กะเทยเล่าขวัญกับป้าผาดแม่บ้านคณะวิศวะ ตอนที่ 2: คุณชายปีเตอร์

Porschekub

0 R/ V$ w; k6 Q1 K" w7 z( Y$ ]แสงไฟฟลูออเรสเซนต์สีขาวสาดลงมาจนห้องทั้งห้องสว่างจ้า ขับไล่ความมืดของค่ำคืนวันจันทร์ที่อยู่นอกบานหน้าต่างกระจกบานใหญ่ออกไปจนหมดสิ้น เสียงเดียวที่ทำลายความเงียบในห้องปฏิบัติการเมคคาทรอนิกส์คือเสียงหึ่งๆ ของเครื่องปรับอากาศและพัดลมระบายความร้อนจากแผงคอมพิวเตอร์ที่ทำงานหนัก
% G4 v# u7 o. H- A3 T7 U' uบนโต๊ะปฏิบัติการเหล็กกล้า แขนกลหุ่นยนต์ที่เคยทำงานผิดพลาดอย่างไม่ทราบสาเหตุมาตลอดทั้งบ่าย บัดนี้ได้หยุดนิ่งสนิทตามคำสั่งที่ถูกป้อนเข้าไปใหม่
+ `. j, u0 N& V& L7 D6 z! Dกลุ่มนักศึกษาปีสี่และอาจารย์ที่ปรึกษาที่ยืนมุงอยู่ด้วยความเคร่งเครียด บัดนี้ต่างถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก สายตาทุกคู่จับจ้องไปยังชายหนุ่มเพียงคนเดียวที่นั่งอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์ด้วยท่าทีสงบนิ่ง... ‘เขาชื่อปีเตอร์
7 d' k8 ^, y+ t8 t4 _และแน่นอนว่าทุกคนในที่นี้รู้ดีว่าเขาเป็นใคร ปีเตอร์ไม่ใช่แค่นักศึกษาอัจฉริยะธรรมดา แต่เขาคือทายาทคนเดียวของ ‘พีรพัฒน์กรุ๊ป’ อาณาจักรอสังหาริมทรัพย์ระดับแสนล้านของประเทศ ชีวิตของเขาถูกขีดไว้ด้วยพรมแดงและสปอตไลท์ตั้งแต่เกิด ทุกย่างก้าวถูกจับตามองในฐานะอนาคตของอาณาจักรธุรกิจที่ยิ่งใหญ่ ทุกคนปฏิบัติต่อเขาด้วยความยำเกรงระคนชื่นชม และความสำเร็จในห้องแล็บวันนี้ก็เป็นเพียงอีกหนึ่งบทพิสูจน์ถึงความสมบูรณ์แบบที่ทุกคนคาดหวังจากเขา
3 u- v  Q' W0 I1 vเขาเพียงแค่ยกมุมปากขึ้นเป็นรอยยิ้มเท่ๆ... รอยยิ้มที่ไม่เคยเปิดกว้างแต่ทรงเสน่ห์อย่างเหลือร้าย...
“ปัญหามันไม่ได้อยู่ที่ตัวโค้ดครับอาจารย์...แต่อยู่ที่ Physical Layer”
น้ำเสียงของเขาทุ้ม นุ่ม และเยือกเย็นราวกับสายน้ำไหล เป็นเสียงที่เปี่ยมไปด้วยความมั่นใจที่มาจากสติปัญญา ไม่ใช่ความโอ้อวด “มีสัญญาณรบกวนจากมอเตอร์ตัวข้างๆ ผมลองใช้ Ferrite bead ครอบสายสัญญาณก็หายแล้วครับ”
อาจารย์พยักหน้าด้วยความทึ่ง “เยี่ยมมากปีเตอร์... ผมกับพวกซีเนียร์โปรเจกต์งมกันมาทั้งบ่าย”
2 T1 j/ G+ ~9 m0 L* zปีเตอร์เพียงแค่ยกมุมปากขึ้นเป็นรอยยิ้มเท่ๆ... รอยยิ้มที่ไม่เคยเปิดกว้างแต่ทรงเสน่ห์อย่างเหลือร้าย เขาอยู่ในชุดเสื้อช็อปสีน้ำเงินเข้มที่สะอาดสะอ้านทับเสื้อยืดสีขาว รูปร่างสูงโปร่งที่ดูเหมือนนายแบบมากกว่าวิศวกร ผิวขาวจัดราวกับกระเบื้องพอร์ซเลนขับให้คิ้วเข้มและดวงตาตี่เรียวของเขาดูโดดเด่นขึ้นมา เขาลุกขึ้นยืน ปฏิเสธคำชื่นชมจากเพื่อนๆ อย่างสุภาพแล้วเดินปลีกตัวออกมา
# c3 i) O& H; p( {' d' c2 hติ๊ง!
เสียงแจ้งเตือนไลน์ดังขึ้นที่มือถือของเขา... เป็นข้อความจากแฟนสาวของเขาที่เขาเพิ่งจะไม่ได้เจอหน้ามาเกือบสัปดาห์
“เราเลิกกันเถอะปีเตอร์... เราเหนื่อยที่ต้องเดาว่าเธอคิดอะไรอยู่... เธอเหมือนรูปปั้นที่สมบูรณ์แบบเกินไป... เราไม่เคยรู้สึกว่าได้สัมผัสตัวตนจริงๆ ของเธอเลย”
โลกทั้งใบของเขาพังทลายลงในพริบตา... ‘รูปปั้นที่สมบูรณ์แบบ’... คำพูดนั้นเสียดแทงใจเขาราวกับมีด ทุกสิ่งที่เขาพยายามสร้าง... ความเยือกเย็น, ความเก่งกาจ, ความเป็นสุภาพบุรุษ... กลับกลายเป็นกำแพงที่ไม่มีใครเข้าถึงได้
" h8 ]( r7 V4 ]- y0 ?ความสำเร็จเมื่อครู่กลายเป็นสิ่งไร้ค่า ความเหนื่อยล้าที่ซ่อนไว้ปะทุขึ้นมา เขากำมือแน่นจนสั่นเทา... เขาไม่อยากเป็นรูปปั้นอีกต่อไปแล้ว... เขาอยากแตกสลาย... อยากรู้สึกถึงอะไรที่มันจริง... อะไรที่มันดิบเถื่อน
) M7 W- ]- i' m- ]( \4 U" Tเขาเหลือบมองนาฬิกา... สี่ทุ่มครึ่ง... คืนวันจันทร์...
# d; A% y+ X8 k# x8 q7 ~ตำนานของ ‘ป้าผาด’ ผุดขึ้นมาในหัว... คืนนี้... เขาจะไปทลายรูปปั้นของตัวเองให้แหลกคามือของนาง
โรงฝึกวิศวกรรมศาสตร์ยามดึกนั้นเงียบสงัดและน่าเกรงขาม ปีเตอร์เดินไปตามเงาของเครื่องจักรกลขนาดใหญ่จนกระทั่งเห็นร่างท้วมของป้าผาดกำลังเช็ดคราบน้ำมันอยู่ไกลๆ
เขาเดินตรงเข้าไปหา หัวใจเต้นแรง แต่ภายนอกยังคงสงบนิ่ง
$ B2 i2 ?8 E6 s( `5 k; a“ป้าครับ... ผมมา ‘สมัครงาน’ ครับ”
ป้าผาดยิ้มอบอุ่น นางวางผ้าขี้ริ้วลงแล้วนำเขาไปยังมุมพักของช่างเครื่อง “นั่งสิคะ” นางเริ่มต้นการสัมภาษณ์ด้วยน้ำเสียงสุภาพ “ไหนเล่าให้ป้าฟังหน่อยสิจ๊ะ... ว่าทำไมคนดูดีอย่างเราถึงอยากมาทำงานกับป้า”
' e5 X* [5 B8 A: dปีเตอร์สารภาพเรื่องทั้งหมดออกมาด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือในตอนแรก ก่อนจะค่อยๆ หนักแน่นขึ้นเมื่อพูดถึงความต้องการที่แท้จริงของตน
“ผมไม่อยากเป็นแบบนั้นอีกแล้วครับป้า” เขาเงยหน้าขึ้นสบตานางตรงๆ แววตาแน่วแน่ “ผมอยาก... ปลดปล่อยตัวตนที่ผมซ่อนไว้... ผมขอ ‘ระดับสี่’ ครับ... ผมอยากให้ป้าเย็ด”
ป้าผาดมองลึกเข้าไปในดวงตาของเขา เห็นความพร้อมอย่างแท้จริงที่จะได้รับการปลดปล่อย นางยิ้มออกมาอย่างอ่อนโยนและพึงพอใจ
4 c, J7 W9 a# L! A5 q“แน่ใจแล้วเหรอจ๊ะ... ว่าอยากเป็น ‘เมีย’ ของป้าจริงๆ... มันถอนตัวไม่ได้แล้วนะ”
“ครับ...” ปีเตอร์ตอบรับอย่างหนักแน่น “ผมพร้อมแล้วที่จะเป็นเมียของป้าครับ”
7 M3 n; M' V( R“ดีมากค่ะ... เมียจ๋า”
สิ้นคำนั้น... ท่าทีของคุณชายเงียบขรึมของปีเตอร์ก็หายไปทันที เขายืดตัวขึ้น แววตาเปลี่ยนเป็นพราวระยับขี้เล่น ริมฝีปากบางเฉียบคลี่ยิ้มออกมา... เป็นรอยยิ้มที่ ‘ออกสาว’ อย่างเห็นได้ชัด
ในห้องเก็บของที่ปิดตายท้ายโรงฝึก หลังจากที่ปีเตอร์ได้ยลโฉมร่างกายที่แท้จริงของป้าผาดและอวัยวะเพศฝังมุกของนางด้วยความทึ่งและบูชาแล้ว นางก็พยักพเยิดไปยังลังไม้เก่าๆ ที่ตั้งอยู่กลางห้อง
& u  z7 b3 e' |, I/ x0 u4 N“ไปตรงนั้น... แล้วเตรียมตัวให้พร้อมสำหรับผัวซะนะเมีย”
ปีเตอร์ก้าวเดินอย่างมั่นคงและสง่างาม เขาไปหยุดยืนอยู่หน้าลังไม้ หันแผ่นหลังที่ขาวเนียนให้กับป้าผาด
เขาค่อยๆ ย่อตัวลง วางฝ่ามือเรียวยาวทั้งสองข้างลงบนผิวไม้ที่สากอย่างนุ่มนวล... แผ่นหลังขาวเนียนโค้งงอเป็นแนวสวยงาม... บั้นท้ายที่ไม่ใหญ่นักแต่กลมกลึงได้รูปราวกับหินอ่อนแอ่นขึ้นเล็กน้อยในท่าที่เชื้อเชิญอย่างที่สุด ผิวที่บั้นท้ายของเขาขาวเนียนละเอียดจนแทบมองไม่เห็นรูขุมขน
แล้วเขาก็เอื้อมมือข้างหนึ่งไปด้านหลัง...
นิ้วเรียวยาวของเขาสัมผัสกับแก้มก้นของตัวเอง ก่อนจะค่อยๆ ใช้นิ้วเกี่ยวขอบเนื้อนุ่มแล้ว แหวกมันออกจากกันช้าๆ... เผยให้เห็นรอยจีบสีชมพูอ่อนที่ปิดสนิท...ดูบริสุทธิ์และไม่เคยต้องมลทิน...ที่กำลังขมิบรออยู่ใจกลางก้นขาวเนียนทั้งสองข้าง
- l0 i' a: M6 y/ x' Jจากนั้น... เขาก็ค่อยๆ หันใบหน้าหล่อเหลาที่เยือกเย็นของเขากลับมามอง... สบตากับป้าผาดตรงๆ ดวงตาตี่เรียวของเขาพราวระยับไปด้วยความท้าทายและความต้องการ ริมฝีปากบางเฉียบยกขึ้นเป็นรอยยิ้มเท่ๆ ที่มุมปาก ก่อนจะกระซิบด้วยเสียงที่แหบพร่าแต่ชัดเจน
“เมียพร้อมแล้วครับ... ผัว”
8 i! k. \8 V9 @ป้าผาดแทบคลั่งกับภาพตรงหน้า นี่คือการยอมจำนนที่เย่อหยิ่งและงดงามที่สุดเท่าที่นางเคยเห็นมา นางไม่รอช้า... หลังจากสวมถุงยางอนามัยเรียบร้อยแล้ว นางก็เดินเข้าไปด้านหลังแล้วเริ่มต้น "การปลดปล่อย" ให้กับ "เมียเอก" คนใหม่ของนางทันที
ควยที่ขาวจัด...ลำตรงสวยงามได้สัดส่วน...หัวบานออกเล็กน้อยเป็นสีชมพูระเรื่อ...ของปีเตอร์กระตุกอย่างรุนแรงเมื่อถูกเล้าโลมด้วยมือของนาง ก่อนที่รูตูดของเขาจะถูกบุกรุกด้วยความเป็นจริงที่น่ามหัศจรรย์
* A) W, o. i2 g& {# A" `เสียงครวญครางของปีเตอร์หวานหูและออกสาวอย่างเต็มที่ “อ๊า... ผัว... ดีจังเลยครับ... อ๊าาา... มุกของผัว... เมียเสียวจะตายอยู่แล้วครับ!”
' ]$ o- Z( t* f: f: N( \: Uหลังจากทุกอย่างจบสิ้นลง ปีเตอร์นอนหมดแรงอยู่บนพื้น ป้าผาดนั่งลงข้างๆ ลูบหัวเขาอย่างเอ็นดู
% l) m0 a( }. @0 G, Y4 g“สมกับที่เป็นเมียเอกของผัวจริงๆ ค่ะ... คืนนี้ทำได้ดีมากนะจ๊ะ”
% [. V7 C& x$ H" _+ Z9 vปีเตอร์หันมาซบหน้านาง ทำเสียงออดอ้อน “ก็ผัวเย็ดเก่งนี่ครับ... แต่พรุ่งนี้เมียจะเดินยังไงล่ะครับเนี่ย... ขาถ่างหมดแล้ว”
ป้าผาดหัวเราะหึๆ “เดี๋ยวก็ชินค่ะ... ลุกขึ้นแต่งตัวได้แล้ว”
ปีเตอร์ลุกขึ้นอย่างว่าง่าย เขาสวมเสื้อผ้า ก่อนจะถอดแหวนรุ่นเกียร์ที่นิ้วนางออกมา
( ]3 t  b2 V  v7 g5 V6 u“ของหมั้น... จากเมียครับผัว”
ป้าผาดยิ้มกริ่ม นางรับแหวนนั้นมาคล้องไว้กับสร้อยพระที่คอของนาง ก่อนจะตบไปที่ก้นของปีเตอร์เบาๆ “ดีมากค่ะ... งั้นวันพุธ... ไปหาผัวที่ตึกแพทย์นะเมีย... ผัวจะสอน ‘กายวิภาค’ บทพิเศษให้”
& Y; k' k# L5 O: p/ x3 ~) B“ครับผัว!” ปีเตอร์รับคำอย่างกระตือรือร้น แล้วรีบเดินตัวบิดๆ ออกจากห้องไป
: g) H8 H1 a6 u5 s& z2 M% Oป้าผาดยืนอยู่คนเดียว นางสัมผัสแหวนเกียร์ที่ห้อยอยู่บนคอ... ของหมั้นจากเมียเอกคนล่าสุด... แล้วยิ้มออกมาอย่างภาคภูมิใจ
+ Q3 T3 i. C0 L) a$ ?' W0 S
2 V/ x! J7 U7 l: Q- s) u

Alikesky280

สุดยอด

nuangnut1996

สนุกมากครับ

SEX2KSH

แปลกใหมืมาก

lekthai

เสวดี

piji24

ขอบคุณมากครับ

toyladygaga

ขอบคุณครับ

ninenut

ขอบคุณครับ

padyse

สนุกมากครับ

udontwannaknow

ขอบคุณครับ

CKK

ขอบคุณครับ

phitchapat2

ขอบคุณครับ

slytherin

เสียวดีค่ะ เขียนได้ดีมาก

TheTide23

ขอบคุณครับ