แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย KinhoKang เมื่อ 2025-8-10 19:46
$ W) I0 A+ H1 u" _0 i. t& Y3 w2 L5 |8 }. a) X& F+ r) p+ ?
เช้าวันรุ่งขึ้น แสงแดดอ่อนๆส่องลอดเงาไม้ลงมายังเต็นท์ พรานเดชตื่นขึ้นมาก่อนใครเพื่อนเขารู้สึกปวดเมื่อยไปทั่วทั้งร่างกาย แต่ก็ยังคงความกระปรี้กระเปร่าไว้ได้ พรานเดชปลุกทุกคนให้เตรียมตัวเดินทางต่อ"โด่ง... คุณดนัย... ตื่นได้แล้วๆ"เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวลกว่าปกติเล็กน้อย"เราต้องรีบไปกันก่อนที่แดดจะร้อนไปมากกว่านี้นะครับ" พรานโด่งยันตัวลุกขึ้นจากพื้นเต็นท์ด้วยความงัวเงียเล็กน้อยแต่ก็รีบลุกขึ้นมาเก็บของทันทีส่วนคุณดนัยยังคงนอนนิ่งอยู่ที่เดิมด้วยสีหน้าที่ดูเหนื่อยล้าเป็นพิเศษเดชจึงเดินเข้าไปหาเขา "คุณดนัย..." เดชเอ่ยเรียกเบาๆ"ไหวไหมครับ?" คุณดนัยลืมตาขึ้นช้าๆแล้วมองหน้าเดชด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย ทั้งความอายความพึงพอใจ และความสับสน เมื่อทั้งสามคนเตรียมตัวกันเรียบร้อยแล้วเดชก็ออกนำหน้าตามด้วยพรานโด่ง และคุณดนัยที่เดินรั้งท้าย ทั้งสามคนเตรียมตัวหาสมุนไพรต่อ อย่างมุ่งมั่นแต่ก็มีบรรยากาศบางอย่างที่เปลี่ยนไปเล็กน้อย ระหว่างนั้นคุณดนัยก็สอบถามเกี่ยวกับเห็ดไปด้วย "พรานเดชครับ... เห็ดที่คุณให้ผมลองเมื่อคืนนี้...มันคือเห็ดอะไรกันแน่ครับ?" น้ำเสียงของคุณดนัยยังคงมีความอายอยู่บ้างแต่ก็แฝงไปด้วยความอยากรู้อยากเห็นอย่างเต็มที่ เดชยิ้มมุมปากเล็กน้อยก่อนจะตอบ"มันก็คือเห็ดที่ผมเคยพูดถึงนั่นแหละครับ" เขาเอ่ย"สิ่งที่ผมให้คุณทาเมื่อคืนคือเจลที่ผมสกัดจากเห็ดนี้แต่ยังไม่ได้ผสมกับอะไรที่เหมาะสม" คุณดนัยขมวดคิ้วด้วยความสงสัย"แล้วคุณสมบัติที่แท้จริงของมันล่ะครับ?" "มันยังไม่สมบูรณ์ครับ" เดชตอบ"ผมอยากหาอะไรมาผสมให้มันเป็นน้ำยาวิเศษ ที่มีฤทธิ์รุนแรงและคงที่กว่านี้" คุณดนัยเปิดเผยความจริงกับพรานเดช"จริง ๆแล้วสมุนไพรที่ผมเข้ามาหานั้นไม่ได้เอาไปช่วยเหลือคนอะไรหรอกครับ"เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่ยอมจำนน "แต่มันเป็นดอกไม้ป่าที่เกสรของมันเนี่ยช่วยกระตุ้นให้ร่างกายของเราผลิตฟีโรโมนได้มากขึ้น" คุณดนัยมองไปที่เดชด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความคาดหวัง"ไม่แน่ว่า เราลองเอามาปรับใช้กับน้ำยาที่พรานเดชกำลังทดลองอยู่มั้ยครับ?"เขาเอ่ย"ผมว่ามันน่าจะเป็นส่วนผสมที่น่าสนใจเลยนะครับเพราะว่าทั้งอย่างช่วยกระตุ้นอารมณ์ทางเพศเหมือนกัน" เดชมองหน้าคุณดนัยแล้วพยักหน้าช้าๆ"น่าสนใจจริงๆ ด้วยสิครับ" เดชเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง"งั้นเรามาลองหาดอกไม้ป่าที่คุณว่ากันต่อดีกว่า" เดชยอมรับข้อเสนอของคุณดนัยอย่างเต็มใจเพราะเขาเองก็อยากรู้ว่าถ้าหากได้นำเกสรดอกไม้ป่ามาผสมกับเจลเห็ดปริศนาแล้วมันจะทำให้เกิดฤทธิ์ที่น่าอัศจรรย์อะไรได้อีก
. J( u1 R; [$ `" fทั้งหมดพากันเดินลึกเข้าไปในป่าที่ยังไม่มีใครเคยเข้าไปถึง กระทั่งพบกับซากโบราณสถานแห่งหนึ่ง ซึ่งพังทลายลงจนเหลือแต่ เศษอิฐ ที่ถูกเถาวัลย์ปกคลุมไว้จนหมด และในที่สุดพวกเขาก็เจอสิ่งที่ตามหาดอกไม้ป่าที่ว่านั้นมีสีสันสวยงามสะดุดตา มันขึ้นอยู่ตามเศษอิฐของโบราณสถาน ที่เหลืออยู่เต็มไปหมด คุณดนัยเดินเข้าไปดูดอกไม้ด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็นเขามองมันด้วยความรู้สึกตื่นเต้น ราวกับได้เจอกับขุมทรัพย์ที่ตามหามานาน "นี่แหละครับพรานเดช!"คุณดนัยอุทานออกมาอย่างดีใจ "นี่แหละคือสมุนไพรที่ผมตามหา!" พรานเดชเดินเข้าไปดูดอกไม้ใกล้ๆ มันสวยงามอย่างที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน ดอกมีสีขาว กลีบดอกบางโปร่งแสงมีเกสรสีชมพูชูเด่นคล้ายดอกชบา และที่น่าประหลาดใจที่สุดคือ ในเกสรมีน้ำใสๆ เกาะอยู่ เดชไม่รอช้า กำลังจะยื่นมือเข้าไปแตะดู ด้วยความอยากรู้อยากเห็นแต่คุณดนัยก็รีบเอ่ยปากห้ามทันที "อย่านะครับ!" คุณดนัยกล่าวด้วยน้ำเสียงที่ร้อนรน "เรายังไม่รู้สรรพคุณทั้งหมดของมันเลย" คำเตือนนั้นทำให้เดช ชะงัก ไปในทันที เขานึกถึงตอนตัวเองกินเห็ดครั้งแรก ที่เกือบเอาชีวิตไม่รอดเดชจึงถอยออกมาอย่างช้าๆ ขณะที่เดชกำลังมองสำรวจดอกไม้ป่าอย่างระมัดระวังอยู่นั้น พรานโด่ง ซึ่งเดินสำรวจไปรอบๆ บริเวณซากโบราณสถาน ได้พลาดสะดุดล้มลง ไปนอนใกล้ๆกับดอกไม้ป่าดอกหนึ่งที่ดูเหมือนจะแก่จนดอกเริ่มช้ำแล้ว แรงสะเทือนจากการล้ม ทำให้ เกสรของดอกไม้ปลิวลอยมาติดตัวพรานโด่งโดยไม่รู้ตัว พรานเดชที่ได้ยินเสียงก็รีบวิ่งเข้ามาช่วย พยุงพรานโด่งขึ้น แต่ด้วยความที่โด่งยังคงประคองตัวเองไม่ได้มากนักใบหน้าของทั้งสองจึง เข้าใกล้กันจนสัมผัสได้ถึงลมหายใจของกันและกัน ด้วยอิทธิพลบางอย่างของเกสรดอกไม้ที่มองไม่เห็นนั้นทำให้เดชรู้สึกถึง กลิ่นหอมบางอย่างที่เย้ายวน ออกมาจากตัวของพรานโด่งอย่างประหลาด แต่เดชก็ได้เอะใจขึ้นมาแต่ยังไม่ได่เอ่ยอะไรเขาช่วยพยุงโด่งไปนั่งพักแล้วกลับไปสำรวจดอกไม้ต่อ คุณดนัยหยิบถุงมือและโหลแก้วออกมาจากกระเป๋า เขาค่อย ๆ โกยดินรอบๆ ดอกไม้ขึ้นมา ก่อนจะ บรรจงถอนดอกไม้ขึ้นมาดอกหนึ่งแล้วหยิบใส่โหล นั้นอย่างระมัดระวังเพื่อนำมันกลับไปศึกษาต่อ ในขณะที่คุณดนัยกำลังวุ่นอยู่กับการเก็บดอกไม้ พรานเดชก็สนใจหยดน้ำที่ติดอยู่บนเกสร อย่างยิ่งเขารู้สึกว่ามันอาจเป็นส่วนผสมที่ตามหา เดช หลบไปให้ห่างจากสายตาของคุณดนัย เขาเด็ดดอกไม้มาดอกหนึ่ง และ นำเกสรที่มีหยดน้ำนั้นใส่ลงไปในขวดของน้ำยา ที่เขายังทำไม่สำเร็จ แล้วเขย่าเพื่อคนเบาๆ ก่อนจะ เก็บเข้าย่ามไป อย่างรวดเร็ว หลังจากที่เดชผสมเกสรดอกไม้ป่ากับน้ำยาของเขาเรียบร้อยแล้วทั้งสามคนก็ตัดสินใจที่จะพักค้างแรมกันที่ซากโบราณสถานแห่งนี้เพื่อใช้เวลาในยามค่ำคืนสำรวจและทดลองสิ่งที่พวกเขาได้ค้นพบ
- \3 {/ p3 ]# Y% C" o$ L. y7 Jพรานโด่งที่ยังคงรู้สึกเหนื่อยล้าและเจ็บจากการล้ม เมื่อนั่งพักไปได้สักพักก็เริ่มจะง่วง เขาจึงเขยิบไปพิงผนัง ที่เป็นเศษอิฐของโบราณสถาน แล้ว ปล่อยตัวงีบหลับลงไป อย่างรวดเร็ว เมื่อพรานโด่งหลับไปแล้วคุณดนัยจึงชวนเดชคุยเรื่องเห็ดต่อ "พรานเดชครับ...เรื่องเห็ดที่คุณเล่าให้ฟังเมื่อเช้านี้..."คุณดนัยเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง"ผมอยากทราบรายละเอียดมากกว่านี้ครับ" เดชมองหน้าคุณดนัยแล้วพยักหน้าช้าๆ"ผมจะเล่าให้คุณฟังครับ" เขาตอบ"แต่เราต้องทำตามเงื่อนไขที่ตกลงกันไว้ก่อนนะครับ" เดชมองไปที่คุณดนัยด้วยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความท้าทาย"ตอนนี้ผมว่าผมได้ส่วนผสมที่น่าสนใจใส่ไปในน้ำยาของผมแล้วครับ" เขาเอ่ย"แต่ผมยังไม่แน่ใจว่ามันจะออกฤทธิ์แรงแค่ไหน" "คุณดนัย... ช่วยทดลองให้ผมอีกครั้งได้ไหมครับ?"เดชกล่าวต่อด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง"เราจะได้รู้กันว่า... การผสมผสานของเห็ดและดอกไม้ป่า...จะสร้างความอัศจรรย์อะไรได้บ้าง" แต่ก่อนจะเริ่มการทดลองที่ยิ่งใหญ่กว่านั้นเดชอยากทดสอบคุณสมบัติของเกสรดอกไม้เสียก่อน เขาหยิบดอกไม้แก่ๆ ที่แอบเด็ดมาใกล้ๆ จากที่พรานโด่งล้มเมื่อครู่ แล้วนำเกสรมาสะบัดเบาๆ พรมลงบนร่างกายของตัวเอง "สรรพคุณของมันทำงานแบบนี้ใช่ไหมครับ?"เดชเอ่ยถามพลางยื่นตัวเข้าไปใกล้คุณดนัย จนคุณดนัยได้ กลิ่นหอมยั่วยวนแปลกๆ ที่ลอยออกมาจากตัวของพรานเดช คุณดนัยเบิกตากว้างด้วยความประหลาดใจ"โอ้... มันทำงานแบบนี้เองเหรอครับ?" เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือระคนดีใจ"แค่โดนแค่นี้ก็ปล่อยฟีโรโมนแล้วเหรอครับ? ขอผมดมใกล้ๆ ได้ไหมครับ?" เดช หลับตาพริ้ม พลางปล่อยให้คุณดนัย สูดดมตามลำคอ ของเขา ความรู้สึกจากสัมผัสที่ใกล้ชิดทำให้เดช ขนลุกไปทั้งตัว ด้วยความเสียวซ่านที่พุ่งพล่านขึ้นมาอย่างรวดเร็ว คุณดนัยได้สัมผัสกับฟีโรโมนของเดชอย่างเต็มที่ ร่างกายของเขาก็เริ่มร้อนผ่าวขึ้นมา อย่างรวดเร็วมันเป็นความรู้สึกที่ผสมปนเปกันระหว่างความเงี่ยนและความคิดที่กำลังแล่นฉิว คุณดนัยรู้ตัวดีจึงรีบถอยออกมาจากพรานเดช แล้ว หายใจแรง ราวกับพยายามที่จะเรียกสติกลับคืนมา "ผมพอจะคิดออกแล้วล่ะครับว่าจะนำไปทำโปรดักซ์อะไร"คุณดนัยเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ตื่นเต้น "แต่... ก็แอบอันตรายเหมือนกันนะครับเนี่ย" เมื่อได้ยินคุณดนัยพูดเช่นนั้นเดชก็ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ "แล้วน้ำยาของพรานเดชนี่จะเอายังไงครับ?"ดนัยถามด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความวงสัย เดชหยิบขวดน้ำยาที่มีเศษเกสรอยู่ในนั้นขึ้นมา ควงเบาๆ ให้คุณดนัยดู "ผมลองใส่เกสรดอกไม้นี่ลงไปครับ"เดชกล่าวต่อ "ถ้าคุณดนัยรู้สึกเหมือนคืนก่อน... ก็แปลว่าครั้งนี้ผมจะทำสำเร็จแล้วครับ" คุณดนัยมองไปที่เดชด้วยแววตาที่สั่นเครือเล็กน้อย"ปกติคุณเอาตัวเองกับคนรอบตัวไปทดลองตลอดเลยเหรอครับ?" "ก็มันไม่มีแล็บทดลองแบบคนเมืองแบบคุณนี่ครับ" เดชตอบอย่างตรงไปตรงมา "เอาน่า...มันก็ไม่ถึงตายใช่มั้ยล่ะครับ" เดชไม่รอช้า หมุนฝาขวดเปิดออกช้าๆ แล้ว ยื่นไปหยดน้ำยาใส่ไหปลาร้าคุณดนัยสองสามหยด คุณดนัยหลับตาพริ้มลง ความรู้สึกวูบวาบ ค่อยๆไล่เลื้อยไปตามร่างกายของคุณดนัยอย่างช้าๆ เหมือนมีกระแสไฟฟ้าอ่อนๆไหลเวียนอยู่ใต้ผิวหนังของเขา เขาหลับตาพริ้ม รอเตรียมรับมือกับความรู้สึกที่กำลังจะเข้าครอบงำ แต่แล้วเขาก็ไม่สามารถต้านทานได้อีกต่อไป"อืม...ห์" เสียงครางต่ำๆและแหบพร่าหลุดออกมาจากลำคอของเขา "ร่างกายผมร้อนผ่าวไปหมดเลยครับ..." คุณดนัยกล่าวด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ "...มะ...มันได้ผลครับ...พรานเดช..." เขาเริ่มหายใจถี่ขึ้น ราวกับเพิ่งวิ่งมาอย่างสุดกำลัง มือของคุณดนัยเริ่ม ปลดกระดุมเสื้อของตัวเองแล้วถอดออกอย่างไม่ใยดี เผยให้เห็นแผงอกที่กำยำและชุ่มไปด้วยเหงื่อ เขาลูบไปตามหน้าอกของตัวเองอย่างช้าๆ สัมผัสทุกอณูอย่างปรารถนาก่อนจะพ่นลมหายใจออกมาเฮือกใหญ่ "อ่าาาาาห์... เสียวครับ... อื้ม..." เมื่อ ใช้นิ้วชี้กับนิ้วโป้งบดหัวนมสีชมพูของตัวเอง ที่แข็งตัวแล้วเสียงครางของเขาก็ดังขึ้นอีกครั้ง แทนที่จะเข้าไปช่วยคุณดนัยพรานเดชกลับหยิบดอกไม้ป่าที่เหลือขึ้นมา แล้วเอาเกสรมาสะบัดใส่คุณดนัยจนแทบไม่มีอะไรเหลือติดที่ก้านแล้วก็โยนมันทิ้งไป อย่างไม่ใยดี จากนั้น เดชก็ เอาหน้าเข้าไปสูดดมกลิ่นฟีโรโมน ที่เกสรนั้นปล่อยออกมาอย่างตั้งใจ เขาสูดดมไปตามลำคอ แผงอกและหน้าท้องของคุณดนัย ลมอุ่นๆ จากจมูกของเดชทำให้คุณดนัย เสียวซ่านแอ่นตัวเข้ารับ และ เชื้อเชิญให้เดชทำอะไรสักอย่างกับร่างกายของเขา พรานเดชมองดูคุณดนัยที่กำลังจมดิ่งลงสู่ห้วงของความปรารถนาอย่างเต็มที่ ใบหน้าของเขาแดงก่ำ ดวงตาปิดพริ้มลงด้วยความรู้สึกเสียวซ่านที่พุ่งพล่านไปทั่วร่าง แผงอกกระเพื่อมขึ้นลงอย่างรวดเร็ว ตามจังหวะการหายใจที่ถี่ขึ้นเรื่อยๆ มือของเขาเริ่มบีบขยี้แท่งควยของตัวเองจากนอกกางเกงอย่างไม่หยุดหย่อน พลางครางเสียงต่ำๆออกมาอย่างควบคุมไม่ได้ เดชมองดูปฏิกิริยาของอีกฝ่ายด้วยความพึงพอใจและอยากรู้อยากเห็นในเวลาเดียวกันเขารู้สึกถึงความร้อนรุ่มที่แผ่ซ่านออกมาจากตัวของคุณดนัย กลิ่นฟีโรโมนที่หอมยั่วยวน ยิ่งกระตุ้นให้เดชเกิดอารมณ์ขึ้นมาตามๆ กัน พรานเดชทนกลิ่นฟีโรโมนจากคุณดนัยไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว ความเงี่ยนที่เขาพยายามควบคุมไว้พังทลายลงในพริบตา เขาพุ่งเข้าไปประกบปาก ของคุณดนัยอย่างรวดเร็วและร้อนแรง ยัดลิ้นซนเข้าไป ในโพรงปากของอีกฝ่ายเพื่อ แลกเปลี่ยนกันอย่างเร่าร้อน ลิ้นของเดชตวัดไปมาอย่างรวดเร็วและดุดัน ฟีโรโมนจากตัวเขาก็กระตุ้นดนัย ให้รู้สึกถึงความปรารถนาในตัวเองมากขึ้นไปอีก คุณดนัยยอมรับการจู่โจมนั้นอย่างเต็มใจเขาสอดลิ้นตอบกลับมาอย่างเร่าร้อนจนแทบจะกลืนกินกันและกัน ทั้งสองประกบจูบแลกลิ้นกันอย่างรุนแรง ราวกับจะหลอมรวมร่างกายเข้าด้วยกัน เมื่อทั้งสอง ผละปากออกจากกัน ดนัยก็ ดันพรานเดชออก อย่างรวดเร็วแล้ว ถอดเสื้อของเขาออก เผยให้เห็นแผงอกที่กำยำและ หัวนมสีน้ำตาลอ่อน ที่แข็งตัว เขาพุ่งเข้าไปดูด หัวนมของเดช อย่างหื่นกระหาย หลังจากดูดดุนหัวนมของเดชจนพอใจแล้วคุณดนัยก็ ก้มลงต่ำ ใช้มือ บีบคลึงแท่งควยของพรานเดชนอกกางเกง ก่อนจะ กระชากมันลง พร้อมกับกางเกงในอย่างรวดเร็ว แท่งควยของเดชดีดผึงขึ้นมาฟาดหน้าท้องดังเพี้ยะ คุณดนัยไม่รอช้า จู่โจมแท่งควยนั้นอย่างไม่เว้นช่องให้เดชได้พัก เดช แอ่นตัวรับจังหวะการดูดอย่างคล่องตัว เงยหน้าหลับตาพริ้ม ครางออกมา "อ่าาาาห์ๆๆๆ เสียวๆๆๆอื้มมมม...ฮ่าห์" เขา เด้งรับจังหวะนั้น ก่อนจะ ผละออก แล้ว คุณดนัยก็นอนลงกับพื้น ที่ปูเสื่อไว้ ถอดกางเกงและกางเกงในตัวเองออกอย่างว่องไว ถ่างขาและยกขึ้นโชว์รูสวรรค์สีชมพูเข้มที่กำลังขมิบตุ้บๆ ราวกับเชื้อเชิญแท่งควยของพรานเดชให้เข้าไปเยี่ยมชมภายในนั้น เดชเห็นดังนั้นก็เข้าไปถ่มน้ำลายในรูสวรรค์นั้น ก่อนจะ ใส่ลิ้นแกร่งสอดเข้าไปสำรวจ สูดกลิ่นของรูคนเมืองอย่างกระหาย ราวกับเสือที่กำลังดอมดมเหยื่อที่หิวโหยลิ้นร้อนชื้นของเดชตวัดเลื้อยไปทั่วกลีบเนื้ออ่อนนุ่ม หยอกเย้าปุ่มกระสัน ที่ซ่อนอยู่ภายใน คุณดนัยบิดเร้ากาย ส่งเสียงครางต่ำๆในลำคอด้วยความเสียวซ่านที่แล่นพล่านไปทั่วท้องน้อย พอรูชุ่มได้ที่ เดชก็เงยหน้าขึ้นมองคุณดนัยด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความเงี่ยน ยกขาดนัยมาพาดไว้ที่ไหล่กว้าง ของตนเองเพื่อให้ช่องทางรักเปิดรับการรุกรานอย่างเต็มที่ จากนั้น เดชก็สอดแท่งควยใหญ่โตของตน เข้าไปในรูสวรรค์สีชมพูเข้มของดนัยอย่างช้าๆ ความคับแน่นและอุณหภูมิที่ร้อนจัด ภายในช่องทางรักทำให้เดชต้อง กัดฟันแน่นเช่นกัน คุณดนัยกัดฟันแน่นกว่า ด้วยความเจ็บแปร๊บที่แล่นริ้วไปทั่วร่าง น้ำตาคลอหน่วย จากความรู้สึกที่ไม่เคยประสบมาก่อนเนื่องจากความใหญ่โตของแท่งควยพรานเดช "ครั้งแรกมั้ยครับ?" เดชกระซิบถามข้างหูด้วยน้ำเสียงทุ้มนุ่ม คุณดนัยพยักหน้าช้าๆ พร้อมกับสูดลมหายใจเข้าลึกๆ"งั้นค่อยๆ ก่อนเนาะ" เดชจึง ค่อยๆ แทงเข้าออกอย่างช้าๆ ราวกับหยั่งเชิง ทุกการเคลื่อนไหว สร้างความรู้สึกเสียดสีที่แปลกใหม่และชวนให้ใจสั่น "อืมมมมมมห์" คุณดนัยเริ่มครางออกมาอีกครั้งเสียงนั้นสั่นพร่าและแฝงไปด้วยความทรมานปนสุขสม เดชจึงค่อยๆ เร่งจังหวะขึ้นทีละน้อย เสียงเนื้อกระทบกัน ดังเป็นจังหวะพร้อมกับ เสียงครางของทั้งคู่ที่ดังระงมอยู่ในป่าลึก อย่างไม่สนใจสิ่งใดรอบข้างราวกับโลกทั้งใบเหลือเพียงแค่พวกเขาสองคนและแรงปรารถนาที่กำลังโหมกระหน่ำ หลังจากที่ความสุขสมทวีคูณถึงขีดสุดเดชก็ ดึงคุณดนัยให้ลุกขึ้น จากนั้น ตัวเองลงไปนอนทับที่เดิมของคุณดนัย เขาค่อย ๆ ประคองคุณดนัยให้นั่งทับลงที่แท่งควยของเขา ใช้มือจับให้มันตั้งฉากกับหน้าท้องของตนเอง แล้วคุณดนัยก็ใช้รูของตน ครอบลงไปที่แท่งควยของเดชอีกครั้ง ความรู้สึกคับแน่นจากด้านในทำให้คุณดนัยครางออกมาอีกครั้งอย่างไม่อาจควบคุมได้ เขายกมือข้างหนึ่งขึ้นค้ำพื้นไว้ อีกมือก็สาวชักให้กับตนเองไป ในขณะที่ ค่อย ๆ หย่อนก้นขึ้นลงให้เป็นจังหวะ จังหวะรักของทั้งสองคนเร่งขึ้น คุณดนัย ปล่อยน้ำหนักตัวลง จนเดช เด้งรับไม่ได้ เขาเร่งชักให้ตัว ก่อนจะ คราง "อะ...จะ...จะแตก...จะแตก...แตกแล้วๆๆๆอ่าาาาห์..." แล้ว ปล่อยน้ำรักขาวข้นพุ่งออกมาอย่างแรง จนเลอะไปถึงใบหน้าของพรานเดช หลังจากนั้น คุณดนัย ผละตัวลุกขึ้น ไป นั่งข้างจับเอาแท่งควยพรานเดชมาเข้าปาก แล้ว ดูดเลียอย่างชำนาญ เดช เสียวตัวเกร็งไป คุณดนัยเร่งจังหวะขึ้นลงของปาก "อื้ม...แตกแล้วๆๆๆ" พรานเดช เอามือมากดหัวดนัยไว้จนจมูกของดนัยแนบกับดงหมอย ก่อนจะ ปล่อยน้ำขาวข้นปริมาณมากเข้าลำคอดนัยไป ดนัยก็ต้อง กลืนเข้าไปอย่างขัดไม่ได้ ทั้งคู่นอนหอบ ซักพัก ก่อนที่พรานเดชจะลุกขึ้น แล้ว ลุกไปดูพรานโด่ง ที่ยังคงหลับอยู่ เมื่อเดินไปถึงที่ที่พรานโด่งนอนอยู่ภาพที่เขาเห็นทำให้เดชถึงกับชะงัก พรานโด่งอยู่ในสภาพที่เสื้อผ้าหลุดรุ่ย เช่นเดียวกับเขาและคุณดนัย ท่อนล่างของเขาเปลือยเปล่ากางเกงลงมากองอยู่ที่หน้าแข้งเสื้อถูกถกขึ้นไปโชว์อกแกร่ง มีคราบน้ำรักเปรอะติดอยู่เต็มไปหมดเขาไม่ได้หลับอยู่ แต่มีร่องรอยของความอ่อนเพลียปรากฏให้เห็น พรานโด่งเอื้อมมือไปหาเดช ราวกับจะขอความช่วยเหลือ เดชจึงเข้าไปพยุงโด่งขึ้น แล้ว พาไปล้างเนื้อล้างตัว ที่ลำธารใกล้ๆหลังจากที่โด่งรู้สึกสดชื่นขึ้นแล้ว เดชก็ พาเข้าเต็นท์ เพื่อพักผ่อน ในตอนเช้า ทุกคนก็เดินทางกลับ ออกจากป่าลึกพร้อมกับของสำคัญติดมือกลับมานั่นคือดอกไม้ป่าปริศนาที่กำลังจะถูกนำไปพัฒนาเป็นยาตัวใหม่และส่วนผสมใหม่ของน้ำยาของพรานเดช ขณะที่ทั้งสามคนกำลังเดินทางกลับออกจากป่าลึก เดชก็ถามโด่งขึ้น ด้วยความสงสัย "โด่ง...เมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นวะ?" เขาเอ่ย"ทำไมมึงถึงอยู่ในสภาพนั้น?" พรานโด่งหน้าแดงก่ำด้วยความอับอายแต่ก็ไม่รู้จะตอบว่าอย่างไรดีเดชจึงเล่าเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นระหว่างเขากับคุณดนัยให้ฟังแล้วก็ถามกลับไปว่า "แล้วมึงล่ะ... เมื่อคืนมึงเจออะไรบ้าง?" โด่งจึงเล่าย้อนกลับไป ในช่วงที่เขากำลังนั่งพักอยู่ที่ซากโบราณสถานหลังจากล้มลงไปและเกสรดอกไม้ปลิวมาติดตัวเขา เขาเริ่มง่วงและเผลอหลับไป จากนั้นเขาก็ รู้สึกร้อนรุ่มไปทั่วร่างกาย และ รู้สึกเหมือนมีใครบางคนกำลังสัมผัสตัวเขาอยู่ "กูไม่รู้ว่ามันเป็นใคร"โด่งเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ "แต่กูรู้สึกเหมือนมีคนกำลังดูดและลูบไล้กูอยู่...แล้วกู... กู.. กูก็ช่วยตัวเองไปจนน้ำแตก..." โด่งก้มหน้าลงด้วยความอับอาย ย้อนไปช่วงที่พรานโด่งกำลังงีบนั้น หลังจากที่พรานโด่งหลับไปได้ไม่นาน เขาก็รู้สึกตัวกึ่งหลับกึ่งตื่น ราวกับถูกปลุกด้วยสัมผัสบางอย่างที่ไม่อาจระบุได้ เงาร่างของพี่ผู้ชายคนหนึ่งที่มีร่างกายกำยำ และ ใส่โจงกระเบน เดินเข้ามาแล้วยืนมองเขาอยู่พักใหญ่ พลันโด่งก็ ผล็อยหลับไป แต่สัมผัสเย็นเฉียบยังคงอยู่ เขารู้สึกเย็นวาบไปทั่วร่างกายเหมือนมีมือเย็นๆมาลูบไล้ ความรู้สึกนั้นทำให้โด่ง ขนลุกและเสียววาบไปในเวลาเดียวกัน มือเย็นนั้น ถกเสื้อของโด่งขึ้น ไปกองไว้ที่หน้าอก เขี่ยหัวนมเล่นอย่างซุกซน ก่อนจะ ไล่ลงมาที่กางเกง มันถูกดึงลงมา และ คลึงน้องชายของโด่ง จนมันแข็งขึ้นมา มือเย็นนั้นกำลังจะ ล้วงเข้าไปจับแท่งควย พรานโด่งก็ สะดุ้งตื่นขึ้น แล้วพบว่าเสื้อผ้าตัวเองหลุดรุ่ยอยู่ เมื่อพรานโด่งสะดุ้งตื่นขึ้นมาแล้วเขาก็พยายาม คุมสติ และ ใส่เสื้อผ้าตัวเองให้เรียบร้อยอีกครั้ง ก่อนจะ วูบหลับไปอีกครั้งด้วยความอ่อนเพลีย คราวนี้ เหมือนเขาเข้ามาในฝันแต่ยังอยู่ที่เดิม ชายคนเดิมที่ใส่โจงกระเบนสีแดง นั่งอยู่ข้างตัวเขา กำลัง ลูบไล้ตัวเขาอยู่ โด่งพยายามขัดขืนแต่ ไม่อาจขยับตัวได้เหมือนโดนผีอำ ชายคนนั้น ถกเสื้อโด่งขึ้นอีกครั้ง เขาจับมือโด่งมาลูบวนไปตามหน้าอกและกล้ามท้องแกร่งของตัวเอง โด่งครางซี้ดออกมาอย่างควบคุมไม่ได้ มือนั้น ผละมาคลึงเป้าของโด่ง จนควยเขาเริ่มชูชันดันกางเกงขึ้นมา ชายคนนั้น ก้มลงไปเลียไล่จากไข่มาจนถึงส่วนหัวนอกกางเกง โด่งครางเสียวซ่าน "อ่าาาาห์เสียวว่ะ..." ชายคนนั้นได้ใจ จับมือโด่งมาไว้ที่ขอบกางเกง ให้โด่ง ดึงลงไปไว้ตรงหน้าแข้ง เผยให้เห็นแท่งควยที่แข็งขืนกระดกหงึกๆ มือเย็นสัมผัสแท่งควยนั้น จนโด่ง แอ่นตัวสูง "อื้มมมม..." เขาเสียวจนบิดตัวไปมา ชายคนนั้น ขยับหน้าเข้ามาแล้วประกบจูบกับโด่ง เขาปล่อยใจไปกับชายคนนั้น ชายคนนั้น ลุกล้ำร่างกายของพรานโด่งจนสมใจอยาก แล้ว กลับมาใช้มือสาวชักควยของโด่ง ส่วนปากก็ ดูดหัวนมสีคล้ำของโด่งดังจ๊วบจ๊าบ โด่งเสียวซ่านจนร่างกายกระตุกเป็นช่วงๆ พอผ่านไปถึงจุดหนึ่ง ชายคนนั้นก็ เร่งจังหวะสาว จนพรานโด่ง พ่นน้ำขาวข้นเต็มหน้าท้องตัวเอง "ข้าชื่อมั่นถ้าได้เจอกันอีกมาสนุกกันอีกนะ" พูดจบชายคนนั้น ค่อยๆ จางหายไปกับความมืด ปล่อยให้โด่ง นอนหมดแรงอยู่ที่เดิม จนเดชมาพบ กลับมาปัจจุบัน เมื่อทั้งสามคนเดินออกมาจากป่าลึกก็มาถึงกระท่อมของพรานเดชอย่างรวดเร็วแต่ก็เป็นเวลาค่ำแล้วคุณดนัยมองไปที่เดชและพรานโด่งด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย"พรานเดช... ผมขอนำดอกไม้นี้ไปวิจัยก่อนนะครับ"คุณดนัยกล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจัง "ถ้ามีเรื่องคืบหน้าแล้วจะกลับมาหาใหม่" คุณดนัยมองไปที่เดชด้วยรอยยิ้มอย่างมีเลศนัย"ฝากเดชพัฒนาเรื่องน้ำยาต่อด้วยนะ... ผมจะรอร่วมมืออยู่" หลังจากนั้นพรานโด่งก็พาดนัยเดินหายลับไปในความมืด ปล่อยให้เดชยืนอยู่หน้ากระท่อมเพียงลำพัง 9 [( c. w6 ^+ ]# U
+ C9 Q$ L: v, P. w' N* [: P5 Q+ q. ~) b
ผีทิดมั่น ; R0 K5 s! m8 }5 G- ~
: |1 J4 _; d& p: p0 L
ฮืออออออ หายไปหลายวันเลยครับ เอาตรง ๆ ก็แอบตัน ไม่ได้วางแผนมาเขียนยาวขนาดนี้ครับ อาจจะแว๊บไปเขียนเรื่องอื่นก่อนนะครับ
# a. C; C6 u1 H. t& }8 z | 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2025-8-10 16:17:25
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2025-8-10 16:54:04
โพสต์ 2025-8-10 17:06:56
โพสต์ 2025-8-10 17:46:16
โพสต์ 2025-8-10 20:49:49
โพสต์ 2025-8-10 22:38:30