ปรสิตสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์ 8 (หมู่บ้านล้างบาง) Part2

AMFUSE

" o' i9 `* @& g7 s. X/ s# ^
ตอน 8.4 – โพรงใต้ไทร

+ ^+ _7 J3 Q' U1 [& ]# Yโพรงใต้รากไทรเปียกชื้น กลิ่นอับผสมกลิ่นดินกับกลิ่นคาวคลุ้งจนเด็ก ๆ ร้องไห้งอแง มัทนาอุ้มเด็กแน่นกอดอกเหมือนจะปิดกั้นพวกเขาจากความมืด
0 Q4 f3 y4 k  d' f7 |( W
1 C+ k* f' O. w6 G. Bหมอพรตจุดตะเกียงเจ้าพายุ สะเก็ดไฟส่องให้เห็นผนังโพรงที่มีรอยขีดข่วนโบราณ คล้ายลายสลักเป็นรูปร่างคนครึ่งสัตว์ บางรูปกำลังร่วมรักกันท่าพิสดารจนมัทนาหน้าแดง แต่พรตกลับกระซิบเบา ๆ
* q/ c* [5 k6 L7 w
“นี่คือ…คำเตือนของบรรพบุรุษ พวกเขารู้ว่าปรสิตไม่ได้มาจากโลกนี้”

⸻

โพรงที่มีชีวิต
4 R& X7 k& Y# J5 b* C! u5 E
* n% t& T) H3 Y2 d9 B/ L& {อินทร์ก้าวตามหลังด้วยอาการหอบ หน้าแดงเหงื่อท่วมเหมือนจะไม่ไหว ดวงตาแดงก่ำ คล้ายจะร้องแต่กลับแปรเป็นเสียงครางต่ำ ๆ แทน

5 x1 u: P' n; yมัทนาสะดุ้ง “อินทร์! นายโอเคไหม”

- _: V) m2 t! S' k- J' q) V1 ?- eอินทร์กัดฟันตอบ “กูยัง…ไม่เป็นไร” แต่ปลายน้ำควยไหลเป็นทางลงขากางเกงบอลจนเห็นเงาวาว

หมอพรตปรายตามอง “เอ็งเริ่มไม่ใช่คนเต็มตัวแล้ว…แต่ถ้ายังมีสติอยู่ก็เดินต่อไป”
1 W  W' J1 L. j# R0 h& Q
) C* t/ h# y) ?! c/ Zโพรงลึกลงไปเรื่อย ๆ รากไม้พันกันแน่น แต่บางช่วงรากกลับมี การเต้นเบา ๆ ราวกับมันยังมีชีวิต หยดน้ำใส ๆ ไหลซึมออกมา มีกลิ่นหวานคาวเหมือนน้ำกามอุ่น ๆ
5 w, X$ c$ w2 j: q, o- Y) @, V2 Q! Y
5 Q0 o2 D* t/ r9 n0 P1 Gอินทร์เอามือแตะแล้วเผลอลิ้มรสน้ำหยดนั้นทันที ร่างเขาสั่นสะท้านเหมือนจะเสร็จ มัทนาร้องห้าม แต่ช้าเกินไป—น้ำไหลลงคอไปหมด
( S+ H# X8 `0 M) P8 c7 m2 H
⸻
' q8 s3 P4 N/ g) \% J* t+ Z& q
เสียงจากใต้ดิน
) }9 w/ t& V5 f+ r
“พวกเอ็ง…ในที่สุดก็มาถึง”
- C9 C% n  U; z5 O5 T! O9 h$ ?
: F3 z) E0 m& C' B& J& S4 oเสียงทุ้มดังสะท้อนในโพรง ไม่มีใครเห็นว่าเสียงมาจากไหน เด็ก ๆ กรีดร้อง มัทนากอดแน่นจนมือสั่น

' @7 ^" J# d+ l8 B( {- _จากเงามืด ร่างหนึ่งก้าวออกมา—ร่างเปลือยเปล่าของชิต หล่อเหลาเหมือนเดิม ร่างกายเปล่งประกายเหงื่อวาว สายตาคมกริบ แต่ผิวเขามีเส้นดำ ๆ คล้ายรากไม้เลื้อยขึ้นตามต้นคอ
+ N. G& X, z6 `" e
! S" i/ x. j( N* ?- t& n“กูคือผู้ถูกเลือกคนแรก…ราชาของพวกมัน” ชิตเอ่ยเสียงเย็น แต่รอยยิ้มกลับยั่วยวน
, u( B* K3 E: ~$ j
อินทร์ตัวสั่นยิ่งกว่าเดิม พอเห็นชิตก็แทบทรุดลงกับพื้น น้ำจากท่อนลำพุ่งเปียกกางเกงในทันที

ชิตหัวเราะเบา ๆ “เห็นไหม…พวกเอ็งไม่ต้องกลัวการสูญเสียความเป็นคน เพราะความเป็นคน…มันอ่อนแอเกินไป”

⸻

การเผชิญหน้า
2 r- G# u, s' _0 w' D
+ C0 E0 Y' z/ c; O8 [9 I6 Cหมอพรตยกตะเกียงส่องไป “มึงยังคิดว่าตัวเองเป็นคนอยู่อีกหรือไอ้ชิต”

3 U7 b. o+ M) K% Cชิตหัวเราะ “กูยังเป็นคน…ยังหล่อ ยังหิว ยังอยาก…และยังรัก” เขาเหลือบตาไปทางอินทร์ “โดยเฉพาะเอ็ง อินทร์”
& w- ^# F  [- Q
2 F4 v, N& ?+ u  H) ?อินทร์ตัวสั่น “กู…กูไม่…”
6 _* q: U+ x( c* N, n, N! y# q: _( fแต่ยังไม่ทันพูดจบ ร่างเขาก็กระตุก เสียงครางหลุดออกมา น้ำใสทะลักออกมาจากเป้าไม่หยุด
; ~1 O' ~8 t' f% u: n2 P
4 I( ?% v, e/ G- [มัทนาร้องไห้ “อินทร์! ฝืนไว้นะ!”
: Z5 \2 C6 L% F3 }+ u, A  x2 s
2 L0 B) y2 g# H# D) n5 H' }ชิตค่อย ๆ ก้าวเข้ามา ยื่นมือแตะหน้ามัทนาเบา ๆ แต่ถูกเธอตบปัดออกทันที
“อย่าแตะต้องฉัน!”

ชิตยิ้ม “ไม่ใช่เอ็งที่กูอยากแตะอยู่แล้ว” แล้วเขาก็โน้มตัวไปหาอินทร์ กอดคอไว้พร้อมกระซิบเสียงต่ำ “เป็นของกูเถอะ”

$ M8 M( A9 ]- m3 _$ ~) p% qอินทร์ตัวสั่น หน้าขาวซีดแต่ดวงตาแดงฉ่ำ ร่างกายคล้ายจะยอมโดยไม่รู้ตัว
* n  e- w. s4 ?/ L
⸻

ปิดตอน 8.4
5 d. D& b8 I9 ^4 K5 Z
หมอพรตรีบสวดคาถาเก่าแก่ เสียงท่องดังสะท้อนทั่วโพรง รากไม้รอบด้านเริ่มกระตุกเหมือนมีชีวิต ขณะที่ชิตยิ้มเย้ย น้ำเงี่ยนหยดจากปลายท่อนลำเขาตกลงดินแล้วแตกเป็นไอควันคลุ้ง

เสียงชิตก้องกังวาน “หนีหรือสู้…ก็เลือกซะ เพราะสุดท้าย พวกเอ็งทุกคน…จะกลายเป็นหนึ่งเดียวกับกู”
$ V( r9 Q$ b- E2 a! b2 x5 k0 k
โพรงสั่นสะเทือน ราวกับทั้งหมู่บ้านกำลังหายใจพร้อมกัน
$ I3 @" R! Y2 d% ]

5 E) r* |" _1 t# B; a/ O+ uตอน 8.5 – ปะทะในโพรง

8 D  L& P) _, B: N: j  kโพรงใต้ไทรสั่นสะเทือนเหมือนหัวใจยักษ์กำลังเต้นอยู่ข้างใต้ ดินผนังซึมของเหลวหนืด ๆ ไหลเป็นเส้น กลิ่นคาวหวานทำให้มัทนาคลื่นไส้แทบอาเจียน เด็ก ๆ ที่เธอกอดไว้สั่นระริก
4 s$ w1 y  R' R7 a& j
' j# i) G' \; \. ]: dหมอพรตยืนขึงขัง อ่านคาถาเสียงดังขึ้นเรื่อย ๆ เสียงแปร่งโบราณสะท้อนก้องไปทั่วโพรง แต่ชิตกลับหัวเราะเสียงต่ำ

“คาถาพรรค์นั้น…เอาไม่อยู่แล้วพรต โลกมันเปลี่ยนไปแล้ว”

- v: f" d$ A) e0 {6 B% N6 C5 O  {⸻
6 W$ x# V* z: y
8 T9 Z& Q1 n! o! k, H1 @4 c: {การยั่วยวน

อินทร์ตัวสั่น หายใจแรงจนอกกระเพื่อม ท่อนลำแข็งชูขึ้นจนกางเกงเปียกชุ่ม น้ำเงี่ยนหยดติ๋ง ๆ ลงพื้น

2 r) L# g* j7 j/ Uชิตเดินเข้าไปใกล้ เอื้อมมือแตะปลายคางอินทร์ ยิ้มเยาะ “มึงอยากเป็นของกูอยู่แล้วใช่มั้ย…อย่าฝืนเลย”
4 ^! ^6 M* e- d5 n
อินทร์พยายามหลับตา ส่ายหัวแรง ๆ “กู…กูยังเป็นคน…”

4 j) X4 |$ K/ `, |; x9 J7 L% ^แต่ร่างกายกลับทรยศ—สะโพกสั่น น้ำใสไหลไม่หยุด

: f# O8 s  L2 m) Jมัทนาตะโกน “อินทร์! อย่าหลงไปนะ!”

5 v- ]. k  ?! o⸻

8 f# Z/ s+ ]  v& [9 Aพิธีสกัด
+ Q1 t  m3 {% \' R2 D+ m
5 W+ h2 l0 t" A* T0 O! H3 L8 `หมอพรตเหยียบพื้นแรง ๆ วางผงดำจากย่ามลงบนดิน เส้นควันขาวพุ่งขึ้นเป็นวงล้อมรอบชิต
0 A# @1 u- x6 z: Q; Y, _+ c& E
/ P2 Q. Y8 S7 |/ o3 u3 `4 R“นี่คือผงอาคมผูกจิต มึงออกจากวงนี้ไม่ได้!” หมอพรตประกาศ

ชิตหัวเราะก้อง “ผูกกายกูไม่ได้หรอก…แต่มึงลืมไป ว่ากูไม่ได้อยู่คนเดียว”

⸻

ร่างกายที่เชื่อมโยง
/ _0 j+ p# u1 S4 U! u
  j) k% p% i4 f# `6 zทันใดนั้น อินทร์ก็กรีดร้องลั่น ตัวเขากระตุก น้ำกามพุ่งออกมาจนพื้นแฉะ ร่างทรุดลงคุกเข่า ดวงตาแดงฉ่ำ

ผงอาคมที่ควรจะล้อมชิตไว้ กลับแตกออกทีละเส้น เพราะอินทร์กำลัง เชื่อมร่าง กับเขา
( H) |# @0 H. {6 f. `+ v
# V5 C  J: T% ^% ~/ r" J2 \6 c6 _ชิตยิ้มพอใจ “เห็นมั้ยพรต…เพราะร่างนี้มันโหยหาเหมือนกู”

  K3 i( ^7 ^4 ?3 ~มัทนากรีดร้องวิ่งเข้าหาอินทร์ แต่ถูกแรงมองของชิตสะกดจนขาแข็ง ขยับไม่ได้
1 h# Q/ V5 s9 ~# }
⸻

1 k% p) V6 K5 I- ~% v; }การปะทะ

( c, H2 I1 L, v) Iหมอพรตคว้าดาบไม้เก่าขึ้นมา พุ่งเข้าใส่ชิตทันที ดาบฟาดลงกลางอก แต่แทนที่เลือดจะแตกทะลัก—รากไม้สีดำพุ่งออกมาจากบาดแผล รัดดาบแน่นจนพรตดึงไม่ออก
6 V% l) L; e( ?, |  F- ^
+ f: P& ^2 C* W0 H5 E- h; s( aชิตก้มมองพรต ยิ้มยั่ว “มึงก็อยากเสพสุขใช่มั้ย…พรต”
; o3 S/ X5 e; C* L* fจากนั้นรากไม้เลื้อยเข้ามาตามแขนหมอพรต ความรู้สึกร้อนวูบวาบแล่นเข้าไปจนเขาเผลอครางต่ำ ๆ เสียงเดียวกับคนกำลังเสร็จ

" ?. ~( C7 P8 C! X“อ…อาาา…”
* A# Q3 t/ a) D8 q* h6 B3 U
) v* J" y6 [  Q. q' c⸻

, u* ]5 R$ y0 a$ j3 r# r( [การเลือกข้าง
; X; {/ T# }2 `' g
& w* _4 I; W1 _) Z$ z# eอินทร์ที่คุกเข่าอยู่ เงยหน้ามองชิตกับพรต น้ำตาไหลปนเหงื่อ “กู…กูไม่อยากเสียสติ…แต่กูอยากมึงชิต”

7 Z& J+ @$ \+ W' [1 Wเขาคลานเข้าหา กอดเอวชิตจากด้านหลัง ร่างกายทั้งคู่เชื่อมติดกันด้วยน้ำหนืดที่ไหลไม่หยุด
. K; _+ f' b% J6 q3 F: p$ h+ s
; R" i$ g) V5 O: v+ J2 l. B1 Zมัทนาตะโกนลั่น “อินทร์! อย่าไป!”

แต่เสียงของเธอจมหายไปกับเสียงครางของผู้ชายสองคนที่กอดกันตรงกลางโพรง
' [/ [" s+ q' a  ]- K
7 X6 J% i, S/ n7 `8 ~) D⸻
' v+ e4 x; A5 Z& d- A6 ?4 v1 c. R
ปิดตอน 8.5

หมอพรตถูกมัดด้วยราก มัทนากับเด็กถูกกักไว้ อินทร์กำลังยอมจำนนให้ชิตเต็มที่ โพรงใต้ไทรสั่นแรงขึ้นเรื่อย ๆ ราวกับมี “อะไรบางอย่าง” กำลังจะฟักออกมาจากใต้ดิน
. Z& m5 y5 Q) J3 U( C$ j7 k
เสียงชิตหัวเราะ “คืนนี้…พวกมึงจะได้เห็นกำเนิดที่แท้จริง”
) {( e( d$ r" w) }& ^) e

- M1 N% q- h+ }: N2 Mตอน 8.6 – กำเนิดร่างใหม่

โพรงใต้ไทรสั่นสะเทือนแรงกว่าเดิม ดินร่วงลงมาเป็นฝุ่นคลุ้ง เสียงคล้ายหัวใจยักษ์เต้น ตุบ…ตุบ… ดังสะท้อน

หมอพรตร่างถูกพันด้วยรากไม้ดำจนแน่น เลือดซึมตามแขน ขณะที่มัทนากับเด็ก ๆ กรีดร้องพยายามหนีแต่ขยับไม่ได้ รากใต้ดินขยับเหมือนมีชีวิต
2 J1 l/ H; F) n1 N" E
/ P# v) C/ D3 \% E1 dชิตยืนกลางโพรง ร่างกายเปลือยเปล่าแผ่วไอร้อน อกขยับแรง ดวงตาแดงเรืองเหมือนเปลวไฟสลับกับความมืด
2 x4 h& }. l3 u$ z* Y! l. u; C
4 N5 }* A+ C9 ]) v“คืนนี้…กูจะให้พวกมึงเห็นกำเนิดใหม่” เสียงเขาก้องสะท้อน

⸻

* P' }/ N) H3 w8 N% \& k2 Lพิธีแห่งการผสม
% f- T2 m1 Q6 N( t: g; o
/ E- j7 n/ A- v4 X2 nอินทร์ทรุดคุกเข่าอยู่ข้างชิต เหงื่อท่วมร่าง สะโพกสั่นไม่หยุดเพราะท่อนลำแข็งปั๋ง น้ำใสไหลไม่หยุดเหมือนเขื่อนแตก
  h8 I" D0 S% L5 ^" E: f
7 s3 G' P& y3 ]6 }8 t“กู…กูไม่ไหวแล้ว…” อินทร์คราง เสียงเต็มไปด้วยทั้งความทรมานและความโหยหา

  k  S3 s  \7 d; \ชิตจับคางอินทร์ยกขึ้น จ้องตาลึก “ไม่ต้องฝืน…มึงจะเป็นของกูตลอดไป”

1 X( a2 F( V7 Q& n, n- C5 Wแล้วเขาก็กอดรัดอินทร์ ซุกไซ้จนอินทร์ครางกระเส่า เสียงดังสะท้อนทั่วโพรง

มัทนาตกใจร้องลั่น “อินทร์! อย่ายอมมันนะ!”
) Y  P4 n& n7 t& E
แต่เสียงของเธอกลายเป็นเพียงเสียงเบาบางท่ามกลางเสียงเร่าร้อนของผู้ชายสองคน
; k/ Z: e5 I2 c" K
⸻

: V3 f, w' }) K  H8 f; Mรากแห่งปรสิต

ขณะที่ชิตกดร่างอินทร์นอนลงกับพื้น รากไม้ดำหลายเส้นพุ่งออกจากผนังโพรง แทรกเข้าใต้ผิวหนังอินทร์ทีละน้อย

อินทร์กระตุก น้ำกามพุ่งออกมาจนเปียกพื้น แต่แทนที่จะเจ็บ เขากลับครางเหมือนคนถึงจุดสุดยอด

“อ๊าาาาาาาาา!”

# ]4 r( Y. k; N/ D# z7 K- W8 V6 G8 ~ชิตหัวเราะต่ำ “เห็นมั้ย…นี่คือของจริง อินทร์ มึงกำลังจะเป็นร่างใหม่ที่กูต้องการ”
0 `6 }4 L' N1 J  }# P! ?1 k
⸻

การต่อต้านครั้งสุดท้าย

" V/ C" d8 [& H5 Y/ Y8 u1 kหมอพรตกัดฟันสวดคาถาเสียงดังจนเลือดออกปาก เสียงนั้นกดดันรากไม้ให้หยุดไหวชั่วขณะ แสงจากตะเกียงเจ้าพายุสว่างขึ้นเล็กน้อย
- H/ h" h4 h4 H
“อินทร์! ถ้ายังมีสติอยู่…จงปฏิเสธมันเดี๋ยวนี้!”

, {# G4 @$ {/ tอินทร์หอบหายใจแรง ร่างสั่นสะท้าน ดวงตาสีแดงเริ่มแปรกลับเป็นขาวขุ่นเหมือนกำลังสู้กับอะไรในใจ
' f6 U! d' l# B  H% Q2 w
ชิตกดท่อนลำลงกับร่างอินทร์ทันที กระซิบเสียงต่ำ “เลือกกูสิ…แล้วมึงจะไม่ต้องเจ็บอีกต่อไป”
3 f7 U- j8 m, m% H- t, w3 g
# @! z; i8 z7 n5 ?2 t⸻

) k0 O$ u  X$ d3 a8 z3 p  ?จุดแตกหัก

เสียงหัวใจยักษ์ใต้ดินเต้นแรง ตุบ! ตุบ! ตุบ!
; J; p  t! j" l0 `! G! G7 B9 B! Q
6 X4 |6 A* a  N! [รากไม้รอบโพรงเริ่มแตกออก เผยให้เห็น ถุงเนื้อยักษ์ ใต้ดินที่เต้นเหมือนกำลังจะฟัก ร่างในนั้นเคลื่อนไหว—เป็นเงาร่างมนุษย์หลายแขนหลายขาแทรกกัน

. O7 E! q: n8 k4 N: {4 rชิตประกาศเสียงดัง “นี่แหละ…ราชันปรสิตจะถือกำเนิดใหม่!”
3 F" u3 ~3 b" g1 L8 b5 q9 B! O
อินทร์ถูกดึงร่างให้แนบเข้ากับชิต ร่างทั้งคู่เริ่มเชื่อมต่อ น้ำหนืดไหลออกจากปากรูทวารและอวัยวะเพศ ผสมรวมกันหยดลงบนดิน
* `6 }- {' ^9 q) L/ [% h
มัทนากรีดร้องทั้งน้ำตา “อย่า! อินทร์!”
8 r. ^0 g$ ~6 {0 U. \) a
4 A$ d, \+ u5 L0 a5 f; mแต่เสียงหัวเราะของชิตดังก้อง “สายไปแล้ว…”
. Y6 W4 U' S! H
0 g2 t+ Y& J" C+ g* G7 m( s⸻

ปิดตอน 8.6

โพรงใต้ไทรแตกสั่นสะเทือน รากไม้พันร่างอินทร์กับชิตเข้าด้วยกัน เหมือนกำลังสร้าง “ร่างใหม่” ขึ้นมา เสียงหัวใจใต้ดินดังถี่รัวเหมือนจะระเบิด
# \, w1 Z+ S1 h$ Y
- z( T& J4 _8 Rหมอพรตสบถลั่น “สวรรค์…อย่าให้มันเกิดขึ้นเลย”
" G  y" ], m2 B; i1 S+ f
แต่แสงไฟตะเกียงดับพรึบ เหลือเพียงความมืดและเสียงครางผสมเสียงหัวเราะสยองที่สะท้อนทั้งโพรง

1 \# d( _% ]1 H7 D
; ^/ ?: @+ P% [
- I/ c3 `) n8 H5 f+ A# v3 b+ l

magicianz

ขอบคุณครับ

lekthai

มันเสวมาก

secretman1

ขอบคุณครับผม

kkkggg

สนุก

nuangnut1996

สนุกมากครับ

ore

เสียว