ซ่อนรักในไซต์งาน ตอนที่ 2

FatherandSon

0 s! O# G% l/ j% J( O8 Lสามวันต่อมา ตอนเช้าตรู่ ท้องฟ้ายังคงเป็นสีเทาหม่นยามเช้าตรู่ ไอหมอกบางๆ ปกคลุมไปทั่วบริเวณบ้านไม้เก่าๆ ที่ล้อมรอบด้วยทุ่งนา ที่เงียบสงบ ทิม ลุกขึ้นแต่งตัวในชุดเสื้อยืดกางเกงยีนส์ที่แม่เพิ่งซื้อให้เมื่อวาน เป็นชุดสำหรับเริ่มต้นชีวิตใหม่ในฐานะคนงาน ไม่ใช่ชุดสำหรับนักศึกษาอย่างที่เขาเคยจินตนาการไว้
แม่เดือนเตรียมข้าวต้มไว้ให้ทิมอย่างพิถีพิถัน และนั่งมองลูกชายกินจนหมดชาม ด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความห่วงใยและชื่นชมในการเสียสละของเขา ส่วนที... น้องชายที่รู้สึกผิด นั่งเงียบๆ อยู่ข้างโต๊ะอาหาร ไม่กล้าสบตาพี่ชายตรงๆ แต่ก็พยายามยื่นถุงขนมปังกรอบให้ทิมอย่างอ้อมแอ้มเพื่อเป็นการแสดงความรู้สึก
. `3 k2 q# M3 d7 W* I2 W- V
7 v2 {9 t8 z5 `9 s4 ]/ E“เดินทางดีๆ นะลูก”
แม่เดือนกำชับ ขณะที่ช่วยทิมหิ้วกระเป๋าเดินทางที่บรรจุเสื้อผ้าและของใช้จำเป็นไม่กี่อย่าง

9 j7 e8 F" \& O& C8 b& ~เวลาประมาณเจ็ดโมงเช้า เสียงเครื่องยนต์ของรถกระบะสี่ประตูเก่าๆ ที่มีร่องรอยการใช้งานหนักและคราบดินโคลน ก็แล่นมาจอดเทียบหน้าบ้าน
นนท์ ก้าวลงจากรถด้วยท่าทางคล่องแคล่วสมเป็นผู้รับเหมาวัยสามสิบสองปี เขาสวมเสื้อเชิ้ตลายสก๊อตและกางเกงยีนส์สีเข้ม ใบหน้าของเขามีหนวดเคราที่ตัดแต่งอย่างเรียบร้อย และแววตาที่ดูจริงจังแต่ก็ใจดีตามที่แม่เดือนบอก
“สวัสดีครับแม่เดือน สวัสดีครับน้องที”
นนท์ทักทายอย่างสุภาพก่อนจะหันมาจับมือทิมอย่างหนักแน่น
) p2 B- e; |3 q& A" j' ~' z" u“พร้อมนะทิม” นนท์ถาม
ทิมสูดหายใจลึก เขามองไปยังใบหน้าที่เปื้อนน้ำตาของแม่ และสายตาที่เต็มไปด้วยความรู้สึกผิดของน้องชาย ก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงที่มั่นคง
“พร้อมครับ”
นนท์พยักหน้ารับ เขาช่วยทิมโยนกระเป๋าขึ้นท้ายรถ จากนั้น ทิมก็หันไปกอดแม่เดือนแน่น แม่กระซิบคำอวยพรและให้กำลังใจที่ข้างหู ก่อนที่ทิมจะตบบ่าทีเบาๆ
“อยู่ดูแลแม่ดีๆ นะน้อง”
6 N+ P+ q- P! D% X* k6 v( wทิมพูดกับน้องชาย
, B2 [- U9 a8 n1 bทีพยักหน้าอย่างแรง ดวงตาแดงก่ำราวกับกำลังจะร้องไห้
ทิมก้าวขึ้นไปนั่งข้างคนขับ มองผ่านกระจกรถไปยังบ้านของเขาเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนที่นนท์จะเหยียบคันเร่ง รถก็ค่อยๆ เคลื่อนตัวออกจากบ้านอย่างช้าๆ พาเด็กหนุ่มผู้ซึ่งเพิ่งจะจบการศึกษามัธยมปลายไปสู่โลกกว้างที่เต็มไปด้วยงานหนัก ความรับผิดชอบ และความจริงของชีวิต ที่เขาต้องแบกรับไว้แทนครอบครัวของเขา.
รถกระบะแล่นออกสู่ถนนใหญ่ ทิ้งความเงียบสงบของย่านที่อยู่อาศัยไว้เบื้องหลัง ทิมนั่งมองทิวทัศน์ที่ค่อยๆ เปลี่ยนไป สลับกับมองไปที่มือของตัวเองที่วางอยู่บนหน้าขา ราวกับกำลังสำรวจความรู้สึกที่เปลี่ยนแปลงภายใน
4 N2 ~8 G& L" j) ~& H" j" f- T4 h1 }0 Oนนท์สังเกตความเงียบของเด็กหนุ่มที่นั่งอยู่ข้างๆ เขายังไม่พูดอะไรทันที ปล่อยให้ทิมได้ใช้เวลาอยู่กับความคิดของตัวเองสักพัก จนกระทั่งรถแล่นเข้ามาในเขตเมืองมาพอสมควรแล้ว
$ h2 Z3 m4 n: Z, f% n: e; x“สบายใจขึ้นหน่อยไหม?”
- {* M4 h9 ]( o2 ?* kนนท์เปิดบทสนทนาด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนกว่าตอนที่คุยงานกับแม่เดือน
ทิมหันไปมองนนท์ พยักหน้าเบาๆ “ครับ”
นนท์พ่นลมหายใจออกมาช้าๆ เขาเอื้อมมือไปเปิดเพลงเก่าๆ เบาๆ จากวิทยุ เพื่อลดความอึดอัด ก่อนจะหันมามองทิมแวบหนึ่ง
+ T# U$ Y8 d! y' `9 x2 X“ชีวิตมันก็แบบนี้แหละทิม มันมีทางแยกที่เราไม่ได้เลือกเสมอ”
นนท์พูดด้วยน้ำเสียงที่เข้าใจโลก
2 d0 h$ M0 I/ V' f2 l/ ~4 w“แต่การตัดสินใจของนาย.. มันกล้าหาญมากนะ”
ทิมเงียบไปพักหนึ่ง ก่อนจะถามด้วยความอยากรู้
0 m$ W( E0 I/ Q. H5 ]4 S“พี่นนท์สนิทกับพ่อผมมากแค่ไหนครับ”
1 t6 y7 r5 i$ W" ]' {* d# F3 i( Zรอยยิ้มเศร้าๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของนนท์ “เราทำงานด้วยกันมาหลายปี ตั้งแต่ตอนที่พ่อของนายตัดสินใจออกมาเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่ต่างจังหวัด เขาเป็นคนดีนะทิม เป็นคนทำงานหนัก และเป็นที่รักของทุกคนในไซต์งาน”
. v9 ~! N% C( f- k# ?! rนนท์นิ่งไปชั่วขณะ ดวงตาของเขาจ้องมองไปที่ถนนเบื้องหน้า แต่ทิมรู้สึกได้ว่าความคิดของเขาลอยกลับไปยังอดีต
“คิดถึงพ่อไหม?”
+ W( }' G) Y3 w: ~, rนนท์ถามทิมด้วยคำถามสั้นๆ ตรงไปตรงมา
; L  J+ z2 z5 K- z- ~8 pทิมเม้มปากแน่น ความเศร้าที่ซ่อนอยู่ถูกกระตุ้นขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้
6 H  m0 _5 j; O; i/ \“คิดถึงครับ”
7 ]" G$ T, p! Yเขาตอบเสียงแผ่ว
0 [% W6 m1 |- j/ I- a“คิดถึงตลอดเวลา”
นนท์พยักหน้ารับอย่างเข้าใจ
“ฉันก็คิดถึงเขาเหมือนกันนะทิม”
0 S0 n8 F7 X& X$ B' {" M  tนนท์ยอมรับอย่างจริงใจ
“ไม่ต้องห่วงนะ” นนท์หันมาตบบ่าทิมเบาๆ เพื่อปลอบใจ
5 W& w# L0 O7 _3 m6 U# U8 j  P“ที่ไซต์งานของฉัน... ฉันจะดูแลนายอย่างดี เหมือนที่ฉันเคยสัญญากับพ่อของนายไว้”
* t% ]' w  K+ k2 s, x& A9 Q4 x, q% D1 gคำพูดนั้นทำให้ทิมรู้สึกอุ่นใจขึ้นอย่างประหลาด มันไม่ใช่แค่การไปทำงาน แต่เป็นการเริ่มต้นชีวิตใหม่ภายใต้การดูแลของคนที่รู้จักและรักพ่อของเขา.
นนท์เหยียบคลัตช์เพื่อเปลี่ยนเกียร์ขณะที่รถไต่ระดับขึ้นเนินเล็กน้อย เขาหันมาพูดกับทิมด้วยท่าทีผ่อนคลาย เพื่อให้เด็กหนุ่มได้คลายความกังวล
8 ], J! U& w( _+ g' v“เอาล่ะทิม ที่นี่ก็เริ่มเป็นชนบทแล้วนะ เราคงต้องใช้เวลาขับรถอีกเกือบทั้งวันกว่าจะถึงไซต์งานหลัก”
นนท์พูดพลางมองกระจกหลังเพื่อดูสัมภาระที่ท้ายรถ

. o/ v% M: T; F8 h0 N6 G' A“แต่เราไม่ได้ไปกันแค่สองคนหรอก”
; T4 E1 K! L* M7 y+ E“เดี๋ยวเราจะแวะรับคนงานของเราอีกคน ชื่อ ไอ้เก่ง มันกำลังรออยู่ที่สถานีขนส่งในตัวเมือง”
9 ?  w! z% n' F8 v0 U
" T! k* w2 K5 o/ l/ |5 xทิมพยักหน้ารับอย่างเข้าใจ
, T! O, u: k+ _0 j
“วันนี้เราคงขับรวดเดียวไม่ไหว”
นนท์คำนวณจากระยะทางและเวลา
- q9 c& P; E" w5 b2 R5 @“รับไอ้เก่งแล้วเราจะขับต่อไปอีกสักหน่อย แล้วเราจะหาที่พักค้างคืนกันก่อน”

6 I' R) L# h) \0 I( J, [) l+ b" nนนท์ยิ้มเล็กน้อยเมื่อเห็นสีหน้าของทิม
“ไม่ต้องห่วงเรื่องค่าใช้จ่าย ฉันออกให้ก่อน ถือเป็นค่าเดินทางของทีม”
2 I& G. S  M0 N, P: i2 a& N( l
“การทำงานกับฉันมันก็เป็นแบบนี้แหละทิม เราต้องเดินทางบ่อยๆ เวลาย้ายไซต์งาน เราจะนอนตามห้องเช่ารายวัน หรือบางทีก็เช่าบ้านเล็กๆ อยู่รวมกันหลายคนเพื่อประหยัด” นนท์อธิบายเพื่อเตรียมความพร้อมให้ทิมรับรู้ถึงสภาพการทำงานจริง
5 v8 \- B& c. h! e+ N& _“นายจะต้องชินกับการนอนแบบนี้แหละ”
! U5 T; C* E% a9 r) U  g" S3 `, Dนนท์พูดพลางเร่งความเร็วเมื่อเห็นถนนโล่ง
# e  o4 t3 x5 o/ {“มันอาจจะไม่สบายเหมือนนอนที่บ้าน แต่ก็เป็นส่วนหนึ่งของชีวิตผู้รับเหมา ที่ไหนมีงาน ที่นั่นก็คือบ้านชั่วคราวของเรา”
ทิมมองออกไปนอกหน้าต่างอีกครั้ง ดวงอาทิตย์เริ่มทอแสงสีทองสาดส่องลงบนทุ่งนา ความคิดที่ต้องนอนค้างแรมกับคนแปลกหน้าสองคนทำให้เขารู้สึกตื่นเต้นและประหม่าไปพร้อมๆ กัน แต่นี่คือสิ่งที่เขาต้องเผชิญเพื่อเริ่มต้นบทบาทใหม่ในชีวิต.
รถกระบะเลี้ยวเข้าสู่สถานีขนส่งผู้โดยสารในตัวเมือง ท่ามกลางความวุ่นวายของผู้คนที่กำลังเดินทางและรถโดยสารที่เข้าออกตลอดเวลา นนท์ขับรถไปจอดเทียบฟุตบาทใกล้กับจุดพักคอย
0 O- C! H( b7 }) i# c1 ]$ E( E“นายไปนั่งเบาะหลังก่อนนะทิม”
นนท์บอกพลางปลดล็อกประตู
" g' N; ?9 |& X$ M" |ทิมรีบขยับตัวไปนั่งเบาะหลังทันที แล้วนนท์ก็ลงจากรถเพื่อไปรับคนงานที่นัดไว้ ไม่นานนัก เขาก็เดินกลับมาพร้อมกับชายหนุ่มคนหนึ่งที่เดินตามหลังมาอย่างกระฉับกระเฉง
( R2 O. ^( b* \4 j5 a0 K6 Wไอ้เก่ง มีอายุประมาณยี่สิบห้าปี รูปร่างของเขาหนาแน่น กำยำ สมกับเป็นคนงานที่ใช้แรงงานหนัก ผิวของเขาเป็นสีแทนเข้มจนเกือบคล้ำจากการทำงานตากแดด หน้าตาของเก่งดูซื่อๆ และเป็นมิตร แต่ด้วยโครงหน้าที่คมเข้ม ทำให้เขามีเสน่ห์บางอย่าง
& z8 \6 ]0 f: {- e. n! U6 ~1 kนนท์เปิดประตูฝั่งผู้โดยสารให้เก่ง
6 M( |" l1 l( d8 |# H- s) O“นี่ทิม ลูกชายของพี่เทิด ส่วนนี่ไอ้เก่ง คนงานที่ฉันบอก”
5 c& G# }% M- W1 I0 u6 ~เก่งหันมาพยักหน้าให้ทิมเบาๆ ก่อนจะโยนกระเป๋าเป้ใบใหญ่ไว้ที่พื้นรถตรงเบาะหลัง แล้วทิ้งตัวลงนั่งบนเบาะหน้าข้างนนท์
"ยินดีที่ได้รู้จักนะทิม "เก่งพูดหลังจากที่ปิดประตูรถ
"ครับพี่เก่ง"
& m" ^0 Q, H9 L9 v4 zทิมมองสำรวจรูปร่างและใบหน้าของเก่งจากเบาะหลังโดยที่เก่งไม่ทันสังเกต เขารู้สึกได้ถึงความแตกต่างอย่างชัดเจนระหว่างตัวเอง เด็กหนุ่มผอมบางที่เพิ่งออกจากรั้วโรงเรียน กับชายหนุ่มที่ดูแข็งแกร่งและเชี่ยวชาญชีวิตที่นั่งอยู่เบื้องหน้า
8 o$ Z$ M- r: x0 B4 j& E: j$ k( `ท่ามกลางความตื่นเต้นและความประหม่าที่จะได้ร่วมเดินทางกับคนแปลกหน้าสองคน ทิมกลับรู้สึกถึงความรู้สึกที่แปลกประหลาดอย่างหนึ่งซ่อนอยู่ลึกๆ
ความหวั่นไหว อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนแล่นริ้วขึ้นมาในใจของเด็กหนุ่มที่เพิ่งก้าวออกจากโลกใบเก่าของตัวเอง
; D. M; W. |- h2 K& Z0 Tรูปร่างที่ดูดีและหุ่นที่สมส่วนของเก่งภายใต้เสื้อยืดสีทึมๆ ประกอบกับใบหน้าแบบคนซื่อๆ บ้านๆ แต่มีเสน่ห์ ทำให้ทิมรู้สึกสับสนในตัวเอง เขาพยายามละสายตาออกไปมองทิวทัศน์นอกหน้าต่าง แต่ภาพของเก่งก็ยังคงฉายชัดอยู่ในความคิดของเขา.
รถกระบะขับมาเรื่อยๆ จนกระทั่งตะวันเริ่มคล้อยต่ำลงไปทางทิศตะวันตก นนท์แวะเข้าปั๊มน้ำมันเพื่อเติมเชื้อเพลิงและให้ทุกคนได้ยืดเส้นยืดสาย ก่อนจะขับต่อไปอีกเล็กน้อยแล้วเลี้ยวเข้าสู่ถนนสายรอง
“เราถึงที่พักคืนนี้แล้ว”
. C5 A8 n, {- P- q" lนนท์บอกพลางชะลอรถหน้าอาคารเตี้ยๆ แห่งหนึ่งซึ่งมีป้ายไฟนีออนเก่าๆ เขียนว่า 'รีสอร์ตชั่วคราว' ซึ่งจริงๆ แล้วก็คือโรงแรมม่านรูดเก่าๆ นั่นเอง
นนท์จอดรถและให้เก่งไปช่วยทิมเอาสัมภาระลงจากรถ ส่วนตัวเขาเดินเข้าไปติดต่อห้องพักกับเคาน์เตอร์
ไม่นานนนท์ก็กลับออกมาพร้อมลูกกุญแจสองดอก
; U+ h2 e* q  u8 {. }( q2 E: U! |2 Q3 w“ฉันได้มาสองห้องนะ”
นนท์พูดพลางยื่นกุญแจดอกหนึ่งให้ทิม
“ตามปกติห้องพักให้เข้าพักได้ห้องละสองคน เรามักจะแอบพักรวมกันหลายคนเพื่อประหยัด แต่เพื่อให้ทิมได้พักผ่อนอย่างเต็มที่ในคืนแรก ฉันเลยตัดสินใจเปิดสองห้อง”

ทิมรับกุญแจมาอย่างงงๆ
นนท์พูดต่อขณะเดินนำไปยังห้องพัก
“ห้องแรกเป็นของทิม นายพักคนเดียวไปเลย ส่วนฉัน... ฉันจะนอนกับเก่ง”
4 f+ H0 v' r5 |0 Jนนท์หันมามองทิมด้วยรอยยิ้มที่ดูเป็นมิตร แต่ก็มีอะไรบางอย่างที่ทิมไม่เข้าใจ
7 o/ z1 p' Y8 q7 }+ z7 Q“ไอ้เก่งเขาชินแล้วกับการนอนห้องเดียวกับฉัน พวกเราทำงานด้วยกันมานาน”
ทิมพยักหน้ารับอย่างเข้าใจ แม้จะรู้สึกแปลกๆ ที่นายจ้างอย่างนนท์เลือกที่จะนอนห้องเดียวกับลูกน้องอย่างเก่ง แทนที่จะให้น้องใหม่ที่มาจากทางไกลอย่างเขาได้พักกับลูกน้องด้วยกัน แต่เขาก็ไม่กล้าโต้แย้ง
: O8 g; U; n2 P# l8 a0 s/ ~/ W“ห้องนายอยู่ทางซ้าย ส่วนห้องฉันกับเก่งอยู่ทางขวา ถ้ามีอะไรให้เรียกได้เลยนะทิม” นนท์กล่าว
4 D9 @+ l$ \: |2 m4 tทิมเดินตามหลังเก่งไปยังห้องพักของตัวเอง ห้องนั้นมีขนาดเล็ก มีเตียงเดี่ยวตั้งอยู่กลางห้อง และมีไฟสลัวๆ จากโคมไฟหัวเตียง ทันทีที่เก่งวางกระเป๋าของทิมลงที่พื้น เขาก็พูดกับทิมด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนกว่าตอนแรก
“พักผ่อนเยอะๆ นะน้อง พรุ่งนี้ต้องเดินทางอีกไกล”
เก่งตบบ่าทิมเบาๆ ก่อนจะเดินออกไปสมทบกับนนท์ที่หน้าห้องพักอีกห้อง
9 ^/ [4 ~+ D/ r  r4 f; zทิมยืนอยู่กลางห้องเงียบๆ เขาวางกระเป๋าเป้ของตัวเองลง  ความคิดของทิมวนเวียนอยู่กับความรู้สึกหวั่นไหวที่เกิดขึ้นเมื่อเช้า เขาพยายามสลัดความคิดที่ไม่สมควรเหล่านั้นออกไป ก่อนจะเริ่มจัดข้าวของและเตรียมตัวเข้านอน เพื่อรับมือกับการเดินทางและชีวิตใหม่ที่กำลังจะมาถึงในวันพรุ่งนี้.
9 _, V! N" ]7 K/ ~& ~6 S2 ?* C

nuangnut1996

สนุกมากครับ

bbb615

ขอบคุณครับ

saiyok

ขอบคุณมากครับ

J.Scot

ขอบคุณมากครับ

TheTide23

สนุกมากครับ

ponch

ขอบคุณครับ

pai_2552

ขอบคุณครับ

atten456

ขอบคุณครับ

kilp

ขอบคุณครับ

kilp

ขอบคุณครับ

hnum

ขอบคุณครับ

art91

ขอบคุณครับ

popn

ขอบคุณครับ

team901x

ขอขอบคุณมากๆนะครับ

Eart

ขอบคุณครับ

LoongK

ขอบคุณครับ
. i# Z( t1 z* D& s/ o/ w