เราคือของกันและกัน ตอนที่ 3

guy009

* u2 o9 W$ W0 @3 M

5 ปีต่อมา

คินนั่งอยู่ในห้องประชุมของบริษัทออกแบบ Creative Studio ชื่อดังแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ

ในฐานะหัวหน้าทีมการตลาด เขากำลังดูเรซูเม่ของพนักงานใหม่ที่เพิ่งจะถูกย้ายมาเสริมโปรเจกต์ใหญ่จากฝ่ายกราฟิก

ชื่อในเอกสารนั้น ทำให้หัวใจของเขาสะดุด —

"ฟิวส์ ธนกฤต ภูมิเวท"

ทันทีที่ได้ยินเสียงเคาะประตูเบา ๆ คนที่เปิดเข้ามาก็คือเจ้าของชื่อนั้น

ชายหนุ่มในเสื้อเชิ้ตพับแขน ทรงผมเซอร์นิด ๆ ยิ้มกวนที่เขาจำได้แม่นตั้งแต่วันสุดท้ายในห้องพักมัธยมปลาย

ไง…นึกว่าจะไม่เจอกันอีกแล้วนะ" ฟิวส์ยิ้มให้เขาเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

คินกลับนิ่ง เงียบ ไม่ตอบคำ
สายตาเขาไหลผ่านร่างของฟิวส์ที่โตขึ้น หล่อขึ้น...และยั่วมากขึ้นอย่างไม่ตั้งใจ

แต่ในใจ...เหมือนมีไฟลุกวูบ
เพราะเขายังจำสัมผัสทุกส่วนของร่างกายนั้นได้
) [; e1 k7 L6 |; z/ h& b! Xทุกเสียง...ทุกจังหวะที่อีกฝ่ายบิดเร่าอยู่ใต้ร่างเขา

…;;;

สองสัปดาห์ต่อมา ทั้งคู่ต้องทำงานร่วมกันในโปรเจกต์ใหญ่

ความใกล้ชิดค่อย ๆ เผาใจคินช้า ๆ
เขาระวังทุกการสัมผัส พยายามไม่สบตา แต่ฟิวส์กลับเล่นเหมือนไม่รู้ตัว

มึงจะทำหน้าเคร่งไปถึงไหนวะ พออยู่กับกูทีไร ทำเหมือนกูเป็นโรคติดต่อ"
ฟิวส์แกล้งแหย่ขณะอยู่กันในห้องครีเอทีฟเงียบ ๆ

คินหันไปมองนิ่ง ๆ
"...ก็กูไม่อยากทำอะไรเกินเลยอีก"

"แปลว่าอยาก?"
, p  a0 _) p; dฟิวส์ยิ้มเยาะ  ดวงตากึ่งท้าทายกึ่งยั่ว

คินเดินเข้าไปใกล้ช้า ๆ
จนร่างทั้งคู่ห่างกันไม่ถึงคืบ
เสียงหายใจของทั้งสองดังชัดเจน

“อย่าท้า ถ้าไม่อยากโดนจริง”
9 @# L  a; [/ N) `9 h% |7 ]- cเสียงคินต่ำและขุ่นร้อนราวกับน้ำมันเดือด

"งั้นมึงกล้าเหรอ?"
6 A0 r2 z  s5 S) rคำพูดนั้นเป็นเหมือนประกายไฟก้อนสุดท้ายที่จุดระเบิดทุกสิ่ง

คินพุ่งเข้าจูบฟิวส์ทันที รุนแรง ดิบ และโหยหากว่าครั้งไหน
ร่างฟิวส์ถูกดันชิดกับผนังห้อง มือใหญ่ของคินรั้งข้อมือเขาไว้เหนือหัว
ลิ้นเกี่ยวพันกันอย่างไม่มีใครยอมใคร

เสื้อเชิ้ตของฟิวส์ถูกปลดออกกระชาก ๆ
9 e: @8 n; j4 e1 `% C5 W& Uคินก้มลงขบกัดยอดอกที่แข็งตั้งเพราะความเสียว
เสียงฟิวส์ครางกระเส่า ปากแห้งผะแผ่ว

"อ๊ะ…ซี๊ด… คิน… เดี๋ยว…อื้มมม…"
2 V2 n2 g, e5 {6 pแม้จะพูดว่า ‘เดี๋ยว’ แต่สะโพกกลับเบียดแนบเข้าหาอีกฝ่าย

มือคินรูดซิปกางเกงลง…
แก่นกายของฟิวส์พองตัวแนบชิดกลางลำตัวของเขา
เขาจับมันไว้ในมือ…ขยับขึ้นลงอย่างชำนาญ
ในขณะที่อีกมือหนึ่งดึงกางเกงตัวเองลงจนพ้นช่วงสะโพก

ร่างสองร่างบดเบียดกันหน้าผนังห้องประชุมที่ไม่มีใครใช้
4 K: x  U. `% Q$ x+ B1 \ไม่มีเวลาถอดเสื้อผ้าให้หมด ไม่มีแม้แต่คำว่าระวัง

มีแต่เสียงหอบ เสียงคราง เสียงความต้องการที่อัดแน่นมาหลายปี

ติดตามตอนต่อไป

- X- F* P3 t7 Y7 D6 {! q

nuangnut1996

สนุกมากครับ

Linkren

ตัวหนังสือมันเล็ก มากๆ มองไม่เห็นเลย

guy009

Linkren ตอบกลับเมื่อ 2025-8-1 22:30
/ W+ Z! }& u" sตัวหนังสือมันเล็ก มากๆ มองไม่เห็นเลย

ปรับให้ล่ะครั๊าฟ💗

lekthai

ขอบคุณขอรับ

J.Scot

ขอบคุณมากครับ