กะเทยเล่าขวัญกับป้าผาดแม่บ้านคณะวิศวะ ตอนที่ 2: คุณชายปีเตอร์

Porschekub

# g3 v6 p0 f/ r' n3 G/ \) m$ @แสงไฟฟลูออเรสเซนต์สีขาวสาดลงมาจนห้องทั้งห้องสว่างจ้า ขับไล่ความมืดของค่ำคืนวันจันทร์ที่อยู่นอกบานหน้าต่างกระจกบานใหญ่ออกไปจนหมดสิ้น เสียงเดียวที่ทำลายความเงียบในห้องปฏิบัติการเมคคาทรอนิกส์คือเสียงหึ่งๆ ของเครื่องปรับอากาศและพัดลมระบายความร้อนจากแผงคอมพิวเตอร์ที่ทำงานหนัก
3 H9 e1 K- A* V! k8 Dบนโต๊ะปฏิบัติการเหล็กกล้า แขนกลหุ่นยนต์ที่เคยทำงานผิดพลาดอย่างไม่ทราบสาเหตุมาตลอดทั้งบ่าย บัดนี้ได้หยุดนิ่งสนิทตามคำสั่งที่ถูกป้อนเข้าไปใหม่
กลุ่มนักศึกษาปีสี่และอาจารย์ที่ปรึกษาที่ยืนมุงอยู่ด้วยความเคร่งเครียด บัดนี้ต่างถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก สายตาทุกคู่จับจ้องไปยังชายหนุ่มเพียงคนเดียวที่นั่งอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์ด้วยท่าทีสงบนิ่ง... ‘เขาชื่อปีเตอร์
และแน่นอนว่าทุกคนในที่นี้รู้ดีว่าเขาเป็นใคร ปีเตอร์ไม่ใช่แค่นักศึกษาอัจฉริยะธรรมดา แต่เขาคือทายาทคนเดียวของ ‘พีรพัฒน์กรุ๊ป’ อาณาจักรอสังหาริมทรัพย์ระดับแสนล้านของประเทศ ชีวิตของเขาถูกขีดไว้ด้วยพรมแดงและสปอตไลท์ตั้งแต่เกิด ทุกย่างก้าวถูกจับตามองในฐานะอนาคตของอาณาจักรธุรกิจที่ยิ่งใหญ่ ทุกคนปฏิบัติต่อเขาด้วยความยำเกรงระคนชื่นชม และความสำเร็จในห้องแล็บวันนี้ก็เป็นเพียงอีกหนึ่งบทพิสูจน์ถึงความสมบูรณ์แบบที่ทุกคนคาดหวังจากเขา
เขาเพียงแค่ยกมุมปากขึ้นเป็นรอยยิ้มเท่ๆ... รอยยิ้มที่ไม่เคยเปิดกว้างแต่ทรงเสน่ห์อย่างเหลือร้าย...
“ปัญหามันไม่ได้อยู่ที่ตัวโค้ดครับอาจารย์...แต่อยู่ที่ Physical Layer”
6 V6 H& M! ?# j/ w5 ~% _- ^' aน้ำเสียงของเขาทุ้ม นุ่ม และเยือกเย็นราวกับสายน้ำไหล เป็นเสียงที่เปี่ยมไปด้วยความมั่นใจที่มาจากสติปัญญา ไม่ใช่ความโอ้อวด “มีสัญญาณรบกวนจากมอเตอร์ตัวข้างๆ ผมลองใช้ Ferrite bead ครอบสายสัญญาณก็หายแล้วครับ”
อาจารย์พยักหน้าด้วยความทึ่ง “เยี่ยมมากปีเตอร์... ผมกับพวกซีเนียร์โปรเจกต์งมกันมาทั้งบ่าย”
2 @+ L2 W1 W# l6 @! D3 Rปีเตอร์เพียงแค่ยกมุมปากขึ้นเป็นรอยยิ้มเท่ๆ... รอยยิ้มที่ไม่เคยเปิดกว้างแต่ทรงเสน่ห์อย่างเหลือร้าย เขาอยู่ในชุดเสื้อช็อปสีน้ำเงินเข้มที่สะอาดสะอ้านทับเสื้อยืดสีขาว รูปร่างสูงโปร่งที่ดูเหมือนนายแบบมากกว่าวิศวกร ผิวขาวจัดราวกับกระเบื้องพอร์ซเลนขับให้คิ้วเข้มและดวงตาตี่เรียวของเขาดูโดดเด่นขึ้นมา เขาลุกขึ้นยืน ปฏิเสธคำชื่นชมจากเพื่อนๆ อย่างสุภาพแล้วเดินปลีกตัวออกมา
6 L3 j; p# A# r  Tติ๊ง!
เสียงแจ้งเตือนไลน์ดังขึ้นที่มือถือของเขา... เป็นข้อความจากแฟนสาวของเขาที่เขาเพิ่งจะไม่ได้เจอหน้ามาเกือบสัปดาห์
# Z7 n  f8 I6 r1 `3 S; B“เราเลิกกันเถอะปีเตอร์... เราเหนื่อยที่ต้องเดาว่าเธอคิดอะไรอยู่... เธอเหมือนรูปปั้นที่สมบูรณ์แบบเกินไป... เราไม่เคยรู้สึกว่าได้สัมผัสตัวตนจริงๆ ของเธอเลย”
; E3 |+ d. m% R, uโลกทั้งใบของเขาพังทลายลงในพริบตา... ‘รูปปั้นที่สมบูรณ์แบบ’... คำพูดนั้นเสียดแทงใจเขาราวกับมีด ทุกสิ่งที่เขาพยายามสร้าง... ความเยือกเย็น, ความเก่งกาจ, ความเป็นสุภาพบุรุษ... กลับกลายเป็นกำแพงที่ไม่มีใครเข้าถึงได้
0 f8 }. Y- @$ cความสำเร็จเมื่อครู่กลายเป็นสิ่งไร้ค่า ความเหนื่อยล้าที่ซ่อนไว้ปะทุขึ้นมา เขากำมือแน่นจนสั่นเทา... เขาไม่อยากเป็นรูปปั้นอีกต่อไปแล้ว... เขาอยากแตกสลาย... อยากรู้สึกถึงอะไรที่มันจริง... อะไรที่มันดิบเถื่อน
+ x, O. S7 p# oเขาเหลือบมองนาฬิกา... สี่ทุ่มครึ่ง... คืนวันจันทร์...
- @2 j4 {. T! i; v% L9 p8 Yตำนานของ ‘ป้าผาด’ ผุดขึ้นมาในหัว... คืนนี้... เขาจะไปทลายรูปปั้นของตัวเองให้แหลกคามือของนาง
$ H" _" K) u) v4 K# @! a1 Gโรงฝึกวิศวกรรมศาสตร์ยามดึกนั้นเงียบสงัดและน่าเกรงขาม ปีเตอร์เดินไปตามเงาของเครื่องจักรกลขนาดใหญ่จนกระทั่งเห็นร่างท้วมของป้าผาดกำลังเช็ดคราบน้ำมันอยู่ไกลๆ
เขาเดินตรงเข้าไปหา หัวใจเต้นแรง แต่ภายนอกยังคงสงบนิ่ง
! z$ x8 v2 I! b  ]( d6 r“ป้าครับ... ผมมา ‘สมัครงาน’ ครับ”
ป้าผาดยิ้มอบอุ่น นางวางผ้าขี้ริ้วลงแล้วนำเขาไปยังมุมพักของช่างเครื่อง “นั่งสิคะ” นางเริ่มต้นการสัมภาษณ์ด้วยน้ำเสียงสุภาพ “ไหนเล่าให้ป้าฟังหน่อยสิจ๊ะ... ว่าทำไมคนดูดีอย่างเราถึงอยากมาทำงานกับป้า”
, O: [, ]1 L- K% Oปีเตอร์สารภาพเรื่องทั้งหมดออกมาด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือในตอนแรก ก่อนจะค่อยๆ หนักแน่นขึ้นเมื่อพูดถึงความต้องการที่แท้จริงของตน
“ผมไม่อยากเป็นแบบนั้นอีกแล้วครับป้า” เขาเงยหน้าขึ้นสบตานางตรงๆ แววตาแน่วแน่ “ผมอยาก... ปลดปล่อยตัวตนที่ผมซ่อนไว้... ผมขอ ‘ระดับสี่’ ครับ... ผมอยากให้ป้าเย็ด”
  o. a/ Q- O" z2 A* y4 ]* jป้าผาดมองลึกเข้าไปในดวงตาของเขา เห็นความพร้อมอย่างแท้จริงที่จะได้รับการปลดปล่อย นางยิ้มออกมาอย่างอ่อนโยนและพึงพอใจ
“แน่ใจแล้วเหรอจ๊ะ... ว่าอยากเป็น ‘เมีย’ ของป้าจริงๆ... มันถอนตัวไม่ได้แล้วนะ”
“ครับ...” ปีเตอร์ตอบรับอย่างหนักแน่น “ผมพร้อมแล้วที่จะเป็นเมียของป้าครับ”
“ดีมากค่ะ... เมียจ๋า”
% R; N9 q7 a4 V* L$ Eสิ้นคำนั้น... ท่าทีของคุณชายเงียบขรึมของปีเตอร์ก็หายไปทันที เขายืดตัวขึ้น แววตาเปลี่ยนเป็นพราวระยับขี้เล่น ริมฝีปากบางเฉียบคลี่ยิ้มออกมา... เป็นรอยยิ้มที่ ‘ออกสาว’ อย่างเห็นได้ชัด
ในห้องเก็บของที่ปิดตายท้ายโรงฝึก หลังจากที่ปีเตอร์ได้ยลโฉมร่างกายที่แท้จริงของป้าผาดและอวัยวะเพศฝังมุกของนางด้วยความทึ่งและบูชาแล้ว นางก็พยักพเยิดไปยังลังไม้เก่าๆ ที่ตั้งอยู่กลางห้อง
“ไปตรงนั้น... แล้วเตรียมตัวให้พร้อมสำหรับผัวซะนะเมีย”
ปีเตอร์ก้าวเดินอย่างมั่นคงและสง่างาม เขาไปหยุดยืนอยู่หน้าลังไม้ หันแผ่นหลังที่ขาวเนียนให้กับป้าผาด
  T9 N4 {9 S7 q. w4 Rเขาค่อยๆ ย่อตัวลง วางฝ่ามือเรียวยาวทั้งสองข้างลงบนผิวไม้ที่สากอย่างนุ่มนวล... แผ่นหลังขาวเนียนโค้งงอเป็นแนวสวยงาม... บั้นท้ายที่ไม่ใหญ่นักแต่กลมกลึงได้รูปราวกับหินอ่อนแอ่นขึ้นเล็กน้อยในท่าที่เชื้อเชิญอย่างที่สุด ผิวที่บั้นท้ายของเขาขาวเนียนละเอียดจนแทบมองไม่เห็นรูขุมขน
5 r$ m0 U: \* vแล้วเขาก็เอื้อมมือข้างหนึ่งไปด้านหลัง...
0 g( ~9 I$ @+ P3 q* E6 Cนิ้วเรียวยาวของเขาสัมผัสกับแก้มก้นของตัวเอง ก่อนจะค่อยๆ ใช้นิ้วเกี่ยวขอบเนื้อนุ่มแล้ว แหวกมันออกจากกันช้าๆ... เผยให้เห็นรอยจีบสีชมพูอ่อนที่ปิดสนิท...ดูบริสุทธิ์และไม่เคยต้องมลทิน...ที่กำลังขมิบรออยู่ใจกลางก้นขาวเนียนทั้งสองข้าง
! W' k; S7 U) ~2 Fจากนั้น... เขาก็ค่อยๆ หันใบหน้าหล่อเหลาที่เยือกเย็นของเขากลับมามอง... สบตากับป้าผาดตรงๆ ดวงตาตี่เรียวของเขาพราวระยับไปด้วยความท้าทายและความต้องการ ริมฝีปากบางเฉียบยกขึ้นเป็นรอยยิ้มเท่ๆ ที่มุมปาก ก่อนจะกระซิบด้วยเสียงที่แหบพร่าแต่ชัดเจน
9 ~7 N  F: J9 i“เมียพร้อมแล้วครับ... ผัว”
3 t( c! o1 e. q2 L; kป้าผาดแทบคลั่งกับภาพตรงหน้า นี่คือการยอมจำนนที่เย่อหยิ่งและงดงามที่สุดเท่าที่นางเคยเห็นมา นางไม่รอช้า... หลังจากสวมถุงยางอนามัยเรียบร้อยแล้ว นางก็เดินเข้าไปด้านหลังแล้วเริ่มต้น "การปลดปล่อย" ให้กับ "เมียเอก" คนใหม่ของนางทันที
3 p3 g2 W+ r  t- Q( Sควยที่ขาวจัด...ลำตรงสวยงามได้สัดส่วน...หัวบานออกเล็กน้อยเป็นสีชมพูระเรื่อ...ของปีเตอร์กระตุกอย่างรุนแรงเมื่อถูกเล้าโลมด้วยมือของนาง ก่อนที่รูตูดของเขาจะถูกบุกรุกด้วยความเป็นจริงที่น่ามหัศจรรย์
เสียงครวญครางของปีเตอร์หวานหูและออกสาวอย่างเต็มที่ “อ๊า... ผัว... ดีจังเลยครับ... อ๊าาา... มุกของผัว... เมียเสียวจะตายอยู่แล้วครับ!”
หลังจากทุกอย่างจบสิ้นลง ปีเตอร์นอนหมดแรงอยู่บนพื้น ป้าผาดนั่งลงข้างๆ ลูบหัวเขาอย่างเอ็นดู
“สมกับที่เป็นเมียเอกของผัวจริงๆ ค่ะ... คืนนี้ทำได้ดีมากนะจ๊ะ”
ปีเตอร์หันมาซบหน้านาง ทำเสียงออดอ้อน “ก็ผัวเย็ดเก่งนี่ครับ... แต่พรุ่งนี้เมียจะเดินยังไงล่ะครับเนี่ย... ขาถ่างหมดแล้ว”
ป้าผาดหัวเราะหึๆ “เดี๋ยวก็ชินค่ะ... ลุกขึ้นแต่งตัวได้แล้ว”
1 s5 P2 h+ w1 w! B1 _1 Pปีเตอร์ลุกขึ้นอย่างว่าง่าย เขาสวมเสื้อผ้า ก่อนจะถอดแหวนรุ่นเกียร์ที่นิ้วนางออกมา
- y' z2 y' c! I0 \“ของหมั้น... จากเมียครับผัว”
ป้าผาดยิ้มกริ่ม นางรับแหวนนั้นมาคล้องไว้กับสร้อยพระที่คอของนาง ก่อนจะตบไปที่ก้นของปีเตอร์เบาๆ “ดีมากค่ะ... งั้นวันพุธ... ไปหาผัวที่ตึกแพทย์นะเมีย... ผัวจะสอน ‘กายวิภาค’ บทพิเศษให้”
“ครับผัว!” ปีเตอร์รับคำอย่างกระตือรือร้น แล้วรีบเดินตัวบิดๆ ออกจากห้องไป
ป้าผาดยืนอยู่คนเดียว นางสัมผัสแหวนเกียร์ที่ห้อยอยู่บนคอ... ของหมั้นจากเมียเอกคนล่าสุด... แล้วยิ้มออกมาอย่างภาคภูมิใจ

Alikesky280

สุดยอด

nuangnut1996

สนุกมากครับ

SEX2KSH

แปลกใหมืมาก

lekthai

เสวดี

piji24

ขอบคุณมากครับ

toyladygaga

ขอบคุณครับ

ninenut

ขอบคุณครับ

padyse

สนุกมากครับ

udontwannaknow

ขอบคุณครับ

CKK

ขอบคุณครับ

phitchapat2

0 P- p3 m  L/ d1 @0 F# _# o# I4 ^1 uขอบคุณครับ

slytherin

เสียวดีค่ะ เขียนได้ดีมาก

TheTide23

ขอบคุณครับ

nutt'Za

ยัยป้าเป็นสาวเสียบบุญสูงจริงๆ

qqqqqppppp

เสียว