เสือจิ่ง ตอน เสือหิวน้ำ (แนวโจรดิบเถื่อน) 6

NOOFONG

เสียงจิ้งหรีดร้องระงมอยู่รอบ ๆ ป่า แสงจันทร์สะท้อนผิวน้ำลำธารให้ระยิบระยับเย็นตา


เสือจิ่งยืนเก้ ๆ กัง ๆ อยู่ริมฝั่ง มือขยับแกะเสื้อผ้าที่ใส่มาหลายวันอย่างลังเล ข้าง ๆ มีภูผาที่จัดการถอfเสื้อออกตั้งแต่ก้าวแรก ร่างสูงเปลือยท่อนบนเผยผิวขาวเนียนตัดกับเงาจันทร์


“มึงจะยืนเก้ ๆ กัง ๆ อีกนานมั้ยวะ” ภูผาเอ่ยพลางตักน้ำขึ้นล้างหน้าอย่างสบายใจ


เสือจิ่งขมวดคิ้ว หันขวับไปตะคอกกลับ “มึงจะเร่งห่าไร กูถอดอยู่นี่ไง!”


ภูผาหัวเราะหึ ๆ ก่อนปรายตาขึ้นลงอย่างจงใจ “หึ…หรือว่าอาย?”


เสือจิ่งชะงักทันที หันหน้าหนีอย่างเสียฟอร์ม “ไม่ได้อายโว้ยยย! กูแค่…ไม่ชินเวลามีคนมายืนจ้องตอนกูแก้ผ้าอาบน้ำ!”


ภูผายักไหล่เหมือนไม่ได้ยี่หระ ก่อนตะโกนแกล้งเสียงดังจนเสียงสะท้อนก้องในลำธาร


“มึงจะอายทำไมวะ? กูเห็นมาตั้งขนาดนั้นแล้ว!”


คำพูดนั้นทำเอาเสือจิ่งหน้าแดงวาบทันที เขาขบกรามแน่น กระชากเสื้อผ้าออกทีละชิ้นอย่างหัวเสีย


พอถอดเสร็จ เขาค่อย ๆ เอาขาจุ่มลงลำธาร น้ำเย็นจัดไหลวนโอบรัดข้อเท้าไล่ขึ้นมาตามน่องจนสะดุ้งเฮือก


“แม่ง…เย็นฉิบหาย” เสือจิ่งสบถ พยายามจะชักขากลับขึ้นมา แต่ยังไม่ทันพ้นน้ำ มือหนาของภูผาก็เอื้อมมาประคองแขนเขาไว้แน่น


“เฮ้ย…อย่าเพิ่งดิ มานี่” เสียงทุ้มพูดเรียบ ๆ แต่ดวงตาคมจ้องเขาอย่างเอาจริง


เสือจิ่งชะงัก ก่อนถูกลากไปนั่งตรงโขดหินใกล้ ๆ น้ำกระเซ็นโดนผิวจนเย็นซ่า ขณะที่ภูผาก็ย่อตัวลงตรงหน้า ทำให้เงาของเขาซ้อนทับกับแสงจันทร์พอดี


“แผลมึงยังโดนน้ำไม่ได้…เดี๋ยวกูอาบให้เอง” ภูผาพูดเหมือนเป็นเรื่องปกติ แต่โทนเสียงกลับแฝงความเด็ดขาดจนเถียงไม่ออก


เสือจิ่งเบิกตาแล้วรีบส่ายหัว “กูไม่ใช่เด็กเว้ย! อาบเองก็ได้—”


แต่คำเถียงกลับถูกมือหนากดบ่าให้นั่งนิ่ง ๆ ภูผาไม่สนใจเสียงโวยวายแม้แต่น้อย


“เลิกโวยวายสักที แผลมึงยังไม่ดี จะดิ้นมากเดี๋ยวมันอักเสบ เอาดี ๆ จะให้อาบดี ๆ หรือจะให้กูเอามึงตรงลำธาร”


เสือจิ่งกัดฟันแน่น จ้องตาอีกฝ่ายอย่างเอาเรื่อง แต่เพราะแรงยังไม่ฟื้นเต็มที่ แถมสายตาคมคู่นั้นมันกวนจนหาทางสู้ไม่ออก สุดท้ายเลยต้องยอมเอนตัวพิงหิน ถอนหายใจแรง ๆ เหมือนยอมจำนน


“…เออ ๆ ก็ได้ กูยอมแล้วเว้ย”


ภูผายกยิ้มกวน ๆ ที่มุมปากทันที


เสือจิ่งได้แต่นั่งกัดฟัน หน้าแดงหูแดง แต่ก็ทำอะไรไม่ได้…แพ้ทางไอ้เด็กเวรนี่จริง ๆ


เสียงน้ำไหลเอื่อย ๆ คลอด้วยแสงจันทร์สะท้อนเป็นประกายเงินบนผิวน้ำ


ภูผาตักน้ำขึ้นถูไล่ไปตามแผ่นอกแข็งแรงของเสือจิ่งทีละส่วน แรก ๆ ก็ทำหน้าที่เหมือนคนดูแลคนเจ็บ แต่ยิ่งถูไปมากลับยิ่งลากฝ่ามือช้า ๆ ไล้ตามกล้ามเนื้อราวกับตั้งใจแกล้ง


เสือจิ่งขมวดคิ้ว หายใจแรงขึ้นเล็กน้อย “อึก…มึง…ลูบเบา ๆ หน่อยไม่ได้หรือไง”


ภูผาแกล้งทำหูทวนลม มือหนายังลูบวนแถวหน้าท้องต่ำลงเรื่อย ๆ


จนอยู่ ๆ เสือจิ่งก็สะดุ้งเฮือก ร่างกายแข็งขืนขึ้นมาแบบห้ามไม่อยู่


“เชี่ย…” เสือจิ่งรีบก้มลง มือนึงยกมาปิดเป้าของตัวเองไว้แน่น ใบหน้าที่เคยโผงผางแดงก่ำขึ้นทันตา


ภูผาที่นั่งตรงข้ามเห็นเต็มตา รอยยิ้มกวนตีนก็ผุดขึ้นทันที


“หึ…อ่อนไหวง่ายจังนะมึง แค่ลูบ ๆ ก็แข็งแล้ว”


เสือจิ่งกัดฟันแน่น เสียงสั่นปนด่า “ก็มึงเล่นลูบให้เสียวทำไมล่ะ ไอ้เวร!”


ภูผาโน้มตัวเข้ามาใกล้กว่าเดิม ดวงตาคมเป็นประกายเจ้าเล่ห์ ยกยิ้มตรงมุมปาก


“แล้วแบบนี้กูต้องรับผิดชอบมั้ยนะ…”


เสียงทุ้มต่ำกระซิบกวน ๆ เคล้าไปกับเสียงน้ำไหล ทำให้หัวใจเสือจิ่งเต้นถี่หนักยิ่งกว่าตอนออกปล้นเสียอีก


ภูผาคุกเข่าลงตรงหว่างขาของเสือจิ่ง น้ำเย็นรอบตัวตัดกับความร้อนที่ปะทุขึ้นในอก ร่างสูงกอบกุมแท่งร้อนที่ชูตึงเต็มมือ บีบเบา ๆ ราวกับจะยั่วให้เสียฟอร์ม


ปลายจมูกโน้มเข้ามาใกล้จนเสือจิ่งสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นรดผิว เสือใหญ่ที่เคยกร่างกลับหอบถี่ราวกับถูกต้อนจนมุม กล้ามเนื้อตึงเกร็งแต่ขากลับอ่อนแรงจนไม่อาจถีบใครออกไปได้


น้ำใส ๆ ที่ปริ่มออกมาตามแรงบีบรัด กลิ่นคาวกระตุ้นประสาทสัมผัสทุกอย่างจนบรรยากาศรอบ ๆ แทบปะทุ


เสียงทุ้มต่ำของภูผากระซิบชิดแทบจะชิม “ถ้ามึงบอกให้กูหยุด…กูจะหยุดแค่นี้”


เสือจิ่งกัดฟันแน่น กดสายตาลงต่ำ หอบแรงเหมือนจะขาดใจ สุดท้ายก็พ่นลมหายใจฮึดฮัดออกมาแรง ๆ


“จะทำก็รีบทำ…อย่าลีลาให้มากนัก!”


พอได้ยินว่าเสือจิ่งยอมปริปากบอกให้ทำ มีหรือภูผาจะรอช้า


ลิ้นร้อนลากช้า ๆ ตามแนวเส้นเลือดที่เต้นตุบ ๆ บนแท่งร้อนที่ชูค้ำอยู่ตรงหน้า น้ำใสปริ่มออกมาปนกับรสเค็มคาวบนปลายลิ้น ก่อนที่ภูผาจะกดศีรษะต่ำลง ครอบมันทั้งหมดเข้าไปในโพรงปากอย่างกล้าได้กล้าเสีย


“อึก—อืออออออ…”


เสียงครางต่ำหลุดจากคอเสือจิ่งทันที กล้ามเนื้อเกร็งแน่น ศีรษะแหงนขึ้นฟ้า ดวงตาหลับแน่นราวกับสมองถูกแช่แข็งจนขาวโพลนไปหมด


มือหนาที่เคยกำดาบฆ่าคนมากี่สิบชีวิต ตอนนี้กลับสั่นระริก กำเส้นผมดำขลับของภูผาไว้แน่น บังคับกดจังหวะโดยไม่รู้ตัว


เสียงดูดกลืนดัง จ๊วบ ๆ ผสมเสียงน้ำลำธารที่ไหลรินยิ่งทำให้ค่ำคืนนี้โคตรเร่าร้อน


ภูผาใช้ลิ้นวนเก่งเกินกว่าจะเป็นครั้งแรก ปลายลิ้นสอดเลียสลับดูดรั้งเหมือนตั้งใจจะรีดทุกหยดออกมา


“ไอ้…เชี่ย…ภูผา…มึง…” เสือจิ่งสบถระคนเสียงคราง ร่างใหญ่สั่นสะท้านแทบจะระเบิดคามือและปากอีกฝ่าย


ภูผาเงยตามองด้วยแววตาเจ้าเล่ห์ ขณะยังไม่ปล่อยออกจากโพรงปาก ริมฝีปากขยับยกยิ้มเล็ก ๆ เหมือนจะบอกว่า มึงติดกับกูเต็ม ๆ แล้วเสือจิ่ง


เสือจิ่งกัดฟันแน่น แต่ก็ปิดปากไม่อยู่ เสียงครางแตกพร่าออกมาอย่างเสียฟอร์มทุกวินาที…


“อ๊าก…อึกก…เชี่ย…ลึกกว่านี้อีก…” เสือจิ่งกัดฟันร้อง มือกำผมดำแน่น ดวงตาปิดสนิทแต่ร่างกายกลับกระแทกเอวสวนเข้าหาปากของภูผาอย่างลืมตัว


โพรงปากอุ่นร้อนตอดรัดทุกจังหวะ ยิ่งเสือจิ่งเร่งแรงก็ยิ่งเสียวจนสมองขาวโพลน


น้ำกระเซ็นรอบตัวเมื่อร่างใหญ่ขยับสะโพกแรงขึ้นเรื่อย ๆ เสียงกระแทกดัง พรั่ก ๆ ผสมเสียงสำลักขืน ๆ ของภูผา


แต่ถึงจะเกือบสำลัก เขาก็ยังปล่อยให้เสือจิ่งกดศีรษะไว้เต็มแรง ไม่มีแม้แต่คำปฏิเสธ ดวงตาคมยังเงยขึ้นมองด้วยแววท้าทาย เหมือนบอกว่า เอาให้สุดสิ…กูรับไหว


เสือจิ่งยิ่งเสียฟอร์มเข้าไปใหญ่ ยิ่งลึก ยิ่งเสียว สะโพกก็กระแทกแรงจนเสียงครางพร่าหลุดไม่หยุด


“อึก…อ๊าาา…กู…ไม่ไหวแล้วโว้ย!”


แล้วแรงสุดท้ายก็ระเบิดออกมาเต็มโพรงปาก ร่างใหญ่กระตุกถี่ยิบ มือกดหัวภูผาแน่นจนแทบฝัง ภาพตรงหน้าพร่าเบลอไปหมด


เสือจิ่งทรุดหอบ หัวพิงโขดหิน แผ่นอกกระเพื่อมแรงทุกจังหวะหายใจ แต่ในขณะที่สมควรจะหมดแรงพอแล้ว…กลับไม่เป็นอย่างนั้น


ความรู้สึกว่างเปล่าหลังปลดปล่อยยังไม่เกิดขึ้น มีแต่ความหิวกระหายยิ่งกว่าเดิม


มันยังไม่พอ ยังอยากได้อีก ต้องการมากกว่านี้


มือหนาคว้าน้ำสีขุ่นขาวที่ตัวเองปลดปล่อยออกมาเมื่อครู่ ก่อนค่อย ๆ สอดนิ้วเปื้อนน้ำลื่นนั้นเข้าไปยังช่องทางที่บีบแน่น


“อึก…” เสียงครางต่ำลอดไรฟัน ใบหน้าคมเหยเกทั้งเสียวทั้งเจ็บ กล้ามท้องเกร็งแน่น แต่สายตากลับเป็นประกายร้อนแรง


ภูผาที่นั่งมองอยู่ตรงหน้า ถึงกับกลืนน้ำลายเอื๊อก


ภาพหัวหน้าโจรผู้กร่างที่สุดในแถบ กลับนั่งแหงนหน้า เสยผมเปียกน้ำ ใช้นิ้วล้วงขยายตัวเองโดยไม่เหลือฟอร์ม มันยั่วเกินกว่าจะทนไหว


“เสือจิ่ง…” เสียงทุ้มเอ่ยขรึมต่ำ ดวงตาคมวาวโรจน์ “มึงนี่ไม่รู้จักอายเลยใช่มั้ย”


เสือจิ่งหอบหายใจแรง เถียงกลับทั้งที่ยังขยับนิ้วเข้าออก “หึ…ก็เพราะใครล่ะวะ ไอ้สัส มึงนั่นแหละทำให้กูเป็นแบบนี้!”


เขากัดฟันแน่น พยายามเร่งจังหวะ แต่ร่างกายใหญ่โตทำเองกลับไม่ถนัด


ภูผามองแล้วก็ส่ายหัวเบา ๆ ก่อนขยับเข้ามาใกล้ เอื้อมมือคว้าแขนอีกฝ่ายหยุดไว้


“อยู่นิ่ง ๆ เดี๋ยวกูทำให้เอง…” เสียงทุ้มกดต่ำติดแววกวนยั่ว “อยากได้กูเข้าไปในตัวมึงขนาดนั้นเลยเหรอ”


เสือจิ่งจ้องตาเขม็ง ปากกล้าไม่ยอมแพ้ “เออ!…รีบหุบปากแล้วใส่มาเลยดิวะ!”


ภูผาหัวเราะหึในคอ ก้มลงกระซิบชิดใบหู “ใจร้อนนัก…เดี๋ยวก็ได้เจ็บตัวหรอก”


เขาสอดนิ้วตัวเองแทน ขยับช้า ๆ ลึกขึ้นเรื่อย ๆ ไล้กวาดจนช่องทางอ่อนนุ่มเริ่มคลายตัวลงทีละน้อย


พอช่องทางอ่อนนุ่มถูกขยายจนได้ที่ ภูผาก็โน้มตัวลงจูบเสือจิ่งทันที ปากบดปาก ลิ้นสอดพันกันดุดันจนเสือใหญ่ที่เคยกร่างต้องเผลอครางอืออึ้งใต้รสจูบ


ไม่นาน ริมฝีปากร้อนผละออก ไล้ลงมาตามแนวกราม ลำคอ ไปจนถึงอกกว้างที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อมัดใหญ่


ยอดอกสีเข้มแข็งชูชันรอรับลมหายใจร้อน ๆ ก่อนจะถูกริมฝีปากครอบดูดจนดัง จ๊วบ


“อึก…แม่งเอ๊ย…” เสือจิ่งกัดฟันแน่น แต่ยิ่งหอบแรงขึ้นทุกที หน้าอกฟูเต็มมือถูกบีบเคล้นราวกับกำลังจะถูกกลืนกิน เส้นเลือดปูดบนแขนขยับตึงเครียดไปหมด


รอยฟัน รอยแดงปรากฏเป็นดวง ๆ บนกล้ามเนื้อที่สั่นสะท้าน จนเสือจิ่งเผลอสบถเสียงห้วน


“เลิกดูดสักที ไอ้เวร!”


ภูผาเงยหน้าขึ้นช้า ๆ ดวงตาคมวาวเจ้าเล่ห์ ยกยิ้มกวนตีนขณะริมฝีปากยังเปื้อนรอยน้ำลาย


“ก็มึงน่ากินนี่นา”


แล้วไม่ปล่อยเวลาให้เสีย เขาค่อย ๆ ขยับสะโพกกดแทรกเข้าไปในช่องทางที่คลายไว้แล้วทีละน้อย


“อึกกกก…!” เสือจิ่งเผลอร้องเสียงต่ำ ดวงตาหลับแน่น ความเจ็บแล่นปราดเข้ามาจนสั่นสะท้านไปทั้งร่าง


เขากัดฟันสบถ “มึงจะใหญ่ไปไหนวะ…ใส่มาแค่นี้กูยังเจ็บฉิบหาย”


ภูผากัดฟันหอบแรงเหมือนกัน แต่ยังมีแก่ใจสวนกวนกลับ


“กูเบาแล้วนะเว้ย…มึงก็อย่าเกร็งสิวะ ของกูจะขาดมั้ยเนี่ย”


เสือจิ่งหอบแรง ๆ มือกำโขดหินแน่นจนข้อขาว ด่ากลับเสียงพร่า “ไอ้เด็กเวร!”


แต่สะโพกกลับเผลอขยับต้อนรับเข้าไปลึกกว่าเดิมโดยไม่รู้ตัว


ภูผาขยับเอวช้า ๆ แรกเริ่ม เนื้อแน่นรัดตอดจนเขาต้องกัดฟันแน่น ค่อย ๆ ขยับให้ช่องทางนั้นเปิดขยายพอจะเปิดรับเขาเข้าไปทั้งหมด


เสือจิ่งกัดฟันแน่นในทีแรก ร่างใหญ่กระตุกสั่นเพราะเจ็บ แต่พอผ่านไปไม่กี่อึดใจ ความเสียวก็แผ่ซ่านแทนที่


เสียงครางต่ำ ๆ หลุดออกมาไม่หยุด “อ๊า…อึก…อาาา…”


ภูผากระตุกยิ้มกวน ก้มกระซิบใกล้หู “แม่ง…ดูดแน่นเหมือนหิวเลยนะ”


เสือจิ่งหน้าร้อนผ่าว เถียงกลับเสียงพร่า ๆ “มึง…จะพูดทำไมเล่า ไอ้สัส!”


คำด่านั้นทำให้ภูผาหัวเราะเบา ๆ ก่อนโน้มลงจูบซับเหงื่อที่ผุดชื้นเต็มหน้าผากและแก้มของอีกฝ่าย ริมฝีปากลากไล้ลงไปเรื่อย ๆ จนเสือจิ่งหอบแรงกว่าเดิม


“ยังเจ็บอยู่มั้ย…” ภูผากระซิบ เสียงทุ้มสั่นพร่าเพราะกักกลั้นแรงไว้เต็มที่ “กูอยากขยับแล้ว…”


เสือจิ่งหรี่ตาลง หอบหายใจสั่น “อือ…ขยับเลย…กูไม่เป็นไรแล้ว ไม่เจ็บแล้ว…”


สิ้นคำอนุญาต ภูผาก็กดจูบลงบนริมฝีปากหนา ดูดดึงลิ้นพันกันแน่น ขณะเดียวกันสะโพกก็กระแทกแรงขึ้นทุกที


เสือจิ่งครางอื้ออึงในลำคอ กล้ามอกกระเพื่อมขึ้นลงตามแรงหอบ


ภูผาตรึงสะโพกแนบชิด ก่อนดันแรง ๆ จนเสียงดัง ตับ! ตับ! พั่ก! พั่ก!


น้ำแตกกระจายเป็นวงรอบตัว กล้ามหน้าท้องทั้งสองกระแทกกันอย่างบ้าคลั่ง


เสือจิ่งที่ตอนแรกยังด่าไม่หยุด ตอนนี้กลับครางกระเส่าแทน


“อ๊ะ…อึก…อ๊าาา…!” มือใหญ่กำต้นแขนภูผาแน่นจนเส้นเลือดปูด ร่างใหญ่ที่เคยกร่างยอมจำนนให้แรงสอดใส่ที่ดิบเถื่อนเข้ามาลึกทุกที


ภูผากัดฟันแน่น แต่สายตายังวาวด้วยความสะใจ “แม่ง…ตอดเสียวชิบหาย…!”


แรงกระแทกถี่ขึ้น เร็วขึ้น เสียง ตับ! ตับ! ตับ! ก้องประสานกับเสียงน้ำสาดซ่า


เสือจิ่งเงยหน้าคราง ดวงตาปรือพร่า “ไอ้…สัส…จะฆ่ากูหรือไง…อ๊ะ อ๊าาาา!”


ภูผาโน้มลงบดจูบปิดปากคำด่า ดูดกลืนเสียงครางทั้งหมดไว้ในโพรงปาก ลิ้นพันกันดุเดือดไม่ต่างจากสะโพกที่ยังขยับไม่หยุด


พั่ก! พั่ก! ตับ! ตับ!


เสือจิ่งตัวสั่นสะท้านทุกจังหวะที่โดนกระแทกลึก ๆ ช่องทางข้างหลังตอดรัดแน่นราวกับไม่อยากปล่อยออก


จนภูผาหลุดสบถพร่า “เชี่ย…มึงแม่งดูดกูจะขาดอยู่แล้ว…”


เสือจิ่งหอบแรง หน้าแดงซ่านเปียกเหงื่อ ปากพร่าพูดทั้งเสียวทั้งอาย


“ก็มึง…มันยั่วกูเองนี่หว่า! อ๊ะ…อ๊าาา!”


จังหวะเร่งรัวขึ้นจนแทบไม่เหลือช่วงให้หายใจ เสียงเนื้อกระทบกันดัง ตับ! ตับ! ตับ! พั่ก! พั่ก! พั่ก! ไม่หยุด


ไม่นาน เสียงครางของทั้งสองก็กระชั้นเร่งขึ้นสูงสุด


เสือจิ่งครางลั่น หัวสั่นสะท้าน กำผมภูผาแน่นราวกับจะกดอีกฝ่ายให้ทะลุเข้าไปทั้งร่าง


ภูผาก็กัดไหล่อีกฝ่ายไว้แน่น สะโพกอัดแรงสุดท้ายถี่จัด


“อ๊าาาาา!”


“ฮึกกกกกกกกก!”


เสียงหอบแฮ่ก ๆ ของทั้งคู่ยังดังคลอไปกับเสียงน้ำ เสือจิ่งพิงโขดหินหอบแรงทั้งตัว แต่ทันทีที่รู้สึกได้ถึงของเหลวอุ่น ๆ ที่ไหลเยิ้มออกมาจากหว่างขา เขาก็เงยหน้าด่าเสียงดังทันที


“ไอ้เวร! ทำไมไม่เอาออกมาแตกข้างนอกวะ!”


ภูผาที่กอดเอวเขาแน่นยังหอบอยู่เหมือนกัน แต่ก็ยังมีแก่ใจยกยิ้มกวนตีน


“แตกในยังไงมึงก็ไม่ท้องหรอก สบายใจได้


โป๊ก! กำปั้นหนัก ๆ กระแทกลงบนหัวอีกฝ่ายทันที


“กูหมายถึง…มันเอาออกลำบากเว้ย เดี๋ยวกูก็ปวดท้องอีก!”


ภูผาขยับหน้ามาใกล้ ยกคิ้วเหมือนไม่สะทกสะท้าน “หึ…งั้นเดี๋ยวกูเอาออกให้เอง”


เสือจิ่งยังไม่ทันจะถามว่า เอาออกยังไง แขนแกร่งของภูผาก็กดตรึงเขากับโขดหินอีกครั้ง ร่างสูงโน้มเข้ามาประกบปากบดขยี้ เสียงจูบดัง จ๊วบ ๆ จนสมองพร่าเลือน


“เฮ้ยๆ! มึงจะทำอะไร—” เสือจิ่งพยายามดิ้น แต่สะโพกกลับถูกยกสูงขึ้นกลางน้ำ มือหนาของภูผาโอบรั้งแน่นไม่ปล่อย


เสียงทุ้มพร่ากระซิบข้างหู “ก็เอาออกให้ไง…”


สิ้นคำ สะโพกแข็งแรงก็กระแทกเข้ามาใหม่ ตับ! พั่ก! จนเสือจิ่งสะดุ้งเฮือก ครางเสียงหลุดดังลั่น


“อ๊าก…ไอ้สัส! กูไม่ได้หมายความว่าแบบนี้โว้ย!”


แต่ไม่ว่าปากจะด่าแค่ไหน ร่างกายกลับสั่นสะท้านรับแรงกระแทกอีกยกอย่างเลี่ยงไม่ได้


เสียงเนื้อกระแทกดังระงม ตับ! ตับ! พั่ก! พั่ก! น้ำรอบตัวแตกกระเซ็นสาดกระจายยิ่งกว่าเดิม


เสือจิ่งหมดสิทธิ์หนีแล้ว ถูกจับกดให้รับทุกแรง ทุกจังหวะอย่างสมบูรณ์


และที่น่าขันที่สุดก็คือ จากที่โวยในตอนแรก สุดท้ายปากก็กลับกลายเป็นครางเสียวพร่าไม่หยุดอีกครั้ง


“กูสาบานเลย ถ้ากูมีแรงนะ จะกระทืบมึงให้ขาหัก…แต่ตอนนี้กูไม่มีแรง ฉะนั้น…เอาให้ตายไปข้างเลยก็แล้วกัน!”




----------------------------------------------
เสิร์ฟความฟินให้ถึงใจ
ฝากติดตามเรื่องราวรักร้ายๆ ด่ากันแซ๋บๆ ของไอ้เสือด้วยนะครับ
รักคนอ่าน คอมเม้นต์คุยกันหน่อยน้าาา

nuangnut1996

สนุกมากครับ

lekthai

ขอบคุณนะครับ

atatar45

ขอบคุณครับ

reawreaw

ขอบคุณครับ

GuN009

รอตอนต่อไปอย่างจดจ่อครับ ภูผากับเสือจิ่ง โอ่ย สนุกมาก เสียวมากมาย
ขอบคุณนะครับ

nnont

ขอบคุณครับ

audiwoods

เสือสิ้นลายแล้ว

bo69dy

ขอบคุนครับ

secretman1

ขอบคุณครับ

ninenut

ขอบคุณครับ

reawreaw

ชอบมากครับ

romio7

ชอบนิยายเรื่องนี้จัง โมเมนต์หวานๆ น่ารักดี มีงอนกันบ้างเถียงกันบ้าง

แต่ก็ยอมลงให้กันอยู่ดี น่าจะเป็นจินตนาการให้คนอ่านบางท่านไปมโนต่อได้เสวๆ

ขอบคุณครับ

Goplay

หมดลายเสือ

view99

ดีมาก

Rafacious

ขอบคุณครับ

freezz6969

เสือจิ่ง โดนกินอีกแล้ววว  
น่ารักกก

Ton8Ton

👍👌👌👍👍