เรื่องราวของพลขับ (ผู้พัน)​

za_4566

ภายในรถยนต์ประจำตำแหน่ง เสียงเครื่องยนต์ดังสม่ำเสมอ พันจ่าเอกนนท์นั่งหลังพวงมาลัยอย่างสงบ ทอดสายตาไปตามเส้นทางที่ทอดยาว ข้างหลังเบาะ นายทหารหนุ่มยศพันโท กำลังนั่งอ่านเอกสารอย่างขะมักเขม้น ไม่รู้เลยว่าเบื้องหน้า พลขับของเขากำลังตกอยู่ในห้วงอารมณ์ต้องห้าม


ใต้กางเกงทหารเรียบร้อยนั้น ซ่อนสิ่งลับไว้อย่างแนบเนียน — ไข่สั่นไร้สายที่นนท์แอบเหน็บติดตัวมาก่อนออกเดินทาง เช้านี้ที่อากาศเย็นสบาย กลับกลายเป็นเช้าที่ใจเขาเต้นระรัวผิดปกติ


นนท์เหลือบมองกระจกมองหลังแวบหนึ่ง เมื่อนายยังมัวแต่ก้มหน้าก้มตาอ่านเอกสาร ก็คลี่ยิ้มจาง ๆ ก่อนจะบังคับมือข้างหนึ่งเลื่อนไปกดสวิตช์เล็ก ๆ ที่ซ่อนในกระเป๋ากางเกง


"วื๊ดดด..."


ทันทีที่แรงสั่นสะเทือนแรกแตะต้องผิวกาย ร่างสูงก็สะดุ้งเล็กน้อย กัดฟันแน่นพยายามข่มเสียงครางไม่ให้ออกมา ทั้งสองมือจับพวงมาลัยแน่น พยายามขับให้เป็นปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น


แต่ยิ่งคิดจะข่มใจ ไข่สั่นยิ่งตอบโต้เขาด้วยจังหวะสั่นถี่ขึ้นจนแทบสติหลุด นนท์ต้องเม้มริมฝีปากแน่น จินตนาการถึงร่างสูงใหญ่ของนายทหารเบื้องหลังเพื่อกระตุ้นตัวเองให้ยิ่งเร้าใจ


"เป็นอะไร?"
เสียงทุ้มของพันโทดังขึ้นเบา ๆ ทำเอานนท์ใจหายวาบ


"ม...ไม่มีครับนาย... รถกระแทกนิดหน่อยครับ" เขาตอบเสียงสั่นนิด ๆ อย่างเก็บอาการสุดชีวิต


สายตาคมใต้หมวกของพันโทมองลอดกระจกมองหลังอย่างจับผิด ชายหนุ่มรู้สึกได้ถึงความผิดปกติในท่าทีของพลขับหนุ่ม ที่แม้จะพยายามควบคุมท่าที แต่ร่างกายกลับตึงเครียดเกินเหตุ


"จอดรถข้างทาง" เสียงทุ้มสั่งกะทันหัน


นนท์ชะงัก ใจเต้นระส่ำ มือสั่นน้อย ๆ แต่ก็รีบเลี้ยวรถเข้าข้างทางตามคำสั่ง ท่ามกลางสองข้างทางที่เงียบสงบ มีเพียงเสียงลมหวิวผ่านใบไม้


รถจอดสนิท นนท์กำพวงมาลัยแน่น ไม่กล้าแม้แต่จะหันไปสบตา


พันโทเปิดประตูรถด้านหลัง ก้าวลงมาอย่างสง่างาม ก่อนจะเคลื่อนตัวมายืนข้างประตูคนขับ เคาะกระจกเบา ๆ


"ลงมา" คำสั่งนั้นเรียบง่าย แต่แฝงความกดดันมหาศาล


นนท์กลืนน้ำลายเอื้อก ถอนหายใจเฮือกหนึ่งก่อนจะเปิดประตูลงไปยืนตรงหน้าผู้เป็นนาย พยายามยืดตัวตรงอย่างทหารดีเด่น


พันโทมองต่ำลงไป... ดวงตาคมกริบกวาดมองร่างสูงในชุดเครื่องแบบทหารเต็มยศ แล้วหยุดสายตาที่กางเกงของนนท์ซึ่งนูนเด่นผิดปกติ


"มีอะไรซ่อนอยู่รึเปล่า?" น้ำเสียงนั้นยังคงราบเรียบ แต่มีแววเยาะเย้ยบางเบา


นนท์หน้าแดงซ่าน แต่ก็ไม่กล้าโกหก มือกำสาบเสื้อแน่น


"ขอโทษครับนาย... ผมแค่... เอ่อ..."


ยังไม่ทันพูดจบ มือหยาบหนาแต่ทรงพลังของพันโทก็เอื้อมมากระชากซิปกางเกงนนท์ลงอย่างรวดเร็ว และแทบในทันที ไข่สั่นสีดำขนาดเล็กก็กลิ้งหล่นลงมาอยู่ในมือของเขา


พันโทหัวเราะเบา ๆ อย่างเย็นชา ก่อนจะก้มลงกระซิบชิดใบหู


"กล้าดี... เล่นอะไรต่ำ ๆ แบบนี้ขณะทำหน้าที่?"


เสียงนั้นต่ำและชวนสั่นสะท้าน นนท์ยืนตัวแข็งทื่อ ทั้งอาย ทั้งตื่นเต้นอย่างห้ามไม่อยู่


พันโทขยับตัวแนบชิดยิ่งขึ้น มือหนึ่งบีบสะโพกแน่น ๆ ของพลขับหนุ่มแน่นจนเจ็บ


"ไหน ๆ ก็อยากนัก..."
"เดี๋ยวฉันจะ 'ลงโทษ' ให้สมกับความกล้าเถอะ"


สิ้นคำนั้น พลขับหนุ่มก็ถูกผลักพิงเข้ากับตัวรถอย่างแรง ก่อนที่พันโทจะบดริมฝีปากหนาเข้าประกบ จูบอย่างดุดันและเร่าร้อน ราวกับจะกลืนกินเขาทั้งตัว


นนท์ครางในลำคออย่างห้ามไม่อยู่ มือสั่นระริกเกาะไหล่กว้างของผู้บังคับบัญชา ร่างกายตกอยู่ในห้วงไฟราคะที่ไม่มีทางหนีอีกต่อไป


ท่ามกลางลานโล่งกลางทางหลวงที่เงียบงัน ราวกับโลกทั้งใบเหลือเพียงสองร่าง ที่หลอมรวมความปรารถนาอย่างห้ามไม่ได้...
ริมฝีปากหยักได้รูปของพันโทบดขยี้หนักหน่วง ราวกับต้องการลงทัณฑ์พลขับที่กล้าเล่นพิเรนทร์ในเวลางาน ลิ้นร้อนสอดแทรกเข้ามากวาดต้อนอย่างไร้ความปรานี


นนท์ครางในลำคอ ตัวสั่นสะท้านจนแทบยืนไม่ไหว มือหนา ๆ ของนายทหารจับต้นแขนทั้งสองข้างล็อกไว้กับตัวรถ


"ยืนเฉย ๆ" เสียงคำรามต่ำชิดใบหู ราวกับคำสั่งในสนามรบ


แล้วพันโทก็ก้าวถอยออกมาเล็กน้อย ดวงตาคมกริบใต้หมวกกวาดมองเรือนร่างที่ยืนสะบัดหอบหายใจถี่ พลางหัวเราะเบา ๆ อย่างถูกใจ


"ชักจะอยากรู้ขึ้นมาจริง ๆ ว่า... แกเสียวขนาดไหน ถึงกล้าทำเรื่องต่ำช้าแบบนี้"


พูดจบ มือหยาบหนาก็ผลักนนท์ให้หันหลังพิงรถแทน แล้วกดตัวเขาโน้มลงเล็กน้อย... ก้มต่ำลงไปยังสะโพกที่แน่นด้วยกล้ามเนื้อจากการฝึกฝน


ปลายนิ้วสากลากไล้ไปตามขอบกางเกง ก่อนจะรูดมันลงช้า ๆ เผยให้เห็นก้นแน่นตึงที่สั่นระริก


พันโทหัวเราะในลำคอ พลางหยิบไข่สั่นเล็ก ๆ ที่เก็บมาได้เมื่อครู่ กดปุ่มเปิดอีกครั้ง


"วื๊ดดด..."


เสียงสั่นเบา ๆ ดังขึ้นอีกครั้ง ก่อนที่ปลายอุปกรณ์จะถูกลากไล้แตะที่ร่องกลางสะโพกนนท์


"อยากเสียวมากใช่ไหม... งั้นก็รับไป"


ไม่รอให้นนท์ได้ตั้งตัว อุปกรณ์ชิ้นนั้นก็ถูกกดแนบแน่น แล้วเลื่อนต่ำลง... ชนเข้ากับจุดอ่อนไหวที่สุด


นนท์สะดุ้งสุดตัว มือทั้งสองข้างเกาะตัวรถแน่น สะโพกสั่นเทิ้ม เสียงครางหลุดจากลำคอโดยไม่อาจห้ามได้


"อ๊ะ... อึ่ก... ทะ... ทนไม่ไหวครับนาย..."


พันโทยิ้มเย็น ไม่ยอมผ่อนแรง กลับเพิ่มความถี่ของไข่สั่นจนร่างใต้มือสั่นเทิ้มไปทั้งตัว


มืออีกข้างเลื่อนขึ้นมากอบกุมส่วนกลางลำตัวของนนท์ที่แข็งขืนจนเจ็บ ปลายนิ้วกดแน่นเป็นจังหวะเร้าอารมณ์จนพลขับแทบทรุด


"ยังห้ามแตกไม่ได้ จนกว่าฉันจะสั่ง"
"เข้าใจไหม... ทหาร?"


เสียงเข้มกดต่ำลงที่ข้างหู พร้อมกับจังหวะสั่นที่ไม่ปรานีร่างกายแม้แต่น้อย


นนท์น้ำตาซึมด้วยความทรมานผสมเสียวสยิว ร่างกายแทบไม่เชื่อฟังสมองอีกต่อไป...




หลังจากไฟราคะลุกโชนกลางทางหลวง พันโทปล่อยให้นนท์สวมกางเกงกลับขึ้นมาอย่างทุลักทุเล แต่ไม่ได้ปลดอุปกรณ์ที่แอบสั่นอยู่ในตัว


พลขับหนุ่มมือไม้สั่นเครือพยายามขับรถต่อไป ใบหน้าเห่อร้อน ร่างกายตอบสนองต่อแรงสั่นที่แทรกซึมจากข้างในทุกครั้งที่เปลี่ยนเกียร์หรือเหยียบเบรก


พันโทนั่งไขว่ห้างอยู่เบาะหลัง ทอดสายตามองพลขับของตัวเองผ่านกระจกมองหลัง ดวงตาเรียบเฉย แต่ในแววตาแฝงรอยสนุกที่ยากปิดบัง


ปลายนิ้วยาวกดโทรศัพท์มือถือในมือเบา ๆ ส่งสัญญาณไร้สายไปยังไข่สั่น


"วื๊ดดดดดด...."


นนท์สะดุ้งทั้งตัว หัวใจแทบหยุดเต้น ร่างกายเกร็งกระตุก มือจับพวงมาลัยแน่น กัดฟันข่มเสียงครางที่แทบเล็ดลอดออกมา


"โฟกัสที่ถนน" เสียงทุ้มเย็น ๆ ดังจากเบาะหลัง ราวกับจะย้ำว่าหน้าที่ต้องมาก่อน... แม้ร่างกายจะทรยศเขาอยู่ทุกวินาที


นนท์ทำได้เพียงพยายามขับไปข้างหน้า สายตาเบลอเล็กน้อยด้วยความเสียวที่เล่นงานเขาจนเหงื่อซึมเต็มแผ่นหลัง


เส้นทางที่ควรใช้เวลาไม่นาน กลับยาวนานจนเหมือนทรมาน พันโทใจเย็นเพิ่มระดับการสั่นขึ้นลงเป็นระยะ เล่นกับสภาพจิตใจของนนท์อย่างเชี่ยวชาญ


บางจังหวะที่รถต้องหยุดรอไฟแดง พันโทก็ก้มตัวไปข้างหน้า โน้มกระซิบข้างหูนนท์เบา ๆ


"ถ้าเผลอแตกก่อนถึงที่หมาย..."
"ฉันจะลงโทษแกให้หนักกว่านี้หลายเท่า"


เสียงกระซิบเย็นยะเยือก ทำให้นนท์ตัวสั่นเทา แต่ในใจกลับตื่นเต้นอย่างห้ามไม่อยู่


นนท์กัดฟันแน่น พยายามดึงสติทุกครั้งที่ไข่สั่นสะเทือนจังหวะเร้า ๆ บีบเอวตัวเองแน่น ห้ามไม่ให้กระตุก


ขณะที่ไฟเขียวขึ้นอีกครั้ง รถคันใหญ่เคลื่อนตัวออกจากแยก นนท์เหลือบมองนาฬิกา
อีกแค่สิบห้านาที จะถึงกองบัญชาการ...


อีกแค่สิบห้านาที...


รถยนต์คันประจำตำแหน่งแล่นเข้าใกล้กองบัญชาการ เส้นทางที่คุ้นเคยแผ่ทอดอยู่ตรงหน้า ประตูเหล็กขนาดใหญ่ตั้งตระหง่าน เหล่าทหารเวรยามยืนประจำตำแหน่งเตรียมพร้อมต้อนรับ


นนท์กัดฟันแน่น มือที่จับพวงมาลัยสั่นระริก เหงื่อซึมเต็มแผ่นหลัง ความเสียวซ่านที่ก่อกวนมาตลอดทางใกล้ถึงขีดสุด


พันโทนั่งไขว่ห้างอย่างสง่างามบนเบาะหลัง ลูบปุ่มรีโมตในมือเบา ๆ แล้วบีบมันแน่นกว่าทุกครั้ง


"วื๊ดดดดดดดดดด...."


แรงสั่นสะเทือนที่พุ่งสูงสุดพรวดพราดเข้าจู่โจมร่างกายที่เปราะบางจนเกินต้าน ร่างสูงของนนท์เกร็งกระตุกอย่างรุนแรง ท่อนล่างที่ถูกข่มใจมาตลอดระเบิดปลดปล่อยโดยไม่อาจควบคุมได้


"อึก... อ๊าาาาาา...."


น้ำสีขาวขุ่นทะลักทะลุผ่านเนื้อผ้าเปียกชุ่มไปทั้งกางเกงเครื่องแบบ พลขับหนุ่มตัวกระตุกถี่ ๆ ในขณะที่รถค่อย ๆ เคลื่อนตัวไปถึงจุดตรวจหน้าประตูพอดี


เสียงเคาะกระจกดังขึ้นจากทหารเวรที่ยืนยกมือวันทยาหัตถ์ นนท์รีบรวบรวมสติอย่างสุดชีวิต กดปุ่มเปิดกระจกด้านคนขับ


พันโทจากเบาะหลังส่งเอกสารประจำตัวผ่านช่องกระจกไปอย่างสง่างาม ราวกับไม่มีอะไรผิดปกติ


ขณะที่นนท์พยายามเบี่ยงตัวหลบ ท่อนล่างของเขาเปียกชุ่มจนสัมผัสได้ถึงความเหนียวเหนอะทั้งเนื้อผ้า เสียงสั่นสะท้านในอกยิ่งตอกย้ำความอับอายจนแทบอยากมุดดินหนี


สายตาคมของพันโทเหลือบมองต่ำอย่างรู้ทัน รอยยิ้มเย็น ๆ ผุดขึ้นที่มุมปาก ก่อนจะกระซิบเบา ๆ


"ไม่อดทนอย่างที่ปากพูดนี่... ทหารห่วยเอ๊ย"


รถเคลื่อนตัวผ่านด่านประตูเข้ามาได้สำเร็จ นนท์แทบทรุดฮวบคาพวงมาลัยด้วยความอับอาย


แต่โชคร้ายยังไม่หมด...


"เลี้ยวซ้าย ตรงลานจอดรถด้านหลัง"
พันโทสั่งเสียงเรียบ แต่แฝงความเย็นเฉียบยิ่งกว่าเหล็กกล้า


นนท์ได้แต่พยักหน้ารับอย่างว่าง่าย ขับเลี้ยวเข้าไปตามทาง จอดรถในมุมอับสายตา


ทันทีที่เครื่องยนต์ดับ เสียงล็อกประตูดัง "กริ๊ก" อย่างน่าขนลุก


พันโทเปิดประตูหลัง ลงจากรถ แล้วเดินอ้อมมายืนตรงประตูคนขับ เปิดประตูออกเต็มแรง


"ลงมา"


นนท์หน้าซีด ตัวสั่นระริก แต่จำใจลงจากรถอย่างรวดเร็ว


"ถอดกางเกง"
เสียงสั่งกระชั้นชิดไม่มีเยื่อใย


นนท์รีบปลดกระดุมกางเกงที่เปียกชุ่มด้วยน้ำกามของตัวเอง ถอดมันลงกองที่ข้อเท้า เผยท่อนล่างเปลือยเปล่าและเปื้อนคราบเสน่หาน่าอับอายต่อหน้าผู้บังคับบัญชา


พันโทจ้องร่างตรงหน้าเย็นชา ปลายนิ้วหยาบยื่นออกมาไล้คราบเปื้อนนั้นเบา ๆ ก่อนจะก้มกระซิบชิดใบหูนนท์


"ฉันจะทำให้แกจำบทลงโทษนี้ไปจนตาย..."


ลานจอดรถว่างเปล่าในมุมอับสายตา อากาศร้อนอบอ้าวยิ่งเหมือนบีบให้บรรยากาศรอบตัวแน่นขนัด


พลขับหนุ่มยืนตัวสั่นท่อนล่างเปลือยเปล่า เสื้อเครื่องแบบยับย่นแถมยังเปื้อนเหงื่อและคราบคาว น้ำขุ่นขาวยังเกาะเป็นหยด ๆ ตามหน้าขา


พันโทยืนกอดอก มองนนท์ด้วยสายตาเย็นชา เย็นจนนนท์ไม่กล้าแม้แต่จะสบตา


"ทำตัวเองให้แตกอีกครั้ง..."
"ต่อหน้าฉัน"
เสียงคำสั่งกดต่ำจนรู้สึกเหมือนสะกดลมหายใจ


นนท์ตัวแข็งทื่อ สมองแทบหยุดประมวลผลกับคำสั่งที่เกินจะคาดคิด แต่เมื่อเห็นสายตานั้น — สายตาที่เต็มไปด้วยอำนาจและการควบคุม — เขาก็รู้ว่าตัวเองไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ


มือสั่น ๆ ของนนท์เอื้อมไปกุมส่วนกลางลำตัวที่ยังเปียกชุ่ม บรรจงรูดเบา ๆ ทั้งที่อายจนหูแดงก่ำ


พันโทยืนดูทุกอิริยาบถอย่างเย็นชา แววตาเรียบนิ่ง แต่ในแววลึกซ่อนประกายสนุกเร้าใจ


"เร็วขึ้น"


เสียงสั่งเบา ๆ แต่เฉียบขาด


นนท์กัดฟันแน่น เริ่มเร่งจังหวะ มือเล็ก ๆ สั่นกระตุกตามจังหวะรูด เสียงหอบหายใจดังชัดในความเงียบ


อายแทบขาดใจ... แต่ร่างกายกลับตื่นตัวอย่างห้ามไม่ได้


ไม่นานนัก ท่อนเนื้อที่ยังไวต่อสัมผัสเริ่มแข็งตัวอีกครั้งอย่างทรมาน


พันโทหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะหยิบบางสิ่งจากกระเป๋าสะพายข้างตัว —
อุปกรณ์เล็ก ๆ สีเงินวาววับ... "เครื่องล็อกควย" ขนาดกะทัดรัด
ทำจากโลหะเย็นเฉียบ มันแวววับจนสะท้อนแสงแดด


นนท์ชะงัก มือหยุดชักทันที


แต่พันโทแค่ยิ้มเย็น... แล้วเอื้อมมือมา "จับ" ท่อนเอ็นของนนท์แน่นด้วยมือหยาบหนา


"ฉันยังไม่ได้สั่งให้หยุด"


เสียงตำหนิแผ่วเบา แต่หนักหน่วงยิ่งกว่าการตะโกนด่า


ก่อนที่นนท์จะตั้งตัวได้ อุปกรณ์ล็อกนั้นก็ถูกสวมรัดอย่างรวดเร็ว


"คลิ๊ก"


เสียงกลไกเหล็กล็อกเข้าที่ดังชัด รัดแน่นรอบโคนแก่นกาย ทำให้ท่อนเนื้อที่ยังแข็งตัวไม่สุดถูกจำกัดไม่ให้ขยายตัวได้เต็มที่อีกต่อไป


ความรู้สึกแน่น เจ็บปวดเล็กน้อย ผสมกับความเสียวสะท้านจนแทบเข่าอ่อน


"ตั้งแต่วันนี้..."
"มันจะไม่ใช่ของแกอีกต่อไป..."
"จนกว่าฉันจะอนุญาต"


เสียงกดต่ำชิดข้างหูนนท์ ทำให้ร่างกายทั้งร้อนผ่าวทั้งสั่นเทาด้วยความเสียวซ่านและความอับอายจนถึงขีดสุด


พันโทก้มลงกระซิบที่ซอกคออีกครั้ง


"รู้ไหมว่าทำไมฉันถึงลงโทษแกหนักขนาดนี้?"


นนท์พยายามกลั้นเสียงสะอื้น ผสมเสียงครางที่แทบระเบิดออกมา


"เพราะแกเป็นของฉันแล้ว..."


ริมฝีปากหยักแตะเบา ๆ ที่หลังหูนนท์ ราวกับจะตอกย้ำสถานะที่ไม่อาจหลีกหนีได้อีก


หลังจากวันที่ถูกจับ "ล็อก" อย่างเป็นทางการ นนท์ก็กลายเป็นสมบัติส่วนตัวของพันโทอย่างสมบูรณ์


เครื่องล็อกโลหะเย็นเฉียบพันรัดแน่นหนาอยู่ใต้เครื่องแบบทหารที่ดูเรียบร้อยสมบูรณ์แบบ
ไม่มีใครมองออก
ไม่มีใครได้กลิ่นความลับที่เปื้อนคาวสวาทภายใต้เครื่องแบบนั้น...
นอกจากคนที่ถือกุญแจดอกเดียว — พันโท


ทุกวันตลอดทั้งปี


ไม่ว่าจะแค่เดินสวนกันในกองบัญชาการ หรือระหว่างการประชุมที่เต็มไปด้วยนายทหารชั้นผู้ใหญ่
พันโทจะมีวิธี "ย้ำเตือน" สถานะของนนท์เสมอ


บางครั้ง...
เพียงแค่สายตาคมกริบจ้องมองจากอีกฟากห้องประชุม นนท์ก็รู้สึกเหมือนเครื่องล็อกในกางเกงรัดแน่นขึ้นทันที


บางครั้ง...
ตอนยืนเข้าแถวฝึกเช้าท่ามกลางแดดจ้า พันโทจะเดินเฉียดมา แล้วสะกิดท่อนขาล่างเบา ๆ — ส่งสัญญาณให้ "ไข่สั่น" ที่ซ่อนอยู่ข้างในเริ่มสั่นครางอ่อน ๆ


"วื๊ดดด..."


เพียงแค่สั่นเล็กน้อย นนท์ก็แทบยืนไม่ตรง


เหงื่อเม็ดเล็ก ๆ ไหลลงสันหลัง เสื้อเครื่องแบบเปียกซึมตรงแผ่นหลัง ทั้งจากแดด ทั้งจากความเสียวที่เกือบแตก แต่ติดที่ควยถูกล็อกแน่น ไม่สามารถปลดปล่อยได้แม้แต่หยดเดียว


...


บางคืน


หลังเลิกงานดึก พันโทจะเรียกนนท์ไปที่ห้องทำงาน


นนท์ต้องคุกเข่าต่อหน้าโต๊ะใหญ่ ก้มหน้ารอคำสั่ง ทั้งที่ท่อนล่างยังถูกขังแน่นหนาอยู่ใต้กางเกงสีกากี


พันโทจะเปิดไฟสลัว ๆ แล้วพูดแค่คำเดียว


"ทำให้ฉันพอใจ..."


นนท์จะต้องใช้ปาก ใช้ลิ้น หรือแม้แต่แค่ถูขาเสียดสีกับกางเกงของพันโทอย่างน่าสงสาร เพื่อเร้าให้นายพึงใจ


แต่ตัวเอง... ถูกล็อก ถูกห้าม ถูกปล่อยให้ทรมาน


แม้บางครั้ง น้ำใส ๆ จะไหลซึมออกมาจากปลายหัวบานเพราะความเสียวที่ถูกกักขัง
แต่พันโทจะเพียงยิ้มเย็น แล้วสั่ง


"ซับให้เรียบร้อย"
"อย่าเปื้อนเครื่องแบบ"


...


เวลาผ่านไป


นนท์เริ่มชินกับสภาพการเป็นทาสเสียวอย่างสมบูรณ์แบบ


หัวใจเต้นแรงทุกครั้งที่เห็นพันโทเดินผ่าน


ร่างกายสั่นสะท้านด้วยความเสียว แม้แค่ถูกจับจ้องด้วยสายตาเย็นชา


บางคืนที่เงียบสงัด นนท์นอนบนเตียงในห้องพักนายทหาร พลิกตัวไปมาเพราะเครื่องล็อกที่แน่นหนาทำให้ไม่อาจหลับสนิทได้เลย


ท่อนล่างแข็งค้างแต่ไม่มีทางระบายออก


ต้องอดทน... ต้องจำนน... ต้องทรมานใต้เงาของพันโท


จนกระทั่ง...


ครบหนึ่งปี —
พันโทนัดนนท์เข้าพบเป็นการส่วนตัว


และกระซิบด้วยรอยยิ้มบาง ๆ


"ถึงเวลาปลดล็อกแล้ว..."
"แต่ต้องแลกกับสิ่งที่ฉันต้องการจากแกทั้งหมด"


[


1. ถูกแกล้งกลางงานเลี้ยงทหาร
งานเลี้ยงประจำปีของหน่วยทหารจัดขึ้นอย่างเป็นทางการ


ภายในห้องโถงใหญ่ เหล่าทหารระดับหัวหน้า นายทหารชั้นผู้ใหญ่ และแขกพิเศษต่างแต่งเครื่องแบบเต็มยศ เดินถือแก้วเครื่องดื่มพูดคุยกันอย่างผ่อนคลาย


นนท์ — พลขับส่วนตัวของพันโท — ยืนประจำที่มุมหนึ่งของห้อง ตามหน้าที่


ท่ามกลางเสียงหัวเราะและบทสนทนาออกรส ไม่มีใครรู้เลยว่า ใต้เครื่องแบบนั้น นนท์สวมใส่อะไรพิเศษอยู่...


"ไข่สั่นไร้สาย"
ถูกพันโทสอดเข้าไว้ลึกในตัวตั้งแต่ก่อนเข้างาน


"คืนนี้...อย่าให้ใครรู้ว่าข้างในแกเปียกไปหมด"
พันโทกระซิบสั่งด้วยน้ำเสียงเย็นเฉียบก่อนเดินเข้าร่วมงาน


นนท์ยืนตัวตรง มือไพล่หลัง หน้าตาเรียบนิ่งตามระเบียบ แต่หัวใจเต้นโครมคราม


แล้วทันใดนั้น...


"วื๊ดดดด...."


แรงสั่นจากไข่สั่นในตัวทะลักขึ้นอย่างรุนแรง


นนท์กัดฟันแน่น ดวงตาเบิกโพลงเล็กน้อย แต่ยังคงท่าทางเรียบร้อยราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น


เครื่องแบบที่รีดเรียบเริ่มเปียกเหงื่อชุ่มแผ่นหลัง ร่างสูงสั่นน้อย ๆ จากแรงเสียวที่ไม่อาจต้านทาน


ทุกครั้งที่พันโทมองสบตา รีโมตในมือก็จะถูกบีบส่งแรงสั่นใหม่เข้ามา


"วื๊ดดดดด...."
"วื๊ด...วื๊ด..."


นนท์แทบทรุด แต่จำต้องยืนตัวตรง ตบเท้าเรียบกริบต่อหน้าผู้หลักผู้ใหญ่


หยดน้ำใส ๆ ไหลทะลุออกมาตรงเป้ากางเกงอย่างแผ่วเบา
ถ้าใครสังเกตใกล้ ๆ จะเห็นรอยเปียกจาง ๆ ตรงกลางกางเกงเครื่องแบบ...


แต่โชคดีที่ไฟในห้องสลัวพอจะกลบความอับอายไว้ได้บางส่วน


"ขอให้นรกนี้จบเร็ว ๆ..."
นนท์ได้แต่ภาวนาในใจ


แต่พันโทกลับยิ้มบาง ๆ
และบีบรีโมตอีกครั้งด้วยความเมตตาอันโหดร้าย


2. ถูกสั่งใส่อุปกรณ์พิเศษไปประชุม
วันประชุมใหญ่ของหน่วย


นนท์ในเครื่องแบบสะอาดเรียบร้อย ก้าวเข้าห้องประชุมพร้อมเอกสารแนบตัว


ใครเลยจะรู้ว่าใต้เครื่องแบบนั้น นอกจาก "เครื่องล็อกควย" แล้วยังมี...


"ห่วงกระตุ้นหัวนมไฟฟ้า" — อุปกรณ์เล็ก ๆ ที่เหน็บอยู่ใต้เสื้อเชิ้ต ทาบกับหัวนมทั้งสองข้าง


พอพันโทกดสวิตช์จากมือถือ


"ช็อตดึ๋งงง..."


กระแสไฟฟ้าเบา ๆ พุ่งผ่านหัวนมทั้งสองข้าง สั่นสะท้านจนนนท์แทบเด้งขึ้นจากเก้าอี้


นนท์ก้มหน้าจดบันทึกอย่างว่าง่าย แสร้งทำเป็นสงบ
แต่แขนที่จับปากกาสั่นน้อย ๆ จนมองเห็นได้ชัด


บางครั้ง ขณะที่มีเสียงอภิปรายเคร่งเครียดเรื่องนโยบายหน่วยงาน
พันโทจะกดย้ำส่งไฟฟ้ารัว ๆ


"ช็อตดึ๋ง! ดึ๋ง! ดึ๋ง!"


จนร่างนนท์กระตุกเฮือกเล็ก ๆ บนเก้าอี้เบาะแข็ง


เสียงสั่นในอก และท่อนเอ็นที่รัดแน่นอยู่ใต้กางเกงสีกากีตึงจนแทบแตก
ทำให้นนท์แทบจะขาดใจอยู่กลางห้องประชุมท่ามกลางทหารกว่า 30 นาย


แต่ห้ามแตกเด็ดขาด
เพราะนั่นคือคำสั่ง...ของพันโท


3. ถูกทรมานเฉพาะกิจในสนามฝึก
กลางสนามฝึกโล่งกลางแดดจัด


นนท์ในชุดฝึกกลิ้งตัวไปมาบนพื้นดินเหนียวตามคำสั่งครูฝึก


แต่ทันทีที่ได้ยินเสียงหวีดเบา ๆ จากวิทยุในกระเป๋าเสื้อ


นนท์ก็รู้ทันทีว่า "พันโทกำลังสั่งการอยู่"


ชุดฝึกที่แนบเนื้อชุ่มเหงื่อ กางเกงที่บีบรัดเข้ากับเครื่องล็อกเย็นเฉียบ


และจากนั้น...


เครื่องปล่อยไฟฟ้าเล็ก ๆ ที่เหน็บข้างต้นขา — อีกหนึ่งอุปกรณ์ลับที่พันโทแอบติดตั้ง — ทำงานอัตโนมัติ


"ช็อตสะกิดเบา ๆ ทุก 5 นาที"


ช็อตแต่ละครั้งเหมือนคมเข็มจิ้มใส่เส้นประสาทกลางหว่างขา


นนท์ตัวกระตุก แต่ต้องฝืนวิ่ง ฝืนคลาน ฝืนฝึกท่ามกลางเสียงตะโกนของครูฝึก และเสียงเชียร์ของเพื่อนทหาร


เหงื่อไหลเต็มแผ่นหลัง กางเกงเปียกซึมทั้งจากเหงื่อและน้ำใส ๆ ที่ไหลซึมออกจากปลายหัวเอ็นตลอดเวลา


ไม่มีใครรู้ว่า...


ทุกย่างก้าวที่เขาขยับ คือความเสียวทรมานที่ไม่มีทางระบาย


[
ตลอดทั้งปีที่ผ่านมา นนท์ต้องอดทน


ร่างกายเขาเหมือนเตาไฟที่ไม่มีวันได้ดับ ความเสียว ความอับอาย ความอึดอัดมันสะสมแน่นจนแทบจะระเบิด


และในคืนนี้... พันโทเรียกเขาเข้าพบ


"แต่งเครื่องแบบเต็มยศให้เรียบร้อย"
เสียงในวิทยุสั้น ๆ แต่เด็ดขาด


นนท์ก้มหน้ารับคำ แต่งเครื่องแบบพิธีการเต็มยศทันที — เสื้อเชิ้ตขาวรีดกริบ เน็คไทด์ กางเกงสีกากี รัดเข็มขัดเงาวับ หมวกเบเรต์แนบหัว รองเท้าหนังขัดเงาจนสะท้อนแสงได้


ใต้เครื่องแบบ...


ยังคงมีเครื่องล็อกควยพันแน่น
และร่องรอยจากอุปกรณ์ทรมานต่าง ๆ ตลอดปีที่ผ่านมา


เมื่อแต่งตัวเสร็จ นนท์เดินตรงไปที่หน้ากองบัญชาการกลาง
พันโทยืนรออยู่แล้ว — ในเครื่องแบบเต็มยศเช่นกัน


พันโทเหลือบมองนนท์ตั้งแต่หัวจรดเท้า แล้วกระตุกยิ้มบาง ๆ


"คืนนี้...ฉันจะปลดล็อกให้"
"แต่แกต้องทำตามคำสั่งทุกอย่าง"


"ครับ..." นนท์เสียงแหบพร่า หัวใจเต้นรัวอย่างควบคุมไม่อยู่


พันโทไม่พูดมาก เขาหยิบกุญแจเล็ก ๆ จากกระเป๋าเสื้อเบา ๆ ไขกลไกโลหะที่ขังท่อนเอ็นแข็งค้างมาตลอดทั้งปี


"แกร๊ก..."


ทันทีที่เครื่องล็อกถูกปลด


พรึ่บ!


ท่อนเอ็นของนนท์ดีดตัวพรวดดันกางเกงสีกากีแน่นขึ้นอย่างบ้าคลั่ง แข็งขึงเต็มที่จนเจ็บปวด และมีน้ำใส ๆ ซึมทะลุเนื้อผ้าออกมาอย่างไม่สามารถควบคุม


"อึก..."
นนท์เกือบทรุดทันทีที่รู้สึกเป็นอิสระครั้งแรกในรอบปี


แต่พันโทคว้าแขนเขาไว้ แล้วออกคำสั่งทันที


"ไป..."
"เราจะไปปล่อยแกตามป้อมต่าง ๆ"


...


ป้อมที่หนึ่ง — ป้อมยามสนามยิงปืน
ไฟสลัว ๆ มีเพียงทหารเวรสองคนประจำการอยู่ในห้องเล็ก


พันโทลากนนท์ไปหลังป้อม ซึ่งลับสายตาคน


"คุกเข่า"
คำสั่งสั้น ๆ ดังขึ้น


นนท์ทรุดตัวลงทั้งเครื่องแบบ ขากางเกงรัดแน่นจนแทบขาด


พันโทล้วงรูดซิปกางเกงนนท์ลงครึ่งหนึ่ง ท่อนเอ็นที่พองโตจนแดงก่ำถูกปล่อยออกมารับลมหนาวกลางดึก


"ชักว่าวให้ตัวเอง — ห้ามแตก"


มือที่สั่นเทาของนนท์กำท่อนเอ็นตัวเองแน่น และเริ่มรูดขึ้นลงช้า ๆ ต่อหน้าเจ้านาย


เสื้อเชิ้ตสะอาดสะอ้าน เน็คไทด์ถูกขยี้เล็กน้อยด้วยแรงกระตุกของร่างกายที่ห้ามไม่ไหว


"เร็วขึ้น" พันโทสั่งพลางจ้องเขม็ง


เสียงเนื้อกระทบมือเบา ๆ ดังสม่ำเสมอในความมืด
นนท์กัดฟันแน่น ทรมานอย่างสุดขีดแต่ก็ต้องหยุดตามคำสั่งก่อนจะหลั่ง


หัวเอ็นปล่อยน้ำใส ๆ ไหลเยิ้มเต็มมือ


พันโทยิ้มเย็น ๆ แล้วสั่ง
"เก็บกลับไปให้เรียบร้อย"


นนท์สะดุ้ง รวบเก็บทุกอย่างใส่กางเกงเหมือนเดิม น้ำขาวขุ่นบางส่วนเปื้อนเป้ากางเกงจนเห็นเป็นรอยเล็ก ๆ


แต่... ต้องทำเป็นปกติ


พันโทสะกิดให้นนท์เดินตามไปยังป้อมถัดไปทันที


ป้อมที่สอง — ป้อมตรวจทางเข้าออกค่าย
ที่นี่สว่างกว่า
ทหารเวรสองคนยืนคุยกันอย่างไม่รู้เรื่อง


พันโทลากนนท์ไปด้านหลังเสาไฟริมถนน


"ถูควยผ่านกางเกง...จนจะเสร็จ"


นนท์ยืนพิงเสา มือหนาลูบไล้เป้ากางเกงตัวเองอย่างไร้ยางอาย


เนื้อผ้าสีกากีแนบแน่นไปกับท่อนเอ็นที่เต้นตุบ ๆ อย่างกระสัน


เสียงลมหายใจหอบหนักเบา ๆ ดังขึ้นในความเงียบ


"ห้ามเสร็จ" พันโทพูดขณะกดรีโมต


"วื๊ดดด..."
ไข่สั่นที่ซ่อนอยู่ลึกภายในตัวนนท์เริ่มสั่นอย่างบ้าคลั่งอีกครั้ง


นนท์แทบร้องออกมา


มือที่ลูบเป้าเร่งจังหวะขึ้น แต่สมองสั่งห้ามตัวเองแตก


น้ำตาซึมที่หางตาเพราะทรมานเกินจะทน แต่ก็ต้องกัดฟันแน่น ทนต่อไป


ป้อมสุดท้าย — ป้อมเวรท้ายค่าย
ตรงนี้มืดกว่าที่อื่น มีเพียงแสงไฟริบหรี่จากห้องยาม


พันโทกระชากนนท์ให้พิงกำแพง


"ปล่อยน้ำให้หมด"
"แตกให้ดังที่สุด"


นนท์แทบทรุดลงด้วยความโล่งใจ


มือกำท่อนเอ็นแน่น แล้วรูดเร็วที่สุดในชีวิต


"พั่กๆๆๆๆ..."


เสียงน้ำเยิ้มจากกางเกงสีกากีดังก้องในความมืด


ในไม่กี่วินาที...


"อะ อึก อ๊าาาาาา!"


น้ำขุ่นข้นจำนวนมหาศาลที่เก็บกักมาตลอดทั้งปีพุ่งทะลุออกมา กระแทกเป้ากางเกงแน่นจนเปียกโชก


เสื้อเชิ้ตสวย ๆ เปื้อนรอยน้ำเชื้อที่กระเซ็นสูงถึงชายเสื้อ


กางเกงเต็มไปด้วยรอยเปียก ร่องรอยความเสียวที่ถูกสะสมมานานเกินจะทานทน


นนท์ทรุดฮวบลงพื้น หอบหายใจอย่างสิ้นสภาพ ทั้งยังอยู่ในเครื่องแบบเต็มยศเปรอะเปื้อน


...


พันโทก้าวมาข้างหน้า ใช้ปลายเท้าเขี่ยหมวกเบเรต์ที่ตกพื้นขึ้นมา แล้วสวมหมวกนั้นกลับบนหัวนนท์ช้า ๆ


กระซิบเสียงเย็นชิดหู


"ยินดีต้อนรับกลับ..."
"พลขับตัวโปรดของฉัน"

mojimaru

ขอบคุณครับ

tajarak3

ขอบคุณครับ

nuangnut1996

สนุกมากครับ

ninenut

ขอบคุณมากครับ

viwat2548

ขอบคุณมากครับ

Siwit

เสียวมากครับ

tiessium

ขอบคุณครับ

ta102

ขอบคุณครับ

ต้นIM

ขอบคุณครับ

armokung

lekthai

เสวได้ใจ

phitchapat2

ขอบคุณครับ

Intra

ทรมานจะอสุจอเน่า

Bebou_260

ขอบคุณครับ

xoman

ขอบคุณครับ

Charnan1

ขอบคุณครับ

hnum

ขอบคุณครับ

Bankcare10

ขอบคุณครับ

EAz

สนุกดีครับ แนวทาสทหารก็ไม่แย่เลย