แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Ludy เมื่อ 2025-10-12 00:14
ผมเริ่มเดินตามหาตามห้องเรียนชั้น5 ไม่เจอเลยสักชิ้น เลยลงไปหาชั้น4ผมค่อยๆก้มดูทุกใต้โต๊ะทุกโต๊ะครูแต่ก็ไม่เจออะไรเลย ผมตรวจดูห้องน้ำสองข้างตึกดูทุกห้องย่อย ก็ไม่เจอ ผมเดินดูทุกโต๊ะตั้งที่ชั้น5จนชั้น2ไม่เห็นเลยสักชิ้นผมคิดในใจจะลงไปดูชั้น1ดีมั้ยวะ เพราะชั้น1มันเป็นโถงใต้อาคารไม่ใช่ห้องเรียน แต่ลงตัดสินใจลองลงไปดูเพราะมันอาจมีสักชิ้นก็ได้ ผมเดินดูตามเสาอาคารทุกเสาก็ไม่มี ดูห้องเก็บของใต้บันไดก็ไม่มีก็เลยเดินขึ้นไปหาบนตึกต่อ ผมเดินวนจนพระอาทิตย์จะขึ้นแล้ว ปวดขาก็ปวด ตอนนี้ผมอยู่ห้องนึงในชั้น2ผมเหนื่อยมากเลยเงยหน้าขึ้นยืดเส้นคอ ตาก็ดันมองไปเห็นเสื้อนักเรียนห้อยอยู่บนพัดลมเพดาน ผมก็ดีใจมากรีบตีนโต๊ะขึ้นไปเอาเสื้อ ผมดูเวลาก็จะ6โมงเช้าแล้ว ก็เลยรีบวิ่งเช็กบนพัดลมทุกห้องทั้งตึก ไม่เจออะไรเลย แต่ผมก็ได้นึกอะไรออก เลยออกไปหาตามระเบียงหน้าต่าง วิ่งหาทุกชั้นก็มาเจออยู่ชั้น4เป็นเข็มขัดและชั้น5เป็นรองเท้ากับถุงเท้าผมหาได้จะครบแล้วเหลือกางเกงอันเดียวแต่มันไม่มีเวลาแล้วเพื่อนนักเรียนคนอื่นเริ่มมากันแล้ว ผมเลยตัดสินใจขึ้นไปอยู่ห้องน้ำที่ชั้น5เหมือนเดิม ห้องน้ำชั้น5จะไม่ค่อยมีคนใช้ เพราะชั้นห้าเป็นห้องเวียน บ้างวิชาที่เดินเรียนอาจารย์ก็จะมาจองห้องเวียนสอน ตามตึกแต่ล่ะตึกก็จะมีบ้างชั้นเป็นห้องเรียนเวียน ผมเองก็ได้ไปเรียนตึกมอ5บ้างมอ3บ้าง อย่างตึกผมก็มีชั้น5ชั้นเดียว ส่วนมากจะไม่ค่อยมีคนเยอะเท่าไหร่ ผมขึ้นมานั่งอยู่ในห้องน้ำที่เดิม ในใจก็คิดว่ากางเกงมันจะสามารถไปอยู่ที่ไหนของตึกได้บ้าง คิดไงก็คิดไม่ออกเพราะผมหามาหมดแล้ว มันต้องอยู่ที่ ที่นึกไม่ถึงในครั้งแรกๆแน่นอนควยที่ล็อกอยู่ก็เจ็บชิบหาย พอ7โมงนิดๆ โฟคก็ทักหาผม ถามว่าอยู่ที่ไหน ผมก็ตอบไปว่าอยู่ห้องน้ำชั้น5พักนึงโฟคก็เดินเข้ามาพร้อมกับของกิน เจ้านายถอดที่ล็อกออกให้ผม “วันนี้มึงไม่ต้องลงไปเรียนหรอก หรือถ้าอยากก็ลงไปเลย” พูดจบเจ้านายก็เดินออกจากห้องน้ำไป ผมนึกไม่ออกจริงๆนั่งนึกทั้งวัน จน4โมงเย็นคนก็เริ่มลงจากตึกแล้ว ผมค่อยๆเดินออกมาสังเกตการณ์ พอตึกเงียบ ผมก็เดินหาต่อ ผมมีเวลาไม่ถึงชั่วโมงถ้าหาไม่เจอผมคงจะได้ขี่มอไซกลับบ้านสภาพนี้แน่ ผมค่อยๆเดินหาใจก็กลัวมีจนมาเจอ เหลืออะไรไม่เหลือ เหลือกางเกงเนี้ยนะผมหาจนท้อไม่รู้ว่ามันไปซ่อนไว้ไหน พอนึกถึงคนซ่อน ผมก็เลยทักหาไอ้เต๋า ให้มันช่วยบอกหน่อย มันก็ทำลีลา บอกแล้วอะไร ผมนี้งุดงิดมันเลย “แล้วมึงอยากได้ไร” มันก็อ่านไม่ตอบหายไปเลย จนผมคิดว่ากำลังจะไปเดินหาต่อ มันก็ตอบกลับมา “งั้นมึงแก้ผ้าแล้วเด้าพื้นให้กูดูก่อน แล้วกูจะบอก ครางชื่อกูด้วยนะเว้ย55”ผมดูเวลาก็แก้ผ้าตั้งกล้องเลยทันที ผมนอนคว่ำหน้ากับพื้นแล้วเด้าพื้นเย็นๆเสียงดังตับๆแล้วก็ครางชื่อไอ้เต๋า “โอ้ยเต๋าค้าบ…เต๋ามี่ยอมแล้วค้าบ…บอกมี่เถอะนะ นะค้าบ…มี่ขอร้อง” ผมรีบส่งให้มัน มันก็คงพอใจมากส่งสติกเกอร์มากวนผมอีก แล้วมันก็โทรมา “ค้าบ…มี่ กูเห็นมึงน่าสงสารขนาดนี้กูก็ต้องช่วยแล้วมั้ย55 มึงไปดูใต้กระจกห้องน้ำชั้น5สิ“ เท่านั้นแหละ ผมวิ่งจากชั้น2ขึ้นชั้นห้าเลย ผมวิ่งไปห้องเดิมก่อน ก็หา ใต้กระจกคือยังไงว่ะ ก็งงอยู่ ผมก็วิ่งไปอีกมุมนึงของตึก ไอ้เหี้ยจริงด้วยกระจกห้องนี้มันยกนูนออกมาจากผนังนี่หวา ผมใช้ผมล้วงเข้าไปหาพอเจอปุ๊บผมก็รีบใส่ทุกอย่าง ใส่ไปวิ่งไป จนมาถึงห้องน้ำอีกฝั่ง ผมตกใจมากที่ เจ้านายมายืนอยู่ก่อนแล้ว ผมรีบลงไปคุกเข่า “ผม นายกชกร แสงสิน อายุ16ปี อยู่ชั้นม.4\17ชื่อเล่นมี่ เป็นทาสนายโฟคครับ” “ห้าโมง11นาทีมึงสายไปตั้ง11นาทีเลยหรอว่ะ” “ผมขอโทษครับเจ้านา… ตึ๊บ! รองเท้านักเรียนหนังสีน้ำตาลมีส้นเตี้ยๆของเจ้านายผมก็ถีบเข้ามาที่กลางอกผมจนผมหงายหลังล้มลงไปกับพื้นห้องน้ำ ”เห้ย…แบบนี้มันต้องโดนทำโทษแล้วมั้ย อืม…แก้ผ้าออก ผมค่อยๆถอดเสื้อนักเรียนที่ยังไม่ได้ติดกระดุมเลยสักเม็ดออก จากนั้นก็ค่อยลุกขึ้นยืนแล้วปลดตะขอกางเกงแล้วดึงกางเกงลงจนกองกับพื้นจากนั้นผมก็ค่อยๆยกขาดึงกางเกงออกทีละข้างแล้วยื่นทั้งเสื้อและกางเกงสีน้ำเงินให้เจ้านาย ผมมองไปยังหน้าโฟคที่ยิ้มอย่างพอใจเหมือนทุกครั้งที่ได้เห็นผมแก้ผ้าต่อหน้าเค้า “เอามือจับท้ายทอย…คุกเข่าลง ผมค่อยๆทำตามแล้วเจ้านายก็เอามือถือขึ้นมาเปิดแฟลชถ่ายวิดิโอผมที่คุกเข่าอยู่ เจ้านายจับคางผมเชิดขึ้นมองกล้องแล้วก็ค่อยๆลูบมือลงมาบ่าหน้าอกหน้าท้องจนลงมาถอกหนังหุ้มควยผมหล่นลงจนหัวบานๆของผมต้องเปิดเผยต่อมือถือที่อยู่ตรงหน้า “มึงช้าไปเท่าไหร่นะ 11นาทีใช่มั้ย งั้นมึงก็โดนไป11ครั้ง ก็…นิดเดียวเองนิ555 เจ้านายพูดจบก็ตบฝ่ามือลงใส่ควยผมอย่างจัง ”เอ้ามึงนับสิไอ้ควาย มีปากรึป่าว เจ้านายก็ตบควยผมอีกที ”อ๊า…หนึ่ง เจ้านายตบควยผมตบซ้ายตบขวาจนผมนับ11ควยดำๆยาวๆของผมก็รู้สึกชาไปหมด “เอ่อ…ไอ้มี่มึงนี้แม่งดูจะร่านมากสินะตั้งแต่แก้ผ้ามึงก็แข็งไม่อ่อนเลยว่ะ กูนี้ภูมิใจในตัวมึงจริงๆตอนกูเห็นมึงครั้งแรกกูก็ไม่คิดนะว่ามึงจะทุเรศขนาดนี้ เจ้านายจับผมมัดกางแขนออกนาบไปกับไม้กวาดเหมือนพระเยซูแล้วก็มัดขากางออกตรึงกับไม้ถูพื้น แล้วเอาเชือกมัดข้อเท้าทั้ง2โยงกับข้อ ทำให้ตอนนี้ผมไม่สามารถยืนขึ้นได้ ต้องอยู่ให้ท่าคุกเข่าตลอด เจ้านายเริ่มหยิบเจลหล่อลื้นออกมา บีบจนเต็มมือข้างนึง แล้วลูบไปที่ควยผม ควยผมตอนนี้ก็แข็วเต็มที่แล้ว รูควยที่โดนสั่งสวนมาหลายอาทิต ก็ใหญ่จนไม่เหมือนรูควยทั่วไป ยิ่งเจ้านายถอกหนังหุ้มผมลง จนหัวควยตึง รูมันยิ่งกางออก เจลถูกหยอดเข้าไปในรูควยผมเรื่อยๆ แล้วเจ้านายก็เอานิวก้อย แหย่สวนรูผมเข้าไป มันฝืดมาก ผมก็เสียบ ทั้งเจ็บ ร้องโอดโอย ขอร้องเจ้านายให้หยุด เจ้านายก็หยุดพักนึง ก็สวนใหม่อีก ทำวนไปจนผมรู้สึกได้ว่ารู้ควยผมมันหลวมแล้ว นิ้วก็นายมันชักเข้าชักออกได้สดวกขึ้น เจ้านายก็หยุด ดึงนิ้วออกแล้วหันไปหยิบ ไซลิ้ง ขึ้นมาต่อกับสายยางสวนควย แล้วฉีดน้ำล้างควยผม เจ้านายฉีดน้ำเข้าไปในรูควยแล้วสั่งผมเบ่งออกมา หลายครั้ง แล้วหยิบออยมาทาควยผม รูดชักอยู่พักนึง ก็หยิบเทียนกับไม้ขีดออกมา ผมคิดในใจเอาแล้ว ควยกูพองแน่วันนี้ ไม่นานน้ำตาเทียนก็ถูกเทลงมายังหัวควยผม ผมร้อนมาก มันไหลเข้าไปในรูควยผมเต็มจนล้นออกมา ผมร้องครางเจ็บคอ น้ำตาก็ไหลออกมาด้วยความทรมาน “เอ้ามึงเข้าไปอยู่ในห้องสุดท้าย แล้วอย่าออกมาจนกว่ากูจะมาแก้มัดให้” ผมค่อยใช้เข่าเดินทีละข้างเข้าไปให้ห้องส้วม แล้วเจ้านายก็ เดินมาลูบหัวผมก่อนปิดประตู แล้วเสียงฝีเท้าเจ้านายก็เงียบหายไป ตอนนี้ผมก้มลงดูควยตัวเอง ก็ไม่ค่อยแสบแล้ว น้ำตาเทียนก็แข็งคาควยผม ผมที่ยังไม่ได้แตกสักน้ำ ควยก็โด่ไม่หดเลย ตอนนี้รู้สึกหนาว พื้นห้องน้ำก็เย็น กลิ่นชื้นๆของห้องน้ำทำให้ผมนอนไม่หลับ น่าจะเพราะมันแปลกที่ด้วยมั้ง ผมนั่งคุกเข่าก้มดูควยตัวเองแข็ง จนเช้า ผมก็เริ่มได้ยินเสียงคนอื่นเดินขึ้นตึก แล้วไม่นานก็มีเสียงคนเดินมา ประตูถูกเปิดออกใบหน้าเจ้านายก็ยิ้มใส่ผม อย่างกะพึงพอใจมากที่เห็นสภาพผม แค่เห็นโฟคยิ้มมันก็คือที่สุดของชีวิตผมแล้ว ผมไม่เคยเสียใจเลยสักนิดที่ทำตัวชั้นต่ำ แค่ได้เป็นของเล่น เป็นสัตว์เลี้ยงของเค้าผมก็มีความสุขมากแล้ว เจ้านายดึงน้ำตาเทียนออกจากควยผม เยี่ยวผมก็พุ่งออกไปทันที “เห้ยมี่มึงทำได้ดีมาก” จากนั้นนายก็แก้มัดผมแล้วจับผมไปอาบน้ำสระผมที่อ้างล้างหน้า แล้วคืนชุดนักเรียนให้ผม ผมนี่แทบจะเดินไม่ไหว ขาอ่อน ยังไม่ได้นอนตั้งแต่เมื่อคืน เจ้านายพาผมไปนอนพักที่ห้องพายาบาล โดยบอกครูพยาบาลไปว่าผมเป็นไข้ แต่ที่จริงก็ไม่ได้เป็นหรอก วันนั้นทั้งวันโฟคก็ไม่เข้าเรียน มานอนเล่นกับผมที่ห้องพยาบาล ตอนเที่ยงก็พาผมลงไปกินข้าวแล้วก็กลับมานอนเล่นต่อ พวกเราคุยกันหลายเรื่อง ผมมีความสุขมาก ตอนนี้เหมือนทั้งโลกมีแค่ผมกับโฟค จังหวะที่เค้านอนเล่นมือถือไป ผมก็เอาหน้าเข้าไปแนบกับตัวโฟค “โฟค…ขอ ขอนอน หนุนแขนหน่อย” มันก็ไม่ได้ว่าอะไรอ้าแขนดึงคอผมเข้าไปกอด แล้วผมก็หลับไปตอนไหนก็ไม่รู้
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2025-10-8 00:31:15
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2025-10-8 00:49:37
โพสต์ 2025-10-8 21:01:36
โพสต์ 2025-10-19 15:52:40
โพสต์ 2025-10-22 23:29:15
โพสต์ 2025-11-26 00:00:36
