|
โปรดอ่าน......
คำเตือน: เนื้อหาต่อไปนี้มีความรุนแรงระดับ 20+ อาจมีการใช้ภาษาที่เกี่ยวข้องกับเพศ ความรุนแรงทางร่างกายหรือจิตใจ และสถานการณ์ที่อาจทำให้เกิดความรู้สึกไม่สบายใจ ผู้ที่เข้าชมควรใช้วิจารณญาณอย่างสูงในการอ่าน เรื่องราวและตัวละครทั้งหมดเป็นเพียงเรื่องสมมติที่ถูกสร้างขึ้นเพื่อวัตถุประสงค์ด้านความบันเทิง ไม่มีความเกี่ยวข้องกับบุคคล เหตุการณ์ หรือสถานที่ในโลกความจริงแต่อย่างใด โปรดอ่านด้วยความระมัดระวังและความเข้าใจในบริบทของเรื่อง
าาฃทาสสว
ตอนที่ 1: เงาแห่งเซี่ยงไฮ้ – ก่อนพายุจะโหมกระหน่ำ เซี่ยงไฮ้ ปี 2025 เมืองที่ไม่เคยหลับใหล แสงนีออนสาดส่องลงมาบนถนนสายนานกิง เหมือนเลือดเรืองแสงที่ไหลเวียนไม่รู้จบ ผมชื่อหลีฟาน อายุ 24 ปี เพิ่งย้ายมาที่นี่หลังจากจบครุศาสตร์จากมหาวิทยาลัยในปักกิ่ง ผมเป็นครูหนุ่มหน้าตาคมคาย ผมสั้นเรียบกริบที่ตัดทุกสัปดาห์ให้ดูเป็นระเบียบ ดวงตาสีน้ำตาลเข้มที่ซ่อนความลับเอาไว้ใต้เปลือกตาที่บางเบา ผมสูง 178 เซนติเมตร รูปร่างเพรียวบางแต่มีกล้ามเนื้อแน่นจากที่เคยเล่นบาสเก็ตบอลสมัยมหา’ลัย ผิวสีน้ำผึ้งที่เผยให้เห็นเส้นเลือดจางๆ บนแขนเมื่อผมถลกแขนเสื้อขึ้นในวันร้อนอบอ้าว แต่ลึกๆ แล้ว ผมไม่ใช่ครูที่สมบูรณ์แบบ ผมมีด้านมืดที่คืบคลานเข้ามาในยามค่ำคืน เมื่อไฟในอพาร์ตเมนต์เล็กๆ ของผมที่ชานเมืองเซี่ยงไฮ้ดับลง ผมจะนั่งหน้าคอมพิวเตอร์ มือสั่นเทาเปิดคลิปต้องห้าม – ไม่ใช่แค่ผู้ใหญ่ แต่เป็นเด็กผู้ชายตัวเล็กๆ ที่ถูกทรมานทางเพศในห้องมืดๆ ผมชอบดูตอนที่พวกเขาร้องไห้ ตอนที่ผู้ใหญ่กดหัวพวกเขาลงไปอมควย.. ใจผมเต้นแรง รู้สึกผิดแต่หยุดไม่ได้ มันคือ ความรู้สึกเสียว ที่กัดกินจิตใจผมตั้งแต่สมัยวัยรุ่น ตอนที่ผมแอบขโมยกางเกงในเด็กชายจากห้องล็อกเกอร์โรงเรียนเก่า กลิ่นคาวๆ นั้นยังติดอยู่ในความทรงจำ ผสมกับความกลัวที่จะถูกจับได้ ผมมาที่เซี่ยงไฮ้เพื่อเริ่มต้นใหม่ ได้งานสอนชั้น ป.6 ที่โรงเรียนประถมเอกชนชื่อ “ดอกบัวทอง” ในย่านปู้ตง โรงเรียนที่ดูหรูหราจากภายนอก แต่ภายในเต็มไปด้วยเด็กๆ จากครอบครัวร่ำรวยที่ซ่อนความลับดำมืดไว้ใต้รอยยิ้มใสๆ ผมไม่รู้เลยว่าที่นี่จะเป็นจุดเริ่มต้นของนรกส่วนตัวของผม ที่จะเปลี่ยนผมจากนักล่าเงาในจิตใจ กลายเป็นเหยื่อที่ถูก domination จนจิตวิญญาณแตกสลาย วันแรกที่ผมเดินเข้าห้องเรียน กลิ่นอับชื้นของอากาศเซี่ยงไฮ้ในฤดูฝนยังติดเสื้อเชิ้ตขาวของผม ผมยืนหน้าชั้น ยิ้มให้เด็กๆ 30 คนที่นั่งเรียงแถว พวกมันมองผมด้วยตาที่บริสุทธิ์ แต่มีสามคู่ที่แตกต่าง – สามคู่ที่ทำให้หลังผมขนลุกซู่ ดั่งมีมือเย็นเฉียบลูบไล้สันหลัง
คนแรกคือเสี่ยหลง เด็กชายตัวเล็กผอมบางราวกับกิ่งไม้ที่หักครึ่ง อายุแค่ 11 ปี แต่ดูเหมือนเด็กหญิงตัวเล็กที่ถูกบังคับให้แต่งตัวเป็นเด็กชาย ผมดำยุ่งเหยิงของมันยาวปิดตา ดวงตาสีน้ำตาลเข้มที่จ้องผมไม่กระพริบ มันนั่งแถวกลาง หุ่นบางจนเห็นกระดูกไหปลาร้าชัดเจนใต้เสื้อนักเรียนสีน้ำเงิน ผิวขาวซีดราวกับไม่ได้โดนแดดมานานหลายเดือน มันยิ้มให้ผม รอยยิ้มที่มุมปากยกขึ้นเล็กน้อย แต่ไม่มีฟันขาวสะอาดแบบเด็กทั่วไป – มันมีฟันที่เหลืองคราบบางอย่าง สีเหลืองอำพันที่บอกเล่าเรื่องราวของความเก่าแก่ที่ซ่อนอยู่ เสี่ยหลงไม่ใช่เด็กธรรมดา แม้ไม่มีใครในโรงเรียนรู้ แต่ผมรู้สึกได้ตั้งแต่แรกเห็น มันคือปีศาจที่สวมรอยเด็ก เกิดในปี 1912 ในตรอกมืดของเซี่ยงไฮ้สมัยสงครามฝิ่น พ่อของมันเป็นพ่อค้าของเถื่อนที่ค้าขายยาฝิ่นและเด็กทาส หลงเติบโตมาในห้องใต้ดินที่เต็มไปด้วยเสียงร้องโหยหวนของชายหนุ่มที่ถูกขายให้กับเจ้านายต่างชาติ มันเคยเป็นเด็กใช้ที่เลียเท้าผู้ใหญ่เพื่อแลกอาหาร แต่เมื่ออายุ 100 ปี มันค้นพบ “ยานรก” – สูตรลับจากหมอเถื่อนที่ทำให้ร่างกายย้อนวัย กลับไปเป็นเด็ก 11 ปีอีกครั้ง แต่จิตใจ… จิตใจของมันยังคงเป็นชายชราที่ผ่านสงครามและการค้าประเวณีมานับร้อยครั้ง ความชอบของเสี่ยหลงคือการทรมาน “ความเป็นชาย” ในตัวผู้ใหญ่ มันเกลียดผู้ชายที่หน้าตาดี รูปร่างสมบูรณ์แบบ เพราะมันเคยถูกผู้ชายแบบนั้นเหยียบย่ำสมัยเด็ก มันชอบเห็นชายหนุ่มที่ดูแข็งแกร่งคุกเข่าลง เลียเท้าของมัน – เท้าเล็กๆ ที่สกปรกจากถนนเซี่ยงไฮ้ ฝุ่นและคราบฉี่จากห้องน้ำสาธารณะติดแน่น มันจะบังคับให้พวกเขาเลียจนสะอาด ใช้ลิ้นสไลด์ไปตามรอยแตกของส้นเท้า รสชาติเค็มขมของเหงื่อผสมดินโคลนที่ไหลลงคอพวกเขา มันจะหัวเราะเบาๆ ขณะที่น้ำลายของพวกเขาหยดลงพื้น แล้วบ้วนน้ำลายของตัวเองใส่ปากพวกเขา – น้ำลายข้นเหนียวที่ค้างคาในปากเด็กมานานหลายชั่วโมง กลิ่นเหม็นเน่าจากฟันที่ไม่เคยแปรง แต่ที่เสี่ยหลงชอบที่สุดคือการบังคับให้พวกเขากิน “ของเหลวศักดิ์สิทธิ์” ของมัน ฉี่อุ่นๆ ที่มันปัสสาวะใส่แก้วน้ำชาเก่าๆ แล้วยื่นให้พวกเขาดื่ม กลิ่นฉี่เด็กที่ขุ่นมัวจากยานรก ทำให้กระเพาะของพวกเขารู้สึกเหมือนถูกกรดกัด มันจะจับคางพวกเขา กดให้กลืนลงไปทีละอึก ขณะที่มันกระซิบว่า “ดื่มสิ ทาส นี่คือน้ำทิพย์จากนรก” และถ้าพวกเขาดื้อ มันจะเหยียบ – เท้าเล็กๆ ที่ดูอ่อนแอ แต่กดลงบนอวัยวะเพศของพวกเขาด้วยน้ำหนักทั้งหมดของความเกลียดชัง ควยที่เคยแข็งแกร่งจะถูกบดขยี้ใต้ฝ่าเท้า ไข่ที่ห้อยต่องแต่งจะถูกเหยียบจนบวมช้ำ มันชอบฟังเสียงครางเจ็บปวดที่ผสมกับความเสียวแปลกๆ นั้น มันคือ psychological domination ที่ทำให้เหยื่อรู้สึกว่าตัวเองไม่ใช่ผู้ชายอีกต่อไป แต่เป็นของเล่นที่ถูกทำลายทีละชิ้น ผมมองเสี่ยหลงในวันนั้น มันกำลังเล่นนิ้วกับดินสอในมือ ราวกับกำลังจินตนาการว่านั่นคือคอของใครสักคน ผมรู้สึกแปลกๆ ในท้องน้อย เหมือนมีบางอย่างกำลังตื่นขึ้น แต่ผมสลัดมันออกไป
คนต่อไปคือจางเย่ นั่งข้างเสี่ยหลง เด็กชายอายุ 9 ปี ที่ได้ข้ามชั้นเรียน จากIQ ที่สูง มาก หน้าตาน่ารักราวกับตุ๊กตาหมีตัวเล็กที่หลุดมาจากร้านขายของเล่นในห้างไทมส์สแควร์ ผมน้ำตาลอ่อนหยิกฟู ตัดสั้นแบบเด็กชาย ชนบท ดวงตากลมโตสีดำสนิทที่กระพริบช้าๆ ราวกับกำลังคำนวณบางอย่างร้ายๆ ปากเล็กๆ ที่ยิ้มกว้างเสมอ เผยฟันขาวเรียงตัวสวย แต่รอยยิ้มนั้นไม่เคยถึงดวงตา มันคือรอยยิ้มของตุ๊กตาที่ถูกสาป จางเย่มีผิวสีชมพูระเรื่อแบบเด็กที่เลี้ยงดูดี ถึงจะมาจากนอกเมือง แต่ใต้ความน่ารักนั้น คือหัวเราะแบบโรคจิตที่ดังขึ้นเมื่อมีใครสักคนล้มในสนามเด็กเล่น – เสียงหัวเราะที่แหลมสูง ผสมกับเสียงฮิกๆ ที่ทำให้คนอื่นขนลุก จางเย่เกิดในเซี่ยงไฮ้สมัยใหม่ ท่ามกลางตึกสูงระฟ้าและรถไฟฟ้าแม่เหล็กก่อนจะไปชนบทเมื่อ 2 ปีก่อนและย้ายกับมา แต่ backstory ของมันดำมืดกว่าที่คิด พ่อของมันเป็นนักธุรกิจที่ล้มละลายจากตลาดหุ้น หนีไปทิ้งครอบครัวไว้กับแม่ที่กลายเป็นโสเภณีในบาร์ใต้ดิน จางเย่เคยเห็นแม่ถูกผู้ชายเย็ดรูตูดในห้องนอนที่ผนังบางเบา เสียงครางและเสียงเนื้อกระทบกันดังก้องในหูเด็กตัวเล็ก มันซ่อนตัวใต้เตียง มองผ่านรอยแตกของพื้นไม้ เห็นรูตูดของแม่ที่ถูกยืดขยายด้วยควยใหญ่ๆ ของผู้ชายแปลกหน้า นั่นคือจุดเริ่มต้นของความหมกมุ่น – มันมองว่ารูตูดคือ “ประตูสู่ความลับ” ที่น่าสนใจที่สุด โดยเฉพาะของผู้ชาย จางเย่ชอบหัวเราะแบบโรคจิตเมื่อได้เล่นกับรูตูด มันเคยแอบลักพาตัวแมวข้างถนน ใช้ของเล่นเด็กเล็กๆ – รถแบตเตอรี่ตัวจิ๋วที่มันถอดฝาครอบออก – สอดเข้าไปในรูตูดของสัตว์ตัวนั้น ขณะที่มันหัวเราะคิกคักฟังเสียงร้องโหยหวน แต่ความชอบที่แท้จริงคือกับมนุษย์ โดยเฉพาะผู้ชายผู้ใหญ่ มันมองว่ารูตูดของผู้ชายน่าสนใจเพราะมัน “หลวมแต่ต่อต้าน” – เนื้อเยื่อที่ยืดได้แต่มีกล้ามเนื้อหดตัว มันชอบเย็ดรูตูดด้วยควยตัวเล็กของตัวเองก่อน ควยเด็กที่แข็งตัวผิดปกติจากฮอร์โมนที่ผิดเพี้ยนจากอาหารเสริมที่แม่ให้กิน น้ำกามร้อนๆ ที่พุ่งเข้าไปในโพรงอุ่นๆ นั้น ทำให้มันรู้สึกเหมือนเป็นเจ้าของ แต่ที่มันชอบยิ่งกว่าคือใช้ของเล่น – นิ้วมือที่สวมถุงยางเด็ก ขวดน้ำยาซักผ้าขนาดเล็กที่มันแอบขโมยจากบ้าน หรือแม้แต่หางตุ๊กตาหมีที่มันตัดปลายให้แหลม มันจะสอดเข้าไปช้าๆ ฟังเสียงครางเจ็บปวดที่กลายเป็นครางเสียว มันจะหัวเราะ “ฮิๆ รูตูดของลุงนี่รัดแน่นจังเลยนะ สนุกดี” ขณะที่เลือดจางๆ ไหลซึมออกมา มันคือ body horror ที่ซ่อนในความน่ารัก – การทำลายร่างกายจากภายใน ผ่านประตูที่ไม่มีใครคิดว่าจะเป็นอาวุธ ในห้องเรียนวันนั้น จางเย่กำลังวาดรูปอะไรสักอย่างในสมุด ผมแอบมอง เห็นภาพวาดหยาบๆ ของผู้ชายกำลังถูกแทงจากด้านหลังด้วยของเล่นสีแดง มันเงยหน้าขึ้น จับตาผม แล้วหัวเราะเบาๆ เสียงนั้นทำให้ผมรู้สึกเหมือนมีบางอย่างกำลังถูกดึงดูดเข้าไปในหลุมดำ
และคนสุดท้าย หลงซาน นั่งแถวหลังสุด ตัวอ้วนกลมราวกับลูกบอลเนื้อที่ถูกยัดใส่เสื้อนักเรียนขนาดใหญ่เกินตัว อายุ 12 ปี แต่ดูเหมือนเด็ก 14 ที่กินจุเกินไป ใบหน้ากลมโตรอบข้างแก้มที่แดงระเรื่อจากความอ้วน ผมดำสั้นตัดตรงแบบทหาร ดวงตาสีดำสนิทที่เย็นชาเหมือนนักฆ่ามืออาชีพ – ไม่มีประกาย ไม่มีอารมณ์ แค่มองทะลุเข้าไปในวิญญาณ มันนั่งนิ่ง ไม่พูดไม่จา แต่ทุกครั้งที่มันขยับ มืออ้วนๆ นั้นจะกำแน่นราวกับกำลังบีบคอใครสักคน ผิวสีเหลืองนวลจากอาหารมันๆ ที่กินทุกวัน กลิ่นตัวที่อับชื้นลอยคละคลุ้งรอบตัวมัน หลงซานเกิดในครอบครัวเกษตรกรยากจนที่ย้ายมาจากชนบทเซี่ยงไฮ้ แต่พ่อของมันถูกจับเพราะค้ายาเสพติด ทำให้มันถูกส่งไปอยู่กับลุงที่เป็นช่างซ่อมรถในโรงรถมืดๆ ลุงคนนั้นชอบเมาแล้วลากหลงซานไปดูหนังโป๊เก่าๆ ในโทรศัพท์ – หนังที่ผู้ชายถูกทรมานอวัยวะเพศด้วยเครื่องมือเหล็ก นั่นคือจุดกำเนิดของความหมกมุ่น หลงซานมองว่าควยผู้ชายผู้ใหญ่คือ “ของเล่นที่สมบูรณ์แบบ” – ใหญ่ ยาว แข็งแกร่ง แต่เปราะบางเมื่อถูกโจมตี มันเคยลองกับตัวเองก่อน ใช้นิ้วเล็กๆ สอดเข้าไปในรูควยตัวเองตอนอาบน้ำ ฟังความรู้สึกแสบร้อนที่ผสมเสียวซ่าน แต่เมื่อโตขึ้น มันหันไปหาผู้ใหญ่ – ชายเร่ร่อนที่มันล่อให้มาที่โรงรถ แล้วมัดไว้กับเก้าอี้ ความชอบของหลงซานคือการทรมานควย โดยเฉพาะ “รูควย” – ช่องเปิดเล็กๆ ที่ปลายอวัยวะนั้น มันมองว่ารูนั้นน่าสนใจเพราะมัน “ลึกลับและยืดหยุ่น” สามารถเย็ดได้เหมือนรูอื่นๆ มันชอบเริ่มด้วยการดูดควยให้แข็งตัวก่อน ปากอ้วนๆ ที่ดูนุ่มนวลแต่ฟันคมกริบจะกัดเบาๆ ที่หัวควย ฟังเสียงครางของเหยื่อ แล้วค่อยสอดนิ้ว – นิ้วอ้วนกลมที่มันชะล้างไม่สะอาด กลิ่นเหงื่อติดแน่น – เข้าไปในรูควยช้าๆ ยืดขยายช่องเล็กๆ นั้นจนเลือดซึม มันจะกระซิบเสียงทุ้มต่ำที่ไม่เข้ากับใบหน้าเด็ก “รูควยของลุงนี่แคบจัง ผมจะเย็ดให้กว้างขึ้นนะ” ถ้านิ้วไม่พอ มันจะใช้ของอื่น – หมุดเหล็กจากโรงรถที่มันลับให้แหลม หรือแม้แต่ปลายกุญแจรถที่เย็นเฉียบ มันจะหมุนเข้าไป ฟังเสียงกรีดร้องที่ดังก้องในโรงรถ ขณะที่ควยนั้นบวมช้ำและยืดขยายผิดรูป มันคือ erotic deviance ที่มุ่งเป้าไปที่จุดอ่อนที่สุดของความเป็นชาย – body horror ที่ทำให้อวัยวะสืบพันธุ์กลายเป็นโพรงนรก หลงซานมองผมในวันนั้น ตาเย็นชาของมันสไลด์ลงไปที่เป้ากางเกงของผม ราวกับกำลังวัดขนาด ผมรู้สึกหนาวสั่น แต่ในใจลึกๆ มีประกายเสียวที่เริ่มก่อตัว หลังเลิกเรียนวันนั้น ผมเดินกลับอพาร์ตเมนต์ ท่ามกลางฝนเซี่ยงไฮ้ที่เทลงมาไม่ขาดสาย ใจผมเต็มไปด้วยภาพของเด็กสามคนนั้น – เสี่ยหลงกับเท้าสกปรก จางเย่กับรอยยิ้มโรคจิต และหลงซานกับมืออ้วนที่พร้อมบีบ ผมไม่รู้ว่าพวกมันคือแก๊งค์ “เด็กนรก” ที่ครองนรกใต้ดินของเซี่ยงไฮ้ ไม่รู้ว่าพวกมันเคยทรมานชายหนุ่มหลายคนมาก่อน – พนักงานธนาคารที่หายตัวไป ชายขายของข้างทางที่ถูกพบในตรอกกับร่างกายผิดรูป ผมไม่รู้ว่ายานรกของเสี่ยหลงกำลังรอคอยที่จะไหลเวียนในเลือดผม ไม่รู้ว่าจิตใจผมที่เปราะบางกำลังจะถูก domination จนกลายเป็นทาส แต่คืนนั้น ในห้องมืดๆ ผมเปิดคลิปใหม่ – คลิปที่เด็กชายตัวเล็กกำลังเหยียบควยผู้ใหญ่ ผมชักว่าวอย่างบ้าคลั่ง น้ำกามพุ่งกระจาย แต่ในใจผม… ผมเริ่มฝันถึงใบหน้าสามใบนั้น มันคือจุดเริ่มต้นของพายุที่กำลังจะโหมกระหน่ำ
ผมชื่อหลีฟาน อายุ 24 ปี
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2025-10-5 10:37:30
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2025-10-5 11:24:59
โพสต์ 2025-10-5 12:55:53
โพสต์ 2025-10-5 13:24:52
โพสต์ 2025-10-5 15:09:51
โพสต์ 2025-10-15 22:31:14
