|
ตอนที่ 5: ปล่อย หลังจากเหตุการณ์ในห้องนวด ครูพายุรู้สึกเหมือนร่างกายและจิตใจถูกแยกออกจากกัน เขาปลีกตัวออกมาจากร้าน Relaxation Win Thai Massage ด้วยความรู้สึกที่ท่วมท้น ทั้งอับอาย สับสน และที่น่าตกใจที่สุดคือ...ความรู้สึกพึงพอใจบางอย่างที่ยังคงหลงเหลืออยู่ ครูพายุขับรถกลับบ้านด้วยจิตใจที่ว้าวุ่น ใบหน้ายังคงร้อนผ่าวทุกครั้งที่นึกถึงสัมผัสของวินนี่ และเสียงครางที่ไม่อาจควบคุมได้ของตัวเอง เขาไม่เคยคิดเลยว่าตัวเองจะเผลอไผลไปกับเรื่องแบบนี้ ยิ่งไปกว่านั้น คนที่ทำให้เป็นแบบนี้กลับเป็น ลูกศิษย์ในความดูแลของเขาเอง! ความรู้สึกผิดถาโถมเข้ามาอย่างรุนแรง ตลอดทั้งคืน ครูพายุนอนไม่หลับ เขากระสับกระส่าย พลิกตัวไปมา ภาพของวินนี่ รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ และสัมผัสที่ร้อนแรงยังคงตามหลอกหลอนอยู่ในห้วงความคิด เขาพยายามบอกตัวเองว่ามันเป็นแค่อุบัติเหตุ เป็นแค่การนวดที่ผิดปกติ แต่ร่างกายของเขาเองกลับจำทุกสัมผัสได้อย่างแม่นยำ และในความเงียบงันของค่ำคืนนั้น อารมณ์ที่ยังค้างคาจากเหตุการณ์ที่ร้านนวดก็พลุ่งพล่านขึ้นมาอีกครั้ง ครูพายุรู้สึกถึงแรงปวดหนึบและเร่าร้อนที่แผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย ความรู้สึกเหล่านั้นมันเร่งเร้า กดดัน เหมือนจะระเบิดออกมาจากภายใน เขาคิดว่าคงต้องปลดปล่อยมันออกไป มือของเขาจึงเลื่อนลงไปโอบกอบ "ควย" ขนาดใหญ่ที่กำลังแข็งผงาดชี้ขึ้นฟ้าในความมืดมิด ปลายนิ้วของเขากดคลึงลงบนส่วนหัวของมันเบาๆ ก่อนจะเริ่มรูดรั้งขึ้นลงอย่างเชื่องช้า...ช้าจนน่าทรมาน "อืมมม..." เสียงครางต่ำๆ หลุดรอดจากลำคอของครูพายุที่พยายามเม้มปากแน่น เขาหลับตาแน่น พยายามวาดภาพผู้หญิงสวยๆ ตามสเปกที่เคยจินตนาการไว้ สลับกับพยายามร่ายมนต์คาถาในใจว่า 'นี่ไม่ใช่...นี่ไม่ใช่วินนี่...นี่คือ...ผู้หญิงคนนั้น' พยายามใช้ภาพเหล่านั้นมากลบเกลื่อนความรู้สึกผิดชอบชั่วดีที่กำลังกัดกิน แต่ไม่ว่าจะพยายามเท่าไหร่ ภาพของวินนี่ที่กำลังนวดคลึง "ควย" ของเขา...รอยยิ้มเย้ยหยันนั้น...และเสียงหอบกระเส่าของตัวเองในห้องนวด...ก็ยังคงแว็บเข้ามาแทรกเป็นระยะๆ...แว็บแล้วแว็บอีก...ราวกับจะย้ำเตือนถึงสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น แรงรูดรั้งที่มือของครูพายุเริ่มทวีความเร็วและหนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆ ตามแรงอารมณ์ที่ปะทุขึ้นมาอย่างควบคุมไม่ได้ ร่างกายของเขาสั่นสะท้านไปทั้งตัว สะโพกเริ่มแอ่นยกขึ้นเล็กน้อยตามจังหวะที่มือทำงานหนักขึ้น เสียงครางของเขาก็ดังขึ้น "อ่าาาา... อื้อออออ... ใกล้... ใกล้แล้ว..." แรงบีบที่มือเพิ่มขึ้น กระแสความเสียวแล่นพล่านไปทั่วทั้งร่าง "อ๊าาาาาาาาาา!" เสียงครางสุดกระเส่าดังลั่น เมื่อความสุขสมถาโถมเข้ามา "ควย" ของเขากระตุกเกร็งหลายครั้ง ของเหลวสีขาวขุ่นปริมาณมากพุ่งทะลักออกมาเปรอะเปื้อนหน้าท้องและฝ่ามือของเขา...พร้อมกับความว่างเปล่าที่เข้าครอบงำ เมื่อเช้าวันจันทร์มาถึง ครูพายุตัดสินใจที่จะระบายความอัดอั้นนี้กับใครสักคน คนแรกที่เขานึกถึงคือ ครูแดน ครูรุ่นน้องที่เริ่มสนิทและเป็นเพื่อนร่วมงานที่เขาไว้วางใจ ครูแดนเป็นคนสุขุม รอบคอบ และมักจะให้คำปรึกษาที่ดีเสมอ ครูพายุเดินไปหาครูแดนที่ห้องพักครูหมวดวิทยาศาสตร์ บรรยากาศดูเงียบสงบ เพราะมีแค่ครูแดนคนเดียวในห้องตอนนี้ ความกระสับกระส่ายในใจของครูพายุกลับเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เมื่อเขาพยายามจะหาคำพูดที่เหมาะสม "ครูแดน...ผมมีเรื่องไม่สบายใจครับ" ครูพายุเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงอ้อมแอ้ม มองไปนอกหน้าต่าง หลีกเลี่ยงที่จะสบตาอีกฝ่าย ครูแดนสังเกตเห็นท่าทางผิดปกติของพายุ เขาวางแก้วกาแฟลง "มีอะไรครับครูพายุ? ดูครูเครียดๆ มาหลายวันแล้วนะครับ มีปัญหาที่โรงเรียนเหรอครับ? หรือว่าเรื่องที่บ้าน?" ครูพายุถอนหายใจเฮือกใหญ่ มือประสานกันแน่น เขารู้สึกเหมือนมีก้อนอะไรมาจุกอยู่ที่คอ เขาอยากจะเล่าทุกอย่างที่วินนี่ทำ อยากจะบอกว่าตัวเองเผลอไผลไปกับสัมผัสของเด็กคนนั้นมากแค่ไหน แต่คำพูดเหล่านั้นมันติดอยู่ในลำคอ ความอับอายและไม่เข้าใจตัวเองทำให้เขาพูดความจริงออกไปไม่ได้ทั้งหมด "ไม่เชิงเรื่องโรงเรียนครับ... คือ... มันเป็นเรื่องส่วนตัว" ครูพายุพูดเว้นวรรคยาว "ผม... คือผมรู้สึกว่าตัวเองกำลังทำอะไรบางอย่างที่มัน... ผิดแปลกไปจากที่ควรจะเป็น" ครูแดนขมวดคิ้ว "ผิดแปลก? หมายถึงเรื่องแบบไหนครับครูพายุ? ถ้าไม่สบายใจก็เล่าได้นะครับ" "มัน... มันซับซ้อนกว่านั้นเยอะครับ" ครูพายุลูบหน้าตัวเองอย่างเหนื่อยหน่าย "เหมือน... เหมือนผมควบคุมตัวเองไม่ได้... ทำอะไรที่มันขัดกับหลักการที่ผมยึดถือมาตลอด... แล้วก็รู้สึกแย่กับตัวเองมากๆ" ครูแดนมองเพื่อนอย่างพิจารณา เขาสัมผัสได้ถึงความทุกข์ทรมานในน้ำเสียงของครูพายุ แต่ก็ไม่สามารถเดาได้ว่าอะไรคือสาเหตุที่แท้จริง "บางที... คนเราก็มีช่วงที่สับสนได้นะครับครูพายุ" ครูแดนตอบอย่างใจเย็น "แต่ถ้ามันทำให้ครูเป็นทุกข์ขนาดนี้... ครูต้องหาทางออกนะครับ" ครูพายุพยักหน้าช้าๆ แต่ในใจกลับคิดว่า 'ทางออก' ที่ว่านั้นมันอยู่ตรงไหนกันแน่ ในเมื่อสิ่งที่เขาเผชิญอยู่มันไม่ใช่แค่ความเครียดธรรมดา แต่มันคือ ความปรารถนาต้องห้าม ที่ถูกปลุกให้ตื่นขึ้นมาด้วยฝีมือของลูกศิษย์ตัวเอง. จากนั้น ครูแดนก็ ยิ้มบางๆ "ผมเข้าใจครับว่าบางเรื่องมันก็ยากที่จะพูดออกมาทั้งหมด" ครูแดนพูดด้วยน้ำเสียงสุขุม เขาหันไปทางกระเป๋าสะพายของตัวเอง ซึ่งมีกระเป๋าชุดออกกำลังกายใส่เอาไว้ ก็นึกขึ้นได้ จึงพูดไป "แต่ผมว่าบางที... การได้ปลดปล่อยพลังงานออกไปบ้าง อาจจะช่วยให้สมองปลอดโปร่งขึ้นได้นะครับครูพายุ" "เย็นนี้... หลังเลิกงาน เราไป ฟิตเนส ด้วยกันดีไหมครับ? ฟิตเนสใกล้ๆ โรงเรียนนี่แหละครับ ผมเห็นครูพายุก็มีชุดออกกำลังกายติดกระเป๋ามาโรงเรียนประจำอยู่แล้วนี่ครับ" ครูแดนเอ่ยชวนด้วยรอยยิ้มจริงใจ "เราจะได้คุยกันไปเรื่อยๆ ด้วยครับ" ครูพายุมองครูแดนด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย แต่ก็อดคิดไม่ได้ว่าการได้เคลื่อนไหวร่างกายอาจจะช่วยให้ความฟุ้งซ่านในหัวลดลงได้บ้าง "ผม...ผมว่าก็น่าจะดีเหมือนกันครับ" ครูพายุตอบรับช้าๆ เขายังไม่แน่ใจว่าการออกกำลังกายจะช่วยได้จริงแค่ไหน แต่การได้ขยับตัวและอยู่กับเพื่อนที่เข้าใจน่าจะดีกว่าการจมอยู่กับความคิดตัวเองคนเดียว "งั้นก็ดีเลยครับ! เจอกันที่หน้าฟิตเนส ตอน 6 โมงเย็นนะครับ" ครูแดนพูดพร้อมรอยยิ้ม ก่อนจะกลับไปทำงานต่อ ครูพายุลุกขึ้นยืนช้าๆ ความหนักอึ้งในใจยังคงอยู่ แต่ก็มีความหวังเล็กๆ ว่าการได้ "ปลดปล่อย" ในอีกรูปแบบหนึ่ง อาจจะช่วยให้เขาได้ "ทางออก" ที่ครูแดนพูดถึง... หรืออย่างน้อยก็ช่วยให้เขาได้พักจากความสับสนที่กำลังกัดกินเขาอยู่ตอนนี้... เย็นวันนั้น ครูพายุและครูแดนมาถึงฟิตเนสที่นัดกันไว้ ครูพายุมาในชุดเสื้อยืดออกกำลังกายสีดำสนิทที่แนบไปกับลำตัว เผยให้เห็นกล้ามเนื้อหน้าอกที่แน่นกระชับ หัวนมที่เด่นชัดเป็นเม็ด และกล้ามท้องเป็นลูกๆ ที่จัดเรียงตัวสวยงาม รับกับกางเกงขาสั้นผ้าลื่นสีเทาเข้มเนื้อนิ่มที่ขากว้างเล็กน้อย ทำให้เป้าของเขาเป็นก้อนกลมๆ นูนออกมาอย่างชัดเจน ภายใต้กางเกงนั้นคือขอบกางเกงในสีขาวทรงบรีฟที่ซ่อนอยู่ ส่วนครูแดนก็สวม เสื้อกล้ามสีขาวพอดีตัวที่เผยให้เห็นแผงอกและกล้ามแขนที่สมส่วน ไม่ได้บึกบึนจนเกินไป แต่ก็ดูแข็งแรงกระชับรับกับกางเกงวอร์มขาสั้นสีดำที่รัดต้นขาแน่น ทันทีที่ทั้งสองก้าวเข้ามาในฟิตเนส สายตาหลายคู่ก็แอบลอบมองมาที่พวกเขาอย่างไม่คลาดสายตา โดยเฉพาะครูพายุที่ดูโดดเด่นสะดุดตาเป็นพิเศษด้วยรูปร่างและชุดที่สวมใส่ บรรยากาศของสถานที่เต็มไปด้วยเสียงอุปกรณ์ออกกำลังกายและกลิ่นเหงื่อคละคลุ้ง ทั้งสองเริ่มวอร์มอัพเบาๆ ก่อนจะไปที่โซนยกน้ำหนัก ครูพายุพยายามมุ่งสมาธิไปที่การออกกำลังกาย ปล่อยให้ร่างกายทำงานหนัก หวังว่าความเหนื่อยล้าทางกายจะช่วยขับไล่ความคิดฟุ้งซ่านออกไปได้บ้าง และมันก็ได้ผลอย่างที่คิด! เมื่อได้ใช้กำลัง ได้เหงื่อ ร่างกายที่เคยตึงเครียดก็เริ่มผ่อนคลายลง ความฟุ้งซ่านในหัวลดน้อยลงอย่างน่าประหลาด ครูแดนเดินมาหยุดข้างๆ ครูพายุที่กำลังยกดัมเบลอยู่ "ครูพายุครับ ช่วยมาเซฟผมหน่อยได้ไหมครับ ตรงเครื่อง Bench Press" ครูพายุพยักหน้ารับ เขาเดินไปที่เครื่อง Bench Press ที่ครูแดนกำลังจะนอนลงเพื่อยกน้ำหนัก ครูพายุยืนอยู่ตรงปลายศีรษะของครูแดน เพื่อคอยช่วยพยุงบาร์เบลหากแรงหมด เมื่อครูแดนนอนลงบนเบาะและเริ่มออกแรงยกน้ำหนัก แผ่นอกที่กว้างและกล้ามเนื้อที่สมส่วนก็ปรากฏชัดเจนผ่านเสื้อกล้าม สายตาของครูพายุเผลอไปมองชั่วครู่ก่อนจะรีบละออกไป ครูแดนเริ่มยกน้ำหนักอย่างช้าๆ แรงที่ใช้ทำให้กล้ามเนื้อหน้าอกและแขนเป็นมัดๆ ทว่า... ในขณะที่เขายกบาร์เบลขึ้นและลงนั้น สายตาของเขากลับชำเลืองมองขึ้นไปด้านบนอย่างแนบเนียน แอบลอบมองลอดชายกางเกงขาสั้นของครูพายุที่กำลังยืนค้ำอยู่เหนือศีรษะ กางเกงที่เนื้อผ้านิ่มและขาค่อนข้างกว้างทำให้ครูแดนสามารถมองเห็นต้นขาและส่วนที่อยู่ลึกเข้าไปได้ค่อนข้างชัดเจน และยิ่งครูพายุโน้มตัวลงเล็กน้อยเพื่อเตรียมพร้อมจับบาร์เบลในจังหวะที่ครูแดนผ่อนแรงลง ยิ่งทำให้มุมมองนั้นชัดเจนยิ่งขึ้น โดยเฉพาะเป้ากางเกงที่เป็นก้อนนูนออกมาอย่างเห็นได้ชัด ครูพายุยังคงทำตัวปกติทุกอย่าง เขาจดจ่ออยู่กับการเซฟน้ำหนักให้เพื่อนอย่างเต็มที่ โดยไม่รับรู้ถึงสายตาที่แอบมองมาเลยแม้แต่น้อย นี่คือท่าทีปกติของผู้ชายแมนๆ ที่ไม่คิดอะไรซับซ้อน ความร้อนที่เคยสุมอยู่ในใจจากเรื่องวินนี่ค่อยๆ คลายลงไปบ้างจากแรงกายที่ใช้ไป และยิ่งได้ครูแดนมาอยู่เป็นเพื่อน , f' n4 a4 V8 d3 x9 H; y3 F5 O
หลังจากออกกำลังกายอย่างหนักจนเหงื่อท่วมตัว ทั้งสองก็เดินมาที่ห้องแต่งตัวและมุ่งหน้าไปยังโซนห้องอาบน้ำชายห้องอาบน้ำมีแยกโซน Locker เก็บของ ห้องส้วม และห้องอาบส่วนตัว 3 ห้อง โดยทุกห้องจะมีประตู แต่ระหว่างห้องจะมีช่องว่างด้านล่าง ที่สูงขึ้นมาจากพื้นประมาณเกือบถึงเข่า ทำให้พอจะมองเห็นขาคนที่อยู่ในห้องได้ไม่ยากนะ ก่อนจะก้าวเข้าสู่ห้องอาบน้ำ ครูพายุและครูแดนต่างก็เริ่มถอดเสื้อผ้าออกด้านนอก ครูพายุปลดเสื้อยืดออกเผยให้เห็นกล้ามเนื้อหน้าท้องที่ยังคงเป็นลอนสวยงาม เขาสวมกางเกงขาสั้นผ้าลื่นตัวโปรดที่เผยให้เห็นขอบบรีฟสีขาวด้านใน ครูแดนเองก็ถอดเสื้อกล้ามออกเช่นกัน เผยให้เห็นแผงอกที่สมส่วน จากนั้นทั้งคู่ก็ใช้ผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่พันรอบเอวไว้ก่อนที่จะปลดกางเกงออกอย่างเป็นธรรมชาติ ถือว่าครูแดนสำรวมกิริยาได้เยี่ยมมาก ครูพายุไม่ได้ระวังอะไรครูแดนเลย เพราะคิดว่าก็ผู้ชายด้วยกัน ตอนอยู่กับเพื่อนๆ สมัยวัยรุ่นเขาก็ชิวๆกันอยู่แล้วกับแค่การแก้ผ้ามากกว่านี้ยังเคยมาแล้ว ห้องอาบน้ำมีทั้งหมดสามห้องติดกัน ครูแดนเลือกเดินเข้าไปในห้องทางขวาสุดก่อน ครูพายุจึงต้องเข้าห้องกลางที่เหลืออยู่ห้องเดียว เพราะห้องทางซ้ายมีคนกำลังอาบน้ำอยู่ก่อนแล้ว ซึ่งเป็นชายหนุ่มร่างท้วมคนหนึ่ง ที่มักจะใช้เวลาในห้องอาบน้ำนานเป็นพิเศษ เพราะชอบที่จะมาแอบสังเกตผู้ชายคนอื่นตอนเปลี่ยนเสื้อผ้า หรือแค่ได้อาบน้ำใกล้ๆกัน ก็ฟินแล้ว และเหมือนวันนี้เขาจะเจอแจ็กพอต เมื่อได้เห็นรูปร่างของครูพายุตั้งแต่ตอนอยู่ในฟิตเนส ก็รู้ได้ทันทีว่าเจอช้างเผือกเข้าให้แล้ว ซึ่งพอคำนวนเวลาออกกำลังกายของพายุและผู้ชายอีกคนที่ดูดีไม่แพ้กัน น่าจะอีกไม่นานพวกเขาต้องมาอาบน้ำแน่ เขาจึงเข้าไปรอในห้องน้ำประจำที่เขาใช้ในการแอบดู ห้องอาบน้ำที่นี่ แม้จะกั้นด้วยผนัง ช่องว่างด้านล่างที่ขึ้นมาสูงมาก ทำให้เมื่อน้ำไหลลงพื้น ก็จะสามารถเห็นเงาสะท้อนของห้องข้างๆ ได้ไม่ยากนัก ในห้องของครูพายุ เป็นห้องเดียวที่เงาตกกระทบพื้นในลักษณะที่ทำให้เขามองไม่เห็นภาพสะท้อนจากห้องข้างๆ ได้เลย แต่ทว่า... จากห้องของครูแดนทางขวา และห้องของชายหนุ่มร่างท้วมทางซ้าย เงาของครูพายุที่กำลังอาบน้ำอยู่กลับปรากฏบนพื้นห้องของพวกเขาอย่างชัดเจน เงาร่างที่เปียกชื้นและเคลื่อนไหวอยู่หลังประตูของครูพายุนั้นเด่นชัดเจนยิ่งกว่าปกติ ทันทีที่ครูพายุก้าวเข้าห้องอาบน้ำ เขาก็ปลดผ้าเช็ดตัวที่นุ่งไว้ออก ตามด้วยการดึงกางเกงในบรีฟสีขาวตัวเล็กที่รัดรูปอยู่ลงจากสะโพกช้าๆ เผยให้เห็นก้นกลมกลึงที่กระชับ และ "ท่อนเนื้อ" ขนาดใหญ่ที่ห้อยต่องแต่งอยู่ระหว่างขา จากห้องข้างๆ ครูแดนที่กำลังยืนอาบน้ำ ก็ไม่พลาดที่จะสังเกตเห็น เขาถึงกับกลืนน้ำลายลงคออย่างฝืดเฝื่อน ดวงตาของเขาจ้องเขม็งไปยังเงาสะท้อนนั้นอย่างไม่กะพริบ ภาพเงาของครูพายุที่กำลังเปลือยกายอย่างสมบูรณ์ ทำให้ความสนใจของครูแดนพุ่งสูงขึ้นไปอีกขั้น คิดถูกจริงๆที่เลือกเข้าห้องนี้ ในขณะเดียวกัน ชายหนุ่มร่างท้วมในห้องซ้ายที่บังเอิญเห็นภาพเดียวกันถึงกับตาโตขึ้นมาทันที เขารู้สึกราวกับว่าโชคหล่นทับในวันนี้ เมื่อช้างเผือกที่เขาหมายตามาตั้งแต่แรกกำลังเผย "ของดี" ให้เห็นอย่างชัดเจนในเงาสะท้อนนั้น สัมผัสของน้ำอุ่นที่ไหลรดลงมาบนผิวกลับทำให้ครูพายุนึกถึงน้ำมันนวดที่เคยชโลมร่างกาย... นึกถึงมือของวินนี่ที่บีบคลึง... ขณะที่กำลังสระผม ห้วงความคิดที่กำลังล่องลอยไปกับความรู้สึกผ่อนคลายจากน้ำอุ่นๆ ภาพของวินนี่ที่กำลังนวดคลึงร่างกายของเขาในวันนั้นก็ผุดขึ้นมาอย่างชัดเจนอีกครั้ง ความรู้สึกวาบหวามที่เคยได้รับกลับมาปะทุขึ้นมาอย่างช้าๆ ภายในร่างกายของครูพายุ... บางอย่างเริ่มตื่นขึ้นช้าๆ... ครูแดนพยายามชวนคุยไปเรื่อยๆ เพื่อไม่ให้ดูน่าสงสัย พวกเขาเริ่มสนิทกันถึงนับพี่นับน้องกันแล้ว "วันนี้เล่นหนักไปหน่อยนะครับพี่พายุ แต่ก็ดีเหมือนกันที่พี่ได้มา ปลดปล่อย พลังงานออกไปบ้าง สบายตัว ดีไหมครับพี่?" เสียงของเขาดังลอดมาจากห้องข้างๆ คำว่า 'ปลดปล่อย' และ 'สบายตัว' ทำให้ครูพายุนึกถึงเหตุการณ์กับวินนี่อีกครั้งอย่างช่วยไม่ได้
: d P6 N/ b( z) E+ N! F1 T
“ครับแดน พี่รู้สึกสดชื่นขึ้นเยอะเลย" ครูพายุตอบกลับเสียงเรียบ ไม่ได้ใส่ใจในความนัยของคำพูดเหล่านั้น "พรุ่งนี้คงหายปวดเมื่อย" "นั่นแหละครับ" ครูแดนตอบกลับมาทันทีด้วยน้ำเสียงที่เน้นย้ำเล็กน้อย "ร่างกายได้คลายตัว พอได้ออกแรง มันก็ได้ระบายออกไปหมดจริงๆ ว่าไหมครับ? บางทีการได้ปล่อยให้มันเป็นไปตามธรรมชาติบ้าง... ก็ช่วยให้เราผ่อนคลายได้ดีที่สุดเลยนะ ผมว่า" คำพูดของครูแดนยังคงแฝงความหมายซ่อนเร้นอย่างลึกซึ้ง แต่ครูพายุก็ยังคงรับฟังด้วยท่าทีปกติ ในขณะเดียวกัน ชายหนุ่มห้องซ้ายที่เฝ้ามองเงาสะท้อนของครูพายุอย่างไม่กะพริบ ก็เริ่มขยับมือช้าๆ ลงไปปลดปล่อยอารมณ์ของตัวเองตามภาพที่เห็น มือของเขาเริ่มชักนำส่วนนั้นขึ้นลงอย่างแผ่วเบา และเมื่อความรู้สึกถาโถมเข้ามา เสียงครางเบาๆ ก็หลุดเล็ดรอดออกมาจากลำคอของเขา "อืมมม... อื้อออ..." เสียงครางนั้นดังสลับกับเสียงน้ำที่ไหลรดร่างของเขา ไม่ได้ดังจนผิดสังเกต แต่ก็มากพอที่จะส่งไปถึงคนที่อยู่ห้องติดกันอย่างพายุได้ไม่ยาก เสียงครางแผ่วเบานั้นลอดผ่านช่องว่างใต้ประตูห้องอาบน้ำเข้ามายังห้องของครูพายุ ครูพายุได้ยินเสียงนั้น เขาชะงักเล็กน้อย แต่ก็คิดว่ามันคงเป็นเรื่องปกติของผู้ชายที่กำลังอาบน้ำแล้วอาจจะเกิดอารมณ์ จนอยากปลดปล่อย เลยเผลอครางออกมา เขาพยายามจะไม่ใส่ใจอะไร แต่ทว่า ผ่านไปสักพัก... เมื่อภาพของวินนี่ในห้วงความคิด และความรู้สึกกระตุ้นจากคำพูดของครูแดน รวมถึงเสียงครางเบาๆ ที่ได้ยินจากห้องข้างๆ กลับเร่งเร้าให้บางสิ่งในตัวครูพายุตื่นตัวทีละนิดและเริ่มรุนแรงยิ่งขึ้น เงาที่สะท้อนบนพื้นของห้องครูแดนและชายหนุ่มร่างโปร่งเริ่มแสดงให้เห็นถึง "ความแข็งแกร่ง" ที่แท้จริงของครูพายุ ที่ค่อยๆ แข็งตัวขึ้นช้าๆ จนผงาดชี้ขึ้นอย่างน่าทึ่ง ครูแดนที่เห็นเงาท่อนเอ็นของพายุแข็งตัว ถึงกับอดยิ้มมุมปากไม่ได้ เขายิ่งได้ใจ และตัดสินใจที่จะยังคงยืนอาบน้ำต่อไปช้าๆ เพื่อรอคอยการแสดงที่น่าตื่นเต้นที่กำลังจะเกิดขึ้น "เฮ้อ... ผมก็เป็นเหมือนกันนะพี่" ครูแดนถอนหายใจออกมาเบาๆ ฟังดูเหมือนระบายความเมื่อยล้า "ก่อนหน้านี้... ทั้งไหล่ ทั้งหลังนี่ตึงไปหมดเลยครับ แล้วก็... 'แข็ง' มากด้วยนะ ไม่รู้ทำไม... แต่พอได้ออกแรง ได้ 'รีด' มันออกมาบ้าง... รู้สึกดีขึ้นเยอะเลยครับ โล่งสบายตัวสุดๆไปเลย... เนอะพี่พายุ?" คำพูดของครูแดนฟังดูเป็นธรรมชาติ แต่ทุกถ้อยคำจงใจเน้นย้ำไปที่ความรู้สึกทางกายที่กำลังปะทุขึ้นในตัวครูพายุอย่างแนบเนียนและกระตุ้นเร้า 6 a* c0 I8 \- k* C$ ~
ความร้อนจากน้ำที่ไหลรดผิวกาย ไม่ได้ช่วยดับความร้อนรุ่มภายในที่กำลังก่อตัวขึ้นอีกครั้งเลย... มันกลับยิ่งโหมกระหน่ำให้แรงปรารถนาลุกโชนขึ้นภายในตัวครูพายุ บวกกับคำพูดของครูแดนที่กระตุ้นเร้าอย่างแนบเนียน และเสียงครางแผ่วเบาจากห้องข้างๆ ที่ยังคงดังอยู่เป็นระยะๆ ทำให้ครูพายุรู้สึกเหมือนร่างกายถูกดึงดูดเข้าสู่ห้วงแห่งความปรารถนาที่ไม่อาจต้านทานได้ สัญชาตญาณดิบเริ่มเข้าครอบงำ ทันใดนั้น มือของครูพายุก็เลื่อนลงไปสัมผัสกับ "ความแข็งแกร่ง" ที่ผงาดขึ้นอย่างเต็มที่ในเงามืดนั้น และเริ่มรูดรั้งมันขึ้นลงอย่างช้าๆ... ปล่อยให้มันเป็นไปตามธรรมชาติอย่างที่ครูแดนว่าไว้ไม่มีผิด "ใช่เลยครับครูพายุ... มันเป็นเรื่องธรรมชาติจริงๆ" เสียงของครูแดนยังคงดังมาอย่างต่อเนื่อง แฝงไปด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำที่ชวนให้เคลิบเคลิ้ม "บางทีเราก็ต้องปล่อยให้ร่างกายมันได้ทำในสิ่งที่มันต้องการ... อย่าไปฝืนเลยครับ... ยิ่งเราปล่อยให้มันเป็นไปตามที่มันอยาก... มันก็จะยิ่ง 'ปลดปล่อย' ออกมาได้เต็มที่... สุดยอดไปเลยว่าไหมครับ..." แรงรูดรั้งของครูพายุเริ่มเป็นจังหวะ และหนักหน่วงขึ้น รุนแรงขึ้นตามคำพูดกระตุ้นของครูแดน ความรู้สึกวาบหวามถาโถมเข้ามาจนไม่อาจเก็บงำได้อีกต่อไป "อืมมม... อ่าาา..." เสียงครางต่ำๆ เริ่มหลุดรอดจากลำคอของครูพายุเป็นครั้งคราว สลับกับเสียงหอบหายใจที่เริ่มถี่ขึ้นเล็กน้อย เงาของเขาบนพื้นห้องของคนทั้งสองข้างเริ่มสั่นไหวอย่างรุนแรงตามจังหวะการเคลื่อนไหว เสียงครางเบาๆ ก็ไปถึงคนที่ดูอยู่ทั้งสองเช่นกัน ครูแดนที่มองเห็นเงาสะท้อนที่กำลังแสดงออกอย่างชัดเจนถึงการตอบสนองของครูพายุนั้น อดยิ้มกว้างไม่ได้ เขารู้สึกราวกับเป็นผู้ควบคุมสถานการณ์ทั้งหมด และยังคงตั้งใจที่จะกระตุ้นต่อไปเรื่อยๆ อย่างเงียบๆ "ยิ่งปลดปล่อย... ยิ่งโล่งนะครับครูพายุ... เหมือนมันได้ระบายพลังงานส่วนเกินที่อัดอั้นอยู่ออกไปให้หมด" ครูแดนยังคงพูดเรื่อยๆ น้ำเสียงราบเรียบแต่ทุกคำพูดล้วนชี้ชวนไปในทิศทางเดียวกัน "บางทีคนเราก็ต้องหาทางออกให้ตัวเองบ้าง... โดยเฉพาะเรื่องแบบนี้... ไม่ต้องไปเก็บกดหรอกครับ... ปล่อยให้มันเป็นไป... เต็มที่เลยนะพี่พายุ..." คำพูดของครูแดนราวกับเป็นกุญแจที่ไขความยับยั้งชั่งใจที่เหลืออยู่เพียงน้อยนิดของครูพายุ แรงรูดรั้งเริ่มรุนแรงและรวดเร็วยิ่งขึ้น สลับกับเสียงครางที่ดังและถี่ขึ้นจนแทบกลายเป็นเสียงหอบกระเส่า น้ำที่ไหลรดร่างไม่ได้ช่วยลดอุณหภูมิที่ร้อนระอุภายในกายเลยแม้แต่น้อย เงาที่สะท้อนบนพื้นห้องของทั้งสามคน บัดนี้แสดงให้เห็นถึงการเคลื่อนไหวที่รุนแรงและเร่าร้อนของครูพายุอย่างชัดเจน... อีกเพียงอึดใจเดียวเท่านั้น... ในจังหวะที่ความรู้สึกวาบหวามถาโถมเข้าใส่จนถึงขีดสุด ครูพายุที่กำลังหลับตาพริ้ม เผลอเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย หายใจหอบถี่ เสียงน้ำจากฝักบัวยังคงไหลรด แต่เสียงครางของเขากลับดังขึ้นอย่างควบคุมไม่ได้ "อื้อออ... อ๊าาา... ไม่ไหวแล้ว..." และในวินาทีนั้น... เงาของใบหน้าเขาที่เปื้อนไปด้วยหยาดเหงื่อและความสุขที่ยากจะพรรณนา ก็สะท้อนอยู่บนพื้นน้ำอย่างชัดเจนให้ครูแดนและชายหนุ่มร่างโปร่งได้เห็นเต็มตา ครูแดนมองเงาสะท้อนนั้นด้วยรอยยิ้มที่พอใจถึงที่สุด เขารู้ดีว่ากำลังเกิดอะไรขึ้นภายในห้องอาบน้ำกลาง และรู้สึกเหมือนเป็นผู้สร้างสรรค์การแสดงที่น่าตื่นเต้นนี้ขึ้นมาด้วยมือของตัวเอง ส่วนชายหนุ่มร่างท้วมในห้องซ้าย เมื่อได้เห็นเงาของครูพายุที่กำลังถึงจุดสูงสุดของความสุข ดวงตาของเขาก็เบิกกว้างด้วยความตะลึงปนปรารถนา เสียงครางปนเสียงน้ำจากฝักบัวของเขา ยิ่งดังขึ้นอย่างไม่อาจเก็บงำได้อีกต่อไป และการเคลื่อนไหวของเขาก็รวดเร็วขึ้นจนแทบควบคุมไม่ได้ ราวกับถูกดึงดูดเข้าไปในห้วงอารมณ์เดียวกันกับครูพายุ... "อื้อออ... อ๊าาา... ไม่ไหวแล้ว... อ๊าาา!!!" แรงรูดรั้งสุดท้ายถาโถมเข้าใส่ เสียงหอบหนักแน่นของครูพายุแทบจะกลืนกินเสียงน้ำในห้องอาบน้ำ ร่างกายของเขาสั่นสะท้านอย่างรุนแรง เงาที่สะท้อนบนพื้นน้ำพลันแสดงถึงการกระตุกเกร็งหลายครั้งติดกัน... และในที่สุด... "อ๊าาาาาา!"
2 l7 Y% h3 y- e' U3 Q" M" I “อ๊าาาาาา... ซี้ดดดด… อ๊าาาาาาาา…อึ่กกก..อ๊าาาาาา…อึ่กก” # T* ]" g3 e9 E6 r/ C
เสียงครางยาวที่ปลดปล่อยออกมาอย่างเต็มที่บ่งบอกถึงการถึงจุดสูงสุดของการปลดปล่อย น้ำสีขาวขุ่นข้นจำนวนหนึ่งพุ่งออกมาจากส่วนปลายควย ของครูพายุ กระจายลงบนพื้นกระเบื้องที่เปียกชื้นของห้องอาบน้ำของเขา แสงไฟด้านบนที่ส่องลงมาทำให้เงาของของเหลวนั้นโดดเด่นตัดกับพื้นน้ำอย่างชัดเจน ครูพายุยืนนิ่งงันไปชั่วขณะ ร่างกายยังคงสั่นระริกจากแรงอารมณ์ที่เพิ่งระเบิดออกไป มือที่เคยรูดรั้งค่อยๆ ลดระดับลงช้าๆ เขาหอบหายใจอย่างหนักหน่วง พยายามควบคุมลมหายใจให้กลับมาเป็นปกติ สัมผัสของน้ำอุ่นที่ยังคงไหลรดร่างกายในตอนนี้รู้สึกผ่อนคลายอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน จากห้องข้างๆ ครูแดนที่เฝ้าสังเกตการณ์ทุกอย่างมาตั้งแต่ต้น ไม่ได้พูดอะไรอีกแล้ว แต่เมื่อเห็นเงาของครูพายุที่ถึงจุดสูงสุดพร้อมกับหยาดน้ำที่กระจายบนพื้นนั้น ร่างกายของครูแดนก็พลันสั่นสะท้านตามไปติดๆ การกระตุ้นเพื่อนรักมาตลอดทางในที่สุดก็ส่งผลกระทบต่อตัวเองอย่างรุนแรง มือที่เคยอาบน้ำอยู่พลันเคลื่อนลงไปอย่างรวดเร็ว เสียงครางต่ำๆ ที่แผ่วเบาในช่วงแรกเริ่มดังขึ้นเป็นเสียงหอบกระเส่า "อึ่ก... อ๊า... ซี้ดดด... อึ่กก..." ร่างกายของครูแดนกระตุกเกร็งหลายครั้ง และแล้ว เงาของของเหลวสีขาวขุ่นก็ปรากฏบนพื้นห้องอาบน้ำของเขาเช่นกัน ผสมปนเปไปกับน้ำที่ไหลริน ในห้องซ้าย ชายหนุ่มร่างท้วมที่เฝ้าดูทุกกระบวนการมาตั้งแต่ต้นก็ถึงกับหายใจติดขัด ดวงตาของเขาเบิกค้างด้วยความตื่นเต้นและประหลาดใจอย่างที่สุด เสียงครางในลำคอของเขาดังขึ้นอย่างควบคุมไม่ได้เมื่อครูพายุถึงจุดจบ และการเคลื่อนไหวของเขาก็รวดเร็วขึ้นจนแทบควบคุมไม่ได้ ราวกับถูกดึงดูดเข้าไปในห้วงอารมณ์เดียวกันกับครูพายุ "อ๊าาาา! อ๊าววว! อื้อออ!” “ซี้ดดดด!"
0 p$ j, z9 q1 T9 {! \, L' Z" |
เสียงครางที่ดังสนั่นขึ้นมาพร้อมกับการเคลื่อนไหวที่เร่งร้อนและรุนแรงที่สุด บ่งบอกว่าเขาก็ได้ปลดปล่อยตามครูพายุไปติดๆ บนพื้นห้องของเขาก็มีหยาดน้ำสีขาวขุ่นกระจายอยู่เช่นกัน ผสมกับฟองสบู่ที่เขาใช้ก่อนหน้า บัดนี้ ทุกคนต่างเงียบไปในที่สุด เหลือเพียงเสียงน้ำจากฝักบัวที่ยังคงดังอย่างต่อเนื่อง ในที่สุด ฉากในห้องอาบน้ำก็ดำเนินมาถึงบทสรุปที่ร้อนแรงและเร่าร้อนที่สุด เสียงหอบหายใจของครูพายุยังคงดังสลับกับเสียงน้ำที่ไหลริน สัมผัสของน้ำอุ่นที่ไหลรดร่างในตอนนี้กลับกลายเป็นความโล่งสบายอย่างถึงที่สุด ครูพายุหลับตาพริ้ม สัมผัสได้ถึงความรู้สึกอ่อนล้าแต่เต็มอิ่มไปทั่วสรรพางค์กาย เขาไม่รู้ว่านานแค่ไหนแล้วที่ไม่ได้ปลดปล่อยอารมณ์อย่างเต็มที่เช่นนี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในที่แบบนี้... กับบรรยากาศที่เชื้อเชิญขนาดนี้... ในห้องข้างๆ ครูแดนยืนนิ่งอยู่ใต้สายน้ำ ปล่อยให้น้ำไหลชะล้างกายช้าๆ แม้จะไม่มีเสียงใดหลุดรอดออกมา แต่รอยยิ้มพึงพอใจที่ประดับอยู่บนใบหน้าก็บ่งบอกทุกอย่างได้เป็นอย่างดี เขามองเงาของครูพายุที่กำลังยืนหอบอยู่บนพื้นห้องข้างๆ พลางรู้สึกถึงความสำเร็จใน "ภารกิจ" ครั้งนี้ ส่วนชายหนุ่มห้องซ้าย ก็ยืนพิงผนังอย่างหมดแรงเช่นกัน เสียงหอบหายใจของเขายังคงดังอยู่เบาๆ แต่ดวงตาที่เคยเต็มไปด้วยความปรารถนาและตื่นเต้น ตอนนี้กลับแฝงด้วยความพึงพอใจและความอิ่มเอมใจอย่างที่สุด การได้เห็น "ช้างเผือก" ตัวเป็นๆ แก้ผ้า และชักว่าวจนน้ำแตกอย่างถึงใจเช่นนี้ ถือเป็นประสบการณ์ที่เขาจะไม่มีวันลืมไปตลอดชีวิต ท่ามกลางไอน้ำและเสียงน้ำที่ไหลริน บรรยากาศในห้องอาบน้ำรวมกลับมาสู่ความสงบ แต่ภายในใจของทั้งสามคนกลับเต็มไปด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย ทั้งความเสียว ความสะใจ ความพึงพอใจ และความโล่งที่ได้ปลดปล่อยของพายุ แม้จะไม่ทราบเรื่องที่อีกสองห้องมองเห็นเขา แต่แค่นี้ก็ทั้งตื่นเต้นและทั้งเสียว มันฟินกว่าชักคนเดียวที่บ้านเยอะเลย สำหรับครูพายุ มันเป็นประสบการณ์ที่เกินความคาดหมายและชวนให้หัวใจเต้นแรง... เขารู้สึกเสียวซ่านจนแทบควบคุมตัวเองไม่ได้จริงๆ... และนี่ก็คงเป็น บทเรียนนอกสถานที่อีกบทหนึ่งของพายุ *** สำหรับตอนนี้ เรายังคงออกมานอกสถานที่กันนะครับ สัญญาว่าตอนต่อไปจะกลับเข้าโรงเรียนแล้ว ทำหน้าที่ครูบ้างนะคุณครูพายุ  ขอบคุณที่ติดตามกันนะครับ สวัสดีครับ 0 g0 t! d+ m) M/ ^- L! ~
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2025-7-20 16:35:55
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2025-7-20 16:50:02
โพสต์ 2025-7-20 17:06:07
โพสต์ 2025-7-20 20:33:02
โพสต์ 2025-7-20 21:28:31
โพสต์ 2025-7-21 12:58:25
