เสียงหัวใจในสนามเชียร์ ตอนที่4

Kikkykt561

ตอนที่ 4 : แสงแดดยามเช้า และรอยยิ้มเดิมคนนั้น

เช้าวันจันทร์ แสงแดดอ่อนๆ ส่องลอดม่านหน้าต่างเข้ามาในห้องเรียน เสียงเพื่อนๆ คุยกันจอแจเหมือนทุกวัน แต่หัวของนัทกลับลอยอยู่ในโลกอีกใบ — โลกที่ยังคงมีเสียงฝนจากวันนั้น และรอยยิ้มของพายวนเวียนอยู่ในหัวไม่หยุด

เขาไม่รู้ว่าพายรู้สึกยังไงกับสิ่งที่พูดวันนั้น แต่แค่คิดถึงประโยค “ระวังพี่จะเผลอชอบเรากลับนะ” หัวใจก็เต้นแรงอีกครั้งโดยอัตโนมัติ

“เฮ้! นัท! ยิ้มอะไรอยู่คนเดียววะ”
เสียงเพื่อนข้างโต๊ะเรียกจนเขาสะดุ้ง
“ปะ…เปล่า ไม่มีอะไร!”
“แน่ใจนะ? หน้าแดงขนาดนั้น”
“บอกว่าไม่มีไง!” นัทตอบพลางรีบก้มหน้ากับสมุด

แต่ในใจกลับยอมรับเบาๆ ว่า “ก็เพราะคิดถึงพายนั่นแหละ…”

พอตกเย็น เขารีบตรงไปสนามเชียร์เหมือนทุกวัน คราวนี้เขามาเร็วกว่าเดิมด้วยซ้ำ — ไม่รู้ว่าเพราะอยากช่วยตั้งอุปกรณ์ หรือแค่หวังจะได้เจอพายก่อนใครกันแน่

“นัท! มาเร็วจัง” เสียงคุ้นเคยดังมาจากทางด้านหลัง
พายเดินถือกล่องอุปกรณ์มาพร้อมรอยยิ้มสดใสเหมือนเดิม เหงื่อเริ่มซึมที่ขมับ แต่แววตายังอ่อนโยนเหมือนเคย

“เมื่อวานเป็นไง ไม่สบายใช่มั้ย ฝนตกหนักขนาดนั้น”
“ไม่ครับ ผมสบายดี”
“ดีแล้ว พี่กังวลอยู่นะ”

นัทชะงักกับคำพูดนั้นเล็กน้อย — คำว่า “พี่กังวล” ทำให้หัวใจอบอุ่นแปลกๆ
พายวางกล่องลง แล้วส่งผ้าพันหัวเชียร์ให้

“วันนี้ลองเป็นคนถือธงใหญ่ดูมั้ย พี่ว่าเราเริ่มจับจังหวะดีแล้วนะ”
“จริงเหรอครับ ผมจะทำได้เหรอ?”
“ได้สิ พี่เห็นเราพยายามทุกวันเลย”

ตอนซ้อม พายยืนอยู่ด้านหน้า ส่วนนนท์ถือธงใหญ่สุดในแถวหลังสุด ลมพัดแรงจนผ้าธงสะบัดอย่างสวยงาม เสียงกลองดังขึ้นอีกครั้ง แต่ครั้งนี้นัทไม่ได้ฟังเสียงนั้นเหมือนเดิม — เขากำลังมองพายที่ยืนตะโกนให้กำลังใจทุกคนอยู่

ทุกครั้งที่พายหันมามอง เขาจะยิ้มให้อย่างไม่รู้ตัว

พอซ้อมจบ พายเดินเข้ามาใกล้ “เก่งมาก วันนี้ธงของเราสวยสุดเลย”
“จริงเหรอครับ”
“อืม พี่พูดจริง”

ทั้งคู่ยืนคุยกันอยู่ใต้ต้นชมพูพันธุ์ทิพย์ที่เริ่มผลิดอกอีกครั้ง ลมเย็นๆ พัดผ่าน เส้นผมของพายปลิวจนปลายสัมผัสไหล่นัทเบาๆ

“พี่พาย…” นัทเรียกชื่ออีกฝ่ายเบาๆ
“หืม?”
“ขอบคุณนะครับ ที่ทำให้ผมกล้ายิ้มในที่ที่มีคนเยอะๆ แบบนี้อีกครั้ง”

พายมองอยู่นาน ก่อนตอบด้วยรอยยิ้มอบอุ่น “พี่ต่างหากที่ต้องขอบคุณ… เพราะนัททำให้พี่อยากอยู่ในสนามเชียร์นี้นานกว่าที่เคย”

ลมพัดแรงขึ้นอีกนิด กลีบดอกชมพูพันธุ์ทิพย์ปลิวผ่านระหว่างคนทั้งสอง
แสงแดดยามเย็นสะท้อนกับธงสีสดที่พริ้วอยู่ในมือของนัท เหมือนหัวใจทั้งสองดวงกำลังเต้นในจังหวะเดียวกันอีกครั้ง

ในวันนั้น ไม่มีฝน ไม่มีเสียงฟ้าร้อง มีเพียงเสียงหัวเราะ และรอยยิ้มของคนที่อยากอยู่ข้างกันไปเรื่อยๆ —
จนจบฤดูกาลเชียร์ และบางที… อาจนานกว่านั้น 💓

thai_boys

ขอขอลคุณมากๆนะครับ

nuangnut1996

สนุกมากครับ

thefriday

อ่านจนมาถึงตอนนี้ ก็เอ๊ะ 2 คนนี้ เรียนมัธยมอยู่ หรือมหาลัยนะครับ ทำไมเหมือนไม่มีข้อมูล 5555

thai_boys

ขอบคุณมากๆนะครับ

BB5599