|
วันหนึ่งผมไปรับพี่ภัณที่สถานีตอนเลิกเวรแต่เขายังประชุมอยู่ ผมเลยนั่งรอหน้าห้อง และนั่นเองที่ดาบกริชเดินมา เขาสวมเสื้อยืดรัดตัวกางเกงเวรที่ไม่ติดเข็มขัด เป้าห้อยต่ำจนเห็นชัดว่าข้างในมัน “ส่าย”ตามจังหวะการเดิน “โอ๊ะเจอกันอีกแล้วนะ”เขายิ้มให้ผม แล้วจงใจนั่งไขว่ห้างข้าง ๆ และ...แน่นอน แก่นกายแห่งความเป็นชายของเขา
มัน...ขยับและเปลี่ยนรูปตามกางเกงรัด ๆอย่างไม่พยายามจะปิดเลยแม้แต่นิดเดียว “เลิกแอบมองได้แล้วครับน้องเป้”
เขากระซิบใกล้หูผม “เพราะถ้าอยาก...พี่ให้ดูได้ทั้งวัน” ผมหันขวับหน้าแดง หัวใจเต้นแรง แต่ไม่ใช่จากความชอบ
แต่เพราะรู้ว่าพี่ภัณอยู่ไม่ไกล และใช่...ผมรู้สึกเหมือนมีสายตากำลังจับจ้องมาอยู่จริงๆ เสียงเท้าเดินเข้ามาใกล้
แล้วคำพูดที่ทำให้บรรยากาศเย็นวาบลงก็ดังขึ้น “สบายดีไหมกริช?”เสียงพี่ภัณ...เรียบเย็น
น้ำเสียงของผู้ชายที่ไม่พูดมาก แต่เอาเรื่อง “ดีครับพี่ภัณ”ดาบกริชตอบพร้อมรอยยิ้ม แต่ไม่ลุก ไม่ถอย
กลับยิ่งกดขาลงให้นั่งกางมากขึ้น
จนสิ่งที่อยู่ในกางเกงแน่น ๆ ของเขาพาดพองจนเห็นรูปร่างได้เกือบชัดเจน “ผมนั่งคุยกับน้องเป้อยู่ครับ”
“น่ารักดีนะครับ...สายตาเขาเวลามองผมมันเหมือนคนที่ยังอยากรู้จักอะไรใหม่ ๆ” พี่ภัณไม่ตอบในทันที
เขาแค่ก้าวเข้ามาใกล้ มากพอให้ร่างใหญ่ ๆ ของเขาบังสายตาผมจากดาบกริช แล้วเขาก้มลงพูดเบาๆ ข้างหูผม…แค่ให้ผมได้ยิน “กลับบ้าน...พี่จะทำให้น้องจำให้ขึ้นใจว่าใครเป็นของน้องคนเดียว” หลังจากเหตุการณ์ที่ดาบกริชนั่งยั่วตรงหน้าสถานีเรากลับถึงบ้านกันโดยไม่พูดอะไร แต่พี่ภัณ…นิ่งจนน่ากลัว เขาเปลี่ยนจากชุดเวรมาใส่เสื้อกล้ามรัดแน่นกับกางเกงขาสั้นสีดำผ้าบางๆ แนบไปกับต้นขาและสิ่งที่อยู่ตรงกลางอย่างชัดเจน
และนั่นคือสิ่งแรกที่สายตาผมมอง...ก่อนเขาจะจับคางผมให้สบตาเขา “น้องยังมองของคนอื่นอยู่ไหม?”ผมส่ายหน้า
“ผมไม่ได้ตั้งใจพี่...เขาเข้ามาเอง มายั่วผม แล้ว...ผมแค่ตกใจ” เขาย่อตัวลงกอดผมจากด้านหลัง
แรงกอดแน่นกว่าทุกครั้ง และสิ่งที่แนบอยู่ตรงแผ่นหลังผม...ก็ชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ “งั้นคืนนี้...พี่จะทำให้แน่ใจว่าน้องจะไม่มีแรงมองใครอีกเลย” เขาดันผมลงที่โซฟาคร่อมตัวเองอยู่ด้านบน กล้ามท้องแน่น ๆ แนบอยู่บนแผ่นอกผม และ…“แก่นกายแห่งความเป็นชาย”ของเขาอยู่ตรงหน้าท้องผมพอดี แข็ง ขยายตัว และสั่นระริก เขาไม่ใส่อะไรนอกจากกางเกงขาสั้นรัดๆ
และจากมุมนี้...ผมมองเห็นรูปร่างของมันชัดเจนยิ่งกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา “ของพี่...มันยังเร้าใจสำหรับน้องอยู่ไหม?”
เขาถามเสียงพร่า มือเขาจับมือผมให้แนบลงไปบนสิ่งนั้นอย่างมั่นคง ผมพยักหน้า “มันไม่เคยลดลงเลยพี่…ทุกครั้งที่เห็นผมยิ่งอยากเป็นของพี่มากขึ้น และครั้งนี้...เขาไม่ได้หยุดผม เขาปล่อยให้ผมใช้สองมือสัมผัสเขา อย่างอิสระ ผมลูบมันเบา ๆ ผ่านผ้า
และรู้สึกได้ถึงแรงเต้นที่แน่น...หนัก...ชัดเจนจนผมต้องเม้มปาก เขาโน้มตัวลงกระซิบข้างหู
“จำคืนนี้ไว้ให้ดีนะ...”
“เพราะต่อให้มีใครมาอวดตรงนั้นให้ดูอีกกี่คน...น้องก็จะไม่มีทางลืมความรู้สึกที่กำลังจะเกิดขึ้นตอนนี้” เขาดึงกางเกงตัวนั้นลงอย่างไม่รีบร้อน
และนั่นคืออีกครั้งที่ผมได้เห็นมัน...เปลือยเปล่า และสมบูรณ์แบบ “แก่นกายแห่งความเป็นชาย”ของพี่ภัณ
มันใหญ่มากกว่าครั้งก่อน ไม่ใช่แค่ขนาด
แต่มันเต็มไปด้วยความรู้สึก ความหวงแหน และความรักที่ไม่ได้พูดออกมา ผมยกมือขึ้นอีกครั้งสัมผัสมันเต็มฝ่ามือ
และครั้งนี้…พี่ภัณเอามือผมมากุมไว้แน่น “พี่ไม่ใช่คนโรแมนติก...”
“แต่พี่อยากให้น้องรู้ว่า...ของพี่ตรงนี้ มันตอบสนองแค่คนคนเดียว” ผมสบตาเขา ก่อนจะโน้มหน้าลงช้า ๆ
ดูดควยอย่างสะใจ ควยใหญ่แน่นเต็มปาก ลึกสุดลำคอ และพี่ภัณก็ครางเบาๆด้วยความเสียวและไม่นานแท่งควยก็เปลี่ยนตำแหน่งยัดเข้ามาที่ร่องตูดผมและไม่นานควยใหญ่ยาวก็มุดเข้าสู่ประตูที่รอคอยแท่งควยนี้มาตลอดมันอัดแน่นและเริ่มขยับอย่างช้าๆและเริ่มแรงมากขึ้นตามห่วงอารมณื พี่ภัณครับผมรักพี่ เย็ดผมแรงๆแบบนี้ผมมีความสุขเหลือเกิน……อ๋า….
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 
โพสต์ 
โพสต์ 
โพสต์