แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Peaze เมื่อ 2025-10-23 23:49
ในวันต่อมา พวกเด็ก ๆ รบเร้าให้พาไปเล่นน้ำกันตั้งแต่ช่วงสาย พอเห็นว่าเป็นโอกาสที่พวกแฝดจะได้หัดว่ายน้้ำจริงจัง พี่ทีนกับพี่พีก็ตามใจและมาช่วยกันคอยดูแล ส่วนผมหรอ? หลังจากผ่านศึกหนักเมื่อคืน เช้ามาก็ไม่อยากทำอะไรเลย นอกจากนั่งมองพวกนั้นอยู่ห่าง ๆ บนเตียงผ้าใบ จู่ ๆ พี่แอนก็โผล่มาจากไหนไม่รู้ หย่อนตัวลงนั่งฝั่งตรงข้ามของโต๊ะ แกใส่ชุดว่ายน้ำทูพีชสีโอโรส อวดสัดส่วนอย่างมั่นใจ เผยผิวเนียนเปล่งประกาย แปลกตาดี เพราะผมไม่เคยเห็นแกลุคนี้มาก่อนเลย “นี่ขนาดไม่อยากมานะเนี่ย...” ผมเอ่ยแซวเบา ๆ พี่แอนทำหูทวนลม สายตาจับจ้องไปที่ทะเล ตรงจุดที่พวกเด็ก ๆ เล่นน้ำกันอยู่ “ยินดีด้วยนะพี่ คราวนี้ทุกอย่างต้องโอเคแน่ ๆ”
“ฮึ! แกจะไปรู้อะไร?” แกตอบเสียงเรียบ ไม่ได้หันกลับมามองหน้าด้วยซ้ำ
“อืม~ ผมก็ไม่รู้หรอก แต่อย่างน้อยก็น่าจะเป็นคำพูดที่ควรพูดในตอนนี้มั้ง” ผมบอก พร้อมส่งยิ้มแห้ง ๆ ไปให้ พี่แอนปรายตามาค้อนหนึ่งที ผมก็แค่พยายามคุยดีกับนางนะ แต่นางก็ยังพูดจากระแนะกระแหนไม่หยุด หลังจากนั้น เราสองคนก็นั่งเงียบ ไม่มีใครพูดอะไรต่อ บรรยากาศกระอักกระอ่วนจนผมต้องหยิบมือถือขึ้นมาไถไปเรื่อย ๆ แก้เบื่อ เห็นว่ามีเบอร์แปลก ๆ โทรเข้ามาสามสาย แต่ผมก็ไม่ได้คิดจะโทรกลับหรอก เดาว่าเป็นพวกขายคอร์สประกันไม่ก็แพ็กเกจเสริมห่าเหวอะไรทำนองนั้นแหละ สักพักพวกเด็ก ๆ ก็เริ่มเหนื่อยจากการเล่นน้ำ จึงพากันขึ้นมานั่งพักที่โต๊ะ พี่ทีนยิ้มหวานตอนที่เห็นเมียตัวเองใส่ชุดแบบนั้น นั่งลงข้าง ๆ กันแล้วเอ่ยถาม “ไม่ลงไปเล่นด้วยกันหรอ?” พี่แอนส่ายหน้าอย่างไม่ใส่ใจ “แม่! ไนซ์อยากกินอันนั้น” เจ้าไนซ์อ้อน ชี้ไปที่ขนมสายไหมสีพาสเทลฟูฟ่องในห่อที่พ่อค้าเร่เดินขาย
“ไม่เอา! ไม่มีประโยชน์!” พี่แอนตอบ เจ้าเด็กหน้ามุ่ยหันไปหาคนเป็นพ่อ พี่ทีนส่ายหน้าอย่างเสียมิได้เพราะไม่อยากขัดใจเมีย “พี่ครับ เอาสายไหม 2 ห่อ!” ผมหันไปบอกกับคนขาย ไนซ์กับไนน์ฉีกยิ้มร่าด้วยความดีใจ รับสายไหมไปกันคนละห่อ
พี่แอนหันมามองหน้าผมก่อนจะกลอกตาใส่
หลังพักกินน้ำกินขนมเสร็จพวกเด็ก ๆ ก็ลงไปเล่นน้ำกันต่อ เหลือผมกับพี่แอนอยู่ที่โต๊ะเหมือนเดิม แกก็เริ่มเปิดศึกปะทะฝีปากใส่ผมทันที
“ขยันเอาใจซะเหลือเกินนะ กลัวหลานจะไม่รักหรอ?” “หืม? ผมไม่จำเป็นต้องทำแบบนั้นหรอกมั้ง” “ทำไมแกชอบหักหน้าฉันนัก?” “ผมไม่ได้จะขัดใจพี่นะ แต่เรามาเที่ยวกันทั้งที ให้เด็กมันได้กินอะไรตามใจบ้างเถอะ” “แกก็ตามใจพวกมันตลอดอยู่แล้วนี่ พาไปอยู่ด้วยก็ให้กินแต่ขนม” “ผมก็ไม่ได้ให้กินแต่ขนมซะหน่อย! ข้าวปลาผมก็หาให้กิน พี่เหอะ ทำกับข้าวให้ลูกให้ผัวกินมื้อสุดท้ายเมื่อไหร่? เห็นซื้อกินแต่แกงถุง ทุกวันนี้รู้บ้างรึเปล่าหรอกว่าลูกตัวเองชอบกินอะไร?” พี่แอนจ้องเขม็งอย่างขุ่นมัวในอารมณ์ “ฮึ…คิดว่าฉันดูไม่ออกหรอ? “อะไรอีก?” ผมถามเสียงแข็งเพราะเริ่มรู้สึกรำคาญแล้ว “สายตาที่แกมองกันน่ะ คิดว่าฉันดูไม่ออกหรอว่าแกสองคนมันมีอะไรเกินความเป็นพี่น้อง!” แม้จะตกใจกับคำพูดของพี่แอนแค่ไหน แต่ผมก็ต้องพยายามทำนิ่งเก็บสีหน้าไม่ให้แกจับได้ว่าผมมีอาการ “ฮึ! ผมว่าพี่คิดมากเกินไปแล้ว” “ฉันไม่ได้โง่! ฉันกับพี่แกคบกันมาเกือบสิบปี คิดว่าฉันดูไม่ออกหรอว่ามันเป็นยังไง?” “เพ้อเจ้อ!” ผมพยายามพูดเสียงเรียบ “ผมกับพี่ทีนโตมาด้วยกัน มีกันอยู่สองคน” “ฉันก็มีพี่น้อง แต่ก็ไม่มีใครแสดงออกกันอย่างพวกแก ยอมรับเถอะว่าพวกแกน่ะมันผิดปกติ!”
คำพูดที่แอนทำผมสะอึก พูดอะไรไม่ออก แต่ถ้านิ่งเงียบนานเกินไปโดยไม่โต้ตอบอะไร พี่แอนก็จะจับได้ ผมจึงคิดเรื่องนึงขึ้นมาได้
“พี่ทีนเคยเล่าเรื่องพ่อเราให้ฟังมั้ย?” “สำคัญตรงไหน?”
ผมหันมองหน้าพี่แอน จ้องไปในดวงตาคู่นั้น “เราสองคนอยู่กับพ่อตั้งแต่จำความได้ จนผมขึ้นม.ปลาย… ตอนนั้นพ่อยังไม่รู้ว่าผมเป็น…เกย์…” พี่แอนงียบเหมือนกำลังตั้งใจฟัง “จนวันนึงพ่อก็รู้… พ่อซ้อมผมจนปางตาย… ทั้งตบ ทั้งตี จับผมเหวี่ยงกระแทกฝาบ้าน เศษกระจกแตกกระจายบาดแขนผมเลือดอาบ” ผมโชว์รอยแผลเป็นจาง ๆ ที่แขนให้พี่แอนดู “ก็ใช่! ผมกับพี่ทีนอาจไม่เหมือนพี่น้องคู่อื่น… คิดว่าพี่ทีนรักผมมากขนาดนั้นหรอ? ที่มันทำทุกอย่างตอนนี้ ผมว่ามันแค่รู้สึกผิดและอยากชดเชย… เพราะ… คนที่บอกพ่อว่าผมเป็นเกย์ และทำให้พ่อซ้อมผมเกือบตาย… ก็คือพี่ทีน…”
เราเข้าใจกันตรงนี้นะ… ผมไม่ได้คิดอย่างที่ผมพูดออกมาหรอก แต่ผมแค่พยายามดึงให้เรื่องราวมันดราม่าเพื่อเบี่ยงเบนความคิดของพี่แอน ซึ่งก็เหมือนจะได้ผล สีหน้าพี่แอนเปลี่ยนไปเมื่อได้ยินแบบนั้น
“ไม่เห็นเหมือนที่ฉันเคยได้ยินมา” “พี่ได้ยินมาว่าไง?” “เรื่องแกกับพ่อแก…” สายตาเย้ยหยันของพี่แอนทำให้ผมเข้าใจกระจ่างว่าแกหมายถึงเรื่องอะไร “ใครบอกพี่ล่ะ?” “แกไม่จำเป็นต้องรู้หรอก” “อ๋อ! เพราะแบบนั้นใช่มั้ย? พี่ถึงคิดว่าผมกับพี่ทีนก็จะมีอะไรกันด้วย” พี่แอนนิ่ง “ผมว่าพี่แม่งโคตรทุเรศเลยที่เอาเรื่องนั้นมาตัดสินผม!” ผมพูดตัดจบบทสนทนา พอแล้ว ผมจะเลิกพยายามคุยดีกับนางแล้ว ช่างแม่งความสัมพันธ์ระหว่างเรา ผมไม่แคร์อยู่แล้ว
พอเห็นว่าผมเริ่มโกรธจริงจัง พี่แอนก็เลยเงียบ
“ฉันจะเลิกกับพี่แก…” “ห้ะ?” “พี่แกนอกใจฉัน!” “ห้ะ?” ผมตกใจแบบคูณสอง “จริงหรอ?” “ฉันรู้มาซักพักแล้ว”
ผมหันมองไปยังพี่ทีนที่ตอนนี้กำลังเล่นน้ำกับเด็ก ๆ อย่างสนุกสนาน ไม่อยากเชื่อว่าที่พี่แอนพูดจะเป็นเรื่องจริง เพราะพี่ทีนก็ดูรักพี่แอนมากขนาดนั้น ตอนที่รู้ว่าพี่แอนท้องก็ดีใจเป็นยกใหญ่ แต่ผมคิดว่าพี่แอนน่าจะไม่ได้โกหก เพราะน้ำเสียงและแววตาภายใต้แว่นกันแดดสีชานั่นซื่อตรงเกินกว่าจะเป็นเรื่องล้อเล่น
“เรื่องนี้พี่ก็คิดมากไปเองด้วยรึเปล่า?”
พี่แอนไม่ตอบ ทำทีเป็นไม่สนใจแล้วหยิบมือถือขึ้นมาเล่น ผมไม่ได้คะยั้นคะยอถามต่อ ได้แต่เก็บความสงสัยเอาไว้ในใจ
หลังจากพวกเด็ก ๆ เล่นน้ำกันจนหายอยาก ทุกคนก็กลับเข้ามานั่งกินอาหารทะเลกันที่โต๊ะ ในหัวผมยังคิดเรื่องที่พี่แอนพูดไม่หยุด พี่ทีนยังคงทำตัวปกติ คงยังไม่รู้ว่าพี่แอนรู้เรื่องนอกใจแล้ว บอกตามตรงผมแอบรู้สึกผิดหวังนิดหน่อย ทั้งที่พี่แอนดูนิ่งเฉย รับมือได้ดีกับเรื่องนั้น แต่ผมกลับเป็นคนที่รู้สึกแย่แทน โดยเฉพาะท่าทีปกติของพี่นั่นแหละ ผมไม่อยากรีบตัดสินอะไร แต่สายตาผมมองพี่ชายตัวเองไม่เหมือนเดิมไปแล้ว
มื้อนั้น ผมกินน้อยจนพี่พีรู้ได้ถึงความผิดปกติ แต่ก็ยังไม่ได้ถามอะไร จนช่วงบ่ายที่เราแยกย้ายกันกลับห้องพัก ระหว่างที่ผมยืนครุ่นคิดถึงเรื่องนั้นอยู่ตรงระเบียง พี่พีก็เดินมาสวมกอดผมแล้วจูบเบา ๆ ตรงต้นคอ “เป็นอะไร? วันนี้ดูไม่สดใสเลย “อืม… กำลังคิดเรื่องพี่ทีน” “หืม?” “พี่แอนบอกว่าพี่ทีนกำลังนอกใจ” “ห้ะ? ไม่มั้ง! มันดูรักเมียมันขนาดนั้น” “แต่ผมว่าพี่แอนไม่น่าจะโกหกหรอก” ผมพลิกตัวหันไปหาพี่พี ถามด้วยสีหน้าจริงจัง “พี่รู้เรื่องนี้ด้วยมั้ย?” “พี่จะไปรู้ได้ยังไงล่ะ?” “ไม่รู้สิ พี่ทีนไม่บอกอะไรพี่บ้างหรอ?” “เรื่องแบบนี้มันคงไม่พูดกับพี่หรอก เพราะมันรู้ว่าถึงยังไงพี่ก็ปิดนินไม่ได้”
ก็จริงอย่างว่านั่นแหละ
“เฮ้อ! ทำไมพวกผู้ชายถึงชอบนอกใจเมียกันนะ?” ผมถอนหายใจ ขมวดคิ้วบ่นกับพี่พี “ไม่ใช่ทุกคนซะหน่อย พี่ไม่นอกใจเมียพี่หรอก” “ก็ลองทำดูสิ! ผมจะไม่ยกโทษให้พี่อีกเลย” “มั่นใจได้เลย..” สิ้นคำพูดพี่พีก็โน้มศีรษะลงมาหอมที่หน้าผากผมอย่างแผ่วเบา พอเห็นว่าผมยังดูกังวลอยู่ จึงขยับมือมาเชยคางผมขึ้น “ไม่ต้องคิดมากเรื่องไอ้ทีนหรอก พี่ว่าเดี๋ยวมันก็คิดได้” “มันควรจะคิดได้ตั้งแต่แรกไงว่าไม่ควรทำ!” พี่พีหัวเราะเบา ๆ กระชับกอดผมแล้วก้มลงมาจูบที่หน้าผากอีกครั้ง “พี่พี.. พี่ยังชอบผู้หญิงอยู่มั้ย?” “หืม? ทำไมถามแบบนั้น?” “ก็… ตั้งแต่เรื่องสาว ๆ ที่บ้านพักพวกนั้น แล้วก็มาเรื่องพี่ทีนอีก… ผมอดคิดไม่ได้ว่าลึก ๆ แล้วพี่ยังชอบผู้หญิงอยู่มั้ย? หรือถ้าเกิดวันนึงมีใครมาทำให้พี่รู้สึกดีมากกว่าผม พี่จะทิ้งผมมั้ย?” “ไม่มีวัน! ไม่ต้องคิดมากเลย สำหรับพี่ไม่มีใครจะมาเทียบนินได้หรอก” พูดจบพี่พีก็สวมกอดพลางกระซิบย้ำอีกครั้ง “ใครก็มาแทนที่เมียคนนี้ของพี่ไม่ได้!” พี่พีเอ่ยคำหวานซึ้ง ในใจผมหวิวเหมือนตอนที่ถูกบอกรักครั้งแรก “มั่นใจเหลือเกินเนอะ” “ฮ่า ๆๆ อยากรู้มั้ย?ทำไมพี่ถึงมั่นใจ” “จำตอนนั้นได้มั้ย? ที่เราเลิกกัน” “ที่อยู่ ๆ พี่ก็ทิ้งผมไปน่ะหรอ?”
ที่ผ่านมาผมไม่เคยเอ่ยถึงเรื่องนั้นเลย เพราะคิดว่ามันผ่านมานานแล้ว แม้ว่าบางทีผมจะยังนึกสงสัยถึงเหตุผลขึ้นมาบ้างก็เถอะ
“ตอนนั้นพี่ยังสับสนตัวเองอยู่ พี่ไม่เข้าใจว่าสิ่งที่พี่เป็นมันคืออะไร แล้วอีกอย่าง สมัยนั้นถ้ามีใครรู้ว่าพี่มีแฟนเป็นผู้ชาย มันก็…” “น่าอาย?” ผมพูดเสริม พี่พีลดสายตามองอย่างรู้สึกผิด “ผมเข้าใจ” “ยอมรับว่าตอนนั้นพี่คิดแบบนั้นจริง ๆ” “แล้วพี่มีแฟนใหม่มั้ย?” “อืม” คำตอบของพี่พีทำผมรู้สึกเหมือนถูกกรีดซ้ำแผลเก่าที่อยู่ในใจ “ผู้หญิงหรือผู้ชาย?” ผมถาม พี่พีเงียบ “บอกมา…” “ก็ทั้งสอง!” “ห้ะ! ผู้ชายก็เคยหรอ?” “ก็พี่อยากรู้ไงว่าตัวเองเป็นอะไร ตอนคบกับผู้หญิงพี่ก็รู้สึกไม่เต็มที่ พอลองกับผู้ชายพี่ก็มั่นใจว่ามันไม่ใช่ พี่เองก็สับสน…”
ผมเริ่มขมวดคิ้วหนักขึ้นจนพี่พีหลุดขำ ไม่รู้ทำไม การได้รู้ว่าพี่เคยคบเกย์คนอื่นนอกจากผมมันถึงเจ็บกว่าผู้หญิงกันนะ
“แต่มันทำให้พี่มั่นใจอย่างนึง คือไม่มีใครทำให้พี่มีความสุขได้เหมือนตอนอยู่กับนินเลย”
“ถ้างั้นทำไมพี่ถึงไม่เคยกลับมาหาผมเลย?” ผมถามถึงสิ่งค้างอยู่ในใจมานาน “ก็พี่ไม่กล้าสู้หน้านินกับไอ้ทีน” “หืม? พี่ทีนด้วยหรอ?” “อืม… นินรู้มั้ย ตอนนั้นมันโกรธพี่จนเลิกคบกันไปเลย เพิ่งกลับมาคุยกันตอนใกล้เรียนจบนั่นแหละ” “แต่พี่ทีนบอกกับผมว่าพี่ยังคุยกันปกติจนเรียนจบ” “ไม่เลย! ตอนนั้นพี่กับมันทะเลาะกันหนักมาก จนพี่ต้องย้ายออกไปเช่าหออยู่ที่อื่น… มันคงรู้ว่านินจะคิดมากก็เลยบอกไปแบบนั้นละมั้ง” พี่พียกมือขึ้นมาลูบแก้มผมอย่างอ่อนโยน “นินจำวันที่เรากลับมาเจอกันได้มั้ย?” ผมพยักหน้าตอบ “ตั้งแต่ตอนที่ได้เจอนินอีกครั้งวันนั้น พี่ก็บอกกับตัวเองเลยว่า ถ้าพี่มีโอกาสอีกครั้ง… พี่จะไม่ยอมเสียนินไปอีก พี่จะรักและทำทุกอย่างเพื่อให้นินอยู่ข้าง ๆ พี่ตลอดไป” สิ้นคำพูด พี่พีก็เชยคางผมขึ้นแล้วจูบอย่างแผ่วเบา ถือว่าจบประเด็นได้ดี
เย็นวันนั้น หลังมื้อค่ำ ผมกับพี่พีพาพวกแฝดออกไปเดินเล่นเปิดหูเปิดตา ได้ทั้งของกินและของเล่นติดมือกลับกันมาไม่น้อย และเพราะวันนี้เสียพลังงานมาทั้งวัน เด็ก ๆ จึงอ่อนเพลียและหลับกันตั้งแต่หัวค่ำ
ระหว่างที่ผมกับพี่พีนอนอิงแอบกันอยู่บนเตียงหลังเสร็จกิจ ก็ได้ยินเสียงโหวกเหวก ตามมาด้วยเสียงร้องไห้ของพวกเด็ก ๆ ผมกับพี่พีจึงรีบออกไปดู ปรากฏว่า พี่ทีนกับพี่แอนทะเลาะกันอีกแล้ว ทั้งไนซ์และไนน์ร้องห่มร้องไห้ จนผมกับพี่พีต้องพาหลานมานอนด้วย ปลอบกันอยู่เป็นชั่วโมงกว่าจะเงียบแล้วหลับไป ตอนนั้นใจผมยิ่งขุ่นเคืองพี่ทีนมากขึ้นไปอีก เพราะผมเคยเตือนพี่แล้วว่าอย่าทะเลาะกันต่อหน้าลูก แต่ก็ยังเกิดขึ้น
คืนนั้น ผมนอนกอดหลานข่มตาหลับอยู่พักใหญ่ รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาอีกที มองดูนาฬิกาบอกเวลาประมาณตีสอง รู้สึกคอแห้ง จึงลุกจากเตียงออกจากห้องลงมาหาน้ำดื่มดับกระหาย หลังจากดื่มน้ำ ผมรู้สึกตาสว่างขึ้นมานิดหน่อย จึงคิดว่าจะออกไปสูดอากาศ ดื่มด่ำกับลมทะเลยามค่ำคืนก่อนกลับบ้านตอนเช้า
“อ้าว นิน! ยังไม่นอนหรอ?” พี่ทีนที่นอนอยู่บนเตียงผ้าใบหน้าบ้านพักหันมากล่าวทักทาย ผมเกือบจะกรี๊ดออกมาด้วยความตกใจ “หุ้ย! ตกใจหมด” ผมบ่น พี่ทีนหัวเราะในลำคอ วางขวดเบียร์ลงข้างตัว โดยที่พื้นมีขวดเปล่าล้มกลิ้งอยู่สองขวด และกำลังจะเปิดใหม่อีกหนึ่ง “แล้วพี่มานั่งทำอะไรอยู่ตรงนี้? พี่แอนไล่ออกจากห้องหรอ?” ผมถามก่อนจะเดินเอื่อยไปนั่งข้าง ๆ พี่ เอื้อมมือไปรับเครื่องดื่มเย็นเจี๊ยบมาขวดนึง “ขอโทษที่ทำให้เสียบรรยากาศนะ อุตส่าห์มาเที่ยวกันทั้งที” “เรื่องนั้นช่างมันเถอะ ผมมีเรื่องต้องคุยกับพี่” “เรื่องอะไร?” “พี่แอนบอกกับผมว่าพี่นอกใจ… เรื่องจริงหรอ?” ผมถามออกไปตรง ๆ พี่ทีนไม่ตอบ ทอดสายตามองลงไปยังชายหาดที่มืดมิด แม้จะไม่ได้ยอมรับออกมาตรง ๆ แต่นั่นก็ถือเป็นคำตอบแล้ว “พี่! ทำไมทำแบบนี้? ไม่สงสารพวกแฝดบ้างหรอ?” พี่ทีนยังคงนิ่ง ยกขวดขึ้นกระดกเพื่อเลี่ยงคำตอบ “กับใคร? บอกมาเลย!” “ไม่มีอะไรหรอกน่า! ไม่ต้องห่วง” “อย่ามาโกหกผม! บอกมา!” ผมเน้นเสียงเข้ม “จะไม่ให้ผมห่วงได้ไงถ้าพี่เป็นแบบนี้!” พี่ทีนยังคงเงียบ “พี่! ถ้าพี่ไม่ตอบผมจะไม่คุยกับพี่อีก!!” พี่ทีนถอนหายใจอย่างยอมจำนน พูดอ้อมแอ้มในลำคอ “จำเมย์ได้มั้ย?” “เมย์? รุ่นน้องที่พี่เคยคบตอนม.ปลายอะนะ?” “อืม… สองอาทิตย์ก่อนเขาเอารถไปซ่อมที่อู่ ก็เลยได้คุยกัน”
ไม่รู้ทำไมผมถึงรู้สึกหงุดหงิดที่ได้ยินว่าคนที่พี่แอบนอกใจไปเป็นแฟนเก่าสมัยม.ปลาย บางทีอาจเพราะผมอิจฉายายเมย์อะไรนี่มาตั้งแต่สมัยเด็กแล้วก็ได้ เพราะนางได้ชื่อว่าเป็นเมียคนแรกของพี่ ตอนนั้นผมคิดว่ามันควรจะเป็นผมสิ ฮ่า ๆๆ
“มีอะไรกันแล้วหรอ?” ผมถาม ทั้งที่รู้ว่าคงรับไม่ได้กับคำตอบ เป็นอีกครั้งที่พี่เลือกจะเงียบและหลบสายตา ซึ่งผมรู้ว่านั่นหมายถึงอะไร “พี่แม่ง… ไม่ใช่เด็ก ๆ แล้วนะเว้ย! ทำไมทำอะไรไม่คิดเลย?” “นินจะให้พี่ทำยังไงล่ะ? แอนเขาอารมณ์แปรปรวนแบบนั้น พี่ก็อดทนเต็มที่แล้วนะ! แต่เขาตอบสนองความต้องการของพี่ไม่ได้เลย” “ผมถึงได้บอกให้พี่พาพี่แอนไปรักษาไง มันไม่ใช่ความผิดเขานะที่เขาเป็นแบบนั้น” “คิดว่าพี่ไม่เคยพูดหรอ? สุดท้ายก็ทะเลาะกันทุกที”
พี่ทีนยกเบียร์ขึ้นกระดกรวดเดียวจนหมดแล้ววางขวดลงกับพื้น เอนตัวนอน สายตาล่องลอย
“พี่เองก็มีความต้องการ แต่เมียพี่ให้พี่ไม่ได้ จะให้พี่ทำยังไง? ไปหาเศษหาเลยนอกบ้านก็ไม่ได้แปลว่าพี่จะทิ้งครอบครัวซะหน่อย” “พี่แอนกำลังท้องลูกพี่อยู่ไม่ใช่หรอ? เอากันจนท้องแล้วจะมาบอกว่าเขาตอบสนองพี่ไม่ได้มันใช่หรอ?” พี่ทีนถอนหายใจเพราะเถียงไม่ออก ส่งสายตารู้สึกผิดอ้อนวอน แต่ผมไม่เห็นใจหรอก โดยเฉพาะเรื่องแบบนี้ ต้องด่าเรียกสติซะหน่อย “แล้วมันคุ้มหรอพี่? พี่จะเอาความต้องการเรื่องอย่างว่าของตัวเองมาอยู่เหนือครอบครัวพี่หรอ?” “นินไม่เข้าใจหรอก! ไอ้พีมันคงจะจัดให้นินตลอดจนไม่เคยรู้สึกขาด” “นั่นไม่เกี่ยวกันเลย!” ผมตะคอกค้านเสียงดังอย่างลืมตัว
พี่ทีนเอื้อมมือหยิบเบียร์เพิ่มอีกขวด แต่คงด้วยความเมาพี่จึงทำมันหล่นหลุดมือกลิ้งหลุน ๆ ภายในแววตาของพี่กระจ่างชัดเจนถึงความรู้สึกผิดที่อยู่ในใจ แสงจันทร์สลัวส่องสะท้อนน้ำใส ๆ ตรงหางตา พอเห็นแบบนั้นสุดท้ายผมก็ใจอ่อน ลุกจากเตียงผ้าใบตัวเดิมแล้วไปนั่งเบียดตัวเองที่เตียงเดียวกับพี่ มันกระเถิบออกเล็กน้อยเพื่อให้ผมนั่งสบายขึ้น
“พี่…เมื่อกลางวันพี่แอนบอกกับผมว่าเขาจะเลิกกับพี่” สีหน้าพี่ทีนดูไม่แปลกใจเท่าไหร่ คงได้คุยกันมาบ้างแล้ว “ผมไม่ยอมนะ ถ้าเขาจะเอาหลานไป คนเดียวผมก็ไม่ให้!” “อืม เขาบอกแล้วว่าเขาจะเอาแค่คนในท้อง” พี่ทีนพูดด้วยใบหน้าเรียบเฉยจนผมรู้สึกจุกในอก มันยกมือขึ้นมาปาดน้ำตาช้า ๆ พอได้มานั่งใกล้ ๆ ทำให้ผมเห็นรอยช้ำตรงมุมปากของพี่ “นี่ลงไม้ลงมือกันด้วยหรอ?” “เปล่า! นินก็รู้ว่าพี่ไม่ทำอะไรแบบนั้นอยู่แล้ว” “เขาตบพี่หรอ?” “พี่ก็คงสมควรโดน” “เออ ก็สมควร! แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น ประเด็นคือคือ พวกแฝดเห็นมั้ย?”
แววตาเลื่อนลอยของพี่ทีนแฝงไปด้วยความรู้สึกผิด
ความโกรธแปรเปลี่ยนเป็นความสงสารและเห็นใจ ผมรู้สึกเศร้าที่ต้องเห็นพี่สภาพนี้ ไม่รู้จะทำยังไงจึงโน้มตัวไปกอดมัน พี่ทีนสะอื้นออกมาเบา ๆ ผมรู้สึกได้ถึงน้ำตาอุ่น ๆ เปียกซึมตรงหัวไหล่
“พี่…ผมขอร้องได้มั้ย? กับยายเมย์อะไรนั่นน่ะ หยุดเถอะนะ” “อือ… พอรู้ว่าแอนท้องพี่ก็ตั้งใจจะเลิกอยู่แล้ว” “กลับไปคุยกันดี ๆ พวกแฝดยังเด็กอยู่เลย พวกนั้นไม่เข้าใจหรอกถ้าพี่เลิกกัน”
เรื่องนั้นผมกับพี่น่าจะเข้าใจดีที่สุด เพราะแม่ของพวกเราก็ทิ้งเราทั้งคู่ไปเหมือนกัน มันทั้งเคว้งคว้าง และเฝ้ารออย่างไร้ความหวัง นานกว่าเราจะชินกับการไม่มีแม่อยู่ในชีวิต
พี่ทีนเอนหลังนอน ส่งสายตาออดอ้อนผมจึงเอนตัวนอนหนุนไหล่แล้วตะแคงตัวไปกอดพี่หลวม ๆ วางมือตัวเองลงบนอกแกร่ง ไออุ่นจากร่างกายของพี่ช่วยคลายความหนาวของอากาศยามค่ำคืนได้เป็นอย่างดี “ยังจะมาอ้อนอะไรแบบนี้อีก รู้มั้ยว่าพี่แอนเขาเริ่มจะดูออกแล้วนะ” พี่ทีนทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ จูบหน้าผากผมเบา ๆ กระชับกอด กลิ่นแอลกอฮอล์คลุ้งผสมกับกลิ่นหอมอ่อน ๆ ของสบู่จากตัวพี่พาให้เคลิบเคลิ้ม พี่ใช้จังหวะผมเผลอฉวยโอกาสหอมแก้มผมฟอดใหญ่จนผมต้องรีบดันมันออก “มากไปแล้ว!” พี่ทีนหัวเราะ ยังคงกอดผมเอาไว้หลวม ๆ ไม่ยอมปล่อย “คิดถึงตอนที่ได้นอนกอดนินแบบนี้จัง” “เหอะ เมาแล้วก็เป็นแบบนี้ตลอด” “ทำไมล่ะ? ทีไอ้พียังกอดได้เลย” “ก็พี่พีมันเป็น…” “ผัว... แต่พี่ก็เคยเป็นนะ” หน้าผมร้อนผ่าวตอนพี่พูดคำนั้น ไม่คิดว่าพี่จะกล้าพูดมันออกมาตรง ๆ “อย่ามาพูดแบบนี้อีกนะ! เดี๋ยวเด็ก ๆ ได้ยิน” “ก็มันเป็นเรื่องจริง” พี่ทีนหัวเราะชอบใจ กระชับกอดแน่นแล้วพรมจูบพรมหอมไม่หยุด มันจับขาผมเลื่อนขึ้นมาก่ายพาดบนตัวจนต้นขาผมบดเบียดกับท่อนลำที่กำลังแข็งเป็นหิน “พี่…พอแล้ว” ผมร้องปราม แต่พี่ยังไม่หยุด ซุกไซร้ซอกคอผมจนเสียวกระสันไปทั้งตัว มันยิ่งได้ใจ เมื่อรู้สึกได้ว่าน้องชายของผมก็กำลังตื่นตัวดันสะโพกมันอยู่เหมือนกัน ลมหายใจหนักหน่วงถูกพ่นออกมาปลุกเร้าอารมณ์จนยากที่จะห้ามรั้ง ริมฝีปากที่ร้างลาจากกันมานานได้กลับมาประกบพบเจอกันอีกครั้งอย่างแนบชิด ผมเผลอเผยอปากรับลิ้นรสขมปะแล่มจากแอลกอฮอล์เข้ามา พัวพันเป็นพัลวัล “อืออ อืมมม” มือแกร่งของพี่ลูบไล้ปัดป่ายไปตามตัว บีบเค้นที่แก้มก้นก่อนจะค่อย ๆ ไล่นิ้วไปตามแนวร่องก้นผ่านนอกกางเกง ความเสียวซ่านแผ่พุ่งไปทั่วร่าง “พี่…” ผมกำลังจะเอ่ยปากห้ามปราม “นิน…ขอพี่เย็ดได้มั้ย?” คำถามไร้ยางอายออกมาจากปากพี่ชายที่ผมเองก็โหยหา แม้จะวางเรื่องศีลธรรมลง แต่ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีก็ตบตีกันในหัวผมจนเกิดเป็นสนามรบย่อม ๆ ทั้งที่ผมเพิ่งขอให้พี่เลิกนอกใจพี่แอน แต่ตอนนี้ผมกลับจะเป็นเมียน้อยอีกคนเสียเอง… กลืนคำพูดตัวเองที่เพิ่งด่าพี่ไปเมื่อครู่
เมียน้อย…?? ไม่สิ…! ผมเป็นเมียพี่ทีนก่อนพี่แอนด้วยซ้ำ แววตาใสประกายของพี่เฝ้ารอคำตอบ และแท้จริงผมอยากให้เราทั้งคู่สมหวังนะ แต่ใบหน้าพี่พีก็ลอยมา ทำให้ผมได้สติขึ้นมาบ้าง ไม่! ผมจะไม่นอกใจพี่พี…
“นินไม่อยากหรอ?...” “ไอ้ทีนมันไม่ใช่คนอื่นนะ”
คำพูดพี่พีแว่วมาในห้วงความคิด ที่ว่าผมกับพี่ทีนไม่ถือว่าเป็นการนอกใจหรอก เพราะระหว่างเรามีความสัมพันธ์พิเศษกันมาตลอด
“พี่ให้นินตัดสินใจนะ”
“พูดบ้าอะไรเนี่ย? ยังไงก็ต้องไม่ได้อยู่แล้ว!” “นะ… ถ้านินช่วยพี่ พี่ก็ไม่ต้องไปมีคนอื่นแล้ว” “เหอะ! อืออ~ ไม่…ไม่ได้…!!” แม้ปากจะปฏิเสธ แต่ร่างกายผมอ่อนระทวยเมื่อพี่เริ่มขบกัดไปตามตัวผมอย่างเร้าอารมณ์ “พี่…อย่า…มันผิด!” พี่ทีนใช้สองมือจับสะโพกผมเคลื่อนขยับขึ้นนั่งทับท่อนลำที่พาดไปตามแนวร่องสวาท ผมหลบเลี่ยงสายตา อาจเพราะด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ ทำให้ผมพ่ายแพ้ต่อความต้องการที่อยู่เหนือศีลธรรม โน้มตัวลงไปจูบพี่อย่างแผ่วเบา นั่นทำให้พี่ทีนเผยรอยยิ้มออกมาอย่างมีหวัง “คะ…แค่อมพอนะ… มากกว่านั้นผมขอคุยกับพี่พีก่อน” ผมพูดอ้อมแอ้มอย่างเคอะเขิน พี่ทีนยิ้มอย่างผู้ชนะ “ไอ้พีมันไม่ว่าหรอก” “ไม่ต้องมาทำเป็นพูดเลย! ผมรู้ว่าพี่สองคนแอบคุยกันเรื่องนี้แล้ว” พี่ทีนหัวเราะกลบเกลื่อน โอบมือทั้งสองข้างที่เอวของผมแล้วบดเอวเนิบ ๆ ลำควยของพี่เสียดสีกับร่องฝีเย็บสร้างความเสียวจนยากจะต้านทาน ผมอยากถอดกางเกงออกแล้วจับควยพี่ยัดเข้ามาตอนนั้นเลย แต่ต้องหักห้ามใจเอาไว้ ถ้าผมรอพี่พีพร้อม นั่นหมายความว่า เราจะกลับมามีเซ็กส์กันแบบสามคน มันคือการอดเปรี้ยวไว้กินหวาน
“กลับเข้าไปในบ้านเถอะ” พี่ทีนกระซิบข้างหูผมพลางอุ้มผมตัวลอย สองขาของผมคล้องโอบพี่เหมือนลิง ตอนแรกคิดว่าพี่น่าจะยกไม่ไหว แต่พี่กลับไม่มีท่าทีว่าหนักเลย
เมื่อเข้ามาในบ้านได้ พี่ทีนก็วางผมลงบนโซฟา โน้มตัวจูบผมอย่างเร่าร้อน กางเกงถูกรูดลงอย่างง่ายดาย ลำควยดุ้นเขื่องดีดผึง กะจากสายตา ผมคิดว่าควยพี่ทีนน่าจะใหญ่กว่าของพี่พีนิดนึง แต่สีคล้ำกว่าที่ผมเคยจำได้มาก คงเพราะใช้งานหนัก แล้วมาบอกว่าพี่แอนไม่ค่อยให้่เย็ด โคตรจะขี้โม้ พี่ทีนจับแท่งเอ็นจ่อปากผมแล้วละเลงน้ำเงี่ยนที่หยาดเยิ้มตรงปลายควยไปทั้วใบหน้าผมอย่างซูกซน ผมใช้จมูกสูดกลิ่นเจ้าเพื่อนเก่าที่ร้างลากันไปนานด้วยความคิดถึง บรรจงจูบเบา ๆ ที่ปลายหัว แล้วไล่เลี่ยไปจนสุดลำ โดยไม่ลืมทักทายถุงไข่แฝด ผมใช้ปลายลิ้นที่เปียกชุ่มโลมเลีย ลากยาวจากโคนกลับขึ้นมาจนถึงคอหยัก ครอบปากดูดดุนอย่างชำนาญจนพี่ขาสั่นเพราะความเสียว “อูยยย นิน โคตรเสียวเลย” “เบา ๆ เดี๋ยวใครได้ยิน” ผมปรามก่อนจะหันกลับไปปรนนิบัติลำควยของพี่อย่างโหยหิว “อืออ ก็นินทำพี่เสียวนี่ อ่าาห์” ผมยิ้มเยาะในใจ เพราะนี่แค่เพิ่งเริ่ม เมื่อเรียวปากเริ่มคุ้นเคยกับเพื่อนเก่าที่ใหญ่โตขึ้นกว่าแต่ก่อนแล้ว ผมก็เริ่มเดินเครื่อง โขยกหัวกลืนท่อนเอ็นของพี่เข้าไปได้เกือบสุดลำ ออกแรงดูดดุนเป็นจังหวะ เสียงลำหายใจหนักหน่วงเคล้ากับเสียงสูดปากเสียวของพี่ทีน กระตุ้นความเสียวและตอกย้ำว่าผมนี่แหละ คู่ควรจะเป็นเมียพี่มากกว่าใคร ผมไม่เข้าใจเหมือนกันนะ พี่แอนมีของดีขนาดนี้อยู่ในมือแท้ ๆ ทำไมถึงปล่อยให้พี่ชายผมอดอยากจนต้องออกไปหาเศษหาเลยนอกบ้าน “อืมม ซี๊ดดส์” พี่ทีนใช้สองมือประคองหัวผม ขยับเอวโยกช้า ๆ หมายจะเป็นคนคุ้มเกม พี่ทีนเผลอดันควยเข้ามาจนสุดลำ ผมแทบจะสำลัก แต่ยังแสดงสปิริตโก่งคอดูดกลืนลำควยเข้าไปจนพี่ร้องคราง “อ่าาห์ นิน…เสียวฉิบหายเลย!!” พี่ทีนถอนลำควยออก ประคองหน้าผมขึ้นแล้วโน้มมาจูบปากผมอย่างดูดดื่ม ก่อนจะถามผมอีกครั้งด้วยแววตาอ้อนวอน “พี่ขอเย็ดไม่ได้หรอ? นะ” “ไม่เอา! รอพี่พีก่อน” “งั้นขึ้นไปหามันตอนนี้เลย!” “ไม่ได้ หลานนอนอยู่ในห้องด้วย” “แต่พี่อยากเย็ดนินอ่ะ” ผมไม่ตอบ ผลักพี่นั่งลงบนโซฟาแล้วซุกตัวตรงหว่างขอ เริ่มบทเพลงชิวหาอีกครั้ง มือข้างหนึ่งกำกระชับรูดถอกลำควยของพี่ขึ้นลง ส่วนมืออีกข้างก็ลูบไล้ไปตามหน้าท้องแกร่งขึ้นไปจนถึงอก เพียงไม่นานก็เริ่มรู้สึกได้ว่าพี่น่าจะใกล้เสร็จแล้ว ผมจึงถอนปากออกน้ำลายกับน้ำเงี่ยนผสมกันยืดย้อยเป็นสาย ผมลุกขึ้นแล้วดึงกางเกงตัวเองลง ก้าวขึ้นไปบนโซฟา แล้วนั่งบนตักพี่ ทาบทับลำควยของตัวเองกับของพี่ ขนาดมันต่างกันอย่างเห็นได้ชัด พี่ทีนรู้ได้ในทันทีว่าผมจะทำอะไร เพราะมันคือท่าที่ผมชอบมากตอนที่เรามีอะไรกันตั้งแต่สมัยก่อน ผมใช้มือข้างที่ถนัดกำลำควยทั้งสองอันเอาไว้ แล้วเริ่มระรัวมือชักไปพร้อม ๆ กัน “อูยย~ นิน เร็ว ๆ เลย พี่จะแตกแล้ว!” ผมตอบสนองตามคำขอ เริ่งมือกระถอกรัว ๆ “อืออ พี่…ผมก็จะแตกแล้ว!!” “เสร็จพร้อมกันเลยนะ! พี่จะแตกแล้ว! อ่าห์!!!” “อืมม แตกแล้ว!! อ่าาส์!!” น้ำควยของเราทั้งสองคนพวยพุ่งออกมาเป็นสาย ราดรดนองเต็มท้องพี่ทีน มันไหลไปตามแนวร่องกล้ามเนื้อ บางส่วนก็พุ่งไกลไปจนถึงอก พี่ทีรนยังคงกระตุกตัว พ่นน้ำรักออกมาต่ออีกหลายระลอก คงเป็นความจริงที่ว่าพี่ไม่ค่อยได้มีอะไรกับพี่แอน เพราะน้ำควยพี่มันเยอะมากจริง ๆ เสียงหอบหายใจแผ่วกังวาลในห้องโถงที่เงียบสนิท หากใครลงมาตอนนี้ความคงแตก แต่โชคดีที่ทุกอย่างจบลงอย่างรวดเร็ว ผมบดเบียดดุ้นน้อยของตัวเองที่เริ่มอ่อนตัวลงกับท่อนลำที่เปียกชุ่มของพี่ โน้มตัวลงไปกอดและจูบพี่ โดยไม่สนใจของเหลวข้นหนืดสีขาวขุ่นกลิ่นคาวคลุ้ง เรากอดกันแบบนั้นอยู่สักพักพี่ทีนก็กล่าวประโยคนึงที่ทำเอาผมเขินและภูมิใจ “พี่ยังไม่เคยเจอใครอมควยได้เสียวเท่านินเลย”
เรานัวเนียกันต่ออีกครู่หนึ่งจนพี่ทีนเอ่ยปากอ้อนวอนขอเย็ดผมอีกครั้ง ผมส่ายหน้า หัวเราะเบา ๆ ก่อนจะพากันไปอาบน้ำชำระร่างกาย โดยที่ระหว่างนั้นควยของพี่ยังคงผงาดอยู่ไม่ยอมลง ผมจึงยอมใช้ปากดูดให้มันอีกครั้ง และครั้งที่สอง น้ำอสุจิของพี่ก็ยังออกมาเยอะเหมือนเคย เพราะผมกลืนมันลงไปหลายอึกทีเดียว
ผมบอกกับพี่ทีนไปว่าผมจะยอมให้พี่เย็ด ถ้าพี่พียอม และทุกครั้ง จะต้องทำกันแบบสามคนเท่านั้น ผมจะไม่มีอะไรกับพี่ทีนลับหลังพี่พี เพราะผมยังเกรงใจและให้พี่พีเป็นผัวอันดับหนึ่งอยู่
หลังแยกย้าย ผมตรงกลับเข้าห้องนอน แอบลอบหอมแก้มหลานชายทั้งสองคนอย่างรักใคร่ ก่อนจะทิ้งตัวลงบนเตียงแล้วสวมกอดผัวตัวจริงของผม พี่พีเหมือนจะรู้สึกตัวจึงขยับมาโอบกอดโดยอัตโนมัติ เมื่อความเงี่ยนเจือจางลง ความรู้สึกผิดก็ค่อย ๆ ตีกลับ ไม่ใช่แค่กับพี่พี แต่กับหลาน ๆ ทั้งสองคนด้วยเช่นกัน ถ้าหากมีอะไรผิดพลาด หรือพวกเด็ก ๆ รู้เข้าในซักวันนึง ผมจะโดนทั้งสองคนเกลียดมั้ย?
เช้าของอีกวัน ผมหยุดคิดเรื่องเมื่อคืนไม่ได้จนต้องสารภาพกับพี่พีไปตรง ๆ ซึ่งตอนแรกพี่พีก็ดูอึ้ง แต่นั่นทำให้พี่พีมีอารมณ์จนจับผมเย็ดในห้องน้ำไปสองรอบ ผมบอกกับพีพีเหมือนที่บอกพี่ทีนว่าผมจะยอมมีอะไรกับพี่ทีนเฉพาะตอนที่พี่พีอยู่ด้วยเท่านั้น ซึ่งดูเหมือนพี่พีจะรอให้โอกาสนั้นมาถึงอย่างใจจดใจจ่อ
ผมสับสนใจไปหมด การมาเที่ยวครั้งนี้ควรจะเป็นการพักผ่อนสมอง แต่กลายเป็นว่ามีเรื่องให้ขบคิดมากมายจนปวดไมเกรน สรุปตอนนี้ เหลือแค่ผมที่ต้องยอบรับความรู้สึกตัวเองเรื่องนั้น เพราะทั้งพี่พีและพี่ทีนแสดงออกชัดเจนแล้วว่าต้องการให้เรากลับไปมีความสัมพันธ์แบบสามคนผัวเมีย แต่ผมต้องคิดหนัก เพราะมันมีตัวแปรสำคัญเป็นหลาน ๆ และพี่แอน ผมจะปล่อยตัวปล่อยใจทำเรื่องอย่างว่าโดยไม่สนใจหลานทั้งสองคนได้ยังไง? เชื่อมั้ย? บางทีผมก็รู้สึกว่ามันไม่แฟร์เหมือนกันนะ ที่ผมต้องมาเป็นฝ่ายคิดมากเรื่องนี้อยู่คนเดียว มันเหมือนทั้งสองคนโยนความเงี่ยนใส่ผมโดยปล่อยให้ผมเป็นคนแบกรับความรู้สึกวิตกกังวลถึงผลกระทบที่จะตามมาเพียงลำพัง
ขณะนั่งรถกลับบ้าน บรรยากาศค่อนข้างอึดอัด เพราะพี่ทีนกับพี่แอนยังไม่เคลียร์กัน พวกเด็ก ๆ เองที่เห็นภาพความรุนแรงเมื่อวานก็ดูจะขวัญเสีย เจ้าไนซ์ไม่หยิบมือถือขึ้นมาเล่นเกมเหมือนตอนขามา แต่ไปนั่งอิงอยู่กับพี่ทีนตลอดทาง ส่วนไนน์ก็มานั่งกับผมที่เบาะด้านหน้าข้างคนขึบ
ระหว่างนั้น จู่ ๆ ก็มีเบอร์แปลกโทรเข้ามาหาผมอีก ผมสังเกตว่าเป็นเบอร์โทรเดียวกันกับที่โทรมาก่อนหน้านี้ จึงตัดสินใจกดรับสายดู
“ฮัลโหล?” “นิน! นี่แม่เองนะ!” “ห้ะ? แม่? ไม่เอาเบอร์ผมมาจากไหน?” ผมถามอย่างตกใจ พอได้ยินผมเรียกแม่ ทั้งพี่พีและพี่ทีนก็หันควับมามองผมเป็นตาเดียว “นิน! น้องไปหานินรึเปล่า?” เสียงแม่ถามอย่างร้อนใจ “น้อง? ยายเดียร์อ่ะนะ? เปล่า! มันจะมาทำไม?” “ไม่ใช่เดียร์ ปั้น!” “ปั้น? ใคร?” ตอนนี้ในหัวผมมีแต่เครื่องหมายคำถาม “น้องออกจากบ้านไปหลายวันแล้ว! แม่เห็นในคอมน้องมีประวัติค้นหาโฮมสเตย์ของลูก คิดว่าน้องน่าจะไปหานินนะ” “เดี๋ยว! ใครคือปั้น? นี่แม่มีลูกกี่คนเนี่ย?” “เอาไว้แม่จะเล่าให้ฟังทีหลัง ถ้าน้องไปหานิน รีบโทรบอกแม่เลยนะ” จากนั้นแม่ก็ตัดสายไป นั่นทำให้ผมยิ่งหงุดหงิด
ทุกคนจำได้มั้ย ที่แม่มาหาผมตั้งแต่ตอนนั้น (ผม, พี่, เพื่อนพี่, และพ่อ ตอนที่8) ตอนนั้นจะมีเด็กผู้หญิงคนนึงมาด้วย ซึ่งก็คือ “เดียร์” น้องต่างพ่อของผม ผ่านมาเป็นสิบปีผมก็รู้ว่าแม่มีลูกแค่ยายเดียร์มาโดยตลอด ไม่เคยรู้ว่ามีคนอื่นด้วย แต่พอคิดปะติดปะต่อดูแล้ว เจ้าเด็กม.ปลายคนนั้นก็ดูจะเข้าเค้ามากที่สุด มิน่า ผมถึงรู้สึกบางอย่างกับเขา บางทีเด็กนั่นอาจจะเป็นน้องชายที่ผมไม่เคยรู้ว่ามีมาก่อน
ทันทีที่ถึงบ้าน ผมรีบวิ่งไปยังบ้านพักหลังที่ให้เด็กคนนั้นพักโดยที่ยังไม่ทันได้เก็บของด้วยซ้ำ แต่พอไปถึงกลับพบเพียงห้องที่ถูกล็อกกุญแจจากด้านนอก ไร้วี่แววผู้อยู่อาศัย
บังเอิญพี่อ่อนเดินผ่านมาพอดีผมจึงรีบถามแก “พี่อ่อน! แล้วเด็กที่อยู่ห้องนี่ล่ะ?” “อ๋อ ผมไล่ไปแล้ว ไม่รู้ว่าคุณนินรู้มั้ย? แต่ไอ้เด็กนั่นมาอยู่ตั้งหลายวันแล้วแต่ไม่จ่ายค่าห้องเลยซักคืนเดียว” “ห้ะ? เขาไปตั้งแต่เมื่อไหร่?” “น่าจะสองสามชั่วโมงก่อนมั้ง ทำไมหรอ?” ผมถอนหายใจอย่างหงุดหงิด รู้ว่าโทษแกไม่ได้หรอก เพราะผมเองก็ไม่ได้บอกเอาไว้ว่าให้เด็กนั่นพักฟรี “นิน! จะไปไหน?” พี่พีถามตอนที่เห็นผมรีบวิ่งไปหยิบกุญแจรถอีกคัน “ผมจะลองไปดูที่ขนส่งใกล้ ๆ บางทีเด็กคนนั้นอาจจะเป็นน้องผม!” “ให้พี่ขับไปให้มั้ย?”
ผมส่ายหน้าตอบก่อนจะรีบขับรถออกมาด้วยความร้อนใจ สายตาสอดส่ายมองตามข้างทาง หวังจะได้เจอเด็กคนนั้น แต่ก็ไม่เจอ จนในที่สุด ผมขับเข้ามายังโซนตลาดที่เป็นท่ารถตู้ขนส่ง กวาดสายตามองไปทั่ว จนสะดุดเข้ากับเด็กวัยรุ่นชายคนหนึ่งที่คิดว่าน่าจะเป็นเขา เด็กหนุ่มนั่งที่เก้าอี้รอรถกดมือถืออย่างเหม่อลอย ผมรีบหาที่จอดรถแล้วเดินปรี่ไปหาเขา
“ปั้น!” ผมตะโกนเรียก เด็กคนนั้นเงยหน้ามอง เขาเหมือนจะยิ้มออกมา แต่แววตายังคงเศร้าหมอง “ปั้นหรอ?” ผมถามซ้ำ เขาพยักหน้าช้า ๆ ผมจึงดึงเขาเข้ามากอด “ทำไมนายไม่บอกว่าเป็นน้องพี่?” “ผมไม่กล้า…” เขาอ้อมแอ้มตอบ “แล้วพี่รู้ได้ไง? แม่โทรมาหาพี่หรอ?”
ผมพาเจ้าปั้นขึ้นรถ ระหว่างขับกลับบ้านเขาก็ไล่เรียงให้ผมฟังได้ความว่า หลังจากที่แม่ทิ้งพ่อเดชและผมไป แม่ก็ไปคบกับผู้ชายอีกคนจนตั้งท้อง คลอดเจ้าปั้นได้สองเดือน ผู้ชายคนนั้นก็ทิ้งแม้ไปอีก จนแม่ได้เจอกับลุงภพ พ่อของยายเดียร์ แล้วแต่งงานกัน เจ้าปั้นยังเล่าอีกว่า วันที่แม่มาหาผมตอนนั้นมันก็มาด้วย แต่นอนอยู่ในรถ ผมกับน้องก็เลยไม่ได้เคยเจอกัน ก็ไม่แปลกที่ผมจะไม่เคยรู้เรื่องเลยแม้จะผ่านมาเป็นสิบปี เพราะผมไม่เคยติดต่อไปหาแม่เลยซักครั้งเดียว
ผมพาเจ้าปั้นกลับมาที่บ้านพร้อมกับแนะนำให้ทุกคนรู้จัก ทุกคนดูแปลกใจ แต่ก็ต้อนรับเป็นอย่างดี
“ปั้น… นี่พี่ทีน เป็นพี่ของพี่… คล้าย ๆ พี่กับนายนั่นแหละ พี่กับพี่ทีนมีพ่อคนเดียวกันแต่คนละแม่ ส่วนนายกับพี่ มีแม่คนเดียวกันแต่คนละพ่อ” เด็กหนุ่มยกมือไหว้ พี่ทีนรีบแย้ง “เฮ้ย! ไม่ต้องไหว้ก็ได้ พี่ไม่อยากดูแก่ขนาดนั้น” “ส่วนนี่…สามีพี่…ชื่อพี่พี” ผมแนะนำ แอบเขินนิดหน่อยที่เรียกพี่พีว่าสามีต่อหน้าคนอื่น เจ้าปั้นดูจะไม่แปลกใจเท่าไหร่ที่สามีผมเป็นผู้ชาย “นั่นไนซ์กับไนน์ ลูกพี่ทีน” พวกแฝดสลบไสลยู่บนบ่าพี่ทีนคนละข้าง
ผมไม่ได้แนะนำพี่แอนให้ปั้นรู้จัก เพราะตั้งแต่กลับมาถึงแกก็หายเข้าไปในบ้านไม่ออกมาพูดคุยกับใครอีกเลย
“นายน่าจะบอกตั้งแต่แรกว่าเป็นน้องพี่ จะได้ไปเที่ยวทะเลด้วยกัน” “นี่แปลว่าพี่ไม่เคยคุยกับแม่เลยสินะ” เจ้าปั้นถาม “อะไรหรอ?” “ก็…บ้านผมอยู่ชลบุรี ออกจากบ้านก็เจอทะเลแล้ว” พูดจบ ทุกคนก็หัวเราะอย่างขบขัน ทำให้บรรยากาศผ่อนคลายลงไป “พี่พี พี่จะว่าอะไรมั้ยถ้าผมจะขอบ้านพักหลังนึงให้น้องอยู่ไปก่อน” “ได้สิ จะไปว่าอะไรล่ะ? ให้อยู่หลังใกล้ ๆ บ้านเราก็ได้ จะได้สะดวกเวลาต้องการอะไร” “ขอบคุณนะพี่” เจ้าปั้นยกมือไหว้อีกครั้ง
เย็นวันนั้น ผมทำกับข้าวเลี้ยงตอนรับน้องชาย เจ้าปั้นยังดูเกร็ง ๆ อยู่ เราพูดคุยทำความรู้จักกันมากขึ้น พวกแฝดดูเหมือนจะตื่นเต้นที่ได้รู้จักเพื่อนใหม่ คุยโวเกี่ยวกับของเล่นและเกมกันอย่างออกรส ผมดีใจที่ทุกคนดูจะเข้ากันได้ดี อย่างน้อยช่วงนี้ผมก็มีคนมาช่วยเลี้ยงพวกแฝด เพราะปั้นจะอยู่กับผมจนเปิดเทอม
------------------------------------------------------------------------------------
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 
โพสต์ 
โพสต์