ตอนที่ 5: คนที่กล้ายืนข้างกัน $ k% L( V8 ^+ ]6 X" P6 F
มหาวิทยาลัยยามบ่าย ลมพัดต้นปีกรุ่นพอให้ไม่ร้อนจนเกินไป ในโรงอาหารกลางของมหาวิทยาลัย มีโต๊ะหนึ่งที่มักจะเห็นไทน์กับอาชว์นั่งอยู่เป็นประจำ กินไป หัวเราะไป สบตากันเป็นระยะ เหมือนมีเรื่องที่พูดกันอยู่ในใจโดยไม่ต้องใช้คำ
1 O z+ }6 P2 x) v
วันนั้นมีคนแปลกหน้าเข้ามาทัก เขาชื่อ “เซฟ” จากคณะนิเทศศาสตร์ สาขาภาพยนตร์
# l9 \# @2 w/ q3 g) z. P4 D& b
ผิวแทนแบบคนชอบตากแดด ใส่แว่นสายตาขอบบาง ดูไม่จัดจ้านแต่ชัดในตัวเอง เซฟเอ่ยปากทักด้วยรอยยิ้มบางที่ไม่ได้เสแสร้ง / z6 t* q, n2 \8 u
“ขอโทษนะ พวกนายสองคนดูสบายใจกับการอยู่ด้วยกันดีจัง ฉันชอบความรู้สึกแบบนั้น... มันดูจริง”
) \9 G6 k' y; Z! z+ m9 [: ]. s
อาชว์กับไทน์มองหน้ากันแล้วหัวเราะ ไทน์ชวนทันทีโดยไม่ต้องถามอาชว์
4 H8 ]1 Q6 y0 W p4 E8 G
“มึงก็มาอยู่ด้วยกันสิ ถ้ามึงไม่รังเกียจความประหลาดของพวกกู”
. g# I2 r# T9 k! x
เซฟนั่งลง และกลายเป็น “แขกที่ไม่เคยออกไปอีกเลย” เขาไม่เข้ามาแทนที่ แต่เขาอยู่ข้าง ๆ อย่างเป็นธรรมชาติ เหมือนเข้าใจโดยไม่ต้องอธิบาย % L& V8 y! _& B6 q& _0 U0 e
เพื่อนใหม่ที่ “เข้าใจ” หลังจากวันนั้น ทั้งสามมักไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยขึ้น เซฟไม่ซักไซ้เรื่องระหว่างไทน์กับอาชว์ แต่ชอบฟังเวลาสองคนนั้นเล่าเรื่องในอดีต โดยเฉพาะเรื่องประหลาด ๆ เช่น “เริ่มสนิทกันเพราะฉี่ข้างกัน” 4 F: I! H }) C
“จริงเหรอวะที่พวกนายเริ่มคุยกันเพราะฉี่ข้างกัน?” เซฟถามอย่างอยากรู้ ไม่ใช่ล้อ
0 T2 `6 M- m& h6 a
“จริงดิ” อาชว์ตอบพร้อมหัวเราะ “กูเขินอยู่คนเดียวเลยวันนั้น ไอ้ไทน์แม่งยืนฉี่โคตรธรรมชาติ”
8 A5 B- P+ Y) j' u6 e5 R
ไทน์พยักหน้า “มึงเคยมีคนที่อยู่ด้วยแล้วแม่งไม่ต้องปิดอะไรมั้ยวะ? แบบฉี่ก็ไม่ต้องอาย กินก็ไม่ต้องเกรงใจ นั่งเงียบ ๆ ก็ยังรู้สึกดี” 7 w- D. y" T! ~6 L: \ n# ]
เซฟเงียบไปสักพักก่อนตอบ
8 F3 D) p: O6 q2 M2 `8 k; n
“ไม่เคย…แต่ตอนนี้กำลังอยากรู้ว่ามันรู้สึกยังไง” 7 C: F& w) w5 ~# p4 n- H
จุดเปลี่ยน: ฉี่ข้างกันครั้งแรก (แบบเพื่อน) เย็นวันหนึ่งหลังเลิกเรียน พวกเขาแวะห้องน้ำชายที่เงียบ ไทน์เดินนำ อาชว์ตาม แล้วเซฟก็ลังเล แต่เดินตามมาด้วย
7 D& Q, W3 p, [# T8 Z
“มึงจะยืนฉี่ข้างกันก็ได้ ไม่ต้องกลัวกูจ้อง” ไทน์พูดติดตลก เซฟหัวเราะ เขายืนโถริมข้างอาชว์ อาชว์หันไปมองเล็กน้อย ก่อนพูดเบา ๆ
: j: j$ \; F$ h6 L5 y2 b0 L
“เอาจริง ๆ การฉี่ข้างกันแม่งช่วยให้เราสนิทกันเร็วขึ้นแปลก ๆ ว่ะ เหมือนไม่มีอะไรต้องปิด ไม่เหลือช่องว่าง” ) B b2 z# F- c4 |- {5 k
เซฟพยักหน้า น้ำฉี่ไหลลงโถพร้อมเสียงหัวเราะของทั้งสามคน ไม่มีใครเขิน ไม่มีใครอึดอัด มีแค่เพื่อนสามคนที่รู้ว่า...ความสบายใจไม่ได้ต้องแปลว่าเซ็กส์ มันแปลว่า “ฉันไม่ต้องซ่อนตัวตนจากเธอ” $ h: a9 O$ ?2 e8 O" H% w4 J
บทส่งท้ายของตอน คืนนั้นพวกเขานั่งกินหมูกระทะหน้าหอ เซฟลุกไปฉี่อีกครั้งโดยอัตโนมัติ อาชว์กับไทน์ก็ลุกตามไป คราวนี้ไม่มีคำพูด แต่ทั้งสามรู้สึกเหมือนกันว่า... ; B9 q3 S( d. I5 V' P! }# ~2 F8 b) x; x" o
"เราไม่ได้เป็นเพื่อนธรรมดาอีกต่อไปแล้ว" เราเป็น คนที่กล้ายืนข้างกัน...ไม่ว่าจะตอนสบายหรือลำบาก แม้แต่ตอนกำลัง ‘ปลดทุกข์’ …ก็ยังปลดใจไปด้วยพร้อมกัน 0 ~1 X1 z5 [ S& W/ n
|