แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Niarthit เมื่อ 2025-10-1 21:32 , E) ~8 _! n' Z {8 H- d0 Q6 r$ H
+ _: ^3 _. D. G7 k
“ริว ริวยกโทษให้เราเถอะ เราสัญญาจริงๆ ว่าเราจะไม่นอกใจริวอีกแล้ว ตอนนี้เรากับไอ้บาสน่ะไม่มีอะไรแล้วจริงๆ นะ” ‘กอล์ฟ’ คุกเข่าอ้อนวอนขอโทษ ‘ริว’ แฟนหนุ่มสุดน่ารักของตนอย่างสิ้นหวังด้วยสายตาเว้าวอน
8 [. m5 E$ Y0 m- K" p ใบหน้าหล่อเหลานั้นหากเป็นใครต่อใครก็คงจะอ่อนระทวยไปหมดเมื่อได้สบนัยน์ตาคู่นั้นของกอล์ฟ นักศึกษาคณะสถาปัตย์ชั้นปีที่4 ซึ่งมีดีกรีเป็นถึงลูกชายคนเดียวของเจ้าของโรงแรม แถมยังมีใบหน้าที่หล่อเหลา ดวงตาคมกริบ จมูกโด่งได้รูป ปากหยักบาง รวมไปถึงหุ่นลีนๆ ที่เต็มไปด้วยกล้ามท้องเซ็กซี่ เรียกได้ว่าเป็นเกย์รุกตัวท็อปของมหาวิทยาลัยผู้แพรวพราวไปด้วยเสน่ห์และไม่เคยหยุดหัวใจไว้ที่คนไหน ทว่าคนที่กุมหัวใจของกอล์ฟเอาไว้ได้ กลับเป็นหนุ่มทรงแบ๊วอ่อนต่อโลกอย่างริว นักศึกษาคณะบริหารธุรกิจ ผู้ซึ่งยังคงความเวอร์จิ้นสดซิงมาจนกระทั่งถึงชั้นปีที่4 และแม้จะคบกับกอล์ฟมาหลายเดือนแล้ว ริวก็ยังคงไม่ยอมให้กอล์ฟได้มีเซ็กซ์กับตน ริวให้เหตุผลว่ายังไม่พร้อม อยากจะรอดูพฤติกรรมของกอล์ฟให้มากกว่านี้ก่อน ว่ากอล์ฟจะจริงจังกับตนแค่ไหน ซึ่งกอล์ฟก็ตอบว่ารอได้ ริวหลงเชื่อเช่นนั้น ว่าพ่อหมาป่าจอมเจ้าชู้นี่ จะเปลี่ยนกลายเป็นจริงจังกับความสัมพันธ์และหยุดหัวใจไว้ที่เขาจริงๆ ริวจึงได้มอบร่างกายให้กับกอล์ฟ ทว่าไม่นานหลังจากนั้น จิตใจของริวก็แหลกสลายไม่เหลือชิ้นดี นั่นเพราะเพื่อนในกลุ่มดันไปสืบเจอหลักฐานว่า ระหว่างที่คบกับริวอยู่ กอล์ฟดันแอบไปมีเซ็กซ์กับไอ้เด็กคณะนิเทศ ตอนที่จับได้ กอล์ฟก็อธิบายว่าตนแค่เพียงนอกกาย ไม่ได้นอกใจ กับเด็กคณะนิเทศคนนั้นก็เป็นเพียงคู่นอนบนเตียงฉาบฉวย ไม่ได้มีความหมายอะไร คำแก้ตัวนั้นยิ่งทำให้ริวโกรธ และบอกเลิกกอล์ฟ หากทว่ากอล์ฟก็ไม่ยอมแพ้ ชายหนุ่มมักจะมาดักรอริวที่คณะเสมอ ไม่ว่าจะโดนริวเอาช่อดอกไม้ไปโยนทิ้งต่อหน้า เอาตุ๊กตาหมีไปขว้างลงถังขยะ เอาน้ำปั่นในแก้วที่ถืออยู่สาดใส่หน้า หรือแม้กระทั่งปล่อยให้กอล์ฟยืนตากฝนรอหน้าบ้าน กอล์ฟก็ยังไม่ย่อท้อที่จะตามง้อริว วันนี้เองก็เช่นกัน กอล์ฟคุกเข่าลงข้างๆ โต๊ะในคณะที่ริวกำลังติวหนังสืออยู่กับแก๊งเพื่อน อันได้แก่ ‘เดย์’ ‘มอส’ และ ‘ซัน’ หากทว่าสายตาของริวก็ยังคงเต็มไปด้วยความโกรธเกลียด “กลับไปซะเถอะนะ กอล์ฟ บอกแล้วไงว่าเลิกยุ่งกับเราสักที” “ไม่อะ เราไม่กลับ ยังไงเราก็จะขอโอกาสจากริว” “โอกาส โอกาส โอกาส โอกาสอะไรอีกล่ะกอล์ฟ กอล์ฟทำมันพังไปหมดแล้ว เราให้กอล์ฟไปทุกอย่างแล้ว แต่กอล์ฟเป็นคนทำลายมันเอง แล้วกอล์ฟยังจะมาขออีกหรอ” ริวเอ่ย “นั่นดิ มึงกลับไปเถอะ เพื่อนกูไม่อยากเห็นหน้ามึง” เดย์ที่นั่งอยู่ในโต๊ะเดียวกันพูดเสริม แต่กอล์ฟก็ไม่สนใจ สิ่งที่เขาสนใจตอนนี้คือเขารับรู้ได้ว่าหลายวันมานี้สายตาของริวอ่อนลงมาก ไม่ว่าอย่างไร วันนี้เขาก็ต้องง้อริวให้สำเร็จให้ได้ “ริวจะให้เราทำอะไรก็ได้อะ เรายอมริวทุกอย่าง เราขอแค่ริวให้โอกาสเราได้ง้อริวเถอะนะริว” “เห้ย มึงพูดไม่รู้เรื่องเหรอวะ” เดย์กำลังจะลุกขึ้นอย่างเหลืออดกับคนที่ทำเพื่อนตัวเองเจ็บ แต่ริวก็คว้าแขนไว้ก่อน “อย่าหน่าเดย์ ถ้าเขาอยากจะนั่งคุกเข่าอยู่ตรงนี้ก็ให้นั่งไปเถอะ” “แต่กูว่านะ ไหนๆ ไอ้กอล์ฟมันก็มาขอร้องขนาดนี้แล้วนี่ มึงก็น่าจะให้โอกาสมันหน่อยดิวะ” อยู่ๆ มอสก็โพล่งขึ้นมา ซึ่งนั่นทำให้ซันที่นั่งอยู่ตรงข้ามถลึงตาใส่ “ไอ้มอส ไปเข้าข้างมันทำไม” “นั่นสิ” แม้แต่ริวก็ชักสีหน้าใส่ แต่มอสก็มองไปทางกอล์ฟแล้วส่งยิ้มออกมาอย่างมีเลศนัยก่อนจะพูดกับริว “ก็ไอ้กอล์ฟมันบอกว่า มันจะยอมทำทุกอย่างไม่ใช่เหรอ” จบประโยค มอสก็ดึงเดย์ ซันและริวเข้ามาสุมหัวซุบซิบบางอย่าง ขณะที่กอล์ฟที่นั่งคุกเข่าอยู่นั้น เริ่มรู้สึกมีความหวังขึ้นมาบ้าง หนุ่มหล่อหุ่นดีบ้านรวยคนนี้ไม่รู้หรอกว่ามอสจะยุให้ริวขออะไรจากเขา แต่กอล์ฟพร้อมจะทำทุกอย่างเพื่อให้ได้ริวกลับคืนมา แล้วในตอนนั้นเอง กอล์ฟก็ได้รับสิทธิ์นั้นที่รอคอยมานานนับเดือน “กอล์ฟ กอล์ฟบอกว่ากอล์ฟจะยอมทำทุกอย่างที่เราขอ เพื่อให้ได้โอกาสในการง้อเราจริงๆ ใช่มั้ย” “จริงสิริว เราพร้อมเปลี่ยนแปลงทุกอย่างให้ริวเลย ริวอยากได้อะไรนะ เราจะหามาให้หมด แล้วต่อจากนี้ เราสาบานเลยว่าเราจะไม่นอกใจริวอีกแล้ว” “ก็ได้ ถ้างั้นเราจะให้โอกาส กอล์ฟได้ง้อเราก็ได้” “จริงเหรอ ริว” กอล์ฟตาลุกวาวด้วยความดีใจ “แต่มีเงื่อนไขอยู่อย่างนึงที่กอล์ฟจะต้องทำให้ได้ก่อน แต่ไม่รู้ว่ากอล์ฟจะโอเครึเปล่า” “อะไรล่ะริว ริวบอกเรามาได้เลยนะ ขอแค่ริวให้โอกาสเราน่ะ” กอล์ฟลุกขึ้นแล้วตรงมาหยุดตรงหน้าของริว ปากหยักบางส่งยิ้มกว้างทรงเสน่ห์มาให้ ขณะที่ริวชำเลืองไปทางเพื่อนทั้งสามแล้วยิ้มที่มุมปากอย่างมีเลศนัย ก่อนจะกอดอกแล้วเชยคางขึ้นพูดกับกอล์ฟ “กอล์ฟจะต้องแก้ผ้าออกให้หมดไม่เหลือแม้แต่ชิ้นเดียวแล้วเดินรอบมหาลัย แล้วก็ต้องสั่นกระดิ่งประจานตัวเองว่านอกใจเราด้วย” “อะไรนะ ริวจะให้เราแก้ผ้าเนี่ยนะ!” รอยยิ้มกว้างเหมือนหมาขี้อ้อนของกอล์ฟหุบลงทันที แล้วเปลี่ยนเป็นนัยน์ตาเบิกกว้าง “ใช่เหมือน Walk of Shame ใน Game of Throne ที่กอล์ฟชอบดูไง” “แต่นี่มันไม่ใช่ซีรีส์นะริว นี่มันชีวิตจริง ขืนทำแบบนั้น ตำรวจได้มาจับเราข้อหาอนาจารน่ะดิ” “เรื่องนั้นไม่ต้องห่วง มึงก็รู้พ่อกูเป็นสส. รู้จักกับอธิการอยู่แล้ว ไอ้เรื่องแค่นี้พ่อกูเคลียร์ได้สบายอยู่แล้ว” “ต…แต่” “แต่อะไรกอล์ฟ สรุปคือจะไม่เอาโอกาสใช่ป้ะ ได้ ถ้างั้นก็จบกันแค่นี้” ริวพูดพลางกำลังจะเดินผละออกไป เมื่อเห็นดังนั้นกอล์ฟจึงรีบร้องห้าม “เดี๋ยวริว!” ริวเพียงแค่หันมา แววตาจดจ้อง แต่ยังไม่คำพูดใดหลุดออกจากปาก ในตอนนั้นเองที่กอล์ฟได้ตัดสินใจสิ่งที่บ้าบิ่นที่สุดในชีวิต “ก็ได้ๆ ริว เราจะยอมเดินแก้ผ้ารอบมหาลัยตามที่ริวต้องการ ถ้ามันจะไถ่โทษที่เรานอกใจริวได้น่ะ” Y- f* f& S5 Q8 Q& o7 B
ที่หน้าลานอนุสรณ์ของมหาลัยในเวลานี้มีพวกนักศึกษามาออกันแน่น สาเหตุนั่นเพราะข่าวที่ว่าหนุ่มหล่อตัวท็อปประจำคณะสถาปัตย์จะเดินแก้ผ้ารอบมหาลัยง้อแฟนหนุ่มได้แพร่สะพัดไปทั่วมหาวิทยาลัยในเวลาอันสั้น กอล์ฟยืนอยู่ท่ามกลางสายตาหลายร้อยคู่ที่กำลังจดจ้องมาที่เขากันตาเป็นมัน การเป็นจุดสนใจคือสิ่งที่กอล์ฟได้รับเสมอมาตั้งแต่เด็ก ด้วยความที่มีรูปร่างและหน้าตาหล่อเหมือนเทพปั้น หากทว่าในเวลานี้มันไม่ใช่ สิ่งที่ดึงดูดให้ผู้คนมาสนใจเขาไม่ใช่เพราะเรื่องความเจ้าเสน่ห์อย่างที่เคยเป็น หากแต่เพราะเรื่องน่าขายหน้าที่กำลังจะเกิดขึ้นกับเขาต่างหาก “สรุปจะทำ หรือไม่ทำน่ะกอล์ฟ” ริวที่ยืนกอดอกอยู่ตรงกันข้ามเอ่ยขึ้นด้วยสายตาที่ไร้ความปรานีที่จะผ่อนปรน “ถ้าไม่ทำน่ะ เราจะได้กลับ” “ทำสิ ริว ทำสิ เราแค่ขอทำใจนิดนึงน่ะ” กอล์ฟพูดพลางยิ้มแหยๆ “ทำใจเหรอวะ จะต้องทำใจอะไรอีก มึงน่ะ ทำเพื่อนกูเสียใจ เพื่อนกูอุตส่าห์ให้โอกาสขนาดนี้แล้วยังจะลีลา วู้” เดย์พูดด้วยสีหน้าติดรำคาญ ในขณะที่ซันกล่าวเสริม “นั่นเดะ จะช้าอยู่ทำไมวะ ไอ้กอล์ฟ ถอดเลย” “นั่นดิ ถอดเลยๆ” ตอนนั้นเองที่มอสกล่าวเสริม พลางเป็นตัวตั้งต้นให้คนที่มุงดูอยู่รอบบริเวณนั้นโห่เชียร์กดดันเร่งเร้า “ถอดเลยๆๆๆๆๆๆๆ” เสียงเชียร์กดดันดังขึ้นรอบทิศ หน้าหล่อๆ ของกอล์ฟได้แต่ซีดเป็นไก่ต้ม ชายหนุ่มส่งสายตาเว้าวอนให้กับริวอีกครั้งเพื่อร้องขอความปรานี หากทว่าสิ่งที่ตอบกลับมามีเพียงแค่ริวยักไหล่ให้เขาก็เท่านั้น เมื่อนั้นเองที่กอล์ฟได้รู้แล้วว่าไม่ว่าอย่างไร ชะตากรรมน่าอับอายนั่นคงไม่มีทางหลีกเลี่ยงได้อีก ท่ามกลางเสียงร้องกดดัน กอล์ฟเริ่มต้นที่การปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตนักศึกษาออกทีละเม็ดๆ พร้อมกับใช้เท้าดีดรองเท้าออกด้วย เมื่อเสื้อเชิ้ตราคาแพงได้รูปถูกถอดกองลงกับพื้น ผิวสีขาวเนียนละเนียนของเพลย์บอยไฮโซก็เผยออกมาให้เห็นพร้อมกับกล้ามอกแน่นฟู แผ่นหลังกว้างแกร่ง กล้ามแขนกำยำ และซิกซ์แพ็คเป็นร่องได้รูปสวยงาม “โหววววว หุ่นอย่างเสียวเลยว่ะ” “กล้ามแม่งอย่างแน่น” “เห้ย ถอดเร็วๆ ดิวะ ไอ้กอล์ฟ” คนในกลุ่มชนที่มุงดูอยู่เร่งเร้า ในขณะที่เห็นว่ากอล์ฟแสดงท่าทีอิดออดที่จะถอดต่อ กอล์ฟกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ รู้สึกหวิวๆ จนขนลุกวาบไปทั้งตัว หากทว่าใบหน้ากลับร้อนผ่าว มือสั่นระริกค่อยๆ เอื้อมมือไปปลดตะขอ รูดซิปกางเกง ก่อนที่กางเกงจะค่อยๆ ถกลงมาจนพ้นจากข้อเท้า เมื่อถุงเท้าถูกถอดออก ก็ทำให้ในตอนนี้ปราการที่ปกป้องร่างกายของกอล์ฟเอาไว้หลงเหลือเพียงแค่บ็อกเซอร์สีขาว ซึ่งตอนนี้ทุกสายตาต่างจับจ้องไปที่เป้าพองนูนที่อยู่ตรงหว่างขาขาวเนียนของกอล์ฟ “ชิ้นสุดท้ายแล้วโว้ย” “จะหมดแล้วว่ะ ฮ่าๆๆๆๆ” “เห้ย อย่าชักช้าดิวะ ไอ้กอล์ฟ” กอล์ฟฟังเสียงล้อแซวนั้นพลางหนีบขาด้วยท่าทางกระมิดกระเมี้ยนด้วยสีหน้าแดงก่ำ ไม่คิดเลยว่าจะมีวันที่ตัวเองจะต้องมาทำอะไรแบบนี้ “ระ ริว ริวให้เราเหลือบ็อกเซอร์ไว้สักชิ้นเถอะนะ” กอล์ฟถามด้วยเสียงสั่นเทิ้มขณะที่ถูแขนไปมา สายตาวิงวอนจ้องไปหาริวราวกับกำลังร้องขอความปรานี หากทว่า… “ไม่ได้! แก้ผ้าก็คือต้องถอดให้หมดทุกชิ้น ไม่งั้นก็ไม่ต้องมาง้อเราอีก” ริวกอดอกแล้วพูดด้วยเสียงหนักแน่น ตอนนั้นเองที่เขาได้รู้ว่าไม่มีทางที่จะหลีกหนีจากเรื่องน่าอายที่กำลังจะเกิดขึ้นไม่กี่นาทีต่อจากนี้ได้อีกแล้ว “เห้ย ฮ่าๆๆๆๆๆ” เสียงหัวเราะเยาะเย้ยของเหล่าคนที่มามุงดูดังกระหึ่มด้วยความสะใจ เมื่อรู้ว่าไม่ว่าอย่างไรริวก็ไม่มีทางผ่อนปรนให้บ็อกเซอร์ชิ้นนั้น พร้อมกับตะโกนกดดันให้กอล์ฟถอดปราการชิ้นสุดท้ายนั่นออก กอล์ฟไม่มีทางเลือกอื่นใดอีกแล้ว มืออันสั่นระริกค่อยๆ จับไปขอบกางเกงบ็อกเซอร์ ปากหยักบางเม้มแน่น ชายหนุ่มหลับตา สูดลมหายใจเข้าลึก มือข้างหนึ่งล้วงเข้าไปในบ็อกเซอร์เพื่อกุมสิ่งที่อยู่ข้างในเอาไว้ในมือ ก่อนจะกลั้นใจ รูดขอบยางนั้นลง กระทั่งชั้นในชิ้นจิ๋วลงไปกองอยู่ตรงข้อเท้า สัมผัสวาบหวิวแล่นพล่านไปทั่วร่างทันที มือทั้งสองข้างรีบพร้อมใจกันปิดกุมที่กลางหว่างขาของตัวเองเอาไว้แน่น ขณะที่ฝ่ายไทยมุงต่างพากันหัวเราะออกมาลั่น โดยเฉพาะคนที่อยู่ทางด้านหลังที่ตอนนี้เห็นกล้ามก้นแน่นๆ ขาวจั๊วะ กอล์ฟเม้มปากแน่นรู้สึกว่าใบหน้าของตัวเองร้อนผ่าว ทว่านั่นเหมือนจะเป็นเพียงแค่จุดเริ่มต้นของความอับอายที่เขาจะได้รับก็เท่านั้น “เอามือออกด้วย” ริวพูดขึ้นมาสั้นๆ ด้วยน้ำเสียงเย็นชา หากทว่าแทบจะทำเอากอล์ฟล้มทั้งยืน “อะไรนะริว!” กอล์ฟเบิกตาโพลง ขณะที่ฝ่ายกองเชียร์หัวเราะหนักกว่าเก่า “ก็ถ้าเอามือปิด กอล์ฟจะเอามือที่ไหนถือกระดิ่ง สองอันนี้ล่ะ อีกอย่างถ้าปิดแบบนั้นมันก็ไม่เรียกว่าแก้ผ้าด้วย” “สงสารเราเถอะนะ ริว เราสัญญาว่าเราจะไม่นอกใจริวอีกแล้ว ให้เราเอามือปิดข้างเดียวก็ยังดี” “ไม่ได้ ตอนกอล์ฟเอากับไอ้บาส กอล์ฟก็เอาแบบถอดหมดไม่ใช่เหรอ ตอนประจานตัวเองก็ควรจะอยู่ในสภาพเดียวกัน เอามือออกมา ไม่ต้องปิด!” ริวตะคอกด้วยความโกรธเคือง ขณะที่กอล์ฟได้แต่ยืนล่อนจ้อนหน้าจ๋อย “ระ ระ ริว” หนุ่มหล่อหุ่นเสียวเอยด้วยเสียงอ่อย ร่างเปลือยเปล่าสั่นพั่บๆ ด้วยความเขินอาย และเมื่อได้รู้ว่าอีกไม่ถึงนาทีต่อจากนี้ จะไม่มีแม้แต่มือของตัวเองปิดบังส่วนสงวนของตัวเอง ริวก็หน้าซีดเผือด ขณะที่พวกกองเชียร์ส่งเสียงกดดัน “โชว์จู๋ๆๆๆๆๆๆๆ” กอล์ฟหลับตาแน่น ไม่อยากจะรับรู้สภาพน่าขายหน้าของตัวเองมากไปกว่านี้อีกแล้ว มือที่กุมเป้าเอาไว้แน่นค่อยๆ รวบรวมกำลังที่จะคลายมันออกจากท่อนเนื้อที่กุมเอาไว้อย่างช้าๆ… ( ], u9 J- w; e6 K. t0 a5 U
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ผมแต่งลงทางReadawrite นะครับ มีทั้งหมด5ตอน แต่ว่ามีตอนฟรี2ตอน ผมเลยนำตอนฟรีมาลงที่นี่ครับ ถ้าใครชอบฝากตามด้วยนะครับ ชื่อเรื่องตามนี้เลยครับ แก้เผ็ดผัวเจ้าชู้ให้เดินแก้ผ้ารอบมหาลัย : b9 k& l' ]' L( {, Y# Y, n, H
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2025-10-1 21:17:21
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 
โพสต์ 