ส่วนที่ 1
ตอนที่ 2: เด็กชายที่ไม่มีสปีโด้
วัน พุธ ที่05 สิงหาคม พ.ศ.2563 โนอาห์ใช้เวลาสองวันอย่างเหน็ดเหนื่อยกับฟิลิปป์ เด็กหนุ่มชาวฝรั่งเศสผิวสีน้ำตาลสุดเซ็กซี่วัยสิบเจ็ดปี โนอาห์เปลือยเปล่ามาเป็นเวลานานด้วยกัน และเขาก็รู้สึกอับอายในช่วงเวลานั้นเช่นกัน โนอาห์รักมันทุกนาที แดเนียลพี่ชายวัยยี่สิบเอ็ดปีของโนอาห์คอยดูแลเขาตอนที่พ่อของพวกเขาไปทำงาน ซึ่งเกือบตลอดเวลา จึงเป็นเขาเองที่สังเกตเห็นความอยากรู้อยากเห็นของโนอาห์ในเรื่องการเปลือยกาย โนอาห์เปลือยกายอยู่ในห้องของเขาและเดินเตร่ไปในบ้านโดยสวมกางเกงในของเขา เว้นแต่เพื่อน(ของเขาเองหรือแดเนียล)จะไปแล้ว มันน่าอายในครั้งแรกที่แดเนียลจับโนอาห์โดยใส่แค่กางเกงใน แต่หลายเดือนหลังจากนั้น แดนได้ช่วยโนอาห์ให้รู้สึกเป็นตัวเองอย่างจริงใจ แดนยังเป็นพี่ใหญ่ ดังนั้นบางครั้งเขาก็ชอบทำให้น้องชายของเขาอับอาย แดเนียลคิดว่าความสนใจของโนอาห์มีมากกว่าการเปลือยกายและขยายไปสู่ความอัปยศอดสูและการชอบแสดงออก โนอาห์ไม่เพียงแต่ชอบที่จะเปลือยเปล่าและมองเห็นผู้อื่นเท่านั้น บางทีแดเนียลอาจจะพูดถูก แดนได้ทดสอบความอยากรู้อยากเห็นของโนอาห์โดยปล่อยให้เขาติดอยู่บนชายหาดเปลือยกาย ซึ่งเป็นวิธีที่เขาได้พบกับฟิลิปป์ คนรักในช่วงฤดูร้อนของเขา ความรักในฤดูร้อนทำให้ฉันระเบิด (จุดสุดยอด) จนถึงสัปดาห์นี้เพียงสัปดาห์เดียวโนอาห์เปลือยกายอยู่บนชายหาดที่ไม่เปลือยกาย โดยพ่อของเขาโดนพ่อของเขาเห็นน้ำอสุจิราดบนตัวเอง พ่นน้ำอสุจิใส่ตัวเองในร้านอาหารที่มีผู้คนพลุกพล่าน และออกจากร้านอาหารนั้นโดยสวมกางเกงว่ายน้ำและรองเท้าแตะเท่านั้น โนอาห์รักมันทุกนาที บางที บางครั้ง แดเนียลก็พูดถูก สิ่งที่น่ากังวลของโนอาห์ก็คือพ่อของเขาเริ่มสังเกตเห็นความอยากรู้อยากเห็นของโนอาห์ และสิ่งที่ทำให้เขากังวลยิ่งกว่านั้นคือเหตุการณ์นี้อาจดำเนินต่อไปได้อย่างไรเมื่อเขากลับถึงบ้านที่อังกฤษ? เมื่อค้นพบความตื่นเต้นของเรื่องทั้งหมดแล้ว เรื่องนี้จะจบลงอย่างไรเมื่อเขากลับมาถึงอังกฤษ? อย่างไรก็ตาม โนอาห์ยังไม่ได้กลับอังกฤษ โนอาห์อยู่ในฝรั่งเศส ห่างจากรีสอร์ทชื่อเบลล์โปทางตอนใต้ของฝรั่งเศสเพียงไม่กี่ไมล์ ฟิลิปป์กล่าวว่านั่นหมายถึงผิวสวย ดังนั้นจึงเป็นสถานที่ที่เหมาะสำหรับโนอาห์ที่จะสร้างบ้านของเขาเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์ ฟิลิปป์อาจเป็นคนพูดจาไพเราะ วันนี้โนอาห์คิดถึงฟิลิปป์เพราะพ่อของเขาอยากให้พวกเขาไปเที่ยวชมสถานที่ไร่องุ่น ทุ่งลาเวนเดอร์ และร้านขายของโบราณ ไม่ได้ทำอะไรเพื่อโนอาห์เลยจริง ๆ แม้แต่เมืองโบราณก็ยังไม่สามารถดึงดูดความสนใจของเขาได้ โนอาห์สงสัยว่าพี่ใหญ่ของเขาคงจะมีความสุขเมื่อกลับมาที่รีสอร์ทเหมือนที่เขาเคยเป็น ครอบครัวหยุดทานอาหารกลางวันเพราะพวกเขาหิวและต้องการเครื่องดื่ม “พ่อคิดว่าคงจะดีถ้าได้ใช้เวลาร่วมกัน” บรูซ พ่อของพวกเขาพูดค่อนข้างบูดบึ้ง “เป็นวันที่ดีพ่อ” แดเนียลรับรองเขา “แต่เราสามารถใช้เวลาร่วมกันใกล้สระน้ำ แทนที่จะใช้รถยนต์ซีตรองที่แอร์เสีย” พ่อหัวเราะเบา ๆ และเดินเข้าไปสมทบกับแดเนียลที่บาร์ ขณะที่เขาขับรถ เขาก็งดเว้นจากเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ โนอาห์ดื่มเครื่องดื่มเย็น ๆ และมองออกไปที่ชายหาดฝั่งตรงข้ามถนนจากบาร์ “ถ้าอยากไปเล่นก็ไปได้เลย” แดเนียลพูดด้วยน้ำเสียงอุปถัมภ์อย่างจงใจ โนอาห์ชูนิ้วกลางขึ้นมา “ลูกอยู่คุยกับเราได้เสมอ” พ่อเสนอ “ปล่อยเขาไปเถอะ มันทำให้เขามีความสุข” แดเนียลพูดเบา ๆ บรูซยิ้มให้ลูกชายสองคนของเขาที่รู้จักกันเป็นอย่างดี “อีกอย่างพวกผู้ใหญ่คุยกัน” แดเนียลเสริมอย่างร่าเริง โนอาห์ชูนิ้วกลางอีกครั้ง โนอาห์ข้ามถนนและมองข้ามชายหาดที่มีเด็กผู้ชายและผู้ชายปะปนกัน ดวงตาเกย์ของเขากรองโครโมโซม XX ที่เขาไม่มีความสนใจ (ทางเพศ) ออกไป โนอาห์มองดูทะเลสีฟ้าแล้วรู้สึกว่ามีสายตามองมาที่เขา มีดวงตามากมายจับต้องมาที่เขา และเขามองดูชายคนหนึ่งนั่งอยู่บนกำแพงด้านหลังและทางซ้ายของโนอาห์ ชายคนนั้นดูเหมือนเขาอายุสามสิบต้น ๆ และเขาก็เปลี่ยนสายตาไปทันทีที่โนอาห์มองมาที่เขา แต่ชายคนนั้นถูกจับได้แล้ว โนอาห์ยิ้ม อาจจะให้อะไรบางอย่างกับเขาดูด้วย โนอาห์สวมกางเกงขาสั้นที่ดูดีครั้งหนึ่งโดยคลุมต้นขาได้ครึ่งหนึ่ง เสื้อยืดแขนสั้น และรองเท้าผ้าใบ ถึงกระนั้นเขาก็ร้อนแรงไปเสียหมด แต่ความคิดที่ว่าผู้ชายที่อายุมากกว่าเขาสองเท่าจะเฝ้าดูเขาอย่างลับ ๆ นั้นน่าดึงดูดใจมาก ชายผู้นั้นอายุสามสิบเศษ มีขาที่สวยงาม และหน้าอกแบน แต่ไม่มีกล้ามเนื้อซึ่งซ่อนอยู่ใต้เสื้อยืด เขาเป็นคนธรรมดาแต่ก็มีเสน่ห์เหมือนกัน และโนอาห์รู้สึกปลื้มใจกับความสนใจที่ซ่อนอยู่ โนอาห์เตะรองเท้าผ้าใบของเขาออกและดึงถุงเท้าที่ข้อเท้าออกแล้วเก็บไว้ในกระเป๋าเป้ จากนั้นโนอาห์ก็ถอดกางเกงขาสั้นและสะบัดเท้าเปล่าออกจากกางเกงขาสั้น ทรายใต้เท้าของเขาอุ่น และโนอาห์ก็ปัดทรายออกจากกางเกงขาสั้นเมื่อเขาก้มลงไปหยิบมันขึ้นมา เขาสวมกางเกงว่ายน้ำสีขาวไว้ใต้กางเกงขาสั้น (สีฟ้าของเขาเคยอยู่ในเครื่องซักผ้าและมีคราบน้ำกามหลุดออกไป) ซึ่งทำให้เขารู้สึกเซ็กซี่ เมื่ออายุสิบห้าปี โนอาห์มีส่วนสูงโดยเฉลี่ยและมีขาเรียวและมีสีแทนทองไม่ใช่ขาไก่ โนอาห์วิ่งไปรอบ ๆ และกินอาหารดี ๆ แต่เขาไม่เคยมีกล้ามเลย แต่เขาก็ยังดูดีอยู่ ผิวสีแทนไม่มีที่ติ ไม่มีรอยเป็นสีแทนตั้งแต่นิ้วเท้าจนถึงเป้า โนอาห์มองดูชายหนุ่มที่อยู่บนผนังจากหางตา เขามองยาว ๆ แต่ก็พยายามหลีกเลี่ยงการถูกผู้คนที่เดินผ่านไปมามองดูไม่สบอารมณ์พอ ๆ กับโนอาห์เอง โนอาห์ไม่สนใจ เขาชอบให้ใครเห็นและชื่นชม ไม่นานโนอาห์ก็เห็นชายหนุ่มกำลังเล่นโทรศัพท์อยู่ในมือ แต่โนอาห์เริ่มคิดว่าชายหนุ่มอายุสามสิบปีกำลังบันทึกเสียงของเขาอยู่ ทะลึ่ง! มันทำให้โนอาห์มีอารมณ์มากขึ้นไปอีก โนอาห์คว้าชายเสื้อเหนือขอบกางเกงว่ายน้ำของเขาแล้วยกขึ้นคลุมศีรษะ ชั่วขณะหนึ่งที่หลุดออกมาในที่สุดใบหน้าของโนอาห์ก็ถูกคลุมไว้ หน้าอกของเขายืดออกและเห็นรักแร้ที่แทบจะไร้ขนของเขา นอกจากนี้ โนอาห์ยังรู้สึกว่ากางเกงของเขาถูกดึงลงและมีสายลมพัดผ่านอวัยวะเพศที่เปิดโล่งของเขา กางเกงว่ายน้ำถูกดึงจนสุดเข่าของโนอาห์ และสายลมที่พัดถุงลูกบอลเนื้อนุ่มของเขายังลูบไล้บั้นท้ายเล็ก ๆ ของเขาด้วย โนอาห์ต้องปกปิดตัวเองแต่เพื่อทำเช่นนั้น เขาต้องดึงตัวเองออกจากเสื้อยืดที่ยังคลุมศีรษะอยู่ ด้วยการตื่นเต้นจากการเปิดเผยของเขา โนอาห์รู้สึกสับสนและสิ่งที่รู้สึกเหมือนเป็นนาทีอาจเป็นเพียงไม่กี่วินาทีเท้านั้น นานพอที่แฟนคลับของเขาจะได้จับควย ลูกบอล และก้นเปลือยของเขา โนอาห์โยนเสื้อยืดลงพื้นแล้วดึงกางเกงว่ายน้ำขึ้น โนอาห์เห็นแดนอยู่ข้างหลังเขาและพี่ชายของเขากำลังหัวเราะ แต่ก็ไม่ได้ไร้ความกรุณา โนอาห์ยังเห็นอีกว่ามากกว่าแค่ผู้ชื่นชมที่มีกล้องโทรศัพท์เท่านั้นที่มองดูควยของเขา มีคนหลายสิบคนที่ได้เห็นเขาหอบเหนื่อย ควยของเขานุ่ม แต่ก็ยังน่าละอายบางทีอาจจะมากกว่านั้นเมื่อรู้ว่าคนอื่นมองเห็นสามนิ้วเล็ก ๆ โนอาห์รู้ว่ามันใหญ่ขึ้นสองเท่า แต่คนพวกนั้นจะคิดว่าเขามีควยเล็ก ๆ หรือเปล่า? “ทำไมพี่ถึงทำแบบนั้น” โนอาห์ถามแดเนียล แล้วตบหน้าอกพี่ชายและทำร้ายตัวเองมากกว่าที่ทำร้ายแดเนียล “คิดว่ามันคงจะตลกดี” แดเนียลกล่าว แดเนียลไม่ได้ใจร้ายหรือโหดร้าย เขาเป็นพี่ชายที่ดี แต่เป็นการแสดงออกที่น่าสะพรึงกลัวต่อหน้าคนแปลกหน้า ความเต็มใจของแดเนียลที่จะช่วยและส่งเสริมความสนใจของโนอาห์ในเรื่องลัทธิเปลือยกาย บวกหรือลบการแสดงความรู้สึกและความอับอาย ก็น่ากลัวเช่นกัน “นายโอเคไหม?” แดเนียลถามตอนนี้ แดเนียลบีบไหล่เปลือยของโนอาห์แล้วมองดูเขาอย่างจริงจัง มือใหญ่ของแดนโอบไหล่เล็ก ๆ ของโนอาห์ ทำให้โนอาห์รู้สึกตัวเล็กลงไปอีก โนอาห์เลื่อนสายตาไปที่ชายวัยสามสิบที่สอดโทรศัพท์เข้าไปในกระเป๋าเสื้อแล้วเดินออกไป โนอาห์เห็นเขามองอีกครั้ง โดยไม่สนใจว่าเขาจะถูกจับได้หรือไม่ ผู้ชื่นชมทำตัวเหมือนโนอาห์ไม่รังเกียจที่จะถูกมอง ซึ่งแน่นอนว่าเขาไม่รังเกียจ “ผมสบายดี” โนอาห์ตอบ “ผมคิดว่าพี่กับพ่อกำลังดื่มกันอยู่เหรอ?” “เราก็เหมือนกัน พี่แค่มาตรวจดูนายว่านายต้องการอาหารกลางวันไหม” แดเนียลพูด “เมื่อไหร่ล่ะ? ฉันเพิ่งเปลื้องผ้า” โนอาห์กล่าว “ครึ่งชั่วโมง?” แดเนียลแนะนำ โนอาห์พยักหน้า “ไม่ต้องแต่งตัวแล้ว” แดเนียลพูดขณะเดินออกไปพร้อมกับกระเป๋าของโนอาห์ โดยมีเสื้อผ้าทั้งหมดของเขาอยู่ในนั้น
เรื่องโดย J Forrester
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์