|
ผ่านไปแล้วกับเหตุการณ์ไม่คาดคิดผิดแผนวันที่เราไปเที่ยวอ่างเก็บน้ำจนได้มีเรื่องราวให้ได้มาเล่าสู่กันฟังกับหนุ่มเลี้ยงวัวแถมได้เปิดโลกให้เด็กๆๆ ได้ชมหนังสด ระยะ HD เลย ครูปอ: เด็กๆๆๆสอบกลางภาคผ่านไปแล้ว เดี๋ยวโรงเรียนจะมีกีฬาสีนะ หัวหน้าคณะสีบอกมาว่าใครจะลงกีฬาประเภทอะไรให้ลงชื่อกับครูที่ปรึกษาแล้วเดี๋ยวเค้าจะนัดซ้อมกับคัดตัวกัน ตุลย์: ครูอยากกินไก่KFC ครูปอ: พอเลยหมดโควตาครับ เต้: โหววววววขี้งกจัง ครูปอ: ไม่ได้รวยนะเว้ย จะได้เลี้ยงไก่ได้ทุกวัน บ้าบอ อย่าลืมมาแจ้งว่าจะเล่นกีฬาอะไร เค้าจะได้คัดตัว เจ : ครู ผมลงวิ่ง คูก้า : ผมลงฟุตบอล ครูปอ: คนอื่นๆล่ะ ใครจะลงอะไร เต้: ผมลงบาสครู กิว : ผมลงปิงปอง ก้อง: ผมลงฟุตบอล ซันเดย์ :ผมลงบาส ไข่ : วอลเล่ย์ครู ตุลย์: ผมลงฟุตบอล ครูปอ: พวกผู้หญิงไม่มีใครลง เดี๋ยวไปขึ้นเชียร์นะ เค้ากำหนดมาแบบนั้น คนอื่นๆ ด้วย คูก้า : ครูคุมกีฬาอะไรอ่ะ ครูปอ: ครูต้องดูพวกรุ่นพี่ม.6 ทำสแตนด์เชียร์เด๊ เต้: อ้าววววไม่ได้คุมกีฬาเหรอครับ เจ : อยากให้ครูคุมกีฬา ครูปอ: มีคนอื่นเค้ารับผิดชอบหน้าที่นี้แล้ว เลยต้องไปดูสแตนด์เชียร์ หลังจากคุยกันในวันนั้น ต่างก็แยกย้ายกันไปทำหน้าที่ของตัวเองใครเป็นนักกีฬาก็ไปคัดตัว ไปซ้อมตามที่ staffจะนัดหมายให้ไปพบ ไปฝึกซ้อม เด็กๆห้องผมบางส่วนเป็นนักกีฬาก็มี บางส่วนที่ไม่ใช่นักกีฬาก็ต้องไปขึ้นซ้อมเชียร์ ยุ่งจนไม่ได้คุย ไม่ได้พบหน้ากันเลยตอนเย็นๆจนกระทั่งเหลือ 2 สัปดาห์ที่จะถึงวันกีฬาสี ผมต้องไปช่วย ม.6 ทำสแตนด์เชียร์ หลักๆ คือไปช่วยพวกมันออกแบบว่าจะใช้ conceptอะไร ธีมงานออกมาแนวไหน ต้องไปช่วยเป็นประธานตัดสินใจช่วยมัน นอกจากนั้นแล้ว ยังต้องคอยกำกับพวกมันลงมือทำ แล้วงานพวกนี้มันคืองานศิลปะ คนทำจะอินดี้หน่อยๆๆ เร่งไม่ได้ รีบไม่ได้ ต้องบิ้วอารมณ์ จนจะทะเลาะกันตาย ให้เวลาไปคิดเป็นเดือนยังไม่ได้ข้อสรุปกันเลย มากคนมากความคิด ของกูดีกว่า ขิงกันไปขิงกันมา สุดท้ายสรุปไม่ได้ ครูปอ: สรุปได้ออกแบบกันยังจะเอาแนวไหนดีปีนี้ แล้วใครจะลงมือทำบ้าง ต้องให้ถึงมือครู ตกลงกันไม่ได้ก็ไม่ไปหาไปปรึกษา จะถึงวันอยู่แล้วเนี่ย ว่าน: พวกผม7 คน ครู ส่วนคนที่เหลือ รอมายกไปตกแต่งตอนก่อนถึงวันจริง ครูปอ: แน่ใจนะว่าไหวนะ7 คน คอปเตอร์: ไหวครู มากกว่านี้ งานจะไม่ได้ทำ ดูแค่ช่วยกันออกแบบเป็นเดือนยังตกลงกันไม่ได้เลย เดี๋ยวแม่งเกี่ยงกันทำ แค่นี้แหล่ะ รับผิดชอบไปเลย สะดวกดี ป้อง: พวกผมอยากได้ที่ไปนั่งทำงานอ่ะครู ครูมีที่ให้พวกผมไหม เอาแบบไม่ไกลโรงเรียน ไปทำงานได้สะดวกๆๆ อยู่ถึงมืดได้ ไม่อยากให้สีอื่นเห็น อยากให้ wowวันจริงเลย แต่พวกผมหาที่ไม่ได้ โย่ง: โรงเรียนแม่งก็อยู่ค่ำไม่ได้ถึง 5 โมงเย็น แม่งก็ไล่กลับบ้านและ เลิกเรียน 3 โมงครึ่ง ยังวาดยังเขียนไม่เท่าไหร่เลย ไล่กลับบ้านและ ติงลี่: พวกผมต้องไปหาซื้อแผ่นไม้อัด แต่ยังหาที่เก็บไม่ได้เลย ว่าน: ถังสีอีก จูล่ง :ครูหาที่ให้หน่อย ถ้าได้ที่เก็บที่ทำ จะได้ไปซื้อของเลย พวกผมเบิกเงินคณะสีมาแล้ว แต่หาที่ไม่ได้ ถ้าจะไปทำบ้านใครบ้านหนึ่ง แม่งก็มีแต่บ้านไกลๆๆ ทั้งนั้นเลย ครูปอ: ถามว่ามีไหม มันก็มี คอปเตอร์: ที่ไหนครู ครูปอ: บ้านครู จะไปไหมหล่ะ คอปเตอร์: ก็ดีซิครู ว่าแต่คนที่บ้านครูจะไม่รำคาญพวกผมนะ ครูปอ: อยู่คนเดียว ป้อง: ดีไปอี๊ก เปิดเพลงเสียงดังได้เลยแบบนี้ โย่ง: แล้วบ้านครูไกลไหม ถ้าจะไปจากโรงเรียน ติงลี่: พวกผมมีมอไซด์ ครูปอ: แถวหลังโรงพยาบาลโน่น ว่าน: ดีเลย งั้นพวกผมจะไปซื้อไม้อัด ครูเปิดบ้านรอได้เลย เดี๋ยวให้ร้านขนไปลงที่บ้านครู จูล่ง :นอนค้างคืนได้ไหมครู เผื่อเพลินทำดึก ขี้เกียจขี่มอไซด์กลับบ้านมืดๆๆ บ้านผมมันเปลี่ยว ครูปอ: อยู่ที่ว่าพ่อแม่พวกแกจะว่าไหมดีกว่า นอนได้ถ้าจะนอน กลับดึกครูก็ไม่เห็นด้วยไม่อยากให้ขี่ค่ำๆ มืดๆ ป้อง: บอกว่ามาทำงานที่บ้านครู เค้าไม่ว่าหรอก โย่ง: ถ้าไปที่อื่นก็ไม่แน่ครู ครูปอ: มีเวลาทำไม่มาก จะซื้อของก็รีบไปซื้อ เดี๋ยวไปรอที่บ้าน เอาของไปลงไว้ก่อน ไม้อัดแผ่นใหญ่ใช่ไหม สั่งมากี่แผ่น ติงลี่: ว่าจะทำสัก6 แผ่นครับ ครูปอ: งั้นก็ไปสั่งของ สงสัย 2 อาทิตย์นี้นอนบ้านครูกัน ไม่งั้นไม่เสร็จหรอก ใครนอนไม่ได้ ให้มาช่วยทำเสาร์กับอาทิตย์ ว่าน: แบบนั้นก็ได้ครู จะได้มีเวลาทำเต็มที่ จูล่ง : ไปมึงไปสั่งไม้อัดกับซื้อของ แล้วพรุ่งนี้ค่อยไปเริ่มทำ ครูปอ : รีบไป จะถึงบ้านโทรหาครู เดี๋ยวครูจะไปรอที่บ้าน หายไปสักพักใหญ่ๆ 2 หนุ่ม ว่านกับจูล่งก็นำทางรถจากร้านวัสดุค้าไม้เอาแผ่นไม้อัดมาลงที่บ้านผม ดีหน่อยว่าที่บ้านผมมีลานกว้างข้างบ้านพอที่จะวางไม้อัดได้ เด็ก2 คน จัดแจงสั่งให้คนงานยกแผ่นไม้อัดลงวาง กับอุปกรณ์อื่นๆ ที่ได้มาพร้อมกัน ถังสี แปรงทาสี พู่กัน ดินสอ EE ที่ใช้ร่างวาดภาพ ครูปอ: หอบกระเป๋าเสื้อผ้ามา ติ่งลี่พ่อแม่ว่าไงบ้านเนี่ยไม่ใช่ลูกหายไป 3 วัน ไปแจ้งตำรวจว่าครูกักขัง ลักพาตัวนะ แล้วคนอื่นๆๆ ยังไง คอปเตอร์: ครูก็เว่อร์ไป เค้าก็ไม่ได้ว่าอะไร แค่เตือนๆอย่าไปก่อเรื่องให้ครูรำคาญแค่นั้นแหล่ะ ผมยังไม่นอนนะครู วันนี้กลับบ้านก่อน ป้อง: พ่อผมก็ไม่ได้ว่าอะไร เค้าบอกว่าถ้าว่างจะแวะมาดู ว่ามาทำงานจริงไหม พวกผมก็ยังไม่นอนนะ ไม่ได้จัดเสื้อผ้ามา กลับไปเอาก่อน ให้ติงลี่มันนอนไปล่วงหน้าเลย ครูปอ: เอ่อๆๆ ก็ดีแล้ว ไม่ว่าครูจะได้สบายใจ เดี๋ยวจะโดนจับเข้าคุกเพราะไปล้อลวงลูกเค้ามาจากพ่อแม่ รู้ทางไปบ้านครูแล้วนี่ ตอนเย็นก็ไปกันเลย ไม่ได้ล๊อคหน้าบ้าน ไม่มีหมา เข้าไปเลย ของก็วางอยู่ข้างบ้านนั่นแหล่ะ แต่ยังไม่ต้องเข้าบ้านนะ รอครูกลับก่อน จะไปทำงานก็ไปทำได้เลย โย่ง: ครูเลี้ยงข้าวพวกผมใช่ไหม ครูปอ: มาใช้สถานที่ ยังต้องเลี้ยงข้าวอีกเหรอ ติงลี่: ข้าวไข่เจียวก็ยังดีครู ว่าน: 55555ลืมขอเงินพ่อแม่มากันไง ถึงจะให้ครูเค้าเลี้ยงข้าว พวกมึงตั้งกี่คน อยู่ตั้งกี่วัน ขอไม่คิด พวกเหี้ยยย จูล่ง : ซื้อกินกันเองเถอะ รถพวกมึงก็มี ขี่ไปซื้อแป๊บเดียว ครูปอ: เอ่อดูก่อน ทำตัวน่ารักก็จะเลี้ยง ทำตัวไม่น่ารักไม่เลี้ยง ไล่ออกจากบ้านด้วย คอปเตอร์: กินง่ายอยู่ง่ายพวกผม ให้กินอะไรก็กินครู ครูปอ: ว่าแต่คนอื่นๆในห้องไม่มาช่วยกันทำจริงๆเหรอ มีแค่พวกแกเนี่ยนะ ป้อง: พวกผมตกลงกันว่าจะเป็นคนทำ แล้วให้พวกที่เหลือมันมายกไปติดครู ครูปอ: เอ่อ ก็ดีที่เข้าใจกัน อย่าให้มีดราม่าว่าไม่ช่วยกันเกี่ยงกันทำงานนะ งานคณะสีต้องช่วยกันทุกคน รู้เปล่า โย่ง: ไม่มีแน่นอนครู พวกผมคุยกันรู้เรื่อง ถึงเวลาที่เด็กๆจะลงมือทำงาน ต่างก็จัดแจงผ่านไม้เตรียมอุปกรณ์ เลือกมุมของตัวเองหาอุปกรณ์เสริมไม่มีจะเป็นลำโพงบลูธูท มือถือ สายชาร์ท ผมเองก็มีหน้าที่พ่วงสายไฟ ปลั๊กสามตา หาหลอดไฟชั่วคราวมาส่องสว่างให้พวกเด็กเหล่านี้ได้ทำงานกัน ครูปอ: อ่ะ ครูทำข้าวไข่เจียวมาให้ กินง่ายๆ แบบนี้ไปก่อนนะ ติงลี่: ขอบคุณคร้าบบบบบ ว่าน: ยกมาให้กูด้วยขี้เกียจลุกไปหยิบ จูล่ง : ยกมาเสิร์ฟเลยก็ดีนะเพื่อนติงลี่ที่รัก ติงลี่: เอ่อ แม่งพวกมึงนี่นะ ครูปอ: เอ่อ ว่าจะถามหลายทีแล้ว ไม่ได้ถามสักที ติงลี่ผมแกมันหยิกฟูแบบนี้มาตั้งกะเกิดเลยเหรอ ติงลี่: ครับ เป็นมาตั้งกะเกิดครับ แล้วไม่ตัดสั้นๆ ปล่อยยาวแบบนี้มันก็ฟูอ่ะดิ ติงลี่: ตัดสั้นมันไม่เท่ห์ครู พ่อบอกไว้ฟูๆๆ ไม่เหมือนใครดี ข้างบนฟูขนาดนี้ ข้างล่างหยิกไหมเนี่ย คอปเตอร์: 55555หมอยอ่ะเหรอครู ป้อง: 5555มึงก็ตรงเกิน โย่ง: 55555 เอ่อ อยู่ด้วยกันมาตั้งนานกูก็อยากรู้ หมอยมึงหยิกฟูแบบนี้ไหมติงลี่ ติงลี่: ก็ไม่รู้ดิ ฟูไม่ฟู ไม่รู้ ไม่เคยไปเทียบกับใคร เลยไม่รู้ว่าฟูหรือไม่ฟู ว่าน: ไอ้ห่ามันหยิกหรือมันตรง หมอยมึงอ่ะ ติงลี่: หยิกมั้ง อิอิ จูล่ง : งั้นต้องหาวันพิสูจน์ว่าหยิกหรือตรง55555 ครูปอ: พูดไปเรื่อย ทำงานไป มันจะค่ำไปกว่านี้ เดี๋ยวไม่ได้งาน ใกล้วันแล้วนะ จะเสร็จทันไหมครับคุณ ป้อง: เดี๋ยวพวกผมจะหาวันพิสูจน์ให้ดูครู 55555 ครูปอ: ทำงานกันไปนะ เดี๋ยวครูไปทำงานครูในบ้าน คุยกับพวกแกมีแต่ความไร้สาระ สรุปว่ามีติงลี่ที่ค้างบ้านครูใช่ไหม โย่ง: ผมด้วยครู ไม่มีรถกลับแล้ว เสื้อผ้าอยู่ในกระเป๋า ครูมีเตารีดใช่ไหม ผมยืมรีดหน่อยนะ ติงลี่: รีดให้กูด้วย ว่าน: ครูเดี๋ยวหกโมงผมกลับนะ จูล่ง : กูกลับพร้อมมึงด้วยให้ 2 ตัวนี่ ทำไปรอเรามาพรุ่งนี้ ครูปอ: อืมมมจะกลับก็บอกนะ ครูอยู่ในบ้าน ติงลี่: ครูอู๊วววววว ครู ใส่แบบนี้เลยเหรอ ครูปอ: ว่าไง ชุดออกกำลังกายอยู่ในบ้าน ติงลี่: ใส่แต่กางเกงในเนี่ยนะครู ครูจะโชว์พวกผมเหรอ 5555 ว่าน: ครูอู๊ววววว ผมกลับก่อนนะครับ ครูทำไมใส่เหลือแค่นี้หล่ะ 5555 จูล่ง :ครู โอ๊วววว ครู ไหนว่าเข้ามาทำงาน ไหงมาแก้ผ้าเล่นวิ่งบนลู่ออกกำลังกายแบบนี้หล่ะ55555 ครูปอ: งานเสร็จแล้ว ว่างไม่รู้ทำอะไร อีกอย่างบ้านตัวเอง ออกกำลังกายในบ้าน ใส่แค่นี้ดีกว่าไม่ใส่นะ คอปเตอร์: ครูโห๊วววววว อะไรครับเนี่ย ป้อง: ป๊าดครู ก็ชิวเกิ๊น จะไม่อายพวกผมเลยนิ จูล่ง : พวกผมกลับก่อนนะครับ แล้วพรุ่งนี้จะมาใหม่ พรุ่งนี้ใส่ชุดนี้อีกไหม 5555 ครูปอ: อยากเห็นก็มาดูพรุ่งนี้ ขี่รถกลับกันดีๆ นะ อย่าซิ่งมาก โย่ง: ครูช่างกล้าเนอะ ใส่กางเกงในยืนคุยกับนักเรียน ติงลี่: ครูไปใส่กางเกงก่อน เดี๋ยวคนข้างนอกมองเข้ามาเห็น ครูม่อายนิ ครูปอ: ไม่เห็นหรอก ทำแบบนี้อยู่ทุกวัน บางวันแก้ผ้าอาบน้ำนอกบ้านก็ทำมาแล้ว นั่นข้างๆถังน้ำใหญ่ตรงโน้นน่ะ โย่ง: สุดยอดเลยเอาความกล้ามาจากไหน 5555 ติงลี่: ความชอบส่วนตัวมึง ครูปอ: ใช่ มันคือความชอบส่วนตัว เราไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน เราพอใจในสิ่งที่เราทำ ทำไมต้องสนใจคนอื่น โย่ง: ครูเคยไปทำที่อื่นอีกไหม นอกจากที่บ้าน ติงลี่: กูว่าต้องมีบ้างหล่ะมึง ครูปอ: มี ทำบ่อยไป ปั๊มน้ำมัน อ่างเก็บน้ำ สระว่ายน้ำ ริมถนน ศาลาริมทาง ไปมาหมดแล้ว โย่ง: ครูทำคนเดียวเหรอครับ ติงลี่: ทำไมกล้า ครูปอ: บางทีก็คนเดียวบางทีก็มีเพื่อนไป โย่ง: ห๊ามีเพื่อน ใครอะครู ติงลี่: ครูในโรงเรียนเราเหรออึ้งเลยกู ครูปอ: ไม่ใช่ครู เป็นนักเรียนต่างหากเล่า โย่ง: ป๊าดติโธ๊ นักเรียน ม. ไหนครู ติงลี่: ครูไม่กลัวโดนจับเหรอ นักเรียนเลยนะ ครูปอ: ระวังเอา เวลามีข่าวครูนักเรียนทีไร สยองทุกที กลัวตัวเองจะเป็นรายต่อไป 555555 โย่ง: ครู เด็ก ม. ไหน ติงลี่: อย่าบอกว่าเด็กห้องที่ครูสอนนะ ครูปอ: ก็ไม่เชิงหรอก มีหลาย ม. แล้วแต่จังหวะและโอกาสที่มาถึง ชวนหมดหล่ะ หว่านไปเรื่อย ดูทิศทางก่อนนะไม่ใช่จะชวนทุกคน โย่ง: ความชอบของครูนี่ ทำผมอึ่งทึ่งเลยนะเนี่ย ติงลี่: ครูถึงจะดูเป็นผู้ใหญ่มากๆ แต่ยังไม่ดูแกเลยนะ หุ่นยังแน่น ดูจากกล้าม จากเนื้อหนัง จัดว่ายังวัยรุ่นอยู่นะ ครูปอ: จะมายอคนแก่ทำไม อายุจะไปเลข 4 แล้ว โย่ง: ครูแต่งงานยัง ติงลี่: เอ่อ ครูปอ: แล้วเห็นเมียครูไหมหล่ะ คนโสดไงถึงทำแบบนี้ได้ โย่ง: อ้าวแล้วงี้หาที่ลงยังไง ติงลี่: กูตอบเลย ชักว่าวเอาเอง ใช้แม่นางทั้ง 5 ชัวร์ 55555 โย่ง: มึงก็ตรงไป ครูเค้าอาจจะมีที่ลง แค่เราไม่รู้ ติงลี่: มึงเชื่อกู คนโสดชักว่าวเองทั้งนั้น ครูปอ: ทำเป็นรู้ดี โย่ง: แล้วครูไม่ไปเที่ยวอาบอบนวดครู ไปหาที่ลงตามอาบอบนวดครู ติงลี่: จังหวัดเรามีเหรอว่ะอาบอบนวด ครูปอ: ไม่มีหรอกอีกอย่างกลัวติดโรค ไม่เคยคิดจะใช้บริการ ( เอากับคนอื่นไปเรื่อยไม่กลัว 555555) โย่ง: ครูออกกำลังกายที่บ้านแบบนี้ทุกวันเลยเหรอ ติงลี่: อุปกรณ์เยอะขนาดนี้ยังจะถามนะมึง ครูปอ: ก็มีไปวิ่งที่สวนสาธารณะบ้าง ไปวิ่งที่ริมอ่างบ้าง แล้วแต่อารมณ์ ไม่ได้อยู่บ้านตลอดหรอก โย่ง: แล้วครูใส่แค่นี้ออกกำลังกายจริงๆๆเหรอครับ หรือแค่วันนี้ จงใจจะโชว์อะไรพวกผมหรือเปล่า ติงลี่: 5555ข่าวลือครูเยอะอยู่นะ ครูปอ: เค้าลือว่าไงบ้าง ไม่เคยได้ยินเลย เล่าให้ฟังหน่อย โย่ง: เล่าได้จริงนะครู ไม่ด่าผมนะ ครูปอ: เล่ามาเถอะถ้าไม่จริงจะได้เถียง 5555 ติงลี่: เล่าเลยมึง โย่ง: พวกผู้ชายหลายคนมันมาเล่าว่าครูชอบชวนพวกมันไปวิ่งด้วยแล้วชวนพวกมันชักว่าวที่สวน ชักว่าวในที่ต่างๆ แถมครูยังเป็นคนชอบโชว์เป้าตุงให้พวกมันดู ชอบชวนคุยเรื่องอย่างว่า ครูปอ: เล่าแค่นี้เหรอ มีมากกว่านี้ไหม โย่ง: ไม่มีครับ ได้ยินมาแค่นี้ ติงลี่: ครูไม่กลัวเรื่องไปถึงผอ เหรอ มันเล่ากันไปเรื่อยเลยนะ โย่ง: ครูหลายคนก็รู้เรื่องนะ เค้าได้แต่ส่ายหน้า เรื่องส่วนตัว เค้าไม่ยุ่ง ครูปอ: ถามว่ากลัวไหมก็มีอยู่หล่ะ แต่เราก็มั่นใจว่าเด็กพวกนั้นจะเก็บเป็นความลับ ไม่ไปทำให้เสียหาย ติงลี่: ไม่ลับแล้วครู เล่าสนุกสนานเลย แต่ก็ไม่มีใครจะเอาเรื่องครูหรอกนะ เพราะมันบอกว่าครูไม่ได้แตะเนื้อต้องตัวพวกมัน แค่โชว์ให้ดูเฉยๆๆ ครูปอ: 55555 ยังดีนะที่เซฟครูไว้บ้าง ทุกครั้งที่ทำก็ประมาณนี้แหล่ะ โชว์เล็กๆๆ ไม่ได้หวือหวามาก (เด็กจับชักว่าวให้ถือว่าหวือหวาเล็กๆแค่นั้นเอง) โย่ง: ครูเป็นคนชอบโชว์เหรอ ครูปอ: คงงั้นมั้งไม่ได้คิดว่าตัวเองจะหุ่นดงหุ่นดีอะไรหรอก แต่มันอดไม่ได้อยากแก้ผ้าให้คนดู สงสัยจะโรคจิตว่ะ 5555 ติงลี่: วาดภาพระบายไม้อัดไม่ต้องทำกันแล้ว นั่งฟังครูเล่าเพลินเลยเนี่ย ครูปอ: ก็ทำไปคุยไป เดี๋ยวไปออกกำลังกายข้างนอก คุยไป ทำไป ออกกำลังกายไป โย่ง: ครูจะยกลู่วิ่งไฟฟ้าไปข้างนอกอ่ะนะ ติงลี่: ผมไม่ช่วยยกนะ ดูท่าจะหนักเลยนั่น ครูปอ: บ้า ใครจะยกเข้ายกออก ก็เล่นอย่างอื่นไป กระโดดเชือก ยกดัมเบล ยืดเส้นแค่นี้ก็พอแล้ว โย่ง: ครูไม่อายแน่นะ ติงลี่: บ้านครูดูมิดชิดอยู่นะ ต้นไม้เยอะ ไม่ค่อยโล่งถ้ามองจากภายนอกเข้ามา มันบังสายตาได้ดีเลยนะ ครูปอ: ถึงบอกไง เวลาอยู่บ้านเลยไม่ค่อยจะสนใจว่าใครจะมองเข้ามา เพราะบ้านมันไม่ได้โล่งขนาดนั้น ยังพอมีอะไรบังสายตาอยู่
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 
โพสต์ 
โพสต์