โลกใบใหม่ของดิน: ตอนที่ 1: ก้าวแรกสู่โลกใบใหม่

SirChayo

ตอนที่ 1: ก้าวแรกสู่โลกใบใหม่
ดินยืนอยู่เบื้องหน้า โรงเรียนปัณณวัตร สถานศึกษาประจำขนาดใหญ่ที่ดูน่าเกรงขาม ภาพอาคารเรียนสีขาวสูงตระหง่านและสนามหญ้ากว้างใหญ่ที่ตัดแต่งอย่างเป็นระเบียบทำให้เขารู้สึกเหมือนเป็นเด็กตัวเล็ก ๆ ที่หลงเข้ามาในโลกใหม่ที่กว้างใหญ่และน่ากลัว ดินลากกระเป๋าเดินทางขนาดใหญ่ที่หนักอึ้งเดินเข้าไปในหอพัก ร่างกายที่ผอมบางของเขาดูตัวเล็กเมื่อเทียบกับกระเป๋าใบยักษ์ ความวิตกกังวลและความเหงาถาโถมเข้ามาในใจ เมื่อต้องเผชิญกับชีวิตใหม่ที่ไม่มีพ่อกับแม่อยู่เคียงข้าง
: ]! p- ^' h- J. C* Pเขาเดินตามทางที่ได้รับคำแนะนำมายังตึกใหญ่สีขาวที่เป็นตึกหอพักในของโรงเรียนนี้ เมื่อได้รับกุญแจห้องและเปิดประตูเข้าไป ภาพแรกที่เห็นคือเพื่อนร่วมห้อง 5 คนที่กำลังวุ่นวายอยู่กับข้าวของของตัวเอง บนเตียงชั้นล่างของเขา
3 e! F3 C' z2 h, m5 Zเพชร กำลังหัวเราะคิกคักขณะแกล้งโยนหมอนไปมา ร่างกายสูงใหญ่และมีกล้ามเนื้อทำให้เขาดูโดดเด่นและเต็มไปด้วยพลัง
8 A# L5 `  I1 \7 P. ?เพียว กำลังสาละวนกับการจัดหนังสือให้เป็นระเบียบ เขามีรูปร่างผอมเพรียวและดูคล่องแคล่วว่องไว
+ F% J8 h- X3 Y7 R4 gจอม กำลังนั่งแกะซองขนมอยู่บนเตียงพลางฮัมเพลง ร่างกายอวบอิ่มเล็กน้อยทำให้เขาดูน่ารักน่าเอ็นดู
กรณ์ ยืนเงียบๆ พับเสื้อผ้าด้วยท่าทางสงบและเป็นระเบียบ รูปร่างสูงใหญ่และแข็งแรงของเขาทำให้ดูเป็นผู้ใหญ่กว่าคนอื่น
ส่วน พีท กำลังยืนมองดูเพื่อนๆ อย่างหวาดๆ พลางกอดตุ๊กตาหมีตัวเล็กๆ แนบอก ร่างกายบอบบางทำให้เขามีท่าทางขี้อาย ทุกสายตาหันมามองดินที่รู้สึกเหมือนเป็นตัวประหลาด
. u( o$ s) b  b) R" Q"เฮ้! นั่นนายเป็นรูมเมทอีกคนเหรอ?"  เพชรเป็นคนแรกที่ทำลายความเงียบ
“ครับ” ดินตอบอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ
/ F0 X! b5 j3 c! M2 M. E"ถ้าจะเข้ามาก็ปิดประตูด้วยสิ ฝุ่นเข้าหมดแล้ว" เพียวพูดขึ้นมาอย่างไม่พอใจเล็กน้อย
  w0 d3 o( n9 J5 V# T1 F% ?“ขออภัยด้วยนะครับ” ดินก้มหัว ก่อนจะรีบปิดประตูแล้วเดินเข้ามายังเตียงที่ว่าง ห้องหอพักของที่นี่เป็นห้องขนาดกำลังดีไม่เล็กไม่ใหญ่ มีเตียงสองชั้น 6 หลังวางเรียงกันฝั่งละ 3 หลัง ชั้นบนเป็นเตียงนอนที่มีม่านบาง ๆ กั้นรอบทิศทางสำหรับคนที่ต้องการความเป็นส่วนตัว ชั้นล่างเป็นพื้นที่โต๊ะทำงาน และมีตู้เสื้อผ้ากั้นระหว่างเตียงแต่ละคน
/ ~3 X' j# j7 M; I! D* D0 C" x"กินขนมไหม?" จอมยื่นขนมให้
$ N) d9 H; s$ ~- l* U“ขอบคุณนะ แต่ไม่เป็นไร” ดินตอบกลับ
กรณ์พยักหน้าให้ดินอย่างสุภาพและเงียบๆ และพีทก็หลบอยู่หลังเพชรอย่างเขินอาย ดินก็พยักหน้าตอบกลับก่อนจะเดินไปจัดของที่เตียงตนเอง ห้องพักของชั้นปีที่ 1 ทั้ง 6 คนนั้นแตกต่างกันไป
" t) d. Z- n' Q1 d0 wดิน: โต๊ะทำงานของเขาดูเรียบง่ายและสะอาดสะอ้าน มีเพียงหนังสือเรียนและกล่องเครื่องเขียนใหม่เอี่ยมที่วางเป็นระเบียบเรียบร้อย เขาไม่มีของตกแต่งใด ๆ เพราะยังไม่คุ้นชินกับการอยู่หอ ที่สำคัญที่สุดคือม่านกั้นเตียงที่ถูกดึงลงมาปิดสนิทเสมอ เพื่อสร้างพื้นที่ส่วนตัวเล็ก ๆ ที่เขาจะรู้สึกปลอดภัยที่สุด
เพชร: โต๊ะของเขาเต็มไปด้วยข้าวของที่วางอย่างไม่เป็นระเบียบ มีทั้งลูกฟุตบอลขนาดเล็กวางอยู่ข้างถุงขนมขบเคี้ยวที่ยังกินไม่หมด รองเท้าผ้าใบกีฬาวางเกะกะอยู่ใต้โต๊ะ และกองเสื้อยืดที่ถูกโยนทับกันบนเก้าอี้ เขาไม่สนใจเรื่องความเรียบร้อยมากนัก ตราบใดที่ยังพอมีพื้นที่ให้ใช้งาน
- g2 C+ `4 O9 I6 I; h7 R) Iเพียว: โต๊ะของเพียวคือความสมบูรณ์แบบของความสะอาดและระเบียบทุกตารางนิ้ว มีโคมไฟอ่านหนังสือดีไซน์ทันสมัยตั้งอยู่มุมหนึ่ง หนังสือเรียนถูกจัดเรียงตามขนาดอย่างแม่นยำ และบนโต๊ะมีกล่องเก็บอุปกรณ์เครื่องเขียนที่แยกปากกา ดินสอ และยางลบออกจากกันอย่างชัดเจน ทุกอย่างถูกจัดวางในแนวตรงและสะอาดสะอ้านไร้ฝุ่น
จอม: โต๊ะของเขาเป็นเหมือนคลังเสบียงเคลื่อนที่ มีทั้งซองขนมเปล่า แก้วบะหมี่สำเร็จรูปที่กินหมดแล้ว และซองมันฝรั่งทอดที่เพิ่งเปิดใหม่วางอยู่ปะปนกัน บนโต๊ะอาจมีกระติกน้ำร้อนไฟฟ้าขนาดเล็กที่เขาใช้ชงบะหมี่ตอนกลางคืนซ่อนไว้ และลิ้นชักโต๊ะก็เต็มไปด้วยขนมขบเคี้ยวหลากหลายชนิด
กรณ์: โต๊ะของเขาดูเรียบง่ายและมินิมอล มีเพียงหนังสือเรียนไม่กี่เล่มที่ถูกจัดเรียงอย่างเป็นระเบียบและโคมไฟอ่านหนังสือดีไซน์เรียบหรู ไม่มีของตกแต่งฟุ่มเฟือยใด ๆ พื้นที่ของเขาสะท้อนถึงความสงบและจริงจังในการเรียน
พีท: โต๊ะของพีทดูน่ารักและเต็มไปด้วยสีสัน มีกล่องดินสอหลากสีและสมุดโน้ตปกสวย ๆ วางอยู่ บนโต๊ะอาจมีสติกเกอร์รูปสัตว์น่ารัก ๆ ติดอยู่เล็กน้อย และเขามักจะใช้ไฟฉายดวงเล็ก ๆ ส่องสว่างบนโต๊ะเพื่อสร้างบรรยากาศอบอุ่นให้กับตัวเอง สิ่งที่สำคัญที่สุดคือตุ๊กตาตัวโปรดที่เขาจะแอบซ่อนไว้ใต้หมอนอย่างมิดชิดเสมอ
8 \; [1 l+ x. {. e3 Q; p2 P3 c1 Tหลังจากจัดของได้ไม่นาน ครูประจำหอก็เข้ามาแจ้งให้นักเรียนทุกคนเปลี่ยนชุดยูนิฟอร์มที่ได้รับมา ดินรู้สึกประหม่าขึ้นมาทันที เนื้อผ้าที่บางและแนบเนื้อทำให้เขารู้สึกเหมือนถูกเปิดเผยอย่างสิ้นเชิง ยิ่งเมื่อก้มมองดูเงาของร่างกายที่ผอมบางของตัวเองที่สะท้อนผ่านเสื้อเชิ้ตสีขาว เขาก็ยิ่งรู้สึกประหม่าและพยายามที่จะขยับตัวให้น้อยที่สุด โดยเฉพาะส่วนเป้ากางเกงที่แนบชิดจนเห็นสัดส่วนของอวัยวะเพศอย่างน่าตกใจ นอกจากนี้เขายังสังเกตเห็นเงาผิวหนังลางๆ ที่สะท้อนผ่านเนื้อผ้า ทำให้เขายิ่งอับอายมากขึ้น เขาจึงรีบใช้มือข้างหนึ่งจับชายเสื้อเอาไว้เพื่อพรางสายตาจากเพื่อน ๆ
ในขณะที่เพชรไม่ได้รู้สึกอายเลยแม้แต่น้อย แต่กลับรู้สึกสบายและเป็นอิสระ รูปร่างที่ดูสมบูรณ์และแข็งแรงของเขาทำให้ชุดนักเรียนรัดตึงตามสัดส่วนอย่างน่ามอง เขากระโดดลงจากเตียงและลองวิ่งไปรอบ ๆ ห้องอย่างสนุกสนาน พร้อมกับหัวเราะเยาะดินที่ดูเงอะงะ เขารับรู้ได้ว่ากางเกงรัดเป้าของเขาจนเห็นเป็นทรงชัดเจน และเงาของผิวหนังก็มองเห็นได้จากภายนอก แต่เขารู้สึกภูมิใจในความเป็นชายของตัวเอง
ในขณะที่เพียวสำรวจชุดของตัวเองอย่างละเอียด พยายามตรวจสอบให้แน่ใจว่าเสื้อผ้าไม่มีรอยยับและกางเกงไม่มีรอยเลอะ เขาพยายามจัดให้ชุดดูเรียบร้อยและไม่สะท้อนสัดส่วนที่ชัดเจนจนเกินไป รูปร่างที่ผอมเพรียวของเขาทำให้เสื้อผ้าไม่รัดจนแน่นเกินไปนัก
0 @2 [9 _# Q% L; R7 zจอมบ่นว่ากางเกงขาสั้นรัดแน่นเกินไปเล็กน้อยบริเวณต้นขาและสะโพก แต่ก็ไม่ได้กังวลอะไร เขามองดูส่วนเป้ากางเกงของตัวเองแล้วหัวเราะขำ ๆ
. O* m; P0 M$ A9 o8 m"ดูสิ ของมันใหญ่กว่าเราเยอะเลยนะเนี่ย" จอมก้มลงพูดหยอกล้อกับเป้าตนเองเมื่อเห็นเป้าของเพชร
5 M  {8 k9 y: y* X4 ], l/ dในขณะที่กรณ์ยังคงยืนตัวตรงและสำรวจชุดของตัวเองอย่างเรียบร้อยราวกับกำลังตรวจสอบเครื่องแบบทหาร ชุดนักเรียนดูเหมาะกับบุคลิกที่ดูสงบและจริงจังของเขามาก แต่ด้วยสรีระที่สูงใหญ่และแข็งแรงของเขาจึงทำให้ส่วนนั้นดูโดดเด่นและชัดเจนกว่าคนอื่น ๆ เขาล้วงมือเข้าไปจัดเป้าให้ตุงนูน โค้งงอสวยอย่างไม่อายเพื่อน
ส่วนพีทมองตัวเองในชุดนักเรียนด้วยความตื่นเต้นเล็กน้อย แต่ก็ยังคงรู้สึกประหม่าอยู่บ้าง เขารับรู้ถึงความแนบชิดของกางเกงและรู้สึกเขินอายเมื่อเห็นว่าส่วนเป้ากางเกงของเขาก็ชัดเจนไม่ต่างจากของคนอื่น และเมื่อเขาเห็นเงาของผิวหนังตัวเองที่สะท้อนออกมาเขาก็ยิ่งรู้สึกอายมากขึ้นไปอีก เขาชำเลืองมองดินและพยายามเลียนแบบท่าทางของดินที่ใช้มือจับชายเสื้อเอาไว้เพื่อพรางสายตา
หลังจากเปลี่ยนชุดแล้ว ครูประจำหอให้เวลาพวกเขาออกไปสำรวจโรงเรียนเพื่อทำความคุ้นเคยก่อนมื้อเย็น เด็กหนุ่มทั้ง 6 คนเดินออกจากหอพักสู่สนามหญ้ากว้างใหญ่ของโรงเรียน ดินรู้สึกเหมือนเป็นเด็กตัวเล็ก ๆ ในโลกที่กว้างใหญ่ เพชรและจอมเดินนำหน้าอย่างร่าเริง พูดคุยและหัวเราะไปตลอดทาง ในขณะที่เพียวเดินตามมาอย่างระมัดระวัง พยายามหลีกเลี่ยงฝุ่นและโคลน
พวกเขาเดินผ่านโรงอาหารขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยนักเรียนรุ่นพี่หลายร้อยคน เสียงพูดคุยและกลิ่นอาหารที่หลากหลายทำให้ดินรู้สึกท่วมท้น และเมื่อพวกเขาเดินผ่านสนามฟุตบอลที่กว้างใหญ่ ก็ได้พบกับกลุ่มรุ่นพี่ชั้นมัธยมปลายที่กำลังฝึกซ้อมกันอย่างจริงจัง ภาพของรุ่นพี่เหล่านั้นทำให้เด็ก ๆ ทั้ง 6 คนต้องชะงักไปชั่วขณะ สรีระที่เติบโตเต็มที่ ร่างกายที่สูงใหญ่และมีกล้ามเนื้อที่เด่นชัดกว่าพวกเขามาก โดยเฉพาะเมื่อสวมชุดพละที่แนบเนื้อ ที่มีเพียงเสื้อยืดคอกลมสีขาวบางและกางเกงในบาง ๆ 1 ตัว ยิ่งทำให้เห็นสัดส่วนร่างกายที่ชัดเจนจนน่าตกใจ ทั้งกล้ามแขนที่นูนเด่น กล้ามอกที่แผ่ขยาย และกล้ามเนื้อต้นขาที่แข็งแรงจนชุดรัดแน่นแทบจะปริออก รวมถึงเป้ากางเกงที่เห็นเป็นเงาและทรงที่ใหญ่กว่าเด็กม.ต้นอย่างพวกเขาอย่างเห็นได้ชัด ซึ่งสะท้อนให้เห็นถึงการเติบโตและการดูแลตัวเองที่โรงเรียนแห่งนี้ให้ความสำคัญ
เพชรยืนมองรุ่นพี่ด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความท้าทาย เขารู้สึกเหมือนถูกกระตุ้นและเกิดแรงบันดาลใจที่จะต้องดูแลตัวเองให้เติบโตและแข็งแรงเช่นเดียวกับรุ่นพี่เหล่านั้น
+ @8 I4 F+ d2 Tดินและพีทก้มหน้าหลบตาด้วยความเขินอาย พวกเขารู้สึกเหมือนตัวเองเป็นเด็กตัวเล็ก ๆ ที่กำลังเผชิญหน้ากับความเป็นผู้ใหญ่ที่น่าเกรงขามและน่ากลัว เพียวจะยังคงรักษาท่าทีที่สงบ แต่สายตาของเขากลับจับจ้องไปที่สรีระและกล้ามเนื้อของรุ่นพี่แต่ละคนอย่างพิจารณา
1 e" \8 t4 ~8 @. e' w5 qจอมมองด้วยความอึ้งและพูดพึมพำออกมา "โห...ดูสิ ของเขาใหญ่กว่าเราเยอะเลยนะเนี่ย"
และกรณ์ที่ยืนนิ่ง ๆ และมองด้วยความสนใจ เขาไม่ได้รู้สึกอายหรือประหม่า แต่กลับมองว่านี่คือสิ่งที่เขาจะต้องเป็นในอนาคต
ขณะที่เด็ก ๆ กำลังเดินกลับหอพักเพื่อเตรียมตัวก่อนมื้อเย็น พวกเขาก็เดินสวนกับครูประจำหอที่ชื่อว่า ครูภัทร ครูภัทรเป็นครูหนุ่มรุ่นใหม่ที่ดูทันสมัยและเข้าถึงง่าย เขาอยู่ในชุดลำลองที่เป็นเสื้อเชิ้ตสีขาวบางเบา กางเกงสแล็คสีน้ำตาลอ่อนที่รัดแน่นบริเวณต้นขาและสะโพก ทำให้เห็นสรีระที่แข็งแรงสมส่วนของเขาอย่างชัดเจน ซึ่งสะท้อนถึงการดูแลตัวเองอย่างดีในฐานะที่เป็นครูสอนพลศึกษา
"กลับมาแล้วเหรอเด็กๆ เป็นยังไงบ้าง ไปสำรวจโรงเรียนมาเป็นที่น่าพอใจรึเปล่า?" ครูภัทรยิ้มทักทายเด็ก ๆ อย่างเป็นมิตร
3 {* |, |2 c% H4 T"น่าพอใจมากครับครู! แต่พวกเราอึ้งกับรุ่นพี่ในชมรมฟุตบอลมากเลยครับ" จอมรีบตอบอย่างร่าเริง
"ดีแล้ว! ที่นี่จะทำให้พวกนายได้เติบโตและแข็งแรงขึ้นอย่างแน่นอน" ครูภัทรหัวเราะและตบไหล่ของจอมเบา ๆ
เพชรยิ้มและพยักหน้าอย่างเห็นด้วย ขณะที่ดินและพีทยังคงหลบสายตาอย่างเขินอาย ส่วนเพียวกับกรณ์ก็ยังคงมีท่าทีที่สงบและเป็นระเบียบตามปกติ
หลังจากกลับถึงหอพัก เด็กหนุ่มทั้ง 6 คนได้รับแจ้งจากครูประจำหอให้ไปทานอาหารเย็นที่โรงอาหาร ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของการปรับตัวเข้ากับวิถีชีวิตแบบนักเรียนประจำ เมื่อเดินไปถึงโรงอาหารขนาดใหญ่ พวกเขาก็ได้พบกับ ครูสมชาย ครูโภชนาการที่ยิ้มแย้มต้อนรับนักเรียนใหม่ทุกคน ครูสมชายอธิบายเมนูอาหารในวันนี้ด้วยน้ำเสียงที่อบอุ่น
"มื้อเย็นวันนี้เป็นอาหารที่เราคัดสรรมาอย่างดี เพื่อให้เด็กๆ ได้รับสารอาหารที่ครบถ้วนและเติบโตอย่างแข็งแรงครับ" เมนูวันนี้ประกอบด้วยข้าวกล้อง, แกงจืดเต้าหู้หมูสับ, และผัดผักรวมมิตร ครูสมชายเน้นย้ำถึงความสำคัญของโปรตีนและวิตามินจากผัก และก่อนที่จะแยกย้ายกันไปรับประทานอาหาร เขาก็หยิบขวดวิตามินรวมและซองโปรตีนผงออกมาแจกให้ทุกคน
"อาหารเสริมเหล่านี้จะช่วยเสริมสิ่งที่ขาดไปจากมื้ออาหารนะครับ อย่าลืมทานให้เป็นประจำด้วยล่ะ" เพชรรับอาหารเสริมมาด้วยความกระตือรือร้น เขารู้สึกเหมือนได้รับเครื่องมือพิเศษที่จะช่วยให้เขามีกล้ามเนื้อที่ใหญ่ขึ้นอย่างรวดเร็ว เพียวตรวจดูฉลากข้างขวดอย่างละเอียดก่อนรับมาเก็บไว้ในกระเป๋าอย่างเป็นระเบียบ จอมรับซองโปรตีนมาพร้อมกับมองหาเมนูของหวานด้วยสายตาที่ซุกซน ส่วนกรณ์รับอาหารเสริมมาและเก็บไว้ในกระเป๋าเสื้ออย่างเรียบร้อยก่อนจะพยักหน้าขอบคุณครูสมชายอย่างสุภาพ พีทรับอาหารเสริมมาอย่างประหม่า แต่ก็ซ่อนมันไว้ในมือแน่นก่อนจะรีบเดินตามเพื่อนๆ ไป ส่วนดินที่ยังคงรู้สึกสับสนและอับอายในรูปร่างของตัวเอง เขารับอาหารเสริมมาด้วยความรู้สึกท่วมท้น แต่ก็ซ่อนมันไว้ในกระเป๋าเสื้อทันทีเพื่อไม่ให้ใครเห็น หลังจากนั้นพวกเขาทั้งหมดก็แยกย้ายกันไปต่อแถวรับอาหารและนั่งทานด้วยกันในมุมเล็ก ๆ ของโรงอาหารอย่างเงียบ ๆ
หลังจากการทานอาหารเสร็จสิ้น เด็ก ๆ ก็กลับมาถึงหอพักเพื่อเตรียมตัวอาบน้ำ ดินรู้สึกอึดอัดใจอย่างยิ่งเมื่อต้องเผชิญหน้ากับการแก้ผ้าและอาบน้ำพร้อมกับเพื่อน ๆ คนอื่นๆ ที่เขาไม่คุ้นเคย เขาจึงรอให้ทุกคนอาบน้ำกันเสร็จก่อนแล้วจึงค่อย ๆ เข้าไปในห้องน้ำอย่างเงียบ ๆ
ในห้องน้ำ เพชรเป็นคนแรกที่ถอดเสื้อผ้าออกและเดินเข้าไปอย่างสบายใจ ร่างกายของเขาสมบูรณ์และแข็งแรงที่สุดในกลุ่ม กล้ามเนื้อหน้าท้องเป็นลอนและกล้ามเนื้ออกที่แผ่กว้างอย่างชัดเจน รวมถึงกล้ามเนื้อแขนที่นูนเด่นทำให้เขาดูโดดเด่นกว่าใคร เขามีผิวที่เนียนและดูมีน้ำมีนวล ส่วนอวัยวะเพศก็มีขนาดที่ใหญ่กว่าเพื่อน ๆ อย่างเห็นได้ชัด เขาไม่ได้รู้สึกอายเลยแม้แต่น้อย แต่กลับรู้สึกสบายและเป็นอิสระ เขาส่งเสียงผิวปากอย่างร่าเริงและพูดแซวเพื่อน ๆ อย่างสนุกสนาน
5 t! H$ {2 ^$ a1 z2 c" Sเพียวพกอุปกรณ์อาบน้ำส่วนตัวเข้ามาอย่างครบครัน รูปร่างของเขาดูผอมเพรียวและไม่มีไขมันส่วนเกินเลยแม้แต่น้อย ผิวของเขามีสีขาวซีดกว่าคนอื่น ๆ และดูเรียบเนียนไปทั้งตัว ส่วนอวัยวะเพศของเขามีขนาดเล็กและบอบบางที่สุดในกลุ่ม แต่ก็ดูน่ารักและน่าทะนุถนอมตามรูปร่างของเขา เขาเลือกใช้พื้นที่อาบน้ำที่สะอาดที่สุด และจะรีบอาบอย่างเป็นระเบียบและใช้เวลาไม่นาน
# ]% H0 ^9 _- Y: _จอมถอดเสื้อผ้าออกแล้ววิ่งเข้าไปในห้องน้ำอย่างรวดเร็ว รูปร่างของเขาดูอวบอิ่มเล็กน้อย มีเนื้อหนังมากกว่าเพื่อน ๆ แต่ก็ยังคงความน่ารักน่ากอดเอาไว้ ส่วนอวัยวะเพศของเขามีขนาดเล็กกว่าเพชรเล็กน้อย แต่ก็ดูเต็มอิ่มและน่าสนใจไม่แพ้กัน เขาจะร้องเพลงเสียงดังระหว่างอาบน้ำ และไม่ได้สนใจว่าเพื่อน ๆ คนอื่นจะมองอย่างไร
กรณ์เข้าห้องน้ำอย่างเงียบ ๆ และรวดเร็ว รูปร่างที่สูงใหญ่และแข็งแรงของเขานั้นเป็นที่สะดุดตาอย่างยิ่ง กล้ามเนื้อทุกส่วนบนร่างกายของเขาดูแน่นและกระชับราวกับนักกีฬาอาชีพ อวัยวะเพศของเขามีขนาดที่ใหญ่และดูสมบูรณ์ที่สุดในกลุ่ม เป็นคนเดียวที่เริ่มมีขนบางขึ้นรอบ ๆ เขารีีบอาบน้ำเสร็จแล้วก็จะออกจากห้องไปทันทีโดยไม่สุงสิงกับใคร
, h' q0 h. i1 _: G8 V  e$ |( rพีทจะรู้สึกเขินอายเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้กังวลเหมือนดิน ร่างกายของเขาดูบอบบางและตัวเล็กที่สุดเมื่อเทียบกับคนอื่น ๆ ผิวของเขามีสีขาวและดูบอบบางเหมือนกับรูปร่างของเขา ส่วนอวัยวะเพศของเขานั้นมีขนาดกลาง ๆ ไม่ได้ใหญ่หรือเล็กจนเกินไป เขาจะพยายามอาบน้ำพร้อมกับเพื่อน ๆ และอาจจะแอบมองดูดินที่ดูประหม่าในห้องน้ำด้วยความเอ็นดู
เมื่อถึงตาของดินที่จะต้องอาบน้ำ เขาก็รีบเข้าไปในห้องน้ำอย่างเงียบ ๆ อย่างรวดเร็ว ร่างกายที่ผอมบางของเขาถูกปกคลุมไปด้วยผิวสีขาวซีดที่ดูบอบบาง เขาพยายามใช้มือถูตัวอย่างรวดเร็วและใช้เวลาอาบน้ำเพียงไม่กี่นาทีเท่านั้น เขาไม่กล้าที่จะมองดูตัวเองในกระจก หรือแม้แต่จะยืนอยู่ใต้ฝักบัวนาน ๆ ด้วยซ้ำ เขารู้สึกอับอายในเรือนร่างของตัวเองที่ดูเล็กและบอบบางเมื่อเทียบกับเพื่อน ๆ และรีบกลับเข้าห้องไปทันที
6 E8 [: L9 S* W8 a! E6 P) \หลังอาบน้ำเสร็จชุดนอนก็ถูกหยิบออกมาจากตู้เสื้อผ้า เพชรเลือกที่จะไม่ใส่เสื้อและสวมเพียงกางเกงบ็อกเซอร์ตัวสั้นเท่านั้น ร่างกายที่ดูสมบูรณ์และแข็งแรงของเขาจึงถูกเผยออกมาอย่างชัดเจนในยามค่ำคืน เพียวสวมชุดนอนผ้าไหมสีเทาที่ดูเรียบหรูและสะอาดสะอ้าน รูปร่างที่ผอมเพรียวของเขาจึงถูกชุดนอนนี้ปกปิดเอาไว้ จอมสวมชุดนอนผ้าฝ้ายลายหมีสีเหลืองที่ดูน่ารักน่ากอด ซึ่งเหมาะกับรูปร่างที่อวบอิ่มของเขามาก กรณ์สวมเพียงกางเกงขาสั้นสีดำที่รัดแน่นบริเวณต้นขาและสะโพก ทำให้กล้ามเนื้อที่แข็งแรงของเขาถูกเผยออกมาอย่างชัดเจน พีทสวมชุดนอนผ้าฝ้ายสีขาวที่มีลายจุดเล็ก ๆ น่ารัก ๆ ซึ่งทำให้เขายิ่งดูตัวเล็กและบอบบางมากยิ่งขึ้น และดินสวมชุดนอนผ้าฝ้ายแขนยาวและขายาวสีฟ้าอ่อน ซึ่งเป็นชุดที่ปิดบังร่างกายที่ผอมบางของเขาได้เป็นอย่างดีที่สุดในกลุ่ม เขาเลือกที่จะสวมมันเพื่อปกป้องตัวเองจากความอับอายในรูปร่างของตัวเอง
4 }3 G# w' Z( Iเมื่อถึงเวลา 4 ทุ่มตรง ไฟในหอพักก็ดับลงทันที ความมืดสนิทเข้าปกคลุมห้องพักทั้งห้อง มีเพียงแสงจันทร์สลัว ๆ ที่ลอดผ่านหน้าต่างเข้ามาให้พอเห็นเงาลาง ๆ ของเตียงแต่ละเตียง บรรยากาศเงียบสงบ แต่แล้วเสียงแปลก ๆ ก็เริ่มดังขึ้นจากเตียงของเพชร เสียงถูไปมาของฝ่ามือกับผ้าห่มเริ่มดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง
% u# |+ M5 Y0 o( f$ S3 i2 X3 ^. f/ {“อ๊าาาา” ตามมาด้วยเสียงครางต่ำ ๆ ที่ไม่ดังมากแต่ก็ชัดเจนพอที่จะทำให้ทุกคนในห้องได้ยิน เพชรไม่ได้พยายามจะปิดบังมัน เขาทำมันอย่างเปิดเผยราวกับว่านี่เป็นเรื่องปกติธรรมดาที่ทุกคนต้องทำในทุก ๆ คืน ดินที่นอนอยู่ตรงข้ามกับเพชร รู้สึกสับสนและหวาดกลัว เขาพยายามที่จะไม่สนใจ แต่เสียงครางของเพชรก็ดังเข้ามาในหัวของเขาไม่หยุด เขาจึงทำได้แค่ดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมโปงตัวเองไว้แน่น เพื่อปกป้องตัวเองจากความรู้สึกที่ไม่คุ้นชินนี้
: y- g) k' i# b+ [% Eบนเตียงอีกมุมหนึ่ง พีทค่อย ๆ ใช้ผ้าห่มคลุมตัวเองเอาไว้ และค่อย ๆ ใช้มือแตะไปที่อวัยวะเพศของตัวเองอย่างเงียบ ๆ โดยพยายามทำตามจังหวะเสียงครางของเพชรอย่างลับ ๆ เขาไม่เคยทำแบบนี้มาก่อน และนี่คือครั้งแรกที่เขาได้ลองทำมันอย่างตั้งใจ
$ V6 l9 T& o& J8 s+ _ในขณะที่เพียวนอนนิ่งอยู่บนเตียงของตัวเอง และแสดงอาการหงุดหงิดออกมาเล็กน้อย เขาสบถเบา ๆ ในความมืดว่า "ไม่รู้จักมีความเป็นส่วนตัวเลย"
จอมนอนฟังเสียงครางของเพชรด้วยความอยากรู้อยากเห็น แต่ไม่ได้รู้สึกประหม่าอะไร เขาสงสัยว่าเสียงนั้นคืออะไรแต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมาก และกรณ์ยังคงนอนนิ่ง ๆ ไม่มีเสียงใด ๆ ออกมาจากเขาเลยแม้แต่น้อย เขาทำได้เพียงแค่ฟังเสียงที่ดังขึ้นในความมืด แต่ไม่ได้แสดงอาการใดๆ ออกมา ราวกับว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องปกติธรรมดาสำหรับเขาแล้ว
$ v% s5 S$ P' |) v$ U2 |กรณ์ที่นอนอยู่บนเตียงข้างๆ ดิน ก็ค่อย ๆ ถอดกางเกงขาสั้นออกจนหมด แล้วใช้มือช่วยตัวเองอย่างเงียบ ๆ และระมัดระวัง เพื่อไม่ให้ใครรับรู้ถึงการกระทำของเขาในความมืด เขาทำมันด้วยท่าทางที่ดูคุ้นเคยและเป็นปกติ ราวกับเป็นกิจวัตรประจำวันที่เขาทำมานานแล้ว
ภาพของเด็กหนุ่มทั้ง 6 ที่นอนอยู่ในความมืด แต่ความรู้สึกในใจของแต่ละคนยังคงวนเวียนอยู่ในหัว บางคนรู้สึกสับสน บางคนรู้สึกตื่นเต้น และบางคนก็รู้สึกอยากรู้อยากเห็น ทุกคนกำลังเรียนรู้ที่จะเติบโตเป็นผู้ใหญ่ในโลกใบใหม่ที่ชื่อว่าโรงเรียนประจำแห่งนี้
) S5 l" X8 E) x; E4 J& I. |8 h# x
9 d3 x/ N8 m' |* Q' w% [, e

nuangnut1996

สนุกมากครับ

ore

ดีชอบครับ

bbb615

ขอบคุณครับ

nettokung1

ball3225

ขอบคุณมากครับ

Fammy

เริ่มต้นอย่างสนุกเลยครับ ขอบคุณครับ

nakikaka63

ขอบคุณ