แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Alaskan เมื่อ 2025-11-2 21:34 & g# c- V! K2 \* u. b" X
8 C8 D$ T2 D0 {1 Q7 O8 f
./ M/ ~/ n8 q7 r0 I+ _
.
6 u0 z# W- i! S& v/ A: b X.8 X) T+ I- V& P5 a9 p
เรื่องราวที่จะเล่านี้ ผมจะเล่าถึงเหตุการณ์ที่เกิดกับผม กับการไปแคมปิ้งในช่วงหน้าหนาว เมื่อ 7 ปีก่อน ผ่านมุมมองของการสนทนาระหว่างกัน ที่ประติดประต่อเรื่องราวจากภาพถ่ายในวันนั้น จากคอลเล็กชั่นความประทับใจของผม . ช่วงหน้าหนาวเมื่อประมาณ 7 ปีก่อน ผมกับเพื่อนรวมห้าคน—ผู้ชายสามคน ผู้หญิงสองคน—ขับรถมุ่งหน้าไปยังอุทยานแห่งชาติแห่งหนึ่งที่ตั้งอยู่บนแนวเขตรอยต่อระหว่างจังหวัดเชียงใหม่กับแม่ฮ่องสอน ถ้าใครเคยขับรถจากเชียงใหม่ผ่านไปยังแม่ฮ่องสอน คงต้องเคยผ่านตากับอุทยานแห่งชาตินี้มาบ้าง . ทริปนี้เราวางแผนไว้แค่หนึ่งคืนเดียว แต่เตรียมมาแบบเต็มที่ เมื่อถึงอุทยานช่วงบ่ายสองโมง อากาศเย็นสบายอยู่ราว ๆ ยี่สิบองศา ท้องฟ้าโปร่งใส มีเมฆบางเบาลอยผ่านไปมา พวกเรายกของออกจากรถแล้วเริ่มกางเต็นท์ ผมมีความคิดว่าจะทำให้ทริปนี้เป็นแบบ glamping ให้เหมือนเป็นบ้านเล็กๆ หลังหนึ่งกลางธรรมชาติ . เต็นท์ทั้งสามหลังของเราถูกกางล้อมเป็นวงกลม ตรงกลางเป็นพื้นที่โล่งสำหรับทำกิจกรรมร่วมกัน เราปูผ้ากันน้ำ ตั้งโต๊ะอาหาร จัดเตาแก๊สและเตาไฟฟ้าไว้ตรงกลาง ผมกางเต็นท์ของตัวเองไว้ด้านหนึ่ง—เต็นท์ขนาดกลางที่นอนได้หนึ่งถึงสองคน กางทาร์ปกันฝน เตรียมที่นอนลม ถุงนอน หมอน และไฟฉายไว้ข้างใน . ผมกับเพื่อนทั้งสองคนช่วยกันทุบหลัก ยึดเชือก ตรวจสอบทาร์ป ในขณะที่เพื่อนผู้หญิงทั้งสองคนช่วยกันจัดระเบียบของใช้ส่วนกลาง เสื้อของทุกคนเปียกเหงื่อจากแรงงาน เหนื่อยแต่ก็สนุก เสียงหัวเราะดังก้องไปตามลานแคมป์ ใช้เวลาเกือบสองชั่วโมงกว่าทุกอย่างจะเสร็จเรียบร้อย . เมื่อเสร็จสมบูรณ์เวลาเกือบสี่โมงเย็นแล้ว ทุกคนเหนื่อยจากการเดินทางและกางเต็นท์ พวกเราจึงนั่งพักผ่อนกันสักครู่ ดื่มน้ำเย็น ๆ ชมวิวรอบ ๆ ตัว แสงแดดยามบ่ายกำลังเอียงลงสู่ขอบฟ้า ทำให้ยอดเขาด้านตะวันตกเปล่งประกายสีทอง อากาศเริ่มเย็นขึ้นเรื่อย ๆ ลมพัดมาเบา ๆ พาเอากลิ่นดินและใบไม้แห้งมาด้วย . หลังจากที่เรานั่งพักชมวิวกันสักพัก มาเสียงหนึ่งดังขึ้นมา “เริ่มทำอาหารกันเลยมั้ย? ถ้าไม่รีบหน่อยคงมืดพอดี” หนึ่งในเพื่อนผู้หญิงถาม ทุกคนพยักหน้าพร้อมใจ . เราแบ่งหน้าที่กันชัดเจน เพื่อนผู้หญิงทั้งสองคนช่วยกันล้างผัก หั่นเนื้อ จัดเตรียมเครื่องปรุง ส่วนผมกับเพื่อนผู้ชายอีกสองคนหุงข้าว จัดการเตา ล้างหม้อกระทะ และลงมือทำอาหาร . เมนูแรกคือแกงจืดเต้าหู้หมูสับ—อุ่นท้องดีสำหรับอากาศเย็น ๆ แบบนี้ เมนูที่สองคือหมูย่าง ปิ้งบนเตาถ่าน กลิ่นหอมฉุยลอยไปทั่วบริเวณ และอีกเมนูหนึ่งที่ทุกคนชอบคือส้มตำ ที่เรากันเองตรงโต๊ะกลางลาน เสียงครกดังตึงตังคลอกับเสียงหัวเราะ มะเขือเทศแดงสด พริกสด ถั่วฝักยาว มะนาว น้ำปลาร้า รสชาติจัดจ้านพอดี . เมื่อทุกอย่างเสร็จ เรานั่งล้อมวงกันบนพรมปูพื้น จานอาหารเรียงรายตรงกลาง ควันไอร้อนโชยขึ้นจากหม้อแกง มีเบียร์เย็น ๆ กับสปายน์วางเรียงอยู่ด้านข้าง ทุกคนตักข้าวใส่จาน ตักอาหาร ยกแก้วชนกัน . พวกเราหัวเราะ เล่าเรื่องตลก บ่นเรื่องงาน โอ้อวดเรื่องของตัวเอง ใครคนหนึ่งหยิบกีตาร์มาดีดเล่น เราร้องเพลงกันตามประสาวัยคนทำงานตอนต้น—เพลงที่โตมาด้วยกัน เพลงที่รู้จักกันทุกคน แม้จะเป็นนักร้องเสียงเพี้ยนแต่ก็ไม่สำคัญอะไร . แอลกอฮอล์ค่อย ๆ ซึมเข้าร่างกาย บรรยากาศอบอุ่น หน้าทุกคนแดงขึ้นเล็กน้อยจากอากาศเย็นและเครื่องดื่ม เวลาเคลื่อนช้า ๆ เหมือนไม่มีอะไรต้องรีบ . ขณะที่ลมเย็นพัดผ่านแล้วผมก็รู้สึกได้ว่ากระเพาะปัสสาวะเต็ม มันตึงจนเริ่มกดท้องน้อย ผมลุกขึ้นแล้วเดินไปยังห้องน้ำที่อุทยานจัดไว้ให้ ห้องน้ำอยู่ห่างจากแคมป์ประมาณเกือบๆ ร้อยเมตร เป็นห้องน้ำแบบเปิดโล่ง มีหลังคาคลุม สามรถเดินผ่านเข้าออกได้สองทาง แบบห้องน้ำอุทยานทั่วไป . เวลานั้นคงจะประมาณทุ่มสองแล้ว อากาศยิ่งเย็นลง อุณหภูมิคงจะอยู่ราว ๆ สิบหกองศา ท้องฟ้ามืดสนิท ดาวเต็มฟ้า ไม่มีแสงไฟจากเมือง ผมยืนอยู่ตรงนั้น จ้องมองดาวขณะคลายซิปกางเกง แล้วผมก็รู้สึกได้ถึงลมเย็นจากหุบเขาพัดขึ้นมา ในเวลากลางคืน มันเป็นกระบวนการทางธรรมชาติที่เกิดขึ้นทุกคืนบนภูเขา . ผมควักเอาจู๋ออกมาจากกางเกงใน มันอุ่นกว่าอากาศภายนอกหลายองศา ผิวหนังเรียบนุ่มสัมผัสกับฝ่ามือที่หยาบกร้านจากการทำงานช่วงบ่าย ผมถือมันไว้ในมือ รู้สึกถึงน้ำหนักของมัน ความนุ่มแต่ก็มีเส้นเลือดแข็งอยู่ภายใน . เมื่อเริ่มปล่อยฉี่ ลมนั้นพัดเข้ามา มันเย็นจนชัดเจน—ประทะท่อนกลางลำตัวของผม ผ่านเสื้อยืดบาง ๆ ที่ผมสวมอยู่ ผ่านผิวหนังที่อุ่นจากแอลกอฮอล์และความเคลื่อนไหว แล้วลมนั้นก็พัดเข้าตรงระหว่างขาของผม—โล่ง ไม่มีอะไรกั้น ความเย็นกระทบผิวหนังที่บอบบางที่สุดของร่างกาย . กระแสน้ำอุ่นไหลออกมา ผมรู้สึกถึงความผ่อนคลายที่แผ่ขยายจากท้องน้อย ไหลลงมาตามท่อปัสสาวะ ออกสู่ปลายอวัยวะ แรงดันภายในทำให้มันตึงขึ้น ขยายตัวเล็กน้อย เส้นเลือดนูนชัดขึ้น กับหัวถอกสีแดงระเรื่อ . ขณะที่กระแสน้ำพุ่งออกไปในอากาศเย็น ความรู้สึกมันเข้มข้น—ความอุ่นของน้ำฉี่ที่ไหลผ่านท่อภายในตัดกับลมเย็นที่พัดกระทบผิวนอก ความตึงเครียดของกล้ามเนื้อที่กำลังผลักดันผสมกับความผ่อนคลายที่กำลังคลี่คลาย ผมหลับตา มือที่ถืออวัยวะไว้รู้สึกถึงการเต้นเล็ก ๆ ของมัน จังหวะของเลือดที่สูบฉีดผ่านเส้นเลือด . ลมพัดแรงขึ้น เย็นจนขนตามขาลุกขึ้นทันที ไล่ขึ้นมาตามต้นขา เย็นผ่านท้องน้อยที่เรียบไม่มีขน ยิ่งทำให้รู้สึกถึงลมหนาวอย่างชัดเจน ตอนนั้นจู๋ผมมันหดตัวเข้าหาตัวเล็กน้อยเพื่อหาความอุ่น ผิวหนังของมันเย็นฉ่ำ เรียบ กับไข่ที่หดย่น ไวต่อทุกการสัมผัสของลม . ผมยืนนิ่ง ปล่อยให้กระแสน้ำไหลออกไปอย่างเต็มที่ มือยังถืออวัยวะไว้อย่างอ่อนโยน นิ้วหัวแม่มือลูบไล้เบา ๆ ตามด้านข้าง เช็ดหยดน้ำที่ค้างอยู่ตรงปลาย การสัมผัสทำให้มันกระตุกเล็กน้อย ไวต่อความรู้สึกมากขึ้นหลังจากที่ปล่อยฉี่ออกไป ผมรู้สึกได้ถึงความเชื่อมโยงกับร่างกายของตัวเองในขณะนั้น—รูปร่างของมัน เนื้อสัมผัสของมัน อุณหภูมิของมัน น้ำหนักของมัน ทุกเซนติเมตรของผิวหนังที่เปิดเผยต่ออากาศหนาว มันเป็นส่วนหนึ่งของผม แต่ก็เหมือนแยกออกไปเป็นสิ่งมีชีวิตของมันเอง มีความรู้สึก มีการตอบสนอง มีความต้องการของมันเอง . ผมจัดอวัยวะให้เรียบร้อย สั่นมือเบา ๆ เพื่อเขย่าหยดน้ำสุดท้ายออก แต่แทนที่จะใส่กลับเข้าไปในกางเกงในทันที ผมหยุดชั่วครู่ ความรู้สึกดีมากจนไม่อยากให้มันจบลง ลมเย็นยังคงพัดกระทบผิวหนังที่เปียกชื้น ทำให้ผมสะท้านเล็กน้อย . ตามนิสัยของคนที่ชอบความเป็นอิสระทาง ชอบการแก้ผ้าเปลือยกายกับธรรมชาติ ผมค่อย ๆ ถอดกางเกงในออกจนหมด ยืนอยู่กลางแจ้งด้วยกางเกงผ้าฝ้ายยาวเพียงตัวเดียว ลมพัดผ่านผ้าที่บาง เย็นสบาย อวัยวะของผมโล่งเบาไม่มีอะไรกดทับ ผมพับเก็บกางเกงในที่ถอดออกไว้ในกระเป๋ากางเกง แล้วเดินกลับไปยังเต็นท์ที่เพื่อน ๆ กำลังรออยู่ . เมื่อกลับถึงเต้นท์ ทุกคนยังคงนั่งดื่มต่อ เล่นไพ่ ร้องเพลง ผมนั่งลงแล้วรินเบียร์เติมในแก้ว ดื่มไปด้วยความรู้สึกแปลกใหม่—รู้ว่าระหว่างขาของตัวเองไม่มีอะไรกั้น เพียงแค่ผ้าฝ้ายบาง ๆ เท่านั้น ทุกครั้งที่ลมพัดเข้ามา มันจะพัดผ่านผ้า สัมผัสถึงผิวหนังโดยตรง เย็นสบาย ปลดปล่อย . อารมณ์ของผมยังติดค้างอยู่กับบรรยากาศตอนที่ฉี่ ความเย็น ความโล่ง ความเปิดเผย ผมดื่มไปอีกราว ๆ สามสิบนาที พูดคุยกับเพื่อน ๆ แต่ใจคิดถึงความรู้สึกนั้นอยู่ตลอด แล้วผมก็ได้ไอเดีย . “เริ่มเมาแล้วนะ” ผมบอกกับเพื่อน ๆ เสียงแกล้งทำเหมือนเริ่มมึนไป “ง่วงด้วย ขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะ กลัวเดี๋ยวจะฟุบหลับ” . “อ้าว คออ่อน!” เพื่อนผู้ชายคนหนึ่งแซว “แพ้ผู้หญิงหว่ะ ดูดิ ยังไหวอยู่เลย” . เพื่อนผู้หญิงหัวเราะคิกคัก “ไปเร็ว ๆ อย่ามาหลับตรงนี้ล่ะ” . “เออ เออ” ผมตอบตามนั้น ไม่ได้โต้แย้งอะไร ลุกขึ้นเดินกลับไปที่เต็นท์ . ในเต็นท์ ผมหยิบอุปกรณ์อาบน้ำ—สบู่ แชมพู ยาสระผม ผ้าขนหนู แล้วเปลี่ยนจากกางเกงยาวเป็นกางเกงขาสั้น ไม่ใส่เสื้อ เอาผ้าขนหนูพาดบ่า เมื่อพร้อมแล้ว ผมเดินออกมาจากเต็นท์ไปหากลุ่มเพื่อน ที่กำลังนั่งเล่นไพ่สมสิบกันอยู่ ผมเดินผ่านไปหาพวกเขา แล้วพูดเพิ่มเติมว่า “ปวดท้องวะ น่าจะมาจากเบียร์ กูอาจจะใช้เวลานานหน่อยนะ” ผมบอก “ถ้ากูไปนาน ไม่ต้องไปตามกูนะ กูไม่ตกเขาตายหรอก” ผมพูดออกมาพร้อมหัวเราะเบาๆ . “โอเค ๆ ระวังตัวด้วย รีบๆด้วยละกัน” เพื่อนตอบ โดยที่ไม่ได้มองหน้าผม ถ้ามองมาก็คงจะเห็นจู๋ผมที่กึ่งหลับกึ่งตื่นอยู่ในกางบอลขาสั้น . ผมเดินกลับไปยังทิศทางห้องน้ำ หัวใจเต้นแรงขึ้นเรื่อย ๆ ทริปนี้เป็นวันธรรมดา ไม่ใช่ช่วงเทศกาล ผมจงใจเลือกลานแคมป์ที่อยู่ไกลจากคนอื่น ๆ เพราะกลัวเสียงจะรบกวน และตอนนี้มันก็มีข้อดี—ไม่ค่อยมีใครเดินผ่านไปมา โดยเฉพาะในเวลาดึก ๆ แบบนี้ . เมื่อถึงบริเวณห้องน้ำ ผมมองซ้ายขวา ไม่มีใครเลย เงียบสงบ เฉพาะเสียงจั๊กจั่นและเสียงลมพัดผ่านใบไม้เท่านั้น ห้องน้ำแยกเป็นชายและหญิง มีทางเดินเปิดโล่งสองทาง—เข้าได้สองด้าน ออกได้สองด้าน . หัวใจผมเต้นตึกตัก ทั้งตื่นเต้นและกลัว แต่ความรู้สึกนั้นก็ทำให้ร่างกายตื่นตัวขึ้นมหาศาล ผมตัดสินใจ—ถอดกางเกงขาสั้นออกตรงหน้าห้องน้ำเลย ใต้แสงดาวยามค่ำคืน . ลมเย็นจัดพัดเข้ามาประทะร่างกายที่เปลือยเปล่า ทำให้ผมสั่นสะท้าน ขนทั่วตัวลุกพรืดทันที ผิวหนังหดตัว หัวนมแข็งตัวจากความเย็น และควยที่กึ่งจะแข็งตัว หาความอุ่นที่เหลืออยู่ . ผมเดินเข้าไปในห้องน้ำ เท้าเปล่าสัมผัสพื้นปูนเย็นเฉียบ มันเย็นจนเจ็บนิ้วเท้า ผมเดินเลือกไปยังห้องในสุด เพราะจะได้ยินเสียงรองเท้าถ้ามีคนเดินเข้ามา จะได้มีเวลาเตรียมตัว . ภายในมีห้องอาบน้ำที่มีหัวฝักบัว แยกจากห้องส้วม มีโถฉี่ตั้งอยู่ด้านนอก น้ำที่นี่แน่นอนว่าเป็นน้ำเย็น ไม่มีน้ำอุ่น และด้วยอากาศสิบหกองศาแบบนี้ น้ำนั้นคงจะเย็นยิ่งกว่าน้ำแข็ง . ผมยืนอยู่ตรงนั้น ร่างกายเปลือยเปล่าทั้งหมด ลมพัดผ่านทางเดินเข้ามาในห้องน้ำ กระทบผิวหนังทุกตารางเซนติเมตร ความหนาวทำให้ผมต้องเคลื่อนไหว ผมเดินไปมา วิ่งเบา ๆ ในพื้นที่ห้องน้ำ ทำท่ากระโดดตบ ออกแรง ให้หัวใจเต้นแรงขึ้น ให้เลือดไหลเวียนดีขึ้น . ผิวหนังของผมยังคงเย็นจัด แต่ภายในร้อนขึ้นจากการเคลื่อนไหว อวัยวะเพศกระเด้งไปมาตามการวิ่ง น้ำหนักของมันชัดเจน หัวควยกระทบกับหน้าท้อง แกว่งไกวตามจังหวะ แต่ยังหดตัวอยู่จากความหนาว . แล้วผมก็เกิดความคิดบ้าบิ่น—อยากไปดูว่าเพื่อน ๆ ทำอะไรอยู่ ผมวิ่งย่องเบาๆ ไปยังขอบทางเดิน ซ่อนตัวอยู่ในเงามืด จากตรงนี้มองเห็นค่ายแคมป์ได้ไกล ๆ เห็นแสงไฟ เห็นเงาคนนั่งอยู่รอบ ๆ กองไฟ . หัวใจผมเต้นแรงจนได้ยินเสียงตัวเอง เลือดพล่านไปทั่วร่างกาย หูร้อนผ่าว ใบหน้าแดง แม้อากาศจะเย็นก็ตาม ความรู้สึกตื่นเต้นจากการเสี่ยง—ถ้ามีใครเห็นล่ะ? ถ้ามีใครเดินมาล่ะ? ถ้ามีไฟส่องมาล่ะ? . ผมเห็นเพื่อน ๆ นั่งคุยกัน หัวเราะ เล่นไพ่ ไม่รู้เลยว่าผมอยู่ตรงนี้ เปลือยกาย ซ่อนอยู่ในความมืด ความลับนี้ทำให้ผมรู้สึกถึงอำนาจแปลกประหลาด—เป็นอิสระ ไม่มีใครควบคุม ไม่มีใครรู้ . ผมยืนอยู่อีกสักครู่ ก่อนจะวิ่งย่องกลับเข้าห้องน้ำ เท้าเปล่าเหยียบพื้นปูน เย็นเสียดแทงขึ้นมาตามขา แต่ผมไม่สนใจ ผมวิ่งกลับเข้าไปในห้องในสุด หายใจหอบ หัวใจเต้นรัว . เลือดสูบฉีดทั่วร่างกาย ควยผมตอนนี้ที่หดอยู่ ก็ค่อยๆเริ่มขยายตัวขึ้น เมื่อจินตการถึงการได้แก้ผ้าร่วมกับธรรมชาติโดยรอบ . ผมเดินไปยังห้องอาบน้ำเปิดน้ำใส่มือเพื่อเอามาชโลม สร้างความลื่นให้กับควยที่ตั้งตระหง่าน แล้วจับมันสาวขึ้นลง อย่างช้าๆ ปล่อยให้อารมณ์และความรู้สึกไหลผ่านไปทั่วร่าง พร้อมกับเขี่ยหัวนมที่แข็งขึ้นไตจากลมหนาวที่ประทะร่าง สร้างความรู้สึกวูบวาบ เสียวอย่างเป็นที่สุด . ผมเดินสาวควยชักว่าวไปมาในห้องน้ำ จนตัวผมเริ่มอุ่นขึ้น ร่วมกับฤิทธิ์จากแอลกอฮอร์ที่พึ่งดื่มมา ทำให้ผมมีความกล้ามากขึ้น ผมจึงมีความคิดที่จะลองเดินไปยังเนินที่ผมแอบสังเกตุเพื่อนๆผมในอยู่ตอนแรก . จากห้องน้ำ ผมค่อยๆเดินชักว่าว มือเขี่ยหัวนมไปด้วย เพื่อสร้างความเสียว ตอนนี้ท่าทางที่ผมเดิน เหมือนคนแก่หลังค่อมที่เกร็งตัวชักว่าวไป เดินไป . พอผมถึงจุดที่หมายเดิม ผมได้ยืนหันหน้าสาวควย ไปยังกลุ่มเพื่อนผม อาศัยเงาจากต้นใหญ่กำบังร่างกายจากแสงไฟ ราวกับตั้งใจชักว่าวโชว์ให้เพื่อนได้เห็น สร้างความเสี่ยวกระสันต์ให้ผมอย่างมาก . ผมจึงได้ตัดสินใจ เดินชักว่าวไปรอบๆ ลานกางเต้น เดินไป คอยหลบไป อาศัยเงาจากพุ่มไม้และแสงไฟพรางตัว ตอนนี้ขาเย็นเฉียบเปียกไปด้วยคราบน้ำค้างจากยอดหญ้า ฝ่าเท้าเย็น ยิ่งรู้สึกวูบวาบมากขึ้น . ตอนนี้ผมเสียวจนหยุดไม่อยู่คิดว่าเอาไงเอากัน เลยเดินออกจากที่มืดใต้เงาไม้ ออกมายังพื้นที่ที่โล่งข้างๆปล่อยให้แสงไปจากเต้นท์ประทับร่าง จนเห็นเป็นเงารางๆ สาวควย เขี่ยหัวนม ปล่อยน้ำเงี่ยนให้พุ่งเป็นสายออกไปยังความมืดเบื้องหน้า ผมหลับตาพริ้ม กับความเสียวที่เกิดขึ้น ฟังเสียงลม เสียงน้ำเงี่ยนที่พุ่งออกมาหยดเป็นสายบนหญ้าแห้งๆ . ผมลืมตาขึ้น และก็ตกใจสะดุ้ง เมื่อผมพบว่ามีเพื่อนผู้หญิงของผมคนหนึ่งลุกขึ้นมาตักน้ำแข็งจากในกระติกที่วางอยู่ หันหน้ามามองทางผมพอดี จึงหวะนี้ผมก็เอี้ยวตัวหลบเข้าใต้เงามืด และแอบดูต่อว่าเพื่อนผมจะมีปฏิกริยายังไง . ผมพบว่าเพื่อนของผมไม่ได้มีท่าทางอะไรแปลกไป น่าจะเป็นเพราะว่าเธออยู่ในที่สว่าง ประกอบกับความเมา จึงอาจจะทำให้เธอไม่ได้สังเกตเห็นการกระทำของผม . พอเห็นแบบนั้นผมจึงโล่งอก และค่อยผละออกจากจากจุดเสียวผมที่อยู่ และค่อยเดินกลับไปยังห้องน้ำ . ขณะที่ผมยืนอยู่ในเงามืดริมทางเดิน ร่างกายเปลือยเปล่าสัมผัสลมเย็นจัด ผิวหนังตึงตัวจากความหนาวและความตื่นเต้น จู่ ๆ ก็ได้ยินเสียง—เสียงรองเท้าเดินมาจากทางไกล . หัวใจเต้นแรงทันที เลือดพล่านไปที่ศีรษะจนหูร้อนผ่าว . เสียงรองเท้าดังขึ้นเรื่อย ๆ กรอบ กรอบ กรอบ บนพื้นดินกับหญ้าแห้ง เข้าใกล้เข้ามาทุกวินาที แสงไฟฉายส่องกวาดไปมา ตัดผ่านความมืด ผมเห็นแสงนั้นเคลื่อนที่เข้ามา หัวใจเต้นจนได้ยินเสียงในหู . ไม่ทัน ผมไม่ทันกลับเข้าห้องน้ำแล้ว ….. . ผมรีบหลบไปซ่อนตัวข้างต้นไม้ใหญ่ใกล้ ๆ แนบตัวแน่นกับต้นไม้ เปลือกไม้หยาบกระด้างเสียดผิวหนัง ขูดข่วนที่หน้าอก ที่ต้นขา ความเย็นของต้นไม้ซึมเข้ามาในร่างกายที่ร้อนผ่าวจากอะดรีนาลีน . เสียงก้าวเท้าผ่านมาใกล้มาก ห่างแค่สองสามเมตร ผมกลั้นหายใจ ปอดบีบรัด กดตัวเองแนบกับต้นไม้ให้มากที่สุด ให้เงามืดกลืนร่างผมไว้ แสงไฟฉายส่องผ่านมา กวาดช้า ๆ . แสงนั้นหยุด . ผมรู้สึกได้ถึงความสว่างที่เกือบจะถูกกิ่งไม้ที่บังผมอยู่ เพียงแค่เขาก้าวมาอีกหนึ่งก้าว หรือส่องไฟฉายสูงขึ้นนิดเดียว เขาจะเห็นผม เห็นเงาของผม เห็นแขนที่กอดต้นไม้ไว้ . ห้าวินาที …… สิบวินาที ………. นานมาก นานเหลือเกิน เวลาหยุดนิ่ง . แล้วเสียงฝีเท้าก็เดินต่อ เข้าสู่ห้องน้ำ กรอบ กรอบ กรอบ ก้องอยู่ในพื้นที่ปูน . ผมหายใจออกเบา ๆ แต่ยังไม่กล้าขยับ จึงค่อยแอบดู ได้ยินแต่เพียงเสียงเขาเดินช้า ๆ ภายในห้องน้ำ เสียงนั้นหยุด มีช่วงเงียบ แล้วได้ยินเสียงเขาเดินอีกครั้ง ช้ากว่าเดิม เหมือนกำลังมองหาอะไร . นาน ……………… นานมาก . แล้วเสียงก้าวเท้าก็เดินไปยังห้องในที่ผมวางเสื้อผ้าไว้ . ผมได้ยินเสียงประตูถูกเปิด เสียงหยุด อีกครั้ง . เงียบ . เขาคงเห็นแล้ว เสื้อผ้าของผมกางเกงขายาว ผ้าเช็ดตัว รองเท้า อุปกรณ์อาบน้ำ—ทุกอย่างวางเรียงอยู่บนราวแขวน เหมือนเจ้าของเพิ่งถอดออกเมื่อไม่กี่นาทีก่อน . แต่ไม่มีคน. . ห้องว่างเปล่า . ไม่มีเสียง….. . ผมเห็นเขามองไปรอบๆ สงสัย ด้วนท่าทางมึนงง ส่องไฟฉายเข้าไปในห้องอาบน้ำ แต่ก็ว่าง ไม่มีใคร . ผมยืนอยู่ข้างนอก หลังต้นไม้ ห่างแค่สิบเมตร เปลือยกาย หนาวสั่น หัวใจเต้นรัวจนรู้สึกว่ากระดูกซี่โครงสั่น . ได้ยินเสียงเขาเดินออกจากห้องนั้น ได้ยินเสียงประตูอีกห้องเปิด ห้องที่อยู่ถัดไป ห้องสุดท้าย—ห้องที่ผมควรจะอยู่ . เสียงหยุดอีกครั้ง . แล้วประตูปิด เสียงฝีเท้าเดินออกมาข้างนอก ช้า ๆ . ตอนนี้ผมเห็นเขาได้อย่างชัดเจน ปรากฎว่าเขาคือเจ้าหน้าที่อุทยาน ผมได้ยินเสียงเขาถอนหายใจเบา ๆ พร้อมกับดูเหมือนกำลังส่ายหัว แล้วเสียงฝีเท้าก็เดินออกไป ไกลขึ้นเรื่อย ๆ เสียงรองเท้าบนพื้นปูน กรอบ กรอบ กรอบ จางลง. . ผมรอ นับจังหวะการเต้นของหัวใจ หนึ่ง สอง สาม… ยี่สิบ… สามสิบ… . นี่คือโอกาส . ผมแยกตัวออกจากต้นไม้ เท้าเปล่าเหยียบพื้นหญ้าเปียกน้ำค้าง เย็นเฉียบ แล้วเหยียบพื้นปูน เย็นกว่าเดิม แข็งกระด้าง ผมเดินเร็วแต่เงียบ เข้าสู่ทางเดินที่มืดมิด เงาของผมเคลื่อนไหวบนผนัง . เข้าไปในห้องน้ำ ความมืดกลืนผม กลิ่นอับชื้นโชยมา ผมเดินผ่านแถวโถฉี่ ผ่านแถวอ่างล้างหน้า . ไปที่ห้องที่ผมวางของไว้ . ประตูเปิดค้างอยู่ . ผมเดินเข้าไป มองเห็นเสื้อผ้าของผมยังวางอยู่ที่เดิม แต่ดูเหมือนมีคนจับ คนยก คนมองดู แล้ววางกลับคืนที่เดิม แต่ไม่ตรงทุกประการ เสื้อยืดเอียงไปนิดหนึ่ง ผ้าเช็ดตัวพับไม่เรียบเท่าเดิม . เขารู้แล้วว่ามีคนอยู่ที่นี่ . เขาอาจจะคิดว่ามีคนลืมของไว้ หรือ อาจจะรู้ว่ามีคนเปลือยกายแก้ผ้าอยู่ที่ไหนสักแห่ง . แต่เขาไม่สนใจจะตามหา เขาเดินไปแล้ว ปล่อยให้ความลึกลับนั้นเป็นความลึกลับ . ผมหยิบเสื้อผ้า สัมผัสผ้าที่อุ่น พับเก็บไว้อย่างระมัดระวัง แล้วเดินเข้าไปในห้องอาบน้ำในสุด ปิดประตู ล็อค . ตอนนี้ปลอดภัยแล้ว แต่หัวใจยังเต้นรัว ร่างกายยังสั่น . ผมยืนอยู่ตรงนั้น เปลือยเปล่า ในความมืดที่สนิท ฟังเสียงหายใจของตัวเอง ฟังเสียงหัวใจที่เต้นช้าลงทีละน้อย . ลมเย็นพัดเข้ามาจากช่องระบายอากาศ . น้ำที่รอคอยอยู่ยังเย็นกว่านี้อีก . แต่ตอนนี้ ผมพร้อมแล้ว . ผมหายใจเข้าลึก ๆ ปล่อยให้อากาศเย็นเติมเต็มปอด หัวใจเต้นช้าลงทีละน้อย ร่างกายผ่อนคลาย . ผมเดินหมุนวาล์วน้ำ เสียงน้ำพุ่งออกมากึกก้อง สะท้อนก้องในห้องปูนที่แคบ น้ำกระทบพื้นปูน กระเด็นกระดอน เสียงดังลั่นไปทั่วอาคาร . แล้วน้ำก็ถูกผิวหนัง ที่เปลือยเปล่า มันเย็นมาก เย็นแบบ เย็นจนเจ็บ . ผมค่อยราดน้ำ เริ่มจากเท้า ขา ค่อยๆไล่ขึ้นมาตามตัว จนถึงตรงกลางลำตัว ตอนนี้น้ำกระทบกับหัวควรที่เปลือยเปล่าไม่มีหนังหุ้มปลายมาบดบัง ทำให้เกิดความรู้สึกเสียวแปล๊บ วิ่งแผ่ซ่าน ขนลุกซู่ไปทั่วร่าง ผมเลยคิดในใจว่าเอาเป็นไงเป็นกัน โยกตัวเข้าหาฝักบัวเต็มๆ . ความรู้สึกเย็นเฉียบ เหมือนถูกเข็มแทงพรุนทั่วร่างกาย น้ำไหลลงมาจากศีรษะ ไหลลงหน้า ไหลลงคอ ลงอก ลงหลัง ทุกส่วนของร่างกายสั่นสะท้าน ฟันกระทบกัน กรามแข็งทื่อ ลมหายใจสะดุด . นี่ไม่ใช่น้ำเย็น นี่คือน้ำแข็งที่ละลาย . แต่ผมไม่หนี ยืนอยู่ใต้สายน้ำ ปล่อยให้มันไหลทั่วร่างกาย สัมผัสทุกตารางนิ้ว ล้างความเหนื่อย ล้างเหงื่อ ล้างความตื่นเต้นจากเมื่อครู่ . นาทีแรกเป็นนรก ……..นาทีที่สองทนได้………นาทีที่สามเริ่มชิน . ผิวหนังชาไป ประสาทชาตาม แต่ภายในยังอุ่น หัวใจยังเต้นแรง สูบเลือดไปทั่วร่างกาย ต่อสู้กับความเย็น . ผมหมุนปิดน้ำ . เสียงน้ำหยุดทันที ……….เงียบกริบ . เงียบจนได้ยินเสียงหยดน้ำจากผมหยดลงพื้น ติ๊ง… ติ๊ง… ติ๊ง… . ได้ยินเสียงจักจั่นไล่กันอยู่ไกล ๆ นอกอาคาร เสียงธรรมชาติในค่ำคืน . ผมยืนอยู่ในความเงียบนั้น ร่างกายเปียกโชก หยดน้ำไหลลงมา ผิวหนังชา แต่รู้สึกสดชื่นอย่างประหลาด มีชีวิตชีวา . แล้วผมก็เกิดความคิดขึ้นมา—ถ้าเปิดประตูล่ะ? แล้วพลันก็เอามือที่เปียกน้ำหมุนลูกบิด ประตูเปิด . ลมเย็นพัดเข้ามาทันที กระทบร่างกายที่เปียก เย็นกว่าเดิมสิบเท่า ร้อยเท่า น้ำบนผิวหนังกลายเป็นความเย็นเฉียบพลัน ผมสั่น สั่นจนฟันกระทบ แต่มันสดชื่น สดชื่นจนเกือบจะปวดศีรษะ สดชื่นจนรู้สึกมีชีวิตจริง ๆ . ผมเปิดน้ำอีกครั้ง ปล่อยให้มันไหลลงมา เย็นกว่าเดิม ลมพัดเข้ามาพร้อมกับน้ำ สัมผัสสองชั้น เย็นซ้อนเย็น แต่สดชื่นเหลือเกิน . ผมหัวเราะเบา ๆ เสียงหัวเราะสั่นสะท้าน แต่เป็นความสุข ความสุขที่แปลก ที่บ้าบิ่น ที่เข้าใจยาก . แล้วก็ได้ยินเสียง—เสียงรองเท้าเดินมา . หัวใจเต้นพรวด ผมรีบปิดน้ำ หมุนประตูปิดรีบ ๆ แทบไม่ทันล็อค . เสียงฝีเท้าเข้ามาในห้องน้ำ เดินไปยังแถวโถฉี่ หยุด ได้ยินเสียงซิปกางเกงถูกลาก . แล้วก็เสียง . “ยังอาบไม่เสร็จอีกเหรอ? น้ำเย็นขนาดนี้!” . เสียงนั้นดังก้อง สะท้อนในห้องน้ำ เสียงหยอกล้อ เสียงสงสัย เป็นเสียงที่คุ้นเคย . ผมตกใจ จำเสียงนั้นได้—เพื่อนผมนั้นเอง
5 r/ }+ B2 i* B5 ~$ j2 r8 e, J% T
พอผมได้สติ “ตอนแรกโคตรหนาว!” ผมตะโกนกลับ เสียงสั่นนิด ๆ “แต่พออาบไปก็ไม่หนาวแล้ว โคตรสดชื่นเลย มึงลองมาอาบดูมั๊ย!” . เสียงหัวเราะจากข้างนอก “มึงบ้าไปแล้ว หนาวขนาดนี้ใครจะอาบกัน !” . เสียงซิปกางเกง เสียงก๊อกน้ำเปิดปิด “อาบเสร็จรีบมาละกัน รอเล่นไพ่กันอยู่” เพื่อนผมพูดขึ้น พร้อมได้ เสียงฝีเท้าเดินออกไป . เสียงไกลขึ้นเรื่อย ๆ . เงียบอีกครั้ง . ผมหายใจออก ยิ้มเบา ๆ . ผมเปิดน้ำอีกครั้งสั้น ๆ ล้างเร็ว ๆ ปิด หยิบผ้าเช็ดตัวเช็ดตัวรีบ ๆ แต่งตัวเร็ว รีบเก็บของ เก็บอุปกรณ์อาบน้ำ . เปิดประตู มองซ้ายขวา ไม่มีใคร . ผมเดินออกจากห้องน้ำ เท้าเปียก ๆ ในรองเท้า ผ้าเช็ดตัวชื้นอบอวล . ลมเย็นพัดมา แต่ร่างกายอุ่น อุ่นจากภายใน เลือดไหลเวียนดี หัวใจเต้นสม่ำเสมอ . ผมเดินกลับไปยังเต้นท์ เห็นแสงไฟ เห็นเงาคน ได้ยินเสียงหัวเราะ ผมเก็บของเข้าเต้นท์ แล้วออกมาทำกิจกรรมร่วมกันกับเพื่อน . ผม กึ่งรับกึ่งสู้ ลองถามเพื่อนให้กลุ่มดูว่า “มึงๆ วันนี้มีเจ้าหน้าที่เดินมาเก็บค่าตั้งเต้นท์รึยัง “ เพื่อนผมนั่งนึกกันอยู่ครู่หนึ่ง มองหน้ากันไปมา แต่ก็ไม่มีใครตอบผมได้ . แต่แล้วมีเสียงเพื่อนผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้นมา ”ตอนแรกเหมือนกูจะเห็นเห็นใครบางคน น่าจะเป็นเจ้าหน้าที่มั้ง เดินเงียบๆตามแนวหลังต้นสน “ . ณ วินาทีนั้น ผมตกใจ ไม่คิดว่าจะมีคนเห็น เพราะเพื่อนคนนั้นที่พูด ก็คือคนที่มายืนตักน้ำแข็งตรงที่ผมชักว่าวน้ำแตกพอดี . ผมเงียบอยู่ครูหนึ่ง จึงได้พูดออกไป ”ก็น่าจะไม่มีใครได้จ่ายตังค์ …. เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้ากูไปจ่ายให้แล้วมาแชร์กันอีกที“ ผมพูดเพื่อจะได้ตัดบทสนทนา . หลังจากนั้น เหตุการณ์เป็นปกติ ธรรมดา เราต่างแยกย้ายไปกันไปทำธุรส่วนตัว ส่วนผมเหลือแต่แค่ล้างหน้าแปรงฟันก่อนนอน เลยใช้พื้นที่ค้างๆเต้นท์จัดการตัวเอง . จากนั้นผมก็กลับเข้าเต้นท์ผม มาแคมปิ้งครั้งนี้ผมเตรียมเต้นท์มาเองจึงได้นอนคนเดียว ในฐานะที่เป็นคนชอบแก้ผ้า ผมจึงได้ถอดเสื้อผ้าออกหมด ซุกตัวอยู่ใต้ผ้านวมหนาๆ ความรู้สึกที่ตัวเปลือยเปล่าอุ่นๆ สัมผัสกับผ้านวมเย็นๆ มันเป็นความรู้สึกที่ฟิน และสุดยอดมา . เมื่อเพื่อนผมกลับมา มีเพื่อนผู้ชายสนิทผมคนหนึ่ง อยู่ดีๆก็ได้เปิดเต้นท์ผมเข้ามาเพื่อจะยืมของ ได้เห็นผมในสภาพที่ไม่สวมเสื้อ จึงพูดขึ้นว่า ”มึงไม่ใส่เสื้อที่ นี่มึงน่าจะชอบหนาวเนอะ … ระวังจะปอดบวมไม่สบายตายเอามะมึง “ พูดแซวเล่น และหัวเราะออกมา . ผมก็ได้แต่เออ ออ ตอบกลับไป แต่เพื่อนผมไม่รู้เลยว่า นอกจากเสื้อแล้ว ใต้ผ้าห่มก็ไม่ได้ใส่อะไรเช่นเดียวกัน . เรื่องราวต่างๆในวันนี้ ไม่มีใครรู้ . คนที่รู้มีแค่เฉพาะผม และความลับของคืนนี้เป็นของผมคนเดียว & Q1 o! B2 W3 U) X- {1 j
6 q: B& }3 ?6 t; j$ Z' _------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- . ใครที่ชอบวิถีการแก้ผ้า ใช้ชีวิตแบบผม อาจจะไม่ต้องหวือหวาหรือชอบโชว์ สามารถแชร์ข้อมูล ประสบการณ์กันได้นะครับ ผมอยากทราบความรู้สึกว่าทุกท่าน รู้สึกกันยังไงบ้าง . 2 e& N( W: g2 K7 J4 f' p
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 
โพสต์ 
โพสต์ 
โพสต์ 
โพสต์