แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย LukerAndras เมื่อ 2025-12-8 00:34
0 f/ H( r; k6 U* x( K/ n* k6 `, l0 D
บทที่17 Outdoor รื้อฟื้นความทรงจำ การประทับตราของพี่หมี 9 e& d# U6 |+ e. B( o4 m
เค้าโครงมาจากเรื่องจริงปี พ.ศ.2555 สวัสดีครับ ผมชื่อกล้าครับ ตอนนี้ผมกำลังเป็นไอ้เด็กแว่นที่กำลังตรอมใจจนแม่งไม่อยากทำอะไรแล้วตอนนั้นผมยังคบกับแฟนคนเดิมอยู่ และยังคงทะเลาะกันเรื่องมือที่สามมาอย่างยาวนาน ตอนนั้นความรักมันบังตาครับ ผมเลยยอมเขาไปซะหมด แต่สภาพของผมตอนนี้สิ คือไม่ดูแลตัวเองเอาซะเลย หัวกระเซิง หนวดเคราก็ไม่ยอมโกน ตอนนี้อย่างเซอ(สมัยนั้นผมมันไก่อ่อนครับ พอตัวเองนอยจากเรื่องรักๆทีนึงก็ไม่คิดจะใส่ใจดูแลตัวเองเลย ถ้าเป็นเดี๋ยวนี้ผมคงดูแลตัวเองให้ดีขึ้น ทำตัวเองให้ดูดีขึ้นแล้วออกล่าเหยื่อหาใหม่ให้มันจบๆไปนานแล้ว)
4 R# \7 b/ U/ o! v# H$ K
เรื่องที่จะเล่ามันเริ่มจากวันนั้นเป็นวันหยุดผมเตรียมตัวไปนครปฐม ที่จริงก็กะจะไปหาแฟนที่หอพัก นศ.นั่นแหละครับ แต่สุดท้ายก็ไม่ได้เจอกันเพราะเจ้าตัวกลับบ้านไม่ได้อยู่ค้างที่หอ ปกติถ้าเป็นเมื่อก่อนเวลาผมจะไปหาเขา เขาก็จะอยู่รอผมที่หอ หรือไม่ถ้าเขากลับบ้านไปแล้วก็จะรีบกลับมาหาผมที่หอเลย แต่ตอนนี้ไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว ตอนนี้แฟนผมมันกำลังหลงเด็กใหม่ไง แทบไม่สนจะคุยกับผมด้วยซ้ำ ผมเองก็เลิกที่จะคาดหวังแล้ว มาแล้วไม่เจอกันก็ช่างแม่ง สุดท้ายผมเลยต้องไปนอนหอเพื่อนแทน " J# |* n" \" B4 }/ s! A: G6 A
เช้าวันต่อมาระหว่างที่ผมกำลังเล่นเกมอยู่ในร้านคอมข้าง ม. ผมก็เปิด Skype ไว้ด้วย(รู้จักกันป่าวครับเดี๋ยวนี้มันยังมีคนเล่นกันอยู่มั้ย) เสียงแชตหนึ่งดังขึ้นพร้อมข้อความ "สวัสดีครับ จำพี่ได้มั้ย..." เอาจริงผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคนที่ทักมาคือใครโปรไฟล์เป็นรูปตุ๊กตาหมี คิดในใจใครจะไปรู้วะ (อีกอย่างคือผมจำใครไม่ค่อยได้หรอกครับถ้าไม่ได้คุยกันบ่อยๆ ไม่ใช่เพื่อน ไม่ใช่คนร่วมงาน ต่อให้เคยเย็ดกัน อาจจะแค่จำหน้าได้แต่จำชื่อไม่ได้) "เอ่อ...ใครครับ ผมไม่รู้จริงๆ..." ผมถามกลับไป และเพียงแวบเดียวที่รูปโปรไฟล์นั้นเปลี่ยนไปเพื่อโชว์ให้ผมเห็นว่าเขาคือใคร ถึงจะแค่ไม่กี่วินาทีแต่ผมก็เห็นและจำใบหน้านั้นได้ชัดเจน เป็นคุณหมีหน้าเข้ม คิ้วดก ดูดุๆ "พี่หมีน้อย!!!" ทางนั้นไม่ตอบอะไรเพียงแต่ส่งอีโมจิหน้ายิ้มกลับมาให้ "จำพี่ได้จริงหรอ..." “จำได้สิครับ พี่ต้นหมีน้อย ผมยังเก็บเบอร์โทรพี่ไว้จนทุกวันนี้เลย..." คนที่ทักมาไม่ใช่ใครที่ไหนครับ เขาคือพี่ต้น(จากบทที่10)พระเอกของเรื่องที่หายไปซะนานเราไม่ได้คุยกันเลย 1ปีเต็ม แต่ผมจำพี่เขาได้ไม่เคยลืม "จริงหรอ แปลกดีนะที่เบอร์ของน้องพี่ก็ไม่ได้ลบทั้งที่เปลี่ยนโทรศัพท์ไปแล้ว..." งื้อออ เขาบอกมาแบบนี้ผมก็เขินเลยสิครับ เราคุยถามไถ่เรื่องต่างๆกันอยู่พักใหญ่ด้วยความคิดถึง(หมายถึงผมนะที่คิดถึงพี่เขาแต่พี่เขาจะคิดอะไรมั้ยผมไม่รู้หรอก ผมรู้อย่างเดียวตอนนี้คือ ถ้ามีคนทักมาแบบนี้ในวันนี้ต้องมีเย็ดแน่) "ไม่ได้เจอกันนานเลยเย็นนี้ว่างมาเจอกันมั้ยครับ..." พี่ต้นถามผม นั่นไงผมกะไว้แล้วไม่มีผิด และด้วยความคิดถึงผมจะปฏิเสธได้ไง "เจอครับเจอ ที่ไหนยังไงครับ..." ผมรีบตอบโดยไม่ต้องคิด ผมคิดถึงพี่เขาจริงๆผมเป็นคนที่ขี้เกรงใจครับ ผมมีคอนแทคพี่เขามีเบอร์โทรที่ผมเม็มชื่อเขาไว้ตั้งแต่ตอนนั้นไม่เคยลบทิ้ง (พี่ต้นหมีน้อย)นั่นคือชื่อที่ผมเม็มไว้แต่ตลอด 1 ปีเต็ม ผมไม่กล้าแม้แต่จะทักหรือโทรหา ความคิดเด็กๆที่ตอนนั้นทำตัวไม่ถูก สมัยนั้นผมเป็นคนที่ถ้าชอบใครสักคนแล้วผมจะไม่กล้าทักหา ไม่กล้าโทรคุย เพราะกลัวเขาจะรำคาญ ผมกลัวจริงๆนะ ถึงผมชอบพี่เขา แต่ผมมีแฟนแล้ว พี่เขาเองก็มีแฟนแล้วนั่นยิ่งทำให้ผมไม่กล้าแม้แต่จะคิดคุยต่อเพราะความรู้สึกผิด แต่ก็นั่นแหละครับมันเป็นแค่ความคิดของเด็กๆจะรักจะชอบใครสักคน ที่จริงมันต้องแสดงออกให้เขารู้ ความกลัวของผมที่กลัวว่าเขาจะรำคาญจนทักหาไม่โทรคุย มันมีแต่จะสร้างความเข้าใจผิดให้คนที่เรารักได้ว่า เราไม่ใส่ใจเขา ทั้งที่เรารักเขามากจนสุดท้ายก็ต้องจบกันไป และมันเคยเกิดขึ้นกับผมแล้ว(จากตอนปฐมบทและบทที่2) "เดี๋ยวเย็นพี่เลิกงานแล้วโทรหานะยังใช้เบอร์เดิมใช่มั้ย..." พี่ต้นถามผม "ใช่ครับ..." ผมตอบกลับไม่ทันไรโทรศัพท์ของผมก็ดังขึ้น หน้าจอโชว์ว่า พี่ต้นหมีน้อย เขายังเม็มเบอร์เราไว้อยู่จริงๆด้วยเห็นแบบนี้ผมก็ใจฟูสิครับ "เมื่อกี้พี่โทรไปใช่เบอร์น้องหรือเปล่า ไม่มีคนรับ" "ใช่ครับๆ ผมมัวแต่ดีใจอยู่..." "ดีใจอะไร..." "ไม่มีอะไรครับ..." ผมเขินไม่กล้าบอกครับ 5555 "เบอร์น้องแน่นะ..." "จริงๆครับ ผมยิงไปตะกี้พี่เห็นป่าวครับ" ผมยิงเบอร์กลับไปหาเพื่อยืนยันว่าใช่เบอร์ผมจริง "โอเค พี่เห็นแล้ว เย็นนี้เจอกันครับ..."
2 h! P3 L$ [* ~- H5 ]
หลังจากที่พี่ต้นออฟไลน์ไปผมก็เลิกเล่นเกม รีบกลับขึ้นห้องของเพื่อน อาบน้ำอาบท่า โกนหนวดโกนเคราจนเกลี้ยง ทำแท้งเตรียมพร้อมมาก เหลือก็แค่ผมบนหัวที่ยังไม่ตัด แค่สระผมใส่แว๊กจัดทรงไว้ก่อนไม่ให้รุงรัง จากนั้นผมก็ลงมาจากห้องเพื่อนไปเข้าร้านคอมนั่งเล่นเกมต่อรอจนเย็นพี่เขาก็โทรมา ) p& _5 N! R, e/ @
"อยู่ไหนครับ..." "ผมอยู่ร้านคอมข้าง ม.ครับตรงประตู 4ครับ" "เดี๋ยวพี่ไปหาออกมารอเลย..." ผมรีบปิดคอมแล้วออกมารอริมถนนทันที ผมรออยู่สักแปปก็มีรถเก๋งสีดำมาจอดตรงหน้าลดกระจกลงจนเห็นคนข้างในผมยิ้มดีใจจนหน้าบ้าน นี่เราจะดีใจอะไรวะนี่ มันก็แค่นัดเย็ดปกติไม่ใช่หรอวะ "สวัสดีครับ..." ผมยกมือไหว้สวัสดีทันทีที่ก้าวขึ้นรถ "ผมนึกว่าไม่ใช่รถพี่ จำได้ว่าไม่ใช่สีนี้..." "จำได้ด้วยหรอ" พี่ต้นยิ้มให้ผมหน้าไม่ดุเหมือนที่ผมเคยเจอคราวก่อนเลย อ่ะเฮื้อ...แพ้ยิ้มพี่แกจริงๆ "ครับ จำได้" "คันเก่าขายไปแล้ว เปลี่ยนคันใหม่น่ะ" ยิ้มให้ผมอีกแล้ว โอ้ยแม่งเขินเว้ย อะไรวะนี่ พ่อเสือยิ้มยากคนนั้นหายไปไหน "พี่ต้น...ผอมลงป่าวครับ" จริงๆกะจะพูดว่าหล่อขึ้นป่าว แต่ก็นะแค่นี้ก็หน้าแดงจนเขารู้หมดแล้วมั้ง "ลดน้ำหนัก ไม่กินมื้อเย็น แต่ว่ามื้อเย็นวันนี้จะชวนเราไปกินข้าว กินมั้ย..." "เอ่อ...ผมเกรงใจ" "เอาเป็นว่าไปนะ แถวม.มีอะไรอร่อย" "เอ่อ...คือ..." นั่นล่ะครับ ไม่ได้พูดอะไรมากมาย สุดท้ายเราก็ได้มานั่งกินข้าวด้วยกันที่ร้านอาหารอีสานข้างม. เป็นร้านประจำที่ผมกินกับแฟน แค่วันนี้คนเลี้ยงข้าวเป็นคนอื่นที่ไม่ใช่เขาเรากินข้าวกันเสร็จก็ขึ้นรถต่อเหมือนว่าพี่เขาจะพาขับรถเล่นใน ม. แต่นั่นก็ค่ำแล้ว วิวในม.ตอนนี้ไม่มีอะไรหรอกนอกจากแสงไฟทางและความมืดที่กำลังเริ่มปกคลุมพี่ต้นจอดรถริมบึงน้ำข้างสนามฟุตบอล เราสองคนมองตากันมันสื่อกันได้โดยไม่ต้องพูดอะไร เขาเอี้ยวตัวจากเบาะคนขับ ก้มลงมาจับหน้าผมไว้แล้วจูบอย่างแผ่วเบาแต่ดูดดื่มมือข้างหนึ่งเขาปรับเบาของผมเอนนอนลงแล้วข้ามมาขึ้นคร่อมเบาะผมไว้แล้วเริ่มจูบกันต่ออย่างดูดดื่มและรุนแรงขึ้นมีเพียงเสียงครางงึมงัมของเราที่ครางออกมาระหว่าจูบไซร้กันพี่ต้นค่อยๆปลดกระดุมเสื้อผมออกจนหมด เขาก้มลงไซร้และดูดนมผมจนเสียวสะท้าน "อื้อ...พี่ต้นครับ ผมเสียว..." ยิ่งผมพูดพี่เขายิ่งดูดไซร้ ผมได้แต่บิดตัวไปมาครางด้วยความเสียว "ชอบมั้ยครับ" "งือออ เสียวครับพี่ ซี้ด..." "คิดถึงพี่มั้ย..." "คิดถึงครับ ผมคิดถึงพี่มากเลย..." พี่ต้นหยุดดูดแล้วเงยหน้ามาสบตากับผมที่จ้องเขาอยู่แล้ว เรามองหน้ากันเงียบๆอยู่แปปนึงเหมือนต้องการจะสื่ออะไรบางอย่าง "พี่ขอนะ" ไม่ต้องขอผมก็จะยอมให้อยู่แล้วล่ะครับ ผมพยักหน้าพี่เขาก็ปลดเข็มขัดกางเกงเขาลง และดึงกางเกงผมออกเช่นกัน ควยใหญ่ลำยาวสีเข้มดูโค้งเล็กน้อย ที่เคยเย็ดงัดรูผมนั้นผมยังจำได้ดี ไม่มีเจลมีแต่น้ำลายที่ใช้หล่อลื่น พี่ต้นจับขาผมถ่างออกพาดเอวแล้วกดหัวควยลงมาปึด!! เสียงหัวควยที่ดันเข้ามา มันฝืดแต่ก็เข้ามาจนได้ผมเจ็บจนต้องดันหน้าอกพี่เขาไว้ "โอ้ย..พี่ต้น เจ็บครับ" ผมเจ็บจนน้ำตาซึม "ทนหน่อยนะครับ พี่จะเอาเข้าไปทีเดียวให้หายเจ็บ" ไม่ทันตอบรับ เขาก็ดันควยลงมาอีก ปึดๆๆๆๆ "อื้อ..." พี่ต้นประกบปากจูบกับผมที่เจ็บจนน้ำตาซึมเราจูบกันอย่างดูดดื่มจนผมเริ่มคลายความเจ็บแล้วเสียวแทน "จะเย็ดแล้วนะ" น้ำเสียงหื่นกระหายของพี่เขาที่อดทนมานานกับความเงี่ยนของผมที่พุ่งถึงขีดสุดแล้วเหมือนกัน ผมพยักหน้าแล้วพี่ต้นก็เริ่มซอยเอวกระแทก ปึกๆๆๆ "ซี้ด...เสียวควย..." พี่ต้นครางออกมาเพิ่มความเสียวความร่านผมไม่น้อย "อื้อ...อื้อ...อ้า...ซี๊ด...." ป้าบๆๆๆ "อู้ย...ซี้ด..ตอดควย..." พี่ต้นกระแทกเย็ดไม่หยุดเขาจับเอวผมยกขึ้นสูงแล้วจับขาผมพาดบ่า ก่อนกดควยกระแทกเย็ดตอกเสาเข็ม ป้าบๆๆๆๆ ความยาวของควยที่กดลึกลงมา มันลึกมากลึกจนผมจุกผวาเข้ากอด "โอ้ยพี่ต้นครับ..ผมจุก..." "ซี้ด...ลึกไหม..." "งือออ จุกครับ ลึกมากพี่จะประทับตราผมหรือยังไง..." ยิ่งผมพูด พี่ต้นยิ่งกระแทกเย็ดไม่หยุด กดควยเข้าสุดออกสุด เหมือนเป็นการประทับตราของพี่ต้น "ซี้ด...จะเย็ดให้ลึกๆ..." ปึกๆๆๆ นี่ถ้ามีใครปั่นจักรยานผ่านมาตอนนี้แล้วเห็นว่ารถโยกก็คงรู้แน่ๆว่าตอนนี้คนบนรถเย็ดกันหนักขนาดไหน "ซี้ด...พี่ต้น ผมเสียวครับ จะแตก..." "อือ..ซี้ด...ยังไม่อยากหยุดเลย" "งือออ...ผมไม่ไหวแล้วครับ อ้า...อ้า...จะแตกแล้ว..." "ซี้ด...เย็ด!...งั้นพี่แตกเลยนะ" "อ้า...อ้า....แตกเลยครับแตกนอกนะ...อื้อ!!..." "อื้อ...เชี่ยแตกโอ...โอยย...ซี้ด..." ไม่ทันขาดคำพี่ต้นสาวควยจนเกือบสุดจังหวะสุดท้ายแล้วกระแทกเย็ดกดควยยาวนั่นจนสุดก่อนน้ำควยอุ่นๆพุ่งเข้าไปจนอุ่นวาบเราสองคนผวาเฮือกเข้ากอดกัน โดยที่ควยไม่หลุดออกมา ควยพี่ต้นยังคงกระตุกพ่นน้ำออกมาหลายระรอกลึกมาก ผมรับรู้ทุกการกระตุกจนรู้สึกใจฟูเราสองคนจ้องตาหลังพายุอารมณ์สงบลงผมก็เขินสิ "ทำไม่พี่ไม่ใส่ถุงอ่ะ" "พี่ลืม ก็มันเอาเข้าไปแล้ว..." พี่ต้นยิ้มให้ผมอีก ผมเขินทุบเข้าให้ทีนึงจำได้ว่าพี่แกเป็นคนหน้าดุยิ้มยาก แต่คราวนี้ยิ้มให้ผมบ่อยจัง ทำผมใจสั่นตลอดเลยวันนี้ "เป็นแฟนกับพี่นะ..." คำพูดที่หลุดออกมาจากปากพี่ต้นทั้งที่ควยยังคาอยู่ ผมตกใจระคนดีใจ แต่ก็ยังหวั่นใจอีกอย่างจุดเรื่มต้นเรามันมาจากการนัดเย็ด นี่พี่เขาแค่พูดหยอกเราไปงั้นหรือเปล่าผมกำลังกลัวอะไรวะเนี่ย ทั้งที่ชอบเขาขนาดนี้ "คือ...แล้วแฟนพี่ล่ะครับ..." "เลิกกันนานแล้ว ว่าไงครับเป็นแฟนกับพี่มั้ย..." "ขอผมคิดดูก่อนได้มั้ย..." "ครับ?" พี่ต้นทำหน้าสงสัย "อาทิตย์หน้าผมจะกลับมาหอเพื่อนอีกถ้าพี่ไม่ลืม ผมจะให้คำตอบพี่..." "วันนี้ไม่ได้หรือครับ..." "ผมกลัวกลัวว่าพี่จะแค่พูดเล่นๆหยอกผมมากกว่า..." "พี่พูดจริงๆ" เขาจ้องตาผมอย่างจริงจัง ผมสิดันหลบสายตานั่น "รออาทิตย์หน้านะครับ ถ้าพี่ไม่ลืมคำถามผมก็จะให้คำตอบแต่ถ้าพี่ลืม ผมจะถือว่าพี่ไม่เคยพูดอะไรแบบนี้กับผม" พี่ต้นเอามือลูบหัวผมแล้วพูดคำนึงแบบจริงจัง "ไม่ลืมแน่ครับ..." ในใจก็ได้แต่หวังว่าเขาคนนี้จะเป็นคนที่ทำให้ผมตัดใจจากคนที่ทำร้ายหัวใจผมคนนั้นได้สักที : I" I/ C5 L7 o+ q
% s: Z( O; ~/ D: a
อ่านตอนอื่นๆได้ที่ลิ้งค์ข้างล่างนี้นะครับ | 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2025-11-29 13:53:46
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2025-11-29 15:03:35
โพสต์ 2025-11-29 18:01:58
โพสต์ 2025-11-29 21:31:14
โพสต์ 2025-11-30 03:21:17
