|
ตอนที่ 5: คนที่กล้ายืนข้างกัน # `; I# m# z2 q# K
มหาวิทยาลัยยามบ่าย ลมพัดต้นปีกรุ่นพอให้ไม่ร้อนจนเกินไป ในโรงอาหารกลางของมหาวิทยาลัย มีโต๊ะหนึ่งที่มักจะเห็นไทน์กับอาชว์นั่งอยู่เป็นประจำ กินไป หัวเราะไป สบตากันเป็นระยะ เหมือนมีเรื่องที่พูดกันอยู่ในใจโดยไม่ต้องใช้คำ 3 \) [: ]: L1 i( i
วันนั้นมีคนแปลกหน้าเข้ามาทัก เขาชื่อ “เซฟ” จากคณะนิเทศศาสตร์ สาขาภาพยนตร์
* Y& V5 y* R0 ]% `- X9 e. R8 ?
ผิวแทนแบบคนชอบตากแดด ใส่แว่นสายตาขอบบาง ดูไม่จัดจ้านแต่ชัดในตัวเอง เซฟเอ่ยปากทักด้วยรอยยิ้มบางที่ไม่ได้เสแสร้ง / ^* R& G( ]4 y' O5 b0 z" k2 g+ H
“ขอโทษนะ พวกนายสองคนดูสบายใจกับการอยู่ด้วยกันดีจัง ฉันชอบความรู้สึกแบบนั้น... มันดูจริง” 7 T& ~. U# l& i0 j
อาชว์กับไทน์มองหน้ากันแล้วหัวเราะ ไทน์ชวนทันทีโดยไม่ต้องถามอาชว์
! p) l" k3 x. X' @9 {
“มึงก็มาอยู่ด้วยกันสิ ถ้ามึงไม่รังเกียจความประหลาดของพวกกู” 0 E6 _+ v& f: \9 z- o7 {
เซฟนั่งลง และกลายเป็น “แขกที่ไม่เคยออกไปอีกเลย” เขาไม่เข้ามาแทนที่ แต่เขาอยู่ข้าง ๆ อย่างเป็นธรรมชาติ เหมือนเข้าใจโดยไม่ต้องอธิบาย
0 s" O# k R6 G. X
เพื่อนใหม่ที่ “เข้าใจ” หลังจากวันนั้น ทั้งสามมักไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยขึ้น เซฟไม่ซักไซ้เรื่องระหว่างไทน์กับอาชว์ แต่ชอบฟังเวลาสองคนนั้นเล่าเรื่องในอดีต โดยเฉพาะเรื่องประหลาด ๆ เช่น “เริ่มสนิทกันเพราะฉี่ข้างกัน”
4 M# @% l0 b( c3 r8 k0 e
“จริงเหรอวะที่พวกนายเริ่มคุยกันเพราะฉี่ข้างกัน?” เซฟถามอย่างอยากรู้ ไม่ใช่ล้อ 0 }9 s h2 C" N1 N) J- E" l4 k
“จริงดิ” อาชว์ตอบพร้อมหัวเราะ “กูเขินอยู่คนเดียวเลยวันนั้น ไอ้ไทน์แม่งยืนฉี่โคตรธรรมชาติ”
% @ @) V B: @ H8 J b
ไทน์พยักหน้า “มึงเคยมีคนที่อยู่ด้วยแล้วแม่งไม่ต้องปิดอะไรมั้ยวะ? แบบฉี่ก็ไม่ต้องอาย กินก็ไม่ต้องเกรงใจ นั่งเงียบ ๆ ก็ยังรู้สึกดี” / \6 s7 k# l0 E9 B9 \, k' H% s
เซฟเงียบไปสักพักก่อนตอบ
* f6 c& |- \5 v$ E
“ไม่เคย…แต่ตอนนี้กำลังอยากรู้ว่ามันรู้สึกยังไง”
* R- c" _, }5 {* \3 i7 U# L
จุดเปลี่ยน: ฉี่ข้างกันครั้งแรก (แบบเพื่อน) เย็นวันหนึ่งหลังเลิกเรียน พวกเขาแวะห้องน้ำชายที่เงียบ ไทน์เดินนำ อาชว์ตาม แล้วเซฟก็ลังเล แต่เดินตามมาด้วย + ~9 H4 R# g: d' m
“มึงจะยืนฉี่ข้างกันก็ได้ ไม่ต้องกลัวกูจ้อง” ไทน์พูดติดตลก เซฟหัวเราะ เขายืนโถริมข้างอาชว์ อาชว์หันไปมองเล็กน้อย ก่อนพูดเบา ๆ ( n, @* F0 w5 e: P/ G
“เอาจริง ๆ การฉี่ข้างกันแม่งช่วยให้เราสนิทกันเร็วขึ้นแปลก ๆ ว่ะ เหมือนไม่มีอะไรต้องปิด ไม่เหลือช่องว่าง”
) f v+ w# J8 A9 V' }+ m' Z, R
เซฟพยักหน้า น้ำฉี่ไหลลงโถพร้อมเสียงหัวเราะของทั้งสามคน ไม่มีใครเขิน ไม่มีใครอึดอัด มีแค่เพื่อนสามคนที่รู้ว่า...ความสบายใจไม่ได้ต้องแปลว่าเซ็กส์ มันแปลว่า “ฉันไม่ต้องซ่อนตัวตนจากเธอ”
8 ^, y* H- q. M+ r3 M& G* C
บทส่งท้ายของตอน คืนนั้นพวกเขานั่งกินหมูกระทะหน้าหอ เซฟลุกไปฉี่อีกครั้งโดยอัตโนมัติ อาชว์กับไทน์ก็ลุกตามไป คราวนี้ไม่มีคำพูด แต่ทั้งสามรู้สึกเหมือนกันว่า... 4 z$ R, {/ j, T
"เราไม่ได้เป็นเพื่อนธรรมดาอีกต่อไปแล้ว" เราเป็น คนที่กล้ายืนข้างกัน...ไม่ว่าจะตอนสบายหรือลำบาก แม้แต่ตอนกำลัง ‘ปลดทุกข์’ …ก็ยังปลดใจไปด้วยพร้อมกัน
( K6 H- I( H; @( r, S |