คำเตือนเนื้อหา: สำหรับผู้อ่านอายุ 20 ปีขึ้นไป มีเนื้อหาที่ซับซ้อนด้านจิตใจ การบงการ การยอมจำนนโดยสมัครใจ
ณ ห้องอาหารหรูริมแม่น้ำเจ้าพระยา แสงเทียนสีนวลสะท้อนบนพื้นผิวโต๊ะหินอ่อนขัดมัน เผยให้เห็นเงาของชายหนุ่มร่างสูงสง่าที่นั่งนิ่งราวกับรูปปั้นกรีกโบราณ วิคเตอร์ในชุดสูทสีเทาเงินสั่งตัดพิเศษคือภาพลักษณ์ของความสมบูรณ์แบบในทุกมิติ เสื้อเชิ้ตผ้าฝ้ายอียิปต์สีขาวบริสุทธิ์แนบสนิทไปกับแผงอกกว้างเผยให้เห็นมัดกล้ามเป็นลอนจางๆ, กางเกงสแล็คเข้ารูปขับเน้นช่วงขาที่แข็งแรงและยาวเหยียด, เรือนผมสีดำขลับถูกเซ็ตอย่างประณีตจนทุกเส้นอยู่ในตำแหน่งที่สมบูรณ์แบบ ใบหน้าคมคายแบบลูกครึ่งของเขาเรียบเฉย ไร้ซึ่งอารมณ์ใดๆ แต่ดวงตาสีน้ำตาลเข้มที่ทอดมองออกไปยังวิวแม่น้ำยามค่ำคืนนั้น กลับฉายแววเย็นชาจนน่าประหวั่น
มุกดานั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม เธองดงามในชุดราตรีสีแดงสด แต่รอยยิ้มของเธอกลับเจือความกังวล "วิคคะ... คุณดูเงียบไปนะคะวันนี้"
ชายหนุ่มละสายตาจากวิวเบื้องนอก หันกลับมาสบตาเธอนิ่งๆ "ผมแค่กำลังคิด"
"คิดเรื่องอะไรเหรอคะ?" เธอถามด้วยความหวัง
"คิดว่าเรามาถึงทางตันแล้ว" เขาตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบแต่เฉียบคม ทุกถ้อยคำถูกเปล่งออกมาอย่างชัดเจน "ผมว่าเราคงไปกันต่อไม่ได้แล้วมุก"
มุกดาตกใจจนตาเบิกกว้าง ช้อนในมือของเธอร่วงกระทบจานเสียงดัง แกร๊ง "วิค! คุณพูดอะไร! เกิดอะไรขึ้น!?" เสียงของเธอดังขึ้นเล็กน้อยจนลูกค้าโต๊ะข้างๆ หันมามอง
"ผมแค่รู้สึกว่าเราแตกต่างกันเกินไป" วิคเตอร์ตอบ น้ำเสียงไม่เปลี่ยน เขายกแก้วไวน์ขึ้นจิบเล็กน้อย ท่วงท่าสง่างามไร้ที่ติ "คุณต้องการความรักและความเอาใจใส่ แต่ผมต้องการชัยชนะ... และยายแป๊ดคือคนที่เข้าใจผมมากกว่าคุณ"
มุกดาลุกขึ้นยืน ตัวสั่นเทาด้วยความโกรธและความเสียใจ "คุณบ้าไปแล้วเหรอ! ยายแม่บ้านคนนั้นเนี่ยนะ! คุณกำลังทำลายทุกอย่างที่เราสร้างมาด้วยกันนะวิคเตอร์!"
กริ๊ก
วิคเตอร์วางมีดลงบนจานอย่างเบาๆ "คุณมุกดาครับ กรุณาอย่ามาเรียกชื่อผมด้วยน้ำเสียงที่ไร้มารยาทแบบนั้น... และกรุณาอย่าทำให้ผมต้องอับอายไปมากกว่านี้"
คำพูดของเขาทำให้มุกดาชะงัก เธอทรุดตัวลงนั่งช้าๆ ใบหน้าสวยซีดเผือด เธอพยายามกลั้นน้ำตา แต่หยดน้ำใสก็ไหลลงมาตามแก้ม
"อย่าเสียเวลาเลยมุก" วิคเตอร์กล่าวต่อ "คุณรู้ดีว่าผมมีอนาคตที่ยิ่งใหญ่รออยู่ และในอนาคตนั้น... ไม่มีที่ว่างสำหรับคุณ"
มุกดาร้องไห้สะอึกสะอื้น ผู้คนในร้านอาหารหลายคนเริ่มหันมามองด้วยความสนใจ บางคนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแอบถ่ายรูป วิคเตอร์ลุกขึ้นยืนช้าๆ เขามองลงไปที่มุกดาที่กำลังร้องไห้อย่างหมดสิ้นศักดิ์ศรี ความเจ็บปวดและความอัปยศของเธอ... คือของขวัญที่เขาตั้งใจมอบให้ยายแป๊ด เขาเดินจากไปอย่างสง่างาม ทิ้งให้มุกดานั่งจมอยู่กับน้ำตาและความอัปยศท่ามกลางสายตาผู้คน…
ย้อนกลับไปเมื่อคืนก่อนหน้า…
วิคเตอร์ก้าวเข้ามาในห้องนอนใหญ่หลังจากอาบน้ำเสร็จ เขาทรุดตัวลงนั่งบนขอบเตียงอย่างหมดแรง กล้ามเนื้อทุกมัดที่ผ่านการซ้อมมาอย่างหนักกำลังปวดระบม ยายแป๊ดย่างเท้าออกมาจากห้องน้ำในชุดเสื้อคอกระเช้าสีขาวบางเบากับผ้าถุงลายดอกสีซีด นางเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าเขา แล้วค่อยๆ ย่อตัวลงนั่งบนพื้นพรม มือที่เหี่ยวย่นของนางเอื้อมมาลูบไล้ไปตามน่องขาที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามของเขาอย่างเชื่องช้า... ก่อนจะหยุดชะงัก... ปลายนิ้วของนางสะดุดเข้ากับรอยขีดข่วนเล็กๆ แต่เห็นได้ชัดบนผิวขาวเนียน
"รอยนี่..." เสียงของยายแป๊ดกดต่ำและเย็นเยียบ "ไปโดนอะไรมาคะ?"
นักกีฬาทีมชาติลืมตาขึ้นทันที หัวใจของเขากระตุกวูบ "อ่อ... ผมสะดุดล้มนิดหน่อยตอนวิ่งวอร์มอัพน่ะครับยาย" เขาตอบเสียงเรียบ "น่าจะโดนกิ่งไม้ข่วน"
หญิงชราไม่พูดอะไร นางเพียงแค่ใช้นิ้วโปนของนาง กดลงไปบนรอยแผลนั้นอย่างจงใจ
"อึก!" ชายหนุ่มสะดุ้งเฮือกด้วยความเจ็บ
นางเงยหน้าขึ้นมาสบตาเขา "โกหกแป๊ดไม่เนียนเลยนะคะเด็กดี... แผลแบบนี้... มันคือรอยเล็บ... รอยเล็บของผู้หญิง" ผู้กุมบังเหียนลุกขึ้นยืนเต็มความสูง "การละเมิดคำสั่ง... แถมยังมาโกหกกันหน้าด้านๆ แบบนี้... โทษมันต้องหนักเป็นสองเท่า"
"ถอดผ้าขนหนูออกค่ะ" ยายแป๊ดสั่ง
วิคเตอร์ตัวแข็งทื่อ เขาประท้วงด้วยเสียงที่แหบพร่าและสั่นเครือ "ไม่ได้นะครับยาย... แต่ผม... ผมเป็นชายแท้นะครับ"
นายหญิงแห่งบ้านแสยะยิ้ม "ชายแท้เหรอคะ? หรือว่า... 'ความเป็นชายแท้' ของคุณวิคเตอร์... มันก็เป็นแค่ของปลอมๆ ที่เอาไว้หลอกคนอื่น... เหมือนกับคำโกหกของคุณวิคเตอร์เมื่อกี้นี้?"
คำพูดของนางกรีดลึกลงไปในใจของวิคเตอร์ยิ่งกว่ามีดเล่มไหนๆ เขาหมดสิ้นซึ่งคำพูดโต้แย้ง มือที่สั่นเทาค่อยๆ คลายปมผ้าขนหนู ปล่อยให้มันร่วงลงไปกองอยู่กับพื้น เผยให้เห็นเรือนร่างเปลือยเปล่าที่สมบูรณ์แบบในทุกสัดส่วน
บนถาดเงินเล็กๆ ในมือของนาง คือ "จุกโลหะบุษราคัม" มันเป็นโลหะสีทองเหลืองขัดมันวาววับ ปลายด้านหนึ่งประดับด้วยอัญมณีบุษราคัมเจียระไนอย่างงดงาม แต่รูปทรงของมันบ่งบอกถึงการใช้งานที่น่าอัปยศที่สุด
"คืนนี้คุณวิคเตอร์ต้องใส่เจ้านี่นอนนะคะ" ยายแป๊ดเอ่ยเสียงเรียบ นางยิ้มมุมปาก ก่อนจะหยิบรีโมทคอนโทรลขนาดเล็กเท่าพวงกุญแจออกมา "พรุ่งนี้มีงานสำคัญ... แป๊ดอยากให้คุณชายหล่อที่สุด... และ 'เรียบร้อย' ที่สุดค่ะ" วิคเตอร์หน้าซีดเผือด ผิวขาวเนียนผ่องของเขาตัดกับสีซีดอย่างเห็นได้ชัด ริมฝีปากได้รูปสีระเรื่อของเขาเม้มเข้าหากันแน่น ดวงตาสีน้ำตาลเข้มฉายแววครุ่นคิด เขาหยิบจุกโลหะที่เย็นเฉียบขึ้นมา รู้สึกถึงความหนักของมันที่อยู่ในมือ ความรู้สึกตื่นเต้นระคนหวาดหวั่นแล่นผ่านกาย เขาไม่เคยคิดว่าตัวเองจะเดินมาถึงจุดนี้ แต่ความอยากรู้อยากเห็นว่า "มันจะรู้สึกอย่างไรเมื่อถูกสอดใส่" และความปรารถนาลึกๆ ที่จะ "ยอมจำนน" ต่อการควบคุม กลับท่วมท้นกว่าความอับอาย มือที่สั่นเทาของเขาค่อยๆ สอดใส่มันเข้าไปในร่างกายตัวเองตามคำสั่ง เขากัดฟันแน่น กลั้นเสียงครางที่น่าอายเมื่อความเย็นของโลหะสัมผัสกับความร้อนภายใน ความรู้สึกที่ทั้งอึดอัด ตึงเครียด และแปลกใหม่แล่นพล่านไปทั่วท้องน้อย ราวกับเส้นประสาทภายในถูกปลุกเร้าให้ตื่นตัวอย่างที่เขาไม่เคยสัมผัสมาก่อน "แล้วก็... อย่าทานอะไรเยอะนะคะ" หญิงชรากำชับ "แป๊ดอยากให้ท้องของคุณชายแบนราบที่สุดตอนใส่สูท"
วันรุ่งขึ้นวิคเตอร์ตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกแปลกประหลาด เขาไปซ้อมว่ายน้ำตามปกติ แต่ใจของเขาไม่อยู่กับเนื้อกับตัว จุกโลหะเย็นเฉียบที่ซ่อนอยู่ในร่างกายคือเครื่องเตือนใจถึงอำนาจของยายแป๊ดที่ติดตามเขาไปทุกที่ เขากลับมาถึงคฤหาสน์ในตอนบ่ายเพื่อเตรียมตัวสำหรับ "นัดสำคัญ"
ในรถยนต์หรูสีดำที่กำลังมุ่งหน้าไปยังร้านอาหาร ลุงสมชายเอ่ยถามขึ้นอย่างอดไม่ได้ "คุณวิคเตอร์แน่ใจแล้วเหรอครับ... เรื่องคุณมุกดา"
วิคเตอร์มองออกไปนอกหน้าต่าง "แน่ใจสิครับลุง... มันต้องจบ... เพื่อเคลียร์ทางให้ผม"
เวลาห้าทุ่ม... รถยนต์หรูสีดำเลี้ยวเข้าสู่ประตูรั้วคฤหาสน์อย่างเงียบเชียบ วิคเตอร์เอนศีรษะพิงเบาะหนังอย่างเหนื่อยล้า เขาคิดว่าเรื่องราวทั้งหมดของวันนี้จบลงแล้ว แต่ทันทีที่เขาผลักประตูไม้สักบานใหญ่เข้าไป... เขาก็ต้องหยุดชะงักงัน ร่างกายแข็งทื่อราวกับถูกแช่แข็ง
ห้องโถงใหญ่โอ่อ่าของคฤหาสน์... ถูกเปลี่ยนสภาพไปโดยสิ้นเชิง
พื้นหินอ่อนขัดมันวาวถูกบดบังด้วยพรมสีแดงราคาถูก เสาโรมันถูกพันด้วยสายรุ้งพลาสติกสีชมพูและสีเงิน บนเพดานมีลูกโป่งรูปหัวใจที่เริ่มจะเหี่ยวลอยอยู่อย่างน่าสมเพช
และที่กลางห้อง... ยายแป๊ดนั่งเด่นอยู่บนเก้าอี้อาร์มแชร์บุกำมะหยี่ที่ถูกลากมาตั้งไว้ นางไม่ได้อยู่ในชุดแม่บ้านธรรมดาอีกต่อไป แต่งัดชุดที่ดีที่สุดของตัวเองออกมา... ชุดเดรสผ้าซาตินสีเหลืองสด ที่มันวาวและรัดแน่นจนเกินงาม เผยให้เห็นชั้นไขมันที่หน้าท้องอย่างไม่ปรานี ใบหน้าของนางถูกฉาบทาด้วยเครื่องสำอางอย่างหนาเตอะ รองพื้นที่ขาวกว่าสีผิวจริงหนึ่งเฉดทำให้หน้าของนางดูลอยและเทา ขอบปากถูกทาด้วยลิปสติกสีแดงสดที่เลอะออกมาเล็กน้อย นางนั่งไขว่ห้าง เผยให้เห็นน่องขาที่อวบอ้วน…
และที่น่าตกตะลึงยิ่งกว่า... คณะลูกขุนแห่งตลาดสด ทั้งสี่คนก็แต่งองค์ทรงเครื่องมาประชันกันอย่างไม่มีใครยอมใคร
พี่อ้อย อยู่ในชุดเสื้อลูกไม้ซีทรูสีดำที่เผยให้เห็นบราเซียสีชมพูสะท้อนแสงข้างใน ดวงตาถูกกรีดอายไลเนอร์จนคมกริบและแต่งแต้มด้วยอายแชโดว์สีฟ้าสดใส ป้าแสง สวมชุดเดรสลายดอกไม้สีฉูดฉาดที่ปริแทบแตกตรงช่วงอกและพุง แก้มของนางถูกปัดด้วยบลัชออนสีชมพูเป็นวงกลมเหมือนตัวตลก ป้านง และ ป้าจิต ก็ไม่ต่างกัน พวกหล่อนอยู่ในชุดที่พยายามจะสวย แต่กลับเผยให้เห็นถึงรสนิยมที่ห่างไกลจากคำว่า "หรูหรา" อย่างสิ้นเชิง กลิ่นน้ำหอมราคาถูกที่ฉุนกึกคละคลุ้งไปทั่วห้อง
วิคเตอร์ยืนนิ่งงันอยู่ตรงนั้นเพียงเสี้ยววินาที... แววตาของเขาเบิกกว้างด้วยความตกใจอย่างแท้จริง ก่อนที่หน้ากากของคุณชายผู้สุขุมจะถูกสวมทับลงไปอย่างรวดเร็วและแนบเนียน
แต่แล้ว... สิ่งที่ไม่มีใครคาดคิดก็เกิดขึ้น แทนที่จะยืนรอคำพิพากษา วิคเตอร์กลับ ยกมือขึ้นไหว้ หญิงชราทั้งสี่คนอย่างนอบน้อมและงดงาม
"สวัสดีครับพี่อ้อย... สวัสดีครับป้านง, ป้าแสง, ป้าจิต" เขาเอ่ยชื่อทุกคนได้อย่างถูกต้องแม่นยำด้วยน้ำเสียงทุ้มนุ่มที่คุ้นเคย "ไม่นึกเลยว่าจะได้ต้อนรับทุกท่านที่บ้านของผม... เป็นเกียรติจริงๆ ครับ"
คณะลูกขุนทั้งสี่ชะงักไปเล็กน้อย ก่อนที่พี่อ้อยจะหัวเราะแหลมสูงออกมา "แหม... ปากหวานไม่เปลี่ยนเลยนะพ่อคุณชาย" นางกล่าวพลางปรายตามองยายแป๊ด "นี่เรื่องจริงเหรออีแป๊ด? ที่แกบอกว่านักกีฬาทีมชาติคนนี้ยอมเป็น 'ของเล่น' ให้แกน่ะ ฉันยังไม่ค่อยอยากจะเชื่อเลยนะ"
"ใช่ๆ" ป้าแสงพูดเสริม น้ำลายแทบจะไหลออกจากมุมปาก "ดูสิ... ทั้งหล่อ ทั้งขาว ทั้งกล้ามแน่นขนาดนี้ จะมาสนอะไรกับคนแก่อย่างพวกเรา"
ยายแป๊ดหน้าตึงขึ้นเล็กน้อยเมื่อถูกท้าทายอำนาจ นางตวัดสายตามาทางวิคเตอร์ เป็นสัญญาณที่เย็นเยียบ
"คุณวิคเตอร์คะ... เพื่อนๆ ของแป๊ดเขาไม่เชื่อ" ยายแป๊ดเอ่ยเสียงเรียบ "ช่วย 'พิสูจน์' ให้พวกเขาเห็นหน่อยสิคะ... ว่าคุณเป็นของแป๊ดจริงๆ"
วิคเตอร์ยืนนิ่ง เขารู้ดีว่านี่คือการแสดงที่สำคัญที่สุด เขาค่อยๆ ปลดกระดุมเสื้อสูทออกช้าๆ ถอดมันออกแล้วพาดไว้บนพนักเก้าอี้อย่างสง่างาม จากนั้นเขาก็เริ่มปลดเข็มขัดหนังราคาแพงและรูดซิปกางเกงสแล็คลง... เขาก้าวออกจากกางเกง เหลือเพียงเสื้อเชิ้ตสีขาวบริสุทธิ์ที่ยังคงดูดีไร้ที่ติ และกางเกงในบ็อกเซอร์ผ้าไหมสีดำสนิท
"ถอดให้หมดสิคะ" ยายแป๊ดสั่งต่อ วิคเตอร์ลังเลไปชั่วขณะ ดวงตาสีน้ำตาลเข้มของเขาทอดมองไปที่ยายแป๊ดและ "คณะลูกขุน" ก่อนจะค่อยๆ ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตออกทีละเม็ด เผยให้เห็นแผงอกและกล้ามท้องเป็นลอนสวยงามที่สะท้อนแสงไฟอย่างเย้ายวน ผิวขาวเนียนผ่องของเขายิ่งขับเน้นมัดกล้ามที่แข็งแกร่งดุจรูปสลัก เขาสูดลมหายใจลึก เม้มริมฝีปากได้รูปสีระเรื่อแน่น ก่อนจะถอดเสื้อออก เหลือเพียงร่างกายท่อนบนที่เปลือยเปล่า
... และกางเกงในบ็อกเซอร์ผ้าไหมสีดำสนิทตัวสุดท้าย เขาใช้นิ้วเรียวยาวเกี่ยวขอบกางเกงในแล้วดึงมันลงอย่างช้าๆ...
ทุกการเคลื่อนไหวเต็มไปด้วยความสง่างามที่ขัดแย้งกับความอัปยศที่เขากำลังเผชิญ วินาทีที่กางเกงในถูกถอดออกจนหมดสิ้น... เสียงสูดลมหายใจอย่างแรงก็ดังขึ้นพร้อมกันจากหญิงชราทั้งสี่
ที่บั้นท้ายขาวเนียนที่กลมกลึงของเขา... มี "จุกโลหะบุษราคัม" เสียบคาอยู่ อัญมณีสีเหลืองอำพันที่ปลายด้ามสะท้อนแสงไฟเป็นประกายวาววับ มันคือภาพที่ทั้งงดงามและน่าอัปยศอย่างถึงที่สุด ร่างกายที่เปลือยเปล่าของวิคเตอร์นั้นสมบูรณ์แบบไร้ที่ติ ราวกับประติมากรรมที่ถูกนำมาจัดแสดง แต่สำหรับเขาแล้ว มันคือ "ของสวยงาม" ที่กำลังถูกตีตราด้วยอำนาจที่เขาเองก็โหยหา
"ว้ายยยยยยยย!" พี่อ้อยกรีดร้องออกมาเป็นคนแรก มือทาเล็บสีแดงสดของนางยกขึ้นปิดปาก แต่ดวงตากลับเบิกกว้างด้วยความตื่นตะลึง "ของจริง! อีแป๊ดมันเอาของจริง!"
เหล่าสหายที่เหลือต่างตกตะลึงจนอ้าปากค้าง ความกังขาและความดูถูกทั้งหมดสลายไปในพริบตา ถูกแทนที่ด้วยความทึ่งและความหิวกระหายที่แท้จริง
ยายแป๊ดยิ้มอย่างพึงพอใจสูงสุด นางลุกจากเก้าอี้ เดินไปที่มุมห้องแล้วกลับออกมาพร้อมกับ "เครื่องแต่งกาย" ของนาง... กางเกงในหนังสีดำที่มีปลัดขลิกยางขนาดมหึมาติดอยู่
นางสวมมันทับชุดเดรสสีเหลืองของนางอย่างไม่สนใจใคร ก่อนจะเดินมาหยุดตรงหน้าวิคเตอร์
"ได้เวลาเข้าหอแล้วค่ะ... ที่รัก" นางกระซิบ "แต่คืนนี้... เรามี 'สักขีพยาน' ด้วยนะ"
นางหันไปพยักหน้าให้ป้านง ป้านงรีบลุกไปที่มุมห้องแล้วเข็นรถเข็นที่มีถาดส้มตำไก่ย่างและขวดเหล้าขาวออกมา เหล่าสหายเริ่มตั้งวงกินดื่มกันอย่างออกรส... เตรียมพร้อมชมการแสดงสดที่พวกนางจะไม่มีวันลืม
ยายแป๊ดสั่งให้วิคเตอร์คุกเข่าลงบนพรมแดง... เบื้องหน้าบัลลังก์ของนางและสายตาของแขกทั้งสี่
"คืนนี้... เราจะเย็ดกันทั้งคืน" นางประกาศก้อง "ให้เพื่อนๆ ของแป๊ดได้เห็น... ว่าผัวคนใหม่ของฉันมันร่านแค่ไหน!"
"ว้ายยยยยยยย!" พี่อ้อยกรีดร้องออกมาเป็นคนแรก มือทาเล็บสีแดงสดของนางยกขึ้นปิดปาก แต่ดวงตากลับเบิกกว้างด้วยความตื่นตะลึง "ของจริง! อีแป๊ดมันเอาของจริง!"
เหล่าสหายที่เหลือต่างตกตะลึงจนอ้าปากค้าง ความกังขาและความดูถูกทั้งหมดสลายไปในพริบตา ถูกแทนที่ด้วยความทึ่งและความหิวกระหายที่แท้จริง ภาพของคุณชายวิคเตอร์ในสภาพเปลือยเปล่า เบื้องหน้าหญิงชราทั้งสี่คนนั้นงดงามราวรูปปั้นกรีกโบราณที่ถูกวางไว้กลางสนามรบแห่งกามารมณ์ ที่บั้นท้ายขาวเนียนที่กลมกลึงของเขา... "จุกโลหะบุษราคัม" ส่องประกายวาววับใต้แสงไฟสลัว มันคือภาพที่ทั้งงดงามและน่าอัปยศอย่างถึงที่สุด
ยายแป๊ดยิ้มอย่างพึงพอใจสูงสุด นางลุกจากเก้าอี้ เดินไปที่มุมห้องแล้วกลับออกมาพร้อมกับ "เครื่องแต่งกาย" ของนาง... กางเกงในหนังสีดำที่มีปลัดขลิกยางขนาดมหึมาติดอยู่ แต่ครั้งนี้... ดิลโด้อันนั้นเป็นสีชมพูขนาดมหึมา! นางสวมมันทับชุดเดรสสีเหลืองของนางอย่างไม่สนใจใคร ก่อนจะเดินมาหยุดตรงหน้าวิคเตอร์
"ได้เวลาเข้าหอแล้วค่ะ... ที่รัก" นางกระซิบ "แต่คืนนี้... เรามี 'สักขีพยาน' ด้วยนะ"
นางหันไปพยักหน้าให้ป้านง ป้านงรีบลุกไปที่มุมห้องแล้วเข็นรถเข็นที่มีถาดส้มตำไก่ย่างและขวดเหล้าขาวออกมา เหล่าสหายเริ่มตั้งวงกินดื่มกันอย่างออกรส... เตรียมพร้อมชมการแสดงสดที่พวกนางจะไม่มีวันลืม
ยายแป๊ดสั่งให้วิคเตอร์คุกเข่าลงบนพรมแดง... เบื้องหน้าบัลลังก์ของนางและสายตาของแขกทั้งสี่
"คืนนี้... เราจะเย็ดกันทั้งคืน" นางประกาศก้อง "ให้เพื่อนๆ ของฉันได้เห็น... ว่าผัวคนใหม่ของฉันมันร่านแค่ไหน!"
วิคเตอร์คุกเข่านิ่งอยู่บนพรมแดง สายตาของเขามองตรงไปที่ยายแป๊ด แม้จะมีความลังเลเพียงเสี้ยววินาทีผุดขึ้นมาในใจว่า นี่คือจุดจบของ "ความเป็นชายแท้" ที่เขาสร้างมาทั้งชีวิต แต่ความรู้สึกสะใจที่ได้ทำลายกำแพงเหล่านั้นกลับท่วมท้นยิ่งกว่า เพราะมันถูกเสนอมาจากยายแป๊ด เขาจึงไม่รู้สึกผิด มันคือการปลดล็อกด้านมืดที่เขาเองก็รอคอยมานาน ตั้งแต่ครั้งที่เขาให้ป้านวลแม่บ้านคนก่อน "อมนกเขา" ให้ หรือแม้แต่ตอนที่ป้านวล "พยายามจะใช้นิ้วกับตูดผม" เขารู้ดีว่าความปรารถนาในการถูก "ต่ำต้อย" กว่าควบคุมนั้นมอบ "อำนาจที่หอมหวานที่สุด"
ยายแป๊ดหัวเราะแผ่วเบา นางเดินเข้าไปหาวิคเตอร์ รอยยิ้มพึงพอใจประดับบนใบหน้า ริมฝีปากแดงสดเลอะเล็กน้อย มือเหี่ยวย่นของนางเอื้อมมาจับจุกโลหะบุษราคัมที่เสียบคาอยู่ที่บั้นท้ายขาวเนียนที่กลมกลึงของเขา วิคเตอร์เม้มริมฝีปากได้รูปสีระเรื่อแน่น ดวงตาสีน้ำตาลเข้มจับจ้องการกระทำของนางอย่างไม่กะพริบ เขาหายใจหอบถี่ขึ้นเล็กน้อย ความรู้สึกทั้งตึงเครียดและคาดหวังพุ่งพล่าน ร่างกายของเขากระตุกน้อยๆ ด้วยความรู้สึกอันเปราะบางที่กำลังจะถูกปลดปล่อย นางออกแรงดึงมันออกอย่างช้าๆ
ป๊อก!
เสียงปลดปล่อยดังขึ้นชัดเจนในความเงียบ รูทวารสีชมพูระเรื่อขมิบตัวเล็กน้อย ดุจดอกไม้ที่กำลังแรกแย้มผลิบาน ผิวขาวเนียนผ่องของเขาตัดกับสีชมพูอ่อนของรูทวารได้อย่างน่ามอง และสำหรับวิคเตอร์เอง มันคือการเปิดประตูสู่ความรู้สึกภายในที่ลึกซึ้งกว่าเดิม
"โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยย!" พี่อ้อยกรีดร้องออกมาอย่างบ้าคลั่ง ดวงตาของนางเบิกกว้างราวกับเห็นเทพเจ้า "แม่เจ้าโว้ย! ดากคุณวิคเตอร์มันขมิบตุบๆ เลยนะแก! ยังกับดอกไม้แรกแย้มที่รอรับอะไรบางอย่าง! มันยอม! มันยอมจริงๆ ด้วย! สวยกว่าหีพวกฉันอีก!" เหล่าสหายที่เหลือต่างพยักหน้าหงึกหงัก ดวงตาลุกวาวราวกับสัตว์ป่าที่กำลังมองเห็นเหยื่ออันโอชะ กลิ่นน้ำหอมราคาถูกที่ฉุนกึกของพวกหล่อนผสมกับกลิ่นเหงื่อและกลิ่นกามารมณ์ที่คละคลุ้งไปทั่วห้องโถง เสียงแก้วเหล้าขาวกระทบกันดังแกร๊งเป็นจังหวะที่ลงตัวกับเสียงหัวใจของวิคเตอร์ที่เต้นกระหน่ำ
ยายแป๊ดแสยะยิ้ม นางจับดิลโด้สีชมพูขนาดมหึมาของนางที่แข็งขืนและเงาวาว ปลัดขิกยางขนาดเท่าแขนเด็กกระดกตั้งชัน ท้าทายสายตาของวิคเตอร์อย่างจัง นางนำมันมาจ่อที่รูทวารของวิคเตอร์ที่แดงก่ำ นางใช้มืออีกข้างบีบเคล้นแก้มก้นขาวเนียนของเขาให้เปิดอ้าออก สายตาของยายแป๊ดจับจ้องไปที่รูทวารสีชมพูที่เปราะบางนั้นอย่างหิวกระหาย ก่อนที่นางจะบดเบียดหัวดิลโด้ลงไปอย่างช้าๆ "อึก..." วิคเตอร์ครางในลำคอ เสียงทุ้มต่ำที่เคยทรงอำนาจบัดนี้แตกสลาย ร่างกายของเขาสะดุ้งเฮือก แรงตึงแน่นที่กำลังปวดร้าวแล่นพล่านไปทั่วท้องน้อย ผิวขาวเนียนผ่องของเขาขึ้นสีแดงระเรื่อเล็กน้อย เหงื่อเม็ดเล็กๆ ผุดพรายตามขมับ ริมฝีปากได้รูปสีระเรื่อเม้มแน่นจนเป็นเส้นตรง เขารู้ดีว่าเคยมีประสบการณ์ถูกเลียรูทวาร และถูกพยายามใช้นิ้ว แต่นี่คือ "การสอดใส่ด้วยวัตถุ" อย่างจริงจังที่แตกต่างออกไป ความรู้สึก "เจ็บปวดในตอนแรก" และ "ไม่สบายใจ" นั้นท่วมท้น แต่ก็แฝงด้วยความตื่นเต้นที่บิดเบี้ยวจากความอยากรู้อยากเห็นในส่วนลึกของจิตใจ
"โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยย!" เสียงกรีดร้องของป้าแสงดังขึ้น "เข้าแล้วแก! เข้าแล้ว! อีแป๊ดมันเย็ดคุณวิคเตอร์แล้ว!"
เสียงเนื้อกระทบกันดัง "จ๊วบ" เบาๆ ยายแป๊ดเริ่มกระแทกสะโพกของนางอย่างช้าๆ ดิลโด้สีชมพูขนาดมหึมาค่อยๆ คืบคลานเข้าไปในรูทวารของวิคเตอร์อย่างเชื่องช้า แต่มั่นคง ความรู้สึกปวดร้าวผสมกับความเสียวซ่านที่รุนแรง ทำให้วิคเตอร์หายใจหอบถี่ขึ้น เหงื่อเม็ดเล็กๆ ผุดพรายตามขมับ แต่เขากลับกัดฟันแน่น พยายามเก็บเสียงคราง
"อ๊าาาาาาาา!" วิคเตอร์กรีดร้องออกมาในที่สุด ร่างกายกำยำของเขาสั่นสะท้านด้วยความเจ็บปวดระคนสุขสม เขารู้สึกถึงความอัปยศที่กำลังท่วมท้น แต่ในขณะเดียวกันก็เสพสุขไปกับมัน ปมในใจของเขาเรื่องการเป็นชายแท้ได้ถูกปลดปล่อย เมื่อความเป็นชายที่เขายึดมั่นมาตลอดกำลังถูกทำลายลงโดยหญิงชราผู้นี้
ยายแป๊ดหันไปยิ้มกับพวกแม่ค้า นางถามวิคเตอร์อย่างยิ้มเยาะ "คุณวิคเตอร์คะ... แป๊ดอยากให้เพื่อนๆ ของแป๊ด... มาสัมผัสคุณได้ไหมคะ? มาลองจับดูว่าเนื้อตัวคุณมัน 'ร่าน' แค่ไหน... ถ้าคุณวิคเตอร์อนุญาต แป๊ดจะให้พวกหล่อนทำอะไรก็ได้ที่อยากทำ... จะให้โอกาสสุดท้ายในการ 'สัมผัสความสมบูรณ์แบบ' ของคุณชายนักว่ายน้ำดีกรีทีมชาติ"
วิคเตอร์ชะงักไปเล็กน้อย ดวงตาของเขาสบกับสายตาของพวกแม่ค้าที่จ้องมองมาอย่างหิวกระหาย เขารู้สึกถึงความอัปยศที่กำลังท่วมท้น แต่ในขณะเดียวกันความปรารถนาอันดิบเถื่อนที่อยากเป็น "ของสวยงาม" ในสายตาคนที่ "ต่ำต้อย" ก็พุ่งพล่านขึ้นมาอย่างบ้าคลั่ง เขากลืนน้ำลายเหนียวหนืด
"ยาย... ยายแป๊ดครับ" เขาตอบเสียงสั่นเครือ ริมฝีปากได้รูปสีระเรื่อของเขาสั่นระริกเล็กน้อย ดวงตาสีน้ำตาลเข้มฉายแววเว้าวอน "ผม... ผมเป็นของยายแป๊ดคนเดียว... แต่ถ้ามันเป็น 'คำสั่ง' ของยายแป๊ด... ผมก็พร้อมจะทำทุกอย่าง... เพื่อ 'พิสูจน์' ให้ยายแป๊ดเห็นว่าผมเป็นของยายแป๊ดจริงๆ ครับ" แววตาของเขาฉายแววท้าทายเล็กน้อย ราวกับต้องการให้ยายแป๊ดสั่งให้หนักขึ้นอีก เพราะลึกๆ เขาเองก็อยากลอง มันคือการเสพติดอำนาจที่หอมหวานที่สุดจากการถูกคนต่ำต้อยกว่าควบคุม
ยายแป๊ดพยักหน้าอย่างพึงพอใจ นางหันไปทางพวกแม่ค้า "พวกหล่อนได้ยินแล้วใช่ไหม! ผัวของฉันยอมให้พวกหล่อนสัมผัสได้! มาสิ! มาจับดูสิว่าเนื้อตัวมัน 'ร่าน' แค่ไหน!"
พวกแม่ค้าทั้งสี่ต่างกรูกันเข้ามาอย่างหิวกระหาย พี่อ้อยเป็นคนแรกที่ยื่นมือที่สั่นเทาของนางมาสัมผัสแผงอกที่แข็งแกร่งดุจโล่เหล็กของวิคเตอร์ ตามด้วยป้าแสงที่ใช้มือหยาบกร้านของนางลูบไล้กล้ามท้องเป็นลอนชัดเจน 6 มัด ป้านงและป้าจิตก็ไม่ต่างกัน พวกหล่อนแตะต้องต้นขาและบั้นท้ายกลมกลึงของเขา การสัมผัสที่หลากหลายจากมือที่หยาบกร้าน สาก และเย็น ทำให้วิคเตอร์รู้สึกขนลุกซู่ไปทั้งตัว ความอัปยศผสมกับความเสียวซ่านแล่นพล่านไปทั่วร่าง เสียงสูดปากดังขึ้นจากรอบทิศทาง
ยายแป๊ดไม่สนใจพวกแม่ค้า นางยังคงบดเบียดและกระแทกดิลโด้สีชมพูเข้าออกอย่างไม่ลดละ เสียงเนื้อกระทบกันดัง "ปั่กๆ" สลับกับเสียง "จ๊วบๆ" ที่ดังขึ้นเมื่อดิลโด้ถูกดึงออกมาเล็กน้อย วิคเตอร์กรีดร้องและครางตอบสนองไปทุกสัมผัส แสงเทียนที่เต้นระริกสะท้อนกับเหงื่อที่ไหลโชกตามแผ่นหลังกว้างของเขา ร่างกายที่งดงามราวรูปสลักนั้น กำลังสั่นสะท้านอย่างควบคุมไม่ได้ มือของวิคเตอร์จิกแน่นลงบนพรมแดงจนข้อนิ้วขาวซีด เขาพยายามกลั้นเสียงคราง แต่ร่างกายกลับทรยศ
"อ๊าาาาาา! ยายแป๊ด! ผม... ผม... ผมจะแตกแล้ว!" วิคเตอร์ตะโกนเสียงแหบพร่า ดวงตาเบิกกว้างด้วยความสุขสมปนทรมาน
"ยังค่ะ! อีดอก! ยังไม่ให้แตก!" ยายแป๊ดตอบอย่างอำมหิต นางบีบรัดเอวของวิคเตอร์ไว้แน่น ไม่ให้เขาลุกหนี ก่อนจะกระแทกดิลโด้เข้าออกรัวเร็วขึ้น นมเหี่ยวๆ ขนาดมหึมาที่ยานจนเกือบถึงหน้าท้อง เด้งกระเพื่อมตามจังหวะการเย็ดอย่างดิบเถื่อน พร้อมกับเสียงด่าทอด้วยคำหยาบคาย
ขณะที่ยายแป๊ดเย็ดกระหน่ำอยู่นั้น พี่อ้อยที่คลั่งไคล้จับอกวิคเตอร์แน่น ป้าแสงใช้มือลูบไล้ขาเรียวยาวของเขาไปมา ป้านงลูบก้นกลมกลึง ส่วนป้าจิตใช้ปลายนิ้วแหวกแก้มก้นของวิคเตอร์ที่เปิดอ้าดูรูทวารที่แดงก่ำจากการถูกกระแทก ดวงตาของพวกหล่อนลุกวาวด้วยความหิวกระหาย วิคเตอร์สั่นสะท้านกับทุกสัมผัส รู้สึกถึงความอัปยศที่แล่นพล่านไปทั่วร่าง แต่ในขณะเดียวกันก็รู้สึกถึงความสะใจที่แทรกซึมเข้ามาจากการได้เป็น "ของสวยงาม" ที่ถูกมองอย่างไม่ปิดบัง
วิคเตอร์กัดฟันแน่น ริมฝีปากแดงระเรื่อของเขาเม้มจนเป็นเส้นตรง ดวงตาสีน้ำตาลเข้มปิดสนิท แรงบีบรัดจากดิลโด้ที่กระแทกโดนจุดกระสันภายใน ส่งผลให้ร่างกายของเขากระตุกเกร็งอย่างรุนแรง น้ำอสุจิพุ่งแรงออกจากปลายควย กระเซ็นเปรอะเปื้อนหน้าท้องและแผงอกขาวเนียน
"อ๊าาาาาาาาาา!" เสียงกรีดร้องยาวนานดังก้องไปทั่วห้องโถง คณะแม่ค้าต่างส่งเสียงเชียร์และปรบมือ ยายแป๊ดยิ้มอย่างพึงพอใจ
"อีดอก! เย็ดไปนิดเดียวก็แตกแล้วเหรอคะ! กระจอกจริงๆ เลยผัวฉัน!" ยายแป๊ดด่าทอ นางหัวเราะอย่างสะใจ ก่อนจะดึงดิลโด้ออกจากรูทวารของวิคเตอร์อย่างกระชาก เสียง "ปุ๊" ดังขึ้นพร้อมกับของเหลวเหนียวข้นที่ไหลทะลักออกมา
"ลุกขึ้นค่ะ! ผัวรัก! ไปห้องครัวกัน!" ยายแป๊ดสั่ง นางเดินนำหน้าไปอย่างเร็ว วิคเตอร์ค่อยๆ ลุกขึ้นอย่างทุลักทุเล ร่างกายยังสั่นเทาอยู่ เขาก็แค่เดินตามไปอย่างว่าง่าย ปมในใจเรื่องการเป็นชายแท้ได้ถูกทำลายไปแล้ว เขาแค่รู้สึกสะใจ
ในห้องครัวที่สว่างไสว ยายแป๊ดผลักวิคเตอร์ให้เอนหลังพิงเคาน์เตอร์หินอ่อนเย็นเฉียบ มือของนางจับขาแข็งแรงและเรียวยาว ของวิคเตอร์ขึ้นมาวางพาดบนเคาน์เตอร์ทั้งสองข้าง แสงจากไฟนีออนในครัวสาดส่องกระทบผิวกายขาวเนียนดุจหยก ทำให้รอยแดงบนบั้นท้ายของเขาดูชัดเจนยิ่งขึ้น
"อ๊าาา! ดากยังแดงๆ อยู่เลยค่ะ! ผัวของแป๊ด! มาค่ะ! เปิดดากให้แป๊ดเย็ดอีกรอบ!" ยายแป๊ดใช้มือที่หยาบกร้านของนาง แหวกแก้มก้นของวิคเตอร์ออกอีกครั้ง เผยให้เห็นรูทวารที่แดงก่ำและบวมเจ่อจากการถูกเย็ด นางอมปลายนิ้วเข้าปากเล็กน้อยก่อนจะพ่นน้ำลายลงไปบนรูทวารของวิคเตอร์เป็นการเตรียมพร้อม
"ทำท่าสวยๆ ให้แป๊ดเย็ดสิคะ! อีดอก!" ยายแป๊ดดึงดิลโด้สีชมพูขนาดมหึมาของนางกลับมาจ่อ นางกระแทกมันเข้าไปในรูทวารของวิคเตอร์อย่างไม่ปรานี
"อ๊าาาาาาาา!" วิคเตอร์กรีดร้อง ร่างกายของเขาแอ่นขึ้นจากเคาน์เตอร์ ขาสั่นเทิ้ม เขารู้สึกถึงความเจ็บปวดที่รุนแรงกว่าเดิม แต่ก็มีความเสียวซ่านที่ตีรวนขึ้นมาอย่างน่าคลั่ง และเขากลับชอบมัน เขาชอบความรู้สึกนี้ ความรู้สึกที่ได้เป็น "ของสวยงาม" ในสายตาคนที่ "ต่ำต้อย" "ใส่มาเลยยายแป๊ด! ผม...ผมอยากโดนเย็ดจนดากบานเลย!" วิคเตอร์ตะโกนเสียงแหบพร่า เขาไม่ได้บอกว่าอยากได้ แต่เขาบอกว่าเขา "ร่าน" ไปตามสิ่งที่ยายแป๊ดกำลังทำกับเขา มันคือการอ้างว่าถูกชักนำ แต่แท้จริงคือความปรารถนาส่วนตัวที่ถูกปลดล็อก
"ครางชื่อแป๊ดสิคะ! อ๊าาาา! ครางดังๆ ให้ทั้งบ้านได้ยิน!" ยายแป๊ดกระแทกดิลโด้เข้าออกอย่างบ้าคลั่ง นมเหี่ยวๆ ของนางเด้งกระเพื่อมอย่างบ้าคลั่ง พร้อมกับเสียงด่าทอที่ดังลั่น
"ยายแป๊ด! อ๊าาาาาาา! ยายแป๊ด! อ๊าาาาาาา!" วิคเตอร์ครางชื่อนางไม่หยุด ดวงตาของเขาฉ่ำเยิ้มด้วยหยาดน้ำใส
ขณะที่วิคเตอร์กำลังโดนเย็ดกระหน่ำ พี่อ้อยยื่นมือมาลูบไล้แผ่นอกของเขาอย่างเร้าอารมณ์ ป้าแสงใช้มือหยาบกร้านบีบเคล้นต้นขาแข็งแรงของเขา ป้านงลูบไล้บั้นท้ายที่แดงก่ำ ส่วนป้าจิตใช้ปลายนิ้วแตะที่รูทวารที่เปิดอ้าของวิคเตอร์ ทำให้เขาสะดุ้งเฮือก แต่กลับครางตอบสนองไปกับความเสียวซ่านที่ตีรวน ความรู้สึกเหมือนถูกย่ำยีแต่กลับเสพติดมัน เขาชอบที่ได้เป็น "ของสวยงาม" ในสายตาของพวกหล่อนที่จ้องมองมาอย่างหิวกระหาย
"ดีมากค่ะ! อีดอก! ผัวใครเนี่ย! ร่านขนาดนี้!" ยายแป๊ดกระแทกไปเรื่อยๆ จนวิคเตอร์ถึงจุดสุดยอดเป็นครั้งที่สอง น้ำอสุจิพุ่งออกมาอีกครั้ง กระเซ็นไปทั่วแผงอกขาวเนียนของเขา
"อ้าว ลุกขึ้นค่ะ! ผัวรัก! ไปห้องนอนกันค่ะ!" ยายแป๊ดสั่ง นางดึงแขนของวิคเตอร์ให้ลุกขึ้น วิคเตอร์เดินตามไปอย่างว่าง่าย ร่างกายยังสั่นเทิ้ม รูทวารบวมเป่งจากการถูกเย็ด เขารู้สึกเหมือนถูกย่ำยี แต่ก็รู้สึกถึงความสะใจที่แทรกซึมเข้ามา เขาเริ่มรู้สึกถึงความ "ร่าน" ในตัวเองที่ตื่นขึ้นมาจากการถูกควบคุม
ระหว่างทางเดินที่มืดสลัว ยายแป๊ดผลักวิคเตอร์ให้เอนหลังพิงกำแพง มือของนางจับเอวคอดกิ่วของเขาไว้แน่น ก่อนจะยกขาที่ยาวเรียวและแข็งแรงของวิคเตอร์ขึ้นมาพาดบนบ่าของนางข้างหนึ่ง เผยให้เห็นรูทวารที่เปิดอ้าและแดงก่ำ
"ท่านี้จะช่วยให้ดิลโด้ของแป๊ดเข้าได้ลึกขึ้นนะคะ! ผัวของแป๊ด! อ๊าาาาาาา!" ยายแป๊ดกระแทกดิลโด้สีชมพูขนาดมหึมาเข้าไปในรูทวารของวิคเตอร์อย่างรุนแรงอีกครั้ง
"อ๊าาาาาาาาาา!" วิคเตอร์กรีดร้องสุดเสียง ร่างกายของเขากระตุกเกร็ง ขาที่พาดอยู่บนบ่าของยายแป๊ดสั่นเทาอย่างรุนแรง
"อีดอก! ดากบานแล้วไหมคะ! ชอบไหมคะ! ชอบให้แป๊ดเย็ดดากจนบานเลยไหมคะ! อ๊าาาาาาา!" ยายแป๊ดด่าทอ นมเหี่ยวๆ ของนางเด้งกระเพื่อมอย่างบ้าคลั่ง นางกระแทกดิลโด้อย่างไม่หยุดยั้ง จนวิคเตอร์ถึงจุดสุดยอดเป็นครั้งที่สาม น้ำอสุจิพุ่งออกมาอย่างรุนแรง เขาเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะหัวเราะในลำคอเบาๆ "ฮึๆๆๆ... ผม...ผม...โคตรชอบเลยยาย" เขายอมรับความรู้สึกร่านในตัวเขาออกมาอย่างหมดจด เขาอ้างว่าเขา "ร่าน" ไปตาม "คำสั่ง" ของยายแป๊ด แต่ลึกๆ แล้วมันคือความต้องการของเขาเอง
พวกแม่ค้ายังคงติดตามมาอย่างใกล้ชิด พี่อ้อยเอาพัดมาพัดให้วิคเตอร์อย่างประจบประแจง ป้าแสงใช้มือลูบไล้กล้ามท้องของเขาอย่างช้าๆ ป้านงใช้ปลายนิ้วแหวกแก้มก้นของวิคเตอร์ที่เปิดอ้าดูรูทวารที่บวมเจ่อจากการถูกเย็ด ส่วนป้าจิตเผลอเลียริมฝีปากที่แห้งผากของนาง ดวงตาของพวกหล่อนลุกวาวด้วยความหิวกระหาย และเสียงซุบซิบกระซาบถึงขนาดของดิลโด้สีชมพูของยายแป๊ดก็ดังขึ้นอย่างไม่ขาดสาย
"ไปอาบน้ำกันค่ะผัวรัก! เหม็นสาบหมดแล้ว!" ยายแป๊ดสั่ง นางดึงวิคเตอร์เข้าไปในห้องน้ำหินอ่อนที่เย็นเฉียบ วิคเตอร์เดินตามไปอย่างว่านอนสอนง่าย ร่างกายของเขาสั่นสะท้าน แต่ในใจกลับมีความรู้สึกตื่นเต้นอย่างประหลาด เขาแทบรอไม่ไหวที่จะได้สัมผัสความสุขสมที่ยายแป๊ดจะมอบให้
ในห้องน้ำที่สว่างจ้าด้วยแสงไฟนีออน ยายแป๊ดผลักวิคเตอร์ให้เอนหลังพิงผนังกระเบื้องเย็นๆ ร่างกายที่เปลือยเปล่าของวิคเตอร์ดูโดดเด่นท่ามกลางความเย็นยะเยือกของห้อง
"มาค่ะ! ผัวรัก! ยกขาขึ้นมาพาดบนอ่างอาบน้ำสิคะ! แป๊ดจะได้เย็ดได้ถนัดๆ! อ๊าาาาาาา!" ยายแป๊ดสั่ง วิคเตอร์ค่อยๆ ยกขาเรียวยาวแข็งแรงของเขา ขึ้นมาพาดบนขอบอ่างอาบน้ำที่เย็นเฉียบ เผยให้เห็นรูทวารที่บวมเจ่อและแดงก่ำอย่างชัดเจน เขาทำท่าทางเว้าวอนออดอ้อนตามสัญชาตญาณที่ถูกปลูกฝัง และตะโกนเสียงดัง "ใส่มาเลยยายแป๊ด! ให้มันลึกถึงข้างใน! ผมอยากโดนเย็ดจนดากบานเลย!"
"อีดอก! มัวแต่ชักช้าอยู่ได้! อ๊าาาาาาาา!" ยายแป๊ดกระแทกดิลโด้สีชมพูขนาดมหึมาเข้าไปในรูทวารของวิคเตอร์อย่างรุนแรงอีกครั้ง เสียงเนื้อกระทบกันดัง "ปั่กๆ" ในห้องน้ำที่สะท้อนเสียง
"อ๊าาาาาาาาาา!" วิคเตอร์กรีดร้องเสียงลั่นห้องน้ำ ร่างกายของเขาสั่นสะท้านอย่างรุนแรง เขาจิกปลายเท้าลงบนกระเบื้องเย็นๆ พยายามระงับความเจ็บปวดระคนสุขสม
"ครางชื่อแป๊ด! อ๊าาาาาาา! ครางให้แป๊ดรู้ว่าคุณอยากได้มันแค่ไหน!" ยายแป๊ดด่าทออย่างบ้าคลั่ง นมเหี่ยวๆ ของนางเด้งกระเพื่อมอย่างรุนแรง
"ยายแป๊ด! อ๊าาาาาาาาาา! ผมรักยายแป๊ด! อ๊าาาาาาาาาา!" วิคเตอร์ครางเสียงลั่น เขาสารภาพความรู้สึกที่แท้จริงออกมา ร่างกายของเขาถึงจุดสุดยอดเป็นครั้งที่สี่ น้ำอสุจิพุ่งแรงออกมาอีกครั้ง
พวกแม่ค้ายังคงยืนดูอย่างตื่นตะลึง พี่อ้อยใช้มือลูบไล้แผงอกของวิคเตอร์ที่เต็มไปด้วยเหงื่ออย่างหิวกระหาย ป้าแสงใช้มือหยาบกร้านของนางบีบเคล้นต้นขาแข็งแรงของเขา ป้านงลูบไล้บั้นท้ายที่แดงก่ำ ส่วนป้าจิตเผลอแลบลิ้นเลียริมฝีปากที่แห้งผากของนาง ดวงตาของพวกหล่อนลุกวาวด้วยความหิวกระหาย และบางคนถึงกับพูดออกมาว่า "อ๊า... อยากได้บ้างจัง... ดากคุณชายมันบานฉิบหายเลย"
"พอแล้วค่ะ! ผัวรัก! กลับไปนอนบนเตียง!" ยายแป๊ดสั่ง นางดึงวิคเตอร์ออกจากห้องน้ำ วิคเตอร์เดินกลับไปที่เตียงนอนขนาดใหญ่ กลีบกุหลาบสีเหลืองเข้มที่เหี่ยวเฉาและแหลกเหลวยังคงเกลื่อนกลาดอยู่บนพื้นพรมและผ้าปูเตียง กลิ่นคาวของน้ำรักผสมปัสสาวะและน้ำมันบุษราคัมยังคงอบอวล
วิคเตอร์ล้มตัวลงนอนแผ่บนเตียง ร่างกายที่เปลือยเปล่าของเขาสั่นเทา รูทวารของเขาเปิดอ้าและบวมเจ่ออย่างเห็นได้ชัด ยายแป๊ดตามขึ้นมาบนเตียง นางนอนคร่อมอยู่เหนือตัววิคเตอร์ มือของนางจับขาที่แข็งแรงและเรียวยาว ของวิคเตอร์ขึ้นมาพาดบนบ่าของนางทั้งสองข้าง
"มาค่ะ! ผัวรัก! อ๊าาาาาาา! แป๊ดจะเย็ดคุณให้สลบคาเตียงเลยค่ะ!" ยายแป๊ดกระแทกดิลโด้สีชมพูขนาดมหึมาเข้าไปในรูทวารของวิคเตอร์อย่างรุนแรงที่สุด
"อ๊าาาาาาาาาาาาาา!" วิคเตอร์กรีดร้องสุดเสียง ร่างกายของเขากระตุกเกร็งอย่างรุนแรง ดวงตาของเขาเบิกกว้างด้วยความสุขสมปนทรมาน ปมในใจเรื่องการเป็นชายแท้ได้ถูกทำลายจนหมดสิ้น เขากลายเป็นทาสแห่งความปรารถนาอย่างแท้จริง เขาเงยหน้าขึ้นอย่างร่านเร้า "ยายแป๊ด! ยกขาผมขึ้นอีก! ให้มันเข้าลึกที่สุด! ผมอยากให้มันบานยิ่งกว่านี้! เย็ดผมเลยยาย! เย็ดผมให้ขาดใจเลย!" เขาร้องขอด้วยเสียงที่แหบพร่าและเต็มไปด้วยความเร่าร้อน เขาสมเพชตัวเองที่ต้องมาทำแบบนี้ แต่ก็อดไม่ได้ที่จะเสพสุขไปกับความอัปยศที่ยายแป๊ดมอบให้
"อีดอก! ดากผัวของแป๊ด! บานแล้ว! บานฉิบหายเลย! อ๊าาาาาาาาาา!" ยายแป๊ดด่าทอ นมเหี่ยวๆ ของนางเด้งกระเพื่อมอย่างรุนแรง นางกระแทกดิลโด้เข้าออกอย่างไม่หยุดยั้ง จนวิคเตอร์ถึงจุดสุดยอดเป็นครั้งที่ห้า น้ำอสุจิพุ่งแรงออกมาเป็นสาย กระเซ็นเปรอะเปื้อนหน้าท้องและแผงอกขาวเนียนของเขา
พวกแม่ค้าที่เหลือต่างกรูกันเข้ามาบนเตียงอย่างไม่สนใจใคร พี่อ้อยใช้มือลูบไล้ร่างกายที่เปลือยเปล่าของวิคเตอร์ที่เปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำรักและเหงื่อ ป้าแสงใช้มือหยาบกร้านของนางบีบเคล้นต้นขาแข็งแรงของเขา ป้านงและป้าจิตร่วมกันใช้ปลายนิ้วแหวกแก้มก้นของวิคเตอร์ที่เปิดอ้าดูรูทวารที่บวมเจ่อ ดวงตาของพวกหล่อนลุกวาวด้วยความหิวกระหาย พวกหล่อนต่างส่งเสียงครางและพูดจาหยาบคายถึงความร่านของวิคเตอร์
วิคเตอร์นอนหอบหายใจอย่างหนักหน่วง ร่างกายยังสั่นเทาด้วยความสุขสม กล้ามเนื้อทุกมัดเกร็งแน่นก่อนจะค่อยๆ คลายตัวลง ร่างกายที่เคยสง่างามราวเทพบุตรบัดนี้เปื้อนไปด้วยน้ำรักและเหงื่อไคล รูทวารของเขาเปิดอ้าและแดงก่ำ แต่ใบหน้าของเขาไม่ได้แสดงความอัปยศอีกต่อไป มีเพียงความสงบนิ่งที่ลึกล้ำ ราวกับว่าเขาได้ค้นพบตัวตนที่แท้จริง
ยายแป๊ดยิ้มอย่างพึงพอใจสูงสุด นางนอนแผ่ข้างๆ เขา ร่างท้วมของนางสั่นเทิ้มด้วยความสุขสม นางหันไปจ้องมองวิคเตอร์ รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าเหี่ยวย่นของนาง
"สุดยอดมากค่ะ... คุณทำให้แป๊ดมีความสุขที่สุด" ยายแป๊ดกระซิบเสียงพร่า มือเหี่ยวย่นของนางลูบไล้ไปตามกล้ามเนื้อหน้าท้องของวิคเตอร์ แสดงความเป็นเจ้าของ "ตอนนี้คุณเป็นของแป๊ดอย่างแท้จริงแล้ว"
วิคเตอร์ไม่ตอบ เขามองเพดานห้องอย่างว่างเปล่า แต่ลึกๆ แล้วเขากำลังเล่นเกมที่ซับซ้อนกว่าที่ยายแป๊ดคิด เขากลายเป็น "ของเล่นแสนวิเศษ" ในมือของยายแป๊ด แต่เขาก็เป็น "ผู้ควบคุมเกม" ในแบบของเขาเอง เขาสูดหายใจลึก กลิ่นน้ำหอมหวานฉุนของยายแป๊ด กลิ่นสาบสาวแก่ที่รุนแรง และกลิ่นคาวของน้ำรัก ผสมปนเปกันจนมึนเมาไปหมด แต่เขากลับชอบมัน เขาชอบกลิ่นของความพ่ายแพ้ที่แท้จริง
(จบตอน)
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 
โพสต์ 
โพสต์