|
ตอนต่อ — เสียงกระซิบของเตาอบว่างเปล่า Ep.3 เชฟใหญ่ก้าวออกมาจากเงามืด
4 [. d3 x! D- r3 R; S, S. Z eรูปร่างสูง บ่าใหญ่ แต่ใบหน้าเหมือนรูปสลัก…ไร้อารมณ์จนดูอำมหิตกว่าใบหน้ายิ้ม รอบห้องเงียบจนได้ยินเสียงลมหายใจของกานต์
/ r$ Y4 u" g8 X+ S! \1 qและเสียงหัวใจเขาเต้นแรงเหมือนค้อนเหล็กกำลังทุบท่อน้ำ เชฟใหญ่ไม่แตะตัวกานต์" `. U1 X2 W4 S. z
ไม่ยื่นมือ ไม่ออกคำสั่งให้ใครทำอะไร" y* M7 q* i& W
แต่เขาเพียงยกมือขึ้นชี้…ไปที่เตาอบกระจกใสขนาดมหึมา
3 |1 B, a6 h9 s: Dที่ถูกเข็นมาวางไว้กลางห้อง เครื่องนั้นยังปิดอยู่+ v; h% v. O: N0 D
ยังไม่ถูกใช้งาน5 G! h# @! P" R2 z
แต่เพียง “ภาพ” ของมันก็ทำให้กานต์รู้สึกเหมือนถูกอะไรบางอย่างบีบคออย่างช้า ๆ ลูกค้าคนรวยเริ่มกระซิบกันเบา ๆ
1 U5 F/ ^0 U r1 I# Mไม่ใช่คำว่าต้ม อบ หรือซอส5 D$ W( W# n1 h+ z' F# l
แต่เป็นคำแปลก ๆ ที่กานต์ไม่เคยได้ยิน “เมนูวิญญาณ…”
/ D% J- h! [9 U" {: E2 C" n“บทสุดท้ายของรสสัมผัส…”
4 C" F' r' Q- V. {“การปลุกเนื้อแท้ของผู้ถูกเลือก…” กานต์รู้สึกสับสน0 S( d9 M! i& f* G+ j: C7 [
มันไม่ใช่คำศัพท์ด้านอาหาร" w: p% n' [/ ]2 F6 `
ไม่ใช่สิ่งที่เชฟโดยทั่วไปจะพูดถึง มันคือ…
5 }0 R0 W& A7 ^5 vพิธีกรรม เชฟใหญ่หันกลับมามองเขา: E! K3 _. R, C% v r2 {
สายตานิ่งสนิท- T9 @( H, G2 a( w9 s8 }! D# r, Z
เหมือนอ่านลึกลงไปในความกลัวของเขาทีละชั้น “เราไม่ได้ทำอาหาร” เชฟพูดช้า ๆ0 I4 c/ Y0 N) q0 W1 a+ A: Y
เสียงของเขาดังชัดเจนในห้องโถงราวกับสะท้อนจากกำแพงทุกด้าน- K/ T& m- ~* S6 \: w' R4 e# I
“ที่นี่ เราทำการแปรเปลี่ยน…” คำว่า แปรเปลี่ยน ทำให้กานต์สะดุ้ง
* z2 ~& L) h P9 k) [ไม่รู้ว่าควรกลัวอะไรมากกว่า—คำนี้ หรือรอยยิ้มของลูกค้าที่นั่งล้อมเขาอยู่ หญิงคนหนึ่งพยักหน้าอย่างพอใจ
9 d. Z4 Z+ ]) Y; Z“เด็กคนนี้เหมาะ… ความกลัวของเขาเข้มข้นพอดี” ความกลัว?
2 C9 x P( v. {$ W7 [พอดี?; l9 S0 A. {' l( x9 w5 ?# W" b
พวกเขาวัดความกลัวเหมือนวัดรสชาติของไวน์อย่างนั้นหรือ? เชฟใหญ่เดินมาจนยืนอยู่ข้างโต๊ะ+ l* }4 n' t& H2 b! ~8 x
กานต์สั่น แต่ยังจ้องตาเขาอย่างท้าทาย เชฟยิ้ม—เป็นรอยยิ้มที่ดูเหมือนมนุษย์: }5 ?0 ?6 F& x' P& Y/ W( s- S
แต่มีบางอย่างผิดปกติ บิดเบี้ยว ราวกับร่างมนุษย์กำลังสวม “ใบหน้า” ของรอยยิ้มอยู่ “ขั้นแรกของเมนู…”7 o' e( x' L' b
เขาเอียงหน้าเล็กน้อย จับจ้องกานต์ไม่กะพริบ1 y b# t8 C8 J1 t: V
“…คือการทำให้ผู้ถูกเลือกเชื่อว่าไม่มีทางรอด” คำพูดนั้นเหมือนใบมีดน้ำแข็งพุ่งเสียบกลางหัวใจ ลูกค้าทั้งหมดปรบมือเบา ๆ
/ B/ M9 W$ t; vไม่ใช่ด้วยความตื่นเต้น3 z8 ]) e/ o# d
แต่เป็นความพอใจที่กานต์รู้สึกได้ราวกับพวกเขาดูดความหวาดกลัวจากเขาโดยตรง เชฟใหญ่ก้าวถอยหลังหนึ่งก้าว4 y' w' U' {5 ?9 p0 k6 Y0 O
แล้วยกมือขึ้นให้พนักงานทำบางอย่าง พนักงานชายร่างใหญ่สองคนเข้าไปที่เตาอบ
! [0 X8 T: w; [( q1 `9 p( a% Pเปิดมันออก5 t% i0 b1 S0 L& ]
เสียง “ครี้ก…” ของบานประตูโลหะดังสะท้อน แต่ด้านในว่างเปล่า! s% z, V6 l( {* p
ไม่มีไฟ9 Y5 F. K5 E& L- Z; v( \. ]7 y. T
ไม่มีความร้อน
" b! A( O, E6 O* Bไม่มีอุปกรณ์ทำอาหาร แต่กานต์กลับรู้สึกได้ถึง “บางอย่าง”
" o# R% U& W2 Fบางอย่างที่มองไม่เห็น
1 g6 P0 ~/ n* ]' O) S7 \( N4 Hเหมือนช่องว่างมืดในเครื่องนั้นกำลังกวักมือเรียกเขาอย่างเงียบงัน “เตานี้ไม่ได้ใช้เพื่อปรุงอาหาร” เชฟใหญ่กระซิบ$ t0 I q( k! b) T% [6 ?& o
“มันใช้เพื่อขังความกลัว… ให้กลายเป็นสิ่งที่เราต้องการ” ลูกค้าหลายคนเริ่มโน้มตัวมาข้างหน้า
2 L% o3 j" A. _) A$ f7 dสายตาเร่าร้อนด้วยความอยากรู้อยากเห็นมากกว่าความอยากลิ้มรส เชฟใหญ่ผายมือไปที่เครื่องโลหะ
( S& V! F! [2 V& ?และพูดประโยคที่ทำให้เลือดในกานต์เย็นเยียบตั้งแต่ต้นคอถึงส้นเท้า— “เด็กหนุ่ม… เมนูที่แท้จริงไม่ได้เกี่ยวกับร่างกายของเธอเลย
" ?0 {2 ]6 j5 H( ^แต่เกี่ยวกับ ‘จิตใจ’ ของเธอต่างหาก” ห้องทั้งห้องมืดลงอย่างช้า ๆ
- m# v( f6 X( N7 q! x3 Zแสงไฟเพียงหนึ่งเดียวส่องไปยังเตากระจกใสที่เปิดอ้าเหมือนปากสัตว์ประหลาดกำลังรอเหยื่อ และในเงานั้น
3 a8 S# a5 u. t. G1 \2 i& kกานต์เห็นบางสิ่งเคลื่อนไหวช้า ๆ ในความมืดของเตา— แต่ไม่ใช่พนักงาน
4 S( |3 ^/ j9 V- X# V7 xไม่ใช่เครื่องจักร
3 c' T0 f1 u4 ^$ {4 F6 D; Sและไม่ใช่มนุษย์ บางอย่าง…; p* d# V& }" f: S
ที่กำลัง “ตอบสนองต่อความกลัวของเขา” เสียงกริ่งโลหะดังกังวาน6 ^) G% q- A/ `2 d' a* P* s
ตามด้วยประกาศของผู้จัดการภัตตาคารในน้ำเสียงเรียบเย็น “เริ่มพิธีประมูลสิทธิ์ควบคุมผู้ถูกเลือก—กานต์” คำว่า ควบคุม ทำให้กานต์รู้สึกเหมือนร่างกายตัวเองหายไปครึ่งหนึ่ง
0 l4 X* f. M q2 k- ~' rลูกค้าทั้งหลายค่อย ๆ ขยับตัวล้อมโต๊ะเข้ามาใกล้$ Y8 y' }0 z: s) A
ราวกับกำลังจะเริ่มเกมที่มีเดิมพันเป็น “จิตใจของมนุษย์หนึ่งคน” เชฟใหญ่ยืนอยู่ด้านหน้า
, r/ k0 ^- m4 P, a1 |8 a9 Mเงาร่างของเขาทอดยาวบนพื้นเหมือนเงาของสิ่งมีชีวิตที่ไม่ใช่คน “ผู้ที่ชนะการประมูล…”
0 Q5 g: E5 r7 W( tเขาเอ่ยเสียงนุ่มแต่กดดันจนห้องทั้งห้องเงียบ
! [9 r! ~: j1 v“…จะได้สิทธิ์เป็นผู้กำหนดว่า พิธีแปรเปลี่ยนของเด็กหนุ่มคนนี้จะดำเนินไปอย่างไร” ลูกค้าหลายคนยกแท่งโลหะบางอย่างขึ้น# e/ i# \/ b) `% I, p" [
คล้ายเครื่องส่งสัญญาณราคาในประมูล
! D$ Y9 k( U. c6 `: H# @แต่แสงที่วาบออกมาไม่ใช่ไฟธรรมดา—; Z& o# i! Y2 S( ~( }
เหมือนแสงจากของบางอย่างที่ไม่ใช่เทคโนโลยีบนโลก ราคาที่พวกเขา “เสนอ” ไม่ใช่เงิน
0 d( z1 }! y) L+ p" Aแต่เป็นเสียงกระซิบที่เต็มไปด้วยคำประหลาด& g z3 `) S8 m" r; h
เป็นเศษความทรงจำ. {& {+ W) e' }; d8 d: E) }$ e
เป็นเงาของภาพฝัน. q: C7 p9 _9 s3 e0 d
เป็นคำสาบานลึกลับ
) P8 O/ d4 Y+ @7 Aเสมือนว่าทุกคนกำลังแลกสิ่งที่ยิ่งกว่า “ทรัพย์สิน” กานต์รู้สึกคลื่นอากาศสั่นสะเทือนใกล้ศีรษะของเขา6 P( w4 T$ D. m- p, n2 ?1 q9 j
เหมือนสิ่งที่ถูกประมูลคือ “พลังบางอย่าง”: T$ ~0 c9 f$ _* C( G! u7 r, s
ที่อยู่ในตัวเขาโดยที่เขาไม่รู้ตัว ในที่สุด
" {0 ~9 K# z, A* W6 Yหญิงสาวชุดดำ—คนเดียวกับที่เคยจ้องกานต์ราวกับอ่านจิตใจเขาได้—ยกสัญลักษณ์ของเธอขึ้น
) m4 v( t( M! C; X; Iแสงสีเงินแผ่ซ่านไปทั่วเพดาน, Q. [: [. N% F
ราวกับมีมือที่มองไม่เห็นปิดประตูความเป็นไปได้ทั้งหมด เชฟใหญ่ประกาศเสียงก้อง “ผู้ชนะ—ท่านอัศนีรา” ห้องทั้งห้องปรบมือครั้งเดียวแบบพร้อมเพรียง
. N+ x$ c% s; F$ E2 wเสียงแห้ง ๆ และเป็นจังหวะ) g6 m( l+ R& p8 W9 z% l8 f: @
เหมือนพิธีกรรม ไม่ใช่การแสดงความยินดี กานต์ถูกพนักงานร่างใหญ่สองคนเดินเข้ามาหาราวกับเครื่องที่ไร้ความรู้สึก
$ V) D4 ?: a% ?* ^7 ^6 \พวกเขาเปิด “ปลอกคอพิธีกรรม” ซึ่งเป็นโลหะสีดำสนิท* a `2 h: \! B. N) k, E
มีสัญลักษณ์เรืองแสงลอยบนผิวโลหะอย่างช้า ๆ
+ V- _# Y! c4 f+ S% sคล้ายเครื่องควบคุมจิตใจมากกว่าปลอกคอจริง ๆ คลิก—* k! R8 m# U; A3 }
เสียงขัดโลหะเบา ๆ ดังที่ต้นคอของเขา โลกหมุนวูบในเสี้ยววินาที
' T, k* T8 j* I+ ]" K1 m! y3 v) fไม่ใช่จากความเจ็บปวด4 h b, `# G8 V' c
แต่จากความรู้สึกที่เหมือน “มีบางอย่างเข้ามาอยู่ในหัวเขา” ลมหายใจเขาถี่ขึ้นโดยไม่รู้ตัว พนักงานยื่นกานต์ให้หญิงสาวอย่างนอบน้อม) f% ^- G; J1 u! z$ A4 V6 r5 \7 w
ราวกับส่งมอบ “กุญแจสำคัญของพิธี” อัศนีราเดินเข้ามา+ `: k$ F7 R+ o0 Y V
ใบหน้าของเธอสวยสง่าและไร้ความกลัวใด ๆ
; M9 I+ D2 C u, U; w- kสายตาของเธอเหมือนมองทะลุทุกความคิดของเขา เธอยื่นปลายนิ้วแตะที่ปลอกคอเบา ๆ ทันใดนั้น
. B9 `! L$ y6 ]! R& lแสงจากสัญลักษณ์บนปลอกคอเรืองแสงขึ้น$ Q/ q% s- Z& ]* l. w9 O
และเสียงกระซิบเบา ๆ ดังขึ้นในหัวของกานต์ ไม่ใช่เสียงของเขา, K' C9 l3 ?- n- l1 {& T
ไม่ใช่เสียงในห้อง แต่เป็นเสียงที่ดังมาจาก “ด้านในปลอกคอเอง” “เจ้าคือของเราแล้ว… เด็กหนุ่ม” กานต์สะดุ้งสุดตัว
- [) l2 f" N- s/ V" U4 e, L- H, j3 rแต่ไม่มีใครในห้องดูเหมือนจะได้ยินเสียงนั้น
6 S; Q7 Q1 [! B7 `# r8 `9 Sยกเว้นหญิงสาวที่ยิ้มบาง ๆ อย่างพึงพอใจ “กานต์” เธอพูดเบา ๆ9 ^4 f9 I5 d2 ~$ c+ E8 p @
“ฉันไม่ต้องการร่างกายของเธอ…, W% k5 C& u' N6 D. U t
แต่ฉันต้องการ ความจริง ที่อยู่ในหัวใจเธอต่างหาก” ลมหายใจของกานต์หยุดลงชั่ววินาที ความจริงอะไร?; m! C1 Z$ O* B) i
เขาไม่เคยรู้ว่ามี “อะไรผิดปกติ” อยู่ในตัว
# l1 k% n$ d& D( I. a7 _แต่ทุกสายตาในห้องกำลังจ้องเขาเหมือนเขามีคำตอบที่พวกเขาตามหามานาน หญิงสาวโน้มหน้าเข้ามากระซิบใกล้หูเขา; c) ?0 [1 n5 I" d n1 t" a5 {
จนเขาขนลุกไปทั้งตัว “และฉันนี่แหละ… จะเป็นคนเปิดมันออกมา”
( o* K/ {+ L# Y) @7 n# Q7 Fห้องทั้งห้องมืดลงทันที) Z1 y& {0 F. G9 a
เหลือเพียงแสงบนปลอกคอที่ส่องวาบเหมือนดวงตาอีกคู่หนึ่งที่กำลังจ้องเขาอยู่ ปลอกคอดำเรืองแสงขึ้นอีกครั้ง
+ @5 K7 F9 F" n+ d8 R8 H; Rและดวงตาของกานต์ “ดับวูบ” เหมือนเปลวเทียนที่ถูกลมฝ่าพัด หญิงสาว—อัศนีรา—แตะปลายคางของเขาเบา ๆ0 O/ S3 A+ S+ g: p' W$ `' P
ทันใดนั้นร่างของกานต์ก็หยุดดิ้น. b8 d( r& ~4 s1 _. B0 M! a
สายตานิ่ง9 |6 u S; l2 d3 p! `
ราวกับความคิดทั้งหมดถูกสุ่มออกไปเหลือเพียงความว่างเปล่า คำพูดของเธอบินผ่านอากาศเหมือนเส้นด้ายแห่งเวทสะกดจิต “ยกเลิกพันธนาการ” พนักงานชายรูปร่างใหญ่เดินเข้ามาคลายโซ่จากข้อเท้าของกานต์; A. T) m' `& E
แต่กานต์ไม่ได้ขยับ5 |! W! M( ^# O9 x# S0 I
ไม่หนี% l" X& M+ u1 d. U. m: L
ไม่ต่อต้าน เขายืนอยู่…โดยไม่มีจิตใจของตัวเอง “ขึ้นไป” เธอพูดเบา ๆ กานต์ก้าวขึ้นไปบนโต๊ะอาหารขนาดใหญ่* C H$ Z8 a: Q- A+ T6 _# [% b
เหมือนคนกำลังเดินบนบันไดที่มองไม่เห็น
& ?' p9 J5 n# fช้า…แต่มั่นคง5 m" ~* z" W8 d' g6 M. f& g. b e( |
เหมือนลูกตุ้มนาฬิกาถูกตั้งเวลาเรียบร้อยแล้ว เธอเอียงศีรษะ; V; ]2 i7 w$ ~8 i& d
“นอนลง” ร่างของกานต์ค่อย ๆ เอน
, j( k* V% D: `. R7 D: H7 hนอนลงตรงกลางโต๊ะพอดีอย่างแม่นยำ
" H: \; @; o8 F# M5 vเหมือนภาพที่เธอเคยเห็นมาก่อนแล้ว1 W9 g+ R1 f( V' F" F* M. u
เหมือนเขาเคยทำมาแล้วหลายร้อยครั้ง
3 ?# Y* r# O( \; g' e6 ~/ O( Z; X: fทั้งที่นี่เป็นครั้งแรกที่เขามา ดวงตาของกานต์ปิดลง
# G* @" U# ]6 W5 ^' ?& Iเขาไม่หลับ
- `4 J- ? ^8 ?& r: o. v* Xแต่จิตของเขาถูก “พับเก็บ” เหมือนผ้าทบซ้อนหลายชั้น
' P, M9 V. ?4 f/ ?! Q1 uจนไม่เหลือเจตจำนงใด ๆ ในเงามืด
! N2 w4 M, K# Iพนักงานหญิงหลายคนเข็นรถเข็นอาหารออกมา
2 o% i |: {8 o4 i/ @' d: ^* Jอาหารหรูหราหลายจานวางเรียงรายบนโต๊ะ
0 @ D& h8 T& }- c) Uแต่ไม่มีอาหารจานใดแตะต้องกานต์
* H( g% s# ?# Z, K5 Dอาหารทั้งหมดวางรอบตัวเขา—
. {% w2 ]3 w; Y) `* Hเหมือนโต๊ะเต็ม
- E) Y! q9 j zแต่ ตรงกลางยังว่างเปล่าเสมอ ลูกค้าคนรวยนั่งลงตามเก้าอี้ของตน+ n! G; F7 w1 f1 s" }1 F/ o: C
เสียงหัวเราะอ่อน ๆ กังวานขึ้น t A( k) B2 f, g, b- i
แก้วไวน์กระทบกัน
$ b* o& r# {, ]' Q% c. @เสียงช้อนส้อม
2 `: \- @; p% j0 Lเสียงสนทนาที่เหมือนอยู่ห่างออกไปหลายไมล์ ทั้งที่อยู่ตรงหน้า แต่สิ่งที่ทำให้ฉากนี้น่ากลัวที่สุดคือ— ไม่มีใครมองอาหารเลย
7 X& Y4 e+ a' [ทุกคนมองไปที่กานต์—แต่เหมือนไม่มีใครเห็นเขา เหมือนเขาเป็นภาพลวง
7 e# z% D/ J# t& a5 sเหมือนเขานอนอยู่ในมุมหนึ่งของมิติ8 {) F I }! W3 ]
ไม่ใช่บนโต๊ะจริง ๆ อาหารถูกตักเข้าปาก. r6 w) Q! l2 I/ D( D f
ไวน์ถูกดื่ม9 z o( F M: c& d% s
แต่สายตาของแขกทุกคนยังคงจับจ้อง “ที่ว่าง” ตรงกลางโต๊ะ1 m0 P0 B. u$ e9 d5 F
แม้กานต์จะนอนอยู่ตรงนั้นก็ตาม อัศนีรานั่งลง
# A" L% u5 I0 A0 g7 m9 _% I6 wยกแก้วขึ้น
0 G& H, |: t( tและพูดประโยคที่ทำให้ความจริงทั้งหมดสั่นสะเทือน— “เริ่มพิธี ‘โต๊ะว่างเปล่า’ ได้เลย” ทันใดนั้น b& ]" C' a i" v
สายตาของกานต์เบิกกว้างในความมืดของจิต' z0 n' x) o$ B7 B
เสียงในหัวเขาดังก้อง— “เจ้าคือศูนย์กลางของความกลัว…
& D" U% P g) D) e9 Fแต่พวกเขามองไม่เห็นเจ้า
3 I* v% h- K; c% [8 J$ k+ P; Y# bพวกเขามองเห็นเพียง ความว่างเปล่า ที่เจ้าพยายามซ่อนมาตลอดชีวิต” ภาพรอบตัวเขาเริ่มบิดเบี้ยว; o# N7 [ L& p; h% c3 u% O
ลูกค้ายังคงกิน8 }" }" k; y) c- w( u* v
แต่เงาของพวกเขาเริ่มยาวออก: a& n1 ~/ \9 Q7 x: G1 V4 [) R
บิด1 \- s$ B2 l* a% b
หนา5 ~2 h# P S. o
เหมือนกำลังคืบเข้าหาโต๊ะ
" A: Z0 U6 Q0 L$ q& Y; ?) M. e& ?ไม่ใช่ตัวเขา5 ~0 g* d' q! M4 p. }
แต่ “ความว่างเปล่าในใจเขา” และกานต์…
y: h0 W7 N, b$ }7 Z8 jเริ่มจำบางอย่างได้
9 @/ i+ n; L% P1 j2 Tบางอย่างที่เขาพยายามลืม $ O- ?: t5 h- f/ F. ?# q
บางอย่างที่อัศนีราต้องการจากเขาตั้งแต่แรก : V6 @( m; p3 B; i5 |
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน