fiction herry potter (เดรโก X แฮรี่ ) (1)

tanya

fiction herry potter (เดรโก X แฮรี่ )
ห้องเรียนวิชาปรุงยา
"นี่คือน้ำยาตายทั้งเป็น  พวกเธอจะต้องทำส่งชั้นภายในคาบเรียน และส่วนผสมทั้งหมดก็อยู่บนกระดานตามที่ชั้นได้อธิบาย  และดูได้จากหนังสือหน้า  39   ถ้าเธอคนไหนทำไม่เสร็จจะได้การบ้านมากกว่าคนอื่นสักหน่อยคงจะดีไม่น้อย ลงมือทำได้ " เสียงของ ศ.สเนปสั่งงานเสร็จแล้วนักเรียนทุกก็เริ่มปรุงยาของตัวเองกันอย่างขมักเขม้น เพราะกลัวการบ้านที่จะได้รับหากไม่เสร็จตามเวลา
"แฮรี่ส่วนผสมหมดไปเอาให้หน่อย"  รอนบอกกับแฮรี่   "เออ  เดี๋ยวเอาให้ทำไมไม่เอาเองว่ะ""แฮรี่  น๊าเอาให้หน่อย  ""อือๆๆๆ" แล้วแฮรี่ก็เดินไปหยิบส่วนผสม   แต่ดันหยิบไม่ถึงมันอยู่สูงเกินไป   พยายามแขย่ง   แต่ก็ไม่ถึงซักที  "อึ้บ !"  แล้วก็มีใครบางคนเอื่อมมือไปหยิบขวดนั่นจากทางด้านหลังเขา   แฮรี่หันไปกะว่าจะขอบคุณที่หยิบให้แต่ก็ต้องเจอกับ  "'งายย   พอตเตอร์หยิบไม่ถึงหรอ ใครบอกให้เกิดมาเตี้ย  พยายามเข้าหละ เตี้ยเอ้ย "    แฮรี่อารมณ์เสียขึ้นมาทันที อยากตะโกนด่า  แต่ก็ไม่อยากมีเรื่องตอนนี้เพราะเดี๋ยวยาของเขาจะไม่เสร็จ จึงไปยกเก้าอี้แล้วขึ้นไปหยิบยาลงมา    จากนั้นก็กลับไปปรุงยาต่อ   หมดชั่วโมงน้ำยาของเขาเสร็จแต่ก็ไม่เข้าท่าเท่าไหน  เขาจึงหนีไม่พ้นการบ้านของสเนปวันนี้    เขาเก็บของแบบลวกๆยัดลงในกระเป๋าแล้วเดินออกจากห้องพร้อมกับรอน และ เฮิร์ม
''พอตเตี้ย    ให้ช่วยทำการบ้านไหม คงแยะน่าดู  555 จะได้เอาเวลาไปออกกำลังกายจะได้สูงกว่านี้"  มัลฟอลเดินเข้าไปใกล้แล้วยืดตัว  ทำมือวัดแฮรี่กับตัวเอง   "แค่หน้าอกฉันเอง  เตี้ย 555"  "เตี้ยแล้วไงมัลฟอยมันหนักอะไรของนาย ห๋า "  แฮรี่ตะโกนออกมาอย่างสุดทน "555  ยอมรับด้วยว่าเตี้ย    โธ่เตี้ย"   "มัลฟอย!"   แฮรี่กระโดดเข้าไปต่อยมัลฟอยเข้าเต็มหน้าแล้วทั้งคู่ก็แลกหมัดกันอย่างเมามันบนพื้น  " แฮรี่  หยุด  แฮรี่   มัลฟอยหยุด"  เสียงเฮอร์ไมโอนี่ร้องห้าม  "ต่อยมันแฮรี่   สู้มัน"  "รอนเราควรห้ามไม่ใช่เชียร์แบบนี้"  "ใครสนหละ  แฮรี่สู้"
"เกิดอะไรขึ้น   มีอะไรกัน  พอตเตอร์หยุด   หยุด  หยุดเดี๋ยวนี้  " เสียงของสเนปทั้งสองหยุดแล้วรีบลุกยืนขึ้น "เธอต้องถูกกักบริเวณ หนึ่งอาทิตย์ "
"หึหึ"เสียงมัลฟอยหัวเราะ   "เธอด้วยมัลฟอล"  "หึ"  แฮรี่หัวเราะบ้าง  "เจอชั้นที่ห้อง  สองทุ่มห้ามเลท" แล้วสเนปก็สบัดเสื้อคลุมจากไป
แฮรี่และมัลฟอยชักสีหน้าใส่กันก่อนจะเดินไปทางใครทางมัน
"เห็นไหมเจ็บไหมละ เธอไม่ใจเย็นบ้างแฮรี่ โดนกักบริเวณเป็นไง  รอนเธออีกคนส่งเสริมแฮรี่บอกให้ช่วยกันห้ามกลับเชียร์ซะนี่  ตั้งอาทิตย์นะแฮรี่"
"ช่างเถอะเฮริ์มไปกินข้าวดีกว่า" แฮรี่พูดตัดบทเขาโดนเป็นประจำจนชินแล้วละ
เวลาสองทุ่มแฮรี่มายืนรอที่หน้าประตูห้องสเนป ซักพักมัลฟอยก็เดินเข้ามา  "เฮ้  ! ยังเตี้ย  และหัวแผลเหมือนเดิมเลยนะ""อืม" แฮรี่ตอบไปเขาไม่อยากหาเรื่อง   มัลฟอลแปลกใจจึงหันมามองที่แฮรี่ไม่ตอบโต้    มองหน้าซีกขวาของแฮรี่   ผิวขาวอมชมพูเนียน  คิ้วสวยได้รูปนั้น  จมูกโด่งเชิดนิดๆ  ปากอวบอิ่มสีแดงเรื่อ  ตัวเล็กบอบบาง  ทั้งหมดนั้นน่ารัก  ก่อนที่มัลฟอยจะเคลิ้มไปมากกว่านั้น  "มองอะไร  มัลฟอย" "ออ  เปล่าแค่คิดว่านายนี่ เวลาอยู่เฉยๆก็น่ารักดีนี่ "  "มาไม้ไหนอีก อย่าหาเรื่องฉันไม่อยากถูกกักบริเวณนานกว่านี้"พวกเธอมาข้างใน  นั้นงานของคืนนี้  ควัดไส้กบให้หมดแล้วไปนอนได้  ทั้งสองมองไปยังกบทั้งตะกร้า   แฮรี่เดินไปที่ตะกร้ากบแล้วเริ่มลงมือ  หวังจะให้เสร็จเร็วๆ  แล้วมัลฟอยที่ทำหน้าขยะแขยงก็เดินตามไป  ใส่ถุงมือแล้วทำอย่างเอื่อมระอา  ทั้งสองทำงานโดยไม่คุยกันจนมัลฟอยพูดขึ้นมา  "พอตเตอร์อะไรติดหน้านาย""ไหน  พลางเอามือเช็ด  ยิ่งเช็ดก็ยิ่งเลอะไปใหญ่" "เอ้า  เลอะกว่าเก่า มะฉันเช็ดให้"  แฮรี่ทำท่าลังเล"น่า   มะนี้"แฮรี่จึงยื่นหน้าไปใกล้มัลฟอย  มัลฟอยใช้ผ้าเช็ดหน้าของตัวเองเช็ดให้อย่างนุ่มนวล   แฮรี่มองกิริยาของมัลฟอยอยู่ตลอดเวลาคิดว่ามันช่างอ่อนโยนไม่สมกับเป็นมัลฟอย  แล้วสายตาของทั้งคู่ก็ประสานกันพอดี   มัลฟอยเลื่อนหน้าเข้ามาใกล้เรื่อยๆ ไม่รู้ทำไมใจเขาเต้นแรงนัก  นี่พวกเขากำลังจะจูบกันหรอ แฮรี่สะบัดหน้าทั้งสองจึงได้สติ  "เออหมดแล้วที่เปื้อนนะ""ขะ  ขอบใจมัลฟอย" แล้วทั้งคู่ก็ทำงานโดยไม่พูดอะไร   จะมีบางครั้งที่เพลอสบตากัน   แต่ก็จะหลบสายตาไป
เมื่อแฮรี่กลับมาถึงหอเขาเข้านอนก็คิดแต่เรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้น  เขากำลังจะจูบกับมัลฟอย   ใจเต้นแรง   ตอนที่ซบตากันก็ใจเต้นไม่เป็นจังหวะนี่เป็นอะไรไปเนี่ย   เขาคิดอยู่นานและสรูปได้ว่าเขาคงเมากลิ่นคาวกบ     
ส่วนมัลฟอย  "พอตเตอร์ น่ารัก  คิดงั้นได้ไงว่ะ  ถึงขั้นอยากจูบหรอ   ต่อยกันออกบ่อยไม่เห็นเคยคิดแบบนี้  เอ้าช่างเถอะอยากได้ก็ต้องจีบ  แต่ว่าจะจีบยังไง ดีว่ะ  "  มัลฟอลนอนพึมพรำกับตัวเองพร้อมกับใช้ความคิด
เช้าวันใหม่ที่อากาศไม่สดใสเอาซะเลย  ฝนตกอย่างหนักทำให้อากาศเย็นซะจนไม่อยากจะตื่น  “เฮ้  แฮรี่ ตื่นได้แล้วสายแล้วนะ”เสียงของรอนตะโกนพร้อมเขย่าตัวเขา  “อีก  ห้านาทีรอน” เขาตอบอย่างงัวเงีย
“ตามใจชั้นปลุกแล้วนะ”   แล้วรอนก็เดินไปเก็บกระเป๋าลงไปทานอาหารเช้าปล่อยแฮรี่นอนอยู่อย่างเดิม
ยังไม่อยากตื่นเลย   เขาคิดขณะบิดขี้เกียจอยู่บนเตียง”กี่โมงแล้ว  เนี้ย  ห๋าตายแล้ว  สายแล้ว  สายแล้ว”แฮรี่กระตือรือร้น  รีบแต่งตัวอย่างรวดเร็ว  แล้ววิ่งลงจากหอมุ่งหน้าไปยังห้องเรียนด้วยความเร็วสูง   บึก!  เขาชนเข้ากับบางสิ่ง   มันไม่ใช่เสาไม่ใช่รูปปั้นแต่เป็นคน  “ขอโทษครับ  ขอโทษ เป็นอะไรรึเปล่า””เดินไม่ดูตาม้าตาเรือชนมาได้ไงว่ะสงสัยวันนี้ต้องต่อยคนแต่เช้า”  นั่นคือเสียงของคุณชายแห่งบ้านสลิธีลีน  เดรโก  มัลฟอยนั่นเอง   มัลฟอยลุกขึ้นยืนพร้อมจะหาเรื่องเต็มที่  เข้าก็ได้พบกับคนที่ทำให้เขานอนกระสับกระส่ายเมื่อคืนพอตเตอร์       “พอตเตอร์นายเองหรอ   ดี   นายต้องชดใช้ที่ทำของฉันเสียหาย”  “มัลฟอย  ””ใช่ชั้นเอง”  แฮรี่รู้สึกวาบๆ หวิวๆในใจ  เป็นอะไรอืกเราทำไมต้องใจไม่ดีด้วย แค่มัลฟอย “ก็ฉันขอโทษนายแล้วนิ หลบไปฉันรีบ”  
แฮรี่ดัน มัลฟอยให้หลบทาง แต่มัลฟอยก็ใช้แขนกั้นแฮรี่ไว้  “นี่คิดจะชนแล้วหนีหรอพอตเตอร์    เชอะ  พอตเตอร์ผู้โด่งดัง  ไร้ความรับผิดชอบ””ใครว่าฉันไร้ความรับผิดชอบ  จะให้ทำยังไงก็บอกมา ฉันรีบ”’ทุกอย่างเลยว่างั้น’’”ได้มัลฟอย  แต่ตอนนี้ฉันรีบ หลบ  ฉันจะไปแล้ว””จำคำตัวเองไว้ละพอตเตอร์”  มัลฟอยตะโกนไล่หลังเสียงดัง   แต่แฮรี่ก็ไม่ได้สนใจเขารีบวิ่งสุดชีวิตไปที่ห้องเรียน
“เฮ้อ  ยังทัน”แฮรี่พูดออกมาด้วยความโล่งอก  “รอน  ทำไมนายไม่ปลุกฉัน””ฉันปลุกนายแล้วแฮรี่แต่นายไม่ยอมตื่นเอง  ให้ทำไงละ””อ้าวงั้นฉันผิด
  OKๆ””อืม  นายผิดแฮรี่””นี่นายสองคนจะเรียนกันมั้ย  ศ.เข้ามาแล้ว  กรุณาเงียบด้วยถ้าไม่อยากถูกหักคะแนน””แฮรี่ฉันว่ายายนี่ยิ่งโตยิ่งขี้บ่น  นายว่าไหม”แฮรี่ได้แต่พยักหน้า  ก่อนที่เฮอร์ไมโอนี่จะทำตาเขียวใส่รอนทำให้รอนหยุดหัวเราะคิกคักไปได้
“แฮรี่จะสองทุ่มแล้ว  อย่าหาเรื่องเพิ่มเข้าใจไหมใจเย็นๆ””อืมบาย”  หลังจากที่ทานมื้อเย็นเรียบร้อย  สามสหายจึงพากันไปห้องสมุดเพื่อทำการบ้าน  เมื่อถึงเวลาสองทุ่ม  รอนกับเฮริ์มก็ได้ร่ำลาแฮรี่เพราะเขาถูกกักบริเวณ  เขาเดินไปห้องทำงานสเนปอย่างเคยแต่วันนี้เจ้ามัลฟอยมาถึงก่อน
“พอตเตอร์นายค้างอะไรชั้นอยู่จำได้มั้ย””อะไร”เขาถามไปอย่างไม่อยากต่อให้ยืดยาว “ตอนเช้าที่นายชนชั้นแล้วบอกว่าจะรับผิดชอบไง””ออ  พูดมาดิให้ทำยังไง””ไม่ยากแค่นายคอยตามใจฉัน  หนึ่งอาทิตย์””หมายความว่าไงมัลฟอย””พูดง่ายๆก็คือนายมาเป็นคนใช้ฉัน  ชั้นสั่งทำอะไรก็ต้องทำแค่นี้””มันไม่มากไปหน่อยหรอแค่ของไม่กี่อย่าง””เฮ้  พูดอย่างนี้จะปัดความรับผิดชอบหรอ  ของฉันแต่ละอย่างแพงนะโว้ย”
“งั้นฉันจะซื้อคืนให้เอาแพงกว่าเดิมก็ได้””ยังไงก็ไม่เหมือนกัน  เฮ้อแต่ช่างเถอะ  ช่างมันฉันมันซวยเองที่เจอกับคนไม่มีความรักผิดชอบ  ดีแต่โชว์สาวๆ””อือ   ก็ได้  ก็ได้ชั้นจะทำตามพอใจมั้ย”แฮรี่พูดอย่างเหลือทน    “ดี”  มัลฟอยตอบอย่างพออกพอใจ
“เธอสองคนเข้ามาได้   วันนี้งานเบา ทำความสะอาดชั้นวางส่วนผสมให้สะอาดทุกซอกทุกมุม  แล้วฉันจะกลับมาดู”สั่งเสร็จสเนปก็เดินหายไป  “พอตเตอร์เริ่มวันแรกฉันจะสั่งให้นายทำคนเดียว  ฉันจะไม่ทำ เข้าใจมั้ย””มัยฟอยนายทะ…” มัลฟอลใช้นิ้วชี้แตะปากแฮรี่ “อ๊ะ  อ๊ะ ชั้นเป็นเจ้านาย  นายนะจำได้มั้ย ต้องไม่เถียงเจ้านายนะครับบบ ทำทำจำได้เสร็จเร็วๆฉันง่วง”  แฮรี่ทำอะไรไม่ได้นอกจากทำความสะอาดไปมือก็ลูบอยู่ที่ปากตัวเองที่มัลฟอยแตะมันเมื่อกี้   ถึงแม้ต้องทำความสะอาดแต่แฮรี่ก็แอบยิ้มกับตู้ใบนั้น
“มะ  ช่วย ”มัลฟอยช่วยยกเก้าอี้    ให้แฮรี่ขึ้นไปยืน  หลังจากที่นั่งดูเฉยๆมัลฟอยก็ออกมาช่วยเขาทำ  จนเสร็จ   “ฮ้า  เหนื่อยชะมัด”แฮรี่บ่นขณะนั่งลงกับพื้น “เพิ่งเหนื่อย  นายยังต้องทำงานอีก ไปเร็วนายต้องอาบน้ำให้ฉัน ””ห๋า  อาบเองไม่เป็นรึไง  โตเป็น …แล้ว”..”อย่าบ่นเจ้าคนใช้เร็วรีบๆ  ฉันง่วง”  มัลฟอยฉุดแขนแฮรี่ขั้นมาแล้วจูงมือตรงไปยังหอนอนสลิธีลีน”   มือมัลฟอยอุ่นจัง  แฮรี่คิดในใจเดินก้มหน้าแดงๆตามมัลฟอยไปอย่างไม่ขัดขืน  เจ้าพอตเตอร์นี่มือเล็กนิดเดียว   นุ่มด้วย เอ้าอย่างน้อยก็ได้จูงมือกันแล้วก็ยังดีว่ะ  “มัลฟอย  ฉันเข้าหอนายไม่ได้ ลืมแล้วหรอ””ใครว่าไม่ได้  ฉันเป็นใคร”
แล้วมัลฟอยก็พาแฮรี่เดินมาอีกทางซึ่งเจอกับกรอบรูปที่มีรูปงูอยู่แล้วมัลฟอยก็แตะตรงเขี้ยวงู  ภาพนั้นก็กลายเป็นประตูทะลุไปอีกทางทันที“แตะตรงเขี้ยวมัน  ก็จะเป็นทางให้เข้าถึงห้องฉันโดยไม่ต้องผ่านห้องนั่งเล่น ฉันอนุญาตให้นายใช้ได้””ทำไมฉันไม่อยากใช้ซักหน่อย”แฮรี่พูดออกไปแต่ไม่ตรงกับใจเลยใครว่าเขาไม่อยากใช้ละ”เพื่อฉันเรียกใช้นาย  ไม่ต้องคิดว่าฉันจะพิศวาสนายหรองนะ””ใครคิด”แฮรี่บ่นอุบอิบกับตัวเอง  ทางเดินเป็นทางออกจะมืดซักหน่อย  สุดทางเดินเขาก็เจอกับห้องขนาดใหญ่ห้องหนึ่ง  ห้องถูกตกแต่งอย่างหรูหรา   ผนังเป็นสีเขียวอ่อน  เตียงตู้เป็นเนื้อไม่อย่างดีตกแต่งด้วยสีเงินแวววับเตียงขนาดใหญ่นั้นน่านอนน่าดู  “ขนาดนี้เลยหรอ””อึ้งละสิ  มันแน่อยู่แล้วฉันเป็นใครละ” “แหวะ  ขี้อวด””หยุดพูกซะทีฉันจะอาบน้ำแล้ว”พูดจบมัลฟอยก็ถอดเสื้อผ้าตังเองออก   ตัวขาวๆ กล้ามเนื้อที่มีบ้างของมัลฟอย  ทำให้แฮรี่หน้าแดงอย่างช่วยไม่ได้ “เฮ้ย มัลฟอย”พลางปิดตาตัวเอง  “หึ  ทำอย่างกะเป็นเด็กสาวไปได้  ไปเตรียมน้ำให้เลยป่ะ  เร็วด้วย”  มัลฟอยยิ้มกับความน่ารักของแฮรี่ ชาตินี้เขาจะสมหวังมั้ยหนอ  “ได้แล้ว  มัลฟอย”    ”อืมขอบใจ  อาบด้วยกันมั้ย”
“เออ  มะไม่ดีกว่า”แฮรี่ตอบแบบตะกุกตะกัก   คนบ้าอะไรชวนอาบน้ำ มีหวังเขาได้หัวใจวายตายแน่ๆขนาดแค่เห็นท่อนบนเท่านั้นเขายัง  อึ้ยยยย
“แฮรี่  เข้ามานี่  มาสระผมให้หน่อย””ไม่เอาอ่ะ  สระเอง”เจ้าบ้านี่ อะไรกันจะยั่วรึไงว่ะ “แฮรี่  เร็ว  นายผิดสัญญานะรู้ไหม”  แฮรี่จึงต้องจำใจเดินเข้าไปในห้องน้ำ  สูดหายใจเข้าลึกๆๆ  เราก็เป็นผู้ชายเหมือนกัน  “เอ้า   ทำอะไรอยู่ เร็ว” เขาจึงเดินเข้าไปนั่งขอบอ่างแล้วสระผมให้คนที่นอนสบายหลับตาเคลิ้มอยู่ในน้ำ “เสร็จแล้ว  อาบต่อเองนะ””คร้าบบบบ    นายนี่น่ารักจริงๆ”  น่ารักหรอ  บอกว่าเขาน่ารักไม่จริ๊งอา   ดีใจชะมัดเลย   เฮ้ยดีใจทำไมนั่นมันคู่อริของเขานะ  แกเป็นบ้าไปแล้วแฮรี่ไม่ได้ไม่ได้  “งั้นฉันกลับก่อนนะ  ดึกมากแล้ว””รอแปป  นะเดี๋ยวไปส่ง” ไปส่ง เอาอีกแล้วทำให้เขาคิดว่าเป็นคนพิเศษอีกแล้ว   “ไม่เป็นไร  อะไรเป็นห่วงฉันหรอมัลฟอย””ก็เป็นห่วงนะสิ ” เอาแล้วอย่าทำให้เขาคิดใกล้กว่านี้ได้ไหม โอ้ย
“เออ   ขะขอบใจ  ไปก่อนนะ” “อืม   ฝันดีครับเดินดีดีละ””อืมฝันดี”แฮรี่เดินหันหลังออกมาแล้วแอบยิ้มหน้าแดงกับตัวเองยิ้มจนแก้มแทบปริ  ถ้าเขาหันหลังไปมองก็จะรู้ว่ามัลฟอยก็ยิ้มจนแก้มแทบปริเหมือนกัน

aonz

ขอบคุณครับ

gayininsindy

ขออ่านหน่อยนะคร๊าบ

blackwolf

555+ เอานิยายมาจิ้นซะได้

nine-9938

อย่างนี้คงไม่อยากจบจากโรงเรียน

BothloveTim

ขอบคุณครับ

boyandarm

ขอบคุณนะครับ

tokeeya

ขอบคุณมากครับ

obmuj

ขอบคุณคร๊าฟฟฟ

vera

ขอบคุนมากคับ

davilwin1789

ขอบคุณครับ

ธรรม

ขอบคุณมากนะครับ

aomaomaom

ขอบคุณคราฟ

Po'Pe

ขอบคุณค๊าบ ^^

sensedevil

ขอบคุณล่วงหน้านะคับ

BanK2413

ขอบคุณครับ

madmadz

ขอบคุณมากๆเลยนะครับ
ชอบมาก เวอร์ชั่นวาย 555+

Ifoot-ballZ

จะเป็นยังไงน้า....เคยลุ้นมานานละคู่นี้อ่ะ

methach

ขอบคุณมากครับ

pkclub2146

[ Dae Jang-geum ] แดจังกึม ตอนที่ 1-3 : Part 12 / 13