5 ปีต่อมา
คินนั่งอยู่ในห้องประชุมของบริษัทออกแบบ Creative Studio ชื่อดังแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ
ในฐานะหัวหน้าทีมการตลาด เขากำลังดูเรซูเม่ของพนักงานใหม่ที่เพิ่งจะถูกย้ายมาเสริมโปรเจกต์ใหญ่จากฝ่ายกราฟิก
ชื่อในเอกสารนั้น ทำให้หัวใจของเขาสะดุด —
"ฟิวส์ ธนกฤต ภูมิเวท"
ทันทีที่ได้ยินเสียงเคาะประตูเบา ๆ คนที่เปิดเข้ามาก็คือเจ้าของชื่อนั้น
ชายหนุ่มในเสื้อเชิ้ตพับแขน ทรงผมเซอร์นิด ๆ ยิ้มกวนที่เขาจำได้แม่นตั้งแต่วันสุดท้ายในห้องพักมัธยมปลาย
ไง…นึกว่าจะไม่เจอกันอีกแล้วนะ" ฟิวส์ยิ้มให้เขาเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
คินกลับนิ่ง เงียบ ไม่ตอบคำ# h9 m D9 M; W
สายตาเขาไหลผ่านร่างของฟิวส์ที่โตขึ้น หล่อขึ้น...และยั่วมากขึ้นอย่างไม่ตั้งใจ
แต่ในใจ...เหมือนมีไฟลุกวูบ" p R* T. e! e( m0 H- c' ^
เพราะเขายังจำสัมผัสทุกส่วนของร่างกายนั้นได้
7 b3 g$ @% f, W9 w' O1 G# ~; \6 Tทุกเสียง...ทุกจังหวะที่อีกฝ่ายบิดเร่าอยู่ใต้ร่างเขา
…;;;
สองสัปดาห์ต่อมา ทั้งคู่ต้องทำงานร่วมกันในโปรเจกต์ใหญ่
ความใกล้ชิดค่อย ๆ เผาใจคินช้า ๆ
' l4 `+ i4 _! G' C# k* _เขาระวังทุกการสัมผัส พยายามไม่สบตา แต่ฟิวส์กลับเล่นเหมือนไม่รู้ตัว
มึงจะทำหน้าเคร่งไปถึงไหนวะ พออยู่กับกูทีไร ทำเหมือนกูเป็นโรคติดต่อ"0 \" l% @! a" I( |3 k& _8 b
ฟิวส์แกล้งแหย่ขณะอยู่กันในห้องครีเอทีฟเงียบ ๆ
คินหันไปมองนิ่ง ๆ
! F+ A. s8 }4 }/ [" g0 C; i0 R"...ก็กูไม่อยากทำอะไรเกินเลยอีก"
"แปลว่าอยาก?"
1 N$ f2 ]$ b# y% Cฟิวส์ยิ้มเยาะ ดวงตากึ่งท้าทายกึ่งยั่ว
คินเดินเข้าไปใกล้ช้า ๆ
! h" y& H0 A+ x+ }" o) mจนร่างทั้งคู่ห่างกันไม่ถึงคืบ
8 \( v) b5 l- v0 T6 T" ?เสียงหายใจของทั้งสองดังชัดเจน
“อย่าท้า ถ้าไม่อยากโดนจริง”
4 D$ l% ?9 ]- r+ j; Zเสียงคินต่ำและขุ่นร้อนราวกับน้ำมันเดือด
"งั้นมึงกล้าเหรอ?"$ v: j0 A' b* I" Q$ d5 a" L* S5 y
คำพูดนั้นเป็นเหมือนประกายไฟก้อนสุดท้ายที่จุดระเบิดทุกสิ่ง
คินพุ่งเข้าจูบฟิวส์ทันที รุนแรง ดิบ และโหยหากว่าครั้งไหน4 Y) R4 o4 W5 T( Q! Q1 o
ร่างฟิวส์ถูกดันชิดกับผนังห้อง มือใหญ่ของคินรั้งข้อมือเขาไว้เหนือหัว2 a. U: e2 F- N& K: z6 Y
ลิ้นเกี่ยวพันกันอย่างไม่มีใครยอมใคร
เสื้อเชิ้ตของฟิวส์ถูกปลดออกกระชาก ๆ8 F5 Y6 u& N" L K/ t8 Z
คินก้มลงขบกัดยอดอกที่แข็งตั้งเพราะความเสียว
8 U4 p: \+ | i* g: q8 t8 x N& iเสียงฟิวส์ครางกระเส่า ปากแห้งผะแผ่ว
"อ๊ะ…ซี๊ด… คิน… เดี๋ยว…อื้มมม…"
, I2 ~! g* R! c5 yแม้จะพูดว่า ‘เดี๋ยว’ แต่สะโพกกลับเบียดแนบเข้าหาอีกฝ่าย
มือคินรูดซิปกางเกงลง…$ i/ N. N1 V& V$ r- {% Y
แก่นกายของฟิวส์พองตัวแนบชิดกลางลำตัวของเขา
* B; Q( ]7 W/ w2 I) ?1 i, w# J' Y4 Fเขาจับมันไว้ในมือ…ขยับขึ้นลงอย่างชำนาญ8 F7 O' u3 q/ \
ในขณะที่อีกมือหนึ่งดึงกางเกงตัวเองลงจนพ้นช่วงสะโพก
ร่างสองร่างบดเบียดกันหน้าผนังห้องประชุมที่ไม่มีใครใช้
5 m" a+ j/ }4 w I. c. L+ @" uไม่มีเวลาถอดเสื้อผ้าให้หมด ไม่มีแม้แต่คำว่าระวัง
มีแต่เสียงหอบ เสียงคราง เสียงความต้องการที่อัดแน่นมาหลายปี
ติดตามตอนต่อไป