แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Niarthit เมื่อ 2025-10-13 20:42
" ?) u' f! Q4 w
' [4 {' J6 O. `5 B' v8 d9 v$ ^+ L แสงแดดยามบ่ายคล้อยที่สาดส่องเข้ามาในห้องสตูดิโอคณะศิลปกรรมนั้นเจิดจ้าเสียจนเผยให้เห็นฝุ่นผงที่ล่องลอยอยู่ในอากาศ แต่นอกจากนั้นแล้วมันยังเผยให้เห็นร่างของโชนที่ยืนแข็งทื่ออยู่กลางห้อง ราวกับเป็นรูปปั้นอีกชิ้นที่ประดับอยู่ภายในห้อง ห้องนี้เป็นห้องสตูดิโอวาดภาพขนาดใหญ่ที่ถูกปิดตายชั่วคราว มีเพียงโชน จั๊ม และเพื่อนสนิทของจั๊มอีกสองคนคือ เหม และ ฟิล์ม เท่านั้นที่อยู่ภายใน โชนอยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตนักศึกษาสีขาวและกางเกงสแล็คสีดำตามระเบียบนักศึกษา ยืนกอดตำราจิตวิทยาเล่มหนาเอาไว้แน่น ราวกับมันเป็นเกราะป้องกันสุดท้ายในสิ่งที่เขาพยายามจะหลีกเลี่ยง “ค...คุณจั๊มครับ ผมว่าผมทำไม่ได้จริงๆ นะครับ” โชนพยายามเปล่งเสียงที่สั่นเครือออกมา ดวงตาภายใต้กรอบแว่นทรงกลมสั่นไหวอย่างเห็นได้ชัด เขาหลบสายตาจาก จั๊ม ผู้เป็นเจ้าของเสน่ห์ร้ายกาจที่ทำให้เขายอมมาถึงจุดนี้ จั๊มไม่ได้อยู่ในรูปลักษณ์ที่เรียบร้อยเท่าโชน อีกฝ่ายอยู่ในเสื้อเชิ้ตนักศึกษาที่ปลดกระดุมถึงสามเม็ด สวมต่างหูเงินวาว มีรอยยิ้มกรุ้มกริ่มที่มุมปาก แววตาเจ้าเล่ห์ของเขาเป็นประกายราวกับกำลังเล่นเกมที่น่าสนุก “เห้ย มึงจะเรื่องมากอะไรนักหนาวะไอ้โชน! ไหนบอกรักกูไง?” จั๊มก้าวเข้ามาประชิดตัวโชนอย่างรวดเร็ว ระยะห่างที่ใกล้เข้ามาทำให้โชนตัวแข็งทื่อราวกับถูกสาป “ผม...ผมรักคุณจั๊มนะครับ แต่...นี่มันแก้ผ้าเลยนะครับคุณจั๊ม! ตั้งแต่เกิดมาผมยังไม่เคยแก้ผ้าให้ใครเห็นเลย...” โชนพูดเสียงแผ่ว พยายามไม่มองไปทาง เหม และ ฟิล์ม ที่กำลังเตรียมขาตั้งและผืนผ้าใบขนาดใหญ่อยู่ด้านหลัง พวกเขากำลังมองมาที่เขาด้วยรอยยิ้มที่เหมือนจะเข้าใจหากทว่าก็ซ่อนแฝงไปด้วยความสนุก เหมเป็นคนผิวเข้ม ร่างสูงใหญ่ในเสื้อฮู้ดสีดำ มีมาดนักกีฬาที่ดูเซ็กซี่อย่างไม่ตั้งใจ ส่วนฟิล์มนั้นดูเป็นเด็กหนุ่มผมยาวประบ่า มีรอยยิ้มหวานๆ ที่ดูเหมือนจะไร้เดียงสาแต่แฝงไปด้วยความแสบซน “โถ่ ไอ้หนุ่มแว่น” เหมหัวเราะเสียงห้าว “พวกกูก็ผู้ชายเหมือนมึงนั่นแหละวะ แล้วอีกอย่าง...จั๊มก็รักมึงขนาดนี้แล้ว ให้ดูหน่อยจะเป็นไรไปวะ? ถือว่าเช็คของไง” “ใช่ครับคุณโชน” ฟิล์มเสริมด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลแต่เต็มไปด้วยความคะยั้นคะยอ “เราไม่เคยวาดนู้ดชายมาก่อนเลยนะครับ อาจารย์อยากได้ความสมจริง พวกเราสัญญาว่าจะตั้งใจวาดให้ดีที่สุดเลยครับ” จั๊มยื่นมือไปจับมือที่กำตำราของโชนไว้แน่น เขาใช้ปลายนิ้วโป้งลูบไล้หลังมือของโชนอย่างแผ่วเบา ซึ่งการสัมผัสเพียงแค่นั้นก็ส่งผลรุนแรงต่อจังหวะการเต้นหัวใจของโชนแล้ว “มึงเชื่อใจกูนะโชน” จั๊มพูดด้วยน้ำเสียงที่ลดความกวนลงมาเป็นความอ่อนโยนที่โชนแพ้ทางเสมอ “งานนี้สำคัญกับเกรดกูมากเลยนะ ถ้าไม่ได้มึง กูคงไม่กล้าขอใครแล้ว มึงรู้ว่ากูชอบมึงมากขนาดไหน...แล้วเราก็กำลังคบกันอยู่ไม่ใช่เหรอ?” “ค...ครับ ผมรู้ครับ” โชนตอบรับอย่างรวดเร็ว คำว่า 'คบกัน' นั้นเป็นเหมือนอาวุธที่ทำให้เขาต้องยอมจำนนเสมอ จั๊มใช้จังหวะนั้นดึงตำราออกจากมือของโชน แล้ววางมันลงบนเก้าอี้ข้างๆ "งั้นก็เริ่มได้แล้วว่ะ ที่รัก...ถอดเลยนะ”โชนหายใจเข้าลึกๆ มันเหมือนกับการตัดสินใจกระโดดลงจากหน้าผา เขายื่นมือสั่นๆ ไปที่กระดุมเสื้อเชิ้ตตัวแรก เขาค่อยๆ ปลดมันออกทีละเม็ดอย่างเชื่องช้า ความเขินอายแผ่ซ่านไปทั่วผิวหนังทุกตารางนิ้ว จนหน้าและใบหูแดงเห่อเหมือนมะเขือเทศสุก เสื้อเชิ้ตตัวนอกถูกปลดออก เผยให้เห็นเสื้อกล้ามสีขาวเรียบๆ ที่ซับเหงื่อของเขาไว้ โชนรีบถอดเสื้อเชิ้ตและเสื้อกล้ามออกพร้อมกันอย่างรวดเร็ว แล้วโยนมันลงข้างๆ หน้าอกของโชนไม่ได้มีมัดกล้ามใหญ่โตเท่าพวกนักกีฬา แต่ก็มีรูปร่างสมส่วน ผิวของเขาขาวสะอาดเกือบจะเรืองแสงได้ในความสลัวของห้อง บริเวณท้องค่อนข้างลีนหากแต่ก็ซ่อนมัดกล้ามเล็กน้อย แสงไฟส่องกระทบตรงหัวนมสีอ่อนที่กำลังแข็งตัวเล็กน้อยเพราะความตื่นเต้น “หูยยย...ไอ้นี่มัน ฮ็อตเนิร์ด จริงๆ ว่ะ” เหมผิวปากแซวเสียงดัง ทำให้โชนหน้าแดงจัดจนลามไปทั้งตัว “เงียบไปเลยไอ้เหม!” จั๊มปรามเพื่อน แต่ในเสียงนั้นกลับแฝงความภาคภูมิใจในตัวแฟนหนุ่มของเขาไว้เต็มเปี่ยม โชนรีบก้มหน้าลงมองพื้น เขารู้สึกเหมือนถูกเปลื้องผ้าจนถึงจิตวิญญาณแล้ว แต่ภารกิจยังไม่เสร็จสิ้น เขาค่อยๆ ปลดเข็มขัดหนังออกช้าๆ เสียงโลหะกระทบกันเป็นเสียงที่ดังเกินจริงในความเงียบที่รอคอยการถอดกางเกง กางเกงสแล็คถูกปลดลงช้าๆ เผยให้เห็นกางเกงในผ้าคอตตอนสีเทาเรียบๆ ที่ห่อหุ้ม ความลับที่ใหญ่โตของเขาเอาไว้ โชนพยายามที่จะยื้อเวลานี้ให้นานที่สุด “คุณจั๊มครับ...ขอผมใส่กางเกงในไว้ได้ไหมครับ?” โชนอ้อนวอนด้วยน้ำเสียงแทบจะร้องไห้ จั๊มเดินเข้าไปใกล้เขาอีกครั้ง มือของเขาลูบไล้ไปตามแผ่นหลังที่กำลังเกร็งแน่นของโชนอย่างอ่อนโยน แต่คำพูดของเขาเฉียบขาด “ไม่ได้ว่ะโชน อาจารย์ต้องการ ความสมจริง จำได้ไหม? มึงต้องแก้ผ้าทั้งตัว” จั๊มจับขอบกางเกงในของโชนไว้ แล้ว กระชาก มันลงอย่างรวดเร็วและไม่ทันตั้งตัว “โหยยยยยย!” ฟิล์มร้องออกมาเบาๆ แต่ไม่ใช่ด้วยความรังเกียจ แต่เป็นด้วยความประหลาดใจระคนตื่นเต้น แก่นกายของโชนที่เป็นสีอ่อนและมีขนาดค่อนข้างใหญ่ถูกปลดปล่อยออกมาอย่างฉับพลัน มันอยู่ในสภาพที่อ่อนตัว แต่ก็ดูมีขนาดที่น่าประทับใจสำหรับชายที่ดูเรียบร้อยอย่างเขา โชนอับอายจนแทบอยากจะแทรกแผ่นดินหนี เขารีบก้มตัวลงทันที มือสองข้างที่สั่นเทาพยายามที่จะปิดบังของสงวนของตัวเองเอาไว้ให้แน่นที่สุด “เอามือออกสิวะไอ้โชน” จั๊มหัวเราะเบาๆ ด้วยความเอ็นดู “แต่...แต่ผมอายครับคุณจั๊ม” โชนพูดเสียงอู้อี้จากในลำคอ มือยังคงกุมสิ่งที่อยู่ตรงหว่างขาเอาไว้แน่นด้วยความเขินอาย “มึงจะอายอะไรวะ” เหมพูดเสียงแข็งขึ้นเล็กน้อย “ถ้ามึงเอามือปิดไว้ แล้วพวกกูจะวาดสัดส่วนของมึงยังไงวะ? สัดส่วนตรงนั้นน่ะ...มันสำคัญที่สุดในงานนู้ดเลยนะเว้ย!” “ใช่ครับคุณโชน” ฟิล์มเสริมอย่างจริงจัง “เราวาดมือปิดไว้ไม่ได้นะครับ...เราต้องเห็นรายละเอียดทั้งหมด” โชนเงยหน้าขึ้นมองจั๊มด้วยดวงตาที่เปี่ยมไปด้วยความหวังว่าแฟนหนุ่มของเขาจะช่วยเขาได้ แต่จั๊มกลับทำเพียงยิ้มร้ายกาจ “ถ้ามึงไม่ยอมเอามือออก...กูจะจับให้มึงเองนะ” จั๊มขู่ด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความยั่วเย้า ความร้อนรุ่มแล่นพล่านไปทั่วใบหน้าของโชน เขารู้ว่าถ้าจั๊มจับมัน...เขาจะต้อง โด่ ขึ้นมาแน่ๆ และนั่นจะยิ่งน่าอับอายมากขึ้นไปอีกหลายเท่า ด้วยความจำนนต่อสถานการณ์และสายตาที่กดดันของเพื่อนจั๊ม โชนจึงยอมปล่อยมือออกจากแก่นกายของตัวเองอย่างช้าๆ มือของเขาทั้งสองข้างถูกยกขึ้นมาปิดใบหน้าตัวเองแทน เพื่อซ่อนความอับอายที่แทบจะท่วมท้น โชนยืนอยู่กลางห้องสตูดิโอ ท่ามกลางแสงแดดที่กำลังจะลับขอบฟ้า เปลือยเปล่าล่อนจ้อน ทั้งร่างกายอย่างไม่มีอะไรปกปิด แก่นกายของเขาห้อยต่องแต่งอยู่ระหว่างขาที่ชิดกันอย่างประหม่า เผยให้เห็นพวงไข่กลมๆ ที่หดตัวเล็กน้อยด้วยความเย็นและความตื่นเต้น จั๊มยิ้มอย่างพึงพอใจ ก่อนจะเดินไปหยิบกล้องถ่ายภาพขนาดเล็กขึ้นมา “โอเค...ถึงเวลาจัดท่าแล้วว่ะ นายแบบ” จั๊มพูดเน้นคำว่า 'นายแบบ' อย่างเยาะเย้ย ก่อนจะเดินเข้ามาหาโชนอีกครั้ง โดยไม่สนใจว่าโชนจะยืนตัวสั่นด้วยความอับอายมากแค่ไหน “เอาแขนลงสิโชน มึงยืนเกร็งแบบนี้วาดไม่สวยหรอก” จั๊มใช้มือที่อบอุ่นของเขา จับแขนของโชนแล้วดึงลงอย่างนุ่มนวลแต่ทว่าหนักแน่น เมื่อแขนของโชนถูกดึงลง แก่นกายของเขาก็ถูกเปิดเผยอย่างสมบูรณ์ต่อสายตาของทั้งสามคน จั๊มใช้มือของเขา จับสะโพกผายของโชน แล้วค่อยๆ หมุนตัวโชนให้หันข้างให้กับขาตั้งวาดรูป “ดีมากโชน...มองไปข้างหน้า...ทำหน้าให้ผ่อนคลายหน่อยสิวะ” จั๊มพูดพลางใช้นิ้วชี้ลูบไล้ไปตามร่องกระดูกสันหลังของโชนอย่างแผ่วเบา เป็นการสัมผัสที่ชวนให้วาบหวามและรู้สึกดีอย่างประหลาด เพียงแค่การสัมผัสอันอ่อนโยนจากจั๊มเท่านั้น ความร้อนรุ่มที่ถูกกดทับมานานก็พุ่งพล่านขึ้นอย่างรุนแรง เลือดสูบฉีดเข้าสู่แก่นกายของโชนอย่างรวดเร็วและไม่อาจควบคุมได้ โชนสัมผัสได้ถึงน้ำหนักที่เพิ่มขึ้นตรงกลางลำตัว แก่นกายที่อ่อนตัวเมื่อครู่กำลังขยายตัวขึ้นอย่างรวดเร็ว มันทั้ง แข็งขืนและใหญ่ขึ้นจนน่าตกใจ ความอับอายของเขาเพิ่มขึ้นอีกนับพันเท่า เขาพยายามจะขยับตัวหนีบขาเพื่อซ่อนมันไว้ แต่จั๊มก็ จับสะโพกเขาไว้แน่น “หืมมมม?” จั๊มยิ้มกว้างอย่างเจ้าเล่ห์ เขาหันไปมองเหมและฟิล์มที่ตอนนี้หยุดวาดรูปแล้ว และกำลังมองสิ่งที่กำลังชูชันของโชนด้วยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความหมาย “เฮ้ย! นี่มันโด่แล้วว่ะ!” เหมร้องขึ้นอย่างตื่นเต้น “โอย...คุณโชนนี่ เซนซิทีฟจริงๆ เลยนะครับ” ฟิล์มหัวเราะคิกคัก โชนรู้สึกเหมือนโลกทั้งใบกำลังพังทลายลงมาทับตัวเขา เขาไม่เคยรู้สึกอับอายและต้องการในเวลาเดียวกันขนาดนี้มาก่อนเลย จั๊มไม่ได้ดูโกรธเลยแม้แต่น้อย เขากลับใช้มือที่กำลังจับสะโพกของโชนอยู่ บีบเคล้นมันอย่างรุนแรงเพื่อปลอบประโลม แต่ในขณะเดียวกันก็เป็นการกระตุ้นความตื่นตัวทางเพศของโชนให้เพิ่มขึ้นไปอีก “มึงนี่มัน ของจริงเลยว่ะไอ้โชน” จั๊มกระซิบชิดหูโชนด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความปรารถนาอันดิบเถื่อน แก่นกายของโชนตอนนี้แข็งแกร่งและตั้งชันอย่างสมบูรณ์แบบ มันเป็นรูปธรรมของความปรารถนาที่เขาไม่กล้าแม้แต่จะยอมรับกับตัวเอง หยดน้ำใสๆ เริ่มซึมออกมาจากปลายยอดที่กำลังบวมแดงของมัน เป็นเครื่องพิสูจน์ถึงความพ่ายแพ้ของเขาต่อตัณหาของตัวเอง เหมเดินเข้ามาใกล้ พับแขนเสื้อขึ้นแล้วพูดด้วยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความซุกซน “แบบนี้วาดไม่ได้หรอกว่ะไอ้จั๊ม...ของ มันโด่ขนาดนี้ มันดูไม่ผ่อนคลายเลย” “จริงของมึงว่ะ” จั๊มทำท่าคิดอย่างชั่งใจ ก่อนจะหันมามองโชนที่กำลังยืนตัวสั่นด้วยความอับอาย “งั้น...มึงกับกู ไปเย็ดกันให้หายเงี่ยนก่อนดีไหมวะโชน?” จั๊มถามด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความยั่วเย้า คำว่า “เย็ด” ที่ออกมาจากปากของจั๊มทำให้โชนเกือบจะเป็นลม “ไม่...ไม่ได้นะครับคุณจั๊ม!” โชนปฏิเสธเสียงสูงปรี๊ดพัลวัน “ผม...ผมไม่พร้อมครับ!” “โอเคๆ กูรู้ว่ามึงยังไม่พร้อมจะเสียซิง ” จั๊มพูดอย่างเข้าใจ แต่รอยยิ้มของเขาดูเจ้าเล่ห์ยิ่งกว่าเดิม “งั้นก็…ช่วยตัวเองกันให้เสร็จๆ ไปก่อนดีไหมวะ? ในห้องนี้นี่แหละ” “ไอเดียดีว่ะ!” ฟิล์มปรบมืออย่างเห็นด้วย “พวกกูไปรอนอกห้องนะ...จัดการคุณโชนให้เรียบร้อยแล้วค่อยเรียกพวกกูกลับมาวาดต่อนะโว้ย!” เหมกับฟิล์มไม่ได้รอคำตอบ พวกเขารีบเก็บอุปกรณ์วาดภาพที่ไม่จำเป็นและเดินออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว ทิ้งให้โชนและจั๊มอยู่กันตามลำพังในห้องสตูดิโอที่เต็มไปด้วยความเงียบงันและความปรารถนาที่กำลังระเบิด โชนยังคงยืนตัวแข็งทื่อ แก่นกายของเขายังคงแข็งและชูชันอย่างไม่ลดละ จั๊มเดินเข้ามาหาเขาอีกครั้ง คราวนี้เขาเต็มไปด้วยความอ่อนโยนที่โชนต้องการ “มานี่มาไอ้เนิร์ดขี้อาย” จั๊มใช้มือจับแก่นกายที่ชี้โด่เด่ของโชนไว้เบาๆ การสัมผัสที่คาดไม่ถึงนี้ทำให้โชนหายใจสะดุดอีกครั้ง “ค...คุณจั๊มครับ…ผม...ผมไม่เป็นไรครับ คุณจั๊มไม่จำเป็นต้อง...ต้องทำขนาดนี้” โชนพูดติดๆ ขัดๆ พยายามจะถอยหนีด้วยความเคอะเขิน “หึ” จั๊มยิ้มเอ็นดู “กูอยากทำของกูเองว่ะ แล้วอีกอย่าง...มึงกำลังโด่ใส่หน้ากูขนาดนี้ แล้วจะให้กูทนได้ยังไงวะ? แต่มึงไม่ต้องห่วงนะ” จั๊มก้มลงมองใบหน้าของโชนด้วยสายตาที่เปี่ยมไปด้วยความเข้าใจ “มึงบอกว่ามึงยังไม่พร้อม สอดใส่ใช่ไหม? กูเข้าใจ คุณจั๊มคนนี้ รอมึงได้เสมอว่ะ...เรามาแค่ช่วยให้มึงหายเงี่ยนด้านนอกกันก่อนดีไหม?” โชนมองดวงตาของจั๊มที่เต็มไปด้วยความอ่อนโยนที่หายากนั้น เขาสัมผัสได้ถึงความจริงใจที่ทำให้กำแพงความอายของเขาพังทลายลงในที่สุด “ค...ครับ...ถ้าคุณจั๊ม...ถ้าคุณจั๊มแค่ช่วยผมที่ภายนอก...ผม...ผมจะรอจนกว่าคุณจั๊มจะพร้อมครับ” จั๊มยิ้มกว้างออกมาอย่างผู้ชนะ นี่คือรอยยิ้มที่ทำให้โชนรักเขาจนโงหัวไม่ขึ้น จั๊มไม่ได้กล่าวตอบอะไร หากแต่ใช้มือทั้งสองข้างกุมแก่นกายที่ร้อนผ่าวและแข็งแกร่งของโชนไว้แน่น “งั้นเรามาเริ่ม บทเรียนวาดรูปของกูต่อเลยดีไหมวะ นายแบบสุดที่รักของกู” และในวินาทีนั้นเอง จั๊มก็เริ่มลูบไล้และรูดรั้งแก่นกายของโชนอย่างช้าๆ เป็นจังหวะที่ตั้งใจจะทำให้โชนตกอยู่ภายใต้การควบคุมของความเสียวซ่านอย่างสมบูรณ์ การสำรวจร่างกายของโชนในแบบที่คาดไม่ถึงได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว... / k" m: W, F3 ?
ฝากติดตามตอนต่อไปด้วยนะครับ ถ้าชอบฝากคอมเมนต์เป็นกำลังใจด้วยนะครับ อาจจะไม่ค่อยได้ตอบ แต่มาอ่านตลอดครับ เรื่องนี้ที่จริงผมลงทางรี้ดอะไร้ท์ครับ ในนั้นชื่อเรื่องว่า "แว่นมา (เป็นนายแบบนู้ด) นี่มา" มีทั้งหมด4ตอน แต่ผมนำตอนฟรี2ตอนมา ทยอยมาลงด้วย ถ้าชอบฝากติดตามด้วยนะครับ . a8 }7 ~5 j2 \
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2025-10-13 20:16:46
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2025-10-13 20:28:29
โพสต์ 2025-10-13 20:56:21
โพสต์ 2025-10-13 20:58:45
โพสต์ 2025-10-13 21:16:42
โพสต์ 2025-10-13 22:43:49
โพสต์ 2025-10-14 01:13:37
