ไม่เหลืออะไรเลยครับ ผมไม่เคยเห็นมันเป็นแบบนี้ เพราะผมไม่เคยให้มันกินเยอะขนาดนี้ ผมก็จัดการอาบน้ำให้มัน
“อือ หนาว” เสียงมันพึมพำ มึงมันหนาวกาย แต่กูหนาวใจรู้ไม่ถ้าไม่มีมึงอยู่ข้างกูเหมือนเดิมรู้ไหมไอ้ข้าว ผมจัดการอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าให้มันแล้วอุ้มมันกลับไปนอนห่มผ้าให้มันเรียบร้อย แล้วกลับมาจัดการอาบน้ำตัวเอง เสร็จแล้วผมก็กลับมานั่งบนเตียง ผมนั่งมองหน้ามันตอนนอน หน้าที่นอนข้างผม อยู่เคียงข้างผมมาตลอด ผมอยากอยู่กับคนคนนี้ตลอดไปจัง ผมล้มตัวลงนอนกอดมันเหมือนทุกครั้งที่เรานอนด้วยกัน ผมไม่รู้ว่าหากถ้ามันตื่นมาจะเกิดอะไรขึ้น ผมขอแค่คืนนี้ให้ผมได้กอดมัน ให้มันได้อยู่ในอ้อมแขนผมไปทั้งคืน
“เฮ้ยยย”  เสียงที่ทำให้รู้ว่าคนที่ผมนอนกอดทั้งคืนตื่นแล้ว
' g6 H) @6 {) A+ c( Z“ฮึๆ” ผมได้แต่หัวเราะในลำคอ
“กูมาอยู่กับมึงได้ไงเนี้ยะ  แล้วมึงมากอดกูทำไม มึงทำไรกูเนี้ยะ” มันถามไม่หยุด
“คุณครับ ช่วยดูด้วยนะครับว่าไม่มีอะไร อ่อ แล้วเสียผ้าอ่าคุณเมาอวกใส่ผมนะครับ ผมก็แค่จัดการอาบน้ำแล้วเปลี่ยนให้  แล้วคุณจะโวยวายเพื่ออะไรครับ”  มันนิ่งเงียบไปสักพักก่อนจะพูดขึ้น
0 p/ P9 ]& F; a" ~5 _“ขอบใจ” แล้วมันก็ลุกออกไปเข้าห้องน้ำ ทำไมถึงเป็นคนปากแข็งขนาดนี้นะ ดูก็รู้ว่ายังรักผมอยู่  แต่เอาเถอะไม่ว่าไงขอดูมันอยู่ห่างๆ ก่อนละกัน เพราะหากดันทุรังไปกลัวจะไปยิ่งกว่า ให้มีความรู้สึกดีดีไว้บ้าง
“งั้นกลับก่อนนะ ขอโทษทีทำให้ลำบาก” มันพูดตอนออกมาจากห้องน้ำ
“ให้ไปส่งมั้ย” ผมถามมันอย่างเป็นห่วง มันยังดูแฮงค์ๆ อยู่เลย
“ไม่เป็นไรแค่นี้เอง กลับเองได้” มันหันมันพูดยิ้มๆ
% x- Q+ l. W. Q7 _& s3 ^“เหรอ อืม กลับดีดีละ”  ผมพูดแล้วยิ้มให้มัน
( z1 Q6 C- v" C& u; p3 {“เอ่อเจ๋ง” มันหันกลับมาพูดขณะ มือยังคงจับลูกบิด
“ทำไมอยากให้ไปส่งหรอ หรือว่าอยากอยู่ที่นี้” ผมแกล้งกวนมันไป เผื่อจะมีอะไรดีขึ้น
/ t" _4 P; @  V5 O- s( w6 p: |“ป่าว งั้นกลับก่อนนะ”  มันเปิดประตูออกไป มันไปจากผมแล้วจริงๆ ข้าวกูรักมึง จะว่าแต่ข้าวปากแข็งก็ไม่ได้หรอก ผมก็ยอมรับว่าตัวเองเป็นคนปากแข็ง  คงต้องทำอะไรสักอย่างแล้วแหละ
“ตุลย์ ช่วยไรกูอย่างดิ”  ผมโทรหาไอ้ตุลย์เพื่อนผม และก็เพื่อนซี้ไอ้ข้าว
: h$ `: L6 K" m: A“อะไร เรื่องไร ตกลงเมื่อคืนเป็นไง” มันถามผม
“มีอะไรที่ไหนเล่า ออกไปตั้งแต่เช้าแล้ว ใจแข็งชะมัด”  
1 c6 i  W: |5 C+ V5 m! p: p1 |“เออ แล้วไงจะให้กูช่วยอะไร” มันถามผม
“คือกูอยากขอโทษมันอ่า ถ้ากูนัดมันออกมาคงไม่ออกมามึงช่วยนัดให้กูหน่อยดิ”  ผมบอกมันไป
“เออได้ แล้วเอาที่ไหน ยังไง บอกรายละเอียดมา” มันถามผม
“กูอยากได้ที่เงียบๆ เย็นนี้ก็ได้”  
“ได้ๆ เดี๋ยวไงกูบอกมันให้ แล้วเดี๋ยวไงกูโทรบอกมึงอีกทีนะ” วันนั้นไอ้ตุลย์มันก็โทรนัดให้ไอ้ข้าวออกมาเจอผมที่ร้านอาหารเงียบๆ ที่หนึ่ง บรรยากาศเงียบสงบดี ผมไปถึงก็เห็นมันนั่งรออยู่แล้ว พอมันเห็นผมมันก็ทำท่าจะลุกหนี
“เดี๋ยวข้าว อย่าพึ่งไปไหน กูมีอะไรจะพูดด้วย”
“แต่ไอ้ตุลย์มันนัดกูไว้ สงสัยกูมาผิดร้าน” มันพูด พร้อมตั้งท่าจะลุกอย่างเดียว  ผมดึงมือมันให้มันนั่งลงที่เดิม
" l5 j) C+ N5 ^9 O$ J“ข้าว กูเองแหละบอกให้ไอ้ตุลย์นัดมึงมาเจอกูที่นี่”  ไอ้ข้าวตั้งท่าโกรธขึ้นมา
“มึงจะโกรธกูก็ไม่เป็นไร แต่กูแค่อยากจะขอโทษมึง ที่บางครั้งกูงี้เง่าเกินไป ขอโทษในหลายๆ สิ่งที่กูทำไม่ดีกับมึง” ผมพูดพร้อมกุมมือมันเอาไว้  มันก็นิ่งไม่ได้ว่าอะไร
“ข้าว กูขอโทษ กูรักมึงคนเดียว กูทิ้งมึงไม่ได้”  ผมพูดพร้อมกับสวมแหวนให้มันที่นิ้วนางข้างซ้าย เป็นแหวนแทนใจ
' l* E9 O) m# A' B, Z“กูสัญญาว่าจะดูแลมึงให้ดีที่สุด” ผมสังเกตเห็นมันน้ำตาคลอ สุดท้ายมันก็ปล่อยโฮออกมา
- f( R$ O7 \' I1 p$ G! z; |1 i“เจ๋ง กูขอโทษ กูก็รักมึง” มันพูดไปร้องไห้ไป  มันทำให้เรารู้ว่าเราสองคนรักกันด้วยหัวใจจริงๆ
8 ~* P0 k' o" Z  `1 B0 s“อืม ดีกันนะ” ผมยื่นนิ้วก้อยขอคืนดีแบบเด็กๆ มันก็ยืนนิ้วก้อยมาเกี่ยวกับนิ้วของผม
“สัญญาแล้วห้ามกลับคำนะ” ไอ้ข้าวพูด
$ \3 b# G; i" h9 J5 }“อืม สัญญา” นี้คือคืนพิเศษของเราทั้งสองอีกคืนหนึ่ง
“มานี้เลยมาให้ลงโทษเดี๋ยวนี้ ข้อหาปากแข็ง” ผมไล่จับมัน จนตอนนี้อยู่ในสภาพผมค่อมทับมันอยู่บนเตียง
“ไม่ได้ปากแข็งสักหน่อย” มันยังไม่ยอมรับ
* n! a' ?# z' X6 P, F7 U/ Y- Q1 K“ไหนดูสิ ว่าแข็งไม่แข็ง” ผมประกบปากผมลงไปที่ปากมันครับ
“อือ อืม” มันก็ได้แต่ร้องในลำคอ แค่นั้นและครับ ไอ้ข้าวก็หนีผมไปไหนไม่รอดแล้วแหละครับ ไม่งั้นมันไม่รักผมหัวปักหัวปัมขนาดนี้หรอกครับ
“เออ ขอบใจนะตุลย์” ผมพูดกับมันตอนเจอกัน
6 g5 a+ d) _' K9 X1 f  R2 V+ v“ไม่เป็นไรหรอกรักกันดีดีดิ มึงสองคนเพื่อนกูทั้งคู่นะ ไอ้เจ๋งทำไรก็นึกถึงใจไอ้ข้าวด้วย มันขี้น้อยใจ ส่วนไอ้ข้าว มีไรก็พูดอย่าปากแข็งให้มาก” ตุลย์เทศนาผมทั้งสองคน
“เออ คุณแม่” ไอ้ข้าวว่าไอ้ตุลย์
  ?3 j5 N: R3 n4 R  X“ฮะ มึงว่าไงนะ กูเป็นแม่มึงตั้งแต่เมื่อไหร่ กูไม่ได้มีนมให้มึงดูดซะหน่อย” ไอ้ตุลย์ไล่เตะมัน
. U, c$ Q0 l6 W% v8 x) s# C“ขอโทษคร้าบบ คุณแม่” สองคนนี้มันก็เป็นเพื่อนสนิทกันได้เร็วจริงๆ ขอบคุณมึงอีกครั้งนะตุลย์ ที่มึงยังช่วยกู  นี่แหละความรัก หากคนเราไม่ยอมพูดกัน มันก็มักจะเกิดปัญหา พูดกันเหอะทุกอย่างจะดีขึ้นเอง
' V+ |0 c/ V9 ^2 Y1 [4 Iตอนที่ 72 ชีวิตที่ดำเนินต่อไป
“อ้าว แล้วพี่ทำไมไม่ไปส่งมันที่หอล่ะ” ไอ้เจ๋งพูดแต่ก็ยังประคองไอ้ข้าวไม่ให้ล้ม
“กูไปล่ะ ดูแลกันเองละกัน” พูดแค่นั้นไอ้โชว์ก็เรียกผมให้ขึ้นรถ
“เฮ้ยยเฮียยยไหงงี้อ่า” เสียงมันไล่ตามหลังแต่ไอ้โชว์ไม่ได้สนใจแล้ว
“มันจะเป็นไงกันเนี้ยะ” ผมว่า
3 O7 |% [' \8 o" K8 M% O! U& }“คนอย่างไอ้เจ๋งมันคงไม่ทิ้งไอ้ข้าวไว้ตรงนั้นหรอก  ดูสายตายมันก็รู้ว่ามันเป็นห่วงไอ้ข้าวขนาดไหน” อืม ผมก็เห็นแบบนั้น ไอ้ปากแข็งเอ้ยย
“เหรอ”
: b# E& |3 y( D' h& |- N: r“ปล่อยพวกนั้นให้จัดการเองเหอะ เรามาจัดการเรื่องของเรากันดีกว่า” มันพูดทำสีหน้าเคลิบเคลิ้ม ไอ้บ้าเอ้ย ไอ้หื่น
ชีวิตของคนเราล้วนมีสิ่งต่างๆ เข้ามาในชีวิตมากมาย ผมโตขึ้นอีกปี  และความรักของผมกับไอ้โชว์กร่างจอมป่วนก็ยังดำเนินต่อไป หลายครั้งที่เราทะเลาะกัน หลายเรื่องราวที่ผ่านเข้ามาในความรักของผม
“เร็วลุกขึ้นเต้นเร็ว” เสียงกลองดัง บรรยากาศสนุกสนานของเทศการรับน้อง ผมยังจำภาพวันวานที่พึ่งผ่านพ้นไป ผมถูกรุ่นพี่สั่งให้เต้นครับ อ่อลืมไป ผมปลอมตัวมาเป็นเด็กปีหนึ่งอีกครั้งครับ วันนี้เป็นวันรับน้องที่ภาคครับ ผมก็ลุกขึ้นเต้นตามที่พี่ข้าวบอก ก็ไอ้ข้าวเพื่อนผมแหละครับ มันแกล้งผม
“ดีดี ส่ายอีก เต้นแรงอีกน้อง” ไอ้ข้าวเดี๋ยวเหอะมึง แกล้งกูดีนักนะ
“เอ่อ นายชื่อไรอ่า” ไอ้คนข้างๆ ถามผม เป็นผู้ชาย หน้าก็ดูดีอ่า แต่แฟนผมหล่อกว่า กรี๊ดดดด!! 55 พี่โชว์ขาๆๆ
“ออ เราหรอชื่อกันอ่า นายอ่า” ผมตอบชื่อปลอมออกไป
“เราชื่อ นาย มาจากโรงเรียนไรอ่า”  ถามอีก ตกลงชื่อไรกันแน่
“โรงเรียน...... ตกลงนายชื่อไรนะ”  ผมตอบชื่อโรงเรียนของผมไป
“ชื่อนาย”  อ่อ ชื่อนายนี่เอง เอาซะ งง
& w; \1 `& Y. Z% v! S( v“อืม เป็นไงเพื่อนกี่คนแล้ว”  ผมถามมัน
  u, B+ F: Z1 U4 t  r“ก็คุยกะนายคนแรกนี่แหละ” มันตอบผม
“อ่ะ น้องกัน กับ น้อง นาย ออกมาเล่นให้เพื่อนดูก่อนสิ”  เอาอีกแล้วครับไอ้เพื่อนชั่ว มันเรียกออกให้ไปเต้นแมงมุมครับ คงรู้กันแล้วใช่ไหมว่ามันน่าเกลียดขนาดไหน
“ซวยแล้วไง” ผมกับนายมองหน้ากัน แต่ก็จำต้องออกไปครับ จำต้องทำตามที่พวกพี่ๆ เค้าสั่งแหละครับ
“......ขยุ้มๆๆๆๆๆๆ”  อายชะมัด ท่าเต้นก็อุบาทว์สิ้นดี
“ดีมาก” หลังงานเจอกันไอ้พวกเพื่อนเวร ผมก็มีเพื่อนเพิ่มอีกสอง สามคน ตอนนี้ที่นั่งกินข้าวกันอยู่ก็มี นาย คนที่ทักผมตอนแรก แล้วก็เล่นแมงมุมกับผม  เอก เด็กผู้ชายใส่แว่นน่าตาธรรมดาคนหนึ่ง ออกแนวเด็กเรียนด้วยซ้ำ ตาล คนนี้เป็นผู้หญิงครับก็จัดได้ว่าเป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่น่ารัก  และก็มวล เด็กผู้ชายต่างจังหวัดคนหนึ่งจัดว่าหล่อแบบบ้านๆ
“เออ พวกแกทำไมเลือกเรียนที่นี้ว่ะ” ผมถาม ลองหาข้อมูลนิดนึง
“ก็มันติดอ่าก็ต้องเรียน” ไอ้มวลพูด สำเนียงเหน่อๆ นิดหน่อย มันบอกว่าบ้านมันอยู่กาญจนบุรี บ้านใกล้เรือนเคียงกันนี้เอง แต่ทำไมกูไม่เหน่อว่ะ รึว่ากูเหน่อว่ะ
“เออ ก็มันติดเหมือนกัน” ไอ้นายสมทบ ตอนนี้เราเริ่มที่จะพูดคุยกันมากขึ้น สนิทพอที่จะพูดกูมึงได้ ตาลก็ไม่ใช่ผู้หญิงจ๊ะจ๋า ก็ลุยๆ เลยเข้ากับพวกผมได้ เฮอ เสียดาย ได้เพื่อนใหม่แค่แป็บเดียว จะต้องกลายเป็นพี่แระ
“เอ้า แจวๆ มาแจวจ้ำจึกน้ำนิ่งไหลลึกนึกถึงคนแจว แจวเรือจะไปซื้อหมอนขอคนเป็นหนอนลุกขึ้นมาแจว” เสียงสัญญาณของการเฉลยตัวดังขึ้นแล้ว หลายคนเฉลยแล้ว ก็แกล้งกันต่างๆ นานาที่มาหลอก แต่ผมยังนั่งเฉย กะว่ารอบสุดท้าย
“เอ้า รอบสุดท้ายแล้ว ใครเป็นหนอนลุกขึ้นมาเหอะ หนังหน้าไม่ได้แล้วนะ ลุกมาๆ เอ้าเอ้า แจวๆ มาแจวจ้ำจึกน้ำนิ่งไหลลึกนึกถึงคนแจว แจวเรือไปถึงวัดดอนขอคนเป็นหนอนลุกขึ้นมาแจว” ผมจำต้องลุกขึ้นมาแจวเลยครับ ไอ้นาย ตาล มวล เอก มองหน้ากันแบบว่าตกลงพวกกูโดนไอ้กันหลอกเหรอเนี้ยะ
“สรุปน้องกันชื่อไรครับ” ไอ้ดาว เพื่อนปีเดียวกับผมถาม
# M- j; i$ F9 Y0 A3 X“เออ ชื่อตุลย์อยู่ปี 2 ครับ” ผมบอกความจริงออกไป
0 z- D9 x" s+ j; f0 K9 @0 U“อ้าว ใครโดนพี่ตุลย์หลอกบ้างออกมาข้างนอกสิ” ไอ้แก๊งผมมันก็ลุกมาเลยครับ 4 คน สายตาอาฆาต เคียดแค้น เฮ้ยย!! ไม่ถึงขนาดนั้น
, @- r$ ^, k+ T1 l+ H  ^5 s. E“เอ้าน้องรู้สึกยังไง” ไอ้ดาวถามน้องตาล
“โห พี่ตุลย์หน้าเด็กมากอ่า ด่าไปก็เยอะ ขอโทษนะพี่ เสียดายนึกว่าจะได้มีเพื่อนหน้าตาดีๆ” น้องตาลขอโทษขอโพยใหญ่  สรุปก็โดนแก๊งนั้นปะแป้งจนขาวไปทั้งตัว จะกลับห้องยังไงเนี้ยะ ขาวขนาดนี้
“พี่ตุลย์ สวัสดีครับ ค่ะ” แล้ววันนั้นน้องๆ ก็ล่ำลากันไป บางคนมาบ่นเสียดาย บางคนบ่นว่าหลอกกันได้ เฮออ นี้แหละชีวิต ปีที่แล้วกูก็โดนหลอก แต่น้องๆ ก็น่ารักดีครับ
RRRRRRRRRRRRRRRRRR
“ว่าไง ไอ้ตัวแสบ” ผมทักปลายสาย
6 f5 c9 D% _, A5 e. ^8 a“สวัสดีพี่ตุลย์ มาเลี้ยงข้าวตอนรับน้องหน่อยดิ” เสียงไอ้วินดังมาจากปลายสาย สรุปแล้วมันก็สอบติดขณะเดียวกับไอ้โชว์ตามที่มันตั้งใจจนได้ ผมรู้ว่ามันพยายามมากจริงๆ เพราะมันมาเรียนพิเศษทุกอาทิตย์เลยจริงๆ แต่หลังๆ มันเริ่มไม่ได้มาพักกับผม สืบเรื่องก็คือมันไปพักที่บ้านไอ้ราม เพื่อนที่เรียนพิเศษด้วยกันกับมันนั้นเอง
“โอ้ยย ตอนนี้เหรอ ตัวขาวหมดเลยเนี้ย เดี๋ยวกลับหอไปอาบน้ำก่อน”
“ได้ๆ พี่ เดี๋ยวไงโทรหาผมนะ คิดถึงมากๆๆ” โอ้โหจะให้กูเลี้ยงข้าวพูดซะเพราะเชียว ผมรู้ว่าไอ้โชว์มารอรับผมอยู่แล้ว แต่สภาพนี้จะก้าวขึ้นรถมันได้ไงเนี้ยะ
“โห ทำไมขนาดนี้เนี้ยะ” ไอ้โชว์บอกเมื่อเห็นผม มันเป็นรักรถมากครับ สะอาดทุกซอกทุกมุม ผมเลยไม่กล้าขึ้นหลอกครับ
3 @9 N4 J! T( s" q% w# n“ก็โดนน้องแกล้งอ่า ใส่ไม่ยั้งเลย”
“บอกแล้วว่าอย่าเป็นไม่เชื่อ เอ่อไอ้น้องชายมึงติดคณะกูจริงๆด้วย แต่มากกว่านั้นมันแพ็คคู่กันมาด้วยเว้ย”
“ใคร แพ็กคู่ใคร” ผมถามอย่างสงสัย
0 T) w5 ^* C  X9 K“อ้าว ก็คู่ขาตอนเรียนพิเศษไง ไอ้รามอ่า และที่สำคัญไอ้รามเนี้ยะรู้สึกจะเป็นตัวเต็งเฟรชชี่คณะกูด้วยนะ” ก็แหงแหละหล่อซะขนาดนั้น
2 x" N. r$ i- a- J4 z5 k4 z“อ้าวเหรอ สรุปน้องกูยังไงว่ะเนี้ยะ เดี๋ยวถามเลย เพราะเดี๋ยวต้องออกมาเลี้ยงข้าวมันอีก”
“เหรอ ทำไมต้องเลี้ยง”
“ก็รับน้องหน่อย ว่าจะพาไปกินฟูจิ”
“อะไร ไอ้วินพาไปกินข้าวแกงก็พอแล้ว” ไอ้โชว์นี้คู่กัดไอ้น้องวินตลอด
9 S4 x2 v* w( F5 A, q+ j- b3 R“ไอ้บ้า น้องอุตส่าห์ตั้งใจจนสอบติด ที่จริงมึงต้องเลี้ยงด้วย มึงไปสบประมาทน้องอ่า”
“ใช่เรื่อง น้องใคร ใครก็เลี้ยงดิ”
“อ้าวน้องคณะมึงนะ” มึงไม่เลี้ยงยังไงกูก็เลี้ยงของกูได้ ว่าแต่มึงเลี้ยงกูดิ 55
“แต่ว่าสภาพมึงตอนนี้” มันมองผมตั้งแต่หัวจรดเท้าอีกรอบ
“เอ่อ โชว์เดี๋ยวกูกลับเองก็ได้ นั่งรถเมล์ดีกว่า เดี๋ยวเลอะรถมึง” ผมพูดอย่างเกรงใจ เพราะรู้ว่ามันรักความสะอาดรถมันมาก
, k4 O& q6 B& t! V“ได้ไงเล่า ขึ้นเหอะ มึงคิดว่ารถสำคัญกว่ามึงหรอ”  โอ้โห จากใจจริงป่ะเนี้ยะโคตรซึ้งเลย
$ l+ H) y5 y7 J) A  X“เอางั้นหรอ” ผมถาม
“แต่เดี๋ยว รอแป็บ” มันเดินไปท้ายรถ แล้วก็หยิบหนังสือพิมพ์ออกมา แล้วปูที่เบาะ สรุปมึงก็ห่วงความสะอาดรถมากกว่ากู
“มานี้เดี๋ยวปูเอง ไม่เลอะหรอกรถมึงอ่า”  ผมดึงกระดาษหนังสือพิมพ์ปูเอง  มันก็ขึ้นไปฝั่งคนขับ
% x. h4 S+ E! H" |; @- j7 k! f“เป็นไร” มันถามผม
“ป่าว” ผมก็ตอบไป เคืองมันนิดหน่อย
“กูรู้น่ะ ขอโทษ จะได้ไม่ต้องเสียค่าล้างรถไง  แล้วมึงจะได้ไม่ต้องกลับเองด้วย”  มันอธิบายด้วยเหตุผล
“อือ รู้แล้ว” ผมก็เข้าใจมันครับ งอนไปก็เท่านั้น โตแล้ว อิอิ
7 }7 u  N$ @2 I  `9 V- W“มาดีกันๆๆๆๆ” มันยืนนิ้วก้อยมาเกี่ยวนิ้วก้อยผม ผมก็ได้แต่ยิ้มๆ ฟอร์มจัดนิดหน่อย 55  
6 U) W$ W  B8 l/ t0 Q: |% I  Z/ Fผมมาถึงก็อาบน้ำ แต่งตัวใหม่ ขอบอกว่าเสื้อผ้าสภาพแย่มาก แต่ไม่ทิ้งครับแช่ทิ้งไว้ก่อน แล้วก็โทรไปนัดไอ้น้องวิน มันบอกว่ารอหน้ามอครับ มันอยู่หอแถวหน้ามอนั้นแหละครับ
" O- f6 T. o$ K& a9 i! {“ไง ไม่ไปใช่ป่ะ” ผมถามไอ้โชว์ที่นอนอยู่บนเตียง
“ไปดิ เลี้ยงน้องโชว์ด้วยได้ป่ะ”  มันจับมือผมไปแล้วเอาคางมาถู อ้อนเหมือนตัวอะไรน้า
1 Z- K+ G  E# F5 u# @5 ^8 P“โห น่ารักเนอะ น้องโชว์จะให้พี่ตุลย์เลี้ยงหรอ”
“อืม เลี้ยงป่ะ”
' _  \- V- _7 v0 `: t# `5 R0 I“น้องโชว์ดิต้องเลี้ยงพี่ พี่จนอ่า เป็นแฟนคนจนต้องทนหน่อยน้อง พี่นี้ไม่มีเงินทอง มารองรับความลำบาก” ผมก็ร้องเพลงให้มันไป
“ซะงั้น อ่า งั้นเดี๋ยวน้องเลี้ยงแฟนคนนี้เองก็ได้” มันพูด
8 l. V, I6 ?: l$ c" w8 E“จริงอ่า พูดแล้วไม่คืนคำนะ” ตลอดที่ผมอยู่กับมันมา ผมไม่เคยคิดจะเกาะมันกินเลย ผมพยายามจะหารกันเสมอ ผมไม่อยากได้ชื่อว่าเกาะผู้ชายกิน แต่ครั้งนี้ขอเหอะ 555
  O! m8 v, A# U1 a“อืม แต่น้องมึง มึงก็เลี้ยงเองนะ” มันยังไม่วาย
“เออๆ กูเลี้ยงน้องกูเอง” ผมก็มารับมันที่นัดหมายแหละครับ แต่ไหงมันมาสองคนว่ะ
, N: N$ {% _. E9 c“หวัดดีพี่ตุลย์ พี่โชว์” ไอ้วิน ทักทายผมและไอ้โชว์
“สวัสดีครับ” ไอ้น้องรามสวัสดีตาม  มันมากับไอ้รามครับ ไม่ได้เจอตั้งนาน หล่อขึ้นมากๆๆ เปลี่ยนใจทันไหมเนี้ยะ ไม่เอาแล้วหน้าอย่างไอ้โชว์เนี้ยะ เบื่อ 55 ล้อเล่นคร้าบบ
“อ้าว สวัสดีไหงมาด้วยกันละ” ผมถาม
& w$ s$ N$ I4 c9 n- D4 {- E“อ่อ อยู่หอเดียวกันครับ”
. L1 d5 n. ~' J' f9 P) N; \“นั้นไง กูว่าแล้ว” ไอ้โชว์โพลงขึ้น
- d; F/ s4 P- o4 `9 g4 M  U“อะไร พี่โชว์” ไอ้น้องวินพูดกลับมา
! n$ G/ Y, H% N% P( g“ป๊าวววว”  ไอ้โชว์ตอบเสียงสูง วันนั้นก็ไปกินฟูจิที่เซ็นทรัลครับ
" Z9 X& K+ R1 X* _“สรุปไงเนี้ยะ สองคนเนี้ยะ” ไอ้โชว์ยังไม่เลิก
“ไม่มีไรนิ” ไอ้วินตอบ
3 h0 Y" o! |4 U8 U4 r9 p“ไงราม ไม่มีไรจริงเหรอ” ผมถามไอ้น้องราม
. E# E$ T) v8 t/ \2 l6 _0 {1 [- n“พี่ตุลย์ก็เอาอีกคนเหรอเนี้ยะ” ไอ้วินพูด
“พี่คิดไปแล้ว ผมจะทำไรได้ล่ะ” ไอ้น้องรามตอบกลับมา
* j/ w1 x, |. }$ t. ~5 e
7 _6 [& F6 Z( n: S“ไอ้รามมึงก็นะนิสัยปฏิเสธใครไม่เป็นยังไม่เลิกอีกนะ” ไอ้วินว่า
" x( j) s; j/ @8 m3 ]4 s“เออ คืบหน้าไงก็บอกละกัน” ผมพูดให้ไอ้วิน
“แล้วนี้ตามมาเรียนที่เดียวกันเลยนะ” ไอ้โชว์ยังแซว
“อ้าว ก็คนมันมีจุดมุ่งหมายเดียวกัน” ไอ้วินว่า
“เออ รับน้องโดนหนักแน่มึง อยากมาอยู่คณะกูเอง” ไอ้โชว์คาดโทษ
0 U" J2 f8 V( q) B* Y6 ?“โห อย่าแกล้งผมเลยนะ ขอร้องเหอะ” ไอ้วินทำท่าร้องขอความเป็นธรรมทำตาปริบๆ
0 G" z7 q5 ^& }. A$ G, T“เออ เดียวก็รู้ ว่าแต่รามได้ยินมาว่าเค้าจะเอามึงเป็นเฟรชชี่คณะอ่า”
* i7 J2 y3 a7 y' g“เหรอครับ ไม่เห็นรู้เลย แต่ถ้าทำได้ก็จะทำครับ” มันบอก มันก็คงมั่นใจในหนังหน้ามันเหมือนกันแหละ
“เออ ช่วยได้ก็ช่วยไปเหอะ งานคณะอ่า” ไอ้โชว์ว่า
“โหไรพี่ ผมหล่อกว่าอีก” ไอ้น้องวินว่า
9 d  d8 h8 I& b4 @* h- W& J“โอ้ย ช่างกล้าพูดเนอะมึงอ่า หน้างี้นี้นะหล่อ” ไอ้โชว์กัดไอ้วิน กัดกันได้ตลอดเลยคู่นี้ก็กินกันไปสุดท้ายไอ้โชว์ก็จ่ายหมดแหละครับ น้องคณะกับเมียมันมันบอกเลี้ยงได้จ้าพอคุณบุญทุ่ม สุดท้ายก็แยกย้ายกันไปครับ

kin

ชอบครับชอบดี

keng271

สวัสดีปีใหม่นะครับ 2555 ขอให้มีความสุขมากๆๆๆๆๆๆครับจากเก่งเองจร้า

keng271

การเขียนยังไม่เท่าไหร่ยังต้องปรับปรุงอีกนิดสวัสดีปีใหม่
# R* ?9 B6 z6 _$ q

Ifoot-ballZ

เสียดายตอนที่แล้วอ่านไม่ได้อ่ะ พอมาถึงตอนนี้ตุลก็เสียตัวเลยนะอิอิ..

Ifoot-ballZ

ต้นฉบับโพสต์โดย ballove เมื่อ 2012-1-5 02:51
เสียดายตอนที่แล้วอ่านไม่ได้อ่ะ พอมาถึงตอนนี้ตุลก็เ ...

4 R8 F6 ]/ ?1 O, i5555+ ยังเลยอ่ะ ทำไงดีพี่หนึ่ง เกิดมายังไม่เคยเสียตัวให้คัยเลย จะเศร้าดีมั้ยนิ..

1712

ชอบครับชอบดี

ninenut

ขอบคุณมากครับ

snowy69

มาต่อแล้วคราฟ

boommy

ขอบคุณครับ

cherry-p

ขอบใจมากๆๆๆๆคับ

Banklovebank

ขอบคุณครับ

whywhy

โคร ต ๆ อ่ะ Smile :')

imanaji

ขอบคุณมากๆครับ

tamia

สนุกมากครับ

poom555

ขอบคุณครับ

mind19mindPSU

ขออ่านต่ออีกนะครับ ^_^

pkclub2146

วินคือคัย เริ่มมีมารหัวใจมาอีกแล้วใช่มั้ยนิ??
  d( u6 w9 t8 }/ V

lookkybb1234

น่ารักดีอะ สองพี่น้องท้องชนกานอิอิ