ส่วนที่ 1. r# s& f# q* K1 n5 L8 a. k- w
/ C# p2 n# \7 S& k
% g( Z+ _1 A+ f7 F/ ~
# y( m5 `4 t& \+ zตอนที่3 โจเดินตามเพื่อนบ้านเข้ามาในบ้าน มองไปที่ก้นของวัยรุ่นที่สวมกางเกงนักเรียนอยู่ โจไม่เข้าใจว่าเขากำลังทำอะไรอยู่ เขาไม่ได้ถูกลุคควบคุมอีกต่อไป แต่ยิ่งเขาอยู่ห่างจากเด็กหนุ่มที่ควบคุมเขานานเท่าไร โจก็ยิ่งสงสัยในตัวเองมากขึ้นเท่านั้น เขาอยู่ภายใต้การควบคุมจริงหรือ? เขาปฏิเสธไม่ได้จริงหรือ? มันเหมือนกับการหลอกล่อด้วยพลังจิต ไม่ต้องสงสัยเลยว่าโจเคยอยู่ภายใต้อิทธิพลบางอย่าง แต่เขากลับตั้งคำถามกับความเป็นจริงนั้น! โจได้เปลื้องผ้าข้างถนนที่พลุกพล่าน จากนั้นก็ไปเข้าร่วมกับผู้ชายที่ไซต์หาคู่ เขาเป็นชายแท้ เขาคงจะไม่ทำอย่างนั้นถ้าลุคไม่ได้บังคับเขา ถึงกระนั้นเขาก็รักทุกวินาทีที่อยากมีอะไรกับผู้ชาย แล้วจะอธิบายได้ยังไงดีว่าทำไมเขาถึงตามเด็กชายข้างบ้านเข้าไปในบ้านของเขา เบ็นไม่มีการควบคุมจิตใจหรือพลังการสะกดจิต หรือวูดู เว้นแต่ว่ามันจะเป็นสิ่งที่โรงเรียนสอนกันในสมัยนี้? “เข้ามาข้างในสิ” เบ็นแนะนำ “คุณคงชอบแบบนั้นใช่ไหม” และเขาก็จะทำ โจอยากไปกับเบ็นมาก เขาแค่อดไม่ได้ที่จะทำในสิ่งที่เด็กชายบอกให้เขาทำ เบ็นก้าวเข้ามาและช่วยเปิดประตูให้โจ เพื่อให้ชายคนนั้นเดินผ่านวัยรุ่นคนนั้น ในขณะที่เขาก้าวเข้าไปในห้องโถง เบ็นสูงเท่ากับโจและมีรูปร่างเหมือนนักฟุตบอล วัยรุ่นยังคงสวมเครื่องแบบนักเรียนของเขา เสื้อเบลเซอร์ และเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีขาวของเขาดูเหมือนจะเน้นให้เห็นถึงความเยาว์วัยของเขา ในขณะเดียวกันโจไม่ได้ใส่อะไรเลยนอกจากกางเกงวิ่งขาสั้นของเขา ไม่สวมเสื้อยืด ไม่สวมชุดชั้นใน แม้แต่รองเท้าผ้าใบ เมื่อเท้าเปล่าของโจหยุดอยู่ที่เชิงบันไดในห้องโถงเบ็นก็ปิดประตูหน้าบ้าน เบ็นหันไปหาโจและหัวเราะเยาะชายคนนั้น โจมีรูปร่างที่สมส่วน ผอมเพรียว และมีกล้ามเนื้อพอประมาณ ขาของโจยาวและเนื่องจากเขาใส่แต่กางเกงขาสั้น ขาของเขาจึงรู้สึกดูเปิดเผยมาก ต้นขาด้านในของโจมีขนสีดำปกคลุม ในขณะที่ต้นขาส่วนบนมีขนบาง ๆ น่องและหน้าแข้งของโจมีขนดก แต่ขนที่เปียกชื้นนั้นเกลี้ยงไปที่หน้าแข้งและน่องของเขา เบ็นคิดว่าภาพทั้งหมดนั้นตลกดี เท้าเปล่าขนาดใหญ่ของโจนั้นดูดี และข้อเท้าที่เรียบเนียนของเขาที่สัมผัสกับขนที่กระจัดกระจายนั้นเกือบจะน่ารัก โจเปลือยท่อนบน หน้าอกของเขามีสะเก็ดจากสิ่งที่อาจเป็นเพียงความมีชีวิตชีวา ขนหน้าอกและร่องรอยของสมบัติของเขานั้นไม่มีอะไรโดดเด่นสำหรับข้อเท็จจริงนี้เอง โจจึงเป็นคนที่โดดเด่นอย่างน่าทึ่ง ใบหน้าของโจก็เปื้อนด้วยน้ำอสุจิเช่นกัน เงินบริจาคบางส่วนถูออกไปหรือถูกฝนชะล้างออกไปบางส่วน แต่โจกลับสกปรกด้วยความสกปรกอย่างแน่นอน “เรามีนโยบายห้ามใส่กางเกงขาสั้นในบ้านนี้” เบ็นกล่าว โจกลืนน้ำลายอย่างหนัก “อะ-อะไรนะ?” โจตอบ “มันเต็มไปด้วยโคลนและเปียก และเกือบจะมองทะลุผ่านได้ คุณเดินกลับบ้านด้วยสภาพแบบนั้นจริง ๆ เหรอ” เบ็นหัวเราะคิกคัก “ฉันควรจะกลับบ้านและอาบน้ำ” โจพยายามพูด “ไม่ ไม่” เบ็นขัดจังหวะอย่างเร่งรีบ “ผมเชิญคุณเข้ามา แต่คุณไม่สามารถยืนนิ่ง ๆ ในสภาพที่เปียกชื้นไม่ได้นะ คุณเจนกินส์” การที่ถูกเด็กชายข้างบ้านเรียกว่านาย ในขณะที่เด็กชายคนนั้นสวมเสื้อผ้าครบชุดและเขาเกือบจะเปลือยเปล่าอยู่นั้นเป็นความอัปยศอดสู “ฉันถอดมันออกไม่ได้หรอกเบ็น” โจยืนยัน “ฉันเป็นผู้ชายและนายเป็นแค่เด็กวัยรุ่น มันจะไม่ถูกต้อง” “นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมผมถึงอยากให้คุณทำแบบนั้น นอกจากนี้ มันไม่ถูกต้องที่จะเดินไปรอย ๆ ละแวกใกล้เคียงด้วยเท้าเปล่าในกางเกงขาสั้นที่ดูเหมือนพวกเขาอยู่บนพื้นห้องน้ำ แต่คุณกลับทำแบบนั้น” เบ็นตั้งข้อสังเกต ชายหนุ่มสุภาพมากในวิธีที่เขาแสดงความคิดที่น่ารังเกียจออกมา มันเป็นความขัดแย้งที่แปลกประหลาด “เบ็น...” โจตอบ “ถอดกางเกงขาสั้นออกเถอะ คุณเจนกินส์” เบ็นยืนกราน โจวางมือบนสะโพกของเขาและดันกางเกงขาสั้นลงไปที่หัวเข่าของเขา อวัยวะเพศของเขาที่ถูกเปิดเผยนั้นเหี่ยวเฉาแต่ก็เต็มไปด้วยน้ำกาม ไม่ใช่แค่ของเขาเองเช่นกัน กางเกงขาสั้นหลุดลงมาถึงข้อเท้าของเขา และเบ็นก็หัวเราะคิกคัก “บ้าเอ้ย ผมไม่คิดว่าคุณจะทำมันจริง ๆ” เบ็นกล่าว โจหน้าแดงและปกปิดองคชาตและอัณฑะของเขา อายที่จะเปลือยกายต่อหน้าเด็กวัยรุ่น โจหวังว่าเขาจะจำได้ว่าเด็กชายอายุเท่าไหร่ การรู้อายุของเบ็นจะทำให้เขาเปลี่ยนใจว่าสิ่งนี้ผิดมากหรือผิดเพียงเล็กน้อย ครอบครัวย้ายมาอยู่ข้างบ้านเมื่อสิบสี่หรือสิบห้าปีที่แล้ว และเบ็นยังเป็นทารก... หรือเด็กวัยหัดเดิน? เมื่อมองไปที่เขา เบ็นเป็นเด็กอายุสิบสี่ปีตัวใหญ่หรือเด็กธรรมดา ๆ 17-18 ปี “ก้าวออกจากกางเกงขาสั้นโจ” เบ็นบอกเขา โจทำอย่างนั้น ทำไมล่ะ? มันรู้สึกแตกต่างจากตอนที่เขาอยู่ภายใต้การควบคุมของลุค ลุคได้ถามคำถามเชิงวาทศิลป์และโจรู้สึกว่าจำเป็นต้องทำเช่นนั้น กับเบ็น... รู้สึกเหมือนว่าเขาอดใจไม่ไหว โจก้าวเท้าเปล่าออกจากกางเกงขาสั้นแล้ววางลงบนพื้นตรงหน้าเขา โจรู้สึกละอายใจที่ต้องเปลือยกายอยู่ที่บ้านเพื่อนบ้านกับลูกชายวัยรุ่นของครอบครัว “ผมมีไอเดียสนุก ๆ นะโจ ขึ้นไปชั้นบนหน่อย” เบ็นพูด “ชั้นบนมีอะไร” โจถาม “ผมอยากให้คุณเห็นห้องของผม” เบ็นพูดอย่างตื่นเต้น โจได้ยินเสียงหัวเราะคิกคักในเสียงของเบ็น ราวกับว่าเขารู้ว่ามันฟังดูเด็กแค่ไหน และเขาตั้งใจพูดอย่างนั้นเพื่อทำให้โจอับอายมากขึ้นไปอีก โจเลื่อนกางเกงขาสั้นของเขาไปไว้ที่มุมข้างราวแขวนเสื้อโค้ท ดังนั้นถ้าใครเข้ามา พวกเขาจะไม่พบพวกมันและสงสัยว่าทำไมพวกมันถึงอยู่ที่นั่น โจเดินตามเบ็นขึ้นไปชั้นบน ก้นของเบ็นในกางเกงขายาวสีดำเป็นแพ็คเกจกลมสวยจริง ๆ เขากำลังคิดอะไรอยู่ โจเป็นชายแท้! นั่นไม่ได้เปลี่ยนไปไม่ว่าลุคจะทำอะไรกับเข้าหรือสิ่งที่เบ็นขอให้เขาทำ เขาเป็นชายแท้! ห้องนอนของเบ็นเป็นห้องเด็กผู้ชายอย่างแท้จริง พื้นไม้และผนังสีน้ำเงิน พร้อมโปสเตอร์ฟุตบอลติดอยู่ที่แท่นวางและสายไปที่ยุ่งเหยิงบนโต๊ะที่มรแล็ปท็อป ลำโพง และกองแฟ้มและสมุดจดบันทึกกองหนึ่ง เตียงขนาดควีนไซส์ของเบ็นได้รับการจัดวางเรียบร้อยแล้ว แต่ผ้าปูที่นอนยับยู่ยี่ โจไม่ได้อยู่ในห้องนอนของวัยรุ่นตั้งแต่เขาอายุเกือบยี่สิบปีแล้ว เบ็นมองโจจากบนลงล่างในขณะที่ชายคนนั้นยืนอยู่กลางห้องอย่างหมดหนทาง “ผมจะถ่ายรูปคุณในโถงทางเดินแต่คิดว่ามันจะสนุกกว่าถ้าถ่ายรูปกับคุณในห้องนอนของผม” เบ็นหยอกล้อ “ไม่นะ ได้โปรด... นายไม่สามารถถ่ายรูปฉันได้ในตอนนี้” โจบ่น “ทำไมจะไม่ล่ะ” เบ็นถามอย่างไร้เดียงสา “เพราะว่า...” โจอายเกินกว่าจะพูด “บอกผมทีว่าทำไมผมถึงไม่ควรถ่ายรูปคุณ คุณเจนกินส์” เบ็นกดดัน “เพราะ... เพราะว่าฉันเป็นผู้ชายเปลือยกาย เบ็น” โจกล่าว “และ... นายยังเรียนอยู่มัธยมปลายอยู่เลย” โจหลบเลี่ยงความไม่รู้เกี่ยวกับอายุที่แน่นอนของเบ็น วัยรุ่นคนนั้นหัวเราะเยาะเขาอยู่ดี เด็กหนุ่มไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นหรือทำไมโจถึงทำทุกอย่างที่เขาพูด แต่ผู้ชายข้างบ้านร้อนแรงมาก จนเขาไม่อาจต้านทานได้ “คุณคือผู้ชายที่เข้ามาในบ้านของผมและถอดกางเกงขาสั้นที่สกปรกออก และเปลือยกายตามนักเรียนมัธยมปลายไปที่ห้องนอนของเขา” เบ็นเตือนเขา “ผมอยากถ่ายรูปคุณและคุณจะยอมให้ผมถ่ายรูปด้วยใช่ไหม” “ใช่” โจยอมรับ “คุณจะทำทุกอย่างที่ผมบอกไหม” เบ็นถาม “ใช่” โจตอบ “บอกผมทีว่าทำไม” เบ็นถามด้วยความดีใจ “เพราะลุคบอกว่าฉันอดทำอะไรไม่ได้ถ้าเด็กผู้ชายบอกให้ฉันทำ...” โจตอบ เขาไม่ได้ตั้งใจจะพูดด้วยซ้ำ คำพูดนั้นหลุดออกมาเหมือนกับว่าความรู้นั้นอยู่ในนั้นเสมอและมันถูกดึงออกมา... เมื่อเบ็นบอกให้เขาเปิดเผยมัน “โอ้ พระเจ้า! เหมือน... การสะกดจิตหรืออะไรทำนองนั้นเหรอ” เบ็นถาม “การสะกดจิตหรืออะไรทำนองนั้น” โจเห็นด้วย “นั่นเป็นสาเหตุที่ว่าทำไมคุณถึงดูเหมือนบ้านโสเภณีเหรอ” เบ็นดูหมิ่นเขาอย่างมีวาทศิลป์ โจรู้สึกว่าไม่ต้องตอบคำถามเชิงวาทศิลป์ ดังนั้นอิทธิพลในปัจจุบันจึงแตกต่างไปจากตอนที่ลุคควบคุมเขา โจสงสัยว่าเบ็นจะมีคำถามเพิ่มเติมเกี่ยวกับเรื่องนี้อีกหรือไม่ แต่เด็กหนุ่มกลับยุ่งเกินไปที่จะฝันถึงความคิดของตัวเอง จนไม่มีเวลาคิดว่าโจเคยไปที่ไหนมาก่อน โจยังคงปกปิดส่วนตัวของเขาอยู่ แต่ไม่นานนัก “ขยับมือไปข้างลำตัวของคุณ คุณเจนกินส์” เบ็นกล่าว โจขยับมือและเบ็นก็หัวเราะคิกคักกับอวัยวะเพศของเพื่อนข้างบ้านที่เปิดเผยออกมา องคชาตของชายคนนี้มีความยาวเพียงสองนิ้วครึ่งและอัณฑะของเขามีรูปร่างกลมมนอยู่ข้างใต้ชายคนนี้ เบ็นถ่ายรูปด้วยโทรศัพท์ของเขาและบอกให้โจวางมือบนศีรษะของเขาเพื่อที่เขาจะได้เปิดเผยตัวตนของชายคนนี้ให้มากขึ้น “ดูนี่สิ คุณเจนกินส์” เบ็นล้อเลียนเขา เบ็นแสดงโทรศัพท์ของเขาให้โจดูและเลื่อนดูรูปภาพอย่างมีความสุข ทำไมทุกคนถึงมีความสุขที่ได้ถ่ายรูป้ขาและล้อเลียนเขาจัง “คุณอยากเห็นผมเปลือยกายไหม คุณเจนกินส์” เบ็นถาม โจมองวัยรุ่นคนนั้นด้วยสายตาที่เบิกกว้างและตกใจ เขาเป็นเด็กผู้ชายที่หล่อเหลา แต่โจเป็นชายแท้ เขาไม่อยากดูร่างกายเปลือยเปล่าของเพื่อนบ้านวัยรุ่นของเขา... ใช่ไหม? “คุณอยากดูนะ คุณเจนกินส์” เบ็นตัดสินใจ โจพบว่าดวงตาของเขาเลื่อนไปที่แขนเสื้อและจินตนาการถึงหน้าอกที่อยู่ด้านล่าง โจต้องการดึงกางเกงและกางเกงชั้นในของเด็กหนุ่มลงมาและมองไปที่องคชาตของเขา เบ็นไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเพื่อนของเขามีคำถามมากมาย และตั้งตารอที่จะทดสอบว่าชายคนนี้จะไปได้ไกลแค่ไหน “มาเล่นสวมบทบาทกันเถอะ” เบ็นกล่าว “โลกหรือวอร์คราฟต์” โจหวังและเบ็นหัวเราะคิกคัก “พยายามดีนะ แต่ไม่ล่ะ” เบ็นตอบ “เบ็น ฉันเป็นเพื่อนบ้านของนาย ฉันควรจะกลับบ้าน” โจพยายามพูดแต่เขายังคงถอดเสื้อผ้าของเบ็นออกในใจ เด็กวัยรุ่นคนนั้นไม่สนใจเขา
/ C. g. J, v O) `5 }. T& f( r
เรื่องโดย J Forrester
# j! J4 o, M7 P/ x5 Z6 y | 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2025-9-22 13:55:51
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2025-9-22 23:26:51