|
เช้าวันรุ่งขึ้น ณ ห้างสรรพสินค้าใจกลางเมืองที่ผู้คนเริ่มหนาตา วิน ปรากฏตัวในชุดลำลองแบรนด์เนมดูสะอาดสะอ้านตามสไตล์ลูกคุณหนู แต่ทว่าความจริงที่ซ่อนอยู่ภายใต้เสื้อผ้านั้นกลับวิปริตจนเกินจินตนาการ ก้องเดินนำหน้าอย่างผู้เหนือกว่า โดยมีโซ่เส้นเล็กที่ซ่อนไว้ใต้ปกเสื้อเชิ้ตของวินจูงประธานนักเรียนคนเก่งให้เดินตามหลัง วินสวมหน้ากากอนามัยมิดชิด แต่ภายในนั้นก้องได้ยัด "ถุงเท้าหมักเหงื่อ" ที่เขาใส่มาทั้งคืนจนแฉะและส่งกลิ่นฉุนกึกเอาไว้ วินต้องสูดดมกลิ่นเท้าที่เน่าเฟะนั้นเข้าไปทุกลมหายใจ 0 `* I5 z' T6 E! I/ r. X6 i. a: r
"อึก... นายท่าน... กลิ่นมัน... แรงกว่าเมื่อวานอีกครับ..." ; Q$ \: A6 h) l/ B" E
วินครางพึมพำผ่านแมส แววตาของเขาเยิ้มฉ่ำ แดงก่ำ และล่องลอยเหมือนคนเสพติดของมึนเมา กลิ่นโสโครกที่พุ่งเข้าปะทะประสาทสัมผัสตลอดเวลาทำให้อวัยวะเพศของวินแข็งตัวจนปวดหนึบ และด้วยความร่านที่ฝังลึกถึงจิตใต้สำนึก "น้ำเงี่ยน" ของเขาก็ไหลซึมออกมาไม่หยุดจนเลอะเป้ากางเกงสแล็คสีครีมเป็นวงกว้างสีคล้ำเด่นชัด ก้องพาวินเดินเข้าร้านเจาะร่างกาย ที่หรูที่สุด เขาจงใจเลือกตำแหน่งที่เจ็บปวดและน่าอับยศที่สุด
/ ~2 J+ ?+ n, P! @" Z8 B+ y$ r7 l
"เจาะหัวนมมันทั้งสองข้างเลยพี่ เอาห่วงใหญ่ๆ แล้วคล้องโซ่เชื่อมกันไว้ด้วยนะ ส่วนหู... เจาะเรียงไปตามใบหูเลย ให้มันดูเหมือนหมาที่ถูกทำเครื่องหมายไว้"
8 ^+ H0 Y2 L2 Z* i% P
ก้องสั่งเสียงเรียบ วินนั่งลงบนเก้าอี้ด้วยอาการตัวสั่นระริก ไม่ใช่เพราะกลัว แต่เพราะความสยิวที่พุ่งพล่าน เมื่อเข็มแหลมแทงทะลุยอดอกและใบหู วินกลับแอ่นหน้าอกรับความเจ็บปวดนั้นอย่างลืมตัว ทุกครั้งที่เข็มแทง น้ำเงี่ยนก็ยิ่งพุ่งทะลักออกมาจนคราบวงน้ำที่เป้ากางเกงขยายกว้างไปถึงโคนขา พนักงานร้านลอบมองด้วยความตกใจและรังเกียจ แต่วินกลับจ้องประสานตาพนักงานคนนั้นด้วยแววตาหยาดเยิ้มอย่างไม่อายฟ้าดิน จากนั้นก้องก็จูงวินไปซื้อ "ปลอกคอหนัง" เส้นหนาที่มีตราชื่อ 'KONG' สลักไว้ ก้องสวมมันทับรอยเจาะที่คอวินทันที 6 v1 m9 l* m, b4 m6 C6 r+ d+ g) u
"เดินโชว์เป้าเปียกๆ ของมึงไปให้ทั่วห้างสิวิน... ให้เขารู้ว่าประธานคนเก่ง กลายเป็นหมาร่านที่เงี่ยนเพราะดมถุงเท้ากูไปแล้ว"
1 S2 m- g% c; r3 i
วินเดินขาถ่างเล็กน้อยเพื่อให้คราบน้ำกามที่เป้ากางเกงเสียดสีกับต้นขา ความชื้นแฉะและกลิ่นคาวผสมกับกลิ่นถุงเท้าในแมสทำให้วินตกอยู่ในสภาวะ "สติหลุดโดยสมบูรณ์" ต่อให้ตอนนี้มีคนมาทุบศิลาสีนิลทิ้ง วินก็ไม่มีวันกลับไปเป็นคนเดิมได้อีก เพราะเซลล์ทุกเซลล์ในร่างกายของเขาจำนนต่อความโสโครกนี้ไปแล้ว
. o+ ^% l6 r0 g* D' |
(มองสิ... มองมาที่เป้าเปียกๆ ของกู... มองมาที่ปลอกคอของกู... กูเป็นหมาของนายท่านก้อง...) " P/ j# g7 ^7 T1 y* c+ u5 M
วินคิดในใจอย่างเป็นสุขที่สุด แววตาของเขาไร้ซึ่งความเป็นมนุษย์ เหลือเพียงสัญชาตญาณสัตว์ป่าที่โหยหาการถูกย่ำยี / H# M0 v7 M3 ~1 h" E
"ไปกันเถอะวิน... กลับโรงเรียน ไปหา 'ไอ้ผา' กับ 'ไอ้เก่ง' มึงต้องไปช่วยกู 'คุมหมา' อีกสองตัวนั่นในสภาพร่านๆ แบบนี้แหละ!"
) S( C& T: Y* x5 ?
ก้องกระตุกโซ่จูงอย่างแรงจนวินถลาตามไป พร้อมรอยยิ้มที่บิดเบี้ยวภายใต้หน้ากากถุงเท้าเน่า ตอนนี้วินกลายเป็น "ทาสพี่เลี้ยง" ที่ร่านเต็มระบบ พร้อมจะช่วยก้องจัดการกับ ผา และ เก่ง แล้วครับ
+ Y" M) |) K5 [ | 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 
โพสต์ 
โพสต์