Red Tag : ออฟฟิศนี้มีพวกผม ep.2 รับรองวีไอพี

insomniac

Red Tag : ออฟฟิศนี้มีพวกผม


/2/

สัปดาห์ที่สอง พีทยังอยู่โต๊ะเดิม — มีงานประจำแค่ถือแฟ้ม เสิร์ฟน้ำ ยืนรอยิ้ม
วันนั้น HR ส่งอีเมลถึงกลุ่ม Support ป้ายแดงสั้น ๆ ว่า
“ลูกค้า VIP จะมาเยี่ยมชั้น 8 เตรียมทีมรับรองด้วยค่ะ”

พีทถามรุ่นพี่ป้ายแดง “รับรองยังไงวะพี่?”

ดิวหัวเราะแห้ง ๆ ไม่ตอบ แค่บอกให้ใส่เสื้อเชิ้ตตัวบางสุด กางเกงรัดที่สุด
ลูกค้า VIP คือกลุ่มผู้บริหารเอเจนซี่โฆษณาชื่อดัง — ขนาดพนักงานป้ายม่วงยังโค้งรับเต็มที่
ในห้องรับรองโซน Lounge มีเด็กป้ายแดง 4 คนยืนเรียงหลังเคาน์เตอร์กาแฟ — พีทคือหนึ่งในนั้น

ลูกค้าหนุ่มใหญ่ 2 คนยืนชี้นิ้วเล่น “ขอกาแฟแล้วขอแถมรอยยิ้มด้วยครับ”

มือหนึ่งโอบหลังพีทแล้วแกล้งปลดกระดุมบน “จะได้ดูเป็นกันเอง”

พีทยืนแข็ง ทำตามเพราะรุ่นพี่ดิวกระซิบว่า “ถ้าไม่ทำ เดี๋ยวโดนหักเบี้ยขยันนะ”

พวกเขาตามไปช่วยรับรองแขกชุดนี้ในระหว่างการประชุมนำเสนอให้ลูกค้าด้วย แอร์ในห้องเย็นกว่าเดิมเพราะเปิดแรงเพื่อรับแขก VIP กลุ่มเล็กที่นั่งเรียงแถวบนเก้าอี้พับ เสียงหัวหน้าฝ่ายป้ายม่วงพูดจบโปรเจกต์ใหม่ แต่คำถามสุดท้ายจากลูกค้ากลับก้องกว่าประโยคไหน

“ถ้าโครงการนี้โตขึ้นจริง คุณภาพทีมงานจะพอรองรับเหรอ?”

น้ำเสียงดูจริงจังแต่ผู้ถามกลับขยิบตา หัวหน้าฝ่ายป้ายม่วงหันไปมองพีทกับป้ายแดงอีกคนที่ยืนตัวตรงชิดผนัง — เสื้อเชิ้ตเรียบร้อย กางเกงสแลคแทบไม่มีรอยยับ

"เดี๋ยวให้เด็กสาธิตดีกว่าครับ…ให้ดูว่าคุณภาพร่างกายดีแค่ไหน”

เสียงหัวเราะเบา ๆ ลอดมาจากแถวเก้าอี้ VIP กล้องมือถือถูกยกขึ้นทีละเครื่อง ไฟสปอร์ตไลท์บนเพดานถูกเปิดเข้าหน้าพีทจนตาแทบพร่า
มือพีทกำสาบเสื้อแน่น เขาหันไปมองเพื่อนป้ายแดงข้าง ๆ — อีกฝ่ายถอนหายใจยกมือปลดกระดุมอย่างรู้หน้าที่
พีทกลืนน้ำลาย กัดฟัน รูดกระดุมเสื้อเชิ้ตออกทีละเม็ด ไฟสปอร์ตไลท์ห้องฝึกอบรมส่องจนเงากล้ามท้องกับแนวขนหน้าท้องสะท้อนบนผนังไวท์บอร์ดด้านหลัง
เสียงหัวเราะปนเสียงแชะ แชะ จากมือถือ VIP แถวหน้า

“พอมั้ยครับ? หรืออยากดูเต็มกว่านี้?”

เสียง VIP อีกคนพูดติดขำ “ในกางเกงก็ขอดูด้วยสิ จะได้รู้ว่าเด็กใหม่ฟิตจริงรึเปล่า ฮ่าๆ”

พีทเงยหน้าช้า ๆ เหงื่อเม็ดเล็กซึมตามไรผม มือสั่นตอนปลดเข็มขัด
กางเกงสแลคราคาโปรฯ จากห้างรูดหลวมจนเลยสะโพก เผยแนวขอบชั้นในสีจางที่รั้งไม่มิดแนวขนหน้าท้อง
เสียงหัวเราะกราวอีกทีเมื่อพีทฝืนดึงขอบกางเกงลงจนคาบเกี่ยวกับส่วนโคนอวบหนา แนวขนหนาด้านหน้าโผล่ให้กล้องเห็นชัดเจน

“ดี…เด็กใหม่ Spirit แท้ กล้ามท้องตึงเชียว”

ไฟแฟลชมือถือวาบใส่ใบหน้าพีท ใบหูแดงจัดเพราะเสียงหัวเราะกับเสียงชัตเตอร์มันปนกันไม่หยุด
ป้ายแดงอีกคนยืนข้าง ๆ ก็อยู่ในสภาพที่ไม่รู้ว่าใจกล้าหรือชาชิน — เสื้อปลดหมด ซิปกางเกงถูกรูดลงจนสุด สาบกางเกงแยกออกจากกัน วันนี้เขาไม่ได้สวมกางเกงในมาตั้งแต่แรก เหงื่อซึมจนอวัยวะกลางลำตัวดูชื้นแฉะ

“เรียบร้อยครับ…เด็ก Support เรา จะดูแลลูกค้าและทีมทำงานเต็มร้อย”

เสียงแชะสุดท้ายตอกซ้ำ ความร้อนในอกพีทเหมือนจะแผดข้างในมากกว่าไฟสปอร์ตไลท์
แต่ขาเขายังต้องยืนตรงเหมือนตุ๊กตาโชว์หน้าตู้

เย็นวันนั้นพีทนั่งรถไฟใต้ดินกลับห้องพักใหม่ที่เป็นภาระต้องหาเงินมาจ่ายค่าเช่าทุกเดือน มือกดมือถือหาข้อมูลบริษัทตัวเอง
คำว่า “วัฒนธรรมบริษัท” ในเว็บอย่างเป็นทางการเขียนแต่เรื่องสร้างสรรค์ ไม่มีสักคำพูดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นวันนี้
มือเขากำป้ายชื่อสีแดงแน่น
ในหัวเขามีแค่คำถามเดียว “…ถ้าไม่อยู่ตรงนี้ จะไปไหน?”

nuangnut1996

สนุกมากครับ

kuminum

ขอบคุณมากครับ

bigdure

ขอบคุณครับ

ninenut

ขอบคุณครับ

kongkong

ขอบคุณครับ

reawreaw

ขอบคุณมากครับ

joryu

ขอบคุณครับ

peonydemon

ขอบคุณครับ

tidchoo2

มันเลยทีนี้ ขอบคุณครับ

NakedMale

มันแน่ๆ ทำงานแบบนี้

theera

ขอบคุณ​ครับ​

Rafacious

ขอบคุณครับ

ogcolo

ผมขอป้ายม่วง อยากมีน้องๆมาดูแล

Vza

ขอบคุณคับ

Nukinho

ขอบคุณครับ

Monkkey

ขอบคุณครับ

tantan0340

ขอบคุณครับ ภาพประกอบดีมาก